Haarlemsche Courant | 1942 | 15 september 1942 | pagina 3

Nieuws uit

ss.;

BUBBELTJE EN KNOR

Van Drimmelen neemt kolenboot te IJmuiden
onder handen.

IJmuiden, Velsen, Beverwijk en Omstreken

Wandelaars naar sportdag.

Athletiek en voetbal!

De wandalsportvereeniglng De Stormvogels
Zondag 27 September te Haarlem aan een
zonderen sportdag deelnemen. Ditmaal zullen
tI leden geen marsch behoeven af te leggen, doch
ih bi) athletiek en voetbal moeten weren. Het
8 hoeft geen beloog, dat er voor deze wedstrij-1
n veel belangstelling en niet alleen te- maar
t U ver buiten IJmuiden bestaal.

«Vele Stormvogels zullen de gelegenheid gebrul-
n om te tooncn, dat ze ook buiten het wan-
n tot goede sportprestaties ln staat zijn. Zoo-
dames als heeren zullen in actie komen. Oo
honderd meter starten de dames B. Scholder,
Duiker, C. Box en A. Broek, evenals de hee-
i r, van Vliet, P. Engelhart. C. Meerhof, H.
«ter, L. Bakker en Jac. Meerhof.
)p dé vijftienhonderd meter zal de heer G. A.
"gaver meeloopen. Hij weert zich tevens bij
hindernisloopen met de dames L. Groen en
Krab. De heeren R. van Vliet, C. Meerhof en
van Ombergen zijn bij het vèrsprlngen pre-
1 it, evenals mej. A. Broek. MeJ. C. Box en d$
S ,er R. van Vliet zullen hoogspringen en de hee-
G. Jansen en W. van Ombergen melden zich
het kogelstooten. Aan de estafette over zes
t zal honderd meter nemen de volgende leden

James: A. Broek, B. v. d. Gaag, B. Scholder,
(Duiker en W. Geijteman.

1 S feeren: p. Engelhart, C. Meerhof. L. Bakker,

s A. M. Haver, G. Jansen en R. van Vliet.
cjtet voetbalelftal van de IJmuldensche wande-
J va zal er aldus uitzien:
Jac. Thljssen,

Joh. Rademakers, R. v. Vliet,
p. Verhoeven, C. Meerhof, L. Bakker.
Engelhart, M. v. d. Steen, E. Dik, P. Guijt,
M. v. d. Lugt.

rves zijn W. van Ombergen, Jac, Meerhof
A. M, Haven

Seizoen door Strawberries
ingezet.

Reden van goede verwachtingen.

(Van onzen hoclceymedewerker).

niiltet eerste heerenelftal der Strawberries heeft
t hockeyselzoen ingezet door aan den hockey-
g te Bloemendaal deel te nemen. Dit begin
■v, is niet onbevredigend.

bl [eist werd er tegen Zandvoort gespeeld met
rdi n opstelling, die door het invallen van G. Bru
ist: njc en v. Malsen iets was gewijzigd. Duidelijk
oei s te zién, dat er dezen zomer door de moei-
edl iheden met het terrein niet kon worden ge
iend. De missers en slecht afgewerkte ballen
-ren niet van de lucht en vooral in de eerste
Ipu lit was het spel, evenals dat van Zandvoor.,
gal beneden peil. Na de rust werd het allengs
ter, zoodat men toen nog hier en daar aardig
■rtc te zien kreeg. Over het algemeen waren
uu Aardbeien in den. aanval, maar door te lang-
'iri am of slecht afgewerkt schieten konden ei
e en doelpunten worden gemaakt. Ook Zand-
gf lort, die af en toe zeer gevaarlijke aanvallen
dei, touw zette, zag geen kans om een goaltje -

jken, zoodat het einde met 00 kwam.
bi om een- beslissing te krijgen moesten er nu
elschoten worden genomen door de beide
nrhoeden. Of het door de zenuwachtigheid
jam dan wel door te weinig trainen, we weten
I niet, maar de eerste maal zag niemand er
--Tins toe te scoren. Er volgde een herhaling,
arblj J. Brunink een bal inschoot. De wedstrijd
1 as hierdoor met 10 door de Strawberries ge-

as vervolgens werd tegen Amsterdam gespeeld,
en ,]k elftal door loting direct in de demifinale
'i geplaatst. Tegen deze frlssche club bleken
4 strawberries niet meer te zijn opgewassen,
ewel het krachtsverschil gering moesi, worden
noemd. Zelfs kwam *t voor, dat de Aardbeien
it overwicht in handen hadden; het was alweei
ni 01- de slechte afwerking, dat er geen doel-
inten werden gemaakt. Amsterdam zag ten-
itte kans om een 2—0 overwinning te benalen.
P]o eerste goal kwam voort uit een langen cornei
de tweede was het resultaat van een keurig
nomen strafcornev.

Mom volledig te zijn vermelden we nog, dat de
ale gespeeld .werd door B.M.H.C., die met 2—0
Leiden en met 1—0 van Alkmaar had ge-
jonnen en door Amsterdam, waarbij BfM.H.C.
|or een fraaie 1—0 zege winnaar werd.
l'Blj de Aardbeien was het verband over het
lemeen zwak, hetgeen ongetwijfeld mede werd
róorzaakt door het feit, dat. enkele spelers nog
n elkaar moeten wennen en hier en daar wat
onverschillig werd gespeeld. De doelverdedi-
en de beide achterspelers gaven zeer goed
te zien en de middenlïnie dreef hoofdzake-
op den spil. Met de voorhoede wilde het nog
't erg vlotten: vooral het samenspel was min-
goed. Individueel werden er soms wel aardige
ogen gedaan die de verwachting rechtvaardigen,
,i knt oo,-cto Piftai dnnr eoede training dit jaar

,'het eerste elftal door goede training dit jaar
de competitie een goed figuur zal weten te

i een eervolle plaats zal weten te be-

j.Z.V. 3 in bondscompetitie.

