mm me» i FEUILLETON. Oplage 10000 Ex. Zaterdag 23 Februari 1884.7, 0 HULVsnaut No. 193. ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk p. maand 55 Afzonderlijke Nommers 5 Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeens feestdagen. Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9. BraKers-Uitgevers: BQMAHS Co., te Haarlem. ADVERTENTIËN: van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents. Groote letters naar Plaatsruimte. Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur. Hoofdagenten voor liet BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co, Jüllx. F. JONES, Sucr., Parijs, 31bis, 1' aubourv Montmartre. VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDIENST. De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse. Van Haarlem naar Amsterdam. 7.—. 8.32, 8.55, 9.30,11.15, 11.39*, 11.56, 1.8, 2.39*, 3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40, 7.13, 7.44* 8.54,9.46,10.23, 10.59*. Van Haarlem naar Rotterdam. 7.53* 8.33,9.4,10.13.12.12*, 2.46,1.53, 3.50, 4.16, 5.12, 5.43*, 8.1, 10.13. Van Amsterdam naar Haarlem. 6.15, 7.30*, 8.10, 8.30, 9.35, 9.50,11.5,11.50*, 12.15, 1.5, 1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45, 5.20*, 7.30, 8.30, 9.50,11.—. Van Rotterdam naar Haarlem. 6.40, 8.10, 9.10,10.20*, 11.5, 1.23*, 2.45, 3.35, 5.10, 6.27* 7.20, 8.50, 9.50*. De vertrekuren zijn berekend Station Delftscbe Poort. Van Haarlem naar den Helder. 6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar, 5.2, 8.57. Van den Helder naar Haarlem. 6.10, 9.30, 1.30, 7.20 Van Haarlem naar Zandvoort. Station H. IJ. S. M. 7.55, 10.15, 11.38, 1.33, 4.59, 8.3. Van Zandvoort naar Haarlem. 8.26 10.4-9, 12.42, 4.17, 6.15, 8,28. ALGEMEEN OVERZICHT. Eindelijk is dan toch, na een bij uitstek langdurig debat in het Brit- sche Lagerhuis, de beslissing geval len over de motie van wantrouwen, door den leider der conservatieven tegen het ministerie Gladstone voor gesteld. Met eene meerderheid van ruim 40 stemmen verwierp het Huis het voorstel; zoodat voor dit oogen- blik het gevaar eener ministrieele crisis bezworen is. 't Is waarschijn lijk voor de regeering een geluk, dat de parlementsleden zoo lang van stof bleken te zijn. Toen de discus sie begon, zag het er in Egypte alles behalve rooskleurig uit: Baker-pacha, verslagen; het garnizoen van een der vestingen na eene dappere ver dediging van enkele weken, dooi den vijand gedood; Soeakim van alle zijden bedreigd, zonder dat men daar eenige zekerheid had omtrent de toekomst; generaal Gordon te midden van allerlei gevaren; zietdaar rede nen te over om het Britsche volk ongerust te maken, en het te doen besluiten de regeering ter verant woording te roepen, wie men de schuld gaf van dit alles. Thans even wel is er ginds zeer veel verbeterd. Generaal Gordon is te Khartoem aangekomen en werd aldaar door de inwoners met zeer veel geestdrift ontvangen; zoodat men grond heeft te vermoeden, dat het hem geluk ken zal, het garnizoen «ng-edeerd uit Soedan naar eigenlijk Egypte te voe ren. In de tweede plaats is thans alle gevaar voor Soeakim geweken. De Britsche soldaten zijn in die stad aangekomen, terwijl eene vrij sterke oorlogsvloot van de zeezijde gereed ligt om de bewegingen van het leger te ondersteunen. Bovendien zijn er troepen in gereedheid gebracht om DJELLA DE GEMASKERDE PRINSES. EEN ROMAN UIT ENGELSCH INDIË XA VIER DE MONTÉPIN. 12) Eerste Gedeelte DE ONTWAAKTE SLAPER. «Ik kan duiken en zwemmen als een viscli, doch de bekwaamste zwemmer zelfs kan den kaaiman onmogelijk ontkomen, en ik ver wachtte dus elk oogenblik door het monster te worden verslonden, daar er geen uitkomst meer mogelijk was. Ondanks dit alles, behield het instinctmatige gevoel tot zelfbehoud de overhand en klampte ik mij met alle kracht aan de kano vast, heesch mij op de hiel en begon uit alle het garnizoen van Tokar te ontzet ten, en weldra zullen deze den tocht aanvaarden. Een telegram uit Cairo bericht, dat dit bereids reeds een uitval gedaan heeft, wier uitslag niet ongunstig te noemen is, daar men eenen voorraad ammunitie en levens middelen op den vijand wist te ver overen. De toestand was derhalve aan merkelijk gunstiger, en daar de re geering nu, zij het dan ook ten elfden ure, besloten had, krachtige maatre gelen te nemen, ten einde Egypte te beschermen tegen de aanvallen van een overmoedig geworden vijand, zoo kan het ons niet verwonderen, dat ook wederom dezen keer de parle mentaire veldtocht met eene