*2e(Jaargang.
(Donderdag 16 October 1884.
No. 392.
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door gelieel het Rijk p. maand 55
Afzonderlijke Nommers 5
Verschijnt Dagelijks uitgenemen Zen- en aigemeene Feestdagen.
Brieven, gelden, advertentiën enz. franco te adresseeren
aan liet Bureau, Kleine Houtstraat No. 9.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Sen ér ale de PubKeité Etrangere G. L.
DA UBE Sp Co., J OH. F. J ONES, Stier., Parijs, Slbis Faubourg Mentmartre.
ADVERTENTIËN:
van 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cents.
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middag 12 uur.
MUSEUMS EN ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN VAN HAARLEM.
Rijksmuseum tan Schilderijen op het Paviljoen. Geopend op werkdagen ran 10 tot 4 uur; op Zon- ca Feestdagen Tan 12 V tot 4 uur. Kinderen beneden de 8 jaar hebben geen toegang, kinderen ran 8 tot 12 jaar alleen onder geleide.
Toegang vrij. Koloniaal museum op het Paviljoen. Ingang Dreefzijde 2e denr. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. Toegang 25 cents per persoon. Donateurs en leden der Nedcrlandscke Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op
vertoon van diploma vrijen toegang, donateurs met gezelschap, leden met 1 dame. Museum van kunstnijverheid op het Paviljoen. Ingang Dreefzijde le deur. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. Toegang 25 cents per persoon. Donateurs en
laden der Ncderlandsehe Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op vertoon van diploma vrijen toegang, donateurs met gezelschap, leden met 1 dame. Bisschoppelijk museum voor kerkelijkCcudlieid, kunst en geschiedenis, vooral
van Nederland en meer bijzonder van het Haarlemsciie Bisdom, Kruisweg No. 59. Geopend dagelijks, uitgenomen Zaterdag. Zon- en Feestdagen, van IQ5 uur. Toegang 25 cents per persoon. Doorloopende toegangskaarten voor een »ehcel jaar
1 1 golden. Museum der stad Haarlem op het RaadhuisGeopend van 15 April tot 14 October alle werkdagen van 1®4 uur, van 15 October tot 14 April op die dagen van 163 nnr tegen betaling Ta* 25 cents per persoon, alleen op
Zondagen kosteloos va* 124 uur, de overige Christelijke feestdagen tegen betaling van 25 cents per persoo*. Kinderen beneden de 8 jaren worden in het geheel niet toegelaten; kinderen van 8 tot 14 jaren niet dan onder behoorlijk geleide.
Teylers museum in de Damstraat. Geopend dagelijks uitgenomen Zaterdag, Zon- en Feestdagen van 11—3 nnr. Teylers bibliotheek. Geopend Woensdag, Donderdag, Vrijdag en Zaterdag van 1—4 nnr. Stadsbibliotheek Prinsenhof. Geopend
Woensdag en Zaterdag van 24 uur. Orgel-bespeling in ie Groote Kerk. Diasdag van 12 en Donderdag van 23 uur. Toegang (deur Ondegroenmarkt) vrij.
Huwelijken en Echtscheidingen.
(Slot.)
In ons vorig- artikel bespraken we
het lichtzinnig- aangaan van een
huwelijk en noemden dit een hoofd
oorzaak van het betrekkelijk groot
aantal echtscheidingen. Waar de
man toch niet in staat is het brood
voor zich en de zijnen te verdienen,
waar de vrouw ongeschikt is, haar
huishouden wel te besturen, daar
vallen in den regel ergerlijke feiten
voor en waar gehakt wordt, vallen
spaanders; waar man en vrouw,
zooals onder de niet beschaafde lie
den zoo dikwijls voorkomt, elkander
de kracht der vuist of de scherpte
der nagels doen gevoelen, daar blij
ven zoo licht litteekenen over, en
voor den rechter, kunnen die zicht
bare liefkozingen de reden zijn om
echtscheiding uit te spreken, als die
door een der beide partijen verlangd
wordt. Maar er zijn nog andere oor
zaken, die de gehuwden somtijds
vurig naar scheiding doen verlangen.
Hoe dikwijls worden er geen huwe
lijken gesloten tusschen personen
van zeer ongelijken leeftijd. In ons
land trouwen de meeste menschen
op den leeftijd van 20 tot 30 jaar
en waar slechts een verschil bestaat
van eenige jaren, zal dit in de toe
komst volstrekt geen nadeelige ge
volgen hebben. Maar verbeeldt u,
waarde lezers, een ouden gek van
50 tot 60 jaar, die verliefd is op een
meisje van drie zesjes of op eene,
die ten minste even de twintig ach
ter den rug heeft. Toch ziet men
nog al te veel dergelijke huwelijken
sluiten, zij het dan ook niet met dat
groote verschil van jaren. Wat. is
dan het geval? Onze Geldersche
dichter Staring drukt het in «Het
mystieke testament» aldus uit:
FEUILLETON.
De fraai van Sen KoËeMer.
Naar liet Transck
YAN XAVIER DE MONTÉPIN.
20.
Caillouët bleef doorvragen, maar
de knaap stond hem niet meer te
woord.
Meu moet daarbij in aanmerking
nemen, dat het pad, waarop zij voort
gingen, juist niet tot spreken uit
lokte; dit zeer smalle pad, dat aller-
wege belemmerd werd door buig
zame takkeu, die men moest afwe
ren om zich een doorgang te banen,
bood geen genoegzame ruimte voor
twee personen, die naast elkander
liepen.
Nicaise, gevoelloos voor smart en
vermoeienis gewordendoor deD
De Louwmaand had de Mei getrouwd:
Een Fransche Markgraaf leelijk, oud,
En gierig als het graf, het puikje van de schoonen.
De scherts, die op haar lippen placht te wonen,
Zwond, voor het jaar ten eind liep, liee-i.
Zeker, geen geluk kan er bestaan
bij zulk een ongelijke verhouding.
Op den leeftijd van twintig jaar is
bijna ieder hartstochtelijk en vurig;
geeft liefde, maar wenscht ook met
dezelfde vurigheid bemind te wor
den. Wat is dan een zestiger tegen
over zulk een jonge vrouw? Het is
de treurwilg met de roos, een stuk
ijs en een felle gloed, een nachtpitje
bij een helderen gasvlam. Hij be
grijpt hare wenschen niet, haar
karakter en het zijne zijn de grootste
tegenstrijdigheden, en waar hij zijn
genegenheid tot haar onder woor
den brengt, is het veeleer een lijk
rede dan een betuiging van liefde.
Geen wonder, dat dergelijke vrou
wen in den regel geen hart voor
heur man hebben en naar zijn dood
verlangen als gevangenen naar de
bevrijding uit hun kerker. Het is
waar, deugd en plicht kunnen zulke
vrouwen toch waardige echtgenoo-
ten doen zijn en in hun hart het
verdriet doen smoren, waaronder zij
gebukt gaan: maar zoovelen bezwij
ken voor de bekoring en doen daden,
die geen man zich van zijn vrouw
kan laten welgevallen, en ziedaar
wederom reden tot echtscheiding.
Bij deze soort van huwelijken
sluiten zich gevoeglijk die aan
waarbij niet de genegenheid, maar
de overeenkomst van stand de be
weegreden voor het sluiten van dien
band geweest is. Voornamelijk on
der de aanzienlijke standen komen
dergelijke verbintenissen voor. Hoe
weinige der gekroonde hoofden van
Europa zouden er zijn, bij wier hu
welijk de staatkunde niet den groot
sten rol gespeeld heeft? Daalt men
ijzeren wil en de stellige verwach
ting om in het bezit te komen van
de drie kronen, die voor hem een
onmetelijk vermogen waren.
Nicaisezeggen wijgetroostte
zich niet eens de moeite om de ne
tels te verwijderen, die hem in het
gezicht snedeu, en Caillouët in de
beenen prikten.
Eindelijk kwamen heiden aan het
einde van het pad, dat in een bree-
de kruislaan uitliephier belette
hun niets, naast elkander te loopen.
Caillouët herhaalde zijne vragen,
die Nicaise nu wel beantwoordde.
Verbeeld u eens, meneer Cail
louët, zeide hij, dat ik in het
hout verscholen, op den loer lag,
toen ik een schot hoorde knallen,
op een kwartier afstands ongeveer
van de plaats waar ik mij toen be
vond, ik wist bijster goed waar het
schot was gevallen. Aan het geluid
had ik opgemerkt dat het ter hoogte
van de «Geitenberg» was, ik liep
lager af, ook daar werken weer
allerlei beweegredenen mede, om de
huwelijken uit liefde zooveel moge
lijk tegen te gaan. Dadelijk wordt
er gesproken van mésalliance, zoo
dra een der partijen een sport lager
op den maatschappelijken ladder
staat. Geen huwelijken tusschen
ouden en nieuwen adel, tusschen
adellijken en onadellijken, tusschen
rijken en armen schijnt ook thans
nog de leus te zijn, waarnaar het
meest geluisterd wordt. Vallen ook
al huwelijken tusschen prinsen en
paardrijdsters, tusschen hertogen en
tooneelspeelsters, tusschen barones
sen en hare koetsiers af te keuren;
als de liefde spreekt, als weder-
zijdsche genegenheid een waarborg is
voor toekomstig geluk, is verschil
van stand een vooroordeel, dat nog
te veel gewicht in de schaal legt.
Bij vele huwelijken om overeen
komst van stand en niet uit liefde
gesloten, ziet men al te vaak, dat
de echtgenooten elkander vreemd en
onverschillig blijven, dat de verwij
dering allengs grooter wordt en
ieder er ten laatste een eigen huis
houden opna gaat houden. Tal van
geruchtmakende processen hebben
dit helaas maar al te zeer bewezen,
en de schrijvers van den laatsten
tijd hebben dit thema in treur- en
blijspelen, in proza eu poezie op
allerlei wijzen behandeld. Wat hier
te lande weinig voorvalt, maar in
Frankrijk en andere landen schering
en inslag is: het uithuwelijken door
de ouders namelijk, levert ook veel
gevaar op, dat de banden niet hecht
genoeg zullen zijn. Wel hoort men
niet meer, dat kinderen in de wieg
aan elkander hij voorbaat tot man
en vrouw aangewezen worden, zoo
als zelfs wel in de geschiedenis van
ons vaderland te lezen is, maar ge
lijk het in die landen gaat is het
uit alle macht, en begon dien kant
uit te gaan even snel als een haas,
die door de honden achternagezet
wordt, kippenvel krijgt; maar hoe
ik ook rende, ik kwam nog te laat.
Niemand was te zien, ik liep naar
alle kanten, terwijl ik overal in het
rond tuurde, ik zag dat ik mij even
wel niet vergist had, meneer Cail
louët, daar moest de strooper heb
ben gevuurd en wei op een reebok
op een zekere plek lag bloed op den
grondhet was maar een klein
plasje, en ook haar van het arme
dier, maar van wilddief of reebok
niet het minste spoor.Dit alles maakte
mij erg ongerust, en ik was zeer
bevreesd voor mijn driehonderd sous;
ik dacht bij mijzelf, die lui moeten
toch verduiveld slim zijn om zich
zoo te kunnen schuilhouden, toen
ging ik met een langen neus terug,
terwijl ik recht doorliep zonder te
weten waarheen, en naar den grond
keek zonder te weten wat ik zag,
nog erg genoeg.
Jonge meisjes van 17, 18 jaar,
die tot dien leeftijd niets van de
wereld gezien hebben dan de muren
van het pensionnaat, waar ze in
strenge afzondering van alles.den tijd
doorgebracht hebben, worden daar
eensklaps geplaatst in de wereld der
vermaken, doen heur intrede in de
schitterende salons van de Fransche
hoofdstad of elders, worden voorge
steld aan jongelingen uit denzelfden
grooten kring, maken dien avond en
misschien nog een paar keer later
kennis met elkander en of er gene
genheid is of niet, de ouders met de
notarissen maken kort daarop de
contracten, welke hoofdzakelijk op
de bruidskorf of het vermogen be
trekking hebben enkeurig uit-
gedoseht treden die jonge lieden het
huwelijksbootje in, zonder elkander
te beminnen, zonder zelfs elkander
anders te kennen dan uit een paar
beleefdheidswoorden, tusschen een
paar dansen elkander in het oor ge
fluisterd! Bij al de bovenstaande ver
bintenissen is de minste aanleiding
voldoende om de echtgenooten van
elkander te vervreemden en tegen
elkander in het harnas te jagen, en
dat hieruit echtscheidingen voort
vloeien, zal ieder toegeven; want
waar de liefde wijkt, treedt de felste
haat in de plaats. Wij Hollanders,
of liever Nederlanders, zijn echte
duitendievenom de dubbeltjes doen
we veel; zelfs zijn er jongelingen
en meisjes die, zoo ze willen trouwen
of als er om hun hand gevraagd
wordt, het eerst onderzoeken of er
geld, veel geld bij deze partij te
verkrijgen is. Geld maakt dan recht,
wat krom is, maakt wijs, wat dom
jong, wat oud; mooi, wat leelijk is
en is er geld, dan wordt er naar het
overige niet gezien; maar wat be-
teekent een handvol, wat stapels
doch daar zie ik op eens roode
bloedvlekjes op het mos, dan w«er
geen, en verderop waren er weer
andere, toen zag ik met meer op
lettendheid. de roode vlekjes waren
bloed, hierlangs waren zij voorbij
gekomen, toen zij den reebok mee
namen; ik kon even gemakkelijk dit
spoor volgen, alsof ik den man voor
mij zag met het beest op den rug,
toen begon ik weer gerust te wor
den voor mijn driehonderd sous en
dacht bij mijzelf: Nicaise, volhard
tot het uiterste, alsdan zult gij wel
zien, hoe de zaak in elkander zit.
HET ROODE HUIS.
De jongeling hield een oogenblik
op met spreken, terwijl hij een hij
zonder behagen scheeu te scheppen
in de redeneering, die hij zooeven ten
beste had gegeven. Vervolgens her
nam hij, gestreeld door de ernstige
aandacht, waarmede de koddebeier
daarvan bij een verwoest levensge
luk, bij een leven zonder hoop, zon
der liefde, zonder vreugde? Gij,
jongelieden, die dan een verkeering
wilt aangaan, bedenkt u eerst goed
alvorens dien stap te doen; hebt ge
reeds banden aangeknoopt, over
weegt dan wel of ge een goede keus
gedaan hebt en breekt liever uwe
verbintenis af dan uw levenlang
ongelukkig te zijn. Jongelingen,
kiest u slechts een vrouw, die ver
standig en daarbij deugdzaam is, die
een huishouden goed weet te be
sturen en zich door hare zachtaar
digheid onderscheidt. Schoonheid
verwelkt, met geld is niet alles te
koop; maar een vrouw, die u lief
heeft, al verschilt ze met u in stand
of rijkdom, zal u gelukkig maken.
En u, waarde lezeressen, die u een
gids wilt kiezen op den hobbeligen
baan des levens, ziet niet alleen naar
een mooi voorkomen, naar deftige
afkomst, naar beschaafde manieren
en een flinke maatschappelijke po
sitie maar ziet ook voornamelijk
naar het gedrag, naar het karakter
van uw aanstaanden echtgenoot.
Doch, wat praat ik? De liefde maakt
de menschen blind, eu ziet ge ook
anders zoo spoedig den splinter in
het oog eens anders, als die andere
uw uitverkorene is, al had hij of zij
ook een balk in het oog als de wiek
van een molen, gij zoudt dien niet
zien en zoolang er huwelijken ge
sloten zullen worden, zullen er ook
zijn die zingen of althans zuchten
«Och, was ik maar niei getrouwd!»
Sw.
ALGEMEEN OVERZICHT.
De minister Jacobs heeft 't noodig
geacht den ijver van de besturen
der Belgische plattelandsgemeen-
naar zijn verhaal geluisterd had:
Ik volgde gedurig de roode
vlekken op de bladeren, op den grond
en het mos, zoolang ik vlekken zag,
liep ik maar door, zoo kwam ik bij
de sloot aan het einde van het Bois
de la Carrière, terzijde van het Roode
Huis, ik sprong over de sloot en
keek rond in het spurrieveld om de
roode vlekken daar terug te vinden
maar niets.... volstrekt niets, was er
meer aanwezig, ik sprong weer over
de sloot terug, trok diep het bosch
in, en kroop op handen en voeten
om beter te kunnen onderscheiden.
Tot aan den grooten eik, die aan
den anderen kant van het woud
stond, waren sporen zichtbaar, aan
de tegenovergestelde zijde niet een
enkele, nn dacht ik dat de duivel
werkelijk de hand in het spel had
om mij de driehonderd sous te laten
terliezen en daar dit mij erg ver
droot, legde ik mij languit bij een
boom neer, ik wilde slapen om he