Beslissingswedstrijd gewonnen.

Het derde heerenzevental der Velser Zwem-
'II reeniging moest Zaterdag een beslissingswed
strijd tegen Watertrappers I te Haarlem spelen.
r. ,»r deze met 4—3 door do Velsenaren werd
(wonnen, zal het zevental het volgende Jaar in
Bondscompetitie worden ingedeeld.

Nu, na het eerste en vierde zevental ook
ZV 3 kamoioen is geworden, kan de polocom-
ii( (title voor VZV^zeker een succes worden ge
il V.z.V. begon dadelijk met een hoog tempo en
8 loedig wist Geels het eerste doelpunt te maken
een goed aangegeven vrije worp van Mulder
m later, toen Geels weer vrij lag, was het
lede doelpunt verzekerd, nadat Mulder was
•f gezwommen.

set leek, eerst een flinke VZV overwinning te
orden, doch nog voor de rust had men zijn
sening gewijzigd, want de Watertrappers zet-
8 a plotseling door, waardoor de stand genjK
nal jrd gemaakt.

iet Na de hervatting gaven beide partijen mets toe,
Fes »dat er spannende duels ontstonden. V.Z.V. had
«iter het eerst succes doo>- een goed schot van
!der, maar ook de moeite van de Watertrap-
..s'«werd beloond. Er waren toen nog enkele
inuten te spelen. De spanning- steeg ten top,
Idat Mulder een cornerbal mocht nemen, welke
snel op De Willigen, die vrij lag plaatste,
(ze .zwom even op en door een zuiver hard
was de overwinning aan V.Z.V.

8,if

Gratia Plato actief.

v- oc afdeelingen der gymnastiekvereniging
'llfratia-Flato komen weer geregeld bijeen om te

Het actieve bestuur heeft namelijk het voor-
i' (men om het verenigingsleven gedurende het
lizoen normaal gaande te houden.

Sr bestaan plannen om weldra onderlinge gym-
iri istlekwedstrijden te organlseeren, terwijl men
'e' eneens overweegt om half October een uitvoe-
5 2 ag te geven.

W

Veertigjarige trouw.

Het echtpaar W. Smit en J. M. Smit—-
.„.[raak, wonende in de Eschdoornstraat,
Bt lerdenkt Vrijdag 25 September den dag,
iaarop het vóór veertig jaar in het huwe
stapte. 1
De bruidegom werd 8 Augustus 1875 te
dm felsen geboren en zijn echtgenoote aan-
ckouwde 13 Augustus 1878 te Den Helder
v iet levenslicht.

De heer Smit heeft vele jaren als motor -
,e nachinist bij de Amsterdamsche Ballast
laatschappij zijn taak vervuld, waarbij hij
Widens een ongeval ernstig letsel bekwam.

Voorts maakte hij menige tocht per boot en
idl enslotte beheerde hij eenigen tijd njwiel-
rü lallingen bij de sluis en de vischhaL
erl De heer W. Smit is te-IJmuiden een goe-
,M Ie bekende. Hij heeft door zijn groote wils-
'd'ri nacht vele moeilijkheden en teleurstellin-
oi [en kunnen overwinnen, evenals zijn echt-
gn enoote. Hun gezin werd vermeerderd met
ier kinderen, waarvan twee dochters nog
'lieven zijn.

Stellig zullen beiden, die reeds een gezin
Mjonden vormen, met hun vier kleinkinde-
:eu ion niet bij het huwelijksfeest ontbreken.

Langs IJmuidens Straten.

Het Orgel.

Het ventje getuigde van een diepen eer
bied voor het róachtige Instrument, dat
daar onwennig in het nauwe straatje stond,
alsof het louter voor villawijken was be
stemd. Vol bewondering deponeerde het
kereltje den vinger in zijn mond, terwijl
het verbaasd keek naar de mooie, aan goud
rijke beschildering, de vliegensvlugge stok
ken van den trommel en den ijver van den
orgelman. Het leek wel wat op een vacan-
tieganger, die noodgedwongen zijn vacantia
in eigen land doorbrengt en ontdekt, dat
een dal met roggevelden en aardappel
struiken even mooi kan zijn als een berg-
panorama.

De orgelman had schik in het ventje
want artisten spelen nu eenmaal op het
contact met de „zaal". Hard transpiree-
rend in zijn hemdsmouwen draaide hij
vakbekwaam aan het enorme wiel, aldus
de menigte op melodieuze wijze verkondi
gend, dat scheiden doet lij-den en Jaan-
tje-voor-halve-dagen-dient. Grillig buitel
den de klanken over elkaar, zich den weg
versperd ziend door trommellawaai op dè
sentimenteelste momenten en afgewisseld
door diepe zuchten uit de onderste con
treien van het pierement.

