BUITENLA NB.
Leuthold.
GEMENGD NIEUWS.
JX. 3EÏ. X
DAMPROBLEEM No. 5.
Donderdag viel te Ber-
gen-op-Zoom een muur omver met
de daarop rustende verdieping, ten
gevolge van het verhouwen van een
aangrenzend huis.
Een 91 jarig grijsaard, de heer
Damen, die bij de kachel een pijp
zat te rooken, werd onder het puin
bedolven en verkeerde eenigen tijd
in een levensgevaarlijken toestand.
Door de ijverige pogingen van
werklieden en toegestroomde buren,
werd de oude heer spoedig uitzijn
henarden toestaud verlost en tot
aller verbazing levend te voorschijn
gebracht. De toestand van den heer
Damen is redelijk wel.
Als een staaltje welk
een eigenaardig begrip sommige der
nieuwe kiezers van hunne pas ver
kregen rechten hebben, kan het
navolgende dienen, dat Dinsdag jl.
in eene der gemeenten van Overijsel
plaats vond.
Even voor vieren komt nog een
hoertje de zaal met groot geweld
binnen, krijgt eenen stoel, gaat bij
den voorzitter van het stembureau
zitten en wil deu heeren vertellen,
dat hij «zoo'n gedrukten breef hèf
ontvangen.» Na lang zoeken komt
de oproepingsbrief met stembiljet te
voorschijn. De voorzitter maakt er
hem intusschen opmerkzaam op, dat
hij het stembiljet moet invullen en
in de bus doen. Een partijgenoot
van hem, mede ter stembus tegen
woordig, vult het briefje gauw iu,
geeft het den boer en vertrekt. Ook
ons boertje wil vertrekken en zijn
stembriefje in de bus doen vau
hetpostkantoor. Na lang praten
brengt men hem eindelijk aan het
verstand, dat de bus op tafel staat.
«En dat ding zit digte», zegt de
stemmer. Hij werpt nu op aanwij
zing van den voorzitter zijn briefje
door de gleuf. Kost dat ook wat?
En op het ontkennend antwoord
verklaarde ons boertje, dat hij toch
niet weer kwam, omdat het hem
om het even was wieden grond
schatte. Tableau! ZC.)
Te Finsterwold is eene
behuizing, bewoond door vier gezin
nen, eene prooi der vlammen ge
worden. Het huis was verzekerd.
Oorzaak onbekend.
In het dorpje Beek bij
Maastricht hebben zich in den laat-
sten tijd ongeregeldheden voorge
daan, die aan de vervolgingen der
Israëlieten in Rusland doen denken.
De l8raëlietische gezinnen aldaar
heeft men het zoo lastig gemaakt,
dat twee dezer zich genoodzaakt
zagen de wijk te nemen buiten de
kom van de gemeente.
De burgemeester heeft terstond de
noodige maatregelen genomen om aan
deze beweging paal en perk te stel
len, zich persoonlijk in de fabrieken
en scholen begeven en aangekon
digd, dat iedere aanranding of be-
leediging,den Israëlieten aangedaan,
strengelijk zal gestraft worden. De
waarschuwing, gevoegd bij en ge
steund door de aanwezigheid van
een kapitein der maréchaussée met
12 manschappen, zal er zeker toe
leiden, dat de vervolgingen zullen
ophoudeD. Het is wel te betreuren,
dat eerst nadat twee gezinnen uit
Beek zijn verjaagd, justitie en po
litie hebben vermeend met meer
kracht te moeten optreden.
Engeland. De prinses van Wales
krijgt bij haar zilveren bruiloft van
een aantal dames een fraaien dia
deem met diamanten ten geschenke.
Alle feesten zullen echter wegens
keizer Wilhelm's dood niet door
gaan. De koning en de koningin
van België gaan niet naar Londen.
- Uit een brief van koningin
Victoria aan miss Gordon van 1885,
die in Gordon's briefwisseling werd
opgenomen, blijkt, dat de koningin
zeer verstoord was op het kabinet-
Gladstone, dat Gordon zonder hulp
liet. «Ik ben er ziek van geweest,»
schreef de koningin«mijn hart
bloedt voor u en diep gevoel ik den
smaad, dien het lot van uw broeder
Engeland aandoet.» In politieke
kringen te Londen trekt deze brief
natuurlijk niet weinig de aandacht.
Duitschland. Kort voor den dood
van den Keizer werd het volgende
bulletin uitgegeven:
«Nadat er zich gisteren (Donder
dag) bij den Keizer eene flauwe
opwekking der levensgeesten had
voorgedaan is de toestand van zwakte,
welke reeds Donde-dag bestond, nog
verergerd en is thans op zijn hoogste
punt.»
(was get:) Laugr.
Kort na het overlijden heeft prins
Bismarck, diep geschokt, op wee
moedigen toon daarvan mededee
ling gedaan in den Rijksdag en de
minister Puttkamer in het Pruisische
Huis vau Afgevaardigden, waarna
de beide zittingen werden verdaagd.
De Kroonprins heeft den naam
van Frederik III en den titel van
«Keizer» aangenomen.
De beurs van Berlijn is Vrijdag
gesloten gebleven.
Naar uit San Remo wordt ge
meld zijn de Kroonprins en zijne
gemalin over den Brenner-spoorweg
rechtstreeks naar Charlottenburg
vertrokken.
Aan het sterfbed des Keizers
bevonden zich al de te Berlijn aan
wezige leden der Koninklijke familie
bijeen.
Het lijk ligt thans onder een witte
zijden sprei op het bed in de slaap
kamer, omringd door brandende
kaarsen. Het gelaat vertoont eene
zachte uitdrukking. Buiten staat
eene droevige, zwijgende menigte.
Eerst na tien uur des morgeus ver
lieten de prinsen en prinsessen het
paleis, waar des avonds eene plech
tige godsdienstoefening heeft plaats
Roerend moet het afscheid zijn
geweest, dat de Keizer reeds Don
derdagmiddag iu een zijner heldere
oogenblikken van prins Bismarck
heeft genomen en waarin hij hem
dank betuigde voor zijne aan het
vaderland bewezen diensten.
Ernstige bezorgdheid heerscht er
thans over den toestand der Keizerin,
die, in de laatste dagen diep ge
schokt door de rampen welke haar
treffen, thans geheel geknakt is.
Naar men verneemt zal de
Kroonprins zijne residentie vestigen
in het paleis te Charlottenburg, dat
door zijne afgezonderde ligging een
uitmuntende verblijfplaats voor hem
biedt.
Prins Herbert von Bismarck
is Donderdag via VlisBingen uit
Engeland naar Berlijn teruggekeerd.
Oostenrijk. Het Fremdenilatt,
steunende op authentieke inlichtin
gen, verklaart het door eenige Fran-
sche bladen verspreide gerucht dat
Oosten rijk-Hongarije en Duitschland
een geheime overeenkomst, rakende
den toestand van den paus te Rome,
hadden gesloten, ten eenenmale on
gegrond.
Frankrijk. Het 35ste linie-regi
ment, te Belfort in garnizoen, is
thans in het bezit van een aantal
honden, volledig afgericht om dienst
te doen in een oorlog. Om hetgeen
zij geleerd hebben hen niet te doen
vergeten, worden zij eiken dag ge
plaatst tegenover mannequins in
Duitschen uniform. Zoodra de hon
den hen in het oog krijgen, begin
nen zij te blaffensoms ook vallen
zij op de mannequins aan.
Binnenkort zullen ook andere
troepen, in grensvestingen aan de
oostzijde in bezetting, voorzien wor
den van zulke geoefende viervoeters.
Bij een bezoek aan het lyceum
te Clermont-Ferrand, ried Boulan-
ger de leerlingen met ijver te wer
ken om Frankrijk den rang terug
te geven, dien bet toekomt en dien
het nooit had behooren te verliezen.
Buiten werd de generaal door het
volk warm toegejuicht.
Spanje. Volgens de Impartial
heeft de minister van Financiën aan
den ministerraad medegedeeld, dat
het loopende dienstjaar een tekort
oplevert van 100 millioen peseta's.
Rusland. De Czaar hield voor
het Winterpaleis te Petersburg een
wapenschouwing over 10,000 man.
De keizerin en bijna alle leden der
keizerlijke familie waren tegen
woordig.
De eerste exemplaren
van Edison's verbeterden phono-
graaf wordeu eerstdaags te Londen
verwacht. Zij zullen, naar The
Invention bericht,doorEdison's vriend
en vertegenwoordiger in Europa,
kolonel Gourand, aan de zes voor
naamste soevereinen van ons we
relddeel ten geschenke worden aan
geboden.
Voorts zal een agent van Edison
de voornaamste geleerden der oude
wereld bezoeken, om hun den nieu-
weu phonograaf te laten zien en
hooren.
Te Sierck, in Duitse h-
laud, gat Zondag een goochelaar
eene voorstelling, die, naar hij ver
telde, de kunst verstond om de zak
doeken der toeschouwers in stukjes
te knippen, waarna hij die, na zich
een oogenblik te hebben verwijderd,
ongedeerd weer teruggaf.
Een zeveutigtal personen, waar
onder de aanzienlijkste personen vau
het stadje, waren in de zaal bijeen
en een dame had de toegangs gel
den in ontvangst genomen. De
goochelaar vertoonde een paar kunst
stukjes, nam toen een groot aantal
zakdoeken in ontvangst en ging
lachend heen, met de belofte spoe
dig terug te zullen komen.
Een kwartier verstreek en de toe
schouwers bleven geduldig wachten
op het wonder dat komen moest.
Eindelijk Btelde men een onderzoek
in en nu bleek dat de goochelaar
met de dame, de ontvangen gelden
en de zakdoeken verdwenen was.
Hij had ook vergeten de gemaakte
verteringen te betalen.
Het fijne paar had alles zoo netjes
uitgerekend dat het reeds geruimen
tijd met den spoortrein onderweg
was, alvorens de toeschouwers be
merkten dat zij zoo deerlijk waren
bedot.
In den nacht van Zon-
dag op Maandag 11., had bij den
juwelier Klingelhoser, te Bruuswijk,
een belangrijke diefstal van kost
baarheden plaat6. De dieven wisten,
door middel van valsche sleutels,
in de woning door te dringen, kwa
men daarna in den winkel en wis
ten zoo knap te werken, dat niemand
iets van hen hoorde.
De boeven, die volmaakt op de
hoogte moeten zijn geweest vau de
gesteldheid van het huis, namen
85 gouden en diamanten ringen, 5
armbanden, 55 gouden horlogeket
tingen, 20 halsbanden en een groot
aantal andere voorwerpen van waarde
mede.
Men heeft geen spoor van de in
brekers gevonden en vermoedt dat
zij naar het buitenland zijn getrok
ken, om er het gestolene te gelde
te maken.
De politie te Parijs heeft
acht en veertig meisjes van een
kostschool naar het politie-bureau
gebracht, die daar een nacht ver
blijven moesten en den volgenden
dag aau hunne ouders werden te
ruggegeven.
De aanleiding daartoe was het-
volgeude: De twee directrices van
de school waren aangeklaagd bij
het parquet der Seine, van gelden
te hebben ingezameld voor liefda
dige doeleinden en de gelden ten
eigen bate te hebben gebruikt. Een
onderzoek leidde tot hare arrestatie
en de onder hare leiding staande
jonge dames werden zoolang op de
bovenvermelde wijze in bescherming
genomen door de dienaren van het
gerecht.
In het Cirque d'hiver te
Parijs had een meeting plaats van
wijnverkoopers; zij verlangden af
schaffing van de wet van 1852,
waarbij verdunning van wijn met
water met vervalsching gelijk ge
steld en als zoodanig geatratt wordt.
Volgens een opgave van den afge
vaardigde Millaud waren van 50,000
debitanten 14.700 voor altijd van
hun staatkundige rechten beroofd
wegens «mouillage». Een motie tot
afschaffing der wet werd met alge-
meene stemmen aangenomen.
Op een bal datonlangs
ten huize van den Chineeschen ge
zant te Madrid werd gegeven, ver
oorzaakten eenige jongelieden een
ongehoord schandaal.
Het feest waarop staatslieden,
hooggeplaatste ambtenaren enz. wa
ren genoodigd, had zijn glanspunt
bereikt, toen een aantal keurig ge-
kleede jonge mannen wenschten
toegelaten te worden. De gezant,
die zijn gasten meestal niet van
persoon kende, liet hen in de bal
zaal toe en nu gebeurde een erger
lijk feit.
De jongelui, die te veelgebruikt
schenen te hebben, pleegden allerlei
onbeschoftheden jegens de damei
en scheurden haar kleederen, zoo.
dat ten slotte een vechtpartij ont
stond. De indringers trokken toei
af maar stichtten nog een ontzag,
lijke verwarring in het vertrek waai
de hovenkleederen der gasten wer
den bewaard. Alle winterjassen
pelzen en damesmantels werdei
door elkander gegooid, een deel de:
kleederen werd in de gangen vat
het huis rondgestrooid en een ande:
deel medegenomen. Toen de gaster
het bal wilden verlaten, dat op zot
ergerlijke wijze in de war wasg
stuurd, was de toestand haast wan
hopig te noemen. Onderscheiden!
heeren vonden hun bovenkleeding
Diet meer terug. De hertog vat
Fernan-Nunez was genoodzaakt dt
pelsjas van zijn koetsier aan te trek
ken en de minister van Justitie,
Martinez, was gedwongen in zijn
zwarte rok huiswaarts te keeren
Da politie heeft een onderzoek in
gesteld.
Wie is dat jonge mensch, dit
gisteren hij u was, vroeg een va-
der aan zijne eenige dochter.
DochterWel, papa, dat is mijn
beminde.
Papa. Uw beminde, kind, ik hel
hem nog nooit gezien en wat doel
hij voor den kost?
Dochter (verwonderd). Hij, papa,
hij doet niets, hij is ambtenaar aat
het ministerie.
(tot haar verwend doch
tertje): Elza, wees nu stil! Het
is met langer uit te houden, altijd
moet je het laatste woord hebben,
Elza. Dat is toch mijn schuld
niet, ma! Hoe kan ik vooruit we
ten, dat u niets meer zeggen wilt
Kort na den dood zijner eerste
vrouw wilde een deftig heer voot
de tweede maal in 't huwelijk tre
den. Toen hij zijn zoon, een be
kend schrijver, vroeg om bij dt
plechtigheid tegenwoordig te zijn
kreeg hij ten antwoord «dat hel
hem 6peet, maar dat hij niet koi
komen, daar zijn moeder pas ge
storven was.»
Vrouw des huizes. Mag ik u nog
wat soep geven?
Gast. Dank u wel.
Vrouw des huizes. Toe, geneei
u nietl
Gast. O, 't is minder omdat il
mij geneer als om de soep.
ZWART.
46
47
48
49
50
41
42
43
44
45
36
37
38
39
40
31
32
33
34
35
26
27
28
29
30
21
22
23
24
25
16
17
18
19
20
11
12
13
14
15
6
1
8
9
10
1
2
3
4
5
genum
merd i u
de vak
ken waar
de stuk
ken kun
nen staan.
WIT.
De stand van het spel is als volgt:
A. (Wit) 3, 4, 5, 8, 13, 14, 23, 28, 34 en 36.
B. (Zwart) 10, 15, 31, 40, 41, 42, 44, 45, 47, 48, 49 en 50.
Hoe moet Wit spelen om te winnen?
Oplossingen worden ingewacht tot 15 Maart e. k. ten einde die
te vermelden in ons nummer van 19 Maart.
DE REDACTIE.
«de natuur moet thans het hare doen I»
Zij zag hem aan, om op zijn gelaat te ontdekken, of hij
nog hoop koesterde den zieke tot het leven te zien terug-
keeren. Maar zij zag daarop geen enkelen trek, die haar
kon doen hopen.
«Hij sterft!» fluisterde zij, voor zich heen, zonder zich
te verroeren.
Hij nam hare handen in de zijne. «Vat moed,» zeide hij
kalui en ernstig, «wij weten niet wat de toekomst brengen
zal, maar het is ons niet geoorloofd den moed te laten
zinken, zoolang er nog hoop is. Gelooft gij mij, als ik u
zeg, dat er nog kans op redding ie?»
Ernstig en diep zag hij haar in de schoone blauwe
oogrn, die thans verduisterd waren door tranen. Die blik
gaf haar weder kracht, de aanraking van die sterke hand
scheen haar nieuwe hoop, nieuw leven in te gieten, en
nauwelijks bewust vau wat zij deed, drukte zij zijne handen
en zeide half luid: «ja, ik geloof u, ik geloof u!»
Hij schoof een stoel naderbij en dwong haar te gaan
zitten. Zij gehoorzaamde, onderworpen als een kind, de
oogen gevestigd houdende op het lichaam van den bemin
den vader. De jonge Italiaan zette zich tegenover haar aan
hel hoofdeinde van bet bed neder.
Beiden zwegen. O, ieder, die in een crisis aan het bed
van een geliefden zieke heeft gezeten, onmachtig tot zelf-
handelen, gedwongen alles aan de natuur over te laten,
weet hoe lang en hoe pijnlijk zulke uren zijn. Het is of
de klok langzamer tikt, of de wijzers stilstaan. Zullen die
uren dan nooit voorbijgaan? En men wendt den blik van
den kreunendeu zieke altijd en altijd weer naar het uur
werk en van daar op den zieke, in onophoudelijken cir
kelgang.
En zoo ook wachtten die jonge man en dat meisje, zwij
gend, maar met een woelende wereld van gedachten in hun
hoofd. De zieke kreunde nog altijd, nu eens heviger, dan
weer minder luid. Van tijd tot tijd gaf Giovanni hem nog
een teug champagne, staarde dan een oogenblik naar het
ingevallen gelaat en legde het hoofd weder zachtjes op
het kussen neder.
Langzaam kropen de uren voorbij. Het pijnlijke kreunen
van den lijder was nu allengs verminderd en Giovanni zag
dat zijne tot nu toe stijf geopende oogen pogingen deden
zich te sluiten. Hij stond op en luisterde aan zijn borst
naar de ademhaling.
Daarop wendde hij zich tot het jonge meisje; maar dit
maal met zulk een glans op het gelaat, dat zij vol ver
wachting opsprong van haar zetel.
«Hij slaapt,» fluisterde Giovanni, «hij is gered!»
Marie deed een stap vooruit en hoog zich over den lijder
heen. Zijn ademhaling was weder hoorbaar en tamelijk
geregeld, de plooien in het gelaat niet meer zoo diep
te voren en de handen waren rustig en kalm gekruis
over de borst.
Zij wendde zich langzaam om en zag den jongen mal
in de oogen. Hij strekte zijne handen uit waarin zij dl
hare legde.
«O, heb dank, heb dank!» fluisterde zij zacht eu harts
tochtelijk, «waarmede zal ik u ooit wat gij gedaan hebt
kunnen vergelden 1»
Hij antwoordde niet dadelijk, maar trok haar, die nie
weerstreefde, tot zich en legde haar hoofd aan zijn borst
terwijl zijne trouwe oogen met een fonkelenden blik o]
haar nederzagen.
«Heb mij liefl» zeide hij toen, zachtjes de lippen op hall
blonde haren drukkende.
«Ik heb u lief, zoo inDig lief,» fluisterde zij, en verbot)
het lieve hoofd nog dichter aan zijn horst.
Maar daar op eens rukte zij zich los en deed een sta]
achterwaarts. Hare oogen, waarin wanhoop te lezen was
richtte zij op den jongeling en toen zeide zij met doffe stem
«Mijn moeder! ik heb haar vergeten!»
En zij staarden elkander aan, zij die elkaar zoo lief had
den, door een onoverkomelijken afgrond van elkander ge
scheiden I
Wordt vervolgd.)
