NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD. 7e Jaargang. Zaterdag 19 April 1890. No. 2084» AB0E1EME.]JTSPRIJS[: ABVERTEETIËI; 02 aanstaandg Paardenloterij Nabetrachting, STADSNIEUWS. „Haarlem's 2anggenot.': PiüUlLLE T O N. DEN VREEMDE. Voor Haarlem per 3 maandenƒ1.80. Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden. -1.65. Afzonderlijke nummere -0-05. Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- on Feestdagen. Bureau: Kleine Houtstraat Ko. 9, Haarlem. Tfelc f OM Elusu Kje r Jï 3 Tan 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 cent* Groote letter» naar plaatsruimte Bij Abonnement aanzienlijk rabat. Abonnementen ea Advertenties worden &aag6saorae>:< door onze agenten en door alle boekhandelaren, postkaa^tnen en eoaramier^ Directeuren-O'itgö vers J. C. FjeJSHSdBOOlS. en J. B. AYI8. p Hoofdagenten voor kei Buitenland: Cornfagnia Générale de FubiiciU Mrangbe 6'. LDAÜHFi gr Co.., dORF F. JONjsü^ Succ., F mijt 3 ibis Faubourg jgontmartrc. TE HAAKLEil. In de laatste jaren heeft zich bij de jaarlijksche verloting van paarden, rij tuigen enz. in de maand Juli, het feit voorgedaan, dat niet alleen het geheele aantal loten dat uitgegeven werd (25000) werd verkoeht, maar zelfs dat ze ver kocht waren dagen vóór de verloting plaats had. In die laatste dagen steeg daardoor de prijs van 1 tot 1.25 a 1.50; ja, zelfs zijn er voorbeelden van, dat men er verkoopen kon voor /2a 3 per stuk. Men kan dus zeggen, dat deze verlo ting populair, dat ze geliefd ia geworden. En wanneer men zoekt naar de reden van die populariteit, dan vindt men die zeer dicht voor de hand liggen. Het pu bliek vertrouwt deze verloting ten volle, het weet dat al het geld dat inkomt voor den aankoop van prijzen wordt besteed; dat die aankoop oordeelkundig geschiedt en dat het comité, hetwelk zich met deze taak belast, en dat bestaat uit personen wier namen aan ieder bekend zijn, ge heel belangeloos de verloting organiseert en bestuurt. Dit alles heeft aan de//Haar- lemsche Paardenloterij" zooals men haar noemt, een gevestigde en welverdiende reputatie verschaft. Die verloting is ook nog om andere redenen bij vele ingezetenen van Haarlem gezien. Het comité koopt zooveel moge lijk de prijzen voor de verloting aan bij de haarlemsche burgerij en doet daar voor aan wagenmakers, zadelmakers enz. in onze gemeente, niet onbelangrijke be stellingen. Bovendien genieten vele inwoners van Haarlem een jaarlijks terugkeerende bij verdienste door den verkoop in het klein van deze loten. Daarvoor koopen zij bij de Haarlemsche Bankveroeniging alhier een zeker aantal en verkoopen die weer per stuk. Daar, zooals wij reeds zeiden, de vraag altijd greoter is dan de voor raad, is dit een handel zonder gevaar, die een vasten winst oplevert. Hoe groot die winst is, is geen ge heim. Koopt mea aan de Haarlemsche Bank elf loten, dan betaalt men die voor tien en buitendien ontvangt ieder die voor een bedrag van honderd gulden loten koopt, daarvan nog 2£ percent korting. Honderd en tien loten kosten alzoo ƒ97.50 en brengen per stuk a ƒ1 ver kocht, 110 op, zoodat de verkooper daarvan een winst geniet van 12.50. Zoo zijn er tal van personen in Haar lem, die door dezen handel in solide loten een geregelden jaarlijkschen winst maken van veertig k vijftig gulden en meer. Zij, die tot dusverre dien handel hebben gedreven, rekenen er waarschijn lijk op dat deze gemakkelijk te behalen winst hun ook dezen zomer niet zal ontglippen. Welnu! wij waarschmoen hen bij deze! Zoo zij niet de noodige maatregelen némen zal deze winst hun dit jaar geheel ont gaan Deze waarschuwing eischte eene ver klaring, wij geven die bij deze. Uit zeer goede bron vernemen wij dat eene amsterdamsche firma zich schriftelijk heeft gewend tot het comité dat de verloting bestuurt, met verzoek om aide 25000 loten te mogen koopen. Het comité heeft geweigerd en die weigering herhaald, toen de bedoelde fir ma ©p den koop aandrong. Niettemin bevindt zien thans de zaak in eigenaar dige omstandigheden. Ieder heeft het recht, de loten te koopen niet alleen maar ook zooveel ervan te koopen als hem goeddunkt. Niemand kan dus de be doelde firma beletten, om al de loten te koopen, wanneer zij de eerste is dis zich aan de Haarlemsche Bank vervoegt. Het comité kan wel weigeren een onder handseken verkoop aan te gaan, maar zoodra de Haarlemsche Bank de loten in handen heeft, is iedere kooper gelijk, en heeft ieder die betaalt dezelfde rechten. Wanneer derhalve die firma zorgt, dat zij op den dag van uitgifte dar loten, de eerste is die aaa hot loket der Haar lemsche Bank staat, das kan zij al de loten dadelijk bekomen. Zoo dat geschiedt zullen allen die van den ver koop in het klein meerdere of mindere voordeelen trokken, zich die voordeelen ten eenenaale zien ontgaan en zal de am8terdamsche firma met hun winsten gaan strijken. Men zal ons vragen: //Wat kunnen wij daaraan doen Hoe kunnen wij dat gevaar voorkomen?" En dan zeggen wij Door twee middelen. Het eerste middel is, dat de verschil lende verkoopers in het klein zich ver eenigen en met elkaar bespreken hoe groot het getal is dat zij tezamen noodig hebben. Zij dragen dan eén hunner op, het geheele getal aan de Haarlemsche Bank te gaan halen. Maar en dit is het tweede mid del hij die met dien aankoop belast vrordt, moet zorgen dat hij het eerst aan de Bank tegenwoordig is. Want men kan er zeker van zy*D, dat de amster- damsche firma niet stil zal zitten, maar ook van haren kant alles zal doen om haar plan toch door te voeren. Dit zijn de eenige middelen. Het Comité kan niets aan de zaak doen. Voor haar, wij herhalen het, is ieder kooper gelijk die betaalt, evenals voor de Haarl. Bank. Willen de Haarlemmers, die eene bij verdienste trekken uit den verkoop der loten, die behouden, dan grijpen zij de twee bovengenoemde middelen aan Doen zy dat niet, dan zullen zij zich die winst onfeilbaar zien ontglippen Wij hebben hen nu gewaarschuwd uit den Gromeontoraacl. III. De veelbesproken vraag, waar de nieuwe school zou worden gebouwd, is Woensdag in onzen Raad eindelijk tot eene beslissing gekomen en dat wel zon der veel discussie. Alleen de heer Huet trok heftig to volde tegen de plaatsing der school aan de Schoterstraat en ook de heer Lode wij ks bracht er bezwaar tegen in. De Voorzitter repliceerde,maar zóo kort, dat duidelijk bleek dat Z.E.A. de zaak gewonnen achtte. En inderdaad bij de stemming werd het voorstel van B. en W. tot het plaatsen der school aan de Schoterstraat, met eene groote meerderheid aangenomen. Slechts vier Raadsleden stemden tegen. En de heer Huet, die blijkh&ar eenigszins ont stemd was over het advies der beide schoolopzieners hier ter stede, en er be hagen is schiep hen met den eenigszins zonderlingen titel van //officieele" heeren te bedoelen (zijn er ook //officieuse" heeren?) do heer Huet had zijne rede wat het succes daarvan betreft, in por tefeuille kunnen houden. Nu eenmaal besloten is dat de school aan de Schoterstraat een plaats zal vin den doet men het beste af te wachten hoe zij in de praktijk zal voldoen. Waar deskundigen tegenover deskundigen staan in hun oordeel, daar behoort men de ervaring als scheidsrechter te laten op treden. Wie had ooit gedacht, dat er in onzer. Raad eene meerderheid zou worden ge vonden voor een schoolbad Ik voor mij geloof, dat de leden van den Raad zeiven verbaasd waren over den uitslag der stemming. Het is een hooge zeldzaam heid Haarlem te zien staan aan de spits eener maatschappelijke hervorming. Want dat is deze maatregel inderdaad: hy is eene uitbreiding van gemeentezorg voor particuliere belangen en de consequentie zal binnen niet ver verwijderden tijd voedsel op de school eischen, zonder nog van kleeding te spreken. Ik kan mij in de verste verte geen voorstelling maken van de houding, die onze Raad tegen die eischen, of, wilt ge liever die ver zoeken zal aannemen. En wees er maar zeker van, dat die verzoeken niet lang op zich zullen laten wachlen Misschien zal men nieuwsgierig zijn naar de kosten van een schoolbad. Na tuurlijk zijn die verschillend, naarmate de school grooter of kleiner en de inrich- I ting meerder of minder weelderig is. Op de eenvoudigste manier gemaakt kost de inrichting voor een school van 600 kinderen zooals hier nu gebouwd zal worden, nog geen vijfhonderd gulden; terwijl de onderhoudskosten zeer gering zijn: in Weimar bedragen die voor 1700 kinderen ongeveer ƒ60. De ruiling met het Rijk van het post kantoor met het rechtsgebouw werd eveneens zonder slag of stoot, behalve den slag van 's Voorzitters hamer, afge maakt. Voor elfduizend gulden zal men den rail accepteeren. Een der leden van de commissie van financiën die 15000 wenschte te eischen (de heer de Kanter denkelijk?) liet niet verder van zich hooren. In ieder geval is de zaak daarmèe nog volstrekt niet gereed. Dit voorstel tot ruiling kwam van den Minister, en de Tweede Kamer zal er hare goedkeuring nog aan moeten hechten. Een niet onvermakelijke discussie lokte het voorstel om een strook gronds aan den Zijlweg van den heer London te koopen, uit. B. en W. wilden daarvoor 10 per M2 betalen, terwijl de commis sie van financiën 6 voldoende achtte en er ontspon zich een debat over de vraag of'men een overeenkomst kan amen- deeren. De juristen beweerden van niet, maar een leek zou zeggen//Laat ons f 6 bieden," en men zou daarbij kunnen denken //doet de eigenaar van den grond het daarvoor niet, dan kunnen wij altijd nog 10 geven." Maar de heer Stoel dacht dat laatste er niet bij, maar sei het ook. Toen was de kans verkeken, want nu had de heer London het in de bladen kunnen lezen. Och ja, die lastige pers En daarua kwam er een feit dat treu rig stemde. De gemeentelijke gas-opzich- ter diende zijn rapport in over de retri butie die de gasfabriek over het jaar 1889 aan de Gemeente schuldig is. Het gasverbruik bedroeg in 1889 twee millioen, drie hondord drie en vijftig duizend, vijfhonderd dertig M3, alzoo een en twintig duizend, negen honderd zes en dertig M3 meer dan in 1888. Is het niet om te watertanden? En wat is nu het bedrag dat de ge meente geniet van dezen kolossalen om zet, van deze behaalde groote winsten? Zevenhonderd acht gulden drie en zestig en een halve cent. Is het niet om te huilen? De burgemeester stelde voor deze som (ja waarlijk, Z.E.A. noemde dat een som) in de gemeentekas te storten. Toen sloot men de deuren van de Raadzaal en ging over in geheime zit ting. Wat daar behandeld werd is voor onze profane ooren een geheim geble ven. Zou men wellicht beraadslaagd hebben over de moeilijke vraag, hoe men die som allervoordeeligst zou be steden Haarlem, 18 April 1890. Wij ontvingen het programma van den kegelwedstrijd, uitgeschreven door de kegel-vereeniging /,de Phoenix", te hou den op de banen der Sociëteit ,/de Phoenix" alhier, op Maandag 26 Mei en Zondag 1 Juni. Wij komen er op terug. De tweede uitvoering van de lieder tafel //Haarlem's Zanggenot," directeur de heer W. Wiegant, heeft Donderdag avond in de concertzaal der sociëteit z/De Kroon" plaats gehad met mede werking van mej. A. M. Koot, zangeres uit Alkmaar, mej. F. J. C. van Maas, piano en K. F. van Maas Jr. viool. Een zeer gevarieerd programma werd ten gehoore gebracht. Mej. Koot deed Naar het engelsch YAN EDNA L Y A L L. 75) HOOFDSTUK XXVIII. Claude stampte op de vloermat de sneeuw van zijn schoenen en volgde haar naar de kamer, waar het drukkend warm was, en waar hij door de overige familieden hartelijk werd verwelkomd. Hij stond bij den deken zeer hoog aangeschreven, en deze begon hem reeds dadelijk een merkwaardigheid van de planeet Mars te ver tellen, waarbij hij hem tevens mededeelde, welke verbeteringen hij aan zijn telescoop had aangebracht; gelukkig was de deken te zeer in zijne eigen vertellingen verdiept, dan dat hij bemerkte, dat Claude's antwoorden zeer kort en meestal onbepaald waren, even min bemerkte hij, dat Claude 8l zijn aandacht op Espérance had gevestigd. Hij sprak dien avond niet veel tot haar. Lady Worthington stond spoedig van haar stoel op, en hij was zeer verheugd, toen hij haar tot Espérance hoorde zeggen//Wij zullen u dus Donder dagavond by ons zien; gy komt natuurlijk vroeg." Espérance beloofde het haar met een glimlach en volgde hen toen tot in de gang, waar zij de palmtakjes van den grond op zocht en ondanks de koude in de voordeur staan bleef, om hem vaarwel te zeggen. Onder een diep stilzwijgen werd de wandeling hervat, en Claude kon het beeld niet van zich zetten, zooals hy haar daar zooeven in de deur had zien staan, met die palmtakjes in haar hand. Hij dacht er nu niet meer aan, om haar in de een of andere houding op het doek weer te geven. Wanneer hy haar eens kon bezitten, niet op het doek, maar in werkelijk? Zou hij dan niet al dat grievende, bittere leed van die koude wereld van haar kunnen afhouden z/Wel Claude, voudt gij uwe ////Mariana"" niet veel veranderd vroog lady Worthington. //Verbazond; zij heeft nu een engelachtig gelaat," en Claude sprak verder geen enkel woord meer, maar verviel in diep gepeins, waarin lady WorthiDgton hem njet stoorde. Het verbaasde hem zeer, dat deze gedaehte hem zoo voortdurend bezighield; hij kon het niet gelooven, dat zijn geest zich nog geen uur geleden daarmee niet had beziggehouden en hij in Rilchesters straten kad gewandeld, zonder er zelfs aan te denken, dat hij in Espérance's nabijheid was. En toch scheen het hem toe, dat het slechts een openbaring was en dat hy haar reeds liefhad van het eerste oogenblik af, dat hij haar had gezien en dat was reeds meer dan een jaar geleden. Hij trachtte zich haar voor te stellen, zooals zij toenmaals was; hare tengere gestalte, door een zwarte japon omsloten, haar droefgeestige blik, haar mooie oogen, toen hij haar voor het eerst in de kathe draal zag, het diepbedroefd, peinzend gelaat, waarmee zij de be schuldiging, dat zij slechts boulevards mooi vond, moest aanhooren, toen hij haar in de pastorie gadesloeg; die blik vol wanhoop en die betraande oogen, waaraan hy zyne //Mariana" had ontleend, en de laatste keer, toen hij hen was komen overvallen op het oogenblik, dat mevrouw Mortlake haar weer eenige woorden vol venijn had toegevoegd. Al deze beelden doemden voor zijn geest op, zy hadden een voor een zijne liefde tot haar doen aangroeien, maar zonder de liefelijke verschijning van dien dag, zouden zij tot niets geleid hebben. Maar nu! Hij dacht nog eens aan die kleine, tengere handen, die de palmtakjes vasthielden, aan dat kleine voetje, dat zij op den drempel had neergezet. Espérance moest steun, bescherming en liefkoozing hebben; zij verdiende het niet, om alleen te staan, in die koele, zelfzuchtige wereld. Hij was dien avond bizonder afgetrokken, nu meestal het stil zwijgen bewarende, dat somtijds eensklaps tot luidruchtige vroo- lijkheid oversloeg; wanneer iemand van de pastorie of van Espé rance sprak, dan werd hij plotseling opmerkzaam, en begonnen zijne oogen te schitteren, haar naam kwam echter volstrekt niet over zijn eigen lippen. Sir Henry stelde voor, om een robber whist te spelen, daar Claude evenwel volstrekt niet van whisten hield en hij wel be greep, dat het hem dien avond onmogelijk zou zijn om te spelen, werd er zonder hem een viertal gevormd. Hy ging achteroverge leund in zijn stoel zitten met de courant in zijne hand, zondè'< a

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1890 | | pagina 1