De rede van
Hitier.
Aspirin
Vervolg van pan. 1
Het bolsjewisme.
Deze bolsjewistische kolos zal tegen Europa
storm loopen, zoolang hijzelf niet gebroken en
verslagen is. Of wil iemand misschien be
weren, dat Finland den wereldvrede bedreigd
heeft? Niettemin werd het aangevallen en
zonder het ingrijpen van Duitschland zou
reeds in 1941 zijn bestaan aan een nieuwe
vreeselijke beproeving blootgesteld zijn ge
weest. Niemand zal ook in ernst gelooven. dat
ae Estlanders, de Letlanders of de Littauers
den Oeral hadden willen veroveren. Niettegen-
temin heeft de Sovjet-Unie besloten deze men
schen uit hun landen te verjagen en naar
Siberië weg te voeren. Ook Roemenië was
stellig niet van plan den Kaukasus en de pe-
troleumbronnen van Bakoe in bezit te nemen,
maar Rusland heeft hardnekkig ernaar ge
streefd, niet alleen den mond van den Donau,
maar ook de Roemeensche petroleumveiden
en zelfs den geheelen Balkan te bezetten en te
gebruiken als springplank voor verdere ex
pansie
Tegenover dezen stormloop, die sedert bijna
tweeduizend jaar Europa steeds weer uit het
Oosten bedreigt, kan slechts één enkele staat
met succes optreden, en dat is Duitschland.
En al is deze worsteling voor ons volk ook
grenzeloos zwaar, zij bewijst toch, dat zonder
of tegen Duitschland geen enkele staat dit ge
vaar zou kunnen weerstaan, dat elke hoop der
verschillende Europeesche volken, door goed
gedrag of door een vleien der Moskovieten
misschien consideratie te verkrijgen, ten hoog
ste een kinderlijke domheid of 'n jammerlijke
lafheid is.
Zij bewijst echter vooral, dat de meening,
als zou in plaats van Duitschland een andere,
misschien zelfs een niet-Europeesche mogend
heid de bescherming van dit continent op zich
kunnen nemen, niet 'slechts gedachteloos is,
maar een waarlijk moreele zwakheid open
baart.
Het is echter vooral het volledige gebrek
aan inzicht bij burgerlijke politici, als men
in vele landen doet alsof men gelooft, dat
joodsch-bolsjewistische Oosten zal over-
jodsch-bolsjewistische Oosten zal over
winnen.
Neen, het tegendeel zal het geval zijn: op
zekeren dag zal het joodsch-bolsjewistische
Oosten het. jodendom van het Westen onthef
fen van zijn taak nog langer te moeten hui
chelen. Het kan dan volkomen openlijk het
uiteindelijke doel bekendmaken. De joodsche
democratie van het Westen loopt n.l. vroeg of
laat zelf op het bolsjewisme uit. Dezelfde
naïeve menschen echter, die nu gelooven in
Stalin den geest gevonden te hebben, die voor
hen de kastanjes uit het vuur haalt, zullen
het wellicht sneller dan zij kunnen vermoeden,
beleven, dat de opgeroepen geesten der onder
wereld henzelf ombrengen en wel in hun
eigen landen.
Engeland.
Dat in dezen oorlog Engeland weer de drij
vende kracht wa% dat het met de joden samen
oorzaak, ontketening en voeren van den oor
log in zich vereenigL beteekent slechts een
herhaling van de gebeurtenissen vai\ den eer
sten wereldoorlog. Dat echter dergelijke ge
weldige historische gebeurtenissen niet twee
maal tot hetzelfde- resultaat leiden kan dan
als zeker worden aangenomen, wanneer de
krachten van eens zich niet laten vergelijken
met die van thans. Dat het huidige Duitsch
land een andere staat is dan het Duitschland
van 1914-T8 zal wel voor niemand meer een
geheim zijn, zooals de 9e November 1943 ook
niet meer gelijkt op den 9en November 1918.
De worsteling, waarin wij ons sedert 1939
bevinden is te geweldig en uniek, dan dat zij
met de maatstaven gemeten zou kunnen wor
den van kleine twisten tusschen staten. Wij
strijden nu in het vijfde jaar van dezen groot
sten oorlog aller tijden.
