NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD. SARAH BLONDEL. 6e Jaargang. Maandag 3 December 1888. No. 1663. ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIES: Dit Immer Instaat uit drie Malen HAARLEMMER HALLETJES. Ben Zaterdagavondpraatje. HAARLEMS DAGBLAD Voor Haarlem, per 3 maandenƒ1.20. Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65. Afzonderlijke nummer»- 0.03. Bit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. 'JVIernonniimstier 1X2. ▼an 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents Groote letters naar plaatsruimte. Bij groote opgaven aanzienlijk rabat. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door .nee agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en eonrantlers. Mreeteuren-Ultgevers J- C. PEEREBMH ess j. B. AVI». Hoo fdagenten voor het Buitenland: Compagnie Generale de Publieite Etrangère G. L. DAUBB if Co., JOH. F. JONESAw er., Parijt, Slèis Faubourg JUontmartre. EERSTE BLAD. LIL Het was 28 November geworden en nóg hoorde ik mnsr niets. Ik wachtte en wachtte: zou het nu nog niet komen En jawel,Donderdagmiddag kwam mijn geliefde ega heel vriendelijk naar mij toe, tikte mij op den schouder en zeide//Man, we moesten vanavond de stad eens rondgaan, om de winkels te bezien l" Als een waardig en liefhebbend echtge noot, antwoordde ik: //Vrouw, we gaanl En neem Sophie maar mee en Marie ook en Willem behoeft ook niet thuis te blijven. Maar dit zeg ik jullie, ik zal een som gelds bij mij steken, die strekken moet. Op de pof koopen is me een grouwel Klokke zeven daar gingen we in slag orde. Mijn vrouw en ik gearmd, alsof we pas verloofd waren en mijn geliefd kroost achter ods aan. //Waarom heb je een over jas aan, Willem?" vroeg ik aan mijn zoon, //gewoonlijk heb je er zoo'n hekel aan." z/Hml" zei de jongen, want hij wou niet beken ue.i dat hij het gedaan had om meer zakken te hebben, ten einde den buit te bergen. //Waarheen eerst, pa?" riep Sophie. //Naar vara Zijl in de Korte Veer- straat!" antwoordde ik. //Daar vind je een keuze van luxepost, waarnaar al je lange-brieven-schrijvende vriendinnen zou den watertanden en een verscheidenheid van keurige galanterieën en luxe-artikelen van f2 het stuk!" 8chuin daarover bekeken we den winkel van Karei van Teen. ,/Dat lijkt wel zand met goud," zeide Willem op een paar vazen wijzende. //Dat is eugelsch ge zand majolica," antwoordde ik, „en zie eens wat mooi gekleurd glas met goud I" //Een tijgerkop, pa!" riep mijn jongste dochter uit, terwijl zij wees op den winkel van J- Slager in de Anegang. «O, wat prachtige opgezette dieren liggen daar. Ziet u die molfen, ma? Kijk, die kost 8 gulden en die 60 gulden. Zoo'n pelsjas zou n wel goed 3taan, pa 1" We gingen niet gauw voor dezen winkel vandaan, maar eindelijk gebeurde het toch en voortgaande, ging, zooals dat heet, mijn neus te gast. Ik ruik, ik ruik...." z/Menschenvleesch?" viel Sophie in? «Neen, parfumerieün." //Dat geloof ik wel," antwoordde ze, //dit is de winkel van Tan Dijk. Heerlijke zeepen en odeurs verkoopt hij, pa. Toe geef u me zoo'n fleschje Mikado-odeur, dat is wat nieuws Nu dat geschiedde. Toen we er uit kwamen, zei Willem: //Ik zie bij Hassfnb niets. Verleden jaar had hij Sneeuwwitje in de kast, heel mooi. //Zaterdagavond komt Asschepoetster er in," antwoordde ik. //Het zal een groote hut zijn va»» binnen blauw betegeld. Bij den ouderwetschen haard zit Asschepoet ster en in de deur komt de toovergodin te voorschijn, leunende op haar kruk. Dat zal een prachtig effect maken, lel er maar eens op!" Voor het magazijn van de firma P. M. Geyer stond mijn vrouw als een paal. //Wat fijne artikelenriep ze uit, //kijk dat goudbrocaat eens hoe keurig. Mevrouw Jansen heeft hier allerlei artikelen van geschilderd koper gekocht, dat er uitziet als mandewerk. «Wil je binnengaan P" vroeg ik, royaler dan gewoonlijk, omdat ik vind dat met St, Nicolaas ieder zijn geld moet laten rollen, //dan ga ik inmiddels even terug om sigaren te koopen bij A.J. v«n Es. Want, jullie weet het, gral ons wen- schen is maar rook, rook is dus mijn wenschen ook!" //U kan ze ook goed krijgen bij Koolhoven in de Groote Houtstraat," zeide Willem. «En bij de Lieme in de Barteljorisstraat," voegde Sophie erbij //Ik heb nog meer noodig," antwoordde ik. //Men moet in deze dagen bij ieder wat besteden! Bij Frenay zagen we een massa speel goed, om een heel weeshuiB voor jaren te voorzien. Poppen vooral, met poppenka- mers, een Dorado voor meisjes. Deze firma heeft ook veel artikelen die in Holland zelf zijn gemaakt. We schaterden van lachen om Hans Gilpin's rit, een aller- vermakelijkst otuk speelgoed. "Kijk pa, de Matador heeft een arondster." We keken naar de overzijde en zagen in de spiegels van dit welbe kende kleedermagazijn een groote ster met een massa flikkerende en fonkelende pun tjes. uWat zijn dat voor blinkende pun tjes P" vroeg ik verbaasd, //hoe verkrijgt men zoo'n effect P" Willem die naderbij gekomen was, antwoorddeNeen, wat hij antwoordde zeg ik niet, de lezer moet het zelf maar gaan kijken. Daar verrees in de winkelkast van de firma Sanders Ce., in de Groote Houtstraat het wapen van Haarlem, rood en wit, in zeep. De fraaie etalage-kast was gevuld met fijne odeurs, zeepen en par- fumeriën, terwijl de flesohjes schitterden in hei; helle gaslicht. //Het nieuwe be hangsel- en tapijtmagazijn van de Wilde in de Damstraat heet ook Rood en Wit," zeide Sophie, //daar staat St. Nicolaas met zijn knecht in de winkelkast." //Bij le Br rara hier vlak bij, moet ik een nieuwe lamp hebben man," zeide mijn vrouw, toen we voortgingen en bij de Jong die voorbij de Oudegracht woont, een petroleumtoestel". //Denk aan je budget vrouw 1" waarschuwde ik. „Kom, ko. het geld is rond om te rollen, vooral op St. Nicolaas," antwoordde mij* wederhelft. „Daar heb je gelijk in!" zeide ik. De firma de Lange en van Ek was als altijd keurig voorzien van de nieuwste snufjes. Bloemtafels in nikkel, brons en hout, eene prachtige eolleetie vuurschermen en in de ruime lokale* ee* ongeloofelijke voorraad van allerlei arti kelen, klein en groot. Iets nieuws is een amerikaansche kinderstoel, die in tweeën geslagen uitstekend als wagen op vier wie len dienstdoet. Van uit de drukke Houtstraat gingen wij de stillere Gierstraat in. In den win kel van Rietfort, firma Sanders en in de Tydgeest vonden wij tal va* voor cadeaux geschikte artikelen in het manu- factuurvak. Bij al die bezoeken ging het mij ala Esopus in de bekende fabel, mijn zak werd lichter en die van mijn kroost werden zwaarder. Op de Botermarkt ge komen sloegen we nog even linksaf om by de firma Schoolmeester een paar koopjes te halen in dekens en kleinere artikelen. „Als ik zoo'n vleeschwinkel zie/' zeide mijn vrouw, toen we voor den winkel van Koeleivijn in de Koningstraat stonden, «dan weet ik niet hoe er vegetariërs kunnen wezen. Die worsten, men zou er direct in wille* happen 1 Op den Jansweg Sb bij C. Kuykera is een piramide gemaakt van rookvleesch, bankethaminetjesen rook worsten, om iemand te doeD watertanden!" „Pa, Willem moet een parapluie heb ben," fluisterde Sophie mij toe, toen we aan het einde der Koningstraat kwamen. Die moet u morgen bij Tbiemnn, Ko ningstraat gaan koopen, van 80 cents af zijn ze te krijgen." „Toch zeker wel duur der ookP" vroeg ik schertsend. „Nu ja, natuurlijk. Maar is het niet gek dat iemand nog in den regen zo* loopen, als hij zich daartegen voor zestien stuivers bewaren kanP'In den bekenden bazar van Karthaaa was het stampvol, zoo zelfs dat mijn vrouw een laars op haar voet kreeg, die my noopte den eigenaar van gezegde laars een booten blik toe te werpen. Mijn toor* ver dween echter ras toen ik in de groote lokalen de verzamelde artikelen zag. Beschilderd terra cotta, albums op standaard, tafeltjes van papier maché dongen om den voor rang met voorwerpen van beschilderd leer en prachtige uurwerken in allerlei groot ten, vormen en prijzen. ,En nu gaan we taartjes eten bij Kal- pers op de Groenmarkt," zeide ik toen we weer op de Groote Markt waren. //Een groot ehassiuet, met St. Nicolaas er op, ijst ons gemakkelijk genoeg den weg." Bij G. Koling, voorheen Gezusters Grasveld, het eerste huis van de Groote Markt, werd mijn vrouw die een das voor een neefje van ons koopen moest, een col lectie voorgelegd waarmede alle haar- lemsche jongelui zich hadden kunnen tooien. „Hebt u het nog al drukP" vroe gen we. „Zeker, ik ben best tevreden' was het antwoord. „Kwam er maar wat vorst, dan verkocht ik weder volop win terhandschoenen en wollen ondergoederen De hoedenwinkel van Frans is bekend genoeg, en hem zal met dit feest de leve rantie van menig hoofddeksel worden op gedragen. Met een vaart liep Sophie de Barteljo risstraat in. „Wat scheelt Fie toch?" zeide mijn vrouw verbaasd. Voor den winkel van Weill stond ze stil en nu begrepen wij waarom za zooveel haast gemaakt had. In de eene winkelkast wa re* prachtige balcostuums geëtaleerd, die Sophie's aandacht derwijze boeiden. Mijn vronw ging naast haar staan en weldra voerden de twee een gesprek zoo vol be wondering, dat ik zeggen moest; //Kom oudje, doe nu geen verkoudheid op. Je bent nog even verrukt over ee* baljapon als je dertig jaar vroeger waart." «Dat begrijpen mannen toch niet!" antwoordde mijn vrouw even geraakt, zoo als vrouwen altijd zijn als raen haar op haar ouderdom wijst. «Je zoudt beter doen als je mij eens een mooie boa uit szen winkel kocht of een voetzak of een lof voor Marie. Er is keus genoeg van die artikelen 1" Van bont op nieuw zilver is de sprong nogal groot, maar een St. Nicolaaskijker is voor een sproDgetje niet bang. Fijn en keurig ziet de étalage van nieuw zilver van Hordijk in de Barteljorisstraat er uit. Bracelets en fruitschalen, dessertmes sen en theelepeltjes, alles schittert en fon kelt in het helle gaslicht, scherp afstekend tegen het rood fluweel waarop het ligt. We zagen daar een nieuwigheid en wel een sauslepel, waarmee men vette en ma gere jus scheideu kan. In den winkel van Anton Bosse, Barteljorisstraat, kochten we eenige schrijf- benoodigdheden en een aantal in prijs ver minderde fotografiën. „We hebben de Zijlstraat nog vergeten, pal" riep Marie uit „en ik moest bij Werder op no. 57 nog speculaas halenl" „En ik moest een prachtige fotografie bij üpoon koopen," voegde Sophie er bij. „Nu, goed kinderen, daar gaan we dan later naar toe," antwoordde ik. „Eerst moeten we de Kruisstraat in om eens te zien of Pander wat nieuws heeft in gordijnen en tapijtstoffen." In die* winkel ontmoetten we mijn vriend Jaaaen en zijn vrouw, die ook een reis langs de winkels ondernamen. Dade lijk deden de dames elkaar wederzijdsche confidentiën over hare iHkoopen. „Ik heb ean prachtigen kachel gekocht bij Heenk Damstraat 6," zeide mevrouw Jansen. „Dat nieuwe magazijn ziet er keurig netjes uit en men vindt er in kachels, haarden, man gels, baden en dergelijke artikelen een keus, waarvan men verbaasd staat. Een naaimachine heb ik ook gekocht, in het depot van de Singer Manufacturing in de Barteljorisstraat. -ukkel jij nog al tijd met je oude voort?" Mijn vrouw knikte, met een verwijten den blik op mij, maar ik wisselde een blik met Sophie, want dienzelfden dag hadden wy er samen voor haar een ge kocht bij Brandt in de Schachel- sfcraat. „Heb jelui ook zoo'n laDgen tocht ge maakt?" vroeg mevrouw Jansen. „Wij heb ben al ontzaggelijk veel gezien. Je moet eens gaan kijken bij Boekman op de Riviervischmarkt, je weet wel die groote glaswinkel. Daar staat een beer met een berenleider in de kast. Juffrouw Svraans- wijk in de Jacobijnestraat heeft weer een mooie collectie mandewerk en als je fraaie platen voor eene schilderij noodig hebt, kijk dan eens bij Fetter in de Kruis straat No. 48 of bij zijn overbuurman Mul. „Me dunkt," zei ik mijn vriend Jansen nauwkeurig opnemend, „er is iets vreemds aan je. Jawel, nu zie, ik het, je hebt een nieuwen hoed op. Wat zoo'n verandering van hoofddeksel toch dadelijk de aandacht trekt. Waar heb je hem vandaan? „Bij Klerop op de Botermarkt", kreeg ik ten antwoord. „Die heeft zijn winkel vergroot en een aparten winkel voor hoe den en pette* ingericht naast zijn oude magazijn. Ook fijne soortea verkoopt hij tegenwoordig, deze heeft zes gulden gekost." „Ik bevind mij altijd heel wel bij Boeree op de Riviervischmarkt," zeide mijn vrouw. „Die heeft ook ferme keus en is niet duur. Maar ik moet een echte lampe beige hebben voor mijn saloD, weet je ook waar ik die zou moeten koopen P* „Wel, bij de Nobel in de Lange Veer- 8traat natuurlijk. Eu als je daar heengaat, loop dan even bij Buetinck op den hoek van de Damstraat binnen. Daar vind je van alles en alles in het vak van ga lanterieën. Yan manchetknoopen af tot nickel horloges toe. O ja, ik zou bijna nog vergeten je opmerkzaam te maken dat L. Zwartser in de Lange Yeerstraat een uitverkoop houdt in het perceel, waar vroeger dat bierhuis Spatenbrau was. Kijk daar eens voor het raam, mooie tricot goe deren en voor een prijsje We bekeken de aangeduide winkels en niet zonder succes voor de eigenaars daarvan. Toen zei ik tot mijn vrouw „Hoor eens, gaan we naar huis. Het is al tien uur en ik ben vermoeid. Morgen komt er weer een dag Bij deze mededeeling verhieven zich kreten van afkeuring. „Ik heb nog een pot gember noodig van Fan Eden in de Damstraat", zeide mijn vrouw „en bo terletters van Braakman ook uit de Damstraat. En ja, dat is waar ook, cho coladeletters van de Waal in de Kleine FBIÜÏIJIJFITO INT. Naar het fransch van Louis Gallet. IV. Gewoon aan een onbezorgd en weelderig bestaan, viel het hun in den eersten tijd zeer moeilijk zich te schikken in de bekrompen levenswijze, die zij in het ouderlijk huis volgen moesten. Madeleine ontving hen, zonder hun iets te vragen; maar zij was niet in staat hen op andere wijze voort te helpen. Wanneer zij geld noodig hadden, moesten zij het maar verdienen, daar de veertienduizend francs van zuster Knorrepot pas voldoende waren om in de dagelijksehe be hoeften te voorzien. Matthieu maakte al dadelijk gebruik van de hem aan geboden gastvrijheid; Jacques evenwel, die ondernemender was, beproefde zich eenige hulpbronnen te openen met den handel. Hij had de stoutmoedigheid van zijn vader geërfd; ongelukkig genoeg bracht zij hem niet zooveel op. Hij vond weinig te verdienen. Om geld te krijgen overreedde hij Matthieu een hypotheek te nemen op het huis in de duinen. Zoodra zij evenwel weer geld in hun bezit hadden, be gonnen zij het oude leven op nieuw. Het middel reikte dit maal zes maanden toe. Matthieu trok zich daarna op het huis terug, waar hij geduldig de vernederingen van Ma deleine onderging en zijn tijd zocht klein te krijgen met langs de kust heen en weer te loopen en krabben of gar nalen te visschen als in zijn kinderjaren. Jacques daarentegen, die kennissen, zoo geen vrienden te Boulogne had, bezocht er druk de kringen en vooral het Casino, waar hij zijn geluk met het spel beproefde. De kans was hem evenwel gedurende eemgen tijd tegen. Den dag vóór het vergaan van de Albany had hij zijn zuster nog om geld verzocht; zij zou het hem zonder twijfel gegeven hebben, wanneer het niet reeds voor de tiende maal was geweest, dat hij in die maand met dat verzoek tot haar kwam. Zij weigerde. Jacques was genaderd tot dien tweesprong op den levens weg, waar men, ten einde raad, zich voorgoed opheft of zedelijk te gronde gaat. Alles hangt af van de omstan digheden, waarvoor men geplaatst wordt. In dit geval waren zij noodlottig geweest: zij hadden van Jacques Gerbier een dief en een moordenaar gemaakt. V. Gedurende de eerste uren, die op zijn misdaad volgden, trachtte Jacques zijn geweten tot zwijgen te brengen. Hij zeide en herhaalde tot zichzelven, dat zijn hand toegeslagen had, niet ten gevolge eener overweging, maar bij instinkt. Eens, op de jacht, had hij met de kolf van zijn geweer een dier verminkt, dat hij voor dood hield en dat opgesprongen was, toen hij de hand uitstrekte om het te grijpen. Hij putte zich uit in bewijsvoeringen, dat het eene geval gelijk was aan het andere, over het hoofd ziende, dat een diefstal den moord voorafgegaan en noodzakelijk ge maakt had. Dienzelfden dag namen zijne gedachten evsnwel een ge heel anderen keer. De reden, waarom Madeleine getroffen kon zijn door zijne zachtheid voor Sarah, na zich eerst over zijne ruw heid boos te hebben moeten maken, lag in bet feit, dat Jacques in de papieren van Francis Blondel dingen had ontdekt, die hij in staat rekende van machtigen invloed te zijn op zijn verderen levensloop. Deze papieren, die hij eerst met minachting ter zijde ge worpen had en die hij later verklaarde, te hebben verbrand, deze papieren waren eenvoudig de geboorteactes van Blondel, Sarah en vele hunner familieleden. Zij vormden samen zulk een goed geheel, dat men er een familiestam boom uit had kunnen maken. De ontdekking van een nummer van den Moniteur, des tijds een officieel blad, waarin een passage met rood krijt was aangestreept.deed Jacques zulk eene groote waarde hech ten aan deze schijnbaar onbeteekenende papieren. {Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1888 | | pagina 1