cAli
r bel}
PARUS 1944
IV.
D. In enkele artikeltjes heb ik ge
tracht, U een indruk te geven van Parijs
in oorlogstijd. Er zou nog wel een en ander
aan toe te voegen zijn. want wie raakt uit
gepraat over Parijs, zelfs over Parijs zon
der licht en zonder auto's en zonder avond
lijk vermaak? Doch al moeten we het hier
bij laten, een enkele herinnering moge
hier nog worden vastgelegd en wel die
aan het bezoek, dat we aan Kees van
Dongen brachten.
Or.s gezelschap - een aantal Nederland-
sche journalisten - zou dien middag de
fast zijn van de Cercle des Journalists
trangers en daarna zouden weik
weet het niet meer, maar in ieder geval
was er vóór die receptie een uurtje be
schikbaar en Kees van Dongen had laten
weten, dat het hem aangenaam zou zijn,
alsdan de heeren eens bij zich te zien.
Nu is een schildersatelier bezoeken voor
een journalist geen ongehoorde sensatie,
maar voor deze uitnoodiging zou geen
onzer toch hebben willen bedanken. Want
Kees van Dongen draagt nu eenmaal een
gansch bijzondere faam. een bekendheid,
die het verlangen wekt, eens kennis te
maken met den schilder van die brutale
kunst, die de erfenis van een Cézanne en
een Van Gogh voortdraagt, het exotische
van een Gauguin er door heen mengde en
een voorkeur aan een dag legt voor het
bizarre in de voorstelling.
Ik ben geen bewonderaar van Van
Dongen, dat wil ik best weten. Neen, dat
is toch verkeerd gezegd. Want ontegen
zeggelijk beschikt hii over groote kwali
teiten, over een sterk beheerschte vorm
geving en picturale hoedanigheden, die in
zijn palet, waarin het blauw een voorna
me plaats bekleedt, tot uiting komen. Alles
mooi, alles voortreffelijk, maar het lijkt
me altijd zoo zonde en jammer, dat zulk
een uitnemende techniek zich uitleeft in
onderwerpen die tcch maar hoogst zelden
een schoonheidsontroering vermogen te
wekken. Een meneer in avondtoilet met
een paar vleugels op zijn rug, die aangevlo
gen wordt door een dame. die haar uitrus
ting tot een naar kousen heeft beperkt kan
mij - en ik denk, dat ik de eenige niet ben
- nu eenmaal niet door zeven sferen voe
ren. evenmin als ik de wijding kan onder
gaan van de voorstelling van een halven
neger en een halve Europeesche tijdens
een onderhoud, waarover op de Zondags
school hoogst zelden gedoceerd wordt. We
Willen hier de moeilijke kwestie over den
Vorm. dien de kunstenaar zich te kiezen
heeft, daarlaten, maar. aan den anderen
kant. hoeveel schoonheid had dit kunste-
naar=bes aan kunnen voortbrengen, wan
neer het wat meer had geput uit de vol
heid des levens en zich wat minder had
toegelegd op onderwerpen, die ten slotte
toch alleen maar tot het hart van geëxal
teerde lieden kunnen spreken.
„Cocasse" zei me een Parijzenaar, met
wien ik er over sprak.
Kees van Dongen is nu sinds vijftien
jaar Franschman. De Delftshavensche
kwajongen, die nu een zestig jaar geleden
langs de Kous en den Sehiedamschen Dijk
slenterde, zal wel niet bevroed hebben, dat
hij het nog eens tot een der meest gere
nommeerde portretschilders van Frankrijk
zou brengen, waardig bevonden, om een
Anatole France en an tere roemruchte tijd-
genooten af -te beelden. Hoe het zij, het
Zuiden trok hem al spoedig. Als twintig
jarige trok hij, als zoovele jonge artisten,
naar de Lichtstad, werkte er hard, onder
ging er den invloed van het neo-impres-
sionisme. doch geraakte daarna in den ban
Van hef Fauvisme, dat sinds het begin der
20e eeuw gestadig veld won. De „Fauves"
ijverden voor een stijl van universeele op
vatting. De Assyrische en Egyptische
kunst lever ie hun evenveel inspiratie als
de primitieven, en de go"hiek en de neger
sculptuur zoo goed als de volkskunst der
Australische en Oceanische natuurvolken
was in hun werk terug te vinden. Gaarne
bedienden zij zich van sterke, ongebroken
kleuren en expressieve omlijningen, zoo
dat hun doeken vaak het midden hielden
tusschen decoratie en schilderij. Aldus
vormden z.j op hun wijze een reactie op
het naturalisme en brachten het verlangen
tot uiting naar een meer subjectieve, ab
Stracte uit: rukking.