Het kereltje genoot, als een bioscoopbe
zoeker van een film met Theo Lingen
Heinz Rühmann, Hans Moser, Theo Uden
Masman en zijn dansorkest, Guus Brok
en Tholen en Van Lier, als zoo'n combina
tie mogelijk zou zijn. Het stond met glin
sterende oogen aan de achterzijde van het
pierement en hield verstrooid de leuning
vast. De orgelman werd rood van genoegen
over zooveel welgemeende belangstelling
en ging, om het niet te laten merken, met
zijn rug naar het ventje staan. Sierlijk, met
zwier, draaide hij aan het rad. Zacht .neu
riede hij mee van „wanneer een huw'lijk
is gestrand, dan gaan twee menschen schei
den want.Eensklaps hield hij er mee
op: het orgel had nukken gekregen en
dreigde aan één kant door te zwaaien. Het
was al te bewegelijk geworden! Uit Alle
macht verder draaiend keek de orgelman
om en hij stelde vast, dat het ventje de
stut, waarop het pierement rustte, een ste
vig blok hout, had weggenomen. Het was
een schijnhouding geweest, welke het ke
reltje had aangenomen. Het had alleen door
zijn onder-den-indruk zijn den man willen
misleiden.

Deze staakte, een niet mooi klinkend?
opmerking makend, zijn werk. Hij bracht
het hout te bestemder plaatse en ging toen
weer draaien.

Als er nu weer een ventje aandachtig
luistert moet het oppassen. De orgelman
weet thaps dat een profeet niet in zijn
eigen land wordt geëerd

Weer U.L.O.-avonden.

Evenals vorig jaar bestaat het voornemen
voor de ouders en leerlingen der Openbare
Ulo enkele feestelijke avonden te organi-
seeren. Sint Nicolaas vormt hiervoor, zooals
gewoonlijk een dankbare aanleiding.

Bovendien zijn dergelijke avonden uit
stekende gelegenheden om de verhouding
tusschen de leerlingen, de ouders en het
schoolpersoneel gunstig te beïnvloeden.

Zeer zeker zullen de jongelui ook thans
weer met enthousiasme aan de voorberei
dingen werken. Het is immers een feit, dat
deze St. Nicolaas-feestavonden vooral voor
de ouders een oorspronkelijk karakter zul
len dragen, cjaar zij uitsluitend door de leer
lingen zelf worden verzorgd.

Aan afwisseling zal het dan ook geenszins
ontbreken, want tooneel, gymnastiek, zang
en muziek zullen elkaar in bonte verschei
denheid opvolgen.

Het tooneelspel staat onder regie van de
heeren Veen en Horbeek. De heer Bolland
ial met zijn jongeren een demonstratie
geven van rhythme en lichaamsbeweging.
Voor zang heeft de heer De Jong de leiding.

Voorts treedt er nog een muziekgezel
schap op en ongetwijfeld zullen ook deze
leerlinge?), er in slagen om een goed figuur
te maken.

VERLOREN....

Een portemonnaie en 'n bruin-groene sjaal.

Een badpak een broche met glazen,

Een bonnen-étui en een houten sandaal,

Behooren ditmaal, zoo we lazen,

Tot 't lijstje, dat elke week alles vermeldt

Wat er op de straat werd verloren.

Men vindt er van alles,zelfs bonnen en geld

Het staatje wil wel eens bekoren

Een lintzaag, een boodschappentasch,

een konijn,
Een schakelarmband, een ceintuurtje,
Een dameshandschoen - waar zou d andere
zijn -

Waarachtig, het noodlot bestuurt je
Zoo neem je je voor: ik neem me wel in
acht.

I k zal niets van waarde verliezen.

En zoo ben je 't kwijt, vóór je het had

gedacht,

Je hebt dan wèl reden tot kniezen
Eén ding is er wat nóóit verloren mag gaan
Hier past - let dus op - geen vergissen.
Al zal men het nooit bij het staatje zien

staan,

Een goed humeur kan men niet missen!

WIJ OP DE TRIBUNE.

Wij op de tribune hebben V.S.V. Zondag zien
winnen. We hadden ons steevast voorgenomen om
alle omstandigheden ten spijt, present te zijn na
de stevige zege op Dordrecht. De rood-witte
leeuwen waren immers danig uit hun slof gescho
ten en na die gala-premtère in Dordt wilden
wij in de arena aan de Frans Halsstraat eens op
ouderwetsche wijze zien klauwen en hooren
brullen. Promotor Scheeres stond weliswaar iet-
stil terzijde en directeur Van Leusen kwam
eveneens niet naar voren, doch we meenden een
grootsehe voorstelling te mogen verwachten.

Het programma was veelbelovend. Ajax, de
alom vermaarde sterke, die boeren, burgers en-
buitenlui, versteld had doen staan, was uïtge-
noodigd om voor een bijzonder cachet te zorgen
Hij trad dikwijls op voor uitverkochte zalen in
de beste huizen van binnen- en buitenland, ver
wierf allerwege lauweren en stond er voor bekend
nog steeds terecht gevreesd te zijn, al zijn de
haren waf grijs en de botten wat stijf geworden.
Het publiek was talrijk, natuurlijk. Op alle ran
gen heerschte een drukte van belang en het was
interessant ie luisteren naar de zegswijzen, die
er werden gebezigd. We hoorden het stoere
IJmuldensche evenzeer als het gemoedelijke Am-
sterdamsch en daartusschendoor nog veel wat
moeilijk was thuis te brengen. Het gezelschap
was dus Interlocal.

Een daverende openingsrede werd er niet ge
sproken, waarvoor een fluitsignaal in de plaats
kwam. En daar verscheen Ajax, hartelijk ont
vangen, daar meldde ook V.S.V. zich, storm
achtig begroet en met kwieke beenen, die het
beste beloofden.

