mm me» i
FEUILLETON.
Oplage 10000 Ex.
Zaterdag 23 Februari 1884.7, 0
HULVsnaut
No. 193.
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk p. maand 55
Afzonderlijke Nommers 5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en algemeens feestdagen.
Bureau: KLEINE HOUTSTRAAT No. 9.
BraKers-Uitgevers: BQMAHS Co., te Haarlem.
ADVERTENTIËN:
van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur.
Hoofdagenten voor liet BuitenlandCompagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co, Jüllx. F. JONES, Sucr., Parijs, 31bis, 1' aubourv Montmartre.
VERTREKUREN der SPOORTREINEN. WINTERDIENST. De met een geteekende treinen alleen le en 2e klasse.
Van Haarlem naar
Amsterdam.
7.—. 8.32, 8.55, 9.30,11.15,
11.39*, 11.56, 1.8, 2.39*,
3.53, 4.15, 4.44, 5.42, 6.40,
7.13, 7.44* 8.54,9.46,10.23,
10.59*.
Van Haarlem naar
Rotterdam.
7.53* 8.33,9.4,10.13.12.12*,
2.46,1.53, 3.50, 4.16, 5.12,
5.43*, 8.1, 10.13.
Van Amsterdam naar
Haarlem.
6.15, 7.30*, 8.10, 8.30, 9.35,
9.50,11.5,11.50*, 12.15, 1.5,
1.30, 3.26, 3.45, 4.30. 4.45,
5.20*, 7.30, 8.30, 9.50,11.—.
Van Rotterdam naar
Haarlem.
6.40, 8.10, 9.10,10.20*, 11.5,
1.23*, 2.45, 3.35, 5.10, 6.27*
7.20, 8.50, 9.50*.
De vertrekuren zijn berekend
Station Delftscbe Poort.
Van Haarlem naar
den Helder.
6.51,10.7,1.37, tot Alkmaar,
5.2, 8.57.
Van den Helder naar
Haarlem.
6.10, 9.30, 1.30, 7.20
Van Haarlem naar
Zandvoort.
Station H. IJ. S. M.
7.55, 10.15, 11.38, 1.33,
4.59, 8.3.
Van Zandvoort naar
Haarlem.
8.26 10.4-9, 12.42, 4.17,
6.15, 8,28.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Eindelijk is dan toch, na een bij
uitstek langdurig debat in het Brit-
sche Lagerhuis, de beslissing geval
len over de motie van wantrouwen,
door den leider der conservatieven
tegen het ministerie Gladstone voor
gesteld. Met eene meerderheid van
ruim 40 stemmen verwierp het Huis
het voorstel; zoodat voor dit oogen-
blik het gevaar eener ministrieele
crisis bezworen is. 't Is waarschijn
lijk voor de regeering een geluk,
dat de parlementsleden zoo lang van
stof bleken te zijn. Toen de discus
sie begon, zag het er in Egypte alles
behalve rooskleurig uit: Baker-pacha,
verslagen; het garnizoen van een
der vestingen na eene dappere ver
dediging van enkele weken, dooi
den vijand gedood; Soeakim van alle
zijden bedreigd, zonder dat men daar
eenige zekerheid had omtrent de
toekomst; generaal Gordon te midden
van allerlei gevaren; zietdaar rede
nen te over om het Britsche volk
ongerust te maken, en het te doen
besluiten de regeering ter verant
woording te roepen, wie men de
schuld gaf van dit alles. Thans even
wel is er ginds zeer veel verbeterd.
Generaal Gordon is te Khartoem
aangekomen en werd aldaar door de
inwoners met zeer veel geestdrift
ontvangen; zoodat men grond heeft
te vermoeden, dat het hem geluk
ken zal, het garnizoen «ng-edeerd uit
Soedan naar eigenlijk Egypte te voe
ren. In de tweede plaats is thans
alle gevaar voor Soeakim geweken.
