uadejs apuaiao{8 anfiz s8ubj aip 'pnim^qobq apnoq aq
siuia{smp na {qocu at piaoAafluaaq '[sq a8ooq ufiz
{in 'pjtia|saS8aM aua8uBAa8 s|B 'saqaaApaojq aa uljd
-stnBBqoi] joop pjoopiaA jjsq 'fiq pjaAi 'uaquoz{iio
sBAi jajqoaj apnoAAaS jap aip 'apcuajqcDo jaads aaqojqaS
'a{S{BB{ ap SpqoBdniBjq 8on pnaqjaquq ufiz {fiAua{ na
{boa nfiz rao pjaousaS uapjaM uapjooq 'uas|od anfiz mo
qoiz napjaSnqs uaraau 'uaAaqafldo raaq ua8a{ ua{sm\
'{bbpfl nfiz fiq 'pjooq ufiz naAoq ua{fiqpfu{s na nap
-jbbmz 8bz fijj -na8B|sa8 pneq ap {in raaq sbm 'a{{sai
Son sncqi raaq {Bp 'nadsjA aSiuaa {aq ia8uBAS{JBq
ufig -najin a{ uajbai {BB{s hi pjaMsrarg uba jaapj uap
uba uaddij ap {Bp '{saaMa8 piooM a{s{BB[ {aq sbaa
{ajj 'apuia uljz streq{ apjapnu 'paq pjnnpaS 8ub{OOZ
spaaj aip 'pfujs aqfijaSao ap jub^ -appaiqosaS {bm
apjnadsaq 'naSnojdsaq na napSnumo aqasj, naps susqj
aip 'sjapfujs jap uaa jaa 'Sam jBBq Saojp na a\ooja
aSnof azooja^siiMaq ap jbao qoiz fiq Sooq 'jaaq nfiz
uba naSoo ap ui sbj fiq aqjaM 'apaq apnaSnup ap do
jBBin 'appzjBB apno oq qqouaSdo pBq jaaAA pnapzinp
qoiz 'nagojpS psq japaqos nfiz aqjam 'Mnoq nap uba
pjoopjaA j|Bq Son 'aip 'pjaofs uapno uap 50} pjooM
{aqua uaa fiq a{{qou 'uaSuaAO ap jooa jBBqu8B{S
-J8AUQ qqnj^uo paq japuB{suaSa{ napBAaS uaa fiq
{Bp 'jaiqdo pjbbmz {aq Mnaiudo '{qaBjq apnaqfiAizaq
'a{s{bb[ anfiz {ara ja{qoaj nfiz ]fiAua{ '{siiiAjaqnp
nfiz {aui nado JBBq Saojs fiq 'fiquu jaaz sbaa qaj{
-jaAfiz {aq uba jnap ania[q aQ -naps na8a{ uaa sbm
Mnaiudo {aq nao{ 'naSuojpui raaq do s[bbcu8ou fiz nao{
'pjooq {aq ubb puoMafl raaq Sspifiq naa 'pjooqjoop uijb
nap raaq {00{sjaads naa psq spaaj 'apjoojq fiq japaqos
suaiM 'uajqaauquadsM jap naa uba dsq uajazlj nap ni
naqojqaS [Ijqjiaq nfiz sbm spaaj 'ua8uojM{uo ppqoa
9LZ
274
zijn jonge vrouw en wachtte vastberaden eiken aan
val af.
Alles vergetend hief Hornes zijn speer op. Zij brak
en versplinterde als glas, door den feilen houw waar
mede (Jammingha haar uit zijne handen sloeg. Een
tweede slag kloofde den helm van zijn aanvaller,
duizelend, bloedend deinsde Hornes af.
//Omsingelt hen, grijpt hen beide!" klonk thans-
Ormr's luide stem. Eenige zijuer manschappen tracht
ten te gehoorzamen, de anderen bleven met de die
naars slaags. Wild drongen zij op Cammingha aan,
ontkomen scheen onmoogelijk, zij omringden en be
knelden hem aan alle zijden met hun talrijke over
macht. Een aantal bogen werd tegelijk op hem aan
gelegd suizend snorden de pijlen door de lucht, de
meesten bleven als ijzeren veeren steken in zijn
hooggehouden schild, een trof zijn schouder en door
weekte zijn gewaad met bloed.
//Vaar naar de hel!" hijgde Hornes, weer tot zich
zeiven komend en het bloed afvegend, dat langs zijn
gelaat vloeide.
//Misschien later dan gijantwoordde Cammingha,
zich tegen een nieuwen aanvaller verdedigend.
//Werpt u allen op hem!" beval Ormr nog eens,
terwijl hij zag hoe de oude öjoerd neerzonk onder de
felle slagen van Jako's reusachtigen strijdbijl. De krij
gers gehoorzaamden, speren flikkerden, pijlen gonsden,.
Taeke ving de eenen nogmaals in zijn schild, sloeg
de anderen van zich met zijn bliksemend zwaard,,
dat fonkelend maaide door de rij zijner aanvallers.
Maar de wilde aanval werd geen oogenblik gestaakt
en de weerstand van een enkele tegen zoovelen ver
flauwde. Reeds was den heer van Kimswerd het.
