Tweede Blad.
TE HUUR.
van WOENSDAG 18 October 1905.
Nieuwsberichten,
HANNES VAN DEN MOLEN
EMBLEM AMIMEMI
Onder de rubriek »T E HUUR"
worden voor onze abonne's gratis
gedurende een maand opgeno
men woningen, kamers enz., met
vermelding van Stand, Lokaliteit
Huurprijs en wanneer te aanvaarden.
Opgaven, hieraan niet voldoende,
kunnen niet geplaatst worden.
Bakenessergracht.
No. 75rood. Bovenhuis, f 5.p. w., ter at.
No. 77. Bovenwoning f 2p. w„ terst.
No. 77. Sl»»pk»mert)e a 1.— p.
Cronjéstraat.
No. 87. Bovenvoorkem. met kist en strokpl.
1.— per week, ter»t.
Donkere Spaarne.
No. 56. Gem. Kamers met pension, vanaf
f 35.per maand, terstond.
Duven voordestraat.
No. 15. Gem. Kamer en suite, terst.
No 6'rood Bovenhuis, bevattende: 5 kam.,
keuken, badkamer en afgeschoten zolder,
gas- en waterl. f 275.— per )aar, terst.
Gierstraat.
No. 51. Bovenhuis, 2 kam., keuken, ged. zolder.
No. 69rood. Bovenhuis, 6.p w, terst.
Groote Houtstraat.
No. 41. Modern groot Bovenhuis, geschikt
voor kantoor. Terstond
No. 86. Gem. Kamers met alcoof, f 35.
p. m. Nov.
No- 140. Gen. Kamers met aparte opgang,
f 35.—
No. 153. Bovenhuis, f 240.— p. j. terst.
Jansstraat.
No. 1. Heerenhuis met groeten tuin, ƒ800.—
per jaar, terstond.
Jansweg.
Bovenhuis, suite en 4 kkeuk., zold. Aanv.
Aug. Hnurpr. f 350.— p. j.
No. 31. Gemeubileerde Zit- met twee Slaap
kamers, voor 2 personen met pension. /60.
p. m.
Kleine Houtstraat.
No. 5rd. Gem Kamer met alcoof en pension,
f 30 per maand, terst.
No. 22. Een Bovenvoorkamer f 1.75 p. week
Koningstraat.
No. 7. Winkelhuis, ƒ500 - p. j., terstond
Korte Heorenstraat.
No 22. Huis met tuin, f 4.50 p. w., terst.
Korte Lakenstraat.
No. 8. Bovenhuis met waterleiding, 2,25
per week, terstond.
Leidsche vaart.
No. 136. Een Huis, 550.—p. jaar, terstond
Melkboerensteeg.
bij de Amsterdamsche Poort.
No. 3. Groote Loodt, 1.— per Week.
Nassaustraat.
No. 2. Klink Winkelhuis, 40.— p.m.,met
ruime plaats, terst.
Oranjestraat
No. 89 Bovenhuis, 3 kamers met keuken,
en zolder
Farklaan.
No. 26. Huis met tuin, 400.— per jaar,
terstond.
Pieter Kiesatraat.
No. 33. Gem. Kamers met pension, 80.
en 60.p. m., terstond,
Raamvest.
No. 47. Pension, van af 50.per maand
Ruyohavestraat.
No. 18. Bovenhuis, a 16per maand.
Adres: Prinsenbolwerk 14.
Sobagohelstraat.
No. 9. Een net Winkelhuis, huurprijs 500
per jaar. 1 Oct.
Spaarnwouderstraat.
No. 4. Kelder, f - .75, terst.
Sophiaplein
No. 4. Benedenhuis met waterleid. en tuin,
175.— per jaar, terstond.
Sophiastraat.
No. 1. Huis met tnin, ƒ175.p.j., terst.
No. 18rood. Bovenhuis, terst., 210.p.j
Schermerstraat.
No. 36rood. Gem. Zit-en Slsapkam., ƒ30.—
per maand, met degel, pension, terst.
Witte Beerensteeg.
No. 35. Bovenslaapkamer, 1.25 p. w terst.
No. 39. Kamer, f 1.26 p. w„ terst.
Z. B. Spaarne.
No. 24a. Bovenhuis, 300.— p. terst.
No. 76a. Boienhuis, 225.— p. j„ terstond.
Zuid Brouwersstraat.
No. 3. Bovenkamer, a 075 per woek, voor
eenig mensch, terstond.
Zijlweg
No. 75. Huis met voor-tuin, 5 k (2 ensuite)
keuk., zold. met dienstbodekam. Per jaar
250.(tot 1 Mei 1906) daarna 310
Aanvaarding terst.
Bij J. BOEREE, Coornhertstraat.
Huizen met Tuin en een Winkelhuis te koop.
Te Huur Onder- en Bovenwoningen, Spaarn
wouderstraat.
