te richten tot hare tusschenkomst
in Bulgarije, voorbarig zou zijn en
den toestaud eerder nog meer ver
warren dau ontwarren zou.
Duitschland. De Duitecue !- roon
prins heeft zich in de laatste dagen
bezig gehouden met het saineustel-
lt-ii vau zijn testament en van een
Staatkundigen uitersten wil, voor
prins Wilhelm bestemd.
De wond der operatie intusschen
is bijua geheel genezen en Woens
dag maakte de prins, zij het dan
ook leunende op een stok, weder
eene wandeling door zijne vertrek
ken. Hij gevoelt zich nog wel zeer
zwak en hoest veel, maar gebruikt
toch weder van tijd tot tijd eenig
Voedsel. Alvorens ecbter de lente
aangebroken is, zal hij waarschijn
lijk niet in de buitenlucht mogen
komen.
Frankrijk. Bij de Kamer is een
Wetsvoorstel ingediend, dat ten doel
heeft, het ridderkruis vau het legioen
van eer alleen aau militaireu te
scheuken.
De minister van Financiën
heeft het te Parijs geloopen heb-
beude gerucht doen tegenspreken,
dat er eene leeuing, zoogenaamd
tot liquidatie, ges'oieu zou zijn
Spanje. De commissie der Kamer,
bela-t met het onderzoek van het
handelstractaat tusschen Spanje en
Nederland gesloten, is niet ten gunste
daarvan gestemd.
Oostenrijk. Uit Weenen wordt
geseind
De Correspondance de CEst meldt,
dat eene kabinetswijziging ie Bu
charest zal plaats hebben, tenge
volge vau den afloop der verkie
zingen. De minister van Binnenl.
Zaken heeft reeds zijn ontslag in
gediend, hetwelk aangenomen is.
Ook de ministers van Justitie en
van Handel en Domeinen hebben
hun ouislag aangeboden.
Rusland. Het Journal de St.
Pétersbourg ziet in de verklaring,
Donderdag in het officieele blad
opgenomen, het bewijs vau Ruslands
verzoeningsgezinde en vredelievende
bedoelingenhet wil slechts door
zedelijk gezag het wettelijk recht
herstellen, en Rusland deukt er ze
ker niet aan, de eerst door zijoe
wapenen gegronde autonomie van
Bulgarije aan te tasten. De tot
vrede gezinde mogendheden moeten
Ruslands streven ondersteunen.
De Russische circulaire waar
van buitenlandsche bladen in de
laatste dagen spreken, bestaat niet.
Noord-Amerika (V.S.) De Se
naat. heeft een wetsontwerp aange
nomen, betreffende eene weldra te
Washington te houden internatio
nale conferentie voor het vaststellen
van maatregelen tot verhooging van
de veiligheid der scheepvaart
GEMENGD NIEUWS.
Een Engelsch mijnwer-
ker, die het leven moede was, zette
een stuk dynamiet op zijn hoofd en
stak dit aan met eene lont. Zijn
hoofd en arm werden van het li
chaam gescheiden, en 't schuurtje,
waarin het geval plaats had, werd
totaal vernield.
Te Londen heeft Donder
dag onder presidium «au den hertog
van Wellington, eene vergadering
plaats gehad van het comité, dat
zich gevormd heeft met het doel, op
het kerkhof te Brussel een monu
ment op te richten op het graf der
Engeleche officieren, die in den slag
van Waterloo gesneuveld zijn.
Het gedenkteeken zal 3000 pond
sterling kosten.
De zwaarste vuurmond
die lot nog toe op eene duikaffuit
werd geheven, is onlangs door den
bekenden William Armstrong be
proefd in de polygoon vau Silloth.
Deze vuurmond en bijbehoorend
affuit is vetvaardigd m de ijzerfa
brieken van Elswick, voor rekening
van het Engelsche goevemement,
en maazt deel uit eener bestelling
van materiaal, dat door Armstrong
voor de verschillende koloniën in
Australië moet geleverd worden.
De affuit is zoodanig samenge
steld, dat het stuk vóór het schot
geheel aan het gezicht van buiten
is onttrokken, terwijl een stelsel
van spiegels, zeer vindingrijk aan
gebracht, gelegenheid geeft het stuk
alsdan te richten.
