POLITIEK OVERZICHT.
GEMENGD NIEUWS.
VALSCHE MUNTERS.
INGEZONDEN.
Onze kinderrijmen.
en pistool verwondingen toe, welke
venwel slechts eene oogesteldheid van
een paar dagen veroorzaakten. De on
trouwe loopknecht, die zich vóór dit
geval gunstig gedroeg en ook tot te
vredenheid van zijn patroon werkzaam
was, had zich Maandag voor de haag
sche rechtbank te verantwoorden, Hij
bekende zijne schuld, en het openbaar
ministerie requireerde zijne veroordee
ling tot drie maanden gevangenisstraf.
De haagsche rechtbank veroor
deelde Maandag J. H. S., hoilogema-
kern aldaardie terechtstond wegens
het valschelijk opmaken van postwissels
en het daarvan gebruik maken als
waren ze echt, tot „twee jaar en zes
maanden" gevangenisstraf.
In het jaar 1886 zonk, tengevolge
van een bekomen lek in het provinciaal
vaarwater tiet Kruiswater, bij het Sneeker-
meer, een met rogge geladen schip. Het
werd spoedig daarna gelicht en wegge
voerd, doch de schipper verlangde van
de provincie vergoeding van de door hem
geleden schade, omdat volgens zijn
beweren, het schip had gestooten op .en
hard voorwerp onder water, ter plaatse
waar een baken lag. Een nauwkeurig
onderzoek van wege de provincie inge
steld, toonde echter aan, dat er geen
enkel bewijs bestond voor de gegrond
heid der bewering dat het vaartuig was
gezonken ten gevolge van gebreken in
het vaarwater. De Eidgenössische Trans
portversicherungsGesellschaft" te Zurich,
die de lading had verzekerd, vroeg daarop,
na afwijzing van het verzoek van den
schipper, eene schadevergoeding van
ƒ3000. De Staten waren evenmin ge
negen hieraan te voldoen. Hierop volgde
eene door genoemde maatschappij bij
de ar rond. rechtbank te- Leeuwarden
ingestelde rechtsvordering tegen de
provincie, om die vergoeding te bekomen.
Na heen en weder pleiten wees de recht
bank bij vonnis van 22 Oct. 11, de vor
dering af. De genoemde maatschappij
heeft evenwel gemeend, in het vonnis
niet te moeten berusten, maar is daarvan
bij het gerechtshof te Leeuwarden in
beroep gekomen.
Het nieuwe ministerie in Portugal
heeft zijn iatrede in de Kamer gedaan
en daar een soort potitieke geloofsbe
lijdenis afgelegd, die eigenlijk alleen
over de financiën handelde. Het kabinet
wil de medewerking inroepen van de
schuldeischers van de Staat en verder
bevorderen eene reorganisatie van den
staats- en gemeentelijken dienst.
Over het algemeen was de stemming
der Kamer niet ongunstig. Ot dit zoo
blijven zal. hangt alweer at van het meer
of minder welslagen van de plannen
omtrent de financiën.
Het onderzoek over de spoorweg-
knoeierijen duurt nog voort. De justitie
heeft weer drie directeuren van de
Lucitano bank gearresteerd.
Servië heeft geen lust ora te voldoen
aan het verzoek om den uitgeweken
bulgaarschen samenzweerder KisofF, die
thans in Servië vertoeft, u t te leveren.
Sodert zijn verblijf in Servië toch heeft
hij zich onthouden van alle opwekking
en agitatie tegen Bulgarqe enzijne regee
ring.
Als pleister op de wond voert de
servische regeeriag aan, dit de bul-
gaarsche uitgewekenen in haar land
onder streDge bewaking staan.
Hoe het toch eigenlijk staat met die
onlusten te Tanger komt men maar niet
te weten. Gisteren meldde een tele
gram, dat Frankrijk Spanje wou laten
begaan, om de zaken in Marokko in het
reine te brengen. Nu weer leest tnen,
dat Frankrijk het zelf, en alleen, ia
Touat wil doen en dat de Sultan daar
geen lust ia heeft. In de fransche Ka
mer heeft de voorzitter gezegd, dat de
onlusten te Tanger niets ora het lijf
hadden en zoogoed als geëindigd waren
en dat de Touat-kwestie eenvoudig
politiezaak is, waaraan het noodige zal
worden gedaan. Maar intusschen ligt
nog steeds de internationale oorlogs
vloot voor Tanger en heeft de engeische
admiraliteit gelast, om den bouw van
oorlogsschepen te Skeerness te ver
haasten.
Wie kan uit dit alles de zuivere
waarheid putten?
In de italiaansche Kamer is besloten
tot verlenging van het handelstractaat
tusschen Italië en Spanje tot 30 Juni
e. k. met uitsluiting der bepalingen
betreffende het recht op alcohol.
De minister Chirmisi zeide, dat de
tractaten beantwoorden aan dé bekngen
des lands en een groot politiek en
economisch gewicht hebben, daar het
vestigen niet van een tolverbond, maar
van eene unie van verscheidene staten
ten tdoel heeft de verdediging tegen al
te protectionistische strevingen. De re
geering beweert niet al de problemen
te hebben opgelost, maar zij heeft de
overtuiging nuttige en voordeelige resul
taten voor het land te hebben verkre-
êen'
De afgevaardigde Barzilai zal eene
interpellatie houden over de politiek
van Italië in het oosten en over de
betrekkingen tusschen de groote mogend
heden ter zake van den toestand van
Bulgarije.
Aartshertog Karl Salvator van Oos
tenrijk, is tengevolge van influenza en
longontsteking overleden.
Door het gedrang bij eene uit de
Armenische kathedraal komende pro
cessie is eene brug over de rivier
ingestort. Vele personen zijn doodgedrukt
of verwond en tal van anderen verdron
ken. Het juiste aantal der verongelukten
weet men niet.
De Times verneemt uit Singapore,
dat de overheid gebruik maakt van de
diensten van eenige honderden Borneo
sche Dajaks tegen de brandalsy die eene
sterke benting aan de rivier hebben
De heer l.assiesa, de candidaat der
regeering, is tot president der republiek
San Salvador gekozen.
Eet programme voor de begrafenis m den
hertog ran Clarence.
Er is in het plan voor de begrafenis
eene kleine wijziging gekomen. Het lijk
zal Woensdag des namiddags te 2 uur
te Windsor aankomen en van daar on
middellijk naar de kapel worden over
gebracht, waar de begrafenis te 3 uur
plaats zal hebben.
De kapel zal niet met zwart behangen
zijn en daar het lijk dadelijk van San-
dringham Daar Windsor wordt gebracht,
zal de gebruikelijke tocht door Londen
achterwege blijven. De kist zal geplaatst
worden op een artillerie onderstuk en
getrokken worden door zes, met rouw
floers behangen, paarden. De officieren
van het 8e regiment artillerie dragen de
slippen van het lijkkleed.
Met den trein, die het lijk vervoert,
zullen tevens medekomen, de prins van
Wales, de hertogen van Fife en Kent
en elf ambtenaren van het koninklijk
huis.
Aan het station van aankomst zullen
de hertog van Connaught, de hertog
van Edinburg, prins Christiaan, de prins
van Battenberg en anderen zich bij den
stoet voegen. Deze zal, geëscorteerd door
de koninklijke garde, zich onder treur-
marschen, langs de straten van Windsor
begeven. De straten zullen afgezet wor
den door infanterie, de kolven van de
geweren omhoog dragende.
Zeemilitie zal dienst doen in de kapel.
Elke minuut gedurende de aankomst en
de plechtigheid in de kapel zal een
kanonschot worden gelost.
Op hètzeïfde oogenblik, dat de ge
beden in de kapel te Windsor worden
uitgesproken, zal koniagiu Victoria eene
godsdienstoefening bijwonen in hare ka
pel te Osborne.
Op uitnoodiging van het engeische
hof zullen alleen de gezanten van die
mogendheden, die door familiebetrek
kingen aan den hertog van Clarence
waren v .rbonden, de begrafenis bijwonen.
Prins George van Wales,
die thans erfprins in Engeland is gewor
den, Is liet zwijgende lid der konink-
lijke familie. Nog nooit is melding
gemaakt van eene redevoering door hem
gehouden. Daarentegen is hij in gezel
schop zeer onderhoudend en toont hij
zich hartelijk en oprecht. Men beweert
dat het leven als zeeofficier hem tegen
staat, maar zijn familie tracht hem er van
terug te houden den actieven dienst te
veriaten.
De man die op het Parle
mentsgebouw te Londen schoot om zijn
minachting* voor de geachte afgevaar
digden te kennen te geven, blijkt een
jong engetsch dichter, John Barlas, te
zijn geweest. De jonge man, die volgens
een dokter naar een gesticht moet wor
den gezonden, werd tegen een borg
stelling van 200 pond, waarvan zijn
vriend Oscar Wilde 100 gaf, vrij gelaten.
Te Toulon heeft een bas
van de Opera, die zich genoodzaakt
zag te resiliëeren en zonder emplooi
was getracht zich van kant te maken
door vergif: zijn toestand is bedenke
lijk.
In de engeische bladen
wordt de vraag thans opgeworpen, of
er geen middel zou zijn om de eer
biedwaardige gewoonte van bet hoofd
te ontblooten bij de begrafenissen af
te schaffen.
De hertog van Clarence vatte koude
bij de begrafenis van den prins van
Hohenlohe en die gevatte kou. eindigde
in longontsteking, die den jongen prins
ten grave sleepte. Indien t< e eersten van
het land het voorbeeld gaven van het
hoofd gedekt te houden, zouden allen
weldra volgen, om dit bewijs van eer
bied, dat zooveel offers eischt af te
schaffen.
De jongste Revue, die in
de parijsche Variétés werd opgevoerd,
bevatte ee* couplet op Floquet,, dat
Baron moest zingen. De censuur schrapte
het Floquet hoorde er van en herstelde
het couplet op voorwaarde dat de
auteurs hem een loge zonden voor de
opvoering. Aldus geschiedde.
In het duitsche plaatsje
Wiese, heeft een droevig voorval plaats
gevonden, dat een treurig lic it werpt
op de beschaving en de meeningen van
de bevolking aldaar. Twee zoontjes van
den landbouwer L., 7 en £1 jaar oud,
werden ernstig ziek en in plaats nu van
de hulpvan een dokter in te roepen, werd,
op raad van goede bekenden, de vol
gende geneeswijze foegepast.
Men kookte aardappelen en deze wer
den, zoo heet als ze waren, onmiddellijk
uit den ketel op de ontkleede kinderen
uitgestrooid. De jongens sprongen, ge
folterd door pijn, uit hun bedden, maar
werden door de ouders beetgepakt en op
de dampende aardappelenligplaats vast
gehouden. Na verloop van een halfuur
was het eene kind een lijk, het andere
stierf drie kwartier later.
De commandant van het
Marine-Instituut te Kopenhagen, waar
zich een jong adelborst dood schoot,
om de plagerijen en vernederingen hem
door de oudere adelborsten opgelegd
te ontgaan, heeft zijn ontslag gevraagd.
In het rapport vau den Minister van
Marine over deze aangelegenheid was
de commandant ernstig berispt.
In sommige landen is met
verbreking van trouwbelofte niet te
schertsen. Een jongmensch te Rouaan,
die zijn engagement had verbroken
onder voorwendsel dat het faillissement
van zijn meisje's vader, hem belette
verdere trouwplannen te koesteren, is
door den rechter veroordeeld haar tot
vergoeding voor de kosten die zij voor
hem gemaakt had, o. a. door het koo-
pen van een uitzet, 1000 francs uit te
betalen.
Een der mooiste huizen
van de Piazza di Spagna te Rome,
bewoond o. a. door den schilder Cor-
radi, is afgebrand Alles ging verloren.
De schade bedraagt 1 millioen lire,
^De politie teBudapest zoekt
ijverig naar eenige „grappenmakers",
die een aantal ingezetenen een schrik
hehben aangejaagd, door hun brieven
te zenden waarin zij met moord en
brandstichting werden bedreigd en die
onderteekend waren „Jack the Ripper
Een van die zoogenaamde grappenma
kers heeft men reeds in handenhet is
een jong mensch van zeer aanzienlijke
familie.
Naar men zegt zal de russi-
sche Czaar binnenkort een besluit uit
vaardigen, dat alle winkels en maga
zijnen in het rijk op Zon- en feestdagen
moeten gesloten zijn.
Dit is dus de zondagsrust op bevel
van de autoriteiten. Wij zouden dat
inbreuk op onze persoonlijke vrijheid
noemen, maar wat de zaak zelve, de
volslagen zondagsrust, betreft, zal de
winkelier in Rusland er weldra beter
aan toe zijn, dan zijn collega in Neder
land, dien de concurrentie noopt tot
onophoudeltjken arbeid.
De zoon van Iturbide, die
eenigen tijd Keizer van ttexieo was,
maar spoedig werd afgezet en dood
geschoten, kwam onlangs voor zaken
te Mexico, waar hij onder een vreem
den naam vertoefde Toen de jonge
man, die in Amerika in den handel
ging en rijk werd, des avonds in den
schouwburg verscheen, werd hij door
eenige menschen herkend. Het publiek
juichte hem toe en vroeg hem om een
toespraak. De jonge Iturbide stond op
en zeide: "Mexikanen, mijn vader was
de eenige eerlijke man onder u en gij
hebt hem vermoord. Ik vertrouw, dat
gij u schaamt over wat gij hebt gedaan
gij kunt uw berouw het best toonen
door in stilte het hoofd te buigen voor
Iturbide's zoon.
De kassier van het circus Fernaude
te Parijs en de kellners van het daarin
gevestigde buffet bemerkten Vrijdag
avond dat zij elk een valsch vijffrancs-
stuk hadden ontvaDgen dat geheel ge
lijk was, wat klank gewicht en stempel
betreft. De kassier meende in eea ele
gant gekleed jongmensch, die op den
eersten rang zat, de man te herkennen
die hem het geldstuk had gegeven en
maakte den commissaris van politie,
die dienst had in het circus, van de
zaak deelgenoot Na afloop van de
voorstelling ging de commissaris naar
hem toe en ondervroeg hem. De jonge
man was blijkbaar niet op zijn gemak,
hij ging steeds meer naar de deur en
zijn kans schoon ziende, rukte hij die
plotseling open en rende de straat op,
maar werd opgevangen door een inspec
teur van politie, die zijne bewegingen
gezien en hem aldus voorkomen had.
Toen men hem fouilleerde, vond men
tien valsche vijftrancsstukken en 150
francs aan (echt) kleingeld bij hem.
Hij weigerde zijw naam en adres te
geven en eerst Zaterdagmorgen bekende
hij, dat hij Tournier heette 21 jaar oud
was en in 1890 reeds wegens valsch-
munterij tot een jaar gevangenisstraf
was veroordeeld.
Aanvankelijk gaf hij ook nog een
verkeerd adres op, maar later bekende
hij dat hij samenwerkte met zekeren
Sabut, 28 jaar oud, en dat hun werk
plaats was Rue der Petits Hotels 7.
Met een inspecteur en een agent be
gaf zich de commissaris naar het aan
geduide adres. Toen Sabut de deur
opende, werd hij dadelijk door den
inspecteur en den agent gegrepen. „Daar
doet ge wijs aan,» zei Sabut glimlachend
en hij wees op een tafel, waarop drie
dolken lagen.
De woning van de valsche munters
bestond uit drie keurig gemeubileerde
kamers, maar men vond nergens een
spoor van hun bedrijf. „Komaan," zei
Sabut, „waarom zou ik u nog langer
ons laboratorium verbergen? Hier is
het."
Dit zeggende drukte hij op een veer,
en een geheime deur vloog open en de
verba isde blikken der politiemannen
aanschouwden een laboratorium, zóo
keurig ingericht als een geleerde maar
zou kunnen wenschen. Aan deo eenen
kant waren honderde stempels en vor
men op tafeltjes netjes gerangschikt,
aan de andere zijde zig men al de
benoodigdheden voor galvanoplastie
baden, electrische batterijen, weten
schappelijke boeken enz,
In een bad vond men twintig vijf
trancsstukken, die Sabui: bezig was met
te verzilveren, toen de politie hem was
komen storen.
Spoedig zat ook hij achter de gren
dels.
l'oor den inhoud dezer rubriek stélt de Redactie
zich niet aansprakelijk.)
Kinderrijmen staat er boven dit stuk,,
kinderrijmen een schijnbaar onbe-
teekenend iets, maar dat toch geruimem
tijd onze aandacht heeft geboeid en ons
leven vervulde. Kinderrijmen, ieder
heeft ze juichend meegezongen, als hij
met de anderen ronddanste in den
vroolijken kinderkring, ieder herinnert
zich nog de pret van op vaders knie-
te mogen paardrijden, ieder weet, dat
moeder hem zachtkens in slaap heeft
gesust met welbekende wiegeliedjes.
Maar als kind gaven wij er ons geen.
rekenschap van, dat die rijmpjes, waar
mee wij aftelden, slechts onbegrijpelijke
klanken waren, en dat er slot noch zin
was aan de versjes, die moeder ons
vóorzongdoch ouder geworden merk
ten wij dat op en menig onzer heeft-
toen de schouders opgehaald over
onzin als
Eun deun dart,
En de loos-is skaif,
En de luos-is goede man,.
Wimpel dora,
Via-letta,
Frans kappe-tora,
Via poe.
over wartaal als
Zwanen, witte zwanen,
Wie wil er mee naar Engelland varen
Engelland is gesloten,
De sleutel is gebroken,
Vette kapoen, wat doe je hier?
Ik bak mij n brood en brouw mijn bier,
Zeven paarden voor een wagen,
Had ik een stok, ik zou ze jagen,
Had ik een zweep, ik zou ze slaan,
Dat ze den hoogen berg opgaan.
Hooge bergen, diepe kuileD,
Niemand kan den dood ontschuilen,.
Als hij komt dan komt hij snel;
Wacht je voor de zonde wel.
En toch zija er tegenwoordig velen,
„Ja zeker."
„Waar is de vrouw dan nu
„Ja, dat weet ik niet. Klop nog maar eens aan, zij is 's avonds
altijd thuis," zeide de man aan den hoek van de straat.
„Wij kregen geen antwoord," bromde de gebochelde man.
Toen verliet hij met zijn metgezel de plaats, waar zij stonden
en liepen een eindweegs voort, totdat zij eene lage herberg
binnentraden.
Al dien tijd werden zij scherp bespied door den man, die hen
had aangesproken. Toen hij ze uit het gezicht had verloren,
ging hij het huisje van juffrouw Scarlet aan den achterkant binnen.
Hij vond de eigenaresse van de woning in haar kamer, waar zij zich
aan brood en bier te goed deed.
Zij was alleen.
„Zoo, zie ik je weer eens, Nick. Heeft hij je gezonden
„Wie de professor
„Ja, wie anders?"
„Nu, hij stuurde mij niet. Ik zag een paar kerels bij je deur
staan, die naar je vroegen."
„Waarom hebt gij ze niet naar mij toegezonden," zeide de
vrouw, terwijl zij zoo lachte, dat haar afgebrokkeld gebit geheel
voor den dag kwam.
„Zij zullen gauw genoeg terugkomen," antwoordde de man. Ik
geloof, dat zij kwaad in den zin hebben. Het is beter, dat gij
naar beneden gaat om te hooren wat zij willen."
„Goed."
Omstreeks een uur na het vallen van den avond, toen Madge
Scarlet in haar benedenkamer zat, waar wij haar al zoo dikwijls
hebben aangetroffen, werd de buitendeur zonder plichtplegingen ge-
opead en trad een man de kamer binnen.
Het was een zeer oud man met eene gebogen houding en
grijs haar, wiens rug door een groote bochel ontsierd werd. Zijne
bevende handen hielden een stok omklemd.
„Goeden avond, juffrouw."
De oude man, die de deur goed achter zich had toegetrokken,zonk
vermoeid op een gebrekkigen stoel neer.
„Ik ken je niet," antwoordde Madge Scarlet vinnig. „Je bent
zeker in het verkeerde huis gegaan."
„Wel neen," antwoordde de man met eene hooge stem. „Als
gij juffrouw Scarlet zijt, dan ben ik wel terecht."
„Ik schaam mij niet over den naam dien ik draag, oudje.
Maar wat moet je van mij hebben
„Ik ben zoo verzwakt, nadat ik ia de gevangenis ben geweest,
dat is ook geen plaats voor een heer; iemands trots wordt daar
totaal gebroken."
„Wie zijt gij en wat bedoelt gij?"
Juffrouw Scarlet zette een verlegen gezicht, toen zij deze vraag
deed. Zij was van nature zeer achterdochtig en was niet van plan
geheel op iemands uiterlijk afgaande, dien goed te ontvangen.
„Ik ben William Sugg, uit Missouri," antwoordde de oude
man, „en ben naar Chicago gekomen om de tante van mijn
besten vriend te bezoeken. Ik kom u namelijk de complimenten
brengen van Martin Skidway, met wien ik den laatsten tijd dage
lijks omging."
Toen Madge Scarlet den naam van haar neef hoorde noemen,
werd zij vriendelijker jegens den ouden man gestemd.
Zij vroeg hem naar alles wat haar neef betrof en hij antwoordde
haar, dat zij in dezelfde gevangenis geweest waren, en dat haar
neef bij den dag, uit verlaDgen naar haar, vermagerde.
„Dat is de schuld van dien ellendeling, Dyke Darrel," riep
juffrouw Scarlet uit, die weer woedend werd bij de gedachte aan
haar leed.
„Ik wilde, als ik weer in Chicago kwam, naar een kosthuis
omzien en nu zeide Martin, dat gij wel een kamer voor mij
zoudt hebben."
„Zeker, met genoegen."
„Wilt gij mij die dan eens laten zien."
»Kom maar mee."
Juffrouw Scarlet stond op en nam eene lamp van de tafel.
„Volg mij nu maar."
Toen de vrouw haar bezoeker in eene andere kamer voorging,
werd zij eensklaps door een paar sterke handen aangegrepen en
eene stem fluisterde haar in het oor
„Een geluid en je sterft."
Het was een vreeselijke toestand.
„Ik ben hier met een doel," zeide de oude man op geheel
anderen toon dan in de kamer. Gij moet mij in het vei trek
brengen, waar Nelly Darrel is opgesloten."
Wordt vervolgd.J
