GEMENGD NIEUWS.
YAKIA.
wanneer men den landbouw vergelijkt
met andere, wel belaste bronnen van
inkomen, is de uitkomst voor den land
bouw niet gunstig»
Eene directe vergelijking van enkele
landbouwer8bedrijven met enkele handels
zaken of neringen, zooals voorkomt in
sommige enquêteverslagen, is zeker weinig
afdoende. De patentwet werkt, zooals
algemeen bekend is, zoo ongelijk, dat
uit het eene geval niet tot het andere
mag worden besloten. Maar ook de druk
der grondbelasting is alles behalve ge
lijkmatig. Door de herziening van de
belastbare opbrengst der ongebouwde
eigendommen moge hierin belangrijke
verbetering worden gebracht, de werke
lijke toestand is thans reeds aanmerkelijk
afgeweken van dien, welke den grondslag
vormt der schattingen, eene afwijking
die van jaar tot jaar snel toeneemt.
Doch indirect blijkt de wanverhouding
der belasting voldoende.
Vooreerst dient in het oog gehouden
te worden, dat de landbouwer wel van
patent is vrijgesteld, doch dat de per-
soneele belasting voor de meesten inder
daad werkt als bedrijfsbelasting. Dit is
vooral het geval met de 2e, 3e, 5e en
6e grondslagen. In den regel betalen de
mïngegoede landbouwers aan personeel,
voor hunne paarden, inwonende dienstbo
den, haardsteden en vensters, voor zoover
deze geheel onmisbaar zijn voor hun
bedrijf, meer in de personeele belasting
dan kooplieden of industrieelen in het
patentvooral de groote industrieelen
en de groote kooplieden mogen in ver
gelijking met de landbouwers en in ver
houding tot hunne winsten zeer bevoor
recht worden geacht'
Bovendien betaalt de grondeigendom
een aanzienlijk percentage aan de grond
belasting. Naar de laatste herziening be
draagt de netto huurwaarde 96 millioen.
Rekent men voor het inkomen der land
bouwers uit hun bedrjf bovendien 50
pet. van de huurwaarde, dus 48 mil
lioen, dan wordt de opbrengst van den
landbouw 144 millioen. Deze raming is
ongetwijfeld te hoog en is verre van de
werkelijkheid, omdat sedert de waardee
ring der belastbare opbrengst de grond
aanmerkelijk in waarde ia gedaald en
hot inkomen der boeren door achteruit
gang en schulden op een veel lager cijfer
moet worden geschat. Doch neemt men
de hoogere cijfers als basis van bereke
ning en stelt men dat de grondbelasting
met de opcenten zal bedragen 8 pet. van
de belastbare opbrengst, dan wordt de
verhouding tot het inkomen toch nog
ruim 6 pet.
Bij het personeel en de grondbelas
ting komt dan nog een aanzienlijk, hoe
wel niet onder cijfers te brengen bedrag,
dat de landbouwer meer dan handel en
nijverheid betaalt aan mutatierechten en
accijnzen.
Eindelijk mag niet worden verge
ten, dat, gelijk reeds in het enquête
verslag (p. 95) werd uiteengezet, de
landbouw in vele streken van het land
bezwaard wordt met provinciale belas
ting, polder- of waterschapslasten, die
voor een belangrijk deel dienen om uit
gaven van algemeen belang te dekken.
De commissie behandelt daarna meer
in het bizondorde grondbelasting, de
belastbare opbrengst van de ongebouwde
eigendommen, het personeel, de mutatie-,
zegel- en hypotheekrechten, de accijnzen
en de gemeentebelastingen.
even intijds kwam aansnellen en het
vluchtende paar terugbracht. De voor
stellingen z\jn niet afgebroken, maar de
verstandhouding tusschen Prinses Dedale
en Prins Colibri is alles behalve vreed
zaam en de schouwburgdirecteur moet
buitengewone waakzaamheid oefenen om
de orde te handhaven. Niet onmogelijk
zal het drama beëindigd worden in het
Hof voor Echtscheidingen, in welk geval
den Londenaars een nieuwe variatie
verzekerd is op de tallooze sensaties, die
dat Gerechtshof in de laatste jaren aan
bood.
In 't „hippodrome" te Mont-
pellier heeft Zondagavond bij een stie
rengevecht waarvoor valsclie stieren,
nl. tamme fransche dieren, gebruikt wer
den in plaats van echte spaansche, welke
tegen verhoogde prijzen beloofd waren,
het verbolgen publiek met de grofst
baldadigheden zijne woede over de teleur
stelling gekoeld. Stoelen werden in het
perk geslingerd, de electrische lampen,
vensterruiten, vlaggen en versierselen
kort en klein geslagen enz.
Het electrische licht komt
voortdurend meer in gebruik om de vaart
door liet Suezkanaal te bekorten. Aan
de meeste schepen worden de noodige
toestellen verschaft door de verschillende
scheepvaart agenten te Port-Saïd tegen
het uniformtarief van tien pond sterling
voor de reis van genoemde plaats naar
Suez of vice versa. Deze nieuwe regeling
is van kracht sedert Maart 1887 en na
dat tijdstip was de toeneming van het
aantal schepen, waarop het electrisch
licht gebruikt wordt, hoogst opmerkelijk
In 1887 was dit aantal 395, in 1888
1611, in 1889 2445 en in 1890 bedroeg
het 2836 van de 8389 schepen, die in
het kanaal doorvoeren. In 1886 deed
ieder schip nog door elkander 36 uren
over de doorvaart, doch in 1887 was de
gemiddelde duur der reis door het kanaal
33 uren 58 minuten, in 1888 31 uren
15 minuten, in 1889 25 uren 50 minu
ten en in 1890 24 uren en 6 minuten.
Bij de schepen, die met behulp van elec
trisch licht de vaart bij nacht voortzetten,
was in 1890 de gemiddelde doorvaarttijd
22 uren 9 minuten. Door één stoomschip
werd de reis door het kanaal volbracht
in 14 uren 15 minuten.
Verleden week stond voor
het hof te Gent terecht een moordenaar,
met name Van Gindarhuisen, dien de
jury onverbiddelijk ter dood veroordeelde.
Toen, naar luid van de wet, de voor
zitter hem vroeg in welke taal hij
wens elite verdedigd te worden, ant
woordde het heerschap vlakweg
In het fran8ch, mijnheer.
Nochtans, toen men u in het j
vang in 't vlaamsch ondervraagd heeft,
hebt ge duidelijk in dezelfde taal geant
woord.
't Is waar,mynheer de voorzitter,
maar als mijn advocaat fransch spreekt,
zal dat meer effect maken.
De advocaat, mr. de Groote, drukte
zijn spijt uit dien ylaamschen betichte
in -t Fransch te moeten verdedigen
doch hij was gedwongen aan het ver
langen van zijn cliënt te voldoen.
Stichtend, niet waar Een eerlyk man
wil zich van zijn moedertaal bedienen,
een moordenaar verkiest het fransch,
roept het gentsche Volksbelang in edele
verontwaardiging uit.
In het E mp ire T i eat r e t
Londen vertoonen tegenwoordig vijf dwer
gen hun kunsten. Zij vormen te zamen
de Colibri troep. Tot dit gezelsel
behooren de prins en prinses Dedale en
prins Colibri. Prinses Dedale schijnt in
den laatsten tijd een vurige liefde te heb
ben opgevat voor prins Colibri, welke
liefde werd beantwoord, met het resul
taat, dat de kleine gelieven besloten ge
zamenlijk weg te loopen en het plan by na
uitgevoerd hadden. Ze waren reeds met
een huurrijtuig naar het station Charing
Cross gegaan, waar zy kaartjes hadden
genomen voor Dover, en zaten reeds in
den trein die jaiat zou vertrekken, toen
de directeur van den schouwburg nsg
In een donkeren nacht van Dec*
1885 ontmoette Cayetano Landrove, van
Ferrol afkomstig, zijn broeder op weg,
die de komst afwachtte van iemand, op
wien hij zicli wreken wilde. Cayetano
had hem reeds met groote moeite van
zijn plan afgebracht en huiswaarts ge
troond, toen X., de verwachte, plotseling
voor hen stond.
Een twist ontstond en ondanks de tus-
schenkomst van Cayetano doorstak X.
dicus broeder en sloeg1 hem zeiven
niet een stok ter aarde.
Van dit feit waren drie personen ge
tuigen, die echter op de vlucht gingen.
Cayetano, door de koude nachtlucht tot
bezinning gekomen, stond op en zag zijn
kleederen met bloed bevlekt. Als krank
zinnig van ontzetting ontvluchtte hij de
plek, waar het lijk van zyn broeder lag.
Na een nacht van vreeselijken angst
en na in den drank vergetelheid gezocht
te hebben, ging hij den moordenaar
zyns broeders opzoeken, om zich op hem
te wreken maar voor hij zyn plan ten
uitvoer bracht, werd hij in hechtenis
genomen. Zijn onsamenhangende taal
maakte hem verdacht en daar zijn stil
zwijgen voor een bekentenis gehouden
werd, werd hij ten slotte veroordeeld.
Er bleef intusschen twijfel bestaan
omtrent zijn schuld. Plotseling deed
zich iemand op, die op het rumoer van
den twist was opgestaan, de beide broe
ders had zien vallen en den moordenaar
de vlucht nemen.
Er daagde hierna een ander op, die
den moordenaar het gebeurda had hoo-
ren vertellen en beweren dat hij uit
zelfver lediging gehandeld had. Eindelijk
werden er achttien personen gevonden
die deze getuigenis bevestigden en er
bestaat zekerheid dat de bewering van X,
volkomen waar is.
X. die naar Amerika gevlucht was,
heeft op zyn sterfbed in tegenwoordig
heid van vrienden hetzelfde verhaald,
maar stierf voor hij in dien geest een
acte kon onderteekenen.
De dagbladen van Ferrol en Vigo
hebben nu een poging aangewend om
aan den onschuldig veroordeelde de
vrijheid te doen hergeven.
Keizer Wilhelm is zoo ver
rukt over zijn onthaal in Engeland,
dat hij de koningin beloofd heeft haar
nog een bezoek te brengen alvorens hij
voor goed in den herfst naar Duitschland
terugkeert.
Op het staat8bal in het Buckingham
paleis was de keizer schynbaar zoo ver
moeid, dat hij na den eersten dans, met
de prinses van Wales den geheelen avond
in een armstoel bleef zitten, af en toe
pratende doch meerendeels stil en pein
zend; een oogenblik schpen Z. M. bijna
ingeslapen. Hij zag er zeer vermoeid uit
en verliet met de keizerin de balzaal na
den eersten dans en na het souper. De
prins van Wales danste er vroolijk op
los en bleef tot 's morgens drie uur.
De Touristeen duitsch
blad, heeft uitgerekend hoeveel kracht
een dame verbruikt, die op een bal
alle daasei mede danst. Zy zou, naai
het blad weet mee te deelen, ^eveDgoed
een weg van 30 K. M. kunnen afleggen,
huppelend op de teenen en in een corset
iugesnoerd.
Ineen klein badplaatsje
in Duitschland heeft een vermakelijke
historie plaats gehad. Een mooi en
rijk jong meisje, dat met hare moeder
de zeebaden nam, werd verliefd op een
jongen visscher en toen de moeder dat
ontdekte, vertrok zij in allerijl met hare
dochter.
De visschers van het plaatsje, onge
rust dat het geval den naam van hun
badplaatsje zou benadeelen, vormden een
vierschaar over den jongen visscher en
besloten hem een duchtig pak slaag toe
te dienen, wat zij dan ook zoo nadruk
kelijk deden, dat de arme jongen dagen
lang het bed moest houden.
Een merkwaardig meerIn
't goevernement Kaloaga, ten zuidwesten
van Moskou, ligt ecu meer van een
zonderlinge gesteldheid. Het heeft de
gedaante van een elleboog, is 1600 el
lang en strekt zich van Zuid naar
Noord uit.
Het gras en de planten, die zijn oevers
bedekken, dringen zonder dat de oorza
ken daarvan juist bekend zijn, al verder
het meer in en bedekken hoe langer hoe
meer zijn oppervlakte. Deze plantengroei
in het water wortelt in de geringe hoe
veelheid humus of plantaarde, die in de
door elkander gevlochten vezels der wor
tels is achtergebleven en wordt op deze
wijze opgehoogd.
De gordel dezer voortdringende plan-
tenmenïgte heeft reeds een aanzienlijke
breedte, en daar hij ieder jaar met een
breede strook toeneemt, mag men aan
nemen, dat binnen weinige jaren de ge
heele oppervlakte van het meer er mede
bedekt zal zijn, waardoor degehee"
in een onzichtbaar waterbekken zal ver
anderen.
Ken kan over den plantengordel, die
het open vlak omringt, wandelen, doch
men voelt bij enkele schrede, dat het den
grond aan de noodige vastheid ontbreekt.
Stampt men slechts even met den voet,
zoo borrelt terstond water op en maakt
den grond nat.
Onder de korst is de diepte zeer aan
zienlijk en de menigte visch, die zich in
dat water ophoudt, bezorgt den boeren
in den omtrek een belangrijken winter
voorraad.
New-York zekere kapitein James White i
nog juist bij tijds gered, dien men uit
geput, zich aan een bclboei vastklem
mende, aantrof. Hij was vroeg in den
ochtend met drie anderen in een naphta-
bootje tot eene pleiziervaarfc langs de
kust uitgegaaD, toen plotseling het reser
voir sprong en het bootje zonk. De drie
opvarenden verdronken en zelf had hij
vier mijlen moeten zwemmen om de boei
te bereiken.
Gezelligheid der dieren,
Het was my dikwijls in het oog geval
len, schrijft een reiziger in Abessinië,
dat op verschillende rotsen, Icliucu
mons (eene groote soort ratten) en
hagedissen in .de ^este verstandhou
ding hij elkaar wonen. Nadert men
zoodanige rots, dan ziet men op vooruit
stekende punten een groepje dassen allerlei
potsierlijke bewegingen maken, zich den
baard krabben, of zich in de zon koes
teren. Daartusschen loopt een vlugge
Ichneumon en tegen den rotswand klau
teren hagedissen van een voet lengte naar
boven. Wordt de vijand van het gezel
schap door een das opgemerkt, dan richt
deze zich op en houdt het oog onafge
broken op den indringer gevestigd. Aller
oogen richten zich naar denzelfden kant.
Dan hoort men plotseling een gillendei
kreet en in een oogenblik zijn alle dieren
in de kloven der rotsen verdwenen.
Onderzoekt men deze laatste nauw
keuriger, dan vindt men klipdassen en
hagedissen vereenigd, terwyl de Ichneu
mon zich ter verdediging tegenover den
vyand, honden bijvoorbeeld, stelt en hun
zijn tanden laat zien. Wijkt men nu naar
een verscholen hoekje, dan ziet men spoe
dig den kop van een hagedis te voor-
schyn komen en eindelijk het dier, lang
zaam langs den grond voortkruipend, het
lyf vast tegen den steen drukkende en
met den kop omhoog later ziet men ook
den Ichneumon te voorschijn komen en
eindelijk den das, doch allen behoedzaam
uitziende naar de plek, waar ze hun
vijand het eerst gezien hebben.
Zoo leven deze dieren, zoo verschillend
overigens van aard, met elkander in de
beste verstandhouding, elkaar bescher
mende tegen den gemeenschappelijken
vijand.
Officieelis te New-Yor
bekend gemaakt, dat de laatste proeven
genomen met terechtstelling1 door elee
triciteitals volkomen geslaagd kun
nen beschouwd worden.
Er is dan ook geen twijfel meer aan,
of de amerikaansche regeering zal deze
wijze van ter-dood-brengiug voortaan ge
regeld toepassen.
Zonderlinge str af. E e
chineesch koopman te Etnoi werd voor
eenigen tyd schuldig verklaard aan het
vermoorden zijner huisvrouw. De
rechter veroordeelde hem wegens dit
misdrijf tot de zeldzame straf om niet
meer te slapen, zoolang hij leefde.
Drie gerechtsdienaars waakten dag en
nacht by hem om zorg te dragen, dat
hij geen oog sloot. Reeds de achtste daj^
was zijn lijden zéo vreeselijk. dat hy
zijnen bewakers smeekte hem te dooden
Zij voldeden echter niet aan zijn wensch,
maar bleven voortgaan met hem uit den
slaap te houden, waartoe op 't laatst de
gruwelijkste middelen moesten gebruikt
worden, zooals prikken met een scherp
voorwerp, stompen enz. Eerst den negen
tienden dag was de man uit zijn lyden.
Zondag 1.1. is in de baai van
uitspraak niet billijk? Deze man krijgt
nooit weer een anderen voet, maar dez6
schoone weduwe zal licht weer her
trouwen en misschien met een beteren
man, dan dien ze nu verloren heeft
Amerikaansche wedstrijd.
Onlangs werd in de amerikaansche
stad Detroit een wedstrijd gehouden
tusschen wakers.
De voorwaarden van den wedstrijd
waren als volgt vastgesteld. De deelne
mers moesten zich gedurende zeven
dagen en zeven nachten wakker houden
dat is te zeggen, gedurende 168 uren.
De prijs voor den overwinnaar was
1200. Daarenboven werden zeer jhooge
weddenschappen aangegaan, niet alleen
op eiken coreurrent, maar ook op den
geheelen uitslag van den wedstrijd, daar
velen van gevoelen waren, dat niemand
zoo lang aan den slaap zou kunnen
weerstand bieden.
Zes concurrenten hadden zich aange
boden, maar vier van hen bezweken
reeds den derden dag. De vyfde, die
gewoonlijk veel sliep, Townsend ge
naamd, hield het uit tot den zesden dag
door zich gedurig het hoofd te wasschen
met koud water, met naalden in armen
en beenen te steken, enz. De zesde deel
nemer aan den wedstrijd bleef dus alleen
over om den langen waaktijd door te
worstelen.
Dank zij een by na ongelooflijke lichaams
kracht hield de schrijnwerker Cunning
ham het uithij bleef 168 uren wakker.
Men erkende hem als overwinnaar en
konde hem den prijs toe, maar de onge
lukkige verloor er het verstand bij, en
de geneesheeren twijfelen zeer aan zyn
herstel. Townsend geeft ook teekenen
van verstandsverbijstering.
Be olifant God. De be
woners van het siameesche rijk hebben
"t een tijd lang, naar 't schynfc, zonder
god gedaan. Thuns hebben zij er weer
een. Men weet dat deze afgodendienaars
de hoogste goddelijke eerbewijzen schen
ken aan een witten olifant. Het inhalen
van den goddelijken dikhuid veroorzaakt
heel wat drukte, 't Is dan ook goen klei
nigheid zulk een witten, minstens licht
chocolaad-kleurigen olifant te bezitten.
Zoodra het dier uit de bosschen naar
het paleis te Bangkok is overgebracht,
wordt het met tal van bontgekleurde
schabrakken, die alle met goud gestikt zyn.
behangen en ontvaDgt het de eerste hulde-
bewijzen dor aanzienlijke bewoners van
het rijk terwijl een dozijn safraan-geel
gekleede priesters tot in het stof voor
hem knielen. De vorstelyke personen
van het land komen hem suikerriet aan
bieden en andere spijzen op gouden en
zilveren schalen. Men kan niet zeggen
dat de witte olifant met al die eerbewij
zen erg gediend is, tenminste niet zelden
geeft hij door 'stampen en slaan met den
snuit te kennen, dat de grappen hem
erg vervelen. Op den duur schikt het
dier zich in zyn lot en laat zich, versuft
in de goddelijke vertrekken, alles wel
gevallen. Het dier krijgt een soort ernst,
welken de Siameezen voor goddelijke
wijsheid houden.
Eiwit op brandwonden
Er is geeu heler verzaehtingsiniddcl
bij brand- of verbroeiïogswonden dan
het wit van een ei, 't welk men over
de wond strijkt of giet, al naar gelang
deze groot is. Het is als bedekking zoo
goed als collodium en steeds bij de hand
of gemakkeiyk te krygen. 'fc Is de aan
raking met de lucht, welke hoofdzakelijk
de pijn veroorzaakt. Deze moet dus af
gesloten worden, om de ontsteking en
ettering te verhoeden, wat met een her
haalde bestrijking van het wit van een
versch ei uitstekend kan geschieden.
OnderofficierRekruut Meelman, noem
mij een bekend onderscheidingsteeken van
een onderofficier.
Rekruut zwijgt. Sapperdemallemos-
terdpot, waaraan onderscheidt men een
onderofficier
Rekruut (aarzelend). Aan zijn vele
vloeken.
Henriette (weenend tot haar vriendin).
O, ik ben zoo ongelukkig. Mijn aan
staande man is op reis geweest en nu
heb ik gehoord, dat hij aan papa ver
telde, dat de rijke Flora in het Schwarz-
wald zoo'n diepen indruk op hem had
gemaakt. Die trouwelooze
Op de Beresina geborenTe Parijs leeft
zekere Tnomas, een 77-jarige grijsaard,
die in het jaar 1812 in Rusland tijdens
den befaamden overtocht van do Beresina
is geboren. Zijn vader was officier bij
de keizerlijke garde en zijn moeder had
dezen naar Rusland gevolgd. Op het
oogenblik dat do Russen den franschen
soldaten vlak op de hielen zaten, schonk
de vrouw het leven aan een zoon. De
vader en moeder werden beide gedood,
maar de Russen namen het kind mee
en de russisehe regeering nam het aan.
Toen Thomas meerderjarig was, liet hij
zich al8 Franschman naturaliseeren.
Een grappenmaker ging bij een dro
gist binnen, deed zich voor als de di
recteur van een fabriek en zei, dat hij
voornemens was voortaan geen gas, maar
kaarsen te branden.
//Hoeveel soorten heeft u vroeg hy
daarop aan den drogist, die al op een
goede commissie hoopte.
Tien./y
z/Wilt u dan van alle tien een aan
steken? dan kan ik zien wat de beste is."
De drogist voldeed daaraan en de
zoogenaamde directeur bleef met een heel
wijs gezicht naar de kaarsen kijken, tot
dat die half opgebrand waren. Toen zei
hy kalm: //ik vind gas toch eigenlijk
beter," en wandelde den winkel uit.
Officier van justitie. Ik geloof, dat ik
jou gezicht meer heb gezien.
vang ene. Wat u gelooft, doet niets
af, het is alleen de vraag of u het onder
eede kan verklaren.
De kapitein van een stoomboot was
bizonder gesteld op katten en hield er
een half dozijn van die dieren op na,
tot groot ongenoegen van sommige pas
sagiers. //Ik geloof kapitein," zei eens
een hunner scherp, //dat u de beman
ning met katten zou voeren, als de leef
tocht op was."
Niet zoolang er nog passagiers wa
ren," zei de gezagvoerder.
Jongen," zei een praktische vader tot
zijn zoon, die in de medicijnen studeerde,
z/als jo een specialiteit wilt worden, leg
je dan liever op de tanden, dan op de
ooren toe. Een mensch heeft maar twee
ooren en vierentwintig tanden."
Wat is een biljoen? Dat is millioen
maal een millioen. Dat is gauw genoeg
gezegd en geschreven, maar het te tellen
is ondoenlijk. Indien men in een minuut
van 1 tot 160 of 170 telt, dan komt men
in een uur tot 12000, in een dag tot
288.000. Om tot biljoen te tellen, zou
dus noodig wezen 9512 jaar, 34 dagen,
5 uur en 20 minuten en zelfs al kon een
mensch zoolang leven, zou hij voor hij
het klaar gekregen had, zeker al naar
het gekkenhuis zijn gebracht.
Een beroemd medicus lag op sterven.
Acht der beroemdste geneesheeren stonden
om zijn doodbed heen en verwachtten
ieder oogenblik den laatsten snik. Opeens
begon de zieke luid te lachen en toen
men hem naar de reden daarvan vroeg,
antwoordde hij ,/Daar valt mij een
oude historie in. Op het slagveld bij
Wagram lag een fransch grenadier en
telde zijne wonden. Parbleuriep hij,
zyn er acht kogels noodig, om een
franschen grenadier het leven te bene
men collega's, gy zijt ook met u
achten
Onmiddellijk daarop blies de ster
vende met een glimlach den laatsten
adem uit.
Toen onlangs bij een
spoorwegongeluk in Texas, twee perso
nen de spoorwegdirectie een proces aan
deden tot schadevergoeding, de een we
gens het verlies van zijn voet, de andere,
een beeldschoone vrouw, wegens den
dood van haar man en kostwinner, wees
de rechter aan den man zonder voet
30.000 gulden en aan de weduwe 10.000
gulden toe.
De vrouw was daarmee niet tevreden
en de toehoorders mompelden, maar de
rechter, in zyn wysheid, sei: 0ls die
In de sooieteit. //Ik heb altijd gehoord,
dat als menschen een poosje getrouwd
zijn, zij zelfs dezelfde gedachten hebben.
Is dat niet zoo, Pecks
ffZeker," zei Pecks. ,/Op het oogenblik
denkt mijn vrouw er stellig over, wat zy
tot mij zal zeggen als ik thuiskom en
daar denk ik ook over.//
Vrouw (tot haar derden man). Als je
ziek bent, Jan, zal ik om mijn ouden
huisdokter zenden.
Echtgenoot (ietwat angstig,). Neen, lieve,
stuur liever om een ander.
//Al dat leeren van vreemde talen is
maar gekheid," zei een Duitscher. „Ik
ben jaren in Holland geweest, en ging
met de Hollanders om, alsof ik hun taal
op myn duimpje kende en ik versta er
toch geen woord van."
z/Maar hoe kan dat?"
ff Wel, zij kenden mijn taal.
Tom, woedend tot zijn nichtje. Elsje,
je bent een coquet schepseldenk je,
dat ik niet gezien heb hoe luitenant Abee
om je heen fladdert
Elsje. Maak je zoo boos niet. Papa
heeft bezwaar met het oog op zijn finan-
cieelen toestand, mama wegens zijn fa
milie en ik om zyn karakter. En boven
dien heeft hy mij nog niet gevraagd.
dme. Herinnert u zich
nog, dat wij samen hebben school ge-