„•apara rao^f" :ap8oopa8 8uua8iaAi uaa8 aip uoo{ uaa do
'qsjds fiz {fiMj3{ 'do ftz jaiq ja{qoaj apuajaq aQ 'ubbui
apuazfij fiq 'uaqaoz a{ uapinjq jsaaMaS Sizaq fiz sbm JBBq
-qfpQ ■puEqiaqup ap ui fiz pjaiq ua{ub|d uaqqoj{a8{in
soq 3{ooj8 nog -raaq apjapcu 'uaraB.wqiin qaoppjooq
uauinjq uaa japuo soo{apjo uajBq apjbmjaa jaiM 'amioja
ua8oqa8 'apno uag 'uaqinjis ap uaqossn{ 8upas{0{d
apjas{ij {aq {ubav 'appj fijj j ua8aja8 uaja{BA\ apuasjojq
ap japuo daip ijbba ooz 'qfij ja{Sinp {aq jbbu uajna]s
a{ aam aiuoja aSuof ap ua raaq rao uaraB.wq suao
siiBqj fiz s{y •ui8aiuoq{qon{ aS;{qo8m unq {ara 'ua{saa8
azooq ua uaj{b jap s{BB|djaraBZjaA apsaajAafl ua{{8 joop
'apAinqosaS japai joop 'ap sbaa jaiq 'ap|iJ pjaofg] j apmjb{
-tuig fiq 8jb8 ap [auiaq{qoBU nap ua8a{ pna8iajp
a{tuBBja8 8i{qoB5[oods uaa qoiz jaiqjaA japjaA uap
-ajqos afliuia^Y 's8JS a8i{qooA {aq do jaau 8ui{qoi{jaA.
aqfqaqajdsiinno uba jaoAaS uaa {ara 'qfippuia JBBq fiq
apSa{ 'pnaquupui {qonj aqasjaA ap 8i{ai8 '{qao{raap«
uadaipuaa {aj\[ mapuiA a{ apfiA\a8ui uap jooa uaajp
'aprajOA 8aB8{in uaa '{qapaq SBMa8qinj{s iqoip joop {Bp
'joquassBp ua{8|jaA {aq jbbu uajaoA a{ 'a{{saj JBBq aip-
Suippaj a{8{BB[ ap 'Sub8 uaja{sinp 'ua8ua 'uaqospjBB
-japuo uap joop saja{saara aSipSnaf ufiz {qnjafl qfqap
-uia pjaofg uapno uap {aq sbm. SuiuuBdsui jaaA {a]^[
SBB|qasB ua dooqtuind ajBq
-uaqjaquo uaa ui 'bssbiu apuaqooj 'azoojuuoA uaa ui
uadaqosjaq ua pjaa{jaA uappBq pjaMsmijf aqqoaq {aq
fiz jooa ua{snj uapnoz {aiu aip 'pjaAAafl qosiuoraap
{ara 'puassis na puaja{{a[q 'uaijuj aqasjaq sjb uadaj8
uaaq qoiz mo aqjaai 'uadjaiA\ qaj{rao uap ui jba {0{
psufiqos unq uaqjoaijnna joiaa 'uarauiBjA apua8fi{8
-do pjiM jap pao{8 uassoj nap joop pja{sinpjaA pjaAV
sub[8 a{qoBZ unq jbbcu '{qanj a8ooq ap ubb uapjuj ua.i
279
Sjoerd bukte zich bevend; vol onbestemden angst,
nam hij de beweeglooze jonge vrouw in zijne armen en
gehoorzaamde zonder dat hij waagde een vraag te
doen of een woord te uiten. Een kleine armelijke
hut, meer een beestenstal dan een menschelijke wo
ning, rees op eenigen afstand. De schaduw der galg
viel over de nok van het uit plaggen samengestelde
dak. Binnen de sombere ruimte streden benauwde en
scherpe dampen om den voorrang, terwijl een walmend
vuur smeulde in het midden van den, een weinig uit—
geholden leemen bodem. Een groote kat scheen de
wacht te houden bij een aarden schotel, waaruit een
bedwelmende geur opsteeg.
//Leg maar hier neer," beval de vrouw. Zonder bijna
te weten wat hij deed, verbijsterd door alles wat hij
zag, liet de oude dienaar zijn bewustelooze meesteres
neerglijden op een bed van droge varen. De vreemde
bewoog intusschen krampachtig hoofd en armen en
begon daarop al sneller en sneller breede kringen te
beschrijven om hare onverwachte gasten, terwijl zij met
vreemd glinsterende oogen, op half zingenden, half
gillenden toon wilde, schrille klanken uitstiet. Een
huivering beving den ouden dienstman bij dit onver
klaarbare tooneel, schuw drukte hij zich terzijde.
//Wee, wee!" krijschte de vrouw eensklaps, het hoofd
achteroverwerpend met een wilden zwaai en zich op
de teenen verheffend. "De noodkreten der rampzaligen
vervullen de lucht. Wee dit geslacht, het zal onder
gaan in bloed en jammer! Wee Radboud en zijn huis!
Vervloekt moge het zijn, vervloekt."
Sjoerd rilde en wierp een verwarden, ontstelden blik.
op zijn gebiedster. Hare armen waren ledigHet
kind! waar was het!