We mogen niet zeggen, dat het „mooi" wa:
de arena, maar in ieder geval hadden we over
spanning niet te klagen. Eerlijk gezegd hadden
we al gauw eenigè doelpunfies verwacht, doch
deze waren gerantsoeneerd. Met onze IJmuidpn-
sche oogen zagen we, dat V.S.V. niet bang be
hoefde te zijn, maar tjaeen voetbal kan raar
rollen, zoodat we onze ruggen ietwat nat voel
den worden. Om de goalfabricage te bevorderen
roerden we ons, we riepen „hup Dinges" e
„schieten, zus-en-zoo", we zuchtten „ach" a
het niet naar wensch ging, we riepen „bliksles!
als het maar weinig scheelde. Maar met rust
was het nog nul-nul, zoodat we een kwartiertje
noodig hadden om weer op adem te komen.
Maar de leeuwen hadden dat kwartiertje ook
goed gebruikt, Ze hadden hun kruit nog niet ver
schoten en eindelijk was het dan toch zoover!
de sterke kreeg een tik, waar hij niet van terug
had. De leeuwen moesten en zouden winnen, dam
hielp geen moedertjelief aan. Zij zetten alles op
alles en het succes bleef niet uit: 10!

Welk een lawaai rond de arenaDe V.S.V
supporters konden de vreugde niet op, ze spron
gen en dansten, de armen werden gebruikt om
elkaar op den schouder te slaan, er was feest!

We hebben er geen spijt van naar V.S.V.
zijn gegaan. Zoo n wedstrijd of beter: een over-
winninig op Ajax doet je goed. Evenals een kam
pioenschap. Maar daar spreken we nog wel eens
over.

Kweeker onderscheiden.

In Pulchri. Studio te 's-Gravenhage wordt
thans de jaarlijksche tentoonstelling van de
Nederlandsche Dahliavereeniging gehouden.
De bekende Velschensche kweeker P. Dek
ker laat hierbij den oranje-rooden Vuur
gloed en de donkerrose met goudgele varia
ties Vincent van Gogh zien. Over beide
bloemsoorten, die algemeen bewondering
verwekken, hebben we reeds eerder ge
schreven.

Op de tentoonstelling is den heer Dekker
een kleine gouden medaille toegekend, het
geen bewijst, dat zijn werk ook in vakkrin
gen zeer wordt gewaardeerd.

£andeCifke
makketiagzit

VER VAN
IJMUIDEN

Verrassend ingrijpen van Italiaansche pantserwagens aan het Noordelijk deel van het
Egyptische front had tot gevolg, dat aanvallende vijandelijke strijdkrachten tot staan
werden gebracht en met verliezen werden teruggeslagen.

(Orbïs Luce Holland Pax Holland c)

Zusters vierden jubileum.

Begin September waren de .Zusters der
Voorzienigheid gedurende veertig jaren aan
het godsdienstig-, cultureel en opvoedkun
dig werk der Driehuizer R.K. jeugd ver
bonden. In deze lange periode hebben zij
zeer veel arbeid verricht. Zoo werd bijv.
de school door haar van leerkrachten voor
zien, terwijl zij zich eveneens met de ver
zorging van ouden van dagen belastten.
Nog steeds worden deze werkzaamheden
voortgezet.

Het jubileum was dan ook voor de paro
chianen een welkome aanleiding om hun
dank en waardeering voor deze zusters,
welke zich met volle toewijding van haar
taak kwijten, te toonen.

Duidelijk kwam dit Zondag tot uiting
toen het feit op waardige wijze werd her
dacht. In een drietal rijtuigen werden de
zusters Zondagmorgen van haar tijdelijke
verblijfplaats, het landgoed van den heer
J. T. Cremer, afgehaald, waarna zij om
kwart voor negen op het Kerkplein arri
veerden. Een stoet van dertig bruidjes stond
reeds opgesteld. Deze leidden de jubilares-
sen de kerk binnen, terwijl de parochianen
een feestlied aanhieven.

Door Z.E. Pastoor J. P. Bik, die werd
geassisteerd door den Z. E. Heer J. Starren-
berg, algemeen rector en Z. E.Heer H.
Brouwer, werd vervolgens een feestelijke
Hoogmis opgedragen. Een scola cantorum
onder leiding van den heer Frans Heere
mans voerde hierbij op de treden van hei
priesterkoor den gregoriaanschen zang uit.

Een en ander geschiedde in tegenwoordig
heid -van den Algemeen Overste der Con
gregatie.

In zijn feestpredicatie behandelde Z. E.
pastoor J. P. Bik o.a. den tekst „Beatus
populus qui scit jubilationen" (Gelukkig 't
volk, dat nog te jubileeren weet.)

De arbeid der Zusters werd naar waarde
hoog geprezen.

Bij deze herdenking vierde Zuster Mar-
cella een persoonlijk jubileum, daar zij
reeds als achttienjarige novice hier kwam
en nu als acht en vijftigjarige zuster nog
steeds actief is.

Na afloop had in de pastorie een receptie
plaats, waarvoor van de zijde der ouders
een buitengewone belangstelling bestond.

'"-Weldra verschenen de rijtuigen weer om
het gezelschap naar het landgoed J. T.
Cremer te brengen.

Voor de R.K. inwoners van Driehuis en
voor de Zusters in het bijzonder was het
ongetwijfeld een bijzondere, vreugdevolle
dag.

Teekening Hessels (Pax Holland m.)

Hoe zijn handigheid bij opmeten onder water
te pas komt.

Agenda IJmuiden.

DINSDAG 15 SEPTEMBER
Thalia: Cadetten.

Rex: Jakko, de Circusjongen.

De Pont: Trenk de Pandoer.

WOENSDAG 16 SEPTEMBER
'Bioscopen: Zie Dinsdag.

DIENST APOTHEKEN
Avond- en nachtdienst: Kennemer Apo
theek, Wijk aan Zeeërweg.