Toen hij begon, was de vijand in het Oosten
nauwelijks 150 K.M. van Berlijn verwijderd. In
het "mesten bedreigden zijn vestingen, den
Rijn. het Saargebied lag in het vuur van zijn
artillerie. Aan de Belgisch-Nederlandsche
grens loerden de bij verdrag verbonden tra
wanten van Engeland en Frankrijk op nauwe
lijks 100 K.M. afstand van onze grootste in
dustriegebieden, terwijl de democratische re
geering van Noorwegen de overeenkomsten
bekrachtigde, die haar op zekeren dag in het
kamp van onze vijanden moesten voeren. De
Balkan droeg in zich de latente gevaren van
de ergste verrassingen. Italië was door de
houding van den koning en zijn kliek tot een
niet-oorlogvoerende status gedwongen en
Duitschland was zoodoende geheel alleen op
zichzelf aangewezen.
En nu, mijn partijgenooten, heeft deze
Nationaal-socialistische staat in geweldige
historische unieke slagen dezen omsinge-
lingsring verpletterd en met het helden
dom van zijn soldaten "de fronten bijna
overal ver-over de 1000 K.M. van de gren
zen van het Rijk verplaatst.
Onze vijanden zijn bescheiden geworden.
Hetgeen zij thans als overwinningen betitelen,
hebben zij bij ons eertijds voorgesteld als vol
komen onbelangrijke operaties. Alleen door
deze toenmalige onbelangrijke operaties is
het geweldige gevechtsterrein gevormd, waar
op zich de huidige volkenworsteling in hoofd
zaak afspeelt. Naast onzen grooten bondge
noot in Oost-Azië hebben ook de Europeesche
volken in een duidelijk inzicht de grootte van
de historische taken ingezien en dienovereen
komstig hun offers gebracht.
Italië.
Wanneer de offers van den met ons verbon
den grootsten Europeeschen staat tenslotte
Hoofdredacteur F. C. Derks, Haarlem. Chef
van Dienst en Binnenland: S..R. Kuiper. Haar
lem. Sport en Stad: A. Overmeer, Heemstede,
Buitenland: J. C. van der Laag. H'stede, Haagsch
Redacteur: B. Korsten, H'stede. Nieuws en re
portage voor Velsen en omgeving: J. J. E. van
Baarsel, Santpoort. Advertenties: W. van Om
men, Heemstede.
min of meer tevergeefsch geworden zijn, dan
is dit alleen toe te schrijven aan de stelsel
matige sabotage van een erbarmelijke kliek,
die na jarenlang weifelen zich tenslotte heeft
vermand tot een enkele daad, die echter in de
geschiedenis als schaamteloosheid zeker aan
spraak kan maken op den roem van het een
malige. Ik ben gelukkig, dat het ons gelukt is
uit de handen van deze treurigste verschij
ningen van dit overigens zoo geweldige tijd
vak tenminste den man te redden, die zelf
alles gedaan heeft, niet alleen om zijn volk
groot, sterk en gelukkig te maken, doch ook
om het te laten deelnemen aan een historisch
conflict, dat tenslotte het lot en de cultuur
van dit continent zal bepalen.
Dat de Italiaansche ineenstorting met al
haar consequenties niet zonder terugslag kon
blijven op het geheele oorlogsgebeuren, is van
zelfsprekend. Desondanks zijn de verwachtin
gen van onze vijanden ook hier tevergeefsch.
Wat zij dadelijk bij het begin gehoopt hebben,
is niet ontstaan en er zal ook niet ontstaan,
wat zij voor de toekomst hiervan verwachten.
Zij hadden gehoopt, dat met één slag de Duit-
sche divisies in Italië afgesneden en vernie
tigd zouden worden, dat de Duitsche eiland-
bezettingen hierdoor verloren zouden gaan,
dat de Balkan als een rijpe vrucht in hun
schoot zou vallen en dat zij dan het oorlogs
gebeuren met één slag naar de Duitsche grens
zouden kunnen overbrengen. De stormloop
naar den Brenner is geworden tot een offen
sief met een slakkengang ver ten Zuiden van-
Rome. Hij zal nu zijn tol aan bloed eischen,
en wel niet naar goedvinden van onze vijan
den. doch in groote lijnen volgens onze plan
nen. Elke nieuwe landing zal hen dwingen
steeds meer scheepsruimte te binden. Zij zal
de strijdkrachten van onze vijanden versplin
teren en het gebruik van onze wapens nieuwe
mogelijkheden geven.
