Rusland is ook niet zoo geïsoleerd
als sommigen meenen, want aan
eene «welwillende houding» van
Belgie, Denemarken en Nederland,
«die van Rusland niets hebben te
vreezen, terwijl Duitschland hun
velerlei grond tot ernstige bezorgd
heid geeft,» valt niet te twijfelen.
Te Irkrejewo, in het gouverne-
mement Pnltawa hebben bij gele
genheid der jaarmarkt de Joden
wedermishandelingen moeten lijden.
Hunne kramen werden vernield en
geplunderd. De militaire macht heeft
de orde hersteld.
NOORD-AMERlKA.
O'Donovan Rossa sprak Dinsdag
te New-York in een meeting van
dynamietmannen. Hij vertelde o. a.,
dat hij niet geloofde, dat de Ameri-
kaansche Ieren een traan zouden j
vergieten, als de geheele Engelsche
natie in de zee geworpen werd. Het j
dynamiet moet de overwinning "be—
halen. De Engelschen zullen het;
vinden, waar zij het in 't geheel 1
niet vermoeden. Deze en andere j
speeches werden met daverend ap-1
plaus begroet.
CHINA.
In het noorden van Yunnan is
onder de bevolking een strooibiljet
verspreid van den volgenden inhoud:
«De Europeanen behooren niet tot
het menschelijk geslacht: zij stam
men af van apen en ganzen; hun
uiterlijk is als dat van een aap;
hun hart als van een duiveldaar
om worden zij koeï tsee (Europee-
sclie duivels) genoemd. Deze wilden
vereeren noch den hemel, noch de
aarde: zij eeren hunne ouders niet
en hebben geen eerbied voor hun
voorgeslacht. Bovendien kennen zij
niet de heiligheid der familiebanden.
Een ware kudde van honden en
zwijnen, spreken zij altijd van ge
lijkheid zij hebben geen denkbeeld
van eene maatschappelijke hiërarchie
en kennen geen onderscheid tusschen
vader en zoon. Die befaamde En
gelschen wat zijn zij Een kleine
stam, beperkt tot een hoek van de
zee, op een eiland, niet grooter dan
een hand. Hun souverein moge een
man of een vrouw zijn, de helft
zijner onderdanen zijn menschen, de
helft diefen. Gij zegt: «maar als
dit ras zoo wild is, hoe kan het
dan stoomschepen maken en spoor
wegen en horlogies, die wij, zonen
van het hemelsche rijk, niet kunnen
maken?» Domkoppen! weet gij niet
dat deze Europeanen, die in ons
land komen, voorgevende godsdienst
te prediken, de oogen en de her
senen der stervenden stelen en het
bloed onzer kinderen aftappen? Met
die oogen, die hersenen en dat bloed
maken zij pillen, die zij in hun
eigen land verkoopen en zoo worden
zij bekwaam, om al die dingen te
maken. Alleen zij, die van onze
Chineesche substantie hebben ge
geten, kunnen de ontdekkingen doen
op welke zij zoo ijdel zijn. Maar
herinnert u, wat onze heilige boeken
zeggen: «De trotsche vijand zal
zekerlijk worden overwonnen.» Hun
grootste vertrouwen stellen zij in
hunne stoomschepen. Met deze heb
ben zij menigmaal den Geest van
de zee gehoond. Laat mij begaan
en ik zweer u, dat ik hen tot den
laatsten zal verdelgen, zoodat geen
een naar zijn land terugkeert. Indien
de Keizer slechts eenige regimenten
tegen hen wilde zendenAls zij
niet voldoende zijn, laat dan alle
legers van het rijk worden gezon-
Hoe denkt gij daarover, Freia?
Ik geloof, dat hij er zeer ver
heugd over zal zijn. -
Denkt gij vroeg de gravin,
terwijl zij alle moeite deed om zoo
bedaard mogelijk te schijnen. Dan
zal ik hem vragen.
Zij dacht, het zou wel het beste
zijn, om Freia nu alleen te laten.
Ik heb eenige brieven te schrij
ven, kind en me dunkt, dat het *'t
beste is, dit maar voor 't ontbijtte
doen.
Ik meende ook verliefd geweest
te zijn als meisje, zeide zij in
zich zelf, maar dat was kinder
spel. Ik heb altijd gezegd, dat eene
te groote liefde verschrikkelijk is en
zoo is het ook.