De vuurmond wordt in batterij
gebracht door de werking van ge
comprimeerde lucht en blijft slechts
eeuige seconden aan het vijandelijk
vuur blootgesteld. Van den terug
loop is gebruik gemaakt om de
lucht samen te persen, zoodat het
stuk zelf de noodige kracht levert
om het in batterij te brengen. Het
gewicht van den vuurmond alleen
bedraagt ongeveer 30 tonnen en
het kaliber 254 mM.
Aanvankelijk heeft men drie proef -
schoten gedaan met eene lading van
117 KG. zwart prismatisch buskruit;
vervolgens werden er verschillende
echoten gelost met eene lading van
104 KG. bruin prismatisch buskruit,
teu einde de dracht en de juistheid
te meten. Het gewicht van het
projectiel was 227 KG.; de aanvan
kelijke snelheid 597 M. in de se
conde. Het kanon had slechts 18
h 20 seconden noodig om zich te
verheffen.
Na deze proeven hebben de tegen
woordig zijnde officieren de affuit
onderzocht en geene enkele ontzet
ting of gebrek kunnen waarnemen.
Op dit oogenblik worden te Els
wick een zeker aantal kanonnen
van 68 tonnen vervaardigd, die op
duikaffuiteii van hetzelfde systeem
zullen worden geplaatst.
Eenejonge vrouw te Pu-
rijs zat aan de wieg van haar kind,
zes maanden oud, toen door een
noodlottig toeval een koffiepot, welke
naast de wieg op de kachel stond,
omviel en zijn geheelen inhoud over
het lichaam van het kind uitstortte.
Het kind werd naar het ziekenhuis
vervoerd, waar het zeer spoedig den
geest gat en de moeder zat snikkend
aan het bedje van haar kind, toen
op een brancard haar man werd
binnengebracht, die door een rijtuig
was overreden en beide beenen miste.
De vrouw is bijna krankzinnig ge
worden van smart.
D Kurj. Fitrj. verhaalt,
hoe het toeval een daad vau goed
hartigheid loonde. Op een zeer kou
den avond keerde de pastoor van
het gehucht Winna in het gouver
nement Grodno vau een z eke huis
waarts eu 'bemerkte onderweg een
man, die in een greppel lag te sla
pen. Het was de Urjadnik (veld
wachter) van het vlek, die, geheel
beschonken, daar neergevallen en
weldra in diepen slaap verzonken
was. De medelijdende pastoor, we
tende hoe gevaarlijk het is bij een
hevige vorst onder den blooten he
mel te slapen, tilde met behulp van
zijn koetsier den bewustelooze in
zijn slede en nam hem mede naar
de pastorie, waar de dronkaard in
een kamer, grenzende aan het slaap
vertrek van den heer des huizee, te
ruste werd gelegd.
Het was reeds na middernacht,
toen de half ontnuchterde Urjadnik
in zijne nabijheid een gesmoord ge
roep om hulp meende te vernemen.
Hij sprong van zijn bed hij had
gelukkig geheel gekleed gesla
pen keek uit het venster en zag
licht in de slaapkamer van zijn gast
heer. Hij nam onbestemde schadu
wen waar en hoorde allerlei gelui
den. De man bezon zich niet langer,
maar drong, daar de deur gesloten
was, door een venster het vert.ek
binnen, waar hem een vreeselijk
schouwspel wachtte. De pastoor
hing aan een haak aan de zoldering
en drie gemaskerde mannen waren
bezig ladetafels en kasten open te
breken.
Dit tooneel ontnuchterde den
Urjadnik volkomen.
Snel besloten haait hij uit een
zijzak een revolver te voorschijn en
vuurt. Een der booswichten Btortte
doodelijk getroffen ter aarde, ter
wijl zijn beide medeplichtigen door
het venster een goed heenkomen
zochten. Met een sabelhouw hakte
de veldwachter thans den strik door,
waaraan de misdadigers den pastoor
hadden opgehangen en daar het
gelukkig nog niet te laat was, redde
hij op zijn beurt den geestelijke,
die hem voor doodvriezeu bewaaid
had.
George Soritz teSt.Geor-
ge, in Stiermarken, was met een
mooi, jong meisje, Geertrui Oset ge-
heeten, verloofd en de jonge doch
ter drong er op aan om spoedig in
't huwelijk te treden.