Van Drimmelen
vertelt

"(33)

Groot gat dichtgemaakt.

Talrijke moeilijke opdrachten heeft Jan
van Drimmelen tot veler verbazing en....
tevredenheid weten uit te voeren. Daartoe
behoori zijn lastig
werk voor het
dicht maken van
een kolenboot te
IJmuiden.

„Het schip had
een gat in zijn
lichaam van tien
meter breedte", zegt Oome Jan en hij pro
beert ons met fiksche armzwaaien duidelijk
te maken hoe groot die opening nu wel was.

„Ik kreeg bevel om de boot te gaan on
derzoeken", zoo gaat hij verder. „Het schip
dreef nog, maar de machinekamer stond
vol water. Terwijl ik me liet aankleeden
verzocht ik een lijn om de boot te doen, op
dat ik daar langs kon gaan. Dit gebeurde.
Ik liet me zakken en kreeg de eigenaardige
gewaarwording, dat ik nu eens de boot en
dan opeens niets meer voelde. Tenslotte
raakte ik de kimkiel aan. „Jan, wat een gat
is datdacht ik verbaasd. Heel wal
tijd zou ik noodig hebben om poolshoogte
te nemen. Ik moest de maat weten, maar
jawel hoe moest dat varkentje worden
gewasschen Alles was immers stukgesla
gen! Met een duimstok of een lat zou niets
zijn te beginnen, zoodat ik maar besloot
een lijn te gebruiken.

Ik liet me ophalen en vertelde mijn
wedervaren, waarna ik afsprak een sein te
zullen geven als ik een lijn noodig had.
Daarvoor werd een touw van vijftien meter
lengte klaargelegd. Door hiermede te meten
zou ik probeeren te weten te komen hoe
lang het gat was.

Ik ging weer naar beneden cn zocht
eerst het einde van de opening aan den
voorkant op. Toen seinde ik om de lijn, die
ik heelemaal naar me toe haalde. Eén einde
er van .zette ik vast aan het afgebroken
ijzer. Nu moest ik probeeren met het touw
in een van mijn handen naar den anderen
kant van het gat te komen. Mijn looden
schoenen raakten geregeld de onderste
zijde. Met veel moeite bereikte ik mijn doel
en toen dacht ik: Nou oppassen, Jan,
maak geen verkeerde berekening. Als de
houten bekisting later voor het gat wordtI

gedaan en te klein blijkt te zijn, ziet het
er leelijk voor je uit. Dan is al je moeite
vergeefsch geweest en hebben de anderen
ook hun tijd verknoeid.

Ik trok de lijn stijf en stopte dan even
om na te denken, hoe ik zou meten. Het
leek me het beste twee meter „speling" te
nemen. Het hindert niet of een bekisting
iets te groot is. Ik vierde de lijn dus twee
meter verder uit dan de lengte van het gat
eigenlijk noodig maakte en legde er vervol
gens een knoop in. Ziezoo, dacht ik
dat is de lengte en nu zullen we eens pro
beeren de breedte te weten te komen.

Daarvoor kwam heel wat kijken, te meer,
omdat het aardedonker was. Maar al gauw
had ik er iets op gevonden. Van voren af
ging ik op het afgebroken ijzer staan, recht
op, zooals mijn gewoonte was. Boven mijn
duikerkop voelde ik de gladde platen van
zijn huid. Jan, besloot ik, nu ga je
eerst probeeren om zacht-aan van het eene
einde naar het andere langs het gat te
loopen, terwijl je je bovenaan met je han
den geregeld vasthoudt aan het afgebroken
ijzer. Maar denk er om: doe het voorzich
tig, maak geen fout, want dat komt je duur
te staan

Twee maal ging ik heen en weer en toen
wist ik, dat het gat in hel midden op zijn
breedst was en het voor- en achtereinde
wat smaller afliepen. Nogmaals ging ik
naar het midden waar ik de maat ging ne
men met.mijzelfHet ijzer grensde
even boven mijn helm, zoodat de breedte
van het gat bijna aan mijn lengte gelijk
was. Het is voor elkaar, dacht ik tevreden.
Ik maakte de lijn beneden los en legde er
een knoop in op de plaats, waar ik haar
had vastgemaakt. Van knoop tot knoop
werd dus de lengte aangegeven. Ik liet de
lijn en mezelf ophalen.

Op het dek werden mijn glas en mijn
looden weggehaald. Voor men my ging uit-
kleeden, zei ik echter tegen mijn chef:
Ik kom eerst met mijn helm op aan dek
staan, dan zal ik je de breedte en de lengte
van het gat zeggen. Maar moet je kop er
dan eerst niet af, Jan? vroeg de chef ver
baasd. Nee, zei ik, daar heb ik mee ge
meten, zie je. Ik ging rechtop staan en hij
nam den afstand van mijn scnoenen tot
het topje van mijn helm op, waarbij hij
voor een halven meter „speling" zoz-gde. Op
de lijn met de knoopen wijzend, zei ik:
Ziezoo, nu heb je de lengte en de breedte.

je kunt me uitklèeden, want het is voor
elkaar.

Direct werd een scheepstimmerman ge
waarschuwd, dat hij een bekisting moest
maken, welke eetr beetje bol moest zijn Hij
was er een paar dagen mee bezig en toen
ik de afmetingen, van het gevaarte zag,
dacht ik: Bliksies, Jan, zou dat nu niet
te groot zijn? Ik was er niet erg gerust op!

