NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. BERICHT. li- Jaargang. Vrijdag 24 Januari 1890. No. 2012, ABOKKEHEHTSrRIJS: ABVEETEUTIËH: In den Vreemde. S T A I? S X 1 E Ij' S. Justus van Maurik Jr. i N Ai lï i\' I A \i. F E U 1 L L E T O N. IN DEN VREEMDE. DAGBLAD Voor Haarlem per 3 maandenf1.20 Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65. Afzonderlijke nummers-0.03. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. TeBefn^nnnmiuier 122. van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cents Groote letters naar plaatsruimte. Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze agenten en door alle boekhandelaren, postkantoren en courantiers. Directeuren-Uitgevers J. C. PEEREBOOM ©n J. B. AVIS. hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Fullicite Etrangere G. L. EAU BE Co., JOHN F. JONES, Succ., Fary: 'iilit Faubourg Montmartre. Zij, die ttieli vóór 1 ari a. s. abonneeren op Febru- hebb> n recllt op het thans loopende moeien met vakken van kunsthandwerk feuilleton, van no. 1 schoons roman van Lyall Directeuren- Uitgevers. Haarlem, 23 Jan. 1810. Binnenkort zal de tentoonstelling plaats zeer goed gepaard gaan. Er is zeker wel geen letterkundige in ons land, die meer populair is dau de heer zijne hij van Maurik. Dat ligt zoowel in geschriften, als in de manier waarop e voordraagt. Vooral de komische hebben van het werk der werkende leden j 8tukje3 zijn eene attractie voor een pu- van de vereeniging /Kunst zij ons doel7' j bliek uit alle rangen der maatschappij, alhier. Aan deze kunstbeschouwing tusschen werklieden, en bestemd om door gewestelijke of plaatselijke vereenigingeu of commission daarvoor desverkiezend te worden gebezigd. In dezen wedstrijd heeft ook medege dongen onze stadgenoet de heer J. Kuij- per, leeraar aan de Teekenschool voor Kunstnijverheid en zijn door hem teekenin- gen ingezonden. In het geheel waren er 244 inzendin gen, waaronder 14 bekroonden, dus niet veel. Van deze 14 vielen hem drie be kroningen ten deel. Door hem waren ingezonden twee ont werpen voor een koper karaerkroontje, Het eerste ontwerp verwierf den prijs, het tweede ontwerp een eervolle vermelding en aankoop der teekening. Vau twee ontwerpen voor een zilveren gedreven prijsbeker, ontving hij premie, ingezonden waren negen ontwerpen. In het timmervak bekwam hij no. 4 van de 36 inzenden. Deze wedstryd op 't gebied van kunst nijverheid was bizonder belangrijk. Zoo wel door kwantiteit der inzendingen als wel kwaliteit. Het was de eerste op dat Na een rit per oliewagentje arriveert gebied en is bizonder geslaagd door de spreker met eene jeugdige reisgenoote, ruime deelname. j welke hij onderweg heeft opgenomen, Nog meer zulke wedstrijden en het in bet logement te Boschwijk. Hier ziet lijdt geen twijfel of de nederlandsche hij te vergeefs uit naar hot Nuts-bestuur, kunstenaars zullen zich wat meer be-j dat hem dan toch wel complimenteeren zal, maar niemand neemt notitie van hem (if (le en ve^en zullen er een genot in vinden, en als hij daarover zijne verbazing te hun schoonheidszin toe te passen op voor- kennen geelt aan den kastelein, bekent JLClHCl werpen 7an dagelijkseh gebruik en van nut deze na veel aarzeling: jao, 'k zal 'roe Nut, eenvoud en schoonheid kunnen maor zeggen, maor je mot niet boos worden, 't Is zooveul as 'n partekliere onderr èming van miendat je hier binne Nn blijkt, dat do secretaris van het reeiteercollege «Nut en genoegen", niet wetende hoe anders den bekenden spre ker op Bosch wijk te krijgen, den Griet waarin hij dezen uitnoodigde, heeft on derteekend: Secretaris van //Nut"; de woorden //en Genoegen" stonden aan de andere zijde en waren door den geadres seerde niet opgemerkt. /,Zie je," zei de herbergier, /;we wisten wel asdat je niet bie kasteleins kwame." Treffend heeft spreker de boerenma nieren nagebootst. Het lakonische «gaot er ia van den kastelein deed het