Vijf jaar wist het Fauvisme de aandacht
te boeien. Toen werd het evangelie van
het kubisme en het futurisme gepredikt
en de ..Fauves" (een spotnaam, die „wilde
dieren" beteekent) gingen hun eigen gang
en kwamen tot eigen ontwikkeling.
In van Dongen's' werk is het Fauvisme
Hoofdredacteur: F C. Derks. Haarlem, Chef van
Dienst en Binnenland. S. R. Kuiper, Haarlem
Sport en Stad: A. Overmeer, H'stede. Buiten
land: J. C van der Laag, H'stede. Nieuws en
reportage voor Veisen en omgeving: J, J. E. van
Baarsel, Santpoort. Advertenties: W. "van Om
men, Heemstede.
ov»cv
es
'5
De 2e druk van tiet nuttige
boekje voor de behangersbran
che zal tijdig worden geannon
ceerd! Men gelieve thans geen
aanvragen meer in te zenden.
Zy die hun exemplaar van den
lsten druk aan belangstellen
de vakgenooten willen afstaan,
kunnen dit doen via R&D.
RATH ét DOODEHEEFVER
geconserveerd. Gerijpt natuurlijk en ver
diept, maar nimmer gansch verdwenen.
Men moet dit voor oogen houden bij de
beschouwing van zijn werk en het wordt
dan duidelijk, dat zijn rake lijn, zijn dik
wijls meesterlijk coloriet, zijn - vooral in
vroeger jaren - voorliefde voor de bizarre
voorstelling toch geen geniale excentriciteit
is en nog minder concessie aan het onge
zonde verlangen van een overgecultiveerd
publiek.
Ja, maar nu verwacht je toch dat een
schilder van internationale reputatie, die
de geweldige veranderingen in de pictu
rale kunst van zeer, zeer nabij heeft gade
geslagen en voor den journalist een mer a
boire vormt van beschouwingen, mémoi
res, uiteenzettingen, eens uit zal pakken
als je hem bezoekt. Misschien over zich
zelf - dat mag een oude heer van 67 toch
ook wel eens, nietwaar - misschien over
anderen, wellicht over het verleden. Dat
hii met je zijn werk langs zal gaan en je
wijzen zal op details, dat hij mogelijke
misverstanden uit den weg zal ruimen en
.nu ja, je stof zal leveren tot een door
wrochte bespreking van zijn persoon, zijn
leven en zijn werk. In die verwachting
gingen we de trap op naar het ruime
atelier ergens in de buurt van de Etoile,
.en nu geviel het, dat we daar den
grooten man vonden precies zooals je hem
nooit zou hebben voorgesteld en dat er van
kunstbeschouwingen maar een bitter klein
beetje terecht kwam.
Een oude oom, slank van gestalte, een
paar glundere oogjes in een gelaat, dat den
indruk wekt. dat Van Dongen nogal van
de buitenlucht houdt. Een nerveuze rech
terhand, die zich voortdurend aan het
puntbaardje vergrijpt.... ziedaar Kees
Van Dongen anno 1944. Ik weet het niet
beter te zeggen. Hij gaf ieder de hand en
zei, dat het hem plezier deed, weer eens
Hollandsch te hooren. En toentoen
moesten we hooren, dat het nogal kalm in
de schilderij is en dat het verkrijgen van
materiaal nogal wat moeite oplevert.
„Dat is niet prettig!" zei een beleefd
menseh. Dan monkelen de pret-oogjes:
„Weineen, ik vind het heerlijk, dat ik eens
wat rust heb. Ik woon buiten de stad en
de laatste jaren tuinier ik als de beste. Ik
poot en ik plant dat het een lust is.je
moet al wat doen om wat op tafel te krij
gen, niet waar? Nu, we hebben erwten en
boonen en sla en al dat spul van eigen
grond en ik moet zeggen, ik heb er het
grootste genoegen in
„Dus weinig geschilderd, den laatsten
tijd?"
