MERTMTIIIIUI)
Aan onze
3e Jaarsrang.
Maandag 2 November 1885.
No. 713
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIËN:
Profeten in eigen land!
FEUILLETON.
In woelige dagen.
Voor Haarlem per maand40 Cents.
Franco door geheel het Rijk p. maand 55
Afzonderlijke Nommers 5
Verschijnt Dagelijks uitgenomen Zon- en aigemeene Feestdagen.
Brieven, geiden, advertentiën enz. franco te adresseeren
aan het Bureau, Kleine Houtstraat No. 9.
Hoofdagenten vuur het Buitenland ompagnie Générale de i ublicite Etrangère G. L.
DAÜBK Sr Co., JOH. F. JON ES. Surr., Parijs, 31bis Faubourg Montmartre.
ran 15 regels 25 Cent; iedere regel meer 5 cent».
Groote letters naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 's middags 12 uur.
MUSEUMS EN ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN VAN HAARLEM.
Koloniaal museuvi op het Faviljoen. Ingang aan de Dreefzijde 2e deur. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. 'Toegang 25 cent» per persoon. Donateurs eu leden der Nederlandaclie Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op
rsrtoon van diploma vrijen toegang, donateurs met gezelschap, leden met i dame. Museum van kunstnijverheid op hst Paviljoen. Ingang Dreefzijde le deur. Geopend dagelijks van 10 tot 4 uur. Toegang 25 cent» per persoon. Donateurs an
■den der Nedevlandaclie Maatschappij ter bevordering van Nijverheid hebben op vertoon van diploma vrijen toegant;, uonatetirs met gezelschap, leden met 1 dame. Bisschoppelijk museum voor kerkelijke oudheid, kunst en geschiedenis, vooral
van Nederland en meer bijzonder van het Haarlemsche Bisdom, Kruisweg No. 59. Geopeud dagelijks, uitgenomen Zatordag, Zon- ou Tcestdagen, van 105 uur. Toegang 25 cents per persoon. Doorlooponde toegangskaarten voor een geheel jaa*
l 1 galden. Museum der stad Haarlem op het Raadhuis. Geopend van 15 April tot 14 October alle werkdagen van 104 uur, van 15 October tot 14 April op die dagen vau 103 uur tegen betaling van 25 cents per persoon, alleen on
Zondagen kosteloos vnn 12—4 uur, de overige Christelijke feestdagen tegen betaling van 25 cents per persoon. Kinderen beneden de 8 jaren worden in het geheel niet toegelaten; kinderen van 8 tot J4 jaren niet dan onder behoorlijk geleide.-
Teylers museum in de Damstraat. Geopend dagelijks uitgenomen Zatordag, Zon- eu Feestdagen van 118 uur. Teg Iers bibliotheek. Geopend Woensdag, Donderdag, Vrijdag en Zaterdag van 14 uur. Stadsbibliotheek F - - -
Woensdag en Zaterdag van 24 uur. Orgel-bespeling in de Groote Kerk. Dinsdag van 12 en Donderdag vau 28 uur. Toegang (denr Oudegroonmarkt) vrij.
Prinsenhof. Geoponi
In het volgend nummer zal een
begin worden gemaakt met een
hoogst boeiend feuilleton, getiteld
«Moeder eu Zoon.» Wij meeneD
ook ditmaal weder geslaagd te zijn
in de keuze vau een werk, dat
liefhebbers van schooue lectuur
ten zeerste zal bevredigeu.
Nog deelen wij mede. dat, te be
ginnen met de 320ste Staatsloterij,
de gebeele officieele lijstzijnde
prijzen en nietenin Haarlem's
Dagblad zal worden opgenomen.
JUT" Voor de eerstvolgende ver
lotingdie in den loop der maand
Januari a. s. zal plaats hebben en
waarvan de datum door ons zal
worden aangegeven, zijn wij in on
derhandeling over den aankoop van
eenige fraaie prijzen, die in nader
aan te kondigen magazijnen zullen
worden tentoongesteld.
De Administratie.
Hoe dikwijls vindt men toch ge
legenheid om de waarheid van het
gezegde«Een profeet wordt in eigen
land nooit geëerd» bevestigd te zien.
