d[nq ap joop 'najaaq jBBtnuaa fiq jqoom 'SaqajqoniA
ap§[0AJ9A ap }Bp 'J90MZ qj •uaismiqmo diqos ufim atp
'uajBq apuammqos ap sjb Saojs Shrauysuo U9A9 4jsq
ufim jfiMw; 'paa uapaa^az^no uaip maq joomz qi qooQ
■Bj[Bq[B^ pu9|Bi^s 4aq jbbu uajjaqdo 4Jinp pucq ap
Sui[9Aj94s U99 jaauuBM 'uaqB[ Suajjs ;aq fiz 4Bp 'uapaiq
-J8A p99 USqfl[aS99JA U8ip SJOJSaild OZUO 4Bp '439M flJJ
"uapoS jap sjBBjduooM ap 'jnuzB jaquop 4aq jbbu 4qai48
-a§4in jajqoaj 9p 'aaqaajjauiBq Sqtaq s.iBunqj, do
pusqjaquij ap 'jb ayojaS ajnp uaa qi apga[ uaifj 'quojq
uajoo ap ui Sou lira sjaS[0Aj9A jauljra jmqaS 4aq [fiMiaj
uapjaodsmo diqos ufim uoajoS apnas40(q ap 'quoziaA
'guqjBq ap Tira uba Soo qaq jooa puBjiapBA 4aq uba
jsnq ap 11004 'uao4 jbbj\[ •apfizsjapaom uba moo ufira
'naqjBmauaQ uba paijjpoQ jbbu ayqonjA qj qaap ufira
piaM SuiuuBqjaA 'siuuoApoop uaaS uaAaj 4aq fira appaj
yp 'japBA uazuo liq fira jooa fiq ajqaacos ua psq
'sniOBjiuog; uba poop uap bu '[BBinuag; -paaj lira paap
4aq JBBm 'qfqaqBzpoou sbm 4aq// 'jaqmos pnoqpB'jf
quids (('SaM4in uaaS sbm ja 'uaufiMpjaA 4saora fig//
•jaajaM sfiiS ;aq uba uajaAau ap 4m apraaopdo maq
jooa aip 'Suijauutjaq aqfqasaaiA ap fiq apmajq amibjS
-qasB qoiz 48BjaS suaiM 'puaqjamaq ja4saara ufiz uba
SuqazjBBap 'ubb jmjQ apjUA <('Sui|as40[d fiq JJailg"
U904
'jB48ua4SjOA ua uoojq 4am uapaa[qaq Mnaiudo maq
apiJM qjoA 4aq qoog -94418108 Bufiq lira 4aq uooqosjo
'uaaMpiaA ppqapuoQ 4Bp 'Sipoou 4aq sbm cuoibbq
■uaop puB4saS paa uaip jbz ua uajOMzag 4ip qaq qp
<(-uaSBp jaMU apuia 4aq 404 4|na
uaAfqq 4ip ua 4[iz pusjsaijj uba Sumoq fiS 4bq//
438AA flQ "Ufiz:
uaapn fiM jaauuBM 'uajaqBj uaaS jBBqjaA 'jmjQ"
iQS
ap 4Bp 'pjooM 4aq ubb SijqoBpag majaa 84 uapoS aqfif
-ajja4suo ap ipjaS 4aq ibbm Sooq 94 qi 4qoa paojquajs
-JOA uaaf) •Bjqmy ouaojS 4aq do jadma4 uaSuap|aaM
uap ui 'ibbjjb ufiz do uapao[qjaA jbz fiq 'pjayoaS ajisoj
4pjOAA 'uaSfiMZjaA 94 lira uap°BBA\ 4aq sjapno auftz
84JooqaS suarn 'uooz s^qSuiraraBg 'sjaqjaq aja4Sinp
aufira joop 'pjBBMz rfaq uba a4djaqos ap joop 4qBBmaS
uapjOAV qfijapsqasuo [iaa uaqfi[aqqnjp4in ufim uaSa4
uajuBq 94 qaiz uaSeM 4aq afp 'uauapjapuo aSuaojdo
ap 4am uapuBjq4uo jbz pfu4s a(j maping 4aq 4m uap
-oSjb auunq ua uaua4SuqQ ap 4am 'uaqusij ap 4am fiq
|ia\ apajA uaaS Sooqmo ppqas 4aq uaAaiq ua maq uap
-Suumo uajnqiB^ 'jaads apuaja4suqS ufiz appnqos uipQ
uaSoo aufim jooa 4qoqd ufim saaj qfijapiuQ raooij uap
-jnS 'uaSooq ufiz 'jpjfqipilfl do 'jaads ua p4UBra 4am
uaiazaS iuaSsjpjaA uuq Su;jaAja4s uaaS qqquBB suaiAA
'aSip]aMa§ nap 'maq Sbz qf *|Bq apuaja44iqos s^ipQ
'jlBfqsBjB^ qi Sbz jaayy^ qjood aSj4B48 spipqjBjW jooa
4qaj4S4in jaA ua[fira ajaA qaiz aip 'uauuojq uajaAjiz
ap ua mooj4S uajappqjBisuq uap 4am puoAV uapnoS
4aq 'JiSBji) jbbu pjaoAaS paaAA puBquapoS joop '844m
uapjooAA apuaAMiqosjBBAi azap ma4suapoS ap uao4 'jaaAi
qi jo edB[qsuaa uajajsiS fim sbm 4ajj majBAja fiz uaj
qnz 4Bp 'paamsaS si aufim ap 41ujbbav jazfi 4aq uaSaj
sbm sjb si jiM unq ua pfujs uap |IM qi nujaM 'apajA
uap uaqiM fig najoo aufira jooa uajjaq aj ubb apSBBM
pua4JB4 oqqfj uaip 'Subz uaqfqjapBjjaA uap bu 'uaAaiq
-J8A qaiz uaSuiqapa aSuaojdo jap uaiajqSiajp ap uaoj
najoo ap ui fira uapjooM apj[azap uapunajp uaja48iQ//
•jsqsaq japaojq ufim uba 40[ 4aq sbm apamjaijj//
<(j apuia Mil jooa jaaq 'Suiuo^j j uapuBgja uaSia
8mu ui uapjOM pBsmsaS uapoS ap 4Bp l4p[up fi0//
ïdaojjin uapuaSiajp ufiz qi apjooq 'uaSoo aufim jooa.