Zij zou daarvan nog meer over
tuigd geworden zijn, indien zij Freia
gezien had. nadat zij haar «alleen
had gelaten. Zij boog haar lief hoofdje
op de borst, tranen vloeiden over
La re wangen en hare bevende lippen
den. Moge de fortuin wisselvallig
zijn, ons geduld zal haar afmatten
en wij zullen overwinnen. Gij zegt
nog: «Maar als zij zoo gevaarlijk
zijn. waarom dulden dan onze man
darijnen, dat zij in ons land wonen?»
Luistert! Onze mandarijnen dulden
slechts een kwaad, dat zij niet kun
nen verhelpen, maar in den grond
van hun hart dulden zij het morrend.
Kort geleden naar het hof gaande,
had ik gelegenheid een hoog per-
sonaadje te spreken, die ronduit
zeide, dat men slechts op een gele
genheid wachtte, om die pest uit te
roeien. En inderdaad het is niet zoo
moeielijk. De echte Europeesche
barbaren, die over het rijk zijn ver
spreid, zijn slechts weinigede over-
groote meerderheid bestaat uit
onechte barbaren, belijders van hun
godsdienst. Nu is het geheele rijk
verdeeld in provinciën, de provinciën
in districten, ieder met een bevel
hebber der militie. Welnu, laat
iedere provincie, ieder district, onder
aanvoering van den bevelhebber,
de barbaren aanvallen. Als zij pogen
weerstand te bieden, laat dan het
alarmsignaal klinken, opdat alle
provinciën, alle districten als een
man opstaan: laat mandarijnen en
onderdanen zich vereenigen, opdat
deze barbaren eindelijk ondervinden
dat zij niet straffeloos de toorn van
een geheel rijk kunnen trotseeren,»
BI\\E\LA\I).
Haarlem, 8 September 1883.
De Koning en de Koningin kwa
men gisterenmorgen om ruim tien
uur per extra-trein van den Rijn
spoorweg te Amsterdam aan en
reden in gezelschap van den heer
van Tienhoven naar het terrein der
tentoonstelling, waar zii door me
vrouw van Tienhoven en eenige
leden der Hollandsche commissie,
n.l. de heeren Wolterbeek en Mes-
ritz, benevens door den algemeenen
voorzitter, den heer D. Cordes, wer
den ontvangen. Het vorstelijk echt
paar trad door een zij-ingang in de
Nederlandsche afdeeling, waar den
heer E. Agostini, den commissaris-
generaal, de eer te beurt viel, aan
Z. M. te worden voorgesteld.
Tot half een namen HH. MM.
drie zalen van de Nederlandsche
afdeeling in oogenschouw, hetgeen
in de beste orde geschiedde, dank
zij den maatregelen der politie voor
de circulatie, dank het publiek, dat
op eerbiedigen afstand bleef, en der
houding onzer mineurs, onder bevel
van den 1ste luitenant A. E. Van
Brucken Fock.
't Is niet doenlijk een volledig
verslag te geven, van dit, voor de
intijds gewaarschuwde Nederland
sche exposanten of hunne vertegen
woordigers zoo opmerkelijke bezoek.
We zouden bijna geheel den cata
logus der Nederlandsche afdeeling
moeten afdrukken, om aan te stip
pen waar HH. MM. zich ophielden.
Haast overal, waar een ingenieur
of vertegenwoordiger bij het tentoon
gestelde tegenwoordig was, hielden
de Koning en de Koningin op, met
niet verflauwende belangstelling in
lichtingen vragende.Van velen vroeg
de Koning adreskaarten, en zoowel
de pijpjes van Goedewaagen, uit
Gouda, als de chocolade van Van
Houten, het poppenwiegje van D«
Ridder en de medaille van A. J. De
Vries werden minzaam door HII.
fluisterden een gebed. In haar geluk
had zij zelf de opofferende Hilda
vergeten.
IX.
De graaf was met zijne echtge-
noote en hare gasten op Eggenberg
aangekomen. Freia was geheel
vrijzij behoefde nu niet langer de
groote huishouding te besturen, zoo
als te Alt linden en evenmin behoefde
zij zich om het onderhoud der gas
ten te bekommeren. Den geheelen
dag had zij tot hare beschikking:
zij kon doen wat zij goedvond.
Het slot Eggenberg was een zeer
oud gebouw, dat voor een paar hon
derd jaar een beroemd klooster was.
Het oude huis werd iu een modern
gebouw met fraaie vertrekken ver
anderd, maar toch altijd bleef het
om zijnen ouderdom en bouwtrant
een merkwaardig gebouw. Daar
kwam nog bij, dat het niet ver van
zee af lag. Van uit de vensters, van
MM. ten geschenke aangenomen.