„Zoo is het. Kijk. daar staat een van de
laatste. Een Amerikaan, dien iedereen
van Auteuil kende, zooals hij daar rond
stapte. We waren altijd erg goeie vrienden
en zoo moest ik hem kort voor den oorlog
schilderen. Hij heeft Amerika niet terug
gezien. Is hi^r gestorven, maar gelukkig
had hij me nog op tijd betaald.
En dan wordt het weer informeeren
Hoe het in Holland gaat en wat er waar is
van de verhalen, die zoo bij tijd en wijle
overwaaien. Kees van Dongen interviewt
ons in plaats dat wij het hem doen. En
dan komt zijn driejarige vadertrots - zoo
waar - binnenspringen en maakt grapjes
en geeft een pootje, maar vertikt het, ons
te laten hooren, dat hij óók een beetje
Hollandsch kan praten. Wat Vader alweer
van stil genoegen vervult.
Maar nu gaan we toch even de wanden
langs. Ja, dat is toch wel heel knap, die
ouwe Amerikaan, die daar met zijn „tube"
op het hoofd, de monocle bij de hand en
het wandelstokje als oude-heerenspeel-
goed staat te peinzen, of hij toch niet nog
even naar het paddock zal gaanen
dan bewonderen we de allure van een da
mesportret, de stille schoonheid van een
straatje in een buitenwijk vol licht en
kleur en wat er al meer als oogst der laat
ste jaren hangt. En we zien ook naar die
typische Van Dongens, een schonkig paard,
wat felgekleurde figuren en nog zoo het
een en ander, dat de herinnering aan Van
Dongen wekt. als deze vriendelijke,
oude baas reeds niet voor ons de échte
Van Dongen geworden was, de Hollander,
die op stuk van zaken niet graag over
eigen werk praat, maar zijn eigen weetje
weet en zijn eigen gang gaat. En met deze
ervaring verlaten we het werkvertrek van
dezen Franschman, die ondanks alles zoo
veel van den eigen aard behouden heeft.
Uitreiking distributiebescheiden.
Voor de uitreiking van distributiebeschei
den in de Gemeentelijke Concertzaal, Lange
Begijnestraat, is het Maandag de beurt aan
het restant van de letter E vanaf Es, F en
Ga tot en met Giez.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Ceintuur, Schreuder, Zocherstraat 28; hond,
Hartog, Mr. Cornelisstraat 34 zw.handschoen,
Cohen, Koninginneweg 92; damestaseh, De Vries,
Smedestraat 1; tasch met inh„ Heintjes, Hof-
meijerstraat 16; wanten. Voogd, J. Luijkenstraat
87; wanten, Tilleman, Zonnebloemstraat 2,
STAMKAARTEN IN PAND GEGEVEN.
Een jaar geleden heeft een Haarlemmer drie
distributiestamkaarten met inlegvellen in pand
gegeven aan een stadgenoot en deze heeft ge
durende dien tijd distributiebescheiden gehaald
en ze weer verkocht. Tegen belden is proces-ver
baal opgemaakt.
GEREF. KERKEN.
Onze stadgenoot de heer Jac. Geuzebroek,
theol. candidaat die een benoeming ontving
als hulpprediker bij de Geref. kerk van De
venter, ontving soortgelijke benoemingen ook
van de Geref. kerken van Brielle en van
Diever (met standplaats Zorgvlied).
NED. HERV. KERK. Beroepen te Nieuw-
Buinen (toez.) F. H. J. Bik te Gieterveen. Be
dankt voor Lobith (toez.) G. L. Verbaas, cand.
en hulppred. te Oostwold (Old).
CHR. GER. KERK. Tweetal te Rijnsburg
N. Brandsma te Harderwijk en J. H. Velema
te Steenwijk.
BRUG WEGGENOMEN.
De burgemeester van Haarlem brengt ter
openbare kennis, dat de brug over de Lorentz-
kade tegenover de Ohmstraat is weggenomen.
Ledenconcert der H.O.V.
Het Res. Orkest o.l.v. Frits Schuurman;
solist: Gaspar Cassado.
Ditmaal was het orkestmateriaal in goede
orde toegekomen, zoodat het concert kon door
gaan. Alleen, er moet tegenwoordig toch
ook altijd weer wat gebeuren was de par
tituur van Willem Landré's Nocturne zoek
geraakt, waardoor dit stuk (het eerste num
mer van het programma), kwam te vervallen.
