Aan onze Lezers. NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. BERICHT. In den Vreemde, Zaterdag 11 Januari 1890. No. 2001. Van Verre en van Nabij. „DE ROODE SJAAL". 7e Jaargang. •S )AGBLAD ABOHKIHEHTSPEIJS: Voor Haarlem per 3 maanden/ï.20. Franco door liet gelieele Rijk, per 3 maanden. -1.85. Afzonderlijke nummers-0.03. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Bureau: Kleine!Houtstraat No. 9, Haarlem. Tetefoonnssmiruer 3Mtt. ADVERTENTIE!: van 1—5 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents Groote letters nsar jdaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Abonnemonton en Advertenties worden aangenomen door onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiera. Directoiiren-Uitgeyers J. C. PEEÏtEBOOM en J. B. AVIS. Boo fdagenten voor bei Buitenland: Compagnie Générale de Publicity Stranger e G. L. 2) AU BE êf Co., JOHN F. J ONES, SuccParijs 3 i bi* Faubourg Montmatire Eenigen der zetters die door influenza waren aangetast, zijn thans weder her steld. Toch moeten we nog een gedeelte van ons personeel missen. Onder de nog ongestelden zijn er ook, die rondbrengers der courant waren, terwijl van de overige rondbrengers ook enkelen ongesteld zijn. Wij blij ren onder deze omstandigheden de welwillendheid onzer geachte Geabon- neerden inroepen Directeuren- Uitgevers. In ons volgend nummer zal een begin worden gemaakt met een nieuw Feuilleton, getiteld naar liet engelscli VAN EDNA LYALL. We vleien ons hiermede eene goede keuze te hebben gedaan. Deze roman onderscheidt zich o. a. door fijne karakterteekening en lioogst boeiende tafereelen. DirecteurenUitgevers. VI. EENE GEHEIME ZITTING. Nauwelijks was de genaeenteraadazit- ting van 8 Januari geopend of ze werd •op voorstel van den Voorzitter ook 'weder gesloten. Men ging over in ge heim comité. Wij verslaggevers rezen, met het publiek, van onze plaatsen op, om ons naar onze j .vachtkamer tc begeven. Hoewel we na tuurlijk niet konden weten hoelang de deuren voor ons gesloten zouden blij ven, begrepen we wel uit droevige erva- wlring, dat we minstens een paar uur tot werkeloosheid gedoemd zouden zijn en -• het eenige wat ons troostte wa3, dat wij 2'i verschoond bleven van het weerge ven eener ellenlange discussie. I Wat was nu het punt op de agenda waarvoor eene geheime gedachtenwisse- ling noodig werd geacht? Het bouwen van eone nieuwe kostelooze school? Och neen, dat kan moeilijk de hoofdoorzaak zijn geweest. Er was verschil van gevoe len over de plaatsing dier school, dat is waar, maar er is niet zoo heel veel haa3t bij het voteeren eener school die pas in November moet gereed zijn en, het bureau van gemeentewerken kan het getuigen, er zijn wel groote zaken tot het maken waarvan minder tijd wordt gegund. Evenwel, de comm. van Toez. op het lager onderwijs heeft een teer punt aan geroerd, toen zij in overweging gaf de nieuwe school niet aan gene zijde van den spoorweg (Schoterstraatweg) maar aan de Parklaan te plaatsen en wel daar waar de tent van Carré pleegt te staan. Men zou een vreemdeling in Jeruza lem moeten zijn, om niet te weten dat de gemeenteraad, en vooral het Dagel. Bestuur, aan de haarlemsche katoen maatschappij het recht betwist om het terrein der oude fabriek ie verhuren aan de ondernemers van het tegenwoordige Sportterrein „De Phoenix", en zoo angstvallig vermijden B. on W. alles wat maar ia de verte zou kunnen zwee- men naar eene erkenning van het bestaan van dat feestterrein, dat zij bij de aan duiding van de plek den naam van tfDe Phoenix" zelfs niet noemen. Namen nu B. en W. de meening van de commissie van Toezicht als de hunne aan, om do school op dat terrein te bouwen, dan zouden zij van zeiven ten eerste: het oude plan omverwerpen om daar een park te maken en ten tweede aan de katoenmaatschappij en hare huur ders eenigermate eene erkenning geven van de machteloosheid der gemeente in zake de kwestie van de erfpacht. Men kan niet zeggen, dat de tegen woordige toestand zeer zuiver is. De gemeenteraad duldt, dat de katoenmaat schappij het terrein verhuurt, maar ont kent dat die maatschappij daartoe het recht bezit. De huurders van de katoen maatschappij, de ondernemers van het Sportterrein, houden zich zooveel moge lijk buiten aanraking met de autoritei ten, zoover zelfs dat zij geene //vergun ning" aanvragen, die niettemin in het kader hunner zaak zeer zeker zou passen. Maar ik dwaalde af. Het is in onzen gemeenteraad politiek beleid, dat de deu ren der openbare Raadszitting gesloten worden wanneer men komt aan een on derwerp dat.niet in de geheime zit ting wordt besproken. Zoo goed ingelicht zijn wij niet en kunnen wij ook niet zijn, dat wij haarfijn zouden weten wat er in onze afwezigheid geechiedt, maar wij durven beweren dat er in de geheime zitting van den achtsten dezer,nog over iets anders dan over de nieuwe school is ge sproken, nl. over het groote spoorweg- plan. De speciale Raadscommissie heeft het rapport van hare onderhandelingen met I de Holl. IJzeren Spoorw. Maats, in eene vorige vergadering ingediend. Wij ver- namen dat met vreugde. Thans zonden I wij dan te weten komen, wat het resul- taat is van de voortdurende pogingen, ook door ons blad gedaan, en gosteund, J om eene afdoende verbetering van het I station, van de overwegen en van de verkeerswegen voor den handel te ver- I krijgen. Ongetwijfeld zou het rapport worden gedrukt en, als gewoonlijk, ook ons worden toegezonden. Wat het eerste be- treft hebben wij on3 niet vergisthet stuk is gedrukt, maar met den onzaligen term //geheim" bovenaan. De //lastige" pers, die alles aan de groote klok hangt, J mag hare nieuwsgierigheid nog een wei- nig rekken. Geen letter van het stuk is ons on'ler de oogen gekomen. Het ligt waarschijnlijk aan ons métier, dat wij grooter voorstanders zijn van Thorbeckc's gezegde: //openbare zaken moeten in het openbaar behandeld wor den", dan het college van Burgemeester en Wethouders in onze gomeente, maar de verzuchting ontsnapt ons wel eens: „waartoe, ach, waartoe toch, al die Ge- heimthuerei?" I3 de Hollandsche Spoor eon jongejuffrouw, die op de tcenen getrapt is, wanneer zij in het verslag eener openbare Raadszitting ontdekt, dat een of meer leden iets gezegd hebben, dat minder aangenaam voor haar is? Dat men het rapport van den waterzoe ker onlangs geheim gehouden heeft, was zeer zeker noodig met het oog op de mogelijke tegenwerking van de duinwa- termaatschappij maar voor de ge heimhouding van het rapport over het spoorwegplan kunnen wij geen goede oorzaak vinden. Niet alleen bij deze zaak trouwens, ook bij andere zaken schijnt men veel tegen die groote klok te hebben, waar van ik zooeven sprak. Een der Raadsl ieden zelf zeide eens tot een der verslag gevers, „dat wij op de kaarten keken, maar niet er in." Het is de vraag of dat gewenscht i3, of dat is in den geest des tijds. De gedrukte stukken, met de adviezen van B. en W. en van de verschillende Raadseommissiën mogen wij niet publi- ceeren voordat ze in den Raad als inge komen zijn vermeld. Op de vraag, „waarom die geheimhouding?" blijft het antwoord uit. Men kan toch niet den ken, dat het daarom zou ziju, dat B. en W. de gelegenheid hebben om ter elfder ure een voorstel of advies te wijzigen of in te trekken? Weinig vleiend zou het voor ons Dagelijksch Bestuur zijn, in dien men dacht, dat zijne uitingen op zoo losse schroeven staan, dat de moge lijkheid bestaan zou, dat gisteren geop perde meeningen morgen werden veran derd of geheel ingetrokken! Wij hebben van dit college eene betere gedachte. Tegen het verbod om stukken te pu- bliceeren voor de officieele permissie was gegeven hebben wij onlangs gezondigd, toen wij het antwoord van B. en W. op de aanbiedingen der gasfabriek alhier, in onze kolommen opnamen. En wat was hiervan het gevolg? Dat de andere bla den het rapport ook afdrukten en dus even „stout" waren als wij, met dit onderscheid, dat zij alle schuld wierpen op ons. Nu, wij willen die schuld wel dragen en hopen onder den last daarvan niet to bezwijken, maar wij kunnen toch de opmerking niet weerhouden, dat dit beroep op ons voorbeeld veel weghad van den jongen, dio tot zijn onderwijzer zegt: „Meester, ik heb een ruit stukge slagen, maar mijn kameraad heeft het mij voorgedaan!" Burgemeester en Wethouders, ten slotte, behooren te zitten „in een glazen huisje" en al zegt de Burgemeester wel eens, dat dat inderdaad het geval is, wij voor ons betreuren het, dat dat glas aan sommige kanten wel eens wm^glas schijnt te wezen. S T A 0 S i\ E li S. Haarlem, 10 Jan. 18b0« Bij Zr. Ms. besluit van 7 Januari is benoemd tot vice-president der arrondis- sements-rechtbank alhier, mr. L. E. A. baron Sloet tot Oldkuis, thans rechter in dat college. Beroepen te Hoogland (cl. Amersfoort) ds. J. G. Creutzberg Fz., directeur der inrichting voor ziekenverpleging alhier, vroeger pred, te Woudenberg. In het jaar 1889 is op de kaasmarkt alhier aangevoerd354088 stuks, gelijk 2877 stapels; verkocht 350,077 stuks, gelijk 2840 stapels, wegende 687,312 kg.; de middenprijs was 28,34 per 50 kg. liet eerstvolgende Volks-concert te geven door het strijk-orkest van het Gemeentelijk muziekkorps alhier, zal plaats hebben op Zondag 12 dezer, des avonds to 8 uur, in de concertzaal der Vereeniging". Onze op 't gebied van muziekonderwijs zoo gunstig bekende stadgenoot, de heer Leo Keyzer zal binnenkort, evenals 't vorige jaar, door eenigen zijner leerlin gen een uitvoering doen geven in de bovenzaal der sociëteit „Vereeniging", uitsluitend voor de ouders en genoodigden. Spanjaarden in „de Kroon". De ook hier ter stede welbekende vlaamsche coupletzanger Chrétienni (die bij den ambtenaar van den burgerlijken stand bekend is als Jayi van Essen) had een gezelschap spaaosche mandolinisten geëngageerd en gaf daarmede Donder dagavond eene voorstelling in „de Kroon". Dit spaansche gezelschap bestaat uit zeven personen, in zwart fluweel sierlyk gekleed en getooid met steken en baret ten, die beter op ons hollandsch tooneel dan in onze hollandsche straten zullen voldoen. Twee hunner spelen op man dolines de eerste partij, een derde de tweede partij, een vierde tokkelt alt, en de beide anderen vormen op gewone guitaars do violoncel- en baspartij. Wat den zevende betreft, die voerde geen an der instrument dan een tambourijn en castagnetten, waarschijnlijk diende hij voor doublure, wanneer een der spelers ziek mocht worden. Evenals bij de Tziganen-orkesten, die j ons hier nu en dan bezoeken, staat men bij deze Spanjaarden verbaasd over het onberispelijk ensemble en over de uit- I drukking, die er ligt in hun spel. De kapelmeester, die de eerste partij mee- speelt, heeft geen dirigeerstok noodig, j maar kan het met zijn oogen wel af. J Een negental nummers gaven zij ten beste, waarvan de ouverture van „Flo- tow's Martha" ons het meest aantrok. Zeer eigenaardig was ook een spaansche dans, dien twee hunner met accompag nement der muziek uitvoerden. Chrétienni heeft altijd wat nieuws, en ook thans was hij in zijn soort weer verdienstelijk. De opkomst van het pu bliek wa3 al heel gering. Het bestuur van „de Kroon" heeft zeer zeker aanspraak op de erkentelijk heid harer leden, dien het de gelegenheid geeft, telkens iets nieuws en aantrekke lijks te zien en te hooren. Naar luid van eene advertentie in dit blad zal Zondag a. s. in den schouwburg alhier optreden het gezelschap van het „Théatro de3 Families" uit 's-Hage. Dit gezelschap bestaat uit acrobaten, waaronder vooral de „troupe Cordinis" de aandacht overwaard is, verder goede hollandsche en buitenlandsche zangers en zangeressen, jongleuses enz. enz., kortom, alle genres op dit gebied zyn vertegen woordigd. De ondernemer is van plan, wanneer deze voorstelling bijval vindt, er maandelijks hier eene te geveu. Sedert 4 October van het vorig jaar, den dag waarop het eerste bevel is uit gevaardigd dat de honden in deze ge meente zich gedurende 4 maanden niet op straten of wegen mogen bevinden zonder voorzien te zijn van een muilkorf, zijn door de politie alhier 225 honden opgevangen en 77 eigenaars van houden bekeurd. Hedenmorgen zijn twee paarden, go" spannen voor een wagen, in do Groote Houtstraat nabij het Yerwulft op hol ge gaan doch spoedig tot staan gekomen, door het vallen van een der paarden. De voerman H. Boogaard, melkboer, wo nende te Haarlemmermeer, is er met den schrik atgekomen, terwijl aan zijn wagen slechts geringe schade is toegebracht. Bij het bestuur der vereoniging „Waldadijihaid naar Vermogen" hebben zich de volgende personen voor werk aangemeld Een voor koetsier. - Twee voor oppasser. - Een voor ziekenoppasser. - Drie voor kantoorlooper. - Een voor portier. - Een voor schrijfwerk. - Een voor schoenmaker. - Een voor schildersknecht. - Twee voor metselaarskecht. - Een voor timmermans knecht. - Een voor koper- en metaal gieter. - Twee voor tuinmansknecht; - Een voor opzichter. - Een voor loodgieters knecht. - Acht voor aardwerkers of los FEUILLETON. Naar het duitsch door J. URSINUS PRUIM. 8) (Slot.) Zou het haar geene weldaad geweest zijn, te sterven, toen, toen de schat in haar beursje nog steeds aangroeide, toen haar hart nog vervuld was van zalige, schier onmogelijke ver wachtingen Maar neeD, zij, de bult, leefde, moest leven. Waartoe Even grijs en akelig als de nevel die haar omgaf, lag de toekomst vóór haar. l)ag op dag zou ze zich naar het magazijn slepen, en het wiel harer machine in beweging brengen Waartoe? Ze zou werken, sparenzich aankleeden, zich uitkleeden. Waartoe? Waartoe toch? Eva was goed verzorgd en moeder met haar. De broertjes en zusjes hadden hare hulp niet meer noodig; aan hare persoon had niemand ooit behoefte gehad en ze was zoo moede o zoo moede. Ochwie nu toch maar slapen mocht! Onwillekeurig hing ze zwaarder tegen de leuning hier, hier was de opening. Hoe gemakkelijk was het er doorheen te glijden. Ze behoefde geene kracht aan te wenden; ze wierp zich niet; ze gleed slechts zachtkens, zaehtkens ver der, gehoor gevende aan het onweerstaanbare verlangen naar ru st, het éénige, dat hare ziel nog vervulde. Slapen wilde ze slechts, slapen! Tegen een der pilaren van de brug, gedragen door de kabbe lende golljes vond men haar slapend, zooals ze gewenscht had, maar zóó vast, dat niemand haar meer kon doen ontwaken. En de heeren van het gerecht staken de hoofden bijeen, en konden het niet eens worden, of hier aan een ongeluk of aan eene mis daad moest worden gedacht; men sprak er zelfs van haar eene eerlijke begrafenis te ontzeggen. Maar toen sprong juffrouw Merten met al hare welbespraaktheid in de bres voor haar gestorven kind en haar bewijsgrond gaf den doorslag. „Waar denken de heeren toch aan? Als mijn Marietje zulke slechte bedoelingen had gehad, zou ze toch dat splinternieuwe prachtstuk wel thuis gelaten hebben! Zóó slecht was ze niet, om dat opzettelijk te bederven!" En zoo slaapt ze dan in haar rooden sjaal in rij en gelid met de rechtvaardigen in den lande. Op heur graf staat een eenvoudig kruis, en nu en dan hecht een der medelijdende buurvrouwen een goedkoop kransje daaraan. Zou thans het raadsel des levens waarvoor zij te gronde ging, voor haar zijn opgelost?

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1890 | | pagina 1