Waar ook maar een dergelijke landing
wordt gedaan, stuit zij op onze paraatheid
en men zal dan wel de ervaring opdoen,
dat het om nu eens met Churchill te
spreken: „iets is om tegenover de Ita
lianen op Sicilië te "landen naar geheel
iets anders om tegenover de Duitschers
aan het Kanaal, in Frankrijk, Denemarken
of in Noorwegen te landen". Dan zal ook
blijken, of onze terughoudendheid op me
nige gebieden zwakheid of koele bereke
ning was.
De strijd in het Oosten.
De strijd in het Oosten is de zwaarste, dien
het Duitsche volk ooit te doorstaan heeft ge
had. Wat onze mannen hier verdragen, kan
in het geheel niet vergeleken worden met
dat, wat onze vijanden presteeren. Ook hier
zal het uiteindelijke doel. het Duitsche front
tot een ineenstorting te brengen, niet alleen
niet bereikt worden,, doch zooals steeds in
de wereldgeschiedenis zal alleen de laatste
slag de beslissing brengen.
Deze slag echter zal dat volk in zijn credit
kunnen boeken, dat met de grootste inner
lijke waarde, met de grootste standvastigheid
en met het grootste fanatisme het beslissen
de uur gebruikt. Wat ik derhalve'van Duit
sche soldaten eisch, is ontzaglijk. Hét is de
taak van het front, dat het tenslotte het
schijnbaar onmogelijke mogelijk maakt. Het
is de taak van het vaderland, dat het het
front in zijn strijd tegen datgene wat onmo
gelijk of onmogelijk te dragen schijnt, steunt
en sterkt, dat het zich in volle duidelijkheid
ervan bewust wordt hoe het lot van ons ge
heele volk, van vrouw en kind en van onze
geheele toekomst daar van afhangt, dat met
inspanning van de laatste kracht de beslis
sing in ons voordeel afgedwongen wordt. Dat
elk offer, dat wij thans brengen in geen ver
houding staat tot de offers, die van ons ge-
eischt zouden worden wanneer wij den oorlog
niet zouden winnen.
Dat er derhalve zelfs geen andere gedachte
kan zijn dan den oorlog onverbiddelijk te
voeren met het onveranderlijke doel van het
behalen der overwinning, geheel onverschillig
hoe telkens de toestand moge zjjn en geheel
onverschillig, waar wjj telkens moeten
vechten.
Toen het verraad van den koning van Italië,
den kroonprins en zijn militaire clique steeds
duidelijker werd, was onze positie niet mooi,
in de oogen van menigeen zelfs wanhopig.. De
beide dictatoren der democratieën hoopten
reeds, in Washington gemeenschappelijk de
vernietiging der Duitsche legers en de uit
levering van mijn vriend als een vermakelijk
schouwspel te kunnen vieren. En toch werd
het bijna onmogelijk lijkende in enkele weken
mogelijk gemaakt.
Uit een bijna onafwendbare catastrofe
kwamen letterlijk in een slag een r.eeks
van de roemrijkste handelingen voort, die
leidden tot een volledig herstel vah onze
positie, ja, in menig opzicht tot een ver
betering.
Duitschlands houding.
Als deze oorlog eens geëindigd ^al zijn,
dan zullen derhalve de grootste lauweren
meer moeten worden toegeschreven aan ons
geloof en onze volharding dan aan de inci-
denteele energie en afzonderlijke acties. Daar
tegen zal en moet ook elke propaganda onzer
vijanden falen. Evenals in den wereldoorlog
open zij niet zoo zeer op de overwinning
er wapenen, als wel op de uitwerking van
hun frazen, hun dreigementen en hun bluf.
Eerst geloofden zij aan de dreigementen met
den tijd, den honger, den winter enzoovoort.
Daarna geloofden zij, dat de bomterreur
alleen al voldoende zou zijn om het Duitsche
volk in het binnenland murw te maken. Maar,
terwijl in den eersten wereldoorlog het Duit
sche volk in het binnenland, bijna zonder
vijandelijken invloed, ineenstortte, zal het
thans ook onder den zwaarsten druk de kracht
van zijn weerstand nooit verliezen. Er zijn
te veel offers gebracht dan dat iemand het
recht zou hebben, zich te onttrekken aan deze
offers voor de toekomst.
