populair mm i
ATTENTIE.
Oplage 10000 Ex.
Maandag 28 Januari 1884.
No. 170
FEUILLETON.
A BONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk v. maand 55
Afzonderlijke Nommers 5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeens Feestdagen.
Bureau: KLEINE HOUTSTRA AT No. 9.
Drukkers-UitaeYsrs: BOM AN 2 CoM te Haarlem.
AD VERTEN TIEN:
van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur.
het BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co. JOHx. F. JONES, Sucr., Parijs, 31bis, Faubourg Montmartre.
VERTREKUREN der SPOORTREINEN. W1NTERDIENST. I)e met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse.
Van Haarlem naar
Amsterdam.
7.-. 8.32, 8.55, 9.30,11.15,
11.39*, 11.56, 1.8, 2.39*.
3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40,
7.13, 7.44* 8.54,9.46,10.23.
10.59*.
Van Haarlem naar
Rotterdam.
7.53*, 8.33,9.4.10.13.12.12*,
12.46.1.53, 3.50, 4.16, 5.12,
5.43* 8.1, 10.13.
Van Amsterdam naar
Haarlem.
6.15, 7.30*, 8.10, 8.30. 9.35,
9.50,11.5,11.50* 12.15, 1.5,
1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45,
5.20*, 7.30, 8.30, 9.50,11.—.
Van Rotterdam naar
Haarlem.
6.40. 8.10,9.10.10.20*, 11.5,
1.23*, 2.45. 3.35, 5.10. 6.27*.
7.20, 8.50, 9.50*.
De vertrekuren zijn berekend
Station Delftsche Poort.
Van Haarlem naar
den Helder.
6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar,
5.2. S.57.
Van den Helder naar
Haarlem.
6.10, 9.30. 1.30, 7.20
Van Haarlem naar
Zandvoort.
Station H. IJ. S. M.
7.55. 10.15, 11.38, 1.33,
4.59, 8.3.
Van Zandvoort naar
Haarlem.
8.26 10.49, 12.42, 4.17,
6.15, 8,28.
Aan onze Lezers buiten de stad.
Ten einde de verschuldigde Abon
nementsgelden tot 31 December
L883 te vereffenen, (om onze Ad-
fimistratie te regelen) zullen wij
_!00 vrij zijn eerstdaags per post-
iwitantie daarover te disponeeren.
Het eerste kwartaal vervalt alzoo,
ia bovengenoemde vereffening, op
1,1 April 1884 en zoo vervolgens,
elkens per 3 maanden.
DE UITGEVERS.
Zij die zich nog voor den
Februari voor minstens 3
maanden op dit blad abonneeren,
tsintvangen de Courant tot dien da
mn gratis; ook ontvangen zij de
„de Vloek des Vaders
0
ALGEMEEN OVERZICHT.
De commissie uit de Fransche
:amer van afgevaardig-den, die rap-
>ort moet uitbrengen over het voor-
itel Laisant, teruggave aan de werk
lieden van Parijs van de panden,
loor dezen in de openbare banken
teleend, is blijkbaar dat voorstel niet
funstig gezind. Vier der leden zijn
>epaald teg-en de aanneming, terwijl
0! le overigen op 1 na, gewichtige be
zwaren meenen te moeten opperen,
lie voorat uit den weg- geruimd
aoeten worden, alvorens men tot
zulk een maatregel kan overgaan.
Bovendien, zoo redeneert de com-
nissie zeer juist, wanneer men dit
stelsel te Parijs toepast, dan eiscbt
le billijkheid, dat dit ook in bet
jeheel'e land geschiede, en de uit-
komst zou in dat geval leeren dat
>Qbet aangevraagde crediet van 3 mil-
d
lioen ongetwijfeld tot 50 millioen
opgevoerd zou moeten worden. Uit
een en ander is nu reeds met vrij
groote zekerheid af te leiden, boe
het rapport, dat aan de kamer zal
worden overgelegd, zal luiden; ter
wijl bet al vrij zeker is, dat de ka
mer het geheele plannetje zal ver
werpen. Hoe aardig het dan ook
oppervlakkig moge klinken, de be
zwaren die de uitvoering met zich
brengt, zijn van dien aard, dat men
er bezwaarlijk aan beginnen kan.