gan- sche publiek in een grooten lach uit barsten. Even typisch was zijn royali teit in het aanbieden van alles wat hij kon schenken. De vrouw des huizes ver zoekt hem toch vooral wat vroolijks voor te dragen, want naar hare ondervinding wordt er na een vroolijken avond veel meer verteerd, dan wanneer zij droevige dingen hebben hooren lezen. Meneer Maurik mot ook om 't buffet denken Maar de grappigste scènes zijn die, waarbij de eenvoudige lieden den spre ker en het jonge meisje, dat hij in zija rijtuig heeft opgenomen, willen doen lo geeree» in één vertrek, zij het dan ook de een in een bedstede, de ander in een ledikant daarover. Per slot gebeurt het niet, maar de verbazing van den her bergier en zijn vrouw over die//Stadsche minsen" is kenschetsend. Niet minder kluchtig klinkt het in onze ooren, dat een boerenmeid, die in het logement dient, den spreker een warm kruikje komt brengen als hij op het punt is in zijn bed te stappen. Met deze leuke, echt typische schets voorspellen wij den heer Yan Maurik veel succes, ze is vol van prettigen, ge zonden humor. eene verloting verbonden van werkstuk ken, die door de leden daarvoor beschik baar zijn gesteld. Ia het volgend num mer komen we op een en ander terug. Door de Centrale Commissie ter bevor dering van wedstrijden voor Handwerks lieden iu Nederland, is een tentoonstelling geopend van eene verzameling schetsen en teekeningen, die gedurende eenige dagen werd gehouden in het gebouw der maatschappij tot bevordering der bouw kunst, in de Marnixstraat te Amsterdam. Deze verzameling bezit de ingekomenniet alleen, maar ook zijn hart lacht antwoorden op een reeks prijsvragen door j mee. Hij lacht friach en rond en opge- de commissie uitgeschreven, ter bekoming ruimd, hij lacht in a. van ontwerpen van werkstukken, ge- Gewoonlijk hoort men vóór de pauze schikt om te dienen voor prijskampeneen groot Men zou niet gezegd hebben dat de influenza iu ons midden is, toen Van Maurik gisterenavond op uitnoodiging der Vereeniging Cremerin onzen schouwburg optrad, want het was er flink bezet. Er zijn wel meer sprekers in ons land, die goed voordragen en toch niet half zoo geliefd zijn als deze amsterdamsche letterkundige. En wanneer men zich de vraag stelt, hoe dat komt, dan kan men geen ander antwoord vinden dan dit Van Maurik is door en door optimist; als hij een grap debiteert lacht zijn mond stuk in ernstigen eu daarna een klein stukje in luimigen toon. Dins dagavond evenwel bleef de ernst weg en heersebte de luim onverdeeld, een ver andering waarover het publiek zich niet kan beklaagd hebben, want 's heeren Van Maurik kracht schuilt meer in den lach dan in de traan. Het eerste stukje was getiteld //Een Verkoudheid", een schetsje waarin vooral goede voordracht vereisoht werd. Na de pauze kreeg men //Een Lezing op Bosch- wijk", een nieuwe pennevrucht van den spreker, waarvan men de primeur mocht genieten. Dit stuk is een soort van combinatie van alle merkwaardigheden, die de heer Van Maurik zoo hier eu daar op zijne lezingen ondervond, en het komt ons voor, dat het in kracht door weinige zijner vroegere geschriften word over troffen. Op gevaar af van ons den toorn van den spreker op den hals te halen, om dat het nieuwtje er dan zoo gauw af raakt, willen wij eenige ponten uit de „Lezing te Boschwijk" aanstippen. gelkoopsteeg. c. omtrent den toestand in het Buitenhuis. 3. Bespreking der ingezonden stukken in Iiaarlemsch Volksblad no. 2 en 3, te- treffende het Prostitutie-vraagstuk. 4. Bespreking der politie-verordening. De Afd. //Haarlem" der Nederl. Ver eeniging tegen de Prostitutie zal Vrij dag 24 Januari des avonds half negen in de bovenzaal van //Weten en Wer ken" weder vergaderen. De punten van de agenda zijn 1. Notulen. 2. a. Mededeelingen omtrent de oprich ting van een Milit. Tehuis b. omtrent het rekest tegen het danshuis in de Vo- Irrondlssesicnis JSeclii^HnSi TE HAARLEM, Zitting van Donderdag 23 Januari 1890. Beverwijk geeft tegenwoordig de Recht bank veel te doen. Een zekere Jobs. de R, oud 16 jaar, wien de toegang tot de bijeenkomsten in het //Leger des Heils" voor goed is oatzegd, heeft een soldaat van het «Leger des Heils", tevens sol daat van Z. M. den KoDing (de man is artillerist in het fort te IJmuiden) be- leedigd, toen deze hem den toegang tot het lokaal ontzeide. Merkwaardig is het dat deze artillerist op zyn uniformkraag de twee //gouden" S. draagt, die het kenmerk van het «Leger des Heils" zijn, een buitenmodel-weelde die, naar wy meenen, niet geoorloofd is. De subs. off. van just, requireert voor den beklaagde veroordeeling tot 5 dagen gevangenisstraf. Uitspraak over 8 dagen. Thans staat een oude bekende terecht, J. A. B., oud 17 jaar, die vroeger reeds twee straffen van een jaar en een half jaar heeft ondergaan en thans terecht staat wegens dief stal van een jongensjas uit den gang van het huis van mevr. S., Ripperda- straat 7 en een heerenjas uit het huis van don heer M. B., Frans Halsstraat. Hij gaf aan de deur een brief af, waarop hij antwoord verzocht. Terwijl men naar boven ging, nam hij de jas mee. In de enveloppe zat slechts een stuk wit papier. De uitdrager van II. heeft het jasje van den jongenheer S dat bijna nieuw was en 17 kostte, voor 90 ets. van den bekl. gekocht. Hij krijgt een scherpe berisping van den voorzitter en van den rechter mr. 't Hooft, maar beweert dat er een agent van politie bijstond. Diens nummer of naam is hem natuurlijk niet bekend. Als ambtshalve toegevoegde verdediger treedt op mr. C. Joh. Prins. Het requisitoir luidt 3 jaar gevange nisstraf. Beklaagde was den morgen van den diefstal juist uit de gevangenis te Rot terdam ontslagen. Den nacht bracht hij wegens dronkenschap op het politie bureau door. Pleiter vestigt de aandacht op de omstandigheid, dat beklaagde in den winter is vrijgekomen. Zijn vader trekt zich zijner niet aan, het geld dat hij bezat (ƒ8) is hem ontstolen, terwijl hij in dronkenschap verkeerde. Pleiter acht bekl. nog niet zoo be dorven, dat een zoo langdurige straf noodig is. Mitsdien concludeert pl. tot een lichtere straf, liefst 6 maanden, omdat hij dan in den zomer vrijkomt. Na repliek wordt de uitspraak be paald op heden over 8 dagen. M. J. L. te Haarlem heelt op den 2den Dec. te Haarlemmermeer uit den slagerswinkel van D. Sieraal stukken vleesch weggenomen. Bekl. ontkent, maar daar hij op hee- terdaad betrapt is, en getuigen hem de daad hebben zien bedrijven, helpt hem ontkennen niet veel, en wordt een straf tegen hem geëischt van 6 maanden gev. Uitspraak over 8 dagen. De Commissie van rappor teurs voor de bij de Tweede Kamer aanhangige pensioenwetten heeft, alvo rens eindverslag uit te brengen, aan den minister van Financiën nog nadere inlich tingen en gegevens gevraagd. De tentoonstelling van voorwerpen tot beveiliging en bescher ming van het leven van arbeiders in fabrieken en werkplaatsen zal te Am sterdam den 16en Juni worden geopend. Het bestuur der H. IJ. S. M. heeft besloten, het daggeld van het ar beidend personeel, gestationneerd te Am sterdam, in verband met de hooge huis huren daar ter stede, hooger te stellen dan dat van het personeel op andere stations. Aan het Handelsblad wordt door een koopman uit Lissabon het vol gende geschreven «Ik acht mij verplicht u op den afkeer der Portugeezen om voortaan engelsch goed te koopen, te wijzen, opdat de ne derlandsche handel daarmede zijn voor deel doe. Bijv. de boterhandel. Geeft men hier eenmaal de voorkeur voor boter van Cork op, dan staat niets in den weg waarom niet maandelijks duizenden vaat jes uit Holland zouden komen. «Ook voor andere vakken van handel biedt zich eene gunstige gelegenheid aan. Portugal voert b.v. groote hoeveelheden ordinaire katoenen goederen in, voorna melijk voor Afrika. Vroeger een mono polie van Manchester, worden zulke goe deren ook in Holland vervaardigd, b.v. voor Indië en ook voor de Nieuwe Afri- kaansche Handelmaatschappij. Twee stoombootlijnen van Liverpool vinden haar bestaan in het vervoer van katoe nen goederen. «Ook aardewerk. De groote fabrieken in Maastricht en Delft kunnen niet spoe_ Naar het engelsch YAN EDNA LYALL. 