NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Blanken en Zwarten.
6e Jaargang.
Woensdag 5 September 1888.
No. 1587.
ABOHÏTEMEHTSPRIJS:
ADVERTENTIES:
Dierenmishandeling.
SIA 1) S M U S.
B N i\ E N I A N S).
HMELlSfs
Voor Haarlem, per 3 maanden1.20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Rnreaa: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. Telefoonnummer 122.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij groóte opgaven aanzienlijk rabat.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiere.
Directeuren-Uitgevers J. PEEREBOOM en'J. B. AVIS.
Roof dag ent en voor het BuitenlandCompagnie Generale de Publicite Etrangère G. L. DAUBE &T Co., JOR. F. JONES, Sucr., Parijx, 31btt Faubourg Montmartre.
Het is nog niet zoo lang geleden, dat
er in Nederland een kreet van verontwaar
diging opsteeg, toen eenige sportsmen het
plan koesterden een schietwedstrijd te
houden op levende duiven. Ditmaal waren
het niet enkel bestuurders van vereeni-
gingeu tot (lierenbescherming, die hunne
afkeuring te kennen gaven over deze die
renmishandeling, ieder was er van over
tuigd dat dit heillooze voornemen moest
worden verhinderd. De meeste bladen be
helsden afkeurende artikelen of entre-filets,
welke de beweging overnamen en voort
zetten en, tegen dezeu drang niet bestand,
viel het plan in duigen en werden de dui
ven vervangen door glazen bollen.
Men mag veilig aannemen, dat er een
buitengewone oorzaak was, die zoovelen in
den lande tot dierenbeschermers maakte.
Dierenbescherming toch is een tak van
philantropie, die eenigszins in miscrediet
staat, en die niet op de algemeene sym
pathie mag bogen. Aan de eene zijde is
dit niet te verwonderen: de bescherming
van dieren ontaardt vaak in ecu ziekelijk
koesteren en vertroetelen *an hondjes,
katjes en vogeltjes, in het stichten van
asylen voor gebrekkige huisdieren, dingen,
die de zaak zelve, de goede zaak der die
renbescherming, zeer veel kwaad hebben
gedaan en nog heden ten dage zeer veel
kwaad doen. Men begrijpt niet recht, dat
de Vereeniging tot bescherming van die
ren zich uiet ten doel stelt, blinde katjes
te gaan koesteren of halflamme hondjes te
vertroetelen in een daarvoor opzettelijk
ingericht gebouw, maar dat zij wil dat men
geen vogelnesten meer uithalen, geen hon
den meer martelen, geen kapellen meer
opprikkengeen vogels meer de oogen
uitsteken zal. Geen ziekelijk opkweeken van
halfdoode (lieren, geen vergoding van bees
ten maar het keeren van onnoodige
dierenplagerij, het beletten van wreedheden
zooals wij die iedereu dag kunnen zien
gebeuren, dat is wat ieder dierenbescher
mer, die met gezond verstand begaafd is,
wil. Zoo men dit steeds in het oog hield,
zouden zich zeker bij de Vereeniging tot
dierenbescherming meer personen aanslui
ten dan tot heden het geval is.
Wij zeiden dat er een bizondere oor
zaak moest zijn, die zulk een Algemeene
verontwaardiging in den lande opwekte.
Het komt ons voor, dat de soort van die
ren, die hier in het spel waren, hier die
oorzaak was. De vogel geniet door zijn
teerheid, door zijn zwakheid nog altijd een
weinig meer bescherming dan grootere en
sterkere dieren. Althans van de zijde der
volwassenen, de kinderen tellen in deze
niet mee, eet age est sans pitié I En on
der de vogels is de duif, het beeld van de
zachtheid, van de teederheid, een der meest
geliefde. Het is zeer wel mogelijk, dat het
protest waarop wij hierboven doelden, niet
zoo luid en niet zoo algemeen zou zijn
geweest, wanneer het uilen en niet duiven
had gegolden.
Evenwel, wij zouden ondankbaar en on
waar zijn, zoo wij niet erkenden dat de
bescherming van dieren meer is doorge
drongen dan eenige jaren geleden. Het
nieuwe Strafwetboek bevat over dit onder
werp eenige verordeningen, die den rechter
in staat stellen ernstige dierenmishande
ling ernstig te straffen en palingtrekken
katknuppelen enz. worden hoogstens nog
op boerendorpen in den achterhoek (en
dan nog tersluiks) in praktijk gebracht.
Maar dit zijn de meest uitstekende, de
meest in het oog loopende misbruiken,
en de dagelijks wederkeerende plagerijen van
dieren die wij voor onze oogen zier. ge
beuren, bieden aan de vereeniging tot
Dierenbescherming nog een ruim arbeids
veld aan.
't Waren duiven waarop men schieten
wou! Men zal mij toegeven, dat het be
ginsel hetzelfde was en dat een uil even
veel pijn kan gevoelen als een duif. Maar
de laatste is oneindig sympathieker dier,
't is zoo'n zacht beestje en ziet er aoo lief
uit met een blauw lintje om den hals, niet
te vergelijken met zoo'n akelig dier, dat
alleen '3 nachts te voorschijn komt.
Op dit oogenblik is er in Belgii een
dierenmishandeling gaande, die waarlijk
betreurenswaardig heeten mag. Wij bedoe
len de stierengevechten te Spa.
Jarenlang waren de stierengevechten al
leen in Spanje een geliefkoosd volksver
maak. Voor eenigen tijd zijn ze echter ook
naar Frankrijk overgewaaid en hebben ze
thans in België hunnen intocht gedaan.
Evenwel is de inrichting dezer gevechten
te Spa anders dan in Spanje. Ginds doodt
men den stier, nadat hij half razend van pijn
is door al de kleine wonden die hem zijn
toegebracht, in Spa stelt men zich echter te
vreden met hem die kleine wonden toe te
brengen en voert hem dan weg om te her
stellen en eenigen tijd later weer voor dat
spel te worden gebruikt.
Het is ons onbekend of de belgische
wetten al of niet streng zijn op het ge
bied van dierenmishandeling, en of er geen
termen hadden kunnen gevonden worden
om deze stierengevechten te verbieden.
Indien een jongen, gewapend met een pun
tig stokje op den openbaren weg een koe van
zijn vader op dezelfde wijze mishandelde
als in Spa met de stieren gebeurt, enkel
ten pleziere van eenige mede-ongevoeligen,
die er naar staan te kijken, dan zou zeker
een voorbijgaande politie-agent proces
verbaal wegens dierenmishandeling op
maken.
Onnoodige mishandeling, ziedaar de reden
waarom de belgische autoriteit deze voor
stellingen had moeten verbieden. Onzede
lijk is het, op deze wijze te laten werken
op den ziekelijken zucht naar het gevaar
lijke, naar het wreede, naar het bloedige.
Dezelfde menschen, die met belangstelling de
stierengevechten gaan zien, zullen hunne
kinderen verbieden voor een slachtplaats stil
te staan.
Nogmaals, zoo het duiven waren, in-
plaats van stierenMaar, het moet erkend
worden, een stier heeft in zijn logheid en
in zijn kracht niets dat sympathie inboe
zemt, eerder zal men vrees voor hem gaan
koesteren. Wellicht is het dan eigenlijk
den moed ter toreadores dien men toe
juicht, den moed om zich, nagenoeg onge
wapend, in het strijdperk te begeven met
een dier, waarvoor men zelf bang is?
In elk geval blijft het dierenmishande
ling. Asylen voor hondjes en katjes zal
geen bezadigd mensch verlangen, maar
wel mag men eisohen dat geen enkel dier,
of het een duif (lan wel een stier is, zon
der noodzaak wordt gepijnigd.
Van Spanje naar Frankrijk, van Frank
rijk naar België zou thans Nederland
aan de beurt zijn?
Het is niet te hopen
Haarlem, 4 September.
Gedurende de maand Augustus
ia het Museum van Kunstnijver
heid alhier door 1308 personen be
zocht.
Op herhaald verzoek is aan den
heer J. H. van West Jr. eervol ont
slag verleend uit zijne betrekking
van directeur van de Bloemendaal—
Overreeu--Haarlem Tram-Omnibus
maatschappij. Hoor den voorzitter
der maatschappij werd aan den heer
van West een woord van dank ge-
braeht voor zijn gehouden beheer.
Op een dezer dagen in dit blad
geplaatste advertentie, waarin een
«beklant café» met vergunning ter
overname werd aangeboden, zijn
niet minder dan 57 brieven inge
komen.
Een
eenige
beer uit "uitachland, die
dagen bij familie te Zand-
voort zou doorbrengen, is Vrijdag
nacht plotseling krankzinnig gewor
den. In nachtgewaad ging hij de
straat op, sloeg van een woning
een ruit in en joeg den bewoners
een vreeselijken schrik op het lij.f
Eindelijk werd hij gevat. Toen hij
op Zandvoort aankwam verhaalde
hij de volgende geschiedenis:
Op zijn reis naar Nederland en
even nadat hij de grenzen gepas
seerd waswerd hij aangevallen
door twee zwart gemaakte kerels,
welke met het mes in de hand zijn
geld eischten. Hij wist zich echter
te verdedigen en bracht den nood
rem in werking, zoodat de trein
weldra stilstond. Voor dit echter
gebeurde waren de twee dieven reeds
gevlucht.
LETTEREN EN KUNST.
Sarah Bernhardt zal den 8n Oct. te 's-Hage
optreden in «La Tosca", den 10n en den 15n
Oct. in «Théodora* en «Fédora*, alle van Sardou.
De gebr. Van Lier hebben de regeling op zich
genomen van de reis van Sarah Bernhardt door
ons land. Zij zal te Amsterdam tweemalen in
het Grand Theatre optreden en wel in October.
Op den zoo schilderachtig gelegen en goed
onderhouden doodenakker van Roozendaal werd
Zaterdagnamiddag het stoffelijk overschot van
onzen Hofdijk ter aarde besteld.
Vijf prachtige kransen versierden de wit eiken
houten lijkkist, die door acht vrienden van den
overledene en twee zonen, beide officieren van
het nederlandsche leger, gevolgd werd. Aan de
groeve sprak de heer W. A. Caspers, van Utrecht,
woorden van vriendschap en erkentelijkheid, die
op hoogst indrukwekkende wijze beantwoord wer
den door den oudsten zoon.
Hofdijk's graf ligt naast dat van Bernard ter
Haar, iets verder dan dat van De Genestet.
Adelina Patti krijgt voor haar volgende
kunstreis in Zuid-Amerika 937.500 frs. voor 30
avonden.
Door Z. M. den Koning-
Groothertog is de ridderorde van de
Eikenkroon verleend aan den heer
Ch. Baltet, den bekenden Frauechen
boomkweeker en schrijver.
De conferentie omtrent
het internationaal goederenverkeer
op de spoorwegen, waarbij ook onze
regeering betrokken was, en die 12
September a. s. te Bern zoude plaats
hebben, is, naar men verneemt, uit
gesteld.
In het hoofdkiesdistrict
Bergum is in eeue op 1 September
gehoudene vergadering van de libe
rale kiesvereeniging «de Eensge
zindheid», met bijna algemeene
stemmen tot candidaat voor het lid
maatschap van de Tweede Kamer,
vacature Bosgra, gesteld de heer J.
H. Sickler, notaris te Augustinusga.
Het Ty dsckrift voor Ge
neeskunde deelt mede dat de bijeen
komst van de Internationale Jury,
welke in September te Brussel zou
plaats hebben voor de toewijzing
van den prijs van 6000 mark van
Keizerin Augusta voor het beste
model van een vervoerbaren hospi
taal-barak, wegens gebrek aan deel
neming tot onbepaalden tijd is ver-
Men deelt ons mede, dat
de heer P. J. de Quartel, ingenieur
lste kl. van 's rijks waterstaat, aan
Z. M. den Koning de voorloopige
concessie heeft aangevraagd voor
de indijking, droogmaking en inpol
dering van het grootste gedeelte
der Zuiderzee en van de Friesche
Wadden. De concessie-aanvrager
raamt de kosten op 220 millioen en
de baten over 20 jaren op onge
veer 337 millioen. (D.)
Het groote zilveren ser
vies, dat de Kroonprinses op haren
verjaardag van Hare Koninklijke
ouders ontving, vertegenwoordigt
eene waarde van ODgeveer f 100,000.
Door de regeering is
thans ook bij de nederlandsche
spoorwegbesturen aangedrongen op
de spoedige invoering van een be
perkten Zondagsdienst op de spoor
wegen. (Avp.)
Niet met de So en da, maar
met de Prinses Wilhelminakapt. K.
Visman, keert de heer Van Rees
uit Icdië terug. De Soenda zal bij
aankomst van de Sumatrawaarmede
de nieuwe goeverneur-generaal naar
Indië gaat, reeds 14 dagen op de
terugreis zijn.
De Vrijdag te Breda gehou
den tweede zitting der ned. Juristen-ver-
eeniging werd door den voorzitter met
een toepasselijk woord over het feest van
den dag.
Daarna kwam aan de orde het vraag
punt: wEischen de wettelijke bepalingen
omtrent de overeenkomst van levensverze
kering herziening? Zoo ja, in welken zin
Na uitvoerige discussie werden bevesti
gend beantwoord de vragen
1. Behoort de zelfstandigheid van het
levensverzekerings-contract wettelijk te wor
den erken? 2. Behooren polissen aan order,
toonder of in blanco, dan wel behoort
enkel overdracht der polis bij wege van
cessie geoorloofd te zijn? 3. Behoort de
FEÏÏIÏjïiBTO INT.
Een verhaal uit den amerikaanschen burgeroorlog.
15) IXe HOOFDSTUK.
DB PATIENT VAN TOBT HEEFT EEN ONDERHOUD.
Mrs. Sprowl stond niet op een goeden voet met de familie
van bare schoondochter, sedert Salina van haar man ge
scheiden was; en hare laatste woorden sprak zij zoo luid,
dat zij door iedereen, die in huis was, verstaan kon worden.
Penn verzocht Toby de deur te openen, daar hij ge
loofde, dat het beter zou zijn, de dame binnen te laten en
zich met haar te verzoenen, maar Toby schudde het hoofd,
en balde zijn vuist van woede,
Wel! zeide mrs. Sprowl, het hangt van u af,
mij binnen te laten, maar ik zal u een ding aan het ver
stand brengen; ik verzet geen voet voor deze deur geopend
wordt, en als gij geheimhouding noodig hebt over uwe aan
wezigheid bier, dan zou het veel beter voor u zijn, Penn
Hapgood, mij binnen te laten, dan mij hier den geheelen
dag op den drempel te laten staan.
De gedachte aan eene langdurige belegering vervulde
Toby met schrik: hij aarzelde, maar Penn zeide:
Ik ben zeer zwak, en nog zeer ziek, juffrouw, maar
ik heb geleerd wat het is, weggejaagd te werden uit een
huis, dat voor mij geopend had moeten worden, om mij op
te nemen, en ik ben niet van plan iemand anders zoo te
behandelen, als gij mij behandeld hebt.
Dit werd in haar tegenwoordigheid gezegd, want Toby
die bemerkt had dat hij hem niet meer kon verbergen, had
de klink opgelicht, en zij was binnengekomen.
Wel, mijnheer Hapgood, begon zij met een ge
maakt lachje, dat zeer weinig wroeging maar zeer veel lis
tige baatzucht verraadde, u moet mij niet te hard be-
oordeelen. Denk er aan, dat ik eene arme weduwe ben,
en dat mijn leven bedreigd werd, en ik genoodzaakt werd
te doen wat ik gedaan heb.
Wel, zeide Penn, ik vergeef het u. Geef haar
een stoel, Toby.
Toby zette een stoel neder en de weduwe Sprowl ging
zitten.
Wij konden geene vrienden meer worden, voor ik u
bezocht had, om te zien, hoe het met u was, zeide zij
met gevouwen handen, terwijl zij Penn met belangstelling
aankeek. Ik weet, dat het iets vreeselijks was, maar het
is zoo gemakkelijk te denken, dat men u nergens om kan
berispen. Het is voor mij hard genoeg, een kostganger te
verliezen, en dat nog wel in dezen tijd, terwijl ik ook den
vriend verlies, dien ik als een lid van mijn huisgezin be
schouwde en voor wien ik heb gewasschen en gestreken,
alsof hij mijn eigen zoon was.
En mrs. cprowl veegde hare oogen af, terwijl zij oplet
tend den indruk van hare woorden naging.
En ik dacht, zeide zij, dat gij mij die beuzeling,
die gij vocraf betaald hebt, en die gij mij als kostgeld
schuldig zijt, wel zoudt willen schenken, want zooals gij
weet, ben ik eene arme weduwe, en mijn eenige zoon zwerft
overal rond.
Penn stemde er dadelijk in toe, haar dit te schenken, daar
hij dacht, dat het voor hem wel onmogelijk zou zijn, in
het andere geval zijn geld terug te krijgen.
Dan hebt gij nog een oude jas! zeide mrs. Sprowl
op deelnemenden toon. U zult mij die wel willen schen
ken, nietwaar? Ik kan er een kraag uit maken.
Ja, ja! zeide Penn, gij moogt haar hebben.
Toby stond achter haar stoel, met woede in het hart.
En ik dacht, dat bet eerlijk zou zijn, dat gij mij het,
het.... zoudt vergoeden; ik weet niet, hoe ik het mij ooit
ter wereld zal kunnen verschaffen, daar ik eene arme we
duwe ben en mijn eenige zoon.... Zij verborg haar gelaat
uit aandoening in haar boezelaar.
Waarvoor moet ik betalen? vroeg Penn.
Voor.... voor, gij weet wel, zeide zij, ik zou het
voor geen geld ter wereld verkocht hebben, en het zal mij
minstens tien dollars kosten, om het mij weer aan te schaf
fen, hetgeen zeer moeilijk gaat, daar ik eene arme weduwe
ben, en het linnen was zoo sterk als men het maar zelden
gezien heeft; ik heb het zelf gemaakt en mijn echtgenoot
zaliger is er op gestorven; hij heeft mij geholpen de gan
zen te plukken en ik heb niet gedacht, toen ik u in den kost
nam, dat juist dat bed opgeofferd zou worden, want het
