hebben thans vergunning verkregen
tot het honden van een optocht
zonder muziek op Zondag 20 Sep
tember ten 12 uur te 's-Hage, mits
opvolgende de politiebevelen.
Volgens de Haagsche corres
pondent der Midi. Ct. is de Regee
ring reeds ijverig bezig aan de be
antwoording der voorloopige ver
slagen over het voorstel tot grond
wetsherziening. Wat art. 194 aan
gaat, verzekert hij, dat een nieuw
wetsontwerp voor het hoofdstuk
onderwijs reeds bij den Raad van
State aanhangig is, waarin men
een redactie voor het beruchte ar
tikel heeft aangenomen, waarvan
men hoopt dat zij de verschillende
partijen zal bevredigen.
Met de invoering van het straf
wetboek schijnt men 't volgens den
zelfden correspondent ernstig te gaan
meeuenDeRegeering is met haar deel
van den arbeid geheel gereed. Waar
schijnlijk zullen in 't begin van
October de verschillende wetsont
werpen, noodig voor de invoering
in de Tweede Kamer, behandeld
worden, met uitzondering van dat
tot wijziging van enkele artikelen
van het wetboek en van de invoe
ringswet zelve, die eerst tegen het
tijdstip van in werking treden zul
len worden afgedaan.
Namens het «Broederschap van
candidaat-notarissen in Nederland»
looft het hoofdbestuur voor een de
gelijke behandeling over het vol
gende onderwerp uit: een gouden
medaille, alsmede eene vergoediug
van 500 gulden, voor onkosten en
als honorarium voor de plaatsing in
een der orgauen van de Broederschap
ter keuze van de jury:
«Eene uiteenzetting en waardee
ring der theoritische en practische
voor- en nadeelen van verschillende
stelsels tot verkrijging en bezwaring
van onroerende goederen.»
In de toelichting wordt er op ge
wezen dat eene nieuwe oplossing
van het vraagstuk, in welke rich
ting zich ons burgerlijk recht be
treffende onroerende zaken verder
moet ontwikkelen, niet wordt ge
vorderd evenmin uitgesloten,
het doel der prijsvraag is veeleer,
door het verzamelen, schiften, or
denen, vergelijken en beoordeelen
van voorhanden gegevens het onder
werp aan de orde te stellen, de be
langstelling gaande te maken en
verdere gedachtenwisseling uit te
lokken.
In den tekst moet naar de ge
raadpleegde bronnen verwezen wor
den.
De mededinging is vrij. Ook sa
menwerking tusschen meerdere per
sonen is geoorloofd.
De verhandelingen moeten vóór
1 Mei 1887 worden ingezonden aan
een der leden van de jury. Zij moe
ten geschreven zijn met eene andere
hand dan die des schrijvers, en ge-
teekend met een motto, dat tevens
moet voorkomen op een gesloten
couvert, inhoudende een toegevou
wen brief met den naam, de voor
namen, het beroep, de woonplaats
en de handteekening van den schrij
ver (casu quo namen enz. van de
schrijvers).
De jury behoudt zich voor, alleen
de medaille of de vergoeding, of wel
de laatste gedeeltelijk toe te kennen
voor eene verhandeling, die onvolle
dig of eenzijdig, doch overigens ver
dienstelijk is.
Het eigendomsrecht van alle ver
handelingen komt aan de Broeder
schap, die bij plaatsing van een der
evenals jegens Don José, en hare
grenzenlooze lichtzinnigheid, waar
mede zij een onbekend leven in een
vreemde wereld was te gemoet ge
gaan. Zij haalde daarbij aan, welk
een onbegrensd geluk dat nieuwe
leven haar had doen smaken, toen
zij het toppunt van aardsche zalig
heid bereikt had bij de geboorte van
hare kleine lieve Dolores, alsook hoe
vurige liefde Alexis voor haar koes
terde, die alleen voor haar en voor
het kind leefde, tot op dat pijnlijke
oogenblik, toen de ruwe hand van
het noodlot haar geluk kwam ver
storen, eu de zoon van den maar
schalk Ornatoff aan het sterfbed
zijns vaders geroepen werd.
Het was een verpletterende
tijding! zeide Clarita nog huive
rende bij de herinnering, om na een
kleine tusschenpoos weder met haar
verhaal voort te gaan. Ja, een
troostelooze tijding! Alexis was be
vreesd, mij en het kind in het
niet bekroonde in een harer tijdschrif
ten daarvoor het gewone honora
rium toekent, voor zoover de schrij
vers de opening van bovenbedoelde
brieven verzoeken.
De Jury bestaat uit de heeren
Mr. C. E. Achtbkbebu,
te Oosterhout.
J. Boek Hz., te Utrechten
H. W. J. Sannes, te Sleentvij'k,
De Rotterdamsche Smidsge-
zellen-Vereeniging «St. Eloy» hield
Zaterdagavond in «Caledonia» te
Rotterdam een openbare vergadering,
die eeu vrij talrijk bezoek vond.
De voorzitter der vereeniging, de
heer D. de Klerk, opende de ver
gadering met eene toespraak, waar
bij hij in schoone bewoordingen het
zestienjarig bestaan der vereeuiging
herdacht.
De heer A. de Haas Jbzn., bracht
in herinnering het goede door «St.
Eloy» reeds gesticht, en wees er op,
dat de vereeniging verder nuttig
werkzaam kon zijn, vooral door zoo
veel doenlijk te zorgen, voor de
geestelijke ontwikkeling van hare
leden in het bijzonder en van den
werkman in het algemeen.
De werkman zou aldus betere
begrippen over bestaande toestanden
krijgen en leereu inzien wat het
kapitaal eigenlijk is, welk nut het
sticht en stichten kan, eu tevens al
datgene leeren doorgronden wat het
onmachtig is te voorkomen, o. a.
werkeloosheid op een gegeven oogen
blik. Ten slotte spoorde hij de aan
wezigen aau tot deelneming aan het
pensioenfonds voor werklieden.
Het lid der vereeniging, Vermeu
len, stelde daarna in kernachtige
woorden, de goede resultaten, door
deze Vereeniging bereikt, in het juiste
licht. Zij gaat van de waarheid uit,
dat tot oplossing van het sociale
vraagstuk met oproer en geweld
niets te bereiken is dan het kwade.
Geweld is de langste weg en kan
niet tot iets duurzaams voeren dat
aannemelijk is.
Aan den anderen kant behoorden
de werklieden hunne rechten langs
ordelijken, vredelievenden weg te
verdedigen en daartoe in overleg te
treden met de patroons zeiven, van
welke stelling deze vereeniging het
sprekendste bewijs van de juistheid
leverde, daar bijna al de patroons
niet slechts geen verzet voerden
tegen het vereenigingsleven hunner
gezellen en zelfs donateurs der ver
eeniging waren, maar bovendien,
als gevolg van gemeen en verstan
dig overleg, het loon verhoogd
hadden. De spreker wekte dan ook
alle werklieden op, mits met gezonde
denkbeelden, tot het vereenigings
leven toe te treden, wijzende hij er
daarbij nog op, dat «St. Eloy» ook
een begrafenisfonds heeft opgericht,
dat thans 2500 deelnemers heeft en
in bloeienden geldelijken toestand
verkeert.
Na eenige beraadslaging, waarbij
een der gezellen de wecschelijkheid
betoogde van een korteren werktijd
voor de werklieden, waardoor, naar
zijne meening, aan overproductie een
breidel zou worden aangelegd
iets waartegen de heer De Haas
aanmerkte, dat men hier te lande
niet over de geheele wereld be
schikken kon, weshalve een kortere
werktijd, zonder verlaging van loon,
slechts ten gevolge kon hebben, dat
men hier duurder produceerde dan
elders, om ten slotte in het geheel
niets meer te doen te hebben,
sloot de Voorzitter de bijeenkomst
met eene redevoering, die de werk-
vreemde land te laten, zonder andere
bescherming dan die der vrouwelijke
bedienden; want zijn knecht Dimitri
had hij reeds te voren naar Rusland
gezonden, om zekere berichten om
trent zijne familie te bekomen. Voor
deze was ons huwelijk nog altijd
een geheimwegens de weinig
vriendschappelijke verhouding, waar
in Alexis tot zijn vader en diens
echtgenoote stond. Mijnheer van Or
natoff was voor de tweede maal ge
trouwd, maar had daarmede gewacht
totdat zijne beide zonen uit het eer
ste huwelijk volwassen waren en
zich ver van het ouderlijk huis ge
vestigd hadden. De nieuwe meeste
res maakte er hen geheel afkeerig
van. Alexis noch zijn oudere broe
der beminden de vrouw, die de plaats
hunner moeder had ingenomen.
Deze laatste was eene Poolsche
geweest; misschien hadden hare zo
nen wel iets van haren vurigen,
hartstochtelijken aard overgenomen;
lieden opwekte tot het gemeen
schapsleven toe te treden, teneinde
gemeenschappelijk hunne belangen
en rechten langs ordelievenden en
vredelievenden weg te verdedigen,
maar die voor het overige zonder
genade den staf brak over zekere
soort lieden, die, met allerlei holle
en straibare theorieën, den werkman
trachten te verblinden en van den
goeden weg te brengen.
Enkele van de hier bedoelde lie
den waren ter vergadering aanwe
zig en trachtten de goede orde te
verstoren eu aan het woord te ko
men, doch werden daarin door den
Voorzitter verhinderd, die hen dui
delijk maakte, dat alleen metaal
werkers, ook al waren zij geen leden
der vereeniging, het woord zou wor
den gegeven, dat al de overigeü,
indien de loop van de vereeniging
hen niet beviel, de zaal konden ver
laten, maar dat hij, al wie van de
overige bezoekers, die alzoo niet
genoodigd waren, de sprekers verder
in de rede vielen of het woord op-
eischten, des gevorderd met behulp
van de politie, de zaal zou doen
uitzetten. Dat hielp ten laatste, zoo
dat de vergadering zonder noemens
waardige stoornis ten einde kon ge
bracht worden.
Vrijdagmorgen had te Vrees
wijk eene vrij zonderlinge vertoo
ning plaats.
Een paar personen zagen daar op
het dak der woning van het hoofd
der openbare school een als heer
gekleed jongmeusch staan met een
touw in de hand. Hij kon daar niet
gekomen zijn of hij moest zich tegen
eeu aldaar staande telegraafpaal
omhoog gewerkt en daarna een fik-
schen sprong in de dakgoot gemaakt
hebben.
Daar de personen, die hem zagen
staan, argwaan koesterden, vroegeu
zij den vreemdeling wat hij daar
moest uitvoeren, waarop het ant
woord luidde: «dat hij die telegraaf
paal recht moest trekken.
Hoewel deze werkelijk een weinig
scheef staat, geloofde men toch den
zonderlingen bezoeker niet en waar
schuwde men de politie. Toen deze
kwam, was de sinjeur verdwenen.
Hoe, is nog een raadsel. Terstond
werd in de buurt (de menschen
sliepen nog) van het geval kennis
gegeven. Men ging overal zoeken,
doch vruchteloos.
In den loop van den dag werd
nogmaals een onderzoek ingesteld.
Daar men vermoedde, dat hij zich
in eene der dakgoten van de aldaar
aangrenzende gebouwen schuil hield,
zocht men nauwkeurig, maar de
vogel was gevlogen.
Hoe hij van boven naar beneden
gekomen en waar hij gebleven is,
blijft duister. De mannen die hem
het eerst zagen zijn geloofwaardige
personeu, anders zou men reden heb
ben om te denkeu, dat zij de politie
bij den neus hadden genomen.
Hun bewering vindt dan ookgrond
in de voetstappen, die in de dakgoot
van het schoolhuis ontdekt zijn.
Het stoomschip Afrikaan, van
de Nieuwe Afrikaansche Handels-
vereeniging, lag Zaterdagmiddag
onder Charlois op stroom, om de
reis naar Afrika te aanvaarden.
Aan boord bevonden zich de heer
De Bloeme, hoofdagent van de fac
torijen der genoemde vereeniging aan
den Congode heer Janssens, vice-
goeverneur van den Congostaat, de
heer Destrain, diens secretaris; de
heer Cunelier, door den Koning van
België aan den Congo als rechter
ten minste geen van beiden wist
zich naar de huiselijke omstandig
heden te schikken; zij verlangden
slechts naar de wijde wereld. Beiden
gingen den vreemde in, naar het
buitenland, en begonnen een volsla
gen nomadenleven, waartoe Europa
alleen hun niet groot genoeg was.
Zoo kwam Alexis naar Teneriffe.
Hij was maar het liefste ver van
zijn vaderland en gevoelde ook niet
den minsten lust daarheen terug te
keeren. Bij gelegenheid van zijn
laatste bezoek aldaar, had hij er
zich minder dan ooit op zijn gemak
gevoeld en tevens bemerkt dat de
vierjarige zoon de geheele genegen
heid van zijn vader gewonnen had,
zoodat deze de liefde der andere zo
nen kon missen. De oude heer van
Ornatoff kon best hunne tegenwoor
digheid ontberen, want hij wilde
niet gaarne aan zijn vorig leven
herinnerd worden. Hij leefde alleen
voor het tegenwoordige en dacht
aangesteld, drie officieren van het
Belgische leger (de heeren Jungers,
De Macar en Le Marinel), door
hunne regeering belast met eene
bijzondere zending, en eindelijk de
Congo-negers van de Antwerpsche
tentoonstelling, met hun geleider
Massala. Deze laatsten waren met
den trein van 1 ure aan het station-
Beurs te Rotterdam aangekomen en
met vigelauten naar het Bolwerk
gebracht, waarna zij met een stoom
bootje naar de Afrikaan voeren.
Massala heeft zijne koninklijke
waardigheid te Antwerpen achter
gelaten. Aan den Congo doet hij
dienst als tolk, en wordt hij om zijne
scherpzinnigheid geroemd, maar dat
hij een der Congo-vorsten zou we
zen. is iets dat te Antwerpen schijnt
uitgedacht te zijn, om de belang
stelling van het publiek te verhoo-
gen. Hij is aan den Congo hoofd,
hier te lande zou men zeggen bur
gemeester, van een gehucut, dat
uit dertig of veertig hutten bestaat.
Dat zal vermoedelijk de aanlei
ding zijn geweest van zijne tijde
lijke verheffing tot koning te Ant
werpen.
Men meldt uit Wolvega dd.
29 Aug. aan de N. R. Ct.
De heeren Domela Nieuwenhuis
en Fortuijn hebben 't in deze dagen
bijzonder gemunt op Weststelling
werf en het aangrenzend noordelijk
deel van Overijssel. Ze houden le
zingen, achtereenvolgens te Wol
vega, De Blesse, Noordwolde, Olde-
rnarkt en Steeuwijkerwold. De eerste
trad Vrijdag avond op te Wolvega.
Hij besprak daar de vraag: «Wat
willen de socialisten?» Natuurlijk
was de zaal eivol. Iets nieuws bracht
hij over dat onderwerp niet te berde.
Van opstand tegen de rijken en gla
zen-ingooien verwachtte hij voor het
volk geen heil, gelijk hij dan ook
de onlangs te Amsterdam plaats ge
had hebbende standjes afkeurde.
Verbetering in den tegenwoordi-
gen toestand zou er volgens hem
alleen kunnen komen door de toe
passing van het algemeen stemrecht.
Schoon hij gelegenheid gaf tot
discussie, werd daarvan slechts door
een paar der aanwezigen gebruik
gemaakt. Ten slotte wekte hij zijne
hoorders op, zich bij het Bond voor
Algemeen Stemrecht aan te sluiten.
Hoe de vorsten, eer zij over
kruisen eu ridderlinten te beschik
ken hadden, gewoon waren de ver
diensten hunner onderdanen te be-
loonen, kan onder anderen uit een
voorbeeld van onzen Graaf Floris V in
1351 blijken. Gerrit Alewijn van
Leiden, die aan zijn familie en aan
hem menig bewijs van trouw ge
geven had, ontving van den Graaf
het recht dat hij eens per maand,
zoo vaak hij aan 't Hof kwam, mocht
eischen «een pot wijns ten slaep
drancke ende dicke kaersen daerby
als costuyme is, en tien konynen
's jaers uit onse duinen of uit onse
bosschen.»
Een koopman in goud en zilver
werken, Zaterdagavond van Sloter-
dijk naar Amsterdam keerende, werd
door een hem onbekend persoon
naar den tijd gevraagd; toen de
koopman zijn gouden horloge te
voorschijn haalde, trachtte de vra
ger het hem te ontrukken, waar
door eene worsteling ontstond, die
tengevolge had, dat de eigenaar het
uurwerk behield en de ander met
bloedenden neus het hazenpad koos.
Een «getrouw lezer» van den
zelfs niet eens meer aan de echtge
noote zijner jeugd, die hij toch eens
zoo vurig bemind had, dat hij hare
nationaliteit over 't hoofd gezien
en haar ten spijt van de Russische
groote wereld tot meesteres van het
rijke huis Ornatoff gemaakt had.
Misschien kwam hem dit nu als
een dwazejongelingsstreek voor, dien
hij door zijn tweede huwelijk met,
een voorname, in de hoogste krin
gen zeer geziene Russin, weder zou
goedmaken. Voor haar zoon, zijn
Benjamin, gevoelde hij alle vader
lijke genegenheid en de beide an
deren die het warmeonrustige
Poolsche bloed niet verloochenden,
had hij maar het liefst in het bui
tenland. Geld gaf hij hun genoeg,
maar had daarbij voortdurend wat
te bedillen en was er bepaald op
bedacht, gebreken te vinden of tot
misverstand aanleiding- te geven. Om
deze reden was Alexis er dan ook
op bedacht ons huwelijk geheim te
Amsterdammer geeft den raad om,
wanneer de opstootjes te Amsterdam
zich herhalen, in stede van de po
litie het zwaard te doen ontblooten,
de brandweer te laten uitrukken en
de menigte te doen bespuiten.
Zaterdagochtend was een man
buiten de Haarlemmerpoort te Am
sterdam bezig have en goed op eene
schuit te laden, om te verhuizen.
Hij wilde met een nieuw vrachtje
over de loopplank gaan, doch had
het ongeluk in het water te vallen.
Hoewel men dadelijk hulp ver
leende, slaagde men er niet in hem
te redden, maar haalde een uur la
ter zijn lijk op.
«Toch is de tournure ergens
goed voor» Bij de vervolging der
«oproerlingen» door de politie te
Amsterdam gebeurde het weieens,
dat dames ook wezenlijke, geen
geïmiteerde in het gedrang
raakten.
Op deze met de sabel in te hou
wen en haar het hoofd te klieven
of aan de blanke schouders voor
altijd een lidteekeu toe te brengen
kon zelfs een politieagent niet over
zijn hart verkrijgen.
Daar nu het publiek doorgaans
in vluchtenden toestand verkeerde,
wanneer de politie zich vertoonde,
had deze eene uitnemende gelegen
heid de dames te treffen, haar niet
treffendeen de tournure moest het
ontgelden.
Een Haagsche fiater. Het tol
huis op den nieuwen Schevening-
schen weg is dezer dagen verplaatst
naar de hoogte bij het kerkhof, zoo
dat het aanbrengen van een tweeden
sluitboom beneden aan de waterzijde
waar de tramweg loopt, noodig werd.
Dat «kunstwerk», twee paaltjes
en een afsluitboom, werd jl. Zater
dag uitgevoerd, maar op de bekende,
vernuftige wijze. Toea de tramwa
gen aankwam, bleek het dat men,
niettegenstaande de rails den maat
staf der wijdte gemakkelijk aantoon
den, de palen te dicht bij elkaar
had geplaatst en de wagen er niet
door kon.
Goede raad was duur, want werd
een paal verder op geplaatst, dan
was de slagboom te kort. Men deli
bereerde eenigen tijd.... de passagiers
in den wagen werden ongeduldig
en eindelijk besloot men een der
palen weg te nemen, 'tls eenmaal
in Nederland gewoonte geworden
om eiken flater te noemen «een Kam
per streek», maar een terugblik op
uitvoering van publieke werken te
's-Hage in den laatsten tijd wettigt
volkomen het voorstel, om in 't ver
volg niet meer te spreken van Kamper
streekmaar van Haagsche flater.
Het gebeurde met de boscbbrug
en hare lantarens, de blauwe gang,
de verlegde fonteinband in de Ban-
kastraat, de Lange Pooten cul de sac,
het tolhuis op de kerkhollaan waarin
men de bestekamer en de zoldertrap
vergat, Bankahek en tutti quanti,
zijn de jongste voorbeelden van
Haagsche flaters.
(Amst. Cl.)
In een café op de Kalvermarkt te
's-Hage heeft Maandagavond een
vechtpartij plaats gehad tusschen
twee «dames». De een beet daarbij
de andere een stuk van een vinger af.
De vrouw welke Vrijdagavond te
Delfshaven op zoo treurige wijze
onder de stoomtram het leven ver
loor, was naar men verneemt, vroe-
houden; hij vreesde nooit de toe
stemming tot die verbintenis van zijn
vader te verkrijgen; daarom vond
hij het beter hem met eene daad-_
zaak te verrassen en wilde daartoe
het geschikte oogenblik afwachten.
Dit te vinden, bleek hoe langer hoe
moeilijker, naarmate hij de daartoe
noodige maatregelen uitstelde, totdat
wij eindelijk door ons zorgeloos le
ven, het gevaar vergaten, dat in die
geheimhouding lag opgesloten. Voor
eene ontdekking vreesden wij niet,
daarvoor leefden wij te ver van Rus
land. Uit voorzorg had Alexis Di
mitri daarheen gezonden, terwijl zijn
bericht ons als een bliksemstraal uit
den helderen hemel trof. Alexis moest
naar zijn stervenden vader, die hem
bij zich verlangde. Ik stond er op,
dat hij ging, dat hij zich haastte
ik wenschte vurig naar zijns vaders
zegen voor mij en mijn kind, nadat
hij ons huwelijk erkend had.
{Wordt vervolgd.