De Britsche soldaten zijn in die stad
aangekomen, terwijl eene vrij sterke
oorlogsvloot van de zeezijde gereed
ligt om de bewegingen van het leger
te ondersteunen. Bovendien zijn er
troepen in gereedheid gebracht om
DJELLA
DE GEMASKERDE PRINSES.
EEN ROMAN UIT ENGELSCH INDIË
XA VIER DE MONTÉPIN.
12) Eerste Gedeelte
DE ONTWAAKTE SLAPER.
«Ik kan duiken en zwemmen als
een viscli, doch de bekwaamste
zwemmer zelfs kan den kaaiman
onmogelijk ontkomen, en ik ver
wachtte dus elk oogenblik door het
monster te worden verslonden, daar
er geen uitkomst meer mogelijk
was. Ondanks dit alles, behield het
instinctmatige gevoel tot zelfbehoud
de overhand en klampte ik mij met
alle kracht aan de kano vast, heesch
mij op de hiel en begon uit alle
het garnizoen van Tokar te ontzet
ten, en weldra zullen deze den tocht
aanvaarden. Een telegram uit Cairo
bericht, dat dit bereids reeds een
uitval gedaan heeft, wier uitslag niet
ongunstig te noemen is, daar men
eenen voorraad ammunitie en levens
middelen op den vijand wist te ver
overen.
De toestand was derhalve aan
merkelijk gunstiger, en daar de re
geering nu, zij het dan ook ten elfden
ure, besloten had, krachtige maatre
gelen te nemen, ten einde Egypte te
beschermen tegen de aanvallen van
een overmoedig geworden vijand, zoo
kan het ons niet verwonderen, dat
ook wederom dezen keer de parle
mentaire veldtocht met eene overwin
ning der regeering besloten werd.
In de Engelsche bladen wordt thans
druk getwist over de vraag of ge
neraal Gordon al of niet in zijne be
kende proclamatie den slavenhandel
in bescherming genomen heeft, 't
Blijkt thans evenwel, dat dit wer
kelijk het geval is geweest. Ondanks
den afkeer, welken de generaal van
dezen afzichtelijken handel heeft,
achtte hij het in de gegeven om
standigheden noodig, dien afkeer
voor de Soedaneezen te verbergen;
daar hij er maar al te zeer van over
tuigd is, dat dezen juist in de tegen
werking, die zij daaromtrent van En
geland zoowel als van dén Khedive
ondervonden, een reden gezien had
den, om zich tegen het bestaande
gezag te verzetten. Blijkbaar wil hij
derhalve tot eiken prijs den vrede
handhaven, en een verdrag met den
Mahdi sluiten, om dezen tot het toe
staan eens vrijen aftochts te bewegen.
Daar deze nu juist een groot ge
deelte van zijnen invloed aan de
slavenhandelaars te danken heeft,
huivert de generaal er voor, juist
dezen tot zijne vijanden te maken,
macht, hartverscheurend te schreeu
wen, zonder groote kans eehter door
iemand gehoord en geholpen te
worden.
«De kaaiman teleurgesteld door
dit nieuwe uitstel, waarop hij zon
der twijfel niet gerekend had, be
schreef, een leelijk riekende mus-
kuslucht van zich afgevende en met
zijn staart het water opstuwende,
steeds nauwer wordende kringen
om mij heen
«Ik begon nog harder, ja wan
hopend te g'illeneen nevel bedekte
mijn oogen en ik kon bijna niets
meer onderscheiden
«Maar eensklaps was het alsof
die nevel op eenmaal optrok, toen
een stem mijn hulpgeschrei beant
woordende, mij toeriep:
Houd moed, mijn jongen!
