NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
SARAH BLONDEL.
6e Jaargang. Donderdag 20 December 1888. No. 1678.
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIES!:
STADSNIEUW S.
BINNENLAND.
DAGBLAD
BBirectcuren-Uaftgevers J. C. FEËREBDOl en J. B. AVI».
Voor Haarlem, per 3 maanden/1.20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
van l5 regels 50 Cents; iedere ragel meer 10 cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij groote opgaven aanzienlijk rabat.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bnrewu: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. ^eleroonnnmmer 12*.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiers.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Generale de Publieite Etrangère G. L. DAUBE J" Co., JOH. F. JONESStier., Parijs, 3Ibis Faubourg Montmartre.
Haarlem, 19 December.
Zondag 11. hield het algemeen be
stuur voor 1889 van den Ned. Wiel-
rijdersbond eene bijeenkomsttot
verkiezing van het dagelijksch be
stuur en de verschillende commis-
siën voor het volgend jaar.
Het aftredende dagelijksch bestuur
werd. in zijn geheel herkozen, even
als de commissie voor de redactie
van de KampioenDe wedstrijdcom-
mistie is oameugesteld uit de heeren:
Dirk ter Haar, te Kuik, voorzitter;
jhr. E. J. de Stuers, te Amsterdam,
handicapper; Joan Rahuteu, A.Schel-
tema Beduin, beideü te Amsterdam;
J. J. van Breda Beausar, te Ouden
bosch; A. R. van Loon, te Delft;
C. J. de Laag Evertsen, te Heteren.
Verder werd in beginsel aange
nomen de groote bondswedstrijden
in 1889 te doen plaats hebben te
Nijmegen op Tweeden Pinksterdag
en volgenden dag.
Door de uitgevers van Haarlemss
Dagblad, is het volgende adres aan
den Gemeenteraad ingediend:
Aan den Gemeenteraad
van Haarlem.
De ondergeteekenden, J. C. Peereboom
en J. B. Avis, directeuren-uitgevers van
«Haarlem's Dagblad", hebben de eer zich
tot U te wenden met het navolgende
verzoek.
Het is hun voornemen, van het verhan
delde in den Gemeenteraad een stenogra
fisch verslag uit te geven. Uit den aard
der zaak toch is een dergelijk verslag
altijd juister dan een zoogenaamd zakelijk,
waarbij dikwijls veel van de persoonlijke
appreciatie van den verslaggever afhanke
lijk is. De stenograaf schrijft alles neder
wat er gesproken wordt en behoeft niet,
zooals bij eeu zakelijk verslag, te kiezen
wat hij opteekenen wat niet opteekeneu zal.
Het spreekt wel vanzelf, dat onderge
teekenden eene kostbare onderneming als
deze, niet kunnen aanvaarden zonder eenige
subsidie van Gemeentewege. Het komt ons
voor (het zij met alle bescheidenheid ge
zegd) dat het ook voor den Raad van
groot belang is, zoo het verhandelde in
zijne zittingen geheel en juist wordt weer
gegeven en aldus verkeerde opvatting van
de zijde van het publiek ten eenenmale
wordt voorkomen.
Het is ons bekend, dat Uw College in
dertijd niet wenschte in te gaan op een
voorstel van den heer Fr. Netscher tot
levering van een stenografisch Raadsver-
slag en wel om financieele redenen. Uit
den aard der zaak zijn wij echter instaat
de uitgifte van zulk een verslag op min
der kostbare wijze te doen plaats hebben,
daar dit toch ons tegenwoordig reeds zeer
uitgebreid verslag vervangen zou.
Wij nemen derhalve de vrijheid U voor
te stellen, ons voor het uitgeven van een
stenografisch Raadsverslag te willen toe
kennen een som van f 1200 per jaar. Wij
zijn bereid daarvoor ter uwer beschikking
te stellen een zeker aantal b.v. honderd
exemplaren en deze in de stad van onzent-
wege op Uwe aanwijzing te verzenden. Het
is verder ons voornemen, dit verslag te
verstrekken aan de geabonneerdeu op
ons blad.
Wij zijn gaarne bereid een of twee ver
slagen te leveren tot proef. Het zij ons
nog vergund U opmerkzaam te maken,
dat wij twee stenografen ter onzer beschik
king hebben, zoodat wij ook in geval van
ziekte, steeds aan onze verplichting zullen
kunnen voldoen.
't Welk doende,
Met verschuldigden eerbied,
J. C. Peereboom en J. B. Avis,
Directeuren-Uitgevers aan Haarlem's Dagblad.
Haarlem, 17 Dec. 1888.
Men meldt ons het overlijden van
den bekenden bouwkundige den
heer J. D. Kaakebeen, alhier. In
het nieuwe westelijk kwartier dezer
stad, nl. het Wilsonsplein, de Wil-
helmina-, Alexander- en Sophia-
straten, werden naar zijne plannen
in de laatste jaren ruim dertig fraaie
en degelijke woonhuizen gebouwd,
terwijl ook in verschillende andere
straten heeren- en winkelhuizen
door hem werden ontworpen. Hij
bereikte den leeftijd van 63 jaren.
Heden werd in veiling ten over
staan van den Not. W. K. Loeff
verkocht voor eene som van f6115.50
eene Hofstede met gebouwen, wei
en bouwland tezamen groot 20 HA.
liggende te Haarlemmermeer aau
der. Sloterweg tusschen den Ben-
nebroekar- en Yenneperweg. Koo-
per was de heer C. van Hoik Jr.
voor den heer J. J. Korthals te
Schoten.
De Haarlemsche Bachvereeniging gaf
Dinsdag een buitengewoon concert met
medewerking van het symphonie-orkest uit
Utrecht onder leiding van den heer C.
Coenen.
Als solisten traden op de heer Pablo de
Sarasate, de beroemde viool-virtuoos uit
Madrid en mevr. Emilie Wirth, concert
zangeres uit Aken.
Wij zijn gewend dat de Bach concerten
volle zalen trekken en voor ditmaal was
de verwachting een stampvolle zaal te zien
zeker meer dan ooit gerechtvaardigd, niet
alleen toch om den goeden naam van het
utrechtsche orkest, maar bovendien om de
groote faam van het spel des heeren de
Sarasate, die dit jaar reeds enkele con
certen in ons land heeft gegeven en overal
het meeste succes heeft behaald.
Hij gaf: //Concert voor viool no. 1"
van Max Bruch, //Fantaisie Faust de Gou
nod", ,/Habnnera", van hemzelf en //Noc
turne" van Chopin.
Reedt terstond verried de breede streek
en de fijne nuanceering den kunstenaar
van de» echten stempel. De weelderige
//Fantaisie" bracht een betooverenden in
druk teweeg, terwijl in de beide overige
nummers de zeldzame virtuositeit van dezen
hoogstaaaden kunstenaar, die hier een eigen
compositie vertolkte, schitterend aan het
licht kwam. Inderdaad, de Sarasate heeft
recht op de volle bewondering van het
publiek, dat Dinsdagavond zijn spel genoot.
Mevrouw Emilie Wirth beschikt over
een krachtig geluid. Zij zong //Air de Da-
lila de l'opéra Samson et Dalila" van
Saint Saëns, drie liederen van Schubert en
drie liederen van Schumann, Mozart en
Brahms. In den beginne was zij niet ge
lukkig en boeide zij volstrekt niet; het
deed ons voor haar werkelijk genoegen dat
zij zich bij de drie laatste nummers herstelde,
toen bleek het ons dat zij over een sym
pathiek orgaan beschikt en met warmte
en gevoel kan zingen, waaraan wij aan
vankelijk reden hadden te twijfelen.
Hot orkest was als altijd weder uitste
kend. Met veel takt werd de begeleiding
van Bruch's viool-concert volbracht
terwijl in de //Symphonic no. 7", van
Beethoven en in de //Academische Fest-
ouverture" van Brahms het prachtige en
semble onder de degelijke leiding van den
dirigent ten volle bewees, dat wij in Coe-
uen's orkest een der beste van ons land
begroeten.
Wie het sombere gebouw op de Ge
dempte Oude Gracht ziet, waarvan het op
schrift //Weten en Werken// herinnert aan
gefronste voorhoofden en vereelte handen,
mag wel den indruk krijgen, dat er achter
die grauw geportlande muren een sombere
toon heerscht eu dat de geest van Ly-
curgus deze onvrieadelijksto plek in ge
heel onze vriendelijke stad voor zijn domi
cilie gekozen heeft. Maar 't valt mee,
wanneer men, zooals wij Maandagavond,
binnentreedt. Om half aoht al zaten wij
rustig en wel te smoken en om acht uur
smookten wij zoo hard, dat zelfs de gas
vlammen ervan begonnen te knipoogen.
Daarvan hadden wij aanvankelijk ons ple
zier, maar toen tegen half negen drie
dezer lichten voorgoed hunne oogen dicht
knepen, werd de zaak toch bedenkelijk en
vonden wij, dat de grap wel wat ver ging*
Nochthans smookten wij er op los en lie
ten gasfitters zorgen, 't Werd half negen
en later. De heer Mees trad binnen, zoo
goed en zoo kwaad als dat ging, maar
kon bij dit zenuwachtige licht zijn rede
niet houden. //Meer licht 1" was de alge-
meene verzuchting. Men kwam tot het
plan, het wispelturige gas prijs te geven
voor de trouwe, ouderwetsohe kaars en
kandelaar. Eude zoo geschiedde het. Maar,
onveranderlijkheid der onveranderlijkheden,
toen zijn overwonnen mededingster te hulp
geroepen werd, toonde het gas zich op
eens goedwillig en kon de spreker van
den avond met drie gasvlammen boven zich
en twee kandelaars tot reserve naast zich
zijn largverwachte voordracht beginnen.
De heer Mees beloofde ons, na het
plezier, dat wij al anderhalf uur lang had
den gesmaakt, iets aangenaams.... -- maar
voor slot. Hij zou beginnen met eeu ern
stig woord. Hij zou sproken over 1789,
over de fransche revolutie, over den toe
stand van ons land in dien tijd, over de
guillotine.... wij hielden in gemoede onze
vroolijke harten vast. Maar 't viel mee!
Voor den blik, dien de spreker ons als in
vogelvlucht zou doen slaan op do raenschen
en dingen in 't laatst der vorige eeuw
nam hij tot uitgangspunt den Eiffoltoren.
Vandaar gingen wij naar het Binnenhof
om kennis te maken mot Prins Willem V,
die zoo'n zwak vorst was en die met zijn
sterk geheugen zich wel de mazelen van
de kinderen van een veluwschen herbergier
wist te herinneren, en die met zijn gevat
heid zijn neef Frederik den Groote zoo
galant-satyriek op zijn plaats wist te
zetten. En wij maakten ook kennis
met Frinses Wilhelmina, in de wan
deling z/Willemiju" geuo< md, die spreker
zeer oorspronkelijk met Marie Antoinette j
vergeleek. En wij kregen veel leelijke din-
gen te hooren van den hertog van Bruns-
wijk-Wolfenbuttel en van mejuffrouw van
Danckelmann, de twee booze geesten van
het prinselijk echtpaar. En wij kregen een
overzicht van de kinderen uit het huwe
lijk, waarin «de prins aan het wiegetouw
trok en de prinses de zakeö afdeed." En
van Kinsbergen hoorden wij een anecdote,
en van den graaf von Salm-Salm en van
Kaat Mossel en van wie kregen wij er
eigenlijk geen te hooren P Iu een woord, toen
de heer Mees besloten had met een op
wekking om te lachen met leuzen
en door eendracht machtig te worden, toen
hij met het «Blijf een, blijf een, mijn Va
derland," etc. van Beets een overgang tot
zijn verzen gevonden had, mochten velen
onzer denkeu, dat hij een kwaden toer zou
hebben om ons met ziju poëzie in de vroo
lijke stemming te houden, waarin hij ons
door zijn proza had gebracht.
En ook dat viel weer mede. De heer
Mees had een goeden greep gedaan uit de
luimige versjes van Laurillard, den prins
onzer voordrachten-dichters, en dank zij
zijner voordracht, zegende een uitbundig
succes dien greep. «Mooi Kniertje" van
Beets wisselde door zijn fijneren geest de
grovere klucht op zeer welkome wijze af.
«Moeders Middagslaapje" streelde ons ge
voel en Van Lenneps «Berijmde leugens"
onzen zin voor het antieke. De sterfscène
van Rosaura uit «Een Liefde in het Zui
den" van F. d. N. viel wel een beetje
buiten 't kader, maar «pour varier les
plaisirs" toonden wij ons ook met dit
bauaal-tragische stukje ingenomen. De
spreker was zoo welwillend om ons te laten
eindigen, niet met wat ons begin had uit
gemaakt en ons midden was geweest -met
te lachen, ditmaal om «Juffrouw Bot".
En zoo was onze totaal-indruk van deze
lezing met hindernissen vroolijk en aan
genaam, dank zij den heer Mees, die
zoo benijdenswaardig den toon van zijn
publiek wist te treffen.
Sedert de laatete dagen zijn van
verschillende woonhuizen alhier zin-
ken pijpen ontvreemd, die met ge
weld waren afgerukt. Door de po
litie zijn als de daders opgespoord
drie knapen van 17, 12 en 11 ja
ren, die het gestolene bij een oud-
roestverkooper hadden verkocht.
LETTEREN tiï KUNST.
Joseph Kollmau heeft met zijn gewoon succes
t,e Wiesbaden gespeeld. De «Rheinische Kurier»
i® iQ de wolken over onzen landgenoot en
roemt ook zijn concert voor de cel, zijn ro
mance en mazurka zeer; Hollman treedt heden
in den «Cercle artistiqne» te Brussel op en
zal daarna in ons land eenige kamermuziek-
soirees geven.
Inhoud Hollandsche Lelie No. 25;
Catharina Margaretha van Rantwijk. Ons
karakter in ons schrift. Nederlandsche schrij
vers. De legende van den man met de gou
den horsenen. Recepten. Raadsels.
Onze aanbcvolenen. Leestafel. Roman.
Correspondentie. Weekkalender.
Z. M. den Koning heeft
aan de limburgeche landbouwmaat-
scbappij een prachtigen jongen stier
en vier vaarzen geschonken.
Intusschen schijnt het hij dit eene
geschenk niet te zullen blijveD, daar
naar medegedeeld wordt, nog eene
tweede bezending zou beloofd zijn
voor het aanstaande voorjaar. Daar
enboven heeft Z. M. het verlaDgen
geuit, dat men proeven neme met
't aanplanten van teenwilgen op dro
gen grond, waartoe weldra eenige
honderden planten zullen afgezonden
FEH7irjX.HiTo nar.
Naar hel fransch van Louis Gallet.
24) XI.
Zij doorleefde nog eens dien droevigen avond, toen de
zon zoo prachtig was ondergegaan en zij voor de laatste
maal aan Georges zijde de zee had gezien, waarop de Al
bany was vergaan, in dien vree6elijken avond van storm
en hooge golven. Beide avonden, hoezeer verschillend in
uiterlijk, waren haar op 't verlies van wat haar 't liefste
was te staan gekomen. George was heengegaan, zonder hare
wenschen te hebben vervuld. En weer was het Jacques ge
weest, die haar in hare droeve gepeinzen had gestoord en
die zich voor haar gevoel als opgedrongen had, de ledige
plaats, eertijds van vader en beschermer, ditmaal van brui
degom in te nemen.... Maar waar bleef hij, vroeg zij zich
opnieuw af, opgeschrikt door den gevaarlijken loop, dien
hare gedachten namen. Het kwam haar voor, dat zij reeds
meer dan een uur zoo moest hebben gezeten. In werkelijk
heid was zij nog slechts tien minuten alleen, toen eenig
gerucht haar oor bereikte.
Een lichte deur scheidde haar vertrek van een kamer,
die Jacques tot leeskamer had ingericht en waar hij zich,
ofschoon geheel van haar gescheiden, in de onmiddellijke
nabijheid zijner vrouw bevond.
Werktuigelijk trad zij naar de deur, van waarachter zij
het gerucht vernomen had. Twee stemmen troffen haar
oor, de een vol hevigheid, de ander ingehouden, bijna
smeekend.
Sarah trad nog meer naderbij, en zonder zich rekenschap te
geven van een beweging, waartoe zij bij klaarlichten dag
zeker niet te bewegen zou zijn geweest, legde zij het oor
aan de deurpost om de oorzaak te leeren kennen van dit
nachtelijk rumoer. Zij bleef als vastgenageld in deze houding,
toen zij tot hare verbazing tweemaal achtereen haren naam
hoorde noemen.
Ziehier de reden waarom Jacques zoolang was uitgeble
ven Bij zijn terugkomst in zijn woning, terwijl Made
leine en mevrouw Gerbier, Sarah op hare kamer brachten en
snel afscheid van haar namen, was zijn bediende hem ge
naderd en had hem, na zijne bevelen gevraagd te hebben,
Ik heb last gekregen mijnheer te zeggen, dat mijn
heer Matthieu in de bibliotheek is.
Jacques maakte eene beweging van schrik.
Mijnheer Matthieu heeft mij gevraagd waar zijn kamer
is en daar u mij niet van een logé gesproken hebt
Zeer goed. Gal Ik zal wel schellen, antwoordde
Jacques op koortsachtig gehaasteu toon. En driftig de deur
openstootende trad hij in de bibliotheek.
Een eukele kandelaar, waarin vele kaarsen staken, ver
lichtte het groote vertrek. Vóór de schrijftafel was een man
gezeten, die rustig een cigarette draaide Matthieu Ger
bier niet meer de landlooper van dien morgen maar een
heer, die net gekleed was of die het ten minste wilde schij
nen, want al waren zijne kleederen van fijn laken, zij zaten
hem slecht en schenen gehuurd of geleend te zijn; zijn hoed
lag op de tafel en zijn wandelstok van grof hout, het eenige
overblijfsel van zijn armoedige uitrusting, lag dwars over
een stoel.
Zooals je ziet, begon hij op Jacques' verschijning
en zonder deze den tijd te laten het woord tot hem te rich
ten, zooals je ziet, was het mij meenens, toen ik je van
morgen «tot weerziens» toeriep. Ik heb er geen gras over
laten groeien. Je begrijpt wel, dat ik van morgen in mijn
sjofel pakje niet aan je bruiloft wilde deelnemenzoo goed
en zoo kwaad als het ging heb ik mij in den namiddag
wat fijner uitgedoscht en ik kwam juist bij den dokter
terug, toen jij er vandaan ging. De portier heeft mij de
moeite bespaard binnen te treden; hij heeft mij je adres
gegeven; ik heb juist den tram weten te snappen en daar
ben ik nu. Maar ga zitten. Heb je haast?
Inderdaad I antwoordde Jacques woedend. Wat
wil je van me? Het is al na middernacht en bovendien....
Aha, je vrouw wacht 1 Sarah Blondel! Ik heb haar
vandaag in 't voorbijgaan gezien. Mijn compliment! Dat
kleine ding van vroeger is een fiksche, mooie vrouw ge
worden
Zeg eens, Matthieu, viel Jacques hem op zachten
toon in de rede, je hebt zooeven laten vragen, waar je