Ook nam de Koningin met belang
stelling eenige rozen aan van de
meisjes, die albums van Amsterdam
en bloemen verkoopen ten voordeele
van de weduwen en weezen te Mod
dergat-
Zeer tevreden betuigden zoowel
de Koning als de Koningin her
haaldelijk hunne ingenomenheid met
hetgeen zij nu en détail hadden ge
zien. Bijzonder lang vertoefde de
Koning bij de zinkinzending van
den heer Hamburger te Utrecht en
bij de meubelinzending van de firma i
Jansen, terwijl de tachtigjarige heer
Hohwu de eer genoot FIH. MM.
een uitvoerige uiteenzetting te mo
gen geven van het door hem ten-
toongestelde. Ook onderhield de Ivo- j
ning zich lang'durig met prof. Von
Baumhauer, met den Franschen
consul-generaal, en namen de hooge i
bezoekers met veel belangstelling
de inzending-van 't Blinden-instituut
in oogenschouw. Zeer trokken de,
verschillende muurtegels, de aan
dacht van het vorstelijk echtpaar,
benevens de kunstledematen van de
heeren Linden te Rotterdam en
Schmeink te Amsterdam.
Op speciaal verlangen van de
Koningin werd bij de firma Bleesing
een adreskaart gevraagd, terwijl de
heer Simonis uit Den Haag de in
richting zijner verplegingstoestellen
voor HH. MM. verduidelijkte.
We zoudeu echter zoodoende ons
laten misleiden, in bijzonderheden
af te dalen over dit vorstelijk be
zoek, dat niet minder voldoening
gaf aan de inzenders, dan genoegen
aan de vorstelijke personen.
In gezelschap van den kroonprins
en de kroonprinses van Zweden, en
den Spaanschen gezant aan ons hof,
werd het déjeuner gebruikt in 's Ko-
uings Paviljoen, waar de burgemees
ter, mr. Van Tienhoven en de heer
Cordes de eer genoten mee aan te
zitten, alwaar aan Ilare Majesteit
een fraaie bloemruiker werd aange
boden door de exposanten Van der
Meulen en C. Oossa, Met laatstge
noemde onderhield Z. M. zich in
de Italiaansche taal.
Door de zorgen van den architect
Ehrhardt was voor deze gelegenheid
een nette toiletkamer in het Pavil
joen ingericht.
H. K. H. prinses Hendrik, die
sedert eenigen tijd te Berchtesgaden
vertoefde, is Donderdag van daar
naar het jachtslot Glianickebij Pots
dam, vertrokken. In het begin dei-
volgende maand zal de prinses naar
\s-Gravenhage terugkeeren.
De burg-emeester van Amster
dam is door Z. D. II. den vorst van
Waldeck-P vrmout benoemd tot com
mandeur in de Orde van Verdienste.
In antwoord op het onlangs
vermelde verzoek van A. A. Van
Meurs te Breda, c. a., aan den mi
nister van oorlog om wijziging der
bestaande bepalingen omtrent het
kerkgaan der kadetten aan de K
M. A., in dier voege, dat het kerk
gaan zal geschieden overeenkomstig
het verlangen van ouders of voog
den, verwijst de Minister naar het
nieuwe reglement, waardoor z. i.
aan het verlangen van adressanten
wordt voldaan. Het artikel van het
nieuwe reglement, waarhij het kerk
gaan wordt geregeld, luidt als volgt:
«De kadetten wonen op Zon- en
feestdagen de godsdienstoefening van
hunne gezindte bij, tenzij de ouders
of voogden aan den gouverneur der
Academie het uitdrukkelijk verlan
gen te geven, dat hunne zonen of
het terras, overal was de zee te zien.
De gasten van den graaf waren
volstrekt niet gebonden, zij hadden
hunne volle vrijheid, en het was
zeer prettig, dat iedereen kon doen
wat hem behaagde.
Erwin von Loneck en Freia, die
beiden zeer veel van de zee hielden,
waren dikwijls samen aan 't strand.
Het harde, gele zand, de brnischende
golven met het witte schuim, de
prachtige zeelucht: dit alles bracht
hen in verrukking. Dikwijls brachten
zij er uren door en vermaakten zich
met het woelen en schuimen van
het onstuimige water. En terwijl de
wind de bedriegelijke golven kuste,
sloot het hart van het meisje zich
nauwer en nauwer aan Erwin von
Loneck aan. Zij zou minder voor
den dood dan voor eene scheiding
van hem gevreesd hebben.
De avonden prachtig. Naast de
woonkamer lagen vijf andere kamers.