houd moedIk zal u helpen
«De gedachte, dat ik niet geheel
en al verlaten was, gaf mij al mijn
moed weder terug. Ik keek in het
door de bepalingen der conventie
met klem te handhaven. Overigens
is de zinsnede in de proclamatie,
welke deze kwestie betreftzoo
voorzichtig gesteld dat de belofte
van Gordon alleen voor het tegen
woordige geldtzonder Engeland
voor de toekomst te binden. Ziju
eenmaal de Europeanen in Soedan
buiten gevaar, dan staat voor deze
mogendheid nog altijd de weg
open, om, hetzij door eene minne
lijke schikking of wel met kracht
van wapenen, het nieuwe rijk, waar
over hoogstwaarschijnlijk de Mahdi
het opperbestuur in handen zal heb
ben, er toe te bewegen, den slaven
handel af te schaffen of dezen al
thans tot een minimum te beper
ken. De generaal heeft bij zijne aan
komst te Khartoem tevens de ge
vangenissen geïnspecteerd, en hij
heeft zijn best gedaan om het lot
te verzachten van die ongelukkigen
die aan de diepste ellende ten prooi
aldaar verblijven. De gevolgen van
deze en soortgelijke handelingen
blijven niet uit. Reeds nu is Gordon
de afgod van het volk en zelfs zij,
voor wier houding men sinds eenfgen
tijd groote ongerustheid koesterde,
dragen hem op dé handen. Met
recht gelooven dan ook de Britsche
autoriteiten in Cairo, dat het gevaar
voor Khartoem en haar garnizoen
geweken is.
In het laatst der vorige week
zijn de laatste versterkingen, die
door de Fransche regeericg het le
ger te hulp gezonden zijn, ontscheept.
Nog eenige oefeningen moeten er
verricht worden, en eenige schik
kingen getroffen, en dan zal het er
weldra op los gaan. Aan de macht,
die hij thans te zijner beschikking
heeft, hoopt de opperbevelhebber
genoeg te hebben. Wanneer de Chi-
neezen hem niet al te veel in den
rond en zag op den oever der Gan
ges een ruiter, die zijn ros, de beide
sporen in de flanken drukkende,
wilde noodzaken in de rivier af te
dalen.
«Het was een zwart paard, doch
geheel met wit schuim bedekt. Het
was blijkbaar bevreesd en verzette
zich; het stond bijna recht overeind
op de achterpooten en scheen ge
reed zich achterover te werpen
«Die strijd tusschen zedelijke en
ruwe kracht duurde echter niet lang.
De ruiter zegevierde. Het be
dwongen paard sprong in den stroom
en door een krachtige hand bestuurd,
zwom het snel naar de kano toe.
De ruiter had een Indische dolk in
de rechterhand en een pistool tus
schen de tanden.
«Recht en links spatte door de
krachtige beweging van het paard
hem het water om de ooren.
«De kaaiman, de nieuwe prooi,
welk hem in zijn onverzadelijke
weg staan, denkt hij in den loop
der volgende week Bac-Ninh in zijne
macht te hebben, waarna hij dan
kan overgaan tot de zuivering des
lands van de benden der zwarte
vlaggen, die nog altijd de omstre
ken onveilig maken en een echte
Spaansche guerilla-oorlog voeren.
Omtrent de plannen van China is
nog mets naders bekend. Wel ver
moed men, dat het Tonkin niet aan
hulp van den kant van het Hemel-
sche rijk ontbreekt; doch men heeft
nog altijd hoop, dat het niet tot
eene ernstige botsing tusschen belde
rijken zal komen. Een weinig in
schikkelijkheid van beide zijden zou
dit gemakkelijk kunnen voorkomen.
De Duitsche rijkskanselier heeft
het gewaagd, wederom een stout
stuk te bedrijven, dat in hooge mate
de aandacht van geheel Europa tot
zich trekt. Zooals onze lezers weten,
heeft het huis der vertegenwoordi
ging bij het afsterven van den af
gevaardigde Lasker, een brief van
rouwbeklag vastgesteld, en de tus-
schenkomst van den gezant inge
roepen, om van de regeering de toe-
stemmihg te erlangen, noodig om
dit adres in den Rijksdag publiek
ter sprake te brengen.
Wij kunnen het ons voorstellen,
dat deze boodschap niet zeer plei-
zierig voor hem was; doch of het
verstandig is, den wil van eene natie,
die natuurlijk in hare vertegen
woordigers wordt beleedigd, te we-
derstaan, en dat heeft feitelijk hier
plaats gehad, betwijfelen wij zeer.