Bij C. GROENEWEGEN,
Langendijkstraat 18,
bij de Coornhertstraat.
Bouwgrond te koop, gelegen:
1 In het Kleverpark.
2. In de Generaal Cronjéstraat.
3. In de Generaal de La Reg straat.
4. Aan de Schalk Burgerkade.
5. Aan de Brouwerskade.
6. In het Kleverpark. Huizen met tuinen te
huur, bevattende zes kamers met gas-
en waterleiding, 250 per jaar.
Deze huizen zijn ook te koop, met zeer
weinig kapitaal.
Er is wel eens beweerd, dat Frankrijk
economisch achteruit gaat. Men kon het
niet gelooven, dat dit land, na afloop
der oorlog van 1870 zich krachtig op
gewerkt te hebben, thans opgehouden
had een eerste plaats te bekleeden in
handel en nijverheid.
Thans is een werkje verschenen van
den Franschen baron Mourre die tot
de volgende uitkomst luidt:
„Wij zjjn verslagen op economisch
terrein", zegt hij, „door Engelschen en
Duitschers".
Eu hij schrijft de oorzaak daarvan
toe aan den afkeer bij de meer gegoede
Fransche burgerklasse van handel, nijver
heid en landbouw. Deze klasse, die in
andere landen op die gebieden uitmunt
en daardoor in werkelijkheid de kern,
de ruggegraat der natie wordt, is in
Frankrijk al.een verzot op ambtenaars
betrekkingen.
Als oorzaak zegt de baron is te
noemen, dat de Franschen lui, dom en
weinig bemind zjjn als gevolg van
onvoldoend onderwijs en wenscht dat
Frankrijk in verschillende opzichten
een voorbeeld zal nemen aan Duitsch
land en Engeland.
Amerikaansche kapitalisten pachtten,
naar de Petersburgsche correspondent
van „Politiken" uit geloofwaardigen
mond gehoord heeft, een aantal scheeps
timmerwerven aan de Oostzee en de
Zwarte Zee. De nieuwe Russische oor
logsschepen zullen bijna alle gebouwd
worden door Amerikaansche aabeiders
onder leiding van Russische ambtenaren.
Koning Alfons XIII van Spanje ver
trekt den 3en November uit Madrid en
zal den 6en te Berlijn zijn, waar hij
vyf of zes dagen vertoeven zal. Hg
wordt vergezeld van den minister van
buitenlandsche zaken Monterio Rios.
Op het program staan behalve een groot
ontvangst-diner in het koninklijk slof,
een parade en een jacht op herten.
Prof Sogliano bericht, dat in Pompeji
een belangrijke vondst is gedaan. Men
ontdekte nl. een terracotta lamp met
een Christus-monogram erop. Daarmee
zou bewezen zgn, dat het christendom
ook naar Pompeji was doorgedrongen.
Merkwaardig is, dat de lamp gevonden
werd in het slavenverblijf.
DOOR
CLARA VIEBIG.
17)
XII.
Hannes had gedacht, dat de bank
alleen van uit de verte zijn hout in
het oog zou houden om zekerheid
te hebben voor de ontbrekende hy
potheekrente; maar hij ondervond
eene bittere teleurstelling. Er was
een beambte gekomen, die het gezaag
de hout en de stammen opgemeten
had, en dadelijk daarop had de bank
in het Wittlicher blad een advertentie
geplaatst dat ze zoo- en zooveel hout,
liggende op het erf van molenaar
Kirchweiler in Maarfelden ten verkoop
aanbood.
Was 't mogelijk, dat mooie hout,
dat hij zooveel duurder had betaald
vijfhonderd thaler was het min
stens waard moest om die lorrige
tweehonderdveertig naar de bliksem
gaan Hannes was buiten zichzelf
van woede: zijn hout, zijn mooie
hout
Dat mocht niet gebeuren, dat kon
in 't geheel niet gebeuren, er moest
dan maar iemand te vinden zijn, die
hem bij wilde springen en de vorde
ring aan de bank betalen. Bah, dat
beteekende niets! Hij had immers
vriendenEr waren er zooveel, die
met hem gedronken hadden.
De tijd drong ieder oogenblik
kon er iemand komen om het hout
voor zijn neus weg te halen dus
reed Hannes overal heen, van Bleck-
hausen naar Daun, van Daun naar
Manderscheid, van Manderscheid naar
Grosslitgen, van Grosslitgen naar
Eisenschmitt, van Eisenschmitt naar
Bettenfeld, van Bettenfeld weer naar
huis niemand kon hem helpen.
't Was alsof al 't geld plotseling uit
den Eifel verdwenen was.
Tweehonderdveertig thaler een
lorrige tweehonderdveertig thaler
zouden ze niet bij elkaar zijn te bren
gen Met op elkaar geklemde tanden
ranselde hij op de paarden. De arme
dieren werden afgejakkerd, hij liet
ze nauwelijks tijd om te eten. Weer
weg en weer bergop en bergaf! Het
geld moest er zijn, het geld!