Het eene vertrek had eene deur
pupillen van het bijwonen der gods
dienstoefeningen worden vrijgesteld.
Onlangs werd de Amsterdam-
sche tentoonstelling bezocht door
een aantal weezen uit Buren, be-
hoorende tot de stichting van wijlen
de oudste dochter van Willem den
Zwijger. Die tocht werd bekostigd
uit de uitgaanskas der weezen en
ten voordeele van die kas nu is een-
zeer net boekje verschenen Liet
graafschap Burendoor J. AHeujf
Az., bevattende een uitvoerige
beschrijving van de vroegere be
zitting-en der Oranjes met vijf af
beeldingen van Buren's voormalige
kasteel en het nog bestaande, fraaie
weeshuis. Tegen toezending van
f 0.30 (voor exemplaren op Holl.
papier f 0.40) wordt het boekje door
den vader van het Burenschc wees
huis franco verzonden.
De commissie voor het wel-
dadigheidsfeest, hetwelk Zondag a.s.
in het Park te Brussel gegeven zal
worden door de Vereenig-ing voor
huiszittende armen, heeft besloten,
dat «met het oog- op de vreeselijke
ramp waardoor Nederlandsch-Indië
is geteisterd, de voor dit feest ver
kregen inschrijvingen en ontvangsten
gelijkelijk verdeeld zullen worden
tusschen de slachtoffers van Ischia
en van Java en Sumatra.»
(Morgen Zondag) zal in de
Hollandsche kerk te Londen een
collecte worden gehouden voor den
nood op Java. Zr. Ms. Gezant zal
dien dag de godsdienstoefening hij
wonen, en ten einde de collecte beter
te doen slagen, wordt zij in de Lon-
densche dagbladen aangekondigd.
De Engelsche Regeering zoo
schrijft men ons verder heeft,
dadelijk na het onheil, aan de Ne
derlandsche Regeeriug aangeboden
twee schepen tot hare beschikking
te stellen, ten einde een onderzoek
naar den tegenwoordig-en toestand
van Straat Soenda en omstreken in
te stellen. Dit aanbod is slechts voor
één schip aangenomen.
UY. r. d. D.)
Een hoogstbelangrijke kwestie
doet zich in de provincie Groningen
voor. De Stoomtrammaatschappij
Qldambt is opgetreden als concur
rent van den Staat, doordat zij ge
legenheid geeft om door middel van
«boodschapkaarten» berichten over
te brengen. Deze kaarten verschillen
in naam en vorm van de bekende
briefkaarten, doch doen hier den-
zelfden dienst. Verder geeft de Maat
schappij gelegenheid brieven te ver
voeren. En om 't snelle vervoer, èn
vooral ook om goedkoopte maakt
het publiek veelvuldig hiervan ge
bruik eu als men in aanmerking
neemt, dat de genoemde tram een
traject doorloopt met meer dan
20,000 inwoners, dan ligt het voor
de hand, dat der regeering een aan
zienlijk nadeel wordt toegebracht.
De postdirecteur te Scheemda en de
brievengaarder te Mildwolda ver-
meenen, dat de Trammaatschappij
de duidelijke letter der postwet (art,
25) overtreedt; de administratie der
posterijen is hetzelfde gevoelen toe
gedaan, en nu is een aanklacht tegen
haar ingediend. Neemt men in aan
merking, dat er tal van tramdien
sten in Nederland zijn, dan is het
duidelijk, dat de afloop, dezer zaak
èn voor de trams èn voor den Staat
van 't hoogste gewicht is.
Arnliem. Met den sneltrein
van Utrecht kwam Donderdag mor
gen aan het station een warm ge-
loopen le en 2e klasse wagon aan.
De rook en vlam waren reed. dui
delijk zichtbaar, doch gelukkig nog
niet in die mate, dat ongelukken
daardoor werden veroorzaakt. De
passagiers stapte terstond in een
anderen wagen over.
Alhier is Vrijdag onder het
eerevoorzitterschap van den bur-
germ. in de Buitensocieteit eene
tentoonstelling van Floralia geopend,
die dit jaar als bijzonder goed ge
slaagd kan beschouwd worden.
Nijmegen. Naar uit deze
plaats wordt geschreven, worden
door het bestuur van de Koninklijke
linker Rheinische Eisenbahn te Keu
len nog moeielijklieden opgeworpen,
die den overgang van de spoorweg-
lijn NijmegenKleef aan de Hol
landsche IJzeren Spoorwegmaatschap
pij vertragen.