Doch, daar dit zoekraken reeds 's ochtends in
Den Haag was geconstateerd, zou het toch bil
lijk geweest zijn er een ander repertoire-num
mer voor in de plaats te geven; waar het
publiek tenslotte recht op had. Bovendien was
men nu, met alleen de tamelijk beknopte Sin-
fonia in quattro tempi van Malipiero, wel wat
al te gauw aan de pauze. Malipiero behoort,
met Casella, Respighi, Pizetti en nog een paar
anderen, tot de Italiaansche componisten die
getracht hebben de symphonische muziek in
hun land weer in eere te brengen en die als
zoodanig een bloc vormen tegen de overheer-
6chende operatradities, hoewel sommigen hun
ner toch ook aan deze laatste geofferd hebben.
Malipiero's Sinfonia in quatre tempi (vier-
deelige symphonie) heeft als onderwerp de
vier seizoenen, achtereenvolgens Lente, Zomer
Herfst en Winter (zoo hebben wij ten minste
deze muziek begrepen). Het eerste deel teert
op pastorale effecten; het tweede heeft meer
beweeglijkheid; het derde is vol van elegische
stemmingen en culmineert op een soort mar-
cia funebre, terwijl het laatste deel herinne
ringen wekt aan Puccini's wintersfeer (3e acte
van Bohème) en verder met allerhande mid
delen in het onbestemde verloopt om dan te
besluiten met een rhetorische peroratie. Alles
bij elkaar een stuk waarin op interessante ma
nier geëxperimenteerd wordt, maar waarin
m.i. een tekort aan synthese, aan duidelijke
vormgeving is. Zeer mooie muziek soms (het
derde deel vooral), maar te overdadig aan
thematiek om er een behoorlijke symphonie
mee op te bouwen. Had de componist zijn
werk maar Suite genoemd i.p.v. Sinfonia. Frits
Schuurman wijdde zijn beste zorgen aan het
stuk van Malipiero.
Na de pauze hoorden wij het cello-concert
in b kl. t. van Dvorak, met den meester-cellist
Gaspard Cassado in de solo-partij. En dat was
een heerlijke tractatie. Cassado, voor wien de
technische moeilijkheden blijkbaar kinderspel
zijn, wist vooral te bekoren door zijn vol
maakt beheerschte toonvorming, die de sub
tielste dynamische effecten kent, en door een
interpretatie die overtuigde door het levendig
accent van een sterke persoonlijkheid. Gevaar
lijk om zoo iemand te begeleiden! Maar er
ging zooveel stuwing, zooveel artistieke geest
kracht van hem uit, dat hij èn dirigent èn or
kest meevoerde waar en hoe hij ze hebben
wilde. En zoo kon hij met gesaccadeerde
rhythmen en met nobele cantilenen elk pat'he
tisch effect van Dvorak's concert waar en
aannemelijk maken. Voor den fameuzen vir
tuoos Cassado, maar ook voor Frits Schuur
man en het Residentie-Orkest wegens deze
prestatie een gulhartig; bravo!
JOS. DE KLERK.
8IOSCOOPNIEUWS VAN DEZE WEEK
PALACE: „Een hart vergist zich."
Het hart, dat de vergissing beging, behoort
aan de burgemeestersdochter Felicitas, welke
jongedame meende gelukkig te kunnen wor
den met een rijken, in het zakenleven weinig
scrupuleuzen reeder, terwijl zij haar liefde in
feite geschonken had aan haar jeugdvriend
Paul, die niet met aardsche goederen, doch
wel met een opmerkelijk teekentalent begif
tigd is. Het huwelijk is er dan ook naar en
Felicitas' brave vader een prachtrol van
den „routinier" Eugen Klöpfer moet her
haaldelijk als bemiddelaar op het tapijt komen.
Steeds weer blijkt dat de vergissing tot het
vrouwenhart is doorgedrongen en dat Feli
citas en Paul eenmaal elkaar zullen her
vinden. De film heeft deze tweespalt in het
leven van de jonge vrouw boeiend weer
gegeven, al dient opgemerkt, dat de conflicten
in het zakenleven van den reeder soms wat
eigenaardig de conflicten in dit huwelijks
leven kruisen. Marianne Hoppe toont zich in
de lang niet gemakkelijke rol van Felicitas
een actrice van de eerste orde. Aardig zijn
op het feest ten huize van den reeder de
tableaux vivants, waarin de overeenkomst
met eenige bekende klassieke schilderijen
verrassend is.