De Führer wees er op, dat de tegenstanders
van het Duitsche Rijk gelooven het Duitsche
volk thans in de eerste plaats door bluf en
propaganda murw te kunnen maken, door te
doen alsof zij de overwinning reeds behaald
hadden. Als het niet zoo ernstig was, zou
men menigmaal om dit optreden kunnen
lachen. Op hetzelfde oogenblik, dat zij zich
van de eene conferentie naar de andere
haasten, om hun verschillende oneenigheden
bij te leggen, doen zij alsof zij reeds overwin
naars waren. Zij roepen commissies bijeen
voorde „organisatie der wereld na de over
winning"'. Het zou veel doelmatiger zijn, als
zij zich bezighielden met de organisatie van
hun eigen wereld. Zij roepen commissies
bijeen, die er voor moeten zorgen, dat de
wereld na den oorlog van levensmiddelen
wordt voorzien. Het zou beter zijn, als zij
thans hun eigen volken van levensmiddelen
zouden voorzien, die door den hongerdood
bedreigd worden.
Het is een echte Britsch-joodsche brutali
teit, als zij doen alsof zij in staat waren, de
wereldproblemen op te lossen, terwijl zij hun
éigen problemen niet hebben kunnen meester
worden en den oorlog noodig hadden om
zich te onttrekken aan het afleggen van een
verantwoording, waartoe zij wegens hun falen
door hun eigen volken zouden zijn gedwongen.
Een land. als Amerika bijvoorbeeld telde der
tien millioen werkloozen en de leiding van
het land, die het met dat probeem niet kon
klaarspelen, doet het thans voorkomen alsof
zij in staat was het werkloozenprobleem der
geheele wereld op te lossen. Het is waar? een
kapitalistische uitplundering kunnen zij weer
organiseeren. Dat echter bij»deze uitplunde
ring hun eigen volken te gronde gaan, inte
resseert hun weinig. Hun propagandamaat-
regelen volgen den weg, dien wij nog van den
wereldoorlog kennen. Zij probeerden eerst,
door een vloed van papier bij het Duitsche
volk en nog meer bij de volken onzer bond-
genooten den indruk te wekken, alsof niet
alleen de oorlog reeds door hen gewonnen
was, maar ook bij de volken breede kringen
naar een dergelijke ontwikkeling zouden
verlangen.
Ik weet niet óf er onder het Duitsche volk
menschen zijn, die werkelijk van een over
winning.der Geallieerden iets verwachten
Ieder, die met het volk verbonden is, weet
precies, wat de overwinning onzer vijanden
zou beteekenen. Er zijn in Duitschland ook
geen lagen, die op die overwinning hopen.
Er zijn ten hoogste enkele misdadigers, die
misschien meenen daardoor hun eigen lot te
kunnen verbeteren. Maar in dit opzicht be
hoeft men niet te twijfelen en zich zelf te
misleiden; met deze misdadigers rekenen wij
af. Wat in het jaar 1918 gebeurde, zal zich
in Duitschland niet herhalen. Als aan het
front tienduizenden van de beste menschen,
van onze geliefdste volksgenooten vallen,
zullen wij er niet voor terugschrikken, in het
binnenland eenige misdadigers ter dood te
brengen.
In den eersten wereldoorlog was het offer
der soldaten iets dat vanzelf sprak. Maar
even natvurlijk waren de rijke, geldverdie
nende zwendelaar, de oorlogswinstmaker, de
deserteur of degene, die het volk ondermijnde
en daarvoor door het buitenland betaald werd.
Deze elementen werden toen ontzien, terwijl
de dappere soldaat zijn leven moest offeren.
Dat is thans echter anders geworden.
De bombardementen.
Een ander middel, waarop onze vijanden
rekenen, is de bomoorlog. Wat het Duitsche
vaderland hier heeft te doorstaan, is ons allen
bekend. En wat ik persoonlijk daarbij ge
voel, kunt ge u voorstellen. Toen deze oorlog
begon, heeft de Amerikaansche president
zich op huichelachtige wijze tot mij ge
wend met het verzoek, geen bomoorlog
te voeren. Wij hebben dat ook niet gedaan
Maar dit verzoek werd slechts geéaan met
het doel onze vijanden den tijd te verschaf
fen, om van hun kant dezen oorlog voor te
bereiden en te zijner tijd te ontketenen.
