populair mm i 2e Jaargang'. Maandag 22 September 188-1. No. 371. FEUILLETON. ABONNEMENTSPRIJS: Voor Haarlem per maand40 Cents. Franco door geheel het Rijk p. maand 55 Afzonderlijke Nommers 5 Verschijnt Dagelijks uitgenomen Znn- en algemeene Feestdagen. Brieven, gelden, advertentiën enz. franco te adresseeren aan het Bureau, Kleine Houtstraat No. 9. Hoofdagenten voor het Buitenland-. Compagnie Générale de Publieité Etrangére G. L. BA VBë Sp Co., JOH. F. JONESSncr., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre. ADVERTENTIËN: van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents. Groote letters naar Plaatsruimte. Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur. MUSEUMS EN op het Paviljoen. Geopend op werkdage ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN VAN HAARLEM. 10 tot 4 uur; op Zon- en Feestdagen^ van 12J- tot 4 uur. Kinderen beneden de. 8 jaar hebben geen toegang, kinderen van 8 tot 12 jaar alleen onder geleide. r*—ledeu ^dcr Ncderlnndsche Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op Rijksmuseum van Schilderijen Toegang vrij. Koloniaal museum op het Paviljoen. Ingang Dreefzijde 2e deur. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. Toegang 25 cents per persoon. Donateurs e vertoon van diploma vrijen toegang, donateurs met gezelschap, leden met 1 dame. Museum van kunstnijverheid op het Paviljoen. Ingang Dreefzijde le denr. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. Toegang 25 cents per persoon. Donateurs en leden der Ncderlandsche Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op vertoon van diploma vrijen toegang, donateurs met gezelschap, leden met 1 dame. Bisschoppelijk museum voor kerkelijke oudheid, kunst en geschiedenis, vooral van Nederland en meer bijzonder van het Haarlemsehe Bisdom, Kruisweg No. 59. Geopend dagelijks, uitgenomen Zaterdag, Zon- en Feestdagen, van 10—5 uur. Toegang 25 cents per persoon. Doorloopende toegangskaarten voor een geheel jaar l 1 gulden. Museum der stad Haarlem op het Raadhuis. Geopend vau 15 April tot 14 October alle werkdagen van 104 uur, van 15 October tot 14 April op die dagen van 10—3 uur tegen betaling vau 25 cents per persoon, alleen op Zondagen kosteloos van 124 uur, de overige Christelijke feestdagen tegen betaling van 25 cents per persoon. Kinderen beueden de 8 jaren worden in het geheel niet toegelaten; kinderen van 8 tot 14 jaren niet dnu onder behoorlijk geleide. Tevlers museum in de Ramstraat. Geopend dagelijks uitgenomen Zaterdag, Zou- en Feestdagen van 11—3 uur. Teylers bibliotheek. Geopend Woensdag, Donderdag, Vrijdag en Zaterdag van 1—4 uur. Stadsbibliotheek Prinsenhof. Geopemd Woensda" en Zaterdag van 24 uur. Orgel-bespeling in de Groote Kerk. Dinsdag van 1—2 en Donderdag van 23 uur. Toegang (deur Oudegroenmarkt) vrij. De Administratie van 'Haarlem's Dagblad heeft het voornemen opgevat om 5 December a. s. weder twee Premien te verloten. Deze zullen zijnle premie, een. keurige mahoniehouten tafel; 2de premie, een zestal keurige stoelen. Deze voorwerpen zullen in een nader aan te kondigen meubelma gazijn of op eene andere voor ieder zichtbare plaats worden tentoonge steld. Ieder, die zich abonneert, ont vangt een lot, benevens, zoolang de voorraad strekt, een exemplaar van een boeienden Roman cadeau. DE ADMINISTRATIE. Faillissementen. Behandelden wij in ons vorig artikel die faillissementen waar noch van kwade trouw, noch van oneer lijke bedoelingen sprake was, thans gaan we tot die faillietverklaringen over, waarbij de personen in kwes tie het er op aangelegd hebben, zich