11) HOOFDSTUK VI. Mevrouw Lemercier begon zich ongerust te maken, en haar echtgenootdie kort daarna thuis kwamging een dokter halen. Er werd bij de brandende kachel een soort veldbed opge richt, terwijl de beide angstige vrouwen haar op het bed neer legden, diep bewogen, toen zij bemerkten, hoe licht deze last was. De vrouw des huizes maakte wat warme brij gereed, terwijl Es- pérance met een kommervol gelaat, hare blikken voortdurend op het beweginglooze lichaam hield gevestigd. Eindelijk bewogen zich hare lippen en Espérance boog zich over haar heen, om de met zwakke, fluisterende stem gesproken woorden op te vangen. «Lief kind, wie zal naar de markt gaan, wanneer ik gestorven ben? Gij mocgt zonder geleide niet uitgaan." «O, arme Javotte, spreek zoo niet. Gij moogt niet sterven, waarlijk gij moogt niet sterven." «Wel, lieveling, ik zou nog gaarne willen blijven leven, ik heb dikwijls gebeden om het einde van het beleg te mogen beleven en ik zoolang nog voor u zou kunnen zorgenmaar dat mag zoo niet zijn, want ik gevoel mij zeer afgemat." «Lieve, dierbare Javotte! gij hebt zooveel voor ons gedaan. Mevrouw heeft reeds wat brij voor u gereed gemaaktik zal het u wel geven Javotte ontstelde hevighare zwarte oogen wendden zich vol angst naar den dampenden schotel. «Mevrouw heeft daarvoor toch dat beste havermeel niet ge bruikt? O, wat jammer, ik had het voor mijnheer Gaspard be waard; en dan zulk een volle schotel. Neen, neen, dat wil ik niet gebruiken." Zelfs mevrouw Lemercier kon hare tranen niet bedwingen. Met een jammerkreet wierp Espérance zich voor het bed neer. «O, Javotte, Javottegij hebt, terwiile van ons, gebrek geleden en nu is het te laat! te laat!" Alvorens zij weer eenigszins tot kalmte gekomen was, trad mijn heer Lemercier de kamer binnen, door den geneesheer vergezeld. Maar helaas! deze kon hier niets uitrichten, de arme oude vrouw lag op sterven de koude, de honger en haar zelfverloochening hadden langzaam maar zeker hun werk verricht. Onder eene pijnlijke stilte wachtte Espérance het einde. Op verzoek van Javotte, gaf zij haar den rozenkrans van zwarte kralen in de magere handen, waarbij do arme oude bijna zonder adem te halen een gebed prevelde, terwijl zij toen met bevende vingeren Espérance don rozenkrans om den hals hing. «Als eene nagedachtenis van uwe arme Javotte," fluisterde zij. Mevrouw Lemercier vroeg haar, of zij ook een priester bij zich wen8chte, maar alvorens deze gekomen was, was de ziel van de oude, trouwe dienstbode aan het lichaam ontvloden. Haar laatste blik gold Espérance. Het arme kind, radeloos van smart en zelf verwijt, bukte zich en kuste het kille gelaat, terwijl zij fluisterde «Lieve Javotte, uw leven hebt gij voor ons opgeofferd!" En Javotto had toen met een hemelsehen glimlach tot haar opgezien en gestameld: «Maar lief kind, wat had ik dan moeten doen? ik had u lief." Toen stierf de glimlach weg en zij was den eeuwigen slaap ingegaan. Men had Javotte altijd voor eene onwetende vrouw van boeren afkomst gehoudenhare nagedachtenis werd echter in herinnering gehouden als die van eene heilige. Terwijl zij rondom het sterfbed stonden, trad de priester binnen. Mevrouw Lemercier haastte zich om hem te vertellen, dat het reeds voorbij was en deelde hem de geschiedenis van Javotte mede, en Espérance voelde eene vreemde snaar in haar hart trillen, toen zij hem het volgende hoorde antwoorden: «En Hy zal antwoorden en tot u zeggen: ««Waarlijk, ik zeg u, wat gy aan den minste uwer broederen gedaan hebt, hebt gij aan mij

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1890 | | pagina 1