Waarschijnlijk heeft de voorsteller
dit ook zeer goed ingezien, doch
heeft hij slechts gemeend, daardoor
de aandacht meer algemeen te ves
tigen op het vraagstuk: hoe men
van regeeringswege den arbeider te
hulp zal komen.
De berichten uit Tonkin spreken
van onderscheidene verkenningen
door de Fransche troepen in de rich
ting van Bac-Ninh gedaan. Eene
dépêche, eergisteren van admiraal
Courbet te Parijs ontvangen, ver
zekert dat de vijand zich in deze
vesting duchtig heeft verschanst
en het zeer veel moeite zal kosten
om hem uit zijne versterkingen te
verdrijven. Algemeen verwacht men
een sterken tegenstand, zoodat men
het niet waarschijnlijk acht, dat de
eigenlijke operatien aangevangen
zullen worden, voor de versterkin
gen, die zeker niet verre meer kun
nen zijn, zijn aangekomen. Te Parijs
g-ing zelfs liet gerucht, dat minister
Ferry het noodig geoordeeld heeft,
de militaire autoriteiten tot voor
zichtigheid aan te manen en hun
dringend te verzoeken geen enkelen
stap te doen, die het prestige van
het Fransche leger in gevaar kan
brengen. Intusschen heeft het Fran
sche kabinet den Chineeschen gezant
opheldering gevraagd over het arti
kel, voor eenigen tijd in een Duitsch
wetenschappelijk tijdschrift geplaatst
en dat nog al vrij krasse beschul
digingen tegen de regeering inhield.
Zooals men weet, heette het. dat
markies Tseng persoonlijk dat arti
kel had gesteld, om zijne ontevre
denheid te luchten.
De gezant ontkent niet, dat hij
eenigen invloed heeft gehad op den
eigenlijken steller, iemand aan zijn
bureau verbonden, doch dat hij zich
niet verantwoordelijk kan stellen
voor den geheelen inhoud, evenmin
als voor het gebruik dat de redac
teur van dat schrijven heeft gemaakt.
Omtrent de plannen van Frankrijk
j verneemt men thans, dat deze mo
gendheid zich thans niet meer een
voudig te vreden zal stellen met het
bezetten van Bac-Ninh, daar zij zich
verplicht rekend de geheele delta
der roode Rivier te bemachtigen, om
die onder haar rechtstreeksch be
stuur te plaatsen.
Waar is de Vader?
August SJYIEDERS.
i#)
Wie? vroeg- ik ontsteld,
want ik beken, er heerschte op dat
oogenblik in de kamer, in de woor-
ien van den ouden man, in het
^tikken op het venster aan de zijde
des kerkhofs, in die stilte, een
ipookachtig gevoel'. Wie?
:e herhaalde ik.
Ga, leid haar maar binnen,
zeide de organist, ik heb er de
kracht, niet meer toe! en Mr.
cl Craw sloeg de twee magere handen
voor de oogen.
Ik ging, echter niet zonder
eijhuiveren, naar buiten en vond er
een menschelijk wezen, dat in de
schemering tegen den deurstijl
leunde. Nog een, zooals ik verleden
jaar! zoo dacht ik.
Toen de gestalte binnenge
komen was, bemerkte ik dat zij
eene vrouw was in eene erg- ver
waarloosde kleediag, en die, in eene
oude wollen dekeu gewikkeld, een
voorwerp in de beide armen ge
klemd. hield.