Den volgenden dag moest de bekisting
voor het gat worden gebracht. Er kwam
nog een andere duiker bij, omdat het ge
timmerte lang en zwaar was en van eén
man te veel zou vergen. Ik liet me gauw
aankleeden, want ik wilde de boel het eerst
onderzoeken. Als de bekisting voor het gat
hing zou ik dadelijk kunnen voelen of zij
te klein was dan wel.te gz-oot! Het ge
timmerte werd neergelaten, direct was ik
er bij en overal waar ik voelde, had ik het
gladde ijzer van de boot te pakken! Het
was een pak van mijn hart. De bekisting]
ging voor en achter precies een voet over
het afgebrokene heen en ook de breedte
was goed.

Het timmerwerk werd aan de kimkiel
vastgezet met klemmen en stukken staal
draad en aan de kanten bovendien nog mei
een massa „werk". Toen men ging probee
ren het water uit het schip te pompen,
werd al dat „werk" vastgezogen. Zoo spoe
dig er met pompen begonnen werd, kon
men zien, dat het water begon te zakken,
's Avonds werd de, nu geheel ledige, boot
naar Amsterdam gesleept, ,waar zij m het
droogdok werd opgenomen.

Het is een gebeurtenis zonder avonturen,
die Jan van Drimmelen zooeven heeft ver
teld. Toch is zijn verhaal alleszins de moeite
waard, omdat het weer eens de aandacht
vestigt op de moeilijke omstandigheden,
waaronder een duiker geregeld moe: wer
ken.

En een dergelijk relaas mocht beslist niet
ontbreken in deze feeks, die nu spoedig zal
zijn geëindigd.

De lezer zal alleen nog iets van de Pro
mus en.de Lutine vernemen. En daar
bij zullen we tevens de voorspelling van
een „helderziende" aanhalen

v. B.

DE SALENTO

De heer Jelle Kramer te IJmuiden ver
telde ons naar aanleiding van het artikel
over de Salento, dat Jan van Drimmelen
gelijk heeft met zijn bewering, dat er nog
lijken in de Salento waren. Het was de
heer Kramer, die het eenige lijk, dat uit de
boot werd geborgen we schreven er uit
voerig over wist op te halen. Hij heeft
voor zijn werk een aandenken gekregen
van de familie van het slachtoffer (een
stoker). Denzelfden dag was hij met een
stok, waaraan een haak was bevestigd,
boven de vuurplaat bezig. Hij voelde, dat
er lijken lagen, maar zijn haak brak los,
zoodat hij ze niet kon bergen. Den volgen
den dag zou er weer een poging worden
gewaagd, maar door het slechte weer was
dit niet mogelijk.

Onderlinge competitie D.C.IJ.

Heden begint de laatste ronde.

Hedenavond zal in Royal aan den Wijk aan
Zeeërweg de eerste ronde van de onderlinge
competitie der Damclub IJmuiden beginnen.
Er nemen 36 spelers deel.

Winterseizoen Hoogovenstaten

Uitgebreid programma trekt
de aandacht.

Nu het seizoen weer is ingezet en de eerste
activiteit op velerlei gebied is ontplooid,
heeft ook een groot deel van de combinatie
van Hoogoven vereeniglngen. Hoogoven
Staten, genoeg van de zomersche rust en gaat
het zich bezinnen op het winterseizoen.

Uiteraard zijn er vele oorzaken, die ook
het Hoogoven-vereenigingsleven ten deele of
geheel beknotten, maar toch wordt, aldus de
voorzitter van de Staten, de heer A. Dem-
mers, het winterseizoen met goeden moed
ingegaan om er het beste van te maken, daar
het programma voor de leden van Hoogoven
staten vele mogelijkheden biedt.

Vooral het ontwikkelingswerk neemt een
zeer ruime plaats in. Allereerst zijn er de
I, v. I. O.-cursussen in talen, rekenen
talrijke andere vakken. Voor het doen volgen
hiervan heeft men behalve over het Staten-
huisz te Beverwijk, ook de beschikking ge
kregen over een lokaliteit van het Ned. Herv.
vereenigingsgebouw aan de Kalverstraat te
IJmuiden-Oost.

Woensdagavond wordt in beide gebouwen
met de lessen een aanvang gemaakt. De naai
en knipcursus voor de dames van leden wordt
eveneens in bovengenoemde gebouwen ge
houden, in het Statenhuis Woensdag en in
het Ned. Herv. Vereen, gebouw Vrijdag, tel
kens 's middags om half drie.

Voorts vermeldt het uitgebreide program
ma cursussen voor kinderverzorging en op
voeding, praatmiddagen van mevr. Bosch—
Yesse, over groote vrouwen figuren; enkele
voordrachten over muziek en een serie bijeen
komsten, onder den titel „Bijbellezen in 1942".
welke hoofdzakelijk bedoeld zijn voor leden,
die niet in kerkelijk verband zijn opgenomen
en behoefte gevoelen om onder leiding den
Bijbel te lezen. Deze bijeenkomsten zullen
worden geleid door ds. A. J. Bronkhorst.

Nieuw is ook in het ontwikkelingsprogram
ma de cursus „geestelijke zelfwerkzaam
heid". Deze stelt den deelnemers in staat
bepaalde boeken over sterrenkunde, sociologie
en wijsbegeerte door te nemen.

Vanzelfsprekend is ook aandacht gewijd
aan eventueele besprekingen inzake ver-
eenigingsvraagstukken, waartoe de bestuur-
deren van de aangesloten vereenigingen ge
regeld bijeen zullen komen. Op deze verga
deringen zal onder meer behandeld worden
het boek „Volksontwikkeling" van dr. Proost
en andere werkers van de Stichting „Ons
Huis" te Rotterdam.