V9Z
260
grijsaard, op Bonifacius, wien zilverwitte lokken het
verheven gelaat omlijstten. Ik hoorde hoe hij met
een stem, vol en krachtig ondanks zijne hooge jaren
zijne volgelingen //mijne kinderen" noemde, hen aan
maande getrouw te zijn tot in den dood, hoe hij uit
riep, dat hem de kroon der overwinning wachtte, die
hier het kruis niet schuwde, doch volhardde ten einde
toeToen viel hij, verbrijzeld door knodsslagen„
getroffen door zwaardhouwen, gedood door speerstoo-
ten. Vrouwen sloegen krijschend de nagels in zijn
gelaat, mannen reten hem met ijzeren weerhaken het
vleesch van het veege lichaam, een visscher drong
naar voren, sloeg hem een kromgebogen haak in het
lijf en sleurde hem verder, tot op de plaats waar ik
mij bevond. Het bloed van hem dien de Christenen
een heilige noemen, spoot in mijn gelaat en verfde
mijne handenHet was een ontzettend tooneelf
De wijdgeopende oogen van den vermoorde, die
zich niet hadden gesloten onder de machtige hand
van den dood, welke hem plotseling trof, staarden
mij aan met een zonderlingen, vreemden blik, die
het bloed deed stollen in mijne aderen. Sidderend
vluchtte ik ver, ver weg in het donkere woud. Het
was de eerste, het zou de eenige maal mijns levens,
blijven, dat ik een bloedbad ontweek, doch de blik
dezer oogen, hij vervolgt mij, sinds dit gruwzaam oogen-
blik, mij alle rust ontroovend, bij nacht en bij dag.
//En toch zwoer ik, de balling, in dat nachtelijk uurr
omringd door de onafzienbare watervlakte, wier golven
opspoten in kokend schuim, met den donkeren hemel
tot getuige, dat ik de ter aarde gestortte beelden van
Wodan en Stavo nogmaals zou oprichten, als zij mij, den
vluchteling, deden weerkeeren als heerscher; wanneer
•261
zij mij gunden hen te vernederen, die mij vervolgden,
als banneling dreven naar den vreemde. Dien nacht
terwijl eindelijk de slaap mijne oogen look, was het
mij eensklaps of ik werd opgenomen van mijn leger
stede en op de vleugelen van den stormwind mee
gevoerd, steeds hooger en hooger, tot ik eindelijk de
gouden lichtvonken uit Muspelheim bereikte, waar
naar mijn hand zich, eenige uren vroeger, had durven
opheffen, met vermetelen eed. Ik bevond mij alleen
in het duister, doch plotseling schoten gouden en pur
peren lichtstrepen langs het azuren gewelf en ik zag
mij verplaatst in een stralende godenhal. Door hooge
vensters aan de eene zijde schonk hij uitzicht op het
kille Noorden, waar de pijnboom wortelt op de hellin
gen der bergen en de glinsterende toppen fonkelen van
eeuwige sneeuw en ijs. Aan den anderen kant der zaal
rustte de blik op het zonnige Zuiden, waar de wijnstok
wast en citroenen geuren tusschen altijd bloeiende ro-
zenstuiken, waar bleeke marmerbeelden in het stof
lageD, oneindig schooner van vorm dan de goden, die
wij aanbidden, doch welke van hun voetstuk waren
geworpen door de Christenen, die thans ook Wodan en
Meda trachten te doen vallen. Plotseling klonk een ra
telende donderslag, en voor mij, omringd door roode
ylammen en flikkerende bliksemschichten verrees Thor,
dien ik tot nog toe geleerd had Thunar te noemen. Thor,
de geweldige met den vlammendrooden baard den
reusachtigen donderkeil in de opgeheven rechtervuist
Verblind door zijn ontzagwekkende verschijning,
verlamd van schrik sloot ik sidderend de oogen,
maar zijn overweldigende woorden dwongen mij tot
luisteren, hergaven mij de bezinning.
«Radboud van Friesland, gebannen koningszoon, ik.