De ongelukkige was nogjong,
doch de wangen waren bleek en
Iuitgehold: het oog lag diep inliet
1 hoofd en li ad, daar het met bloed
bevlekt was, eene recht akelige
uitdrukking'.
Wat de vorm van het kleed
was dat zij droeg, weet ik niet
uit korte mouwen kwamen magere
armen, grauw van koude, te voor-
1 schijn. Een hoed had zij niet op.
maar een roode doek was om het
i haar gebonden, dat in versteven
klissen uit dien doek te voorschijn
i kwam.
Uit Egypte komt opnieuw het
bericht, dat de bevelhebbers van j
Khartoem de hoop koesteren, het
nog geruimen tijd tegen de benden
van den Mahdi te kunnen uithou-
den. Het garnizoen dezer vesting I
bestaat uit 600C man, die goed ge
oefend en gewapend zijn en op wier j
trouw men ten minste voor heti
grootste gedeelte zich kan verlaten. I
Generaal Gordon is reeds te Port-
Said aangekomen, en zal zoo spoe-
dig' mogelijk zijne reis naar Soedan i
voortzetten. Waarschijnlijk zal hij j
z;''ne route over Massoeah nemen, i
j omdat volgens de berichten uit Cairo, I
I van die plaats de toegang tot Soedan I
nog* het veiligst is.
De Britsche regeering' houdt zich
I evenwel op alles voorbereid. Gelukt
ook deze laatste poging niet, dan
Het spook der armoê kon al- j
leen zoo'n gezicht hebben.
I Mr. Craw zag haar en sloeg
de handen andermaal voor de oogen, j
onder den uitroep van God, mijn
God!
Mijn hart klopte hoorbaar.
Vadermompelde de on-1
'gelukkige, ik breng u uw klein-
j kind.Vader, het is heden Kers-
dag. -
Eindelijk! kreet de arme
I organist, eindelijk komt gij
j weer
Ik hen uw dak niet waardig,
j vadermorde zijmaar dat
1 arme bloedje heeft geen schuld.
Gij en het arme bloedje zijt
mij dierbaar, stamelde Mr. Craw.
j zelfs al was het vandaag de j
■g-roote verzoendag niet.En waar
j is de vader van uw kind?
Ook hij? - mompelde zij.
j Ja; ook hij! was het ant-j
I woord.
zal zij krachtig optreden en trachten
alles in orde te brengen.
Een leger van 10000 man staat
gereed om onmiddelijk naar Egypte
op te trekken, ten einde de bezet
tingstroepen te versterkeu, terwijl
het commando reeds is verdeeld, in
geval het zoo ver komen mocht.
Toch koestert men in Engeland nog
al hooge verwachting van de zen
ding van generaal Gordon, die men
er toe berekend acht om den op
roerlingen ontzag en den getrou
wen moed in te boezemen.
De onderhandelingen met koning
Johannes van Abyssinië zijn nog
niet ten einde gebracht. De vorst
houdt nog altijd vast aan zijn oor-
spronkelijken eisenafstand van
Massoeah, en wil tot heden nog niets
van eene schikking weten.
Te Berlijn liep in den laatsten
tijd het gesprek van bijna iedereen,
over de aanstaande echtscheiding
van den kroonprins. Reeds lang was
het bekend, dat de verhouding tus-
schen beide vorstelijke echtelieden
niet was, zooals men die wenschte
aan het hof, doch vooral de laatste
weken werd op de meest stellige
toon verzekerd, dat de scheiding
weldra openlijk zou worden uitge
sproken. Men voegde er in den re
gel bij, dat het vooral aan den in
vloed des keizers en aan diens afkeer
voor een openlijke breuk te danken
was, dat de zaak nog hangende
bleef, hoewel beide echtgenooten
reeds geruimen tijd elkanders bijzijn
ontweken. Met zekere spanning wordt
thans de groote receptie ten hove
verwacht. De opperceremoniemees-
ter van het hof maakte bekend, dat
op uitdrukkelijk verlangen van den
keizer, de kroonprins dit feest zou
bijwonen, doch even stellig weer
sprak de Kreuz "Zeitung dit bericht,
dat. trouwens voor de tweede maal
bevestigd werd in de officie use Hof-
nachrichten. Toch maakt men zich
weinig illusien omtrent ditkortston-
1 dig verblijf der vorsten aan het hof,
daar men algemeen vau gevoelen
I is, dat 't zij vroeger of later de
scheiding toch zal worden uitge
sproken.