REMBRANDT; „De stem van het bloed".
Gering in getal zijn de films, die in de
laatste jaren uit Noorwegen tot ons gekomen
zijn. „Lajla" was een dier producten en wij
bewaren er nog steeds de beste herinnerin
gen aan. „De stem van het bloed" verleden
maand reeds in ons blad besproken heeft
evenzeer voortreffelijke kwaliteiten, welke
in de eerste plaats op fotografisch terrein
liggen. De opnamen van de Noorsche natuur
zijn ronduit meesterlijk. Beelden als de trek
machtige drommen rendieren en het
wegvluchten van het sneeuwhaas over de
witte vlakte, om enkele voorbeelden te noe
men, maken deze film tot een waardevolle
„documentaire". Instructief is de film vooral,
wanneer wij met het oude jagervolk uit het
Hooge Noorden, dat zich bij zijn bedrijf van
arenden bedient, mee op jacht trekken. Even
als in „Lajla" is ook hier het eigenlijke „ver
haaltje" vrij naief van opzet en wie bij den
titel aan een zwaarwichtig uitgewerkt pro
bleem mocht denken, heeft het verkeerd. De
geschiedenis blijft ook wat deze „stem des
bloeds" betreft aan den naieven kant. Het
spel van de hoofdpersonen, Signe Hasso en
George Lökkeberg, is gaaf en natuurlijk.
Onthouden wij bij de „spelers" evenmin onzen
lof aan den nobelen wolfshond „Wolk".
H. Voskuil.
DE JOURNAALS. Het bezoek van dr. Ley
aan Nederland vormt het begin van het bin-
nenlandsche nieuws. Wij zien den leider van
het Duitsche Arbeidsfront tijdens de rede, die
hij bij de opening van den Arbeitskammer
hield. Men is voorts getuige van den „Ouder
dag" in een Nederlandsch arbeidskamp, bij
welke gelegenheid de ouders der arbeids
mannen het kamp bezoeken. Het buitenlandsch
nieuws geeft o.a. fragmenten van de fronten,
het bezoek van oorlogsvlieger Nowotrug aan
een Duitsche wapenfabriek en de ontvangst
van eenige generaals in het hoofdkwartier van
DISTRIBUTIEBONNEN
UITKNIPPEN EN BEWAREN.
Aardappelen 03
Aardappelen 09
Aardappelen 10
Aardappelen 10
Bak en braadvet 09B
Beschuit 09, 10
Bloem 056, 057
Boter B17, C17,
D17. E17
Brandstoffen
15 t.m. 19 BV
Pericvde 5, 6, 7, 8
20 t.m. 22 BV
11, 12, 13, 16 17 KF
Brood 09, 10A
Brood 09, 10B
Eenheidszeep 050
Gort D20, E20
Jam 051
Kaas 053
Margarine 09A
Margarine 08A
Melk 09, 10
Petroleum (verl.)
52, 53, 54, 55
65
Peulvruchten 055
Rijst E20
Scheerzeep R01
Suiker 052
Taptemelk 09, 10
Tabaksartikelen
(shagtabak, rookta
bak, of pruimtabak)
09, 10
Vermicelli 054
Vleesch 09 10A
Vleesch 09, 10B
Versnaperingen 09
Waschpoeder 049
Waschpoeder C18
Dl8, E18
Toiletzeep E19
Rundvet 06A
Aardap.
Toeslag
Aardap,
Toeslag
Boter
Beschuit
Algem.
Reserve
Brandst.
Brandst.
Brandst.
Brandst.
Brood
Brood
Algem.
Reserve
Algem.
Algem.
Boter
Boter
Melk
S 121
s 221
Algem.
Reserve
Tabak
Algem.
Taptemelk
Tabak
Algem.
Vleesch
Vleesch
Versnap.
Algem.
Reserve
Reserve
Boter
2 kg. 26 Febr.
1 kg. 26 Febr.
2 kg. 4 Mrt
1 kg.
100 gr.
70 gr.
70 gr.
4 Mrt
4 Mrt
4 Mrt
4 Mrt
125 gr. 4 Mrt
1 eenh. 31 Dec.
1 eenh. 30 Apr
1 eenh. 29 Febr
1 eenh. 30 Apr
400 gr. 4 Mrt
100 gr. 4 Mrt
1 rants. 18 Mrt
250 gr. 4 Mrt
250 gr.
