POPULAIR NIEUWS-1 Oplage 10000 Ex. Woensdag 30 Januari 1884. Nu. 172. ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk t>. maand 55 Afzonderlijke Nommers 5 Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeene Feestdagen. Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9. Drukkers-Uitgevers: BQMANS k CoM te Haarlem. ADVERTENTIËN: van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents. Groote letters naar Plaatsruimte. Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur. Hoofdagenten voof het Buitenland: Compagnie Générale de Publicitc Etrangè.rc G. L. DAUBE Co. JOH>'. F. JONES, Sucr.. Parijs. Slbis. 1 aubouxg Montmartre. VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDIENST. Van Haarlem naar Amsterdam. 7.—. 8.32, S.55, 9.30,11.15. 11.39*, 11.50, 1.8, 2.39*. 3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40, 7.13, 7.44* 8.54.9.46,10.23, 10.59*. Van Haarlem naar Rotterdam. 7.53* 8.33,9.4,10.13.12.12* 12.46,1.53, 3.50. 4.16. 5.12, 5.43», 8.1, 10.13. Van Amsterdam naar Haarlem. 6.15, 7.30*, 8.10, 8.30, 9.35, 9.50,11.5.11.50*, 12.15, 1.5, 1.30, 3.26. 3.45, 4.30. 4.45, 5.20* 7.30. 8.30, 9.50,11.—. Van Rotterdam naar Haarlem. 6.40, 8.10, 9.10,10.20*, 11.5, 1.23*, 2.45, 3.35, 5.10, 6.27*, 7.20, 8.50, 9.50*. De vertrekuren zijn berekend Station Delftsche Poort. De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse. Van Haarlem naar den Helder. 6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar, 5.2. 8.57. Van den Helder naar Haarlem. 6.10, 9.30. 1.30, 7.20 Van Haarlem naar Zandvoort. Station H. IJ. S. M. 7.55. 10.15. 11.38, 1.3c 4.59, 8.3. Van Zandvoort naar Haarlem. 8.26 10.49, 12.42, 4.17, 6.15, 8,28. ALGEMEEN OVERZICHT. Nog altijd hebben het de Fran- schen op Madagascar nog niet zoover gebracht, als zij wel wilden. De bevolking weigert nog* steeds jle eischen, door den bevelhebber van het eskader voor dit eiland gestatio neerd gesteld, in te willigen en de sou- rereiniteit van deze mogendheid te jrkennen. Andermaal werd daarom besloten tot een bombardement van le hoofdstad Tamatave over te gaan, loch de uitwerking van dezen, anders nog al schrikverspreidenden maat regel was verre van schitterend. Een telegram daarover handelend, loor de Daily Ne/cs ontvangen, ver- tekert dat de Fransche bommen al seer weinig schade aanrichten en le bevolking weinig ontzag inboe zemden. Een.... varken werd gedood ;n een verwond, zoo heette het, en il doet dit bericht ons nu al denken tan den traditioneelen Kozak, die bij ïlk der gevechten van bet Russi sche leger sneuvelde, toch mogen rij veilig aannemen dat de uitslag ran het bombardement van dien sard is geweest, dat hij den eerbied roor de Fransche marine niet heeft rerhoogd. Het zit er dus best op, dat men sok daar genoodzaakt zal zijn, met iene flinke macht aan land te gaan im de Ilova's te dwingen, de Fran sche eischen in te willigen. Eene lieu we expeditie derhalve, die, bij illes wat reeds aan den gang is of log te wachten staatFrankrijk liet best te pas zal komen. Nu even wel het eerste woord is gesproken, ;al ook het laatste gezegd dienen e worden, daar anders de invloed van deze mogendheid in het oosten groot gevaar zal loopen. Algemeen houdt men het er echter voor, dat de regeering de zaken aldaar zoo lang* slepende zal trachten te hou den, tot in Tonkin en China alles is gezegd, om daarna meer klem aan zijne vertoogen bij te zetten. Intusschen heeft de senaat zoowel het buitengewone oorlogscrediet als de begrootingen aangenomen; even wel niet zonder dat de verhooging der grondlasten, door de kamer bij het budget van financien aange nomen, is verworpen. Daarover kan derhalve wel een nieuw conflict tusschen de beide takken der wet gevende macht ontstaan. In de ka mer houdt men zich thans onledig met het bespreken der maatregelen, die genomen dienen te worden, om in den nood der werklieden te voor zien. Nog is men tot geen besluit daaromtrent gekomen, en het laat zich niet aanzien, dat men het zoo spoedig daarover eens zal worden. Baron des Michels, de Fransche gezant te Madrid, heeft er zich bij den nieuwen minister van buïten- landsche zaken over beklaagd, dat de verhouding tusschen heide rijken in den laatsten tijd somtijds zoo gespannen is en allerminst van wederzijdsche welwillendheid ge tuigt. Merkwaardig voorzeker is het antwoord, hetwelk de gezant op deze klacht ontving. De minister begon met toe te stemmen, dat de betrek kingen tusschen Spanje en Frank rijk niet zoo vriendschappelijk meer waren als men die voor eenige jaren noemen kondoch, zoo ging hij voort, het ligt geheel aan uwe ri,- geering om daarin verbetering te brengen. Spanje wenscht op den meest I vriendschappelijken voet met haren Noordelijken nabuur te leven, doch ook alleen op die voorwaarde, dat deze hare instellingen en hare rech ten eerbiedige. «De Fransche repu- blikeinsche pers behoort onze instel lingen te eerbiedigen, zooals de con servatieve Spaansche pers de uwe eerbiedigt. Maar als men ons be dreigt, als men onze vijanden on dersteunt, dan zult gij ons nood zaken naar degelijker vriendschap uit te zien», zoo luidde woordelijk het slot van 's ministers rede, die onmiddellijk naar Parijs werd over geseind, en daar natuurlijk tot aller lei besprekingen aanleiding gaf. Het valt dan ook niet te ontkennen, dat de vaak hartstochtelijke aanvallen der Parijsche dagbladen, waaraan nu eens deze, dan weder die mogend heid blootstaat, al vrij wat kwaad- bloed in Europa gezet hebben, en de heethoofdige journalisten het ten laatste nog zoover zullen brengen, dat Frankrijk, door ieder gehaat, geheel alleen zal staan, wanneer het er op aankomt, zich krachtig te doen gelden. Turkije is bezig haar belasting stelsel te hervormen. Het spreek woordelijk geworden geldgebrek, waarin deze staat, bijna voortdureud verkeert, dwong de verheven Porte naar maatregelen om te zien, ten einde de inkomsten der schatkist te vermeerderen. In de eerste plaats meende men het middel daartoe ge vonden te hebben in het opdrijven der inkomende rechten. Daarbij stuitte men evenwel op een aantal bestaande handelsverdragen met be vriende mogendheden, die. maar niet Waar is de Vader? DOOR August SNIEDJERS. *3) (Slot.) Mijnheer "Van Leefdael zweeg; liep was hij ontroerd; in zijn oogen blonken tranen. Die man had veel jeledeu, veel gestredenmen zou rezegd hebben, dat zijn hart van repolijst staal moest geworden zijn. waarop alles afbotste en nu weende hij als een kind, enkel bij iet herdenken aan een hem toe vertrouwd ongelukkig schepseltje! Mijnheer Van Velthem wasmis- ichien nog meer ontroerd dan de Joppeiiman. Wonderlij e loop der dingen Sér beneden, i et waar zoo lervatte de man. Ik bezit nu eene eerlijk verkregen fortuin, en 'olgens de wereld verpletterd zij nij en is zij juist een beletsel, dat k met opgeheven hoofd de wereld intrede. Maar indien ik die fortuin op de beurs gewonnen had, al weet de wereld dan ook dat daar veel onreins door de vingers loopt, zou ik het luidop mogen uittrompetten. Tegen dat vooroordeel zal ik niet worstelen; men worstelt nooit met eenig welgelukken tegen een ingeplant vooroordeel. Overigens, ik beken het, veel wordt er gansch verkeerd onder dien naam gescho ven en men wil door dat woord eenigszins rechtvaardigen, wat niet eerlijk, wat inderdaad laag en ge meen Doch ik reken miju stand die nooit, en God is mijn getuige, door eene oneerlijkheid besmet werd niet tusschen deze laatsten. Ik klaag echter niet. ik mor niet; ik schik mij in mijn lot en de goede God zal het overige doen Ik lach, ik ween en zeg zelfs ten slotte, met Jan die lacht en Jan die weent Het kijkglas wisselt voor onze oogen, En II era cl iet, hoe diep bewogen, Zul, als zijn zaken boter staan; Met Democriet aan 't lachen gaan. zoo met een pennestreek vernietigd konden worden. Wel werd bij een irade van den sultan bekend ge maakt, dat die tractaten met 1 Ja nuari 1884 ophielden van kracht te zijn, doch zooals te verwachten was, protesteerden vooral Engeland en Frankrijk heftig tegen het vaste recht van 8%, hetwelk men van dien tijd zou heffen van alle inge voerde goederen. Nu is er Turkije natuurlijk zeer veel aan gelegen, om de vriendschap der Europeesche mo gendheden te behouden, zoodat het niet aanging dat protest eenvoudig voorbij te gaan, als was het niet ge daan. Voorloopig derhalve is de in voering van het nieuwe tarief uit gesteld, en zijn de bestaande tractaten verlengd, totdat de tijd in deze moeie- lijke kwestie raad geschaft zal heb ben. Men is natuurlijk zeer benieuwd naar de oplossing daarvan. Ook in Rusland heeft men de hervorming van liet financiewezen ter hand genomen, doch daar zoekt men het meer in het binnenland. Zeer terecht begrijpt de regeering van den czaar, dat zij den handel geene belemmeringen in den weg jmoet leggen, daar juist, van dezen de toekomst des rijks afhangt. In de eerste plaats denkt men er daar over, de grondlasten te verhoogen, wat natuurlijk bij de stijgende op- j brengst van den bodem geen bezwaar zal opleveren. Bovendien wil men I over het geheele rijk een hoofdgeld j heffen, dat natuurlijk afhankelijk zal zijn van de behoeften der schat- Rist. De rijksraad, over beide ont- werpen geraadpleegd, hechtte daar- iaan bereids zijne goedkeuring. En als er eenige jaren zijn voorbijgesneld, zal men zelfs, al kende men het geheim, aan de kin deren niet meer vragen, waar hun vader zijne fortuin haalde; neen, zelfs van den poppenman niet meer zeggen, wat de dichter zijn naam ontgaat mij over het lot lot van alle menschenkinderen zegt: Men weet niet eens, wat naam hij li ui En als de magere dood, met zijn knokkelige vingers, den armen kluchtspeler, als een onmerkbaar .stofje van dezen wereldbol zal heb ben weggeknipt, zal de poppenman toch, evenals de trotschgetiteliK- en op alle naden vergulde edelman, naar het eeuwige land der sterren reizen en de een gelijk de an dere zal op die groote reis, bi ioe- I val nog wel eens naar beneden, •naar de wereld terug zien. en w m- lachcud met den dichter 'imiel zeggen Daar beuzelde ik tut. aan miji 1. 't Ts liier toch beter, vriend Voort, schimmel, voert! En die laatste woorden uit Hebel's gedicht Vergankelijkheidscheen de man er met voordacht bij te voe- genwant hij raakte de doos aan die op de tafel stond, en onder het spelen van een fantastischen spotachtigen wals, reed de dood op zijn mager wit paard over het dek- sel heen. i Op Van Leefdael's lippen lag een stille glimlach. Zoo zou het zijn en zoo nam hij het ook aan het antwoord van mijnheer Albert mocht 'zijn wat hij wilde. Deze laatste, die zich zclven mees- 1 ter was in elk oogenhlik, had vrij kalm toegeluisterdhet oordeel had j zich langzaam en krachtig in hem gevormd, 't Mocht week zijn ge- j weest als sneeuw in den aanvang, nu was het steenhard geworden. hard als marmer, veerkrachtig als staal. Dat oordeel zou over zijne lippen komen, toen eensklaps de deur dei- geheimzinnige kamer geopend werd, en de gestalte van Vu va daarin I verscheen. De moeder werd ongerust In enkele DuitscRe dagbladen las men voor eenigen tijd de mede- deeling, dat tusschen Duitschland, Oostenrijk en Italië eene overeen komst gesloten zou zijn, krachtens welke het aan den laatsten staat zou worden toegestaan, Savpye en Nizza te bemachtigen, indien er we derom een Fransch-Duitsche oorlog mocht uitbreken. De officieele Ro- meinsche dagbladen evenwel haas ten zich, die geruchten op de meest stellige wijze te wederspreken. De belangen van onzen staat, zoo betoogen zij, eischen eene vriend schappelijke verhouding tegenover Frankrijk, en nimmer zal onze re geering zich door het verlangen naar oorlogsbuit laten overhalen, om een verbond te sluitenhetwelk die vriendschap in gevaar zou kunnen brengen. Mocht de strijd wederom uitbreken, wat zeker niemand zal wenschen, dan zal Italië er zich toe bepalen, eene strikte onzijdigheid in acht te nemen. De koning van Servië heeft aan eene deputatie uit Alexinatz, de stad die bij den jongsten opstand het brandpunt der oproerige beweging was, verklaard, dat zijne regeering steeds het oog zal gericht houden op de omstandigheden, die deze on lusten in het leven riepen. Steeds zal het ons strevën zijn, zoo ver klaarde de vorst, de billijke verlan gens van mijn volk te vervullen, op dat het land in het ongestoord bezit van den vrede zich geleidelijk kan ontwikkelen, en partij kan trekken van de uitgebreide schatten, die het in zijne bosschen en zijne mijnen bezit. over bet lang wegblijven van den vader, en zond hare dochter eens naar heneden. Zi] kwam op gepasten tijd. Mijnheer Van Veithem had haar, I bij de minste beweging aan de deur, I opgemerkt; bij richtte zich op, na- derde haar snel, greep hare hand, trok haar voort en voor den ouden poppenman staande, zeide hij Mijnheer Van Leefdael, ik vraag u de hand van uwe dochter. De vader had alle ontroering-, 'alle gevoel van vernedering, elk denkbeeld van kleinachting ais het I ware in zich teruggestooten, hij was niet meer de poppenman van zoo even. hij was nu de man in het I volle bewustzijn van de degeli'k- beid zijner afkomst, familie en for tuin: hij was in alies meer de ge- lijke van mijnheer Van Velthem, en met een stillen glimlach en waar- dig kalm, zeide hij En ik, mijnheer Van Velthem, jik geef haar u. Wees beiden ge lukkig. Veva rukte zich uit de armen

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1884 | | pagina 1