Maar overal vond hij een spijtig
schouderophalen, een jammerend
„We hebben zelfs niks!"
En toch hadden ze wel wat, dat
wist hij, maar ze wilden nietToen
gaf hij het zoeken naar vriendenhulp
op. Met hoogrood en gezwollen ge
zicht de angst die zijn vrouw
plotseling in hem gewekt had, was
hem naar 't hoofd geslagen, deed zijn
voorhoofd zich samentrekken en zijn
slapen bonzen alsof ze barsten zouden,
kwam hij bij den oude in het
dorp. Die zou nog wel wat hebben
en hij was zijn vader, die zou hem
niet in den steek laten Tamelijk be
slist riep hij hulp in!
Maar Matthes was onwilligtwee
honderd veertig thaler! Wat dacht
hij wel? En moeder mengde zich
klagend ook in 't gesprek, ze moesten
toch ook leven!
«Schrijf aan Tina's vader," zei de
oude man, verheugd bij de gedachte
een bliksemafleider gevonden te heb
ben. „Die heeft geld genoeg
schrijf hem!"
Ja, dat was een goed ideede oude
aan den Moezel moest opdokken, hij
kon 't dan van zijn erfenis aftrekken.
Maar schrijven duurt veel te lang,
't was veel beter, er dadelijk zelf
heen te rijden en het geld te halen.
Gauw, gauw, er was geen tijd te
verliezen.
Spoorslags liep Hannes naar huis
terug; hij voelde zich als bevrijd van
lichamelijke pijn. Van verre riep hij
al tegen den knecht, die bezig was
op het erf„Gauw, gauw, inspannen
ik moet uit rijden
Maar vóór hij zijn huisdeur nog
bereikt had, hoorde hij klagen en
schreien 't kwam uit den molen en
klonk jammei end naar buiten. Het
waren de stemmen van Tina en
Franze.
Binnen iu de kamer zat Tina met
't hoofd op de tafel hartbrekend te
snikken. Franze stond naast hare
moeder voor de gezelligheid mee te
schreien. De hond, die anders altijd
bij de kachel lag, was in een hook
gekropen alsof hij niet op zijn gemak
was. Op tafel lag een brief.
„Nou, wat is er nou weer vroeg
Hannes. Maar hij vroeg 't niet zoo
als vroeger, op een toon van onge
duld en woede, 't klonk gedrukt,
schuw bijna, want hy voelde in zijn
hart toch schuld tegenover zijn vrouw.
Ze hadden nog bijna geen woord sa
men gesproken sinds dien ongelukki-
gen avondde vrouw had het echtelijk
bed verlaten en was met Franze op
de zolderkamer gaan slapenhet bed
van den man was beneden opge
slagen.
„Tina, nou nou, wat is er?"
Hij waagde het zijn hand op haar
schouder te leggen. Toen begon ze
nog harder te schreienze keek niet
op, maar wees met bevende viugers
vóór zich op de tafel.
Aha, de brief! Hij nam hem op.
„Alle donders, dat ook nog!" Deze
uitroep ontsnapte hem.
Wat een tegenvaller? Wat nu?!
De oude man aan de Moezel was
ziek, héél ziek. En dat nu juist! Hij
lag in 't ziekenhuis, de brief was
door een vreemde hand geschreven.
„Hij is al niet meer bij kennis!"
begon Tina klagend. „O vader, vader
In hartstochtelijke smart wrong ze
de handen.
Zóó had Hannes zijne vrouw nog
nooit gezien. Hij begon ook te knip-
oogen, en iets vochtigs in zijne oogen
te voelen. Hij begreep, dat zij klaagde
om hare laatste toevlucht. Er welde
plotseling medelijden met haar in
hem op, zoo zacht hij kon, streek
hij haar over 't gelaat.
„Tina, huil toch niet zoo, hij kan
toch nog wel beter worden!"
„Nee, nee!" Ze boog schuw het
hoofd onder zijne aanraking on kromp
schreiend in elkaar: „O vader, va
der!"
Haar toon sneed Hannes door het
hartvoor een oogenblik was hjj zijn
eigen zorgen geheel vergeten en nog
kwam de gedachte aan de reddende
erfenis niet bij hem op.
„Tina," troostte hij, „de man
schrijft toch, dat er nog hoop isl"
„Nee neeZe schudde mistroostig
het hoofd. „O vader, vader!"
Ze had geen hoop meer. En nu
zag hij, dat ze reeds een zwarte ja
pon had aangedaan alsof ze in den
rouw was.
Buiten geeselde een ijzige winter
regen de kale hoornen en kletterde
op het molendak; een sombere grauwe
dag kroop langzaam heen. Door de
beslagen ramen drong bijna geen licht
straal meer de kamer binnen. Hannes