In navolging van de Fransche
kamer wil ook de Belgische aan
merkelijk gaan bezuinigen op de be
grooting van eeredienst, en vooral
i de tractementen der hooge geeste-
lijkheid aanzienlijk inkrimpen. De
regeering heeft over deze kwestie
haar oordeel nog niet gezegd, zoo
dat men tot nu toe niet weet, welke
houding zij tegenover de voorstellen
van de linkerzijde zal aannemen. De
i Brusselsche bladen hebben het nog
altijd druk over het geschil tusschen
onze regeering en den Belgischen
i gezant, die zich de zaak der heeren
Wil mar en Otlet heeft aangetrokken,
j Zooals onze lezers waarschijnlijk
reeds weten, hadden genoemde hee
ren de concessie overgenomen van
J den spoorweg Rotterdam-Munster
i en daarvoor eene som van 400.000
gulden gestort, welke som aan den
staat zou vervallen indien binnen
zeker tijdsverloop het werk niet tot
stand was gebracht. De concessiona
rissen bleven evenwel in gebreke,
zoodat met goedkeuring der verte
gen woordiging die som verbeurd ver
klaard is en onder de middelen op
genomen. Op aandrang van den
Belgischen gezant beloofde de minis
ter van financiën zich niet tegen de
teruggave te zullen verklaren, indien
het voorstel daartoe van de Tweede
Kamer uitging, doch bij discussie
over de heg-rooting' verzette de heer
Heemskerk zich zoo tegen elk plan,
Hij is dood! morde zij.
Dood?
Ja, gestorven, alleen, verre
van ons, zooals de armen en ellen-
digen sterven omringd door
vreemden gestorven in een gast
huis zinneloos gestorven.
Kind, kindGij hebt mij slecht
beoordeeld! en de arme Craw
snikte en sprak voort: Ik heb
u sedert acht dagen verwacht. Ik
had er een voorgevoel van dat gij
komen zoudt. Kom, Ada-lief, kom
aan mijn hart, ik dank God dat ik
u weergevonden heb.
Om mij te zien sterven,
mompelde de dochter.
Neen, neen, gij zult le
ven
De ongelukkige schudde het
hoofd; zij had gelijk, immers, de
dood kuste reeds dat bleeke voor
hoofd! Nu deed zij de wollen deken
los en de grootvader knielde bij een
hef, doch mager en verbleekt kind
en kuste het vurig: dat ten minste
was een kus van leven
Mr. Craw had weer een goe
den Kersavond. Voor hem klingel
den de klokken in den nacht, vroo-
lijker dan voor elk ander.
Ik zie aan uwen oogslag dat
gij mij de geschiedenis der dochter
I vraagt Och, dat was eene geschie
denis als van zoovelen. Zij was jong
en schoon, maar wispelturig. Zij
beminde een. jongeling van goeden
huize, doch die door zijn slecht ge
drag vergat, wat hij aan zijnen
naam, aan zijnen stand verschul
digd was. Het griefde den organist
diep zeer diep, zijn eigen, geliefd
kind zóó te zien verdwalen; doch
niets mocht baten.
Twee jaren geleden verliet zij
het vaderlijk huis, dat nestje van
dons, en vloog arme duif!
de wijde, koude en ijzige wereld in.
De bloemen der begoocheling
waren, schier onmiddellijk >'a liet