jbbiu 'Snjaj qius naa fjq Suojp p[a«a8 jaj\[ uapsd
aSpqoBanojs 'aputJEqaSao sSubj apiaoA cnaq uaAaj jaq
jaanuBAi 'Sup uajqaq ui daiqosjaq nraq jooa sin
-jajsmpap aip 'uaiajs jaSooq jbbu apiaoAdo qosiwaS
-uajaSnaA jqosz jo SBjsqatM naqosjoj jam sjb 'tuaq aip
'jsaaAiaS sbaa jajspiaj oaauojj uaj qBBA ooz cnaq aip
'dmq nfiz sbaa uaqoiqag 'aa;i3qiSA uapuoq naddquaqos
-nam uaaS 'uaqn aj jqootxuaA jbbj uaaS jbaa napjooooB
oSijqoBtn 'ajapnoAi nnq ui uaABSiaaM fiz sjb 'uauoj
oniaj aiBq joop 'pppiaiqaS najqaois^jsq ajsaoM ap
'uaquBiq apuadajsaam ajsq loop 'qupjsaaS ioi pjaiz
-aq fiz uappuq 'aaM jo apjaaM uba uaqOMzaS tiaiBus
arsq uajBAv jBBiuSiuatn oog; uajqospaS ajspfiMaS 'aq
-Siuui jaufiz qjoj ap napicn azooqBj 'diBq ufiz 'laau
ppzfuqjaA Sbj ijaqos ajsjooiS u(jz uapjaaq uapueq
aufiz 'naams uaddij anfiz naqqojj SijqoBdtUBjq '^BtqaS
nfiz Suqasiojd naaqas soo|apao[g 'Sinqaads nfiz nan Saojs
puBq 8Mni ap aip 'SnijajsaoAi nap ;o; qoiz piaq apno
ap appnaAA 'Suiajba raopjapno nap uba jsnj ap 'uiooj
nap uba paojS ap uijbbm uaSoo laj^r 'Suiqazjuo uba
jaajq naa ua)qBB|S 'uaiBAi qajjjaA jaq ni tuaq jam aip
'naMtioiA apiaq ap 'jajaz nfiz uba uazaiaSdo ja[u.iaq
sba\ SniSipjBBAijuojaA uba puaAag -aamus ap uaSuojds
uooj napnaSajq 'uaSna; naa iam 'piaSuqsaS puBM nap
uaSaj dinq ap pjaM qnj uaqosioj naa iam 'Sbjs aSuaq
naa 'quBjq apuaquj 'uapnoqaSuBB Sub; nag qn
pnaq ap fiq ajqajqs uaqn aj pjooM naa japuoz 'jad
-uiaip nap jbao fiq pnjj jqoiiaSdoSoog djaiu qp jrajg
epjaoAai) -napMnpaqosiaAo uassaidisAvnoi jap uaSfiMj
ap joojaS jaq uba uauqBdaSaz ap uijbbm 'suBjq naa
jaiq uajqoojA Suijsnjaq aSuoojaS 'tqoBjq apnajaog
«i PJ°°I
-aS fjz najaajj sap cubbu ap 'nainonaS qaaq jaajq ap
LSZ
286
van den schoonen, klaren dag. De hoonende laeh van
Feiko klonk hem na
Verder en verder reed de Jarl, maar zijn gefronst
voorhoofd effende zich niet, schoon de streng gesloten
lippen den wilden gedachtenstroom geen doorgang
baanden die woelde in zijn borst.
Eindelijk rees, uit het oorspronkelijk woud, dat hier
nog het land bedekte, waar dit niet met riet, dat in
de moerassen wortelde, was begroeid, de nok eener
wel onderhouden state, die van Bernlef, op. Uit ruwe
boomstammen was het huis opgetrokken, het groote,
met plaggen en riet gedekte dak, goudgetint door de
stralen der warme zon, hing ver over de stevige wan
den. Bloeiende appelboomen spreidden het weelderig
sneeuwtapijt der lente in den ruimen hof. Het was hier
stil in het rond, geen enkele hofhond deed den huilen
den doggen bescheid. Een stevige balk sloot den in
gang der haag af, die, dicht gewassen en met stevige
palen versterkt, alle onbescheiden blikken afweerde,
Ormr stak zijn horen, geen voetstap naderde, geen
geluid weerklonk, alles bleef stil en beweegloos.
"Ruk dien balk van zijn plaats, open mij den toe
gang," beval hij kortaf.
Zwijgend haastte zijn gevolg hem te gehoorzamen,
dreunend plofte de zware balk neer. Ormr gaf zijn
paard de sporen, wenkte eenige zijner knechten hem te
volgen en reed, over het zachte mospad, naar het huis.
Ruischend harpgezang klonk hem tegemoet, reine
zwellende tonen, plechtig en verheven als een gewijde
engelengroet. Een nog krachtvolle stem begeleidde het
zilveren snarenspel, met de heilige woorden die bal
sem storten ook in het felst geschokt gemoed:
Wat God doet is welgedaan, de Heer heeft gegeven.