In een schrijven aan den gezant
te New-York, verklaart hij aan het
verzoek van den president der Unie
niet' te kunnen voldoen, daar hij door
eene inwilliging daarvan, den schijn
op zich zou laden, als ware hij de
zelfde staatkundige gevoelens toe-
vraatzuchtnogbegeerlijkertoescheen
bemerkende, hield zich, niet langer
met mij bezig en stelde zich in po
sitie om de onvoorzichtigen, die hem
met ongehoorde vermetelheid tart
ten, te ontvangen.
«De ruiter hield zijn paard in en
wachtte. Met wijd opengesperde ka
ken, kwam de kaaiman op hem af.
De ruiter stiet hem zijn dolk in
den muilhet lemmet drong in het
verhemelte, het handvat in den on
derkaak. zoodat de overwonnen kaai
man den bek niet open noch toe
kon doen
«Daarna ziju pistool grijpende,
joeg hij a hout portant een kogel
in het oog van het monster, hetwelk
in de rondte draaide en stuiptrek
kend het water onstuimig beroerende,
in de diepte verdween; een oogen
blik later verscheen het met den
buik naar boven aan de oppervlakte.
Een zonnestraal viel juist door het
groene gewelf heen en deed de blanke
gedaan, die de overledene zoo wel
sprekend verdedigd heeft. Dat dit
slechts eene uitvlucht is behoeft geen
betoog', want de politiek van den
kanselier is algemeen bekend; even
goed als ieder het reeds voor jaar
en dag wist, dat op het staatkundig
terrein van Bismarck, Lasker een van
zijn gevaarlijkste vijanden was. Wat
de Vereenigde Staten op dit vonnis
zullen antwoorden is onbekend; doch
vrij waarschijnlijk is het, dat zij in
deze beslissing niet zullen berusten.
In Noorwegen zijn voor het
rijksgericht de pleidooien in zake
het minister-proces geëindigd; en
zal men den 24eu dezer tot de stem
ming overgaan. Deze zal zoo gemak
kelijk niet gaan, want oude bepa
lingen, die nog altijd van kracht
gerekend worden, binden de rechters
aan zulk eene massa formaliteiten,
dat er zeker met de stem mi ug een
dag of 9 zijn gemoeid. Eene veroor
deeling wordt dan ook vrij zeker
geacht.
Nu in Egypte de Mahdi meer
en meer de Roode zee nadert, maakt
Turkije zich een weinig ongerust;
althans zij heeft aanzienlijke ver
sterkingen naar Mekka en Djedda
gezonden, om op alle gebeurlijkhe
den verdacht te zijn.
Uit Ruslands hoofdstad kwam
deze week een bericht, dat misschien
onder andere omstandigheden groot
opzien in Europa zou baren, wij be
doelen de inbezitneming van Merw
en de inlijving dezer provincie bij
het groote Russische rijk. Gelukkig
hebben Frankrijk en Engeland hunne
handen met Tonkin en Egypte zoo
vol, dat zij daarop alleen te letten
hebben, zonder zich om Ruslands
handelingen in Perzië te bekomme-
metsckubbenbezaaidehuidschitteren.
«De kaaiman was dood.
«De ruiter dreef zijn paard tot
aan de kano, waarop ik mij niet
dan met de grootste inspanning
meer kon vastklemmen, daar mijn
krachten mij begaven en ik op het
punt was te bezwijmen.
Gij zijt gered, arm kind,
zeide een vriendeiijke zachte stem,
zoodat ik weder geheel bijkwam,
wees dus niet langer bevreesd
en volg mij
«Dit zeggende nam hij mij op,
zette mij voor zich heen op zijn
paard en bereikte aldus den oever.»
Kazil zweeg eenige oogenblikken
stil, wischte met de handen een traan
af, welke aan zijn lange wimpers
biggelde en voegde er toen bij
Meester, de ruiter, welke een
vreemd kind, dat niet tot zijn land
aard. noch tot zijn godsdienst of
stand behoorde, met gevaar van zijn