Voor de leden, welke vooral in'den winter
zich voor het volgen van een cursus over
het algemeen ver van huis moeten begeven
zal men eenige avonden per week het Ned.
Herv. vereenigingsgebouw te IJmuiden-Oost
kunnen bezigen. Dit zal zeker op prijs wor
den gesteld, daar vele leden, die aan de over
zijde van het kanaal woonachtig zijn, hun
lessen of clubavonden niet in Beverwijk of
Velsen-Noord behoeven te bezoeken, hetgeen
ongetwijfeld een bijzondere tegemoetkoming
beteekent aan een alleszins billijken wensch.

BEVERWIJK

Installatie Ouderraad.

De installatie van den Centralen Ouder
raad, samengesteld uit vertegenwoordigers
van de Oudercommissies der Openbare
Scholen, wordt hedenavond ten raadhuize
gehouden.

Langs het lijntje.

In het knusse badje van „Adrichem",
schuilgaand achter Italiaansche popu
lieren, kon Zaterdagmiddag de wind
nauwelijks het water doen rimpelen. De
oppervlakte was zoo glad als de wan
getjes va?i een baby van drie maanden.
Het was de stilte voor den storm, welke
ontketend werd toen een vijftal dames
startte voor het behalen van het zwem
diploma.

Vijf keer kraakte en boog de spring
plank bedenkelijk door, vijf geweldige
plonsen, spattend water, rimpeltjes wer
den rimpels, rimpels werden golfjes en
golven, die uiteen spatten tegen den
kant, waar de kijkers ijlings hun voeten
op een hooger punt moesten planten om
nattigheid te voorkomen. Storm over
AdrichemIn het golvende water
dobberden 5 badmutsen.

„Daar komen de stoombooten", zei er
één, heel laconiek. Het was de man van
de stoomboot, die voor alle zekerheid
haar bovenkaak maar in de cabine had
achtergelaten.

„Wacht maar tot ik aan den kant
ben", repliceerde de gebitlooze.

Heel het zwembad grinnikte.

De vijf linieschepen vervolgden hun
weg met draaiende schroeven en veel
kielzog. De vrouwelijke kwaal werd
zelfs tijdens den ernst van het oogen-
blik gedemonstreerd, want gezellig
kwetterend trokken zy hun baantje. Ik
dacht aan een bassin in Artis.
„Ik.... uche, pff.... stik. Bah. wat
smaakt dat water vies".

.,'tls geen bier met suiker", zei haar
buurvrouw en nam ook een slok.
„Proost!" galmde het over het water.

De sportieve dames slangden met vlag
en wimpel. Trotsch als een overwinnend
eskader stoomden zij op het trapje toe.
waar zij met een hartelijk applaus wer
den beloond.

De gebitlooze zag hier haar kans schoon
en petste haar eega een handje water
over ziin schoone Zaterdagmiddagsche
boordje.

Het was er gezellig in het knusse
badje!

C. B.

EN DE TIJD SNELT VOORT...:

Op dit gemoedelijke platteland leer je wel
hoe je je beenen moet gebruiken. Om de
zooveel uur gaat er een trammetje, dat steeds
propvol is. Dat is buiten dc fiets het eenige
middel om een fiksche wandeling te ont
wijken. Maar je bent niet zoo ver van IJmui
den gegaan om geregeld op het stalen ros t«
klimmen en lekke bandjes te repareeren, wat
daaraan nu eenmaal onverbrekelijk verbon
den is. En je zoekt hier frissche lucht, zoo
dat je niet van da
bedompte sfeer in
de tram kunt hou
den.

Toen je met den
trein ln de stad
kwam en uitstapte,
omdat daar de
breedspoor-beschaving eindigde, informeerde
je belangstellend hoe je nu eigenlijk op de
plaats van bestemming moest komen. Een
als een braaf plattelands-pastoorke gekleede
grijsaard vertelde je, dat je voor de tram wel
een paar uur had te wachten.

Ge kunt toch leupe I zei hij. alsof het
de gewoonste zaak van de wereld was, toen
je ietwat sip keek, aangezien het al aardig
naar den avond liep en je zoo'n uur of vijf
van huis was.

Ja, ge kunt leupe Het was niet eens zoo'n
kwaad idee. En daarom pakte je je zwaren
koffer op om den stoffigen weg, waarvan je
het einde zelfs niet kon raden, tc gaan af
leggen. Het duurde lang, maar je voelde Je
jong.... tot je een uur had geloopen. >Toen
werd het een bezoeking, die je in het reste
rende uur steeds erger martelde.

Je voelde je beenen na de behouden aan
komst. Doch den volgenden dag bleek je den
smaak te pakken te hebben en trok je er al
vroeg wéér op uit. Je spaarde je beenen waar
achtig niet. Urenlang wandelde je, langs hel
lende wegen, die het uiterste van je vergden,
maar je aan hun einde beloonden daar zag
je een prachtig panorama met vele boomen,
rustig bij eenzame woningen. Je tippelde
door de bosschen, waar je niemand ontmoette
dan een droomende koe, die je gemoedelijk
kauwend nastaarde. Je liep langs en door de
velden, waar de landbouwers al hun krach
ten inspanden om den oogst binnen te halen.
En 's avonds wandelde je nog eens door het
dprp, hier de stad genoemd, genietend van
den laten avond en gemoedelijk groetend alle
burgers, die telkens hartelijk in je richting
knikten, al hadden ze je nog nooit gezien en
zouden ze je wellicht ook nimmer meer ont
moeten

