Haarlemsche Courant 20 APRIL ADOLF HITLER 55 JAAR. Duitsche terreinwinst ten Z. van den Dnjestr, Oproep en dagorder van Maarschalk Coring. Sterke formaties gevechtsvliegtuigen boven Londen. J89e .Taai-gang No. 92 X X Bureaux: Groote Houtstraat 93. Tel, Advert. 10724, Redactie 10000 Postgiro 134358 Haarlemschc Ct. Haarlem BUfcauteor, Soendaplein 37. Tel. 13330 Hoofdredacteur: F. C, Derfcs Nieuwsblad voor Noord-Holland Kennemer Editie Donderdag 20 April 1944 Verschünt ciageiJjKs, behalve op Zon- en Feestdagen DrukkerU: Z. B. Spaarne 12. Tel. 12711 Kantoor IJmniden: Rembrandtlaan 55, IJmuiden-Oost Uitg.: Graf. Bedrjjven D ami ate, Haarlem K 12 Vt f)Wij kunnen gelukkig zijn hem te bezitten, want hij waar borgt ons geloof aan de overwinning en de bestendigheid onzer nationale leidingRede van dr. Cöbbels. Rijksmaarschalk Hermann Göring heeft ter gelegenheid van den 55sten verjaardag van den Fiihrer een oproep tot het Duitsche volk ge richt, waarin hij o.m. zegt: Duitsche volksgenooten Naar onzen Fiihrer, die vandaag in een lotsbesiissenden strijd zijn 55sten verjaar dag viert, gaan de oprechtste gelukwen- schen uit alle Duitsche gouwen, van front en vaderland uit. Voor hem smeeken wij de bescherming en den zegen van den Al machtige af. In alle beproevingen van dezen oorlog, in den zwaarsten strijd en bij den meest ingespannen arbeid is gebleken, dat volk en Fiihrer hecht met elkaar ver bonden zijn. Dezen band van trouw hebben de vijanden door middel van de leugenachtigste propa ganda en de wreedste terreur probeeren te vernielen. Zij hebben daarmee het tegendeel bereikt. Nog nooit tevoren heeft er in ons vaderland een zoo hecht aaneengesmede eenheid tusschen leiding en volk bestaan als in onze dagen. Dat is voor onze politiek en voor onze oorlogvoe ring zonder meer beslissend. Dit fundament kan, dat is mijn heiligste overtuiging, ook in de toekomst nooit vernield worden. Daarvoor is het vertrouwen in Adolf Hitler te diep ver ankerd in hart en geest van alle volksgenoo ten, daarvoor is overal het besef van de nood zakelijkheid eener krachtige leiding te duide lijk. Soldaat en staatsman uit innerlijke roeping, heeft de Führer zijn volk in de weinige jaren van vrede, die hem door de afgunst en de aanmatiging der vijanden waren vergund, uit de diepste ellende omhoog naar een nieuw le ven geleid en een machtig, hecht aaneenge smeed rijk geschapen. Hij heeft den fakkel van het Duitsche socialisme ontstoken, aan hem hebben onze onvergelijkelijke arbeiders meer te danken dan aan alle politici voor hem. Daar om vertrouwen wij erop, dat zijn kracht er ook in zal slagen rijk en volk door den mee- sleependen „troom van dezen gigantischen oor log naar nieuwe vaste oevers te leiden. Vol vertrouwen en tot alles bereid strijden en wer ken wij aan de zijde van den Führer. De trouw aan hem waarborgt de vrijheid en de overwinning REDE VAN DR. GöBBELS Op den vooravond van den 55sten ver jaardag van den Führer heeft rijksminister dr. Göbbels in de Staatsopera te Berlijn een rede gehouden. Niet alleen het geluk, ook de roem, zoo zeide hij o.a., zwenkt in den oorlog eeuwig tusschen de groote mannen en volken heen en weer. Op zijn vroegst bij het einde van den oorlog, meestal echter pas een gerui- men tijd later, wanneer de oorlog in zijn historié-blijvende gebeurtenissen voor elk zichtbaar aan het daglicht treedt, zal men ook zijn afzonderlijke gebeurtenissen objec tief en rechtvaardig kunnen beoordeelen. Welke gebeurtenissen van dezen oorlog zul len nu ook nog over honderd jaar van blij vende beteekenis zijn? Zoo moeilijk dit ook in ieder geval op zichzelf te voorspellen is, zoo duidelijk komen toch ook nu al uit dit reusachtige drama van de Europeesche vol ken enkele fundamenteele ontwikkelingen naar voren, die het latere historische totale oordeel over dezen oorlog op beslissende wijze zullen bepalen. Of Europa bolsjewistisch wordt of dat wij erin slagen ons continent voor dit gevaar te