POPULAIR NIEUWS-1
Oplage 10000 Ex.
Woensdag 30 Januari 1884.
Nu. 172.
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk t>. maand 55
Afzonderlijke Nommers 5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeene Feestdagen.
Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9.
Drukkers-Uitgevers: BQMANS k CoM te Haarlem.
ADVERTENTIËN:
van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur.
Hoofdagenten voof het Buitenland: Compagnie Générale de Publicitc Etrangè.rc G. L. DAUBE Co. JOH>'. F. JONES, Sucr.. Parijs. Slbis. 1 aubouxg Montmartre.
VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDIENST.
Van Haarlem naar
Amsterdam.
7.—. 8.32, S.55, 9.30,11.15.
11.39*, 11.50, 1.8, 2.39*.
3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40,
7.13, 7.44* 8.54.9.46,10.23,
10.59*.
Van Haarlem naar
Rotterdam.
7.53* 8.33,9.4,10.13.12.12*
12.46,1.53, 3.50. 4.16. 5.12,
5.43», 8.1, 10.13.
Van Amsterdam naar
Haarlem.
6.15, 7.30*, 8.10, 8.30, 9.35,
9.50,11.5.11.50*, 12.15, 1.5,
1.30, 3.26. 3.45, 4.30. 4.45,
5.20* 7.30. 8.30, 9.50,11.—.
Van Rotterdam naar
Haarlem.
6.40, 8.10, 9.10,10.20*, 11.5,
1.23*, 2.45, 3.35, 5.10, 6.27*,
7.20, 8.50, 9.50*.
De vertrekuren zijn berekend
Station Delftsche Poort.
De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse.
Van Haarlem naar
den Helder.
6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar,
5.2. 8.57.
Van den Helder naar
Haarlem.
6.10, 9.30. 1.30, 7.20
Van Haarlem naar
Zandvoort.
Station H. IJ. S. M.
7.55. 10.15. 11.38, 1.3c
4.59, 8.3.
Van Zandvoort naar
Haarlem.
8.26 10.49, 12.42, 4.17,
6.15, 8,28.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Nog altijd hebben het de Fran-
schen op Madagascar nog niet
zoover gebracht, als zij wel wilden.
De bevolking weigert nog* steeds
jle eischen, door den bevelhebber van
het eskader voor dit eiland gestatio
neerd gesteld, in te willigen en de sou-
rereiniteit van deze mogendheid te
jrkennen. Andermaal werd daarom
besloten tot een bombardement van
le hoofdstad Tamatave over te gaan,
loch de uitwerking van dezen, anders
nog al schrikverspreidenden maat
regel was verre van schitterend.
Een telegram daarover handelend,
loor de Daily Ne/cs ontvangen, ver-
tekert dat de Fransche bommen al
seer weinig schade aanrichten en
le bevolking weinig ontzag inboe
zemden. Een.... varken werd gedood
;n een verwond, zoo heette het, en
il doet dit bericht ons nu al denken
tan den traditioneelen Kozak, die bij
ïlk der gevechten van bet Russi
sche leger sneuvelde, toch mogen
rij veilig aannemen dat de uitslag
ran het bombardement van dien
sard is geweest, dat hij den eerbied
roor de Fransche marine niet heeft
rerhoogd.
Het zit er dus best op, dat men
sok daar genoodzaakt zal zijn, met
iene flinke macht aan land te gaan
im de Ilova's te dwingen, de Fran
sche eischen in te willigen. Eene
lieu we expeditie derhalve, die, bij
illes wat reeds aan den gang is of
log te wachten staatFrankrijk
liet best te pas zal komen. Nu even
wel het eerste woord is gesproken,
;al ook het laatste gezegd dienen
e worden, daar anders de invloed
van deze mogendheid in het oosten
groot gevaar zal loopen. Algemeen
houdt men het er echter voor, dat
de regeering de zaken aldaar zoo
lang* slepende zal trachten te hou
den, tot in Tonkin en China alles
is gezegd, om daarna meer klem
aan zijne vertoogen bij te zetten.
Intusschen heeft de senaat zoowel
het buitengewone oorlogscrediet als
de begrootingen aangenomen; even
wel niet zonder dat de verhooging
der grondlasten, door de kamer bij
het budget van financien aange
nomen, is verworpen. Daarover kan
derhalve wel een nieuw conflict
tusschen de beide takken der wet
gevende macht ontstaan. In de ka
mer houdt men zich thans onledig
met het bespreken der maatregelen,
die genomen dienen te worden, om
in den nood der werklieden te voor
zien. Nog is men tot geen besluit
daaromtrent gekomen, en het laat
zich niet aanzien, dat men het zoo
spoedig daarover eens zal worden.
Baron des Michels, de Fransche
gezant te Madrid, heeft er zich bij
den nieuwen minister van buïten-
landsche zaken over beklaagd, dat
de verhouding tusschen heide rijken
in den laatsten tijd somtijds zoo
gespannen is en allerminst van
wederzijdsche welwillendheid ge
tuigt. Merkwaardig voorzeker is het
antwoord, hetwelk de gezant op deze
klacht ontving. De minister begon
met toe te stemmen, dat de betrek
kingen tusschen Spanje en Frank
rijk niet zoo vriendschappelijk meer
waren als men die voor eenige jaren
noemen kondoch, zoo ging hij
voort, het ligt geheel aan uwe ri,-
geering om daarin verbetering te
brengen.
Spanje wenscht op den meest
I vriendschappelijken voet met haren
Noordelijken nabuur te leven, doch
ook alleen op die voorwaarde, dat
deze hare instellingen en hare rech
ten eerbiedige. «De Fransche repu-
blikeinsche pers behoort onze instel
lingen te eerbiedigen, zooals de con
servatieve Spaansche pers de uwe
eerbiedigt. Maar als men ons be
dreigt, als men onze vijanden on
dersteunt, dan zult gij ons nood
zaken naar degelijker vriendschap
uit te zien», zoo luidde woordelijk
het slot van 's ministers rede, die
onmiddellijk naar Parijs werd over
geseind, en daar natuurlijk tot aller
lei besprekingen aanleiding gaf. Het
valt dan ook niet te ontkennen, dat
de vaak hartstochtelijke aanvallen
der Parijsche dagbladen, waaraan
nu eens deze, dan weder die mogend
heid blootstaat, al vrij wat kwaad-
bloed in Europa gezet hebben, en
de heethoofdige journalisten het ten
laatste nog zoover zullen brengen,
dat Frankrijk, door ieder gehaat,
geheel alleen zal staan, wanneer
het er op aankomt, zich krachtig
te doen gelden.
Turkije is bezig haar belasting
stelsel te hervormen. Het spreek
woordelijk geworden geldgebrek,
waarin deze staat, bijna voortdureud
verkeert, dwong de verheven Porte
naar maatregelen om te zien, ten
einde de inkomsten der schatkist te
vermeerderen. In de eerste plaats
meende men het middel daartoe ge
vonden te hebben in het opdrijven
der inkomende rechten. Daarbij
stuitte men evenwel op een aantal
bestaande handelsverdragen met be
vriende mogendheden, die. maar niet
Waar is de Vader?
DOOR
August SNIEDJERS.
*3) (Slot.)
Mijnheer "Van Leefdael zweeg;
liep was hij ontroerd; in zijn oogen
blonken tranen. Die man had veel
jeledeu, veel gestredenmen zou
rezegd hebben, dat zijn hart van
repolijst staal moest geworden zijn.
waarop alles afbotste en nu
weende hij als een kind, enkel bij
iet herdenken aan een hem toe
vertrouwd ongelukkig schepseltje!
Mijnheer Van Velthem wasmis-
ichien nog meer ontroerd dan de
Joppeiiman.
Wonderlij e loop der dingen
Sér beneden, i et waar zoo
lervatte de man. Ik bezit nu
eene eerlijk verkregen fortuin, en
'olgens de wereld verpletterd zij
nij en is zij juist een beletsel, dat
k met opgeheven hoofd de wereld
intrede. Maar indien ik die fortuin
op de beurs gewonnen had, al weet
de wereld dan ook dat daar veel
onreins door de vingers loopt, zou
ik het luidop mogen uittrompetten.
Tegen dat vooroordeel zal ik
niet worstelen; men worstelt nooit
met eenig welgelukken tegen een
ingeplant vooroordeel. Overigens, ik
beken het, veel wordt er gansch
verkeerd onder dien naam gescho
ven en men wil door dat woord
eenigszins rechtvaardigen, wat niet
eerlijk, wat inderdaad laag en ge
meen Doch ik reken miju stand
die nooit, en God is mijn getuige,
door eene oneerlijkheid besmet werd
niet tusschen deze laatsten.
Ik klaag echter niet. ik mor
niet; ik schik mij in mijn lot en
de goede God zal het overige doen
Ik lach, ik ween en zeg zelfs ten
slotte, met Jan die lacht en Jan die
weent
Het kijkglas wisselt voor onze oogen,
En II era cl iet, hoe diep bewogen,
Zul, als zijn zaken boter staan;
Met Democriet aan 't lachen gaan.
zoo met een pennestreek vernietigd
konden worden. Wel werd bij een
irade van den sultan bekend ge
maakt, dat die tractaten met 1 Ja
nuari 1884 ophielden van kracht te
zijn, doch zooals te verwachten was,
protesteerden vooral Engeland en
Frankrijk heftig tegen het vaste
recht van 8%, hetwelk men van
dien tijd zou heffen van alle inge
voerde goederen. Nu is er Turkije
natuurlijk zeer veel aan gelegen, om
de vriendschap der Europeesche mo
gendheden te behouden, zoodat het
niet aanging dat protest eenvoudig
voorbij te gaan, als was het niet ge
daan. Voorloopig derhalve is de in
voering van het nieuwe tarief uit
gesteld, en zijn de bestaande tractaten
verlengd, totdat de tijd in deze moeie-
lijke kwestie raad geschaft zal heb
ben. Men is natuurlijk zeer benieuwd
naar de oplossing daarvan.
Ook in Rusland heeft men de
hervorming van liet financiewezen
ter hand genomen, doch daar zoekt
men het meer in het binnenland.
Zeer terecht begrijpt de regeering
van den czaar, dat zij den handel
geene belemmeringen in den weg
jmoet leggen, daar juist, van dezen
de toekomst des rijks afhangt. In
de eerste plaats denkt men er daar
over, de grondlasten te verhoogen,
wat natuurlijk bij de stijgende op-
j brengst van den bodem geen bezwaar
zal opleveren. Bovendien wil men
I over het geheele rijk een hoofdgeld
j heffen, dat natuurlijk afhankelijk
zal zijn van de behoeften der schat-
Rist. De rijksraad, over beide ont-
werpen geraadpleegd, hechtte daar-
iaan bereids zijne goedkeuring.
En als er eenige jaren zijn
voorbijgesneld, zal men zelfs, al
kende men het geheim, aan de kin
deren niet meer vragen, waar hun
vader zijne fortuin haalde; neen,
zelfs van den poppenman niet meer
zeggen, wat de dichter zijn naam
ontgaat mij over het lot lot van
alle menschenkinderen zegt:
Men weet niet eens, wat naam hij li ui
En als de magere dood, met
zijn knokkelige vingers, den armen
kluchtspeler, als een onmerkbaar
.stofje van dezen wereldbol zal heb
ben weggeknipt, zal de poppenman
toch, evenals de trotschgetiteliK- en
op alle naden vergulde edelman,
naar het eeuwige land der sterren
reizen en de een gelijk de an
dere zal op die groote reis, bi ioe-
I val nog wel eens naar beneden,
•naar de wereld terug zien. en w m-
lachcud met den dichter 'imiel
zeggen
Daar beuzelde ik tut. aan miji 1.
't Ts liier toch beter, vriend
Voort, schimmel, voert!
En die laatste woorden uit Hebel's
gedicht Vergankelijkheidscheen de
man er met voordacht bij te voe-
genwant hij raakte de doos aan
die op de tafel stond, en onder het
spelen van een fantastischen
spotachtigen wals, reed de dood op
zijn mager wit paard over het dek-
sel heen.
i Op Van Leefdael's lippen lag een
stille glimlach. Zoo zou het zijn
en zoo nam hij het ook aan het
antwoord van mijnheer Albert mocht
'zijn wat hij wilde.
Deze laatste, die zich zclven mees-
1 ter was in elk oogenhlik, had vrij
kalm toegeluisterdhet oordeel had
j zich langzaam en krachtig in hem
gevormd, 't Mocht week zijn ge-
j weest als sneeuw in den aanvang,
nu was het steenhard geworden.
hard als marmer, veerkrachtig als
staal.
Dat oordeel zou over zijne lippen
komen, toen eensklaps de deur dei-
geheimzinnige kamer geopend werd,
en de gestalte van Vu va daarin
I verscheen. De moeder werd ongerust
In enkele DuitscRe dagbladen
las men voor eenigen tijd de mede-
deeling, dat tusschen Duitschland,
Oostenrijk en Italië eene overeen
komst gesloten zou zijn, krachtens
welke het aan den laatsten staat
zou worden toegestaan, Savpye en
Nizza te bemachtigen, indien er we
derom een Fransch-Duitsche oorlog
mocht uitbreken. De officieele Ro-
meinsche dagbladen evenwel haas
ten zich, die geruchten op de meest
stellige wijze te wederspreken.
De belangen van onzen staat, zoo
betoogen zij, eischen eene vriend
schappelijke verhouding tegenover
Frankrijk, en nimmer zal onze re
geering zich door het verlangen naar
oorlogsbuit laten overhalen, om een
verbond te sluitenhetwelk die
vriendschap in gevaar zou kunnen
brengen. Mocht de strijd wederom
uitbreken, wat zeker niemand zal
wenschen, dan zal Italië er zich toe
bepalen, eene strikte onzijdigheid in
acht te nemen.
De koning van Servië heeft aan
eene deputatie uit Alexinatz, de stad
die bij den jongsten opstand het
brandpunt der oproerige beweging
was, verklaard, dat zijne regeering
steeds het oog zal gericht houden
op de omstandigheden, die deze on
lusten in het leven riepen. Steeds
zal het ons strevën zijn, zoo ver
klaarde de vorst, de billijke verlan
gens van mijn volk te vervullen, op
dat het land in het ongestoord bezit
van den vrede zich geleidelijk kan
ontwikkelen, en partij kan trekken
van de uitgebreide schatten, die het
in zijne bosschen en zijne mijnen
bezit.
over bet lang wegblijven van den
vader, en zond hare dochter eens
naar heneden.
Zi] kwam op gepasten tijd.
Mijnheer Van Veithem had haar,
I bij de minste beweging aan de deur,
I opgemerkt; bij richtte zich op, na-
derde haar snel, greep hare hand,
trok haar voort en voor den ouden
poppenman staande, zeide hij
Mijnheer Van Leefdael, ik
vraag u de hand van uwe dochter.
De vader had alle ontroering-,
'alle gevoel van vernedering, elk
denkbeeld van kleinachting ais het
I ware in zich teruggestooten, hij was
niet meer de poppenman van zoo
even. hij was nu de man in het
I volle bewustzijn van de degeli'k-
beid zijner afkomst, familie en for
tuin: hij was in alies meer de ge-
lijke van mijnheer Van Velthem,
en met een stillen glimlach en waar-
dig kalm, zeide hij
En ik, mijnheer Van Velthem,
jik geef haar u. Wees beiden ge
lukkig.
Veva rukte zich uit de armen