George, die de kunst niet verstond
om met geld om te gaan en niet
eens zooveel bezat om de kosten
voor de huwelijksinzegening te be
talen, maakte niettemin aaustalten
voor de trouwpartij en besloot om
zich het geld tot eiken prijs te ver
schaffen.
Gewapend met een knuppel ging
hij aan een straatweg in hinderlaag
liggen; spoedig kwam een jeugdig
echtpaar, Antou en Jozefa Fiedler,
aanwandelen. Soritz viel op hen aan,
sloeg ze geweldig op het hoofd en
weldra lagen beiden bloedend en
bewusteloos op d-u grond.
De schandelijke moordenaar door
zocht de zakken van zijn slachtof
fers en vond er slechts drie gulden
in, die hij, met een horloge eu ket
ting, bij zich stak, waarna hij de
vlucht nam. De schurk snelde da
delijk naar den geestelijke, haalde
zijn meisje af eu 't huwelijk werd
gesloten.
Spoedig werd het misdrijf bekend
en de gendarmes verschenen ten
huize vau de jonggehuwdenhet
gestolen horloge werd nog in het
bezit van Soritz gevonden. De jonge
vrouw was troosteloos. De arme ech
telingen Fiedler zullen niet in het
leveu kunnen worden behouden.
Soritz heeft zijn misdrijf bekend
en gezegd, dal hij 't enkel en al
leen heeft gepltegd om te kunnen
trouwen, aangezien zijn meisje daar
zoozeer op had aangedrongen.
Een vrouw el ij ke suiker-
fabrikant daarvan hoorde men
tot dusver zelden of nooit. Toch
wordt eene suikeronderneming in
de nabijheid van Soerabaya feitelijk
door eene vrouw une Chinoise
beheerd; zij houdt de kas, geeft
hars orders aan den Europeeschen
machinistregelt den rietaanplant
met den tuinopziener; bespreekt en
beëindigt diverse aangelegenheden
met de inlaudsche ambtenaren en
hoofden, kortom zij is er de baas.
De vergedreven zuinigheid, door
die matrone in haar beheer betracht,
is intusschen oorzaak, dat op de
fabriek alles vuil en bouwvallig er
uitziet.
Deze week woedde in
den Aincrikaauschen Staat Illi
nois een allervreselijkste tornado,
cycloon of orkaan, waardoor twee
derden van de 4000 zielen tellende
stad Mount Vernon binnen enkele
minuten in een puinhoop werden
verkeerd en waarbij circa 40 a 50
menschen het leven hebben verlo
ren, ongerekend de honderden ge
kwetsten. De tornado was vooraf
gegaan door zware donderslagen en
een geweldigen regen, toen plotse
ling een zwarte wolk over het
aardrijk streek, allee in volslagen
duisternis hulde en alle gebouwen,
welke zij ontmoette, als kaarten
huisjes dooreenwierp en wegvaagde.
Een oogenblik nog heerschte eene
diepe stilte, terwijl de duisternis
reeds geweken was. Toen verhief
zich allerwegen een ontzettend ge
kerm en gegil onder de puinhoo-
pen, terwijl zij, die geen letsel be
komen hadden, nog zoozeer onder
den indruk waren van den schrik,
dat zij het als razenden op een
loopen zetten, zonder zich om het
weegeklag rondom hen te bekom
meren. Weldra stegen echter op
verschillende punten vlammen op,
en werd de angst van hen, die
onder muren en balken ingeklemd
lagen, nog verergerd door het voor-
uitzictit van weidra levend geroos
terd te worden. Toen eerst kwam
de bevolking tot bezinning en toog
zij, met inspanning van alle be-
scüikbare krachten, aau het werk
om het vuur te blusschen en einde
lijk ook de beknelde en gekneusde
slachtoffers te redden.
Het kleine stadje Mil-
ford Centre, in de nabijheid van
Maryoville, Ohio, bezit, naar de
New- Yorker Staatsieitung mede
deelt, een burgemeester, die het
met zijn ambtseed, alle wetten en
verordeningen stipt te doen naleven,
zeer ernstig meent. Zijn naam is
Garnwood. Toen, vóór twee maan
den de burgemeester stierf, koos
men hem tot diens opvolger.