bewaren en zijn volken zoodoende van deze doodelij leste bedreiging te verlossen, deze beslissing zal het beeld van de toekomstige wereld voor vele generaties, zooal niet voor altijd, beslissend bepalen. De man, die ons continent uit deze geestelijke en op zijn minst genomen vooraf beraamde militaire omklemming definitief bevrijdt, zal aan het einde van deze geweldige worsteling histo risch gezien, d e man van dezen oorlog zijn. Wij kunnen gelukkig zijn hem te bezitten, want hij waarborgt in zijn persoon niet al leen ons vaste geloof aan de overwinning, doch daarnaast ook de bestendigheid van onze nationale leiding, de karaktervolle fundamenteele houding van onze oorlogsop vattingen en de zuiverheid van onze oorlogs doelstelling. Men behoeft slechts den blik te richten over de grenzen van ons rijk op dé buitenlandsche en vijandelijke volken om met alle duidelijk heid te beseffen wat hij voor de natie betee- kent en wat hij voor ons allen is. In andere oorlogvoerende landen moge de leiding zaakwaarneemster zijn van klasse- of standsbelang, door parlementaire meerderhe den met meer of minder tegenzin gedekt, als een noodzakelijk kwaad beschouwd en aan vaard worden, omdat er geen betere ter be schikking staat, of zelfs het vreesaanjagende resultaat zijn van een in blinde woede razen de massaterreur, die over millioenen lijken gaat. Bij ons is de Führer woordvoerder en voltrekker van den wil van het.geheele volk. Er heeft zich van den eersten dag van den oorlog af tot op dit uur, ondanks al het vijan delijke lasterlijke geschreeuw, in Duitschland niet één enkel geval voorgedaan, dat een sol- Vervolg op pas. 2) Conferentie Badoglio-Ercofi. Maarschalk Badoglio heeft Maandag di rect na het aftreden van zijn regeering, een onderhoud gehad met den leider der Italiaan- sche communistische partij Ercoii. Welingelichte diplomatieke kringen hebben vernomen, dat maarschalk Badoglio en admi raal De Corten de eenige leden van het oude kabinet zijn die een plaats in de nieuwe re geering zullen bezetten. De Führer (Hoffmann'Stapf Pax c) Waarover spreken vanavond de soldaten? De dag zal zijn als iedere andere aan het front. De strijd is zwaar en vraagt offers en morgen zal 't niet beter zijn. Nu is het avond en in den bunker, tusschen wat roo- kende bouwvallen, achter wat struikgewas zitten ze bijeen. Het avondmaal is haastig genuttigd, de wapens zijn nagezien. De vraag, of straks de lichtkogels zullen ver schijnen aan den overkant als inleiding van een nachtelijken aanval blijft onbesproken. De verjaardag van den Führer brengt aan het front geen feestbetoon. Misschien heeft de commandant voor een paar extra siga retten gezorgd, die haastig worden opge rookt voordat de wacht in modder en smelt water wordt betrokken. De duisternis zal spoedig vallen en in het donker zal nieuw g'evaar dreigen. Dan begint er één. Hij noemt een naam en gewaagt van den langen, moeilijken weg, die vijf en twintig jaar geleden betreden werd door Adolf Hitler, den weg, waarlangs zijn volk uit de diepste vernedering tot het besef van eigen kracht en eigen vermogens zou stijgen. Hij spreekt van het heldendom, dat onvervaard het spoor volgde, dat deze Eene wees en dat niet lafhartig de moeilijk heden is ontweken, die komende jaren brachten. Waarover spreken vanavond de soldaten? Zij spreken van de wereld, die zij achter lieten. O, vrees niet, dat zij te veel achterom zullen zien! Zij kennen het valsche pathos, dat hen bejubelt met zegezangen en hun de goedkoope beloften schenkt, die juist goed genoeg zijn voor den frontsoldaat. Zij we ten, dat zij volstrekt niets van het oorlogs gebeuren begrijpen en dat het ware krijgs bedrijf aan de stamtafel, in de kapperssalon en op het balcon van de tram wordt ge voerd. Zij weten, dat zij niet verstandig zijn, omdat verstandige menschen een nette posi tie verkiezen boven het slijk der wegen en den kogel van een Russischen scherpschut ter en omdat deze verstandige menschen