"'uaiBijaA psq uaqqqquaSoo aëiuiaM Sou 'pmqsuBB
Sou map ap ubajbbm 'jatusqjaaM ap fiz aamiBBAA
'pneq ap ui uaqqojuids ?aq 'afsiam SuoC 'quB;s uag
•aacujB azoo[a)qoB.iq ap ui uaSioqjaA
pjooq apaotu jaq 'pjBBq uaSaa] uap Ijq 'uaSnp aSmiaM
ui uapioA\oS sfuS ooz 'pno ooz 'oqiag ibz jaijj 'UBB
puojs 'ua}B[ aj joop qooj ap mo 'qsp }aq ui Suiuado
aiuuqJuiA ap 5am 'qaqjaASinq jaq jbbu appiaj aip
*jnap ua^noqaMnj aQ -pSajaS apfiz ja} uaJBM 'uaqqsjs
'jsSrao jja iaq aip 'SeBq ap uba SubSui uap qfijuooAA
-a8 8i(|aM 'uaq|Bq apaajq apiaq aQ -ajqBBAiaq joq na
smqaip 'puoq aqBAAZ 'a^ooaS ap appjooM}UB puaqnq
'ubb uaSao[9 uaSSop ag -apiooqaq oqiaj iBp raaaq
puajBA|aM iaq Ijq aiqiajaq qfqapuig qaauoo} apjjaz
-jaq qoiz apjBBqjgq pnOApjapuoq *fiq paaj japjaA na
japja^ -{BBjda8az jaujjz ]aoAa§ a|[OA ^aq ui apuajuaaq
(jq S|B 'jb qoB[cai|§ uaAaoqs uaa jiujo" uajsiad fiz
'uapjooq uaSoqaS aip '°ui|ajfm^j9A [oa uaasqaS aig
<(juaop qi jaora jbm 'jbz mM.
.^qosa uapno uap japuo uajaqo UBpo^\ ubb Mnaiudo
UBp qi jaoj^ •uajqou jaacu qaiu uapajqos aulira uaaq
-jBBp JJnp qi 'uBq qj ••••BSuiqoog aj qjaq Jap jqmp
jadmajp uap iBumuaa Sou jaoA uftra sjb 'fitu jqoBAA
jbjjs azag j mooqjapjoojq uap ubb looid uaj uoabj
op ineBqoij ufitn 08 jaq qn uaAdjpaS uaSiqspsaaS
jam MnoiA ufitn 'pjajjoaS aqsoj uajapuiq auficu
'fj88| sSuiuoq st do Suiuoaa ufiiu ui uadioMaS jnn^«
uaddq ap puajap
-pis uapjajsmp ua jaau dB[8 uapuaq addBJ ap uaSuiq
apuaj japjaA (jq sjb jbbiu 'ajqn (jq uaip 'uizjoa
ojjoq naa sjqoajs sbm jag 'uapjooM aSiuaa 'puajaAaq
qosjou 'apjadcuora ua iBBjaS Snjs ufiz do q(j|uooAAaS uap
Sniqqnjpqn japuaStajp Sou jam 'apua[aiuq nap joj
Z82
283
trachtte hem vruchteloos over te halen een weinig
van den schotel met dampende brei te gebruiken, die
op den disch stond.
//Waarom zou ik eten, SytskeP" antwoordde hij
moedeloos, //die eet leeft, waarom zou ik langer leven,
nog langer!"
Hare oogen werden vochtig, vruchteloos beproefde
«ij te antwoorden. Plotseling viel een schaduw in het
vertrek, de gebiedende gestalte van Ormr versperde
■den ingang.
//Feiko, luister! Merk mijne woorden wel en volg
mijn last. Louter goedheid mag het heeten, dat ik u
nog waarschuw." Snijdend klonk zijn ruwe stem, on
verschillig zag Feiko hem aan.
//Het is den koning ter oore gekomen, Radboud
weet verstaat gij dat ook gij te Dockinga de
Christenkerk, opgericht vooreen afgod uit het Zuiden,
hebt bezocht
Feiko hief nogmaals het grijze hoofd op.
//Waarom zou ik daar vandaan blijvenHeeft Wo-
dan mij verhoord, toen ik hem smeekte zijn vlammende
speer te strekken tusschen u en uw bloedgericht?
Toen ik hem bad met den adem zijns monds de
ontketende orkaan u en uwe moorddadige beulen
als kaf te doen verstuiven? Hij liet toe, dat mijn
zoon, mijn laatste, doodgemarteld werd door u en de
onmenschen, die vliegen op uwe wenken. Heeft hij mijn
tweeden zoon behoed voor den moordenden klauw van
den beer? Heeft hij mijn dochter, mijn lieveling met
het glanzende haar en de zonnige oogen, beschermd
tegen prins Gundebald? Van het Roode Klif heeft zij
zich geworpen en de door den storm opgezweepte golven
van het Almeri hebben haar meegesleurd, wie zegt waar-