Nauwelijks bekleedde hij zijne
waardigheid acht en veertig uur,
of hij had een oude verordening
opgedolven, volgens welke alle her
bergen om tien uur des avonds
moesten worden gesloten en eerst
des morgens om zeven uur weder
geopend mochten worden.
Opdat niemand zich zou kunnen
verontschuldigen met een horloge
dat naliep, liet hij om tien uur de
klok luiden en deed een weinig
later in eigen persoon de ronde, om
te zien, of het bevel was opgevolgd.
Een week daarna stelde hij een
andere oude verordening in werking,
waarbij bepaald werd, dat minder
jarigen, op straffe van hechtenis,
zich met in kroegen mochten ver
tonnen of aan het potspel deelnemen
en kort daarop verboi d hij, dat
jongelieden beneden zestien jaar des
avond na acht uur tenzij onder ge
leide van volwassenen, op straat
mochten komen.
Dan beschikte hij, dat paarden,
die langer dan zes uur op de Btraat
zonder voeder of drinken gelaten
werden, onteigend en op kosten der
gemeente onderhouden zonden wor
den, indien zij niet terstond werden
verkocht.
Eindelijk beval hij, dat elk kind,
dat zich niet genoegzaam gekleed
op straat vertoonde, weder op kos
ten der gemeente in de kleeren zon
worden gestoken, onder bepaÜDg,
dat de ouders voor de gemeente
zouden werken tegen ecu dagloon
vau 1.25 doll., tot de schuld was
voldaan.
De bevolking is woedend en be
legde de eene m-etmg na de an
dere, maar de burgemeester ver
schanst zich achter zijne verorde
ningen en heeft, om de kroon op
het werk te zetten, den ingezetenen,
uitgenomen den dienaren der wet,
het oponthoud op den openbaren
weg na middernacht verboden.
Om het lastige reetvor-
meu in kachelpijpen of haarden
tegen te gaan, neme men een ge
versche aardappelschillen, werpt ze
in het vuur en sluit onmiddellijk
de kachel. De dampen, die zich
ontwikkelen uit de Verbrande aard
appelschillen, maken het roet los
en leiden het door den schoorsteen
naar buiten.
VARIA.
Rechter. Gij moet toch gezien heb
ben, dat de beklaagde den gewonde
met een bierkan op het hoofd sloeg.
Getuige. Dat is bij ons zoo'n alle-
daagsch geval, dat niemand daar
bizon der op let.
A. Doctor M. heeft een vrouw
getrouwd die vier talen volkomen
meester is.
B. De hemel beware hem! mij
is het al mooi genoeg, dat mijn
oudje één taal meeBter is.
Een vondst. Eenige heeren za
ten aan een vischmaal, en ieder op
zijn beurt wist eene geschiedenis te
vertellen van paarien en andere kost
baarheden in een vi.-ch gevonden
te hebben, toen een oude heer, die
tot dusverre toehoorder was geweest,
zeide: «Nu wil ik u toch ook een»
eene geschiedenis vertellen. Een paar
maanden voordat ik zou trouwen
meest ik eene overzeesche reis doen.
Even voordat ik de terugreis aan
vaardde kocht ik een kostbaren ring
voor mijn aanstaande, maar op de
stoomboot een nieuwsblad inziende,
las ik dat zij in dien tusechentijd
met een ander getrouwd was. Ik
werd zoo woedend dat ik den ring
overboord wierp. Na verloop van
eenigen tijd, toen ik in een hotel
zooals nu aan een vischmaal zat,
beet ik op iets harde, en wat denkt
gij wel dat het was?
Een juweelen ring, riepen ver-
scheidenen van het gezelschap.
Neen, zei de oude heer, hot
was een graat.
Een kenner. Ben je eindelijk
klaar, lieve Mina?
Zoo dadelijk, mannetje
alleen nog even mijn handschoenen
aandoen.
(Ter zijde.) ieder twaalf
knoopjes, elke knoop twee minuten
dan kan ik nog even 'n sigaar
rooken.
Bankier. U vraagt de hand
mijner dochter. Mag ik één vraag
doen: heeft u schulden?
Luitenant. Mijnheer, die vraag
is, dunkt mij, overbodig.