Telkens dringt zich die waarheid
onder verschillenden vorm aan onze
oogen op en de geschiedenis, zoowel
van eeuwenher als van den tegen-
woordigen tijd, is rijk aan voor
beelden, die haar staven. Zooveel
beroemde mannen toch zijn er on
der alle volkeren en in elk land
geweest, wier verdiensten door hun
landgenooten miskend werden, ter
wijl de vreemdelingen dienaar waarde
wisten te schatten. Zelfs strekt zich
3) (Slot)
Deze breedgeschouderde arrestant
vaart vreeselijk tegen den commis
saris uit, zegt, dat hij het er niet
bij laten zal, spreekt van publici
teit, van proces-verbaal, van de ju
stitie en op een toon en meteen flux
de louche, die in staat waren de
beste commissarissen te overbluffen.
- Je agenten zijn ezels en vle
gels, roept hij.
Meneer! Vóór alles bedaard,
maant de commissaris beteuterd.
Goed, dat zal ik zijn. Ik zal
je de zaak vertellen. Ik ben de ad
vocaat
Wat blief je?!
Ja, Mr. Van Santen, Baarn-
straat No 9. Ik zie u hebt hier een
die handelwijze ten opzichte van
eigen profeten niet alleen tot per
sonen, maar ook tot zaken uit, en
bet is hierop, dat wij met bet oog
op bestaande toestanden eens willen
wijzen.
Onlangs deed zich ergens in Gel
derland het geval voor, dat de com
missie, belast met de taak om ge
schikte paarden voor het leger aan
te koopen, in de gelegenheid gesteld
werd om zich een zestigtal inland-
sche paarden aan te schaffen, doch
zij vond de aangeboden dieren zoo
weinig geschikt, dat ze er slechts
een paar van aankocht. Doch ziet
wat geschied isvoor een paar we
ken kwamen eenige officieren uit
Frankrijk naar ons land, eveneens
met het doel om remontepaarden
aan te koopen, en dezelfde paarden,
die voor het Nederlandsche leger te
min waren, werden door die vreemde
heeren goedgekeurd, flink betaald
en naar Frankrijk opgezonden. Ze
ker, het zou ook zonde wezen, als
het Nederlandsche leger voortaan
van paarden voorzien werd, die in
het land zelve aangekweekt zijn
't zijn dan immers maar Nederland
sche paarden en die kunnen toch
bepaald zoo goed niet zijn als die
uit het buitenland. Het is te hopen,
dat, nu Frankrijk ons een lesje ge
geven heeft in de waardeering van
ons inlandsch paardenras, de minis
ter van oorlog ook moge besluiten,
voortaan een goed deel der paarden,
voor het leger noodig, in ons land
te doen aankoopendaardoor zal de
paardenfokkerij hier meer en meer
toenemen en uit de schatkist zullen
jaarlijks verscheidene honderden gul
dens minder genomen behoeven te
worden, want het reizen van zulke
commissiën op rijkskosten naar het
buitenland kost zeer veel geld, de
paarden worden in den regel duur
telefoon. Zie maar op de lijst No.
1231. Laat maar even aansluiten,
dan kunt ge u overtuigen.
Dat is alles goed en wei, maar
u zult toch niet ontkennen tegen
de politie te hebben gevochten.
In zoo verre. Ik sta aan 't
Russisch Koffiehuis, 't is er druk.
't Wordt nog drukker. Een bende
kerels lalt en duwt en dringt. Daar
valt de groote spiegelruit vau 't
café in honderd stukken op straat.
Opeens zie ik uit de Kerkstraat een
twintigtal agenten aanrukken. Par
does trekken ze hun sabel en willen
er op inhakken. Luidkeels roep ik:
Weg met die sabels! Bedaard
aan, bedaard aan! maar ja wel,
ik preek voor doove ooren. Een der
agenten in mijn nabijheid wil ik
tegenhouden. Daar pakken me wel
tien handen heet. Driftig scheld en
raas ik er tegen in en dat is alles.
Maar
En die revolver, meneer? valt
der betaald, dan hier te lande het
geval zou zijn, en daarenboven kost
liet vervoer van die dieren evenzeer
een aanmerkelijke som.
Bij het departement van marine
openbaart zich hetzelfde verschijn
sel als bij dat van oorlog. Moeten
er nieuwe oorlogsschepen gebouwd
worden, bijna altijd geschiedt dit
in Engeland, omdat de Engelschen
nu eenmaal op het gebied van
scheepsbouw den naam hebben, vroeg
op te staaD. Zoo gaat liet geld der
belastingschuldigen naar Engeland
en toch zijn er hier te lande wer
ven genoeg, waar dergelijke sche
pen kunnen gemaakt worden, zonder
noemenswaardig verschil in prijs.
Nog meertoen er onlangs een
nieuw gebouwd schip niet aan de
hoog gekoesterde verwachtingen vol
deed en groote gebreken scheen te
bevatten, moest er een Engelsche
ingenieur komen om over het schip
zijn oordeel uit te spreken en de
middelen aan te wijzen, waardoor
de gebreken konden verdwijnen, iets
waarvoor hij zich vorstelijk heeft
laten betalen. Deze handelwijze was
een kaakslag- in het gelaat van de
vele bekwame scheepsbouwmeesters,
die ook hier te lande gevonden wor
den. Ook in dit opzicht zou er iu
ons land veel meer waardeering vau
eigen profeten moeten gevoaden wor
den, en het zou aan verschillende
werklieden ten goede komen, als de
schepen, ten minste voor een groot
deel, in Nederland zelf besteld wer
den
Het is dan ook niet zonder reden,
dat er op verschillende vergaderin
gen van werklieden geklaagd is
over die gewoonte, zoowel bij de
regeering als bij particulieren, om
buitenlandsch fabrikaat de voorkeur
te geven boven het inlandsche. Zoo
veel honderden werklieden hunke-
de commissaris in.
Ik kan u het bewijs laten
zien, dat me is toegestaan haar te
dragen; bovendien, ik beschouw een
revolver voor den advocaat even nut
tig als zijn wetboek, nu het geble
ken is, dat er «Timmermansen» op
de wereld zijn.
Tinteling belt de telefoon.
De commissaris legt het oor aan
den koker, trekt een bedenkelijk
gezicht en zegt in zichzelf:
Dat is een gek geval
En zich tot den advocaat wen
dend
Ik zal de moeite van telefo-
neeren maar sparen: ik wil u op
uw woord gelooven, doch raad u aan,
voor 't vervolg voorzichtig te zijn.
Ik zal naar 't gedrag der agenten
onderzoek doen.
Nauwelijks is Mr. Van Santen
weg, of de commissaris zendt agen
ten uit om de inspecteurs te zoeken.
Verduiveld! we moeten dade
reu naar werk en gaan den winter
met zorg tegemoet, en zooveel zou
er kunnen gedaan worden, om zoo
niet allen, dan toch velen hunner
werk te verschaffen, door wat min
der aan het buitenland te bestellen,
en de inlandsche waren te gebrui
ken, maar we vreezen voor doove
mans ooren te preeken, want pro
feten uit eigen land ontvingen zoo
zelden de eer, die hun toekwam en
bij vele vreemde artikelen is het
vooral de mode, die grillige, maar
machtige gebiedster, welke het ge
bruik er van voorschrijft. Daardoor
ook wordt pns land overstroomd met
een groote menigte Eransche en
Belgische mode- en weeldeartikelen,
bij welke er verschillende zijn, die
voor minder geld en veel solider in
ons land gemaakt kunnen worden,
want, zijn het ook niet allen koks,
die lange messen dragen, de Neder
landsche werkman verstaat iu den
regel
goed, al heeft hij
niet altijd den smaak, welke ande
ren natiën eigen is.
Het zijn vooral de meubelmakers
en de kleedermakers, die zich hier
te lande bedreigd zien door de con
currentie van het buitenland, en
daarenboven worden de zoogenaamde
luxe-artikelen bijna zonder onder
scheid uit den vreemde ingevoerd.
In een Duitsch blad werd er voor
korten tijd nog met voldoening op
gewezen, hoezeer de Duitsche waren
meer en meer aftrek vonden in ons
kleine landje. Het schijnt regel te
zijn dat artikelen, welke een Fran-
schen, Duitschen of Engelschen
naam dragen, eerder koopers vinden,
dan wanneer zij zoo gewoon weg
hun Hollandschen oorsprong verra
den en onwillekeurig denkt men aan
het gezegde: «Wat van verre komt,
smaakt lekker,» hetgeen hierbij zijn
toepassing vindt. Is het niet vreemd,
lijk aan het werk, er is een vriend
van den procureur-generaal vermist,
zegt hij gejaagd tot een recher
cheur, die 't bureau komt binnen
stappen.
'k Weet het reeds van sectie
D, antwoord deze. Dit is zijn signa
lement, vervolgt hij, terwijl hij het
papier op den schrijflessenaar legt.
Ziehier wat ik er van weet. Hij
woont te Engda, is gelogeerd hij
den procureur-generaal, is ten 10
ure van ochtend bij dezen wegge
gaan om een paar straten verder
mevrouw van Olten te gaan bezoe
ken, heeft aangebeld, doch mevrouw
niet kunnen spreken, zijn kaartje
afgegeven en is sedert niet meer
gezien, terwijl hij ten elf ure op 't
parket verwacht werd.
Erg bijziende, leest de com
missaris van het signalement, mo
gelijk is de man wel in 't water
geloopen.
Of er ingeduwd met die stand
dat litet vee hier zoo laag in prijs
is, terwijl Amerikanen, Italianen en
Franschen naar hier komen, om het
voor veel geld op te koopen, dat
tapijten juist in het buitenland moe
ten vervaardigd zijn, willen zij koo
pers vinden, terwijl toch de tapijt-
fabrieken te Deventer, Hilversum
en elders zulke degelijke waren aan
de markt brengen? Met boeken en
romans is het wederom eveozoo;
dezelfde miskenning van eigen
schrijvers, die als profeten in eigen
land weinig gezien en gekend zijn,
doch verafgoding van een half do
zijn buitenlandsche auteurs. Op de
werken van Cremer, Bosboom-Tous-
saint, van Lennep en Justus van
Maurik na, om van Hildebrands
«Camera» niet te spreken, zijn de
werken van de beroemdste schrij
vers in ons land bij het publiekzoo
goed als onbekend, al kent men hun
namen ook van buiten, maar dank
zij de verschillende vertalingen, die
er van bestaaD, worden zedelooze
Fransche romans bij honderden in
de huiskamer van den gewonen
burgerman binnengesmokkeld en
brengen daar onherstelbare schade
te weeg aan hart en verbeelding
van jonge lieden.
Onder het opzicht van kunst zijn
wij Nederlanders ook ten zeerste
onverschillig en huldigen zonder
nadenken meesterwerken uit deu
vreemde boven die uit eigen land,
welke dikwijls niet genoeg ge
waardeerd worden. Hoe anders zou
het mogelijk zijn, dat gansche col-
lectiën schilderijen vóór en na naar
het buitenland verhuizen, waarvoor
ze voor hoege sommen zijn aan
gekocht? Is de Nederlander dan te
praktisch om voor zulke doeken
zooveel geld te besteden? volstrekt
niet, maar ze zijn slechts door Ne
derlanders geschilderd en van daar
jes, gist de rechercheur. Daar
hebt je inspecteur Roelofs van «D.»
vervolgt hij, een blik uit 't raam
werpende.
Haastig komt deze binnen. Hij
toont den commissaris een fotografie
van den vermiste.
De commissaris merkt op:
Ze komt slecht met het sig
nalement overeen, die man heeft
peper-en-zout haar, zou men zeggen.
't Was de eenige fotografie,
die de procureur-generaal in zijn
album had, antwoordt Roelofs. De
man is hierop tien jaar jonger.
Met uw verlof, meneer, komt
Cijfers door de deur zeggen, er zit
er nog een op verhoor te wachten.
Ja, ik heb nu geen tijd.
Cijfers! laat dit portret eens aan
de agenten zien, die dadelijk dienst
hebben. Hier, dit signalement er bij.
Doch ze moeten, vóór ze gaan, eerst
bij me komen.
Cijfers draait de fotografie tus-