Twee dingen zou ik hierover willen zeg
gen: wat mij smart veroorzaakt, zijn uitslui
tend de slachtoffers in het vaderland, vooral
de slachtoffers onder de vrouwen en kinde
ren. "Wat mij pijn doet, is dat deze menschen
hun have en goed verliezen.
Daarentegen is de schade aan onze
Industrie veel minder belangrijk. Zij
verhindert niet in het geringst de voort
durende stijging onzer bewapeningspres-
taties.
En hiervan kan men overtuigd zijn:
Onze steden bouwen wij weer op, schooner
dan ooit tevoren en wel in den kortst moge
lijken tijd. Als een volk in staat is om een
oorlog tegen een geheele wereld te voeren, in
een jaar zes of acht of tien millioen kubie-
ken meter beton in vestingen te verwerken
en duizenden wapenbedrijven uit den grond
te stampen, dan zal het zulk een volk ook
mogelijk zijn, twee of drie millioen wonin
gen te bouwen.
De Amerikanen en Engelschen maken op
het oogenblik plannen voor den wederop
bouw vai^de wereld.
Ik maak op het oogenblik plannen
voor den wederopbouw van Duitschland.
Er zal echter één verschil zijn: terwijl
de wederopbouw van de wereld door de
Amerikanen en Engelschen niet zal
plaats hebben, zal de wederopbouw van
Duitschland door het nationaal-socia-
lisme nauwkeurig en volgens de plannen
worden uitgevoerd.
Dan worden onze massa-organisaties, te
beginnen met de O. T. tot aan den Arbeids
dienst met inbegrip van het geheele overige
Duitsche economische leven gebruikt plus de
oorlogsmisdadigers. Zij zullen daar voor het
eerst in hun leven nuttig werk verrichten.
Dat Is het eerste wat ik hierover zeggen
moet.
En het tweede: de lieeren mogen het
gelooven of niet. maar het uur der ver
gelding zal komen. Ook wanneer wij op
het oogenblik Amerika niet kunnen be
reiken, dan ligt tooli God zij dank een
staat tastbaar dfehtbij en daarmede zul
len wij ons bezighouden.
En dan wil ik in de derde plaats hier nog
iets aan toevoegen: de meening van onze
vijanden, dat zij door hun luchtterreur de in
tensiteit van dert Dultschen oorlogswil kun
nen verminderen berust op een drogreden.
Diegene namelijk, die nu eenmaal zijn be
zittingen verloren heeft, kan maar één
wensch hebben: dat deze oorlog nooit ver
loren wordt, want alleen de overwinning kan
hem weer eens in het bezit van zijn goed
stellen.
Zoo vormen de honderdduizenden, die
door de bommen alles verloren hebben,
de avantgarde van de wraak.
En nog iets anders, waarmede onze vijan
den thans niet zoo dikwijls meer als vroe
ger, maar toch nog steeds, opereeren. Dat ls
het parool: de tijd werkt voor hen.
Ui, &4US
Het spijt mij zeer, dat ik onzen arbeid in
vredestijd niet heb kunnen voortzetten. Maar
daar dit nu eenmaal niet mogelijk, is zullen
wij nooit te vroeg den strijd eindigen, doch
den tijd als onzen bondgenoot beschouwen.
Deze oorlog kan cl aren zoo lang hij
wil. Duitschland zal nooit ca pi tuleeren.
Wij zullen nooit de fout van 1918 her
halen, nl. om kwart voor twaalf de wa
pens neer te leggen. Hiervan kan men
zeker zijn: diegene, die de-wapens als
allerlaatste neerlegt, zal Duitschland
zijn, en wel vijf minuten over twaalf
Zij mogen hopen ons door zware bloed
offers klfcin te krijgen, Alleen deze
- keer is het met deze bloedoffers zoo ge
steld, dat op elk Duitsch bloedoffer 2. 3
en 4 slachtoffers van onzen vijand komen.
Hoe zwaar deze offers ook voor ons zijn,
zij kunnen ons toch alleen nog sterker ver
plichten. Het zal niet te vergeefsch zijn, wat
wij aan offers brengen. Uit deze offers moet
voor ons volk een voordeel groeien en niet
alleen voor ons volk, doch tenslotte ook voor
geheel Europa.
De persoon van den Führer.