Lochem, (Molenpoort). Zon
dag jl. 's avonds omstreeks 10 uur,
werden de bewoners alhier op de
been geroepen, op het hooreu van
«help, help» door een onbekende
stem, zonder dat men de plaats wist
van waar die noodkreet opging.
Na lang zoeken mocht het der
politie eindelijk gelukken een vreem
deling uit eene met water gevulde
looikoop bij de schuur van den leer
looier J. R. alhier te voorschiin te
brengen, welke kuip zoo diep was,
die hij er met den besten wil, zon
der hulp niet uit zou hebben kunnen
komen.
Het bleek na onderzoek een inge
zetene uit Borne te zijn, die aan een
familiebetrekking te Deventer een
bezoek gebracht, te Zutfen den trein
gemist en zich daarna te voet naar
Lochem hegeven had. Daar hij nie
mand om een onderkomen lastig
wilde vallen, besloot hij zich in een
hoekje bij die schuur ter ruste te
begeven. Hij was reeds 9 kuipen
zonder ongelukken in duisternis ge
passeerd, toen hij op zulk eene wijze
met de laatste kuip kennis maakte,
dat hij op zijn hulpgeroep nogslechts
juist bijtijds van eeu gewissen dood
werd gered.
Nijkerk. De aanleg van een
stoomtram van Ede naar Nijkerk
zal waarschijnlijk afstuiten op de
voorwaarde, door den Raad van deze
gemeente gesteld, verbonden aan
hare subsidie, dat de tramwagens
niet op Zondag zullen rijden. Wordt
die voorwaarde gehandhaafd een
definitieve beslissing zal eerst den
15n dezer g-enomen worden dan
zal vermoedelijk de lijn loopen van
Ede over Voorthuizen en Putten naar
Harderwijk. Putten heeft zich reeds
bereid verklaard een subsidie te ver-
leenen.
Venloo. Yan de 52 leerlingen
met. welke liet. nieuwe schooljaar
R. H. B.-School alhier begon, heb
ben een 35-tal leerlingen bedankt
voor de Fransche les, welke door
den heer Péan gegeven wordt. Dit
staat in verband met het door dien
leeraar in twijfel trekken van het
bestaan van God, tegenover de leer
lingen hen in 2n cursus.
GEMENGD NIEUWS.
De eerste vroum in een Nederland-
schen gemeen teraad.... tevens de laatste
Onder de velerlei curiositeiten, welke
zoo nu en dan in de gemeenteraads
vergadering te Wolfaartsdijk in Zee
land plaats grijpen, is er in die van
den 30n Aug. jl. een voorgevallen,
welke de kroon op alles zet. Nadat
naar eene vrije groene plaats van
waar een voetpad met bosch om
zoomd naar de zee geleidde. Indien
de maan op de schuimende golven
lichtte gaf dit een betooverend schoon
gezicht. Dan werden gewoonlijk de
lampen een weinig lager gedraa d,
de vensters geopend en den heerlijke
zeewind toegang verschaft.
Op eenen avond scheen dt an
zoo helder, dat de zee ais een - - oote i
zilveren spiegel schitterde.
We moesten toch wati ziek
maken, zeide de gravit,. zich
gemakkelijk in haren stoel vleiend.
Lieve Freia, zoudt ge niet zoo
goed willen zijn, om een lied voor
ons te zingen.
Yan buiten viel eene schaduw in
de kamer. Het was Freia's schoone
gestalte in een zwart zijden kleed
gehuld. Zij ging naar de pianino.
Zacht bewogen zich hare vingers
over de ivoren toetsen ;h aar gevoelen
straalde van haar gelaat, toen zij
de hartstochtelijke woorden van het
volgende lied zong.
Zonnelicht, zonneschijn,
Wil in mijn hartje zijn;
Gelijk ceu vogelijn,
Kent. het geen sniart,
"Wijl het zijn leed vergeet,
Wijl gij de miine heet,
Wijl ik mij zalig weet,
Aan uw warm hart..
Buiten in vfijj ca bosch,
JiUicit in het zachte mos.
't Bloempje vergeet mij niet.
Tot men het plukt-,
Maar dan is 't ras verdord
Slechts mijne liefde wordt,
Of mij ook harte breekt,
Mij nooit ontrukt.
Als ik eens sterven moet,
Geef mij tot afscheidsgroet
Op mijnen bleeken mond.
Den laatsten kus.
Druk zacht mijn oogen toe.
En roep mij blij te moê
Dan een ffTot weerziens," toe.
Tot wederzien!
Wordt vervolgd.)