Maar je vacantie snelt zoo voorbij. De eer
ste dagen lijkt het of de dagen wandelen,
maar spoedig heeft het er veel van weg of
ze athletiek-adspiraties hebben en een lan
delijk record willen vestigen. Er komt een
morgen, dat je de onaangename gevolgtrek
king maakt hier al weer den Iaatsten dag
door te brengen. Eerst wil je het niet gelooven
tot je begrijpthet was hier allés te goed,
dat kon zoo niet blijven

's Middags maak je je laatste wandeling.
Nog eenmaal ga je langs vele van de plekjes,
waar je zulke aangename oogenblikken hebt
doorgebracht. Je voelt er de warmte van het
gras en laat er het zand tusschen je vingers
door glijden. Nog eenmaal kijk je op, naar
de toppen der boomen, waar een plekje lucht
zich vertoont. Even nog tuur je naar al de
weelde, die moedertje natuur hier heeft neer
gevleid. Dan moet je naar huis. Het is hod-
tijd. Den volgenden morgen neem je spijtig
afscheid. Je drukt handen, stevig en lang,
alsof je de blijde herinneringen wilt vast
drukken, omdat je er op" moet teren een
iaar lang en misschien nóg langer. Dan staat
de tram voor je neus. Je stapt in en wuift
nog even. Alles is voorbij. Een van de mooiste
perioden in je leven is afgesloten

En je zoekt steun ln de gedachte, dat je er
volgend jaar weer zult. zijn. Je stelt je nu
al voor hoe nieuwsgierig je je zult toonen,
wanneer je je vacantieoord weer hebt bereikt.
Zal alles zoo zijn gebleven

Maar dat duurt nog een jaar. En een jaar
is zoo lang, zoo eindeloos lang soms

Het 30-jarig bestaan van de
Harmoniekapel.

Dertien jubilarissen gehuldigd.

De laatste repetitie voor de jubileum
uitvoering van de Beverwijksche Harmo
niekapel, die Maandagavond in het ge
bouwtje „De Harmonie" werd gehouden,
droeg door het a.s. 30-jarig bestaansfeest.
de huldiging van de leden, die 20 jaar of
langer lid waren van de kapel en de komst
van de beschermvrouwe, mevr. A. A. van
HattumDekker, een bijzonder karakter.

De beschermvrouwe, die bij de vereeni-
ging de hoogste waardeering geniet, werd
by haar binnenkomst met muziek begroet.
Het waren de pittige klanken van de
„Scheybeekmarsch", een compositie van den
directeur, den heer H. W. Hofmeester.

De voorzitter, de heer J. C. Verhorst,
dankte in zijn welkomstwoord mevr. Van
Hattum voor haar bereidwilligheid om de
jubilarissen te huldigen. Met groote vreug
de kon spr. constateeren. dat de kapel kern
gezond haar lustrumfeest zal gaan vieren en
ook de toekomst kan met groot vertrouwen
tegemoet gezien worden. Vervolgens las
spr. een door den heer J. Visser samenge
steld herinneringsboek voor, waarin alle
belangrijke episoden sinds 1912 de revue
passeerden. Dit aardige gedenkboek werd
aan de beschermvrouwe overhandigd,
evenals een herdenkingsschildje, dat ter
gelegenheid van het 30-jarig jubileum ver
vaardigd werd.

J De huldiging.

Nadat mevr. Van Hattum haar dank had
betuigd voor beide herinneringen, bracht
zyi m eep gedicht hulde en dank aan al die
leden, die zoovele jaren hun beste krachten
nadderi gewijd aan de kapel. Zy merkte
hierby het volgende op:

„Dat zijn de mannen hier vereend.
Vooraan hun meester onvolprezen
Hofmeester, ziel der Harmonie,
de ware schepper van haar wezen".

„En naast hem. nu reeds dertig jaar.
De Ridder. Eckhardt. Schik en Visser.
Ja ook bij Hommes scheelt nog maar
Een jaar en het 5e drietal kruisjes is er".

Vervolgens overhandigde zij met een toe-
oasselyk woord den jubileerenden een
draagmedaille met inscriDtie. Het waren de
volgende jubilarissen: H. W. Hofmeester,
G. Eckhardt. K. Schik. J. Visser. P. de
Ridder allen 30 jaar: R. Hommes. 29 jaar,
J- C. Velhorst en H. Oostewaal, 25 iaar. A.
9' Be"?huis. J. Vastenauw. 23 iaar. C. Mul
der. 22 jaar. C. Schoon 20 jaar en J. J.
Sleyser. 15 jaar bibliothecaris.

Ten slotte bracht de voorzitter hartelijk
dank aan mevr. Van Hattum voor haar bui
tengewone medewerking en hulpvaardig
heid. die zy immer aan de kabel betoonde.
Met een driewerf hoera op de bescherm
vrouwe en de kapel werd dit dankwoord
besloten.

Medegedeeld werd, dat aan den heer Ch.
Hart. directeur van het Kennemer Theater,
voor diens medewerking bij het organisee-
ren der uitvoeringen een foto van de kapel
overhandigd zal worden.

Hiermee behoorde dit gedeelte van de
huldiging, me door de eere-leden. den
eere-voorzitter C. Groot en den oud-voor-
zittor G. Scheuer werd bijgewoond, tot het
verleden. De heer Hofmeester riep toen ziin
manneties weer achter de lessenaars voor
de generale repetitie van de iubileumuit-
voerlng. Dit utbileumconcert belooft een
waardige herdenking tc worden van het
aertig-jang bestaan, dat de kapel veecis op
zoon aardige intieme wijze herdacht heeft,
sterne. Vol bewondering deponeerde het
treien van het pierement.