„En dan tenslotte nog één ding: Ik lees
iedere week tenminste drie of viermaal, dat
ik een zenuwinstorting gekregen heb. Ge
kunt ervan overtuigd zijn: alles is mogelijk,
maar dat ik mijn zenuwen verlies, is totaal
uitgesloten". In dit verband karakteriseerde
de Führer ook de belachelijkheid van de
geruchten over oneenigheden tusschen hem
en zijn vriend Göring, tusschen weermacht
en partij, tusschen hem en zijn generaals.
„Zonneschijn kan iedereen verdragen,
maar wanneer het onweert en stormt dan
pas komen de harde karakters naar voren
en dan ziet men ook den zwakkeling. Wan
neer het eens moeilijk wordt dan blijkt pas
wie -werkelijk een kerel is en wie in derge
lijke uren zijn zenuwen niet verliest, doch
hardnekkig en standvastig blijft en nooit
aan capitulatie denkt.
Tenslotte wil ik ook dengenen, die mij
steeds over religie spreken, iets zeggen: ook
ik ben religieus, en -wel in mijn diepste in
nerlijk religieus. En ik geloof, dat de Voor
zienigheid de wenschen weegt, en dat degene
die de proef der Voorzienigheid niet kan
doorstaan, maar daaronder bezwijkt, door de
Voorzienigheid ook niet voor grootere din
gen bestemd is. Het is een uit de natuur
voortvloeiende noodzakelijkheid, dat bij de
selectiè slechts de stekkeren overblijven. Het
Duitsche volk, zooals ik het in de massa
zijner vormen heb leeren kennen, is Gode zij
dank sterk en kerngezond. Wat al successen
heeft de Voorzienigheid -ons niet gegeven,
wat voor grootsche overwinningen heeft zij
ons niet doen behalen. Hoe hebben wij in
enkele jaren een bijna wanhopigen toestand
van ons'land en ons rijk volkomen veran
derd. Hoe heeft ons de Voorzienigheid ook
bijna hopelooze situaties, zooals de Italiaan
sche ineenstorting, meester doen worden. En
zouden wij dan zoo erbarmelijk zijn om aan
deze Voorzienigheid te versagen of te ver
twijfelen?
In dankbaarheid buig ik mij voor den Al
machtige, dat hij ons zoo gezegend heeft en
ons geen zwaardere beproevingen, den strijd
op Duitschen bodem, gezonden heeft, maar
dat wij erin geslaagd zijn, tegen een wereld
van overmacht dezen strijd met succes tot
ver buiten de grenzen van het rijk te voeren.
Ik ben er trotsch op de Führer van dit
volk te zijn, niet alleen In gelukkige dagen,
maar ook in moeilijke. Het verheugt mij. dat
ik in dergelijke dagen het volk van mijzelf
uit kracht en vertrouwen kan geven en kan
zeggen: Duitsch volk, wees volkomen ge
rust. Wat er ook mag komen,'wij zullen het
meester worden. Aan het einde staat de
overwinning.''
De Führer herinnerde de partij en de Na
tionaal-socialistische leiding aan haar taak,
de eerste draagster van het geloof der natie
te zijn.
„Ik ben," aldus besloot hij, „slechts voor
enkele uren hier gekomen, om tot u, mijn
oude aanhangers, fe spreken, en morgen ga
ik reeds weer terug en neem een schoone
herinnering aan .mijn oude strijdmakkers en
onze fitrijdperiode mede. Ook gij moet van
hier gaan met het fanatieke vertrouwen en
het fanatieke geloof, dat er absoluut niets
anders mogelijk is dan onze overwinning.
Daarvoor strijden wij. daarvoor zijn zeer ve
len gevallen, daarvoor zullen nog anderen
hetzelfde offer brengen. Daarvoor leven ge
neraties, en niet alleen nu, maar ook in de
toekomst. Het bloed, dat wij thans offeren,
zal eens rijkelijk aan ons volk vergolden
worden.
Wij herinneren ons aldus al onze ka
meraden1, die als Nationaal-socialistische
strijders voorgegaan zijn op 'n weg, die
slechts de weg van de grootheid van ons
vaderland, van de grootheid van ons
Duitsche volk.kan zijn."
DENKT U AAN DE
SPEELGOEDSNZAMELENG VAN DEN
JEUGDSTORM?
Verduisteren: van 17.00 tot 7.45 uur.
Het ideale
Kalk/Vit D preparaat
Vitamineproduct van
DAGRA