het gansch en al onverstandig vinden, dat een Vlaming of een Deen, een Noor of een Nederlander zijn kostbaar leven zou wagen in dienst van een vreemde weermacht. Dan rijst de hoop, daar, in den bunker of tusschen de ruïnen, dat ze eenmaal tóch de oude plaatsen terug zullen zien om daar iets te vertellen van de verbondenheid, die dood en doodsgevaar trotseerde terwille van het groote doel, dat ook de zorg voor de kleinen en de wankelmoedigen omsloten houdt. De zorg, die Adolf Hitler verhief tot den waar- achtigen leider van een komende Europee sche gemeenschap der volken. Waarover spreken vanavond de soldaten? Zij spreken van de opdracht, die ieder hunner mét zich draagt en die zij recht streeks van den Führer ontvingen: Trouw te zijn. Trouw te zijn in alles. Trouw aan hun woord, trouw aan him wapen, trouw aan hun eer. Misschien spreken de soldaten hierover niet in welgekozen termen, omdat veel I woorden niet noodig zijn tusschen men schen, die ae beteekenis van oorlog, dood en offer hebben leeren begrijpen. Maar als er straks één getroffen neerligt zal er niet een enkele zijn, die niet in grimmig zwijgen de Russische kogels trotseert om den ge wonden kameraad naar de loopgraaf te sleepen. Want het zijn Hitiers soldaten, die staan en, moet het zijn, vallen voor de beveiliging der beste waarden van hun landen en hun volken en, zonder dat hij in menschenver- goding vervalt rijst er een vreugdige trots in den strijder, dat Adolf Hitler eenmaal juist zulk een onbekende frontsoldaat was en streed en wonden beliep en in doodsge vaar verkeerde en trouw bleef aan de hem gegeven opdracht. Waarover spreken vanavond de soldaten? Zij spreken van de vrienden en de ken nissen, de schoolkameraden en de arbeids- makkers van weleer, die de kat uit den boom kijken en veiligheidshalve het hoofd omdraaien, als ze hun ouden makker tijdens diens verlof in het soldatenpak ontmoeten. Zij spreken van de onderduikers, die, in bange vrees voor den arbeid op een dagreis afstand van het ouderlijk tafeltje-welbe reid, de vlucht namen, toen het thuisfront ook hun inzet vereisehte. Zij spreken van de handige lieden, die zich vetmesten met de opbrengst van hun zwarten handel en met de roof, aan hun evennaasten gepleegd. Zij spreken van de gewiekste burgers, die zwaar verdienen aan de Duitsche weermacht en, nadat de rekening is voldaan, eens zoo hard op al wat Duitsch is, schelden. Zij spreken.neen, ik weet beter. Daarover spreekt geen frontsoldaat van daag, op den geboortedag van den man, die eenmaal zeide, dat wie aan den oorlog ver dient er aan sterven zal. Eens zal althans een gedeelte der front soldaten weer terugkomen en het juiste woord ten aanzien van lafaards en parasie ten meespreken. Waarover spreken vanavond de soldaten9 Zij spreken van -den plicht, dien de Führer hun heeft opgelegd. Zij hebben dien plicht verstaan, toen zij drie jaar lang hun zegetochten aflegden en zij hebben dien plicht niet vergeten, toen zij een jaar lang moesten wijken voor een veelvoudige over macht en voor verraad. Zij kennen hun plicht en zij vervullen hem, omdat Adolf Hitler hem hun afvergt. „Ik moet dezen post houden" zoo schreef mij onlangs een bekende hand, „omdat de Führer het wil". Ik weet niet, of de post be houden is gebleven, want het vervolg van dien brief zal niet geschreven wonden, maar ik weet heel zeker, dat de soldaat, die hem verdedigde, niet gevlucht zal zijn, toen het oogenblik daar was. Waarvan wordt vanavond gesproken op dezen dag der soldaten? Van den simpelen eenvoudigen plicht, dien «je Führer van zijn Germaansche weermacht eischt: den oorlog winnen en, onder zijn leiding, vrede en recht te vestigen in een nieuw Europa, D, Hongaren veroveren de stad Nadworna. Het Duitsche weermachtbericht luidt als volgt: In het gevechtsgebied van Sebastopol heb ben de bolsjewieken, gesteund door sterke ar tillerie en slagvliegers, vergeefs onze stellin gen aangevallen. Aan de beneden-Dnjestr zijn talrijke aanval len van den vijand met vernieling van een vrij groot aantal tanks mislukt. Plaatselijke pene traties werden opgeheven o£ afgegrendeld. Ook ten Noorden van Jassy zijn vrij sterk» aanvallen der bolsjewieken ineengestort. In het Oosten van de Boekowina hebben Roemeensche troepen het op de vorige dagen gewonnen terrein van vijanden ge zuiverd. Tusschen de Karpathen en het gebied ten Oosten van Stanislau zetten Duitsche en Hongaarsche divisies met succes hun aanvallen voort. Daarbij is de stad Nad worna door Hongaarsche troepen genomen. Ten Zuiden van den Dnjestr hebben Duit sche formaties de bolsjewieken in een energieken aanval verder teruggeworpen. In, het gevechtsgebied ten Westen van Tar- nopol en ten Zuidwesten van Luck zijn herhaal de aanvallen der bolsjewieken in harde ge vechten ineengestort. Aan de rest van het Oostelijk front geen bij. zondere gebeurtenissen. Bij het landingshoofd van Nettuno en tea Zuiden van de Adriatische kust zijn vijande lijke aanvallen met bloedige verliezen voor den tegenstander ineengestort. In de middaguren van 18 April zijn sterke formaties Amerikaansche bommenwerpers on der bescherming van jagers doorgedrongen tot in het gebied van Bellijn. In verscheiden# plaatsen, vooral in Rathenow, zijn schade en verliezen onder de bevolking ontstaan. Ondanks moeilijke afweeromstandigheden werden 44 vijandelijke vliegtuigen, waarvan 40 viermotorige bommenwerpers, neergeschoten» Bij de afweer van deze aanvallen heeft zich een formatie jagers onder bevel van majoor Karl-Friedrich Müller bijzonder onderscheiden door de vernietiging van een gesloten formatie vijandelijke bommenwerpers. Aanvallen van Britsche bommenwerpers waren Dinsdagnacht gericht op het gebied van Parijs en het Oost zeegebied. Eenige vijandelijke vliegtuigen zijn West-Duitschland binnengedrongen en naar het gebied van Berlijn gevlogen. Door nacht jagers en afweergeschut werden 14 bommen werpers vernietigd. Een sterke formatie zware Duitsche ge vechtsvliegtuigen heeft Dinsdagnacht Lon den aangevallen. In de doelgebieden ont stonden groote branden en verwoestingen. Andere gevechtsvliegtuigen bestookten doe len in Oost-Engeland met 'bommen. De reis van Eden. Volgens onbevestigde* berichten uit Washington heeft de Eng el sche minis ter van buitenlandsche zaken. Eden, in tegenstelling tot de offieieele mededee- llug inzake zijn vacant ie, enkele dagen geleden het land verlaten voor het voe ren van belangrijke besprekingen met een zeer hooggeplaatste buitenlandsche persoon! ijklieid. Naar het heet moet Stettinius gelijk met hem het land verlaten hebben. Vermoed wordt, dat het reisdoel van beide staatslie den hetzelfde is. Men verwacht niet, dat met de invasie een begin gemaakt zal wor den alvorens Eden zijn bijzondere taak zal hebben vervuld. Interview met Amerikaanschen piloot. Philippe J. Dawson, een in Hongarije terecht gekomen Amerikaansche piloot van een bommenwerper is na zijn interneering door een correspondent van het Spaansche blad Arriba geïnterviewd. „Voor iedere vlucht naar de vijandelijke gebieden krijgen wij 800 dollar", vertelde Dawson,. „Op het allerlaatste oogenblik worden wij er van in kennis gesteld welk gebied of welke stad wij moeten bombar deeren. Soms hebben wij slechts een „ver kenner" te volgen, d.w.z. een „captain" is op de hoogte van het doel van de tocht en gaat voor ons uit. Wij hebben slechts ach ter hem aan te vliegen. Radiografisch ont vangen wij dan opdracht onze bommen nee? te gooien". Philippe Dawson is 23 jaar en oefent in Chicago het beroep van bokser uit. „DE SCHOLEN EEN BOLWERK DER REACTIE" Hedenavond houdt Max Blokzijl om 18.45 uur via Hilversum I zijn radiopraatje, geti teld: „De scholen een bolwerk der reactie". Erger u niet, ais bij anderen licht uitstraalt, maar waarschuw de over. treders. Kijk ook eens naar de achterzijde van uw eigen huis.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlemsche Courant | 1944 | | pagina 1