de waard. De vergadering werd gepresi
deerd door den lieer Varissot, cud-wees.
Te 2% uur nam deze het woord om de
aanwezige dames en heeren een har
telijk welkom toe te roepen, en hun
zijn innigen dank te betuigen voor de
trouwe opkomst. In verband met öe
valsche beschuldigingen des heeren
Filet, als zouden de samenstellers dezer
bijeenkomst allen socialisten zijn, had
hij zich zoo'n opkomst niet durven
voorstellen. Hij wijst er op, dat men
niet bijeengekomen is om voedsel te
geven aan de slechte geruchten door
bovengenoemde brochure verspreid, maar
hooidzakelijk om de ervaringen van
eiken wees te hooren. Daarom dringt
hij aan op het vermelden van waar
heden en niets dan dat. Men oordeele
daarom niet als weezea, die voor elke beet
of slok niets daa dankbaarheid mogen be
toonec, maar als rnenschen, als vaders or
moeders, wien het belaag van zooveel
ouderloozsn ter harte gaat. Sprekers
opinie over de inrichting luidt beslist
ongunstig. Hij neemt de advertentie der
spek leveranciers juist te baat, om te
bewijzes, dat er ja, wei voer 5000
gulden spek 'sjaars geleverd kon wor
den, doch dat eiken wees, de prijs van
het spek legen ƒ0.65 Per t)eEe*
kend, nagenoeg ons per week eu
per hoofd werd toegekend. Dat daarom
de porties verdeeld over drie maaltijden
per dag, ongeveer de grootte van dob-
belsteenen hadden. „Zoo klein heb ik
't nooit gehad", liet zich een vrouwe-
stem uit de vergadering hooren. Nadat
deze verontwaardigde met moeite tot
zwijgen gebracht was ging de heer
Varissot voort, wijzende op de slechte
groenten, de slechte aardappelen en het
beschimmeld brood, dat het hoofdbe
standdeel der voeding uitmaakte. Ook
over de ligging en straffen geeft spreker
zijn verontwaardiging te kennen en
besluit hiermede, dat hy van gauscher
harte wenscht ter wille van 1100 ouder-
looze kinderea, dat al het geschrijf en
gepraat niet de beurzen v&a milde
medelijdende gevers zal toesnoeren
Daarna geeft hij 't.
De heer Sleef betuigt zijn groote
blijdschap over het terugzien van zoo
vele zusters en broeders en wekt hen
door een krachtig woord op tot mede
strijden om een toestand vol ongerech
tigheden tot klaarheid te brengen, niet
om hen zeiver wille, maar van ruim 1100
verlaten kinderen.
Hij is 't met den vorigen spreker ge
heel eens, waar deze op de slechte
voeding wees. „Ge zult u zeker allen
wel herinneren" zegt hij o. a., „dat ons
ontbijt veeltijds bestond uit roggebrood
besmeerd met een nagenoeg onzicht
baar laagje spekvet en dat dit brood
veelal geheel bedorven was, door „de
leng". Een gemompel van goedkeuring
der vergaderden staaft deze bewering,
voorts lesst hij voor hetgeen de heeren
van Deth en van Houten schrijven over
voeding, kleeding, ligging en straffing
en erkent 't met deze heeren volkomen
eens te zijn. „Waarom wij dan niet
eer onze stemmen verhieven tegen deze
gruweldaad, waarom 'tniet oud-weezen
moesten zijn, die 'teerst den steen aan
't kantelen brachten". „Omdat een kind
niet gaarne zijn vader aanklaagt en
omdit obs dagelijks in de bidstonden
werd voorgehouden, dat wij ouderloozen
waren, d. i. van de straat geraapte we
zens, die den hongersnood ten prooi
geworden zouden zijn, als niet de barm
hartige heer van 't Llndenhout zich over
ocs ontfermd had.
Wat de fioanciën der heeren van
't Lindenhout aangaat en waarover de
brochure ook spreekt, erkent spreker
niet genoeg op de hoogte te zijn. Nooit
heeft hij geweten of de directeur gefor
tuneerd was, of niet, evenmin of hij
door erfenissen in 't bezit was gekomen
der middelen om zoo'n levenswijs
leiden.
Hij betreurt 't dat de heer
Houten tot heden dc beschuldi
ging niet tegengesproken heeft, als
zoude hij voor eene zekere som de
gansche zaak ia de doofpot moren.
Zoolang 'tevenwei niet bewezen is,
slaat hy er geen geloof aan en ver
trouwt op de onpartijdigheid des
heeren Van Houten. Van des heer
Van Deth vertrouwt hij, dat deze, in
aanmerking genomen zijne weinige be
kendheid m=t de inrichting, zich door
zijne verontwaardiging te veel heeft
ialen bsheerschen.
Wat de onreinheid ea voor de ge
zondheid schadelyke inrichting der pri
vaten betreft, stemt spreker geheel in
met het schrijven van Van Houten en
bevestigt zijn gevoelen door voorbeel
den. Ea wandgedierte „komt," zegt hy
en wendt zich tot de vergaderden„komt,
,en zegt eens naar waarheid of ge u
,niet herinnert, hoe vaak wij deze dieren
met de klomp tegea den muur ver-
,morselden, waarvan een ontelbaar
,aantal roode vlakken op dea witten
muur getuigen kunnen."
Voorts herinnert hij aan zija schrijven
is de Echo van 22 Juaf, waatia hij ge
wezen heeft op de verregaande onzin
delijkheid. Van de vele voorbeelden
vermelden wij hoe de hoofden der
kinderen, die aaa klieren leden, volgens
spreker geheel met raapolie besmeerd en
gewreven werden en die kinderen met
ongedekt hoofd op de kussens sliepen,
waarvan eene bedwelmende uitwaseming
het gevolg was en 't niet zelden ge
beurde, dat een volgenden avond een
gezond kind het hoofd op een dier
kussens moest neervleieo. Voorts weidt
hy uit over de erbarmelijke kleeding
der weezen ia dea winter en bevestigt
hetgeen gezegd is van de hevige koude
die geleden werd, vooral door hen, die
onder de ramen slapen.
De heer Filet valt spreker in de rede
met het verzoek by eigen ervaringen te
blijven en geen tijd onnut voorbij te
laten gaan met het voorlezen van cita
ten uit de brochure, welke hij van al
gemeene bekendheid acht. Velen zija't
daarover eens ea de heer Sleef onder
werpt zich daaraan. Hij bestrijdt aog
vele geïnspireerde inzendingen in nieuws
bladen, als van den heer Verschuur en
mej. E. Kwast, doch raadt aliea aan
kennis te nemen van het meest onpar
tijdige oordeel des heeren Janzea te
Haarlem. (Zie ons blad van 19 Juni.)
Hy brengt in herinnering, dat d>
weezen er een zeer slechte opleiding
ontvangen, onverschillig welk vak zij
beoefenen, en dat nog niemand de in
richting verlaten heeft, 'tzij als tim
merman, meubelmaker, dienstbode of
wat ook, die niet spoedig ontdekte ia
daaglijkoch leven, dat hem of haar
de handen verkeerd aan het lijf stonden.
Dit werd door het meerendeel be
vestigd. Alleen de juffrouw van wie wij
reeds vroeger spraken, kon hare toorn
niet langer bedwingen en keurde dit
gezegde in heftige bewoordingen af.
De voorzitter stelde daarop voor deze
vrouw Geertr. J. te verwijderen, wegens
herhaaldelijk verbreken der orde, doch
daartoe was men niet te bewegen. Men
vermaakte zich klaarblijkelijk met haar.
De heer Sleef vervolgt zijn rede en
vertelt hoe de heer van 't Lindenhout
eiken morgen onder de bidstond den
weezen hun afkomst onder het oog
bracht ea dit vaak in zulke bewoor
dingen, dat velen de tranen over de
wangen liepen.
„Heet dat dan godsdienstzin, noemt
„men dat menschlievendheid, is dat
„spreken in den geest van den Hemel-
„schen Vader, waar men een wees van
„zijn eerste begrip de misdaden zyner
„ouders verwijt." „Neen, vaa't Linden-
hout, dat is wreed, dat is slecht, want
ge doodt daardoor de kiem tot het goede
in die jeugdige zielen."
Hij verklaart ons, dat volgens zijne
ervaring de brochure niets bevat dan
waarheid, klare, naakte waarheid.
„En wat wordt er, „zegt hij ten slotte
.gedaan om licht in deze duistere zaak
„te doen schijnen." Tot heden niets en
daarom roepen wij uit eenen mond:
Onderzoek, onderzoek streng, onpar
tijdig en rechtvaardig en zoomin als
„Frankrijk zijn Lesseps Jen zyn Arlon
gespaard heeit, evenmin deissze Neder
land terug waar 't den heer van 't
Lindenhout geldt."
De voorzitter stelt eene pauze vaB
vijf minuten voor, opdat zy, die ia debat
wenschen te treden, hunne namen kun
men opgeven.
Middelerwijl leeat de 3scretaiis eea
brief voor staande de vergadering door
een der oud-weeseo ontvangen, welken
wy hier ia zija geheel latea volgen
Den Heer E. KWAST.
Juist toen u vertrokken wsart, kwamen
by mij boven twee brigadiers der rijks-
veldwacht om mij te vragen naar het
adres van A. J. van Houten. Natuurlijk
antwoordde ik: vraag hem dat zelf,
daar staat hij. Hij overhandigde hem
toen een dagvaarding, uitgaande- vaa den
rechter van instructie t© Arahem, om
getuigenis af te leggen in zake de mis
handelingen te Neecboech.
De vervolging gaat niet uit van Van 't
Lindenhout, maar van de justitie direct,
Hij moet overmorgen reeds comparee-
rea, dus 't is kott dag.
Nu moet ik nog gedagvaard worden
en dan zijn de poppen aas 't dansen
ik meende u en de vergadering daarvan
kennis te moeten geven. Gelieve dit de
vergadedsg voor te kzes opdat de
bladen dit morgen kunnen opnemen,
Uw toegenegen vriend,
(w.g.) W.v. DETH.
Was de stemming bij den aanvang
der vergadering vriendschappalyk te
noemen, bewijze de veie hastelijse naad-
druk&eu, die door allen gewisseld wer
den, zoo had deze slechts kort geduurd
en waren nu bij de pauze reeds twee
partijen.
Eéae partij vóór, eene tegen Van 't
Lindenhout, waarvan de laatste zeker
de sterkste was.
Eea gevolg daarvan was elkander
verwijten doen, welke zoo'n ernstig aan
zien kregen, dat wij een oogeabiik
vreesden, dal men tot handtastelijkheden
zou overgaan.
Na de pauze, werd ons medegedeeld,
dat zich reeds 15 oud-weezen hadden
aangemeld om in debat te treden en
wa3 men bij 't eerste besluit gebleven,
eiken spreker 5 i 6 minuten te laten
debatteeren, men zou het geduld der
vertegenwoordigers der pets sietopzóo
grootea prod gesteld hebben, als nu,
toen men op verzoek van enkelen, el-
ken spreker onbeperkter» tijd gaf. De
debatten werden daardoor eiudsioos
gerekt.
De heer v. d. Hoeven uit Rotterdam
sprak 't eerst. Hij betreurde 't ten
zeerste dat zulke stemmen en klachten
over Neerbosch waren opgegaaa. Hy
beweert 't er altijd goed gehad te heb
ben, wat eten, drinken en ligging aan
gaat en is overtuigd naast God aan den
heer vaa 't Lindenhout te danken te
hebhen, dat hij een nuttig lid der
Maatschappij geworden is.
Toen men hem oameedoogend buiten
de deur gezet had en zich niemand
zijner bekommerde, zag hy slechts twee
wegen opea. Neerbosch of Ommerschaas.
Dankbaar is hij daarom den heer Van 't
Lindenhout voor zijne opname. Voorts
voelt hij zich gedrongen te replicesre»
tegen hetgeen over voeding ea ligging
gezegd is. Dