NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. BERICHT. Maandag 13 Januari 1890. No. 2002. 7e Jaargang. ABONNEMENTSPRIJS: ADVERTENTIE!: Dit Nummer tataat uit twee Waden, S i A 0 S X i E H V, S. IS W li IV 1, A i\ 11 FEUiLLETO N. IN DEN VREEMDE. DAGBLAD Directouren-üitgevers J. C. PSSïüEBOOjSS en J. B. AVIS. Voor Haarlem per 3 maanden1.20. Franco door liet geLeele Rijk, per 3 maanden. - 1.65. Afzonderlijke nummers- 0-03. van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Dit blsd verschynt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Bureau: Kleine|Houtstraat No» 9, Haarlem. TTeleïooBiEmaaaaey ilSS. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiers. Hoofdagenten voor het Buitenland; Compagnie Générale de Fublicite Mrangere G. L. i)AVBS §r Co.t JOHN J0NJE8, SuccjParijs 31 bis Faubourg Montmartre. EERSTE BLAD. Eenigen der zetters die door influenza waren aangetast, zijn thans weder her steld. Toch moeten we nog een gedeelte van ons personeel missen. Onder de nog ongestelden zijn er ook, die rondbrengers der courant waren, terwijl van de overige rondbrengers ook enkelen ongesteld zijn. Wij blijven onder deze omstandigheden de welwillendheid onzer geachte Geabon- neerden inroepen Directeuren- Uitgevers. Haarlem, 11 Jan. 1890. Zondag 12 Januari en volgende dagen zullen in het Museum van Kunstnijver heid alhier, tentoongesteld zijn eene ver zameling gekleurde platen, het werk van Racinet,rOrnement Polychrome, voorstel lende de pr ducten der kunstnijverheid uit de meest verschillende landen en tijdperken. Vooral voor de geschiedenis der ornemeatiek, is deze verzameling zeer merkwaardig. Zondag is de toegang vrij. De uitslag der examens in boekhouden en handelscorrespondentie voor de prak tijk vanwege de vereeniging van leeraren in het boekhouden te Amsterdam, is aldus Boekhouden 27 candidaten, geslaagd 11, nl., de heeren E. A. van Oven te Zaan dam en J. Ganderheijden, van Haarlem, en de heeren H. Richmond, H. L. Welc ken Jr., J. J. Grewer, E. P. Raket, C. Verweij Jzn. en E Wplaak, van Am sterdam, J. A. Bode, van Weesp, L. Engel, van Koog a/d Zaan en F. J. Rietveld, van Utrecht. Handelscorrespondentie: Fransche taal 2 candidatengeslaagd L. Engel te Koog a/d. Zaan. Engelsche taal 3 can didaten: geslaagd A. F. van Amstel te Amsterdam. De commissie van toezicht dezer ver eeniging bestaat uit de heeren H. J. Middendorp Jr A. D. de Marez Oyens, mr. W. H. R. Mouthaan, mr. F. S. van Nierop en E. J. L. Plate. De heer A. J. Dijkstra alhier, heeft die kinderpakjes, welke hij bij de oprui ming in zijne winkels in de Spekstraat en op de Oude Gracht, eenigszins be schadigd vond, naar eene der kostelooze scholen alhier gestuurd, opdat de onder wijzers de meest behoeftige kinderen er gelukkig mee konden maken. Bij het vele, dat in onze stad voor de armen gedaan wordt, wenschen wij toch op bovenstaande te wijzen, opdat ook andere winkeliers het goede voorbeeld van den heer Dijkstra mogen volgen. Bij den meubelmaker firma Vogelpoel 8c Zoon, in de Spekstraat alhier, is een door dezen gerestaureerd antiek kastje geëtaleerd, dat gediend heeft tot berging der hostie in eene oud-roomsche gemeente. Het voorwerp is van ebbenhout met massief koper, en ingelegd met schildpad. Aan weerszijden is in een der kleine nissen een massief zilveren beeldje geplaatst, van een toepasselijk karakter. Voor liefheb bers van oudheden is het de moeite waard, dit voorwerp eens te gaan zien. Volgens achterstaande advertentie zal de aangekondigde voordracht van den heer A. L. W. Seyffardt, lid van de Tweede Kamer, over „Nedrlands Weer krachten", in de kiesvereeniging //Voor uitgang" alhier gehouden worden op Woensdag 15 Januari, des avonds ten acht uur, in de bovenzaal der sociëteit //Vereeniging", voor de leden, met vrije introductie a 25 cent per persoon. S V A V A. De jeugdige keurbende van den //Sa lon des Variétë3" te Amsterdam, met Aleida Roelofsen aan de spits en verder gevormd door den heer en mevrouw Poolman en de heeren Van Sprinkhuijzen en Roijaards, gaan voort op het pad door hen het eerst betreden met Ibsens „Nora." Bjornstjerne Bjornsons tooneelspel ffSva- va" dat Vrijdagavond door hen in onzen schouwburg werd opgevoerd behoort, evenals //Nora", tot de naturalistische richting en, zooals een der personen in het stuk zegt, //die moderne noorsche boeken zijn ook niet voor de poes." Hier wordt ten tooneele gevoerd een jongmensch, die een liaison heeft gehad en een oude heer, die er een op na heeft gehouden. De laatste is getrouwd en men zou derhalve kunnen zeggen, dat de in houd zoo tamelijk wel gelijk is aan dien der fransche tooneelproducten, ware het niet dat in de bewerking der stof een essentieel verschil bestaat. In de fransche stukken wordt de ondeugd als met een rose gaas overtrokken en dan ziet ze er niet onaardig uit; in „Svava" daarente gen wordt ze aan de kaak gesteld, naakt en bloot. In de fransche stukken doet de auteur zijn best om de lastige toe standen, veroorzaakt door echtbreuk en ontrouw, te plooien en te passen, en in orde te brengen, zcodat per slot ieder een tevreden is. Maar in dit voortbreng sel uit het noorden schijnt de schrij ver het publiek in den schouwburg bij elk tooneeltje toe te roepen: Daar ziet gij de ondeugd! Smijt steenen opbaar! Spuwt haar in het aangezicht!" In weinig woorden kan de intrigue van het stuk worden gezegd. Svava erlangt van haar aanstaanden echtgenoot, dat hij „rein" zij, zooals hij verlangt dat zij het is. Als zij bemerkt dat haar Alf aan dat vereischte lang niet voldoet, verbreekt zij het engagement en slaat hem in aangezicht. Tegelijkertijd ontdekt zij, dat ook haar vader sedert lang de belofte van trouw, aan hare moeder gedaan, heeft geschonden. Uit deze stof ziju zeer zeker vele treilende scènes te knippen en de schrij ver heeft van zijn schaar een goed ge bruik gemaakt. Men behoeft evenwol nog geen voorstander of vergoelijker van on deugd te zijn, om te betwijfelen, of het stuk wel in allen deele mooi kan heeten. De ironische opmerking van Svava, dat volgens de moderne begrippen, het huwe lijk ween waschtob'oe is, waarin de vrouw ie rol vervult van de zeep, die den man moet 8choonwasschen," is onvergefelijk plat. Bovendien imponeeren zulke ver gelijkingen niet, zij wekken den lachlust van het publiek maar op. En het ant woord dat Svava hare moeder geeft wan neer deze haar opmerkt, dat zij de wereld toch niet hervormen kan, is waarlijk niet vrij van egöisme. «Ik wil ook niet hervormeD, moeder, ik wil alleen mij- zelve beveiligen." Wat evenwel de opvoering betreft, hebben wij niets dan lof. Mejuffrouw Roelofsen (Svava) is eene actrice die reeds thans veel geeft, en zeer zeker voor de toekomst nog meer belooft. Haar spel is eenvoudig, zonder pretentie, eene eigenschap, die in stukken als //Nora" en /Svava" vereischt wordt. De heer Henri Poolman, dien wij in //Nora" niet zoo heel verdienstelijk konden vinden, was hier veel beter op zija plaats, als de lichtzinnige vader, die meent dat alles wel zal losloopen en wiens hartstocht zich voor een groot deel richt op mooie jassen en sierlijke hoedjes en japonnetjes. De wel wat eentonige rol van mevr. Rie3, Srava's moeder, gaf mevrouw Pool man zeer verdienstelijk weer. De heer Royaards, Alf, was zeer goed, al achten wij hem in het samenspel met mejuf frouw Roelofsen, niet altijd tegen haar opgewassen. Zijn grime was niet heel mooi, een jeune premier mag zich wel wat meer adoniaeeren dan hij doet. De heer van Sprinkhuijsen en mevr. de Boervan Rijk waren als Christensen en zijn vrouw beiden zeer verdienstelijk. In het nastukje „de Schoolrijdster" was de heer Poolman geheel in zijn genre. Een woord van hulde komt hem hier rechtens toe. De bevolking van Haarlemmermeer bedroeg op 31 Dec. 1889 15302 inwo ners, zijnde 8042 m. en 7260 vr. De campagne aan de suikerfabriek //Holland" te Houtrijk en Polanen, waar 30,200,000 KG. bieten werden verwerkt, is thans geëindigd. Letteren en Kunst. Men schrijft uit Arnhem dd. 6 Jan Het is thans bepaald, zoo vernemen wij, dat het XVIIIde Nederlandsch Na tionaal Zangersfeest alhier zal gehouden worden op 8, 9, 10 en 11 Augustus, in het dan geheel voltooide //Musis Sacrum." De Arnhemsche Orkestver- eeniging, onder directie van den heer Kwast, zal als begeleidend muziekkorps optreden. Omtrent de solisten sehijnt nog niets te zijn bepaald. Een waar borgkapitaal van f 6000 wordt bijeen gebracht. Iuhoud ,/Sempervirens" 19e jaar gang no. 2 Da heer C. de Vos over een Rijks-Tuinbouwschool. Theeroos. Alba-rosea, met eene afbeelding. Hoe men de Orchideeöa in haar natuur staat aantreft. Uit de bergstreken van Indië. Verslag van de Algemeene Vergadering der Pomologiscbe Vereeni ging, te Boskoop. Antwoord op het Vraagbord. Naar wij vernemen, is door de heeren A. VolkerLz, te Sliedrecht en P. A. Bos, te Gorinchem,aan de Maatschappij Ijzergieterij „de Prins van OraDje", te 's-Hage, opgedragen het vervaardigen, leveren en stellen van den ijzeren bouw van een steenkolenmagazijn aan den loordelijken oever van het Noordzee kanaal, welk werk door het ministerie van Marine aan bovengenoemde heeren aannemers is uitbesteed. Dit steenkolenmagazijn, geheel van ijzer en rustende op een steenen voeting, heeft een lengte van 165 M., bij een breedte van 21.40 Meter, terwijl de hoogte 9.60 M. bedraagt. Te Amsterdam is overleden de heer H, Binger, lid der bekende uitgeversfirma Gebr. Binger. Donderdag vond te Amster dam eene dienstbode een ongeveer twee jarig meisje op de stoep van het Stads- bestedelingenhuis zitten. Het kind was daar door de ouders achtergelaten. Het is thans in het geslicht opgenomen. De griep werd te Amsterdam reeds gebruikt door eene oplichtster, om haar handwerk uit te oefenen. Zij schelt aan, de meid doet open en vraagt wat er is. „Och meisje, ik voel me zoo dood ziek. Ik loop zoo heel gezond langs de straat en meteen kan ik mijn beenen niet meer gebruikeD, waarachtig ik kan niet staan, mag ik in de keuken even uitrusten De meid stemt toe, en de zieke rust eenigen tijd uit in het voorhuis of in de keuken. Na haar vertrek echter komt men spoedig tot de ontdekking, dat zij het een en ander medegepakt heeft., wat van hare gading was. Van deze oplich terij werden reeds velen het slachtoffer. Te Kampen is het dak van een drietal woningen ingestort. Niemand bekwam letsel. Woensdag is bij de werken tot aanleg van den spoorweg van den Bosch naar Kromvoort een man tusschen de buffers van twee zandwagens be klemd geraakt. De ongelukkige is Don derdag in het gasthuis te 's-Bosch aan de gevolgen bezweken. Ten bewijze dat sommige personen alles voor goede munt aanne men. kan dienen, dat te Gennep on onlangs als middel tegen ziekte bij paar den een oud doorgerookt stompje goud- sehe pijp verhandeld werd voor 3.20. Naar men uit Goes aan de M. C. meldt, heeft een ingesteld onder zoek aan het licht gebracht, dat het trichineuse varken, dat in het begin van NovemVer te Biezelinge geslacht en te Goes rondgevent werd, eigenlijk te Goes zelve is gekweekt en wel op een mest put van een slager en vilder. Op bedoel den mestput werd veel afval van gc slachte dieren verzameld, en daar heeft zeker de besmetting plaats gehad. Wijl het varken te Goes nog jongen geworpen heeft, die naar onderscheiden dorpen zijn vervoerd, is naar de houders er van een onderzoek ingesteld en zijn zij aangezegd dat, wanneer zij de dieren slachten, keuring noodig is. Naar het engelsch VAN EDNA LYALL. 1) HOOFDSTUK I. Het kasteel van Mabillon stoud boven op een lagen maar steilen heuvel, en vandaar had men het uitzicht op een van de schoonste dalen van Frankrijk. Van buiten gezien, zou men het voor on bewoond houden, want tijdens de Revolutie was het gebouw zeer geteisterd, en ofschoon na verloop van tijd een overvloedig klimop de sporen der verwoesting door een feilen brand had bedekt, was het kasteel niets meer dan eene ruïne, met uitzondering van eenige weinige vertrekken, die gespaard waren gebleven, en die nu nog door de familie de Mabillon bewoond werden. Deze familie was in de laatste jaren zoowel in afstammelingen als in uiterlijke welvaart sterk achteruitgegaan. Alphonse de Ma billon was op vijf-en-veertig jarigen leeftijd de eenige overblij vende van zijn geslacht zijne broeders en zusters waren allen dood, sommigen zijner bloedverwanten het land uitgegaan om el ders hun geluk te beproeven en waren hem dus ontvallen zijne teedere echtgenoot, eene Engelsche, was hem reeds lang ge leden door den dood ontrukt. Hij bleef nu, uitgezonderd^zijne twee kinderen, geheel alleen over. De dorpsbewoners en de pastoor verwonderden zich steeds over zijne somberen ernst en droevig gelaat, maar zij hielden allen veel van hem, want hij was altijd de vriendelijkheid zelve en gaf veel meer aan aalmoezen weg, dan menig welgesteld raensch, die het veel beter missen kon. Rondom het kasteel liep een breed terras, waar men op zekeren namiddag in het najaar de Mabillon had kunnen zien, terwijl hij heen en weer wandelde. Diepe ernst zetelde op zijn gelaat, hij had het hoofd gebogen, alsof angstige gedachten hem kweldenhij was zoo diep in gepeins verzonken, dat hij zelfs het gebengel van de vesperklok van het klooster in het dal niet hoorde, ofschoon dit voor hem het sein was, dat zijne dochter zou komen. Espérance was zeer verbaasd, toen zij van Javotte, de bejaarde dienstmeid, vergezeld, den steilen heuvel beklom. Hare lesuren in het klooster waren voorbij, en nu haastte zij zich, om weer spoedig bij haar vader te zijn. Waarom wachtte hij haar niet, zooals ge woonlijk? Waarom wa3 zijn blik zoo ernstig en angstig? Byna buiten adem bereikte zij het terra3, en met gullen lach snelde zij haar vader te gemoet. „Gij hebt mij geheel en al vergeten, vader, cn nu verras ik u." „Ik was in gedachten verzonken, lief kind," antwoordde haar vader, glimlachend, terwijl hij zich tot haar over boog, en haar hartelijk kuste. Espérance scheen zeer verwonderd. „Waarover kunt gij u nu ongerust maken, nu de wijnoogst voorbij is, en Gaspard, die goede Gaspard, zijn examen heeft af gelegd; vertel het mij toch vader wat u zoo somber stemt." De Mabillon bewaarde voor een oogenblik het stilzwijgen, en zeide toen, in plaats van op hare vraag te antwoorden: „Gaspard moet nu, zooals gij weet te Parijs wonenhoe zoudt gij het vinden, als wij daar ook gingen wonen?" „Te Parijs!" riep Esperance op verbaasden toon uit, „en het kasteel verlaten? O neen, vader, wij zouden niet in zulk eeno groote stad kunnen leven, waar wij onze boomen en bloemen missen. Bovendien heb ik alle nonnen lief gekregen, uitgezonderd zuster Thérèse, die altijd uit haar humeur is, neen ik zou van haar allen niet kunnen scheiden." „Zoudt gij het niet willen beproeven, als gij het ter wille van mij deedt?" vroeg haar vader. Espérance werd zeer bleek. „Gij wilt dus zeggen, dat wij werkelijk ons huis alles moeten verlaten?" „Lief kind, het is waar; ik heb het zoolang mogelijk voor u verborgen willen houden, maar ik heb in den laatsten tyd groote verliezen geledende wijnoogst was, zooals gij weet, zeer slecht en Gaspards opvoeding kost veel geldwij kunnen hier niet langer blijven, want het kasteel en de landerijen moeten verkocht worden en dan moeten wij met uw broeder in Parijs zoo eenvoudig mo gelijk gaan leven. Wordt vervolgd

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1890 | | pagina 1