10 gr.
125 gr.
125 gr.
1% lit.
4 Mrt
4 Mrt
4 Mrt
4 Mrt
4 Mrt
1 lit. 8 Mrt
1 lit. 8 Mrt
250 gr. 4 Mrt
250 gr. 4 Mrt
45 gr. 29 Apr.
500 gr. 4 Mrt
1% lit. 4 Mrt
1 rants. 4 Mrt
100 gr. 4 Mrt
100 gr. 4 Mrt
25 gr. 4 Mrt
150 gr. 4 Mrt
1 rants. 18 Mrt
1 rants. 18 Mrt
1 rants. 18 Mrt
100 gr. 4 Mrt
den Führer. Ter inleiding van de a.s. tentoon
stelling op het gebied der luchtbescherming
hier ter stede is een filmpje opgenomen, dat
den toeschouwer adviezen verschaft voor
zelfbescherming en instructies geeft in ge
vallen van luchtalarm.
WEDERVERTOONINGEN. In Luxor: „Zons
opgang"; in Frans Hals: „Vrouwen zijn geen
engelen"; in Moviac: „Het onstoffelijke hart".
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Diefstal van een overall.
Belangrijk was het feit eigenlijk niet, waar
voor de Heemstedenaar H. L. zich voor den
politierechter te verantwoorden had. Hij werd
verdacht van diefstal van een overall van
een mede-arbeider. Hij zeide thans onschuldig
te zijn, want het kleedingstuk had hij gekocht.
Voor de politie had hij gezegd de dief, te zijn,
om er af te zijn. Gezien de houding van ver
dachte, eischte de officier van justitie een
gevangenisstraf van vier maanden, met bevel
tot onmiddellijke gevangenneming Overeen
komstig den eisch werd de man veroordeeld.
Mantel van een fiets gestolen.
Een dame uit Haarlem-Noord was in Augus
tus op bezoek bij een landbouwer in de
Haarlemmermeer en had haar fiets achter de
woning gezet. De Haarlemsche bloemistknecht
Van H., haalde van de fiets een damesmantel
en verkocht die met J. C. B., die op den uit
kijk had gestaan. Wegens diefstal en heling
stonden zij voor den politierechter terecht,
die hen een gevangenisstraf van één maand
oplegde.
H. O. V.-VOLKS CONCERT.
Dinsdagavond 29 Februari zal de Haarlem
sche Orkestvereeniging een volksconcert ge
ven dat verzorgd wordt door het Residentie-
Orkest onder leiding van Yvon Baarspul. Op
dit concert zullen drie solisten optreden, n.ï.
Atie Brederode, sopraan; Louis van Tulder,
tenor en Frits Braun, bas-bariton.
Vóór de pauze wordt een Mozart-programma
uitgevoerd, t.w. de Symphonie No. 40 in g. kl.
terts K.V. 550 en de Aria „II repastore" te
zingen door Atie Brederode met orkestbege
leiding. Na de pauze wordt het geheele werk
„L'Enfant Prodigue" van Cl. Debussy ten ge-
hoore gebracht. De uitvoerenden zijn: Atie
Brederode, Louis van Tulder en Frits Braun,
met begeleiding van het orkest.
SLUIT DE VOORDEUR GOED.
Bij de politie is weer aangifte gedaan van
een serie diefstallen uit gangen en vestibules,
waaruit bleek, dat de voordeuren onvoldoende
gesloten waren. Daarom geven we nogmaals
in overweging de knip op de deur te doen of
bij het verlaten der woning het nachtslot op
de deur te doen. In de Voorzorgstraat zijn
twee mantels gestolen, in de Oranjestraat een
grijze jekker, met portefeuilles, inhoudende
50 en 24, een colbertjas en een winterjas
en in een woning aan den Verspronckweg een
jas, een lichte regenmantel en een bruine
leeren jas, welke van een bezoeker was.
DE HEER REYNIER VAN 'T HOFF
HERSTELD.
De bekende Haarlemsche muziekleeraar en
dirigent, de 68-jarige heer Reynier van 't Hoff,
die eenigen tijd geleden op den Glipperweg te
Heemstede door een auto aangereden en vrij
ernstig gewond werd, heeft thans het zieken
huis St. Joannes de Deo, waar hij verpleegd
werd, hersteld verlaten.
NV. APELDOORNSCHE
MESSEN-EN STAALWARENFABRIEK