ten koste van anderen te verrijken. Toen op het laatst der vorige eeuw Frankrijk op het punt stond een staatsbankroet te ondergaan, gaf de welsprekende Mirabeau in de Kamer der Afgevaardigden het middel aan de hand, deze schande te ontgaan. «Ziet», zoo sprak hij, «hier is de lijst der grondbezitters: kiest er de rijksten uit; twee duizend hunner kunnen met hun kapitalen het staats bankroet voorkomenontneemt hun dan hun geld en goed en daarmede kunt ge Frankrijk redden!» Gelijk Mirabeau die tweeduizend kapita listen wilde opofferen, om het land zijn krediet te doen behouden, zoo kiezen ook de kooplieden, die het „DE UITDRAGER". Roman uit het alledaagsche leven. {Slot.) Mijn geliefde vader mijn red der juichte van Aken; hij drukte den ouden be venden man aan zijn horst en bedekto diens lippen en wangen met duizend kussen. Ma thilda en Christina vielen den goe den oude om den hals, en smeekten hem om vergeving voor het wan trouwen, het verdriet en alle akelige uren, die zij in haar onverstand hem bereid hadden. Laat mij nu kinderenlaat mij nu toch eens tot bedaren komen! Ge kust mij anders nog heelemaal plat, haha! Heden is het een rechte er op aanleggen bankroet te gaan, hun slachtoffers uit, niet om zich door hen voor oneer te bewaren, maar om zich schaamteloos hun geld en goed toe te eigenen. Hoe dik wijls gebeurt het niet, dat er per sonen een magazijn of winkel op richten, zonder dat zij, om zoo te zeggen een cent bezitten? Dat nu is op zich zeiven zoo kwaad niet, het is een soort speculatie, die, wanneer zij gelukt, vaak tot fortuin leidt. Ook kunnen dezulken zich in hun vroeger leven goede vrienden ver worven hebben, die hen niet alleen met raad, maar ook met daad kunnen en willen bijstaan. Maar helaas, onder de velen, die met niets begin nen zijn er ook, en hun getal is niet gering, die een zaak aanvan gen met het voornemen zoo spoedig doenlijk failliet te gaan. Alles wordt daarop aangelegd. Links en rechts, in het binnenland en in den vreemde worden groote bestellingen gedaan. Door de gedrukte tijden zijn de fa brikanten blijde, als zij eens een goede leverantie hebben; sommigen hunner, die zoo voorzichtig zijn, eerst onderzoek naar de soliditeit der nieuwe firma te doen, willen alleen tegen contante betaling zen den, maar op den duur loopen zij toch in den val, want na eenige weken of maanden wachtens, krijgen zij goede bestellingen, die dadelijk betaald worden met het geld inmid dels ontvangen, en die prompte be taling duurt zoolang, tot de nieuwe firma vertrouwen genoeg verworven heeft om op driezes of twaalf maanden krediet te krijgen en dan begint het lieve leventje! Andere fabrikanten echter hebben van den beginne af dadelijk de orders der nieuwe firma uitgevoerd, blijde als zij waren met de aanwinst van zulk een klant! Nauwelijks zijn de arti- feestdag, een heilige dag, om zoo te zeggen. Komt, laat ons naar boven gaan in de oude woning. Vrees niets, Eduardde heele nieuwe rom mel, tapijten en lijsten, alles is weg! Oud is het weer, oud en eerwaar dig, evenals ten tijde uws vaders, stuk voor stuk, alles staat weer op de vorige plaats. Met de schoone herinneringen mogen ook de schoone tijden terug keeren. Ach, Oberhof! zuchtte Edu ard, en een glimp van vurige, innige liefde trof Mathilda. Daarboven in de oude woonka mer met het .door Jonas gekochte ameublement van Arnold weder voorzien, zaten zij. De wereld scheen voor hen weder nieuw geworden; zij scheen zich te omstralen met den rozengloed der oude kinderdroomen. O, vader Jonas! bad Edu ard, het lied, dat schoone lied der jeugddat ach Mathilda kelen in het pas geopende magazijn of den nieuwen winkel aangekomen, of de zwendelarij begint. Alle arti kelen worden ver beneden de fa brieksprijzen van de hand gedaan, om aldus veel koopers te lokken en spoedig eene aanzienlijke som te ontvangen, want de eerste wissels zijn in aantocht, en die moeten da delijk betaald worden, om grootere bestellingen te kunnen doen. Alles, wat verkocht wordt, gaat voor min der weg, dan het gekost heelt en de nieuwe firma werkt dus met verlies. Maar wat hindert dat? Het is om het kapitaal te doen. Steeds grooter hestellingen doet de bedrie ger aan fabrikanten en groothande laars; alles wat hem ten verkoop aangeboden wordt, neemt hij aan, onverschillig of het al of niet in zijn vak te pas komt, en de reizigers die hier zeer joviaal ontvangen wor den, geraken in verrukking over een klant, die hun zulk een aardige som aan provisie bezorgt. Weldra echter komt de aap uit den mouw! Nadat eerst geruimen tijd de een over en weer met het inmiddels ontvangen geld van een ander be taald is, en de arglistige koopman een aardig kapitaal, dat aan zijn leveranciers toebehoort, in handen heeft, zorgt hij, dat er een mooi sommetje op een veilige plaats komt, staakt dan onverwachts zijn beta- liugen en geeft zich aan als failliet. Als een donderslag klinkt die tij ding den bedrogen schuldeischers in de ooren en te laat zien zij in, dat zij de dupe waren van hun kort zichtigheid en goed vertrouwen. Een curator wordt nu aangesteld, en deze titel zegt niets minder dan voogd, raadsman, toeziener en dat personnage zal nu orde op de zaken stellen; want natuurlijk is er door den bankroetier niet of slecht hoek God, mijn God! ik word krankzin nig als ik daaraan denk! Hij sprong op en snelde naar de zijkamer, naar de plaats, waar het lijk zijns vaders gerust had. Hij schreide luid en droevig, hij had twee onherstelbare bezittingen ver loren: zijn vader en zijn geliefde. Daar klonk zacht de gitaar, het oude lied van Oberhof. Drie dingen zijn in 't leven, Die nooit voor ons vergaan. Alles was stom, als door aan doening en weemoed verbijsterd. Alleen in de kamer daarneven hoorde men de zuchten des zoons om zijnen vaderde snikken des verstootelings, die om het Eden zijner eerste liefde Daar stond Mathilda in den over vloed barer wedergeborene liefde op, en richtte zwijgend een smar telijke vraag tot haren vader. Jonas knikte lachendeMathilda sloop gehouden, en zoo kan men niet na gaan, wat er reeds door hem ver duisterd is. Die curator moet nu nagaan, hoeveel schuld er te beta len is en wat er nog in het maga zijn of den winkel voorhanden blijkt. De goederen, die er nog aanwezig zijn, schat hij zoo naar eigen goed dunken en gewoonlijk slaat hij daarbij den bal geheel mis, schrijft voor een paar honderd gulden op wat misschien zesmaal meer waarde heeft, en onze bankroetier lacht bij dit alles hartelijk in zijn vuistje. Zoo'n curator is dikwijls een man, die het eerst en het best voor zich zeiven zorgt, die, zooals Schimmel zegt, voor zich zeiven wat weet te halen, waar geen ander sterveling dit kon doen en die zeer gepast met weer haken aan handen en voeten kan afgebeeld wordenHeeft de curator de balans opgemaakt van schuld en bezit, dan biedt hij die aan de schuldeischers aan. Hoe verbolgen dezen ook zijn, de curator weet ze wel mak te krijgen en bewijst hun doodeenvoudig, dat waar niets is, ook niets valt te halen, en zelfs de keizer daar zijn recht verliest. Ge woonlijk biedt hij dan uit naam van den bankroetier een schikking aan. Vijf, tien, hoogstens twintig percent worden dan uitbetaald en hoe zuur de schuldeischers ook zien, zijn ze nog blijde iets uit de schip breuk te redden. De bankroetier echter heeft een aardig duitje ver diend, zooals hij zegt, en is in weer wil van zijn schelmsche streken, weer als eerlijk man hersteld. Na korten tijd begint hij op een andere plaats met andere leveranciers het zelfde spel, handelt evenzoo als den eersten keer en failleert weldra voor de tweede maal. Nu heeft hij zijn scheepjes op het drooge, hij trekt naar een vreemde badplaats, leeft daar op grooten voet en lacht met hen, die hij «zoo aardig bij den neus gehad heeft,» dank zij de doel treffende wetten onzer wetgeving! Sw. ALGEMEEN OVERZICHT. Op de aanmerking van de Temps omtrent het onthlooten van Tunis van Fransche troepen, antwoordt Havas dat de troepen die naar huis komen, hun diensttijd volbracht heb ben en door conscrits vervangen zullen worden. Het aangegeven cijfer van degenen die teruggezonden wor den, is ook onjuist. Het bericht, als zou de minister Hérisson zijn ontslag hebben geno men, wordt tegengesproken. Weder is het aantal der gissingen omtrent het doel van de bijeenkomst te Skiernievicz met eene nieuwe ver meerderd. De Parijsche correspon dent van de Daily News beweert goede redenen te hebben om te on derstellen, dat de drie Keizers en hunne ministers het plan hebben ontworpen voor eene algemeene ont wapening. «De gewapende natie», zegt de correspondent, «vormt een democratisch leger, waarop de re geering bij hinnenlandsche beroerin gen geen staat kan maken». Wij vreezen, dat er weinig kans bestaat op de verwezenlijking van de eenigszins fantastische visioenen van dezen correspondent. De onder vinding heeft trouwens geleerd, dat een goed gedisciplineerd leger, zoo als de drie bedoelde staten bezitten, zonder merkbare gewetensbezwaren op democraten schiet, al zijn deze democraten «verdoolde medebur gers». De Italiaansche minister Man- naar de kamer daarnaast, en trad op Eduard toe als de engel der ver zoening. Edu8rd, lieve Eduard! lis pelde zij zacht, al het kwade is nu voorbij, alles is vergeten en ver geven. Laat ons als vroeger in in nige liefde te samen zijn. Neen, Mathilda, neenbarstte de jonge man met geweld los. Ik kan mij niet misleiden met den waan, dat ik die schuldelooze knaap, dat ik uw broeder nog benIk kan dit huis niet het mijne noemen, deze heilige plaats niet ^bewonen, want ik heb wel uw meuelijden, uw ach ting, uwe zusterlijke genegenheid weder verkregen, maar uwe liefde, die heb ik niet en zonder uwe liefde is dit huis mij eene woesternij, het leven eene kwelling. Ach, te diep heb ik u gekrenkt, te diep hen ik voor u gezonkenHoe kan de trouwe- looze, de ongelukkige dan tot u, de reine, zijn oog verheffen? Eduard! fluisterde Mathilda, liefde, ware liefde kan alles ver geven! Zij reikte hem weenend en blozend de hand. Meisje! Dat hemelswoord, die blos, die tranen, ze vervullen mij met heilige verrukkingAch, mocht gij voortaan ook mijn lot willen deelen Zij verborg haar gelaat aan zijn onstuimig kloppende borst, een tril lend ja vloeide zacht als een engelengroet van hare lippen, en de scheidende dag wierp een vergulden afscheidsgroet op het gelukkige paar. I Hand in hand traden zij terug, voor de verheugde ouders. Mag ik u dubbel vader noe men, vader Jonas? Hebt gij nu den moed uw kind aan mij toe te ver trouwen Maar, mijn hemel! och moeder! wat zullen wij toch doen? De bril- lanten bruidstooi moet immers ten minste ééns gedragen worden!....

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1884 | | pagina 1