Sjljijp 10tni^\ appnqos jaM pis jaajq qaq jbbjjj -ppflBBs
-J9AUO maq a}iqoBA\ ftq 'puajaqiuo p«q uopjooM aufiz
aip 'uajapnu miojs nap Sbz ftjj qsq jap uappim }aq
ni oqqg pmqs Snipnuiq ap joop ^smjqrao qpjoAi aip
's}OJ naa sjb nquq ^qouaSdoSoopj; 'uafluiquapaq na
naqosuaAA ua8ia ape uaAoq ufiz uajaom uappuq Sqiaq
'gnzafl toq us a jaAeqpusq nap 'maq ajpasA 'uaSsjp
-j8A naJOMzaq na napaa afliiqaagl nes najannuaq rncMq
gntuoq nap atp 'jaa na qqoqd jooa napajd a} mo jaiqjaA
maqs uftz aip 'jaSusz uapflBBSjaAUO nap ubb naqqqq
anfiz naSniq 'juBq uaflipuppjoom 'najsaoM joa 'joha
pnaja}J3A naa uba pnaiao|£) -jaan sooiiao.i pnoqpBg
^bz apaoM ua quqos uba praspiaA sjy -pAAnqosjBjaA
pjaM asaam }aq uazaijg jap mzuapjaq uaiag nap
joop !)Bp 'pjooAV ?aq 'pJOOM ajsiBBj ^aq jBq aSooq jap
s(oqoa ap sjBBmSon uapjBBqjaq uiajsuajsaaS apuaMtiqos
-jBBAA naa s]B jBBm 'naAJ0}sa§°8A\ raajs apjatzaq SuiS
-intJaAO jap paojS nap uba 'apoA^qoBjq jap naqnBjq
ojsjbbj ap 'prao}SjaA bbm pjooooBdjsq ajsjBBj }ajj
„jpasjjaA 'qnaiqanoij ?jb jqjatnpiiBjqafi namnas op joog
naraBiaq a) pfuis naa na°BAi nnp ftS 'junji
jpBBp jo napioim jam 'jip fiz qioo napncqag
jnaranj n naqnBjg ap jam pnoqiaA nasS jiaoug
j ubb3i9a jaiz jjjn ap uba iubbu usjjOAJaa AifJ
'naianj jaop soopnaoi n aip 'Sfijq n.a jioou j8uBAi
tuuu jaq puuftA naa jjba 'puB] Mn jooa jpftjjg
'uaiaj jam na jftj japq juazuajS as.ii do jqnOAi
ipi«s ap uba ufiz pSsBAaS tanjssqiOA uaftjA ja/j
'uanfmpjaA suBqj uibbu asu qnajqiAUOJj uaaS joop jBBg
'jjbbai uajqsBjqpftj jb na uauaoiSq nnqj
'naniaracg jap sjojj ap ju8uinaa aip j uazatjj
•jaaAt naq qaq jqaAi jioou 'uapjBSJAZ jap uaijjapg J,
'uajqosu ajqnop ui puiAiuiJois nap uba pnqaf) j,
•jaan fiz naSs] 'uajads apuafluq J8Q
'najqasqas ap nas pnuq ap 'pjooq j, do Sou mpq nag
621
232
pleng ik den hoogen hoorn vol gistend gerstebier, ter
eere van Wodan en Stavo. Fosite, hoor mij, gij rechter
der goden en menschen, als ik zweer: vin geen rust
zal ik roemen bij dageraad of avondstond, voor de
vergulde adelaar, die prijkt te Noviomagum, boven de
hooge koningshal van den vorst der Franken, door
mij is gerukt van zijn plaats en vertreden in het stof.
Mijn grootvader, de groote Radboud, de felle tegen
stander der Franken, grifte eenmaal op de Hezelpoort
te Noviomagum»Hic finitur regnum StavriaeEn niet
voltooid naar recht en eer zal ik mijn taak achten
voor ik zijn voorbeeld heb gevolgd, heb gehandeld
als hij. Ik zie den zege of laat het lijf! Hoort het,
gij helden! Strijd zal het zijn! Strijd en zege!"
Doodsche stilte heerschte op dezen woesten, stouten
oorlogseed. Zwijgend zagen allen hoe Radboud eenige
druppels uit den reusachtigen drinkhoorn plengde, er
het hamerteeken over maakte, hem toen ophief, hoog
boven zijn hoofd en daarna geheel leegdronk met
langzame, krachtige teugen. Het was een onschend
bare gelofte, dat wisten allen, die het aanschouwden.
Angst voor de onafwendbare gevolgen rees in menig
stout hart, dat zijn eer hooger stelde dan het leven.
//Koning Radboud, rader der wenschen uwer helden
Heil uw heerlijke gelofte Schild aan schild zullen zij
staan, om met u te slaan den grooten slag!" riep
eindelijk Ragnald, in vervoering. En zij, die dachten
als hij, hieven de flikkerende zwaarden op en wilde
oorlogskreet en juichende krijgsleus vulden dreunend
de hal.
Te midden van het overstelpend gedruisch klonk
nogmaals een krachtvolle stem. Het hoofd fier opge
heven strekte Ubbo de hand uit, een onwrikbaar
•jbjS aranznaa J, ui uajsni apnagjiM^
'Sipaojq ooz na qaajq ooz 'nappq ap Sbz fijj
'jb uapn«fiA jap jbaubb napnarajojs hsq
'Sipsoin ftz uajiqaBA jbja nappq ap °bz fijj
•,qaapaq Jajsmp J, ni pfupdmnq ap pjazi jsao^V
•aptrioqosncs apnia nftz ui jqoBU ap aip pfiJJB nag
'jqaaAaS Sipaojq ui nappq ap S«z fig
'naptioM na uappA naAoq uoz ap saaj poog
•jsnq nnq naqnaq aip 'naAjoS ap bjb ppAV
'naJOA jbbu naSnijp ftz 'naqnqq napjqpftjjg
,/jBnj Ain jin jqBBajno jnazaiJg 'o '«nsqj öq"
tajoo ap ni naq jnnajp pqasaSmnzsq s|s qooQ
•jaa nnq jooa qBBA ooz naAaj j, nappjs atg
'naf![A qoiz Japan ftz napnoq soopSioz
'mach ap mo qa-sij; qaiz qujjfi|o ap ajquBg
'naftpaS apajA jqoom najsaAi j. ni jaiq jbbw
•dmBjsaSnaAaoq j, uba naSjaq ap nappnqog
'napjBBAVz nappjBj jBBp 'najsoo jaq nt 'zpnig
idniBq naSipaojq uba napjaz ap napnnajfj
'apjBB ap apjaaq JBBp 'najsoo lSIt 'BPn!9
qfu nfiz pStjainjaA 'ppqfijA nftz uai
'uapftj joop naSoqaS nap q]OA Jip raajBS^
jqfipS naq jioo ppqiaddnp ni sbaa aiji
'napftjjs jaq in ftz sjb Sipaotn ja sva ai AA
„jjqosjqag naq jba naj qnaiqjAnojj na jBBq jjaaH
i najinojj ap 'nappq nfim 'nazaug nftra nfiz JBBj\i°
IjqoBjq naa jjajsinp jaojp anipiog ap sSasg
'ajAMiopnBj s,paBjsaijg joop qaq qqnijq apnanaa;v\"
:ubb ftq
jIuia 'ap|aqqoj najBus ap puBq nftz na jaiqdo 'qsjBB[da8
pBq jtnz naa uaSaq piBuSsg atp 'djBq nap ftq {ftMiaj
'majs aqftjquBiq'ajpA !|ai\['30} pnoqpB^j jbbu napajqos
a°maa ftq psjj 'muojj na jaa na qqoqd jooa ajpa|d atp
'jaiqjaA jjBq nfiz ui qotz aip 'raajs ap joop ^daajsaS
-aam 'yijpjsaaS joop pStpjaMJaAQ 'qotz apjnajq ^bbjoS
qaajq nftz 'napsmsjS naSoo auftz ';qoija°do qotz oqq^
puq ajfluaj ajjoA uj -jamraBf na pfujs na mhoj na
82S
225
heilige Irmenzuil ter aarde wierp en hun vrijheid
vertrad, door de overmacht zijner speren. Vernietigen
zullen zij hem, met geheel zijn heirmacht, dit hebben
zij gezworen bij Wodan's speer!"
Het wild gejuich der Saksische gezanten, dat zij,
ondanks de tegenwoordigheid van den koning, niet
in staat waren te bedwingen, overstemde bijna Rad-
boud's triomferenden gelukwensch. Met fonkelende
blikken wendde hij zich tot de aanwezigen:
//Friezen, zullen wij alleen den Saksers, onze stam
en geestverwanten, de eer gunnen dezen grooten
strijd te beslechten? Zullen wij hen den onvergan-
kelijken roem afstaan, de macht van den verwaten
Frank voor eeuwig te hebben neergetrapt? Deelen
wij hunne gevaren en strijd, hun glorie en zegepraal
Op, op ten strijde!"
Honderdvoudig waren de verwarde uitroepen, die
hem antwoordden. Luid klonk het gejubel der Saksers,
woest de bijval der Denen. Teekenen van afkeuring
van vele Friesche edellingen, luide instemming van
anderen, vermengden zich met de wilde, verwarde
strijdkreten.
//Heil zij koning Radboudriep Ormr, met dreu
nende stem. fVoer ons ten zege, groote vorst! Wij
volgen u tot in den dood!"
Langdurig, oordoovend was het geraas, dat op deze
woorden volgde. Eensklaps weerklonken, zelfs de meest
luidruchtigen tot stilte dwingend, de heldere, door
dringende tonen eener klankvolle, zuivergestemde harp.
Ragnald was opgesprongen, de gloed der bezielde
overtuiging lichtte uil zijne wijdgeopende oogen. Door
geestdrift overweldigd hief hij aan:
