De Eenzame.
4e Jaargang.
Donderdag 24 Maart 1887.
No. 1140.
ABONNEMENTSPRIJS:
Versebijot Dagelijks uitgenomen Zen-en ligeaeene Feestdagen.
ADVERTENTIËN»
U.(iKMKK\ OVKSMCiir.
FEUILLETON.
HAHS H0PFEÏÏ.
Voor Haarlem per maand40 Cent».
Franco door geheel het Rijk p. maand 55
Afzonderlijke Nommerc 5
Brieven, gelden, advertentiën ens. franco te adresaeeren
aan het Bureau, Kleine Houtstraat No. 9.
Hoofdagenten voor hét Buitenland(compagnie Générale de l ub liet te Etrangèrt Q. L.
DATJE E 4" Co.. JOH. 7. JONESSurr., F ar ijl, 31bit faubourg Montmartre.
fan 15 regelt 35 Cent; iedere regel meer 6 eenu.
Groote lettert naar Plaatsruimte.
Advertentiën worden aangenomen tot 't middags IS umr|
MUSEUMS EN ANDERE BEZIENSWAARDIGHEDEN VAN HAARLEM.
Koloniaal *<M«m van hit iaviljotn. Ingasg aan de Dr.efijdi I. d.ur. B.op.nd dageljki «an IS tot oor. Todgang 35 cent» per por.oon. Donateur, en leden der Nederlandeelie Maat.ohappg ter b.vord.rlug van Ngverheii iiebbim H
órtoon van diploma vrijen toegang, donateur! met g.iel.cliap, laden met 1 dame. Mauunt van knnitnijvtrhni op ntt Pav.lyin. Ingang brontzgde van l.et Paviljoen op bet terra,. Geop, dag. v 10—1 nar. Toegang 35 et. p. perioon. Donateur, ei
denier Nederlandiche Maatschappij ter bevordering ran Nijverheid hebben op vertoon van diploma vrijen toegang, donatear» mot gezelschap, leden met 1 dame. Busthippelijk museum voor kerkelijke oudheiJ, knust en geschiedenis, vooral
vtn Nederland en meer bijxonder van het Haarlemsche Bisdom, Kruisweg No. 59. Geopend dagelijks, uitgenomen Zaterdag, Zon- en Feestdagen, van 105 nur. Toegang 85 cents per persoon. Doorlooponde toegangskaarten voor een geheel jaaf
1 zuiden. Museum der stad Haarlem op het Raadhuis. Geopend van 15 April tot 14 October alle werkdagen van 10—4 uur, van IB October tot 14 April op die dagen van 10—8 au.- tegen betaling van 25 cents per persooB, alleen Of
Isndaeen kosteloos van 124 nur, de overige Christelijke feestdagen tegea betaling van 25 cents per persoon. Kinderen benedon do 8 jaren worden in het geheel niet toegelaten; kinderen van 8 tot 14 jaren uiet dan onder behoorlijk geleide. 5|
févlsrt museum in de Damstraat. Geopend dagelijks uitgenomen Zaterdag, Zon- en Feestdagen van 11—3 uur. Teyleri bibliotheek. Geopend Woensdag, Donderdag, Vrijdag en Zaterdag van 1—4 uur. Stadsbibliotheek Prinsenhof. Geopend
Woensdag en Zaterdag van «—4 nur. Orgelbespeling in de Groote Kerk. Dinsdag van 1—2 en Donderdag van 2—8 unr. To^-n- -
Het Keizersfeest werd gisteren te
Berlijn geopend door klokgelui
van alle kerken en het blazen van
een koraal van den Raadhuistoren.
De stad, voornamelijk de streken in
de buurt van de Linden was prach
tig versierd. Te 9 uur giugen de
leerlingen van alle scholen in op
tocht met muziek naar de kerken.
Deze waren overvol. In de Linden
was een dichte menigte. Te 10 uren
begon de optocht der Duitsche stu
denten, die in verscheiden honderde
rijtuigen het paleis des Keizers
voorbijtrok met een muziekkorps,
gekleed in middeDeeuwsche dracht,
te paard; het «Volkslied», het Prui
sisch lied» en «de Wacht am Rhein»
werden gespeeld. Studenten te paard
openden en besloten den stoet, waar
van het voorbijtrekken een vol uur
duurde. Toen het eerste rijtuig na
derde, trad de Keizer voor het raam.
Het volk wuifde met hoeden en
zakdoeken onder voortdurend hoera's
en «hochs», sommigen zongen het
volkslied. De Keizer groette her
haaldelijk. Hierop begon de plech
tige optocht van de leden der Ko
ninklijke familie en de aanwezige
Vorstelijke gasten. Voorop ging de
Kroonprins.
De studentenoptocht met fakkels
is schitterend en zonder eenige
stoornis afgeloopen. Van 3 tot 4000
personen droegen fakkels. Voor het
paleis werd een groote ovatie ge
bracht aan den Keizer, die met de
Keizerin en de Groothertogelijke fa
milie vanBaden voor het vensterstond.
Hij betuigde herhaaldelijk zijn dank
en liet eenige aanvoerders van den
optocht bij zich komen in tegenwoor
digheid van de Keizerin en van den
Groothertog en de Groothertogin
25)
ACHTSTE HOOFDSTUK.
De arme man keek op en Cle
mentine zag op hem neer. Nu schrikte
zij zelf. Dezelfde knecht, dien zij
voor eenigen tijd met een enkelen
blik het hoofd op hol had gebracht,
knielde voor haar bij een hoop stee-
nen neer en hield zijn ellendig werk
tuig in de hand.
Of hij geen dienst weer had kun
nen vinden of dat hij de plek niet
had willen verlaten waar Clemen
tine woonde?.... een feit was het,
dat de misschien gevaarlijke man
hier aan den weg bezig was en de
dochter van zijnen vroegeren heer
van Baden. Z. M. betuigde zijn dank
en zeide, dat hij zich verheugde
over den geest, die tegenwoordig
onder de studenten heerschte; hij
had hooge verwachting van de aca
demische jeugd; het waren thans
ernstige tijden. De Keizer gewaagde
ook van de ontbinding van den
Rijksdag.
«Slechts met een bedrukt gemoed
had hij kunnen besluiten tot ont
binding van zulk eene veelbeteeke-
nende vergadering als de Rijksdag;
maar hij verheugde zich, dat het
volk hem onmiddellijk had begre
pen en dit op eene voor hem ver
rassende wijze had getoond. Inzon
derheid verheugde hij zich over de
gezindheid der Zuid-Duitschers, vau
welke hij vóór de verkiezingen zeer
vele adress-n had ontvaügen en die
ook in dienzelfden zin hunne over
tuiging bij de stembus hadden uit
gesproken. Wanneer hij aan de toe
komst dacht, dan was hij ook ge
rust wegens den i rouwen nationalen
zin der studeerende jongelingschap,
en daarom had hij ten hunne op
zichte eene uitzondering gemaakt,
met de huldebetuiging van een op
tocht aan te nemen.» «Dat ik mij
in dit opzicht niet heb vergist, daar
van hebt gij mij», en bij die
woorden wees de Keizer glimlachend
naar buiten neen lewchtend be
wijs gegeven». Ten slotte betuigde
hij nogmaals zijn dank en verzocht
de studenten, dit een en ander aan
hunne confraters mede te deelen.
Toen de stoet verder trok, wer
den voor het paleis van den Rijks
kanselier en voor het gebouw van
den generalen staf, waar Moltke
woont, ovaties gebracht.
Met blijkbare voldoening werden
de te Berlijn ontvangen Parijsche
telegrammen gelezen, waarin wordt
gemeld, dat de élite der Fransche
lastig viel.
Het kwam niet bij haar op om
den deemoedigen groet van den ar
men Hubert te beantwoorden: zij
vond zijne vermetelheid ongehoord.
Spoorslags reed zij naar huis.
De ontmoeting in 't woud scheen
door de ontmoeting op den straatweg
geheel op den achtergrond geraakt
te zijn.
Des namiddags opende zij de pia
nino en beproefde de geliefkoosde
melodie, die zij gehoord had, te
spelen. Den volgenden dag reed zij
op hetzelfde uur naar het bosch.
Wel waarom ook niet?
Men was het reeds lang gewoon
haar alleen in 't park te laten rij
den en als ze nu en dan eens het
landgoed van Boppel betrad, was
dat volstrekt niets ongewoons. Zelfs
hare moeder was reeds gewoon hare
zorgen daaromtrent op zijde te zet
ten. Dat Clementine dezen morgen
niet alleen lichamelijke uitspanning
maatschappij ter gelegenheid van
's Keizers verjaardag zich te Parijs
bij den Duitschen gezant beeft aan
gemeld. Nevens de Lesseps waren
zelfs Boulanger en Clémenceau al
daar op de receptie in het gezant
schapshotel geweest.
Het trok nog al de aandacht, dat
Maandag bij de ontvangst der di-
plomateu, het eerst en gehee) alleen
des Pausen private secretaris Ga-
limberti werd toegelaten. De Keizer
bleef een vierendeel uurs met hem
geneel alleen in gesprek, en ont
ving eerst daarna de overige, te
Berlijn aangekomen, bijzondere ge
zanten vau buitenlandsche soeverei
nen, die hem door graaf Herbert
von Bismarck werden voorgesteld.
Hoe krachtig de Keizer zich gis
teren voelde, kan wel het best hier
uit blijken dat, in weerwil dat de
plechtigheid een paar uren geduurd
had, hij nog de aanwezige Vorstin
nen bij het afscheid nemen elk af
zonderlijk tot aan de trap uitge
leide deed.
Vervolgens begaf de Keizer zich,
in levendig gesprek, naar een der
nevenzalen, om aldaar de wenschen
te ontvangen van de leden der hof
houding, die aldaar bijeen waren.
Na afloop hiervan begaf de Keizer
zich eenigen tijd naar zijne ver
trekken om eenige oogenblikken te
rusten. Herhaaldelijk moest hij, zoo
wel vóór als na dezen rusttijd, aan
het bekende hoekvenster verschij
nen, omdat eene onbeschrijfelijke
menschenmenigte,opgedrongenrond-
om het Friedrichs-monument, onaf
gebrokenvolksliederen zongen hoera!
riep.
De rij van geluk wenschenden werd
besloten door Moltke en Bismarck,
die IV, uur na afloop der offieieele
receptie gezamenlijk bij den Keizer
verschenen en bij hem geheel al-
zocht, maar dat er een man was,
die midden in 't woud op een kerk
orgel speelde en groote blauwe
oogen had en dat Clementine vurig
verlangde hem weder te zien
daaraan dacht niemand. En al had
men er aan gedacht, dan zou men
toch al licht daarin voor het trot-
sche hart van Clementine niet het
minste gevaar hebben gevonden.
Zij reed voort in den zonneschijn
en hield zich in stilte uitsluitend
met deze drie gedachten bezigZal
ik hem wederzien? Zou hij in
derdaad Josephine liefhebben?
Welk een geluk moet het zijn door
zulk een man bemind te worden!
Toen zij de plaats naderde, waar
de ontslagen knecht steenen klopte,
zette zij haar paard in galop, zoo
dat stof en gruis den armen man
om de ooren vlogen.
In 't bosch hield zij stil en luis
terde, maar zij hoorde geene orgel
tonen. Clementine zuchtte. Plotse-
leen geruimen tijd vertoefden. Deze
bijzondere receptie der beide be
roemde mannen, geheel afgezonderd
van alle andere personen, die hunne
gelukwenschen aanboden, was een
duidelijke onderscheiding en eene
keizerlijke hulde aan zijns twee
beroemde en grootste medewerkers.
Naar men zegt, heeft zoowel Moltke
als Bismarck bij deze gelegenheid
van den Keizer eene buitengewone
persoonlijke onderscheiding ontvan
gen.
In het paleis was de viering van
den dag inmiddels reeds des ochtends
ten 8 ure begonnen. Ofschoon de
Keizer eerst na middernacht tot
rust was gekomen, kwam hij toch,
tot algemeene verbazing der aan
wezigen, ten 8 ure frisch en in
volle uniform voor den dag en
ontving eerst de voornaamste en
intiemste leden van zijn dienstper
soneel. Dit zijn meest bejaarde per
sonen en er volgde een roerend
tooneel, toen de Keizer ieder hunner,
ouder eene vriendschappelijke toe
spraak, een soeveuir ter hand stelde
en hun gemeenschappelijken geluk-
wensch beantwoordde met te zeggen:
«Het is Gods wil geweest, dat ik
dezen dag heb mogen beleven; dit
had ik nooit kunnen denken, en
zoo God het wil, beleven wij wel
licht nog zulk een dag.»
Nog valt te melden, dat de be
kende historieschrijver, prof. Von
Treitschke, in de Universiteit eene
feestrede heeft uitgesprokenterwijl
als curiositeit wel vermeld mag
worden, dat reeds Maandagnacht te
2 uur, in opdracht van alle postil
jons, een postwagen voor het kei
zerlijk paleis verschenen is, ten
einde, in hun aller naam, den Kei
zer met een a Heil dir im Sieger-
kranzn, op den posthoorn geblazen,
te wekken.
ling verscheen een roodbruin paard
tusschen de hoornen. Het meisje
tastte onwillekeurig met de rech
terhand naar het hart. Zij herkende
het paard in de verte en den ruiter,
die het bereed.
Walcott kwam spoedig naderbij
en groette. Ze hielden beiden stil
en praatten over allerlei onverschil
lige dingen. Hij vroeg of hij haar
een eindje mocht vergezellen en
ontving een toestemmend antwoord.
Zijt gij in den laatsten tijd
niet bij de familie Boppel geweest
vroeg Clementine plotseling en zag
haren metgezel uitvorschend aan.
Hij antwoordde bedaardGis
teren nog.
Hoe gaat het met Josephine?
vroeg zij verder.
Ik denk van goed. ant
woordde hij.
Hebt gij haar inderdaad zeer
lief? liet zij er snel op volgen.
Roger Walcott zag haar verbaasd
Alle openbare vervoermiddelen,
tramways en omnibussen, waren
gisteren met groen en kransen ver
sierd. In den namiddag begon een
dichte regen te vallen; die in den
avond gedurende de illuminatie steeds
erger werd, maar niettemin was er
in de straten een onbeschrijfelijk
menschengewoel. De verlichting was
dan ook op verscheidene punten
tooverachtig een huis b. v. was
door niet minder door 1300 electri-
sche gloeilampjes, in allerlei kleu
ren, verlicht.
Ook in de wijken der werklieden
werd ijverig meegedaan aan de il
luminatie.
De toeloop van vreemdelingen
was gisteren zoo groot, dat honder
den restauraties des middags aan
de bezoekers niets meer konden
leveren.
Stedelijke corporaties te Berlijn
en in de provinciën hebben giste
ren, ter eere van dien dag, vele
groote stichtingen gemaakt.
De Fransche Kamer heeft gis
teren met 5 stemmen meerderheid
geweigerd de artikelen te behande
len van het wetsontwerp, strekkende
tot verhooging van het recht op
maïs.
Gisterenochtend vergaderde de
ministerraad. De president der repu
bliek onderteekende het besluit tot
ontbinding van den gemeenteraad
van Marseille.
Reuter seint uit Lissabon van
21 Maart: De Hertogin van Bra-
ganza is van een zoon bevallen.
De Italiaansche minister van
Buitenlandsche Zaken heeft aan ge
neraal Gené te Massowah getele
grafeerd, dat hij de door hem gedane
concessiën aan Ras Alula afkeu-
aan. Wie zegt dat?
Iedereen.... alles.... de vogels
in 't bosch 1 antwoordde Clemen
tine met onvaste stem en daarop
reden ze zwijgend naast elkander
voort.
Zij maakte er zich bezorgd over,
dat hij zich gekrenkt mocht gevoe
len door hare eenigszins onbeschei
den vragen en toch verheugde zij
zich er over, want zij bedacht, dat
een man als hij niet aarzelen zou
zijne liefde te bekennen, indien het
hem ernst was met de zaak. Zij
nam zich voor om, het mocht kos
ten wat het wilde, hierin tot klaar
heid te komen, wijl zij meende, dat
haar levensgeluk er van af hing.
Zij zou het moeten dulden, als hij
die andere genomen had, maar dan
was het ook met haar levensgeluk
gedaan geweest.
Zij zag geen kans het gesprek
opnieuw te beginnen en hij scheen
dat ook niet van plan te zijn. Ein-