Zondagsjager (die eindelijk bij on
geluk een haas geschoten beeft).
Zie zoo, genoeg voor heden
als ik er nog een schiet, dan denkt
mijn vrouw dat ik ze gekocht heb!
schen deu haar opgedrongen aanbidder en den jongen vio
list, viel ten nadeele van den eerste uit. Deze was zwak,
zelfzuchtig, onmannelijk, laf, beperkt van geestvermogens,
gene vurig, flink en taleDtvol. En tochzij sloot dat
fevoel op in het diepste van haar gemoed, als een misdaad
egaan tegen de nagedachtenis harer moeder.
Een zacht tikje aan de deur deed haar opschrikken uit
de treurige overpeinzingen waarin zij verkeerde en toen zij
opstond verscheen een van de kellners van het hötei, die
haar met eene diepe buiging meldde dat haar vader haar
wachtte.
Zij kon niet spreken, een kleine hoofdknik was haar
eenig antwoord. Toen hij heengegaan was, zag zij nog een
maal uit het venster naar het terras, waar hij eenige korte
uren in haar nabijheid was geweest. Toen wendde zij zich
af, met een bonzend hart, maar met droge oogen en giDg
naar beneden.
«Ik ben gereed, vader,» zeide zij met haar zachte stem
tot den heer van de Velde, die leunende op een Btok, in
den gang op haar wachtte. Daarbij keek zij hem aan en
zag tot hare ontsteltenis, dat de oude man doodsbleek was
on klappertandde van koude.
«Wat scheelt u?» riep zij uit, terwijl zij op hem toe
trad en zijne hand in de hare nam. «Uw hand is ijskoud,
gij zijt doodsbleek. Gij zijt ongesteld, vader I»
«Het is niets, Marie,» zeide hij, zijn best doeDde te glim
lachen, hoewel hem dat blijkbaar moeilijk viel. «Een voor
bijgaande rilling, anders niet! Ik heb mij den geheelen
morgen al niet recht wel gevoeld, maar het zal wel over
gaan, het zal wel overgaan I Ik ziek wordenDwaasheid
«Zoo kunnen wij niet vertrekken 1» z.ide Marie bezorgd,
terwijl zij het marmerbleek gelaat van haren vader angstig
gadesloeg. «Laat het rijtuig wachteu, rust eerst wat uit,
drink eens wat
«Komaan gekheid,» zeide de oude man tegenstrevende,
«de buitenlucht juist zal mij goeddoen. Het beteekeat im
mers niets!» Maar hij liet zich toch medevoeren in de kamer
en ging op verzoek van Marie in een stoel zitten, terwijl
een bediende een glas water bracht.
«Het wordt al beter,» zeide van de Velde nadat hij vijf
minuten had gezeten, met de hand zijner dochter in de
zijne. «Ik ben nu weer volkomen frisch en gezond, het is
nu hoog tijd om te vertrekken. Kom, Marie
«Maar vader, gij zijt nog niet beter!» zeide het meisje
angstig, «laat ons niet gaan, nu gij ziek zijt. Het zou veel
beter zijn, zoo wij een geneesheer lieten komen en....»
«BeD je dwaas!» riep de oude man. «Ik ben immers weer
beter. Kom mee, de boot vaart over eenige minuten weg!»
En met vasten tred ging hij den gang door en hielp zijne
dochter in het rijtuig.
«Avantil» zeide de diep-buigende oberkellner tot den koet
eier en het rijtuig rolde weg.
Inmiddels stond Giovanni aan de haven en wachtte.
Weber had hij reeds in een rijtuig zien komen; deze had
zijn bagage reeds op de stoomboot laten brengen, die wol
ken rook omhoog wierp en klaarblijkelijk op het punt wa»
van te vertrekken. Weber drentelde ongeduldig rond, keek
onophoudelijk in de richting van het hotel vanwaar het
rijtuig van zijne verloofde en haar vader komen moest es
zag telkens op zijn horloge.
Eindelijk, daar verscheen de koets van het hotel «San
Paulo». De heer van de Velde steeg er 't eerst ait, zeer lang
zaam, alsof het gaan hem zwaar viel en na hem verscheen
Marie, die met aDgstigen blik haar vader bij den arm greep.
(Wordt vervolgd.)