overwin ning der regeering besloten werd. In de Engelsche bladen wordt thans druk getwist over de vraag of ge neraal Gordon al of niet in zijne be kende proclamatie den slavenhandel in bescherming genomen heeft, 't Blijkt thans evenwel, dat dit wer kelijk het geval is geweest. Ondanks den afkeer, welken de generaal van dezen afzichtelijken handel heeft, achtte hij het in de gegeven om standigheden noodig, dien afkeer voor de Soedaneezen te verbergen; daar hij er maar al te zeer van over tuigd is, dat dezen juist in de tegen werking, die zij daaromtrent van En geland zoowel als van dén Khedive ondervonden, een reden gezien had den, om zich tegen het bestaande gezag te verzetten. Blijkbaar wil hij derhalve tot eiken prijs den vrede handhaven, en een verdrag met den Mahdi sluiten, om dezen tot het toe staan eens vrijen aftochts te bewegen. Daar deze nu juist een groot ge deelte van zijnen invloed aan de slavenhandelaars te danken heeft, huivert de generaal er voor, juist dezen tot zijne vijanden te maken, macht, hartverscheurend te schreeu wen, zonder groote kans eehter door iemand gehoord en geholpen te worden. «De kaaiman teleurgesteld door dit nieuwe uitstel, waarop hij zon der twijfel niet gerekend had, be schreef, een leelijk riekende mus- kuslucht van zich afgevende en met zijn staart het water opstuwende, steeds nauwer wordende kringen om mij heen «Ik begon nog harder, ja wan hopend te g'illeneen nevel bedekte mijn oogen en ik kon bijna niets meer onderscheiden «Maar eensklaps was het alsof die nevel op eenmaal optrok, toen een stem mijn hulpgeschrei beant woordende, mij toeriep: Houd moed, mijn jongen! houd moedIk zal u helpen «De gedachte, dat ik niet geheel en al verlaten was, gaf mij al mijn moed weder terug. Ik keek in het door de bepalingen der conventie met klem te handhaven. Overigens is de zinsnede in de proclamatie, welke deze kwestie betreftzoo voorzichtig gesteld dat de belofte van Gordon alleen voor het tegen woordige geldtzonder Engeland voor de toekomst te binden. Ziju eenmaal de Europeanen in Soedan buiten gevaar, dan staat voor deze mogendheid nog altijd de weg open, om, hetzij door eene minne lijke schikking of wel met kracht van wapenen, het nieuwe rijk, waar over hoogstwaarschijnlijk de Mahdi het opperbestuur in handen zal heb ben, er toe te bewegen, den slaven handel af te schaffen of dezen al thans tot een minimum te beper ken. De generaal heeft bij zijne aan komst te Khartoem tevens de ge vangenissen geïnspecteerd, en hij heeft zijn best gedaan om het lot te verzachten van die ongelukkigen die aan de diepste ellende ten prooi aldaar verblijven. De gevolgen van deze en soortgelijke handelingen blijven niet uit. Reeds nu is Gordon de afgod van het volk en zelfs zij, voor wier houding men sinds eenfgen tijd groote ongerustheid koesterde, dragen hem op dé handen. Met recht gelooven dan ook de Britsche autoriteiten in Cairo, dat het gevaar voor Khartoem en haar garnizoen geweken is. In het laatst der vorige week zijn de laatste versterkingen, die door de Fransche regeericg het le ger te hulp gezonden zijn, ontscheept. Nog eenige oefeningen moeten er verricht worden, en eenige schik kingen getroffen, en dan zal het er weldra op los gaan. Aan de macht, die hij thans te zijner beschikking heeft, hoopt de opperbevelhebber genoeg te hebben. Wanneer de Chi- neezen hem niet al te veel in den rond en zag op den oever der Gan ges een ruiter, die zijn ros, de beide sporen in de flanken drukkende, wilde noodzaken in de rivier af te dalen. «Het was een zwart paard, doch geheel met wit schuim bedekt. Het was blijkbaar bevreesd en verzette zich; het stond bijna recht overeind op de achterpooten en scheen ge reed zich achterover te werpen «Die strijd tusschen zedelijke en ruwe kracht duurde echter niet lang. De ruiter zegevierde. Het be dwongen paard sprong in den stroom en door een krachtige hand bestuurd, zwom het snel naar de kano toe. De ruiter had een Indische dolk in de rechterhand en een pistool tus schen de tanden. «Recht en links spatte door de krachtige beweging van het paard hem het water om de ooren. «De kaaiman, de nieuwe prooi, welk hem in zijn onverzadelijke weg staan, denkt hij in den loop der volgende week Bac-Ninh in zijne macht te hebben, waarna hij dan kan overgaan tot de zuivering des lands van de benden der zwarte vlaggen, die nog altijd de omstre ken onveilig maken en een echte Spaansche guerilla-oorlog voeren. Omtrent de plannen van China is nog mets naders bekend. Wel ver moed men, dat het Tonkin niet aan hulp van den kant van het Hemel- sche rijk ontbreekt; doch men heeft nog altijd hoop, dat het niet tot eene ernstige botsing tusschen belde rijken zal komen. Een weinig in schikkelijkheid van beide zijden zou dit gemakkelijk kunnen voorkomen. De Duitsche rijkskanselier heeft het gewaagd, wederom een stout stuk te bedrijven, dat in hooge mate de aandacht van geheel Europa tot zich trekt. Zooals onze lezers weten, heeft het huis der vertegenwoordi ging bij het afsterven van den af gevaardigde Lasker, een brief van rouwbeklag vastgesteld, en de tus- schenkomst van den gezant inge roepen, om van de regeering de toe- stemmihg te erlangen, noodig om dit adres in den Rijksdag publiek ter sprake te brengen. Wij kunnen het ons voorstellen, dat deze boodschap niet zeer plei- zierig voor hem was; doch of het verstandig is, den wil van eene natie, die natuurlijk in hare vertegen woordigers wordt beleedigd, te we- derstaan, en dat heeft feitelijk hier plaats gehad, betwijfelen wij zeer. In een schrijven aan den gezant te New-York, verklaart hij aan het verzoek van den president der Unie niet' te kunnen voldoen, daar hij door eene inwilliging daarvan, den schijn op zich zou laden, als ware hij de zelfde staatkundige gevoelens toe- vraatzuchtnogbegeerlijkertoescheen bemerkende, hield zich, niet langer met mij bezig en stelde zich in po sitie om de onvoorzichtigen, die hem met ongehoorde vermetelheid tart ten, te ontvangen. «De ruiter hield zijn paard in en wachtte. Met wijd opengesperde ka ken, kwam de kaaiman op hem af. De ruiter stiet hem zijn dolk in den muilhet lemmet drong in het verhemelte, het handvat in den on derkaak. zoodat de overwonnen kaai man den bek niet open noch toe kon doen «Daarna ziju pistool grijpende, joeg hij a hout portant een kogel in het oog van het monster, hetwelk in de rondte draaide en stuiptrek kend het water onstuimig beroerende, in de diepte verdween; een oogen blik later verscheen het met den buik naar boven aan de oppervlakte. Een zonnestraal viel juist door het groene gewelf heen en deed de blanke gedaan, die de overledene zoo wel sprekend verdedigd heeft. Dat dit slechts eene uitvlucht is behoeft geen betoog', want de politiek van den kanselier is algemeen bekend; even goed als ieder het reeds voor jaar en dag wist, dat op het staatkundig terrein van Bismarck, Lasker een van zijn gevaarlijkste vijanden was. Wat de Vereenigde Staten op dit vonnis zullen antwoorden is onbekend; doch vrij waarschijnlijk is het, dat zij in deze beslissing niet zullen berusten. In Noorwegen zijn voor het rijksgericht de pleidooien in zake het minister-proces geëindigd; en zal men den 24eu dezer tot de stem ming overgaan. Deze zal zoo gemak kelijk niet gaan, want oude bepa lingen, die nog altijd van kracht gerekend worden, binden de rechters aan zulk eene massa formaliteiten, dat er zeker met de stem mi ug een dag of 9 zijn gemoeid. Eene veroor deeling wordt dan ook vrij zeker geacht. Nu in Egypte de Mahdi meer en meer de Roode zee nadert, maakt Turkije zich een weinig ongerust; althans zij heeft aanzienlijke ver sterkingen naar Mekka en Djedda gezonden, om op alle gebeurlijkhe den verdacht te zijn. Uit Ruslands hoofdstad kwam deze week een bericht, dat misschien onder andere omstandigheden groot opzien in Europa zou baren, wij be doelen de inbezitneming van Merw en de inlijving dezer provincie bij het groote Russische rijk. Gelukkig hebben Frankrijk en Engeland hunne handen met Tonkin en Egypte zoo vol, dat zij daarop alleen te letten hebben, zonder zich om Ruslands handelingen in Perzië te bekomme- metsckubbenbezaaidehuidschitteren. «De kaaiman was dood. «De ruiter dreef zijn paard tot aan de kano, waarop ik mij niet dan met de grootste inspanning meer kon vastklemmen, daar mijn krachten mij begaven en ik op het punt was te bezwijmen. Gij zijt gered, arm kind, zeide een vriendeiijke zachte stem, zoodat ik weder geheel bijkwam, wees dus niet langer bevreesd en volg mij «Dit zeggende nam hij mij op, zette mij voor zich heen op zijn paard en bereikte aldus den oever.» Kazil zweeg eenige oogenblikken stil, wischte met de handen een traan af, welke aan zijn lange wimpers biggelde en voegde er toen bij Meester, de ruiter, welke een vreemd kind, dat niet tot zijn land aard. noch tot zijn godsdienst of stand behoorde, met gevaar van zijn

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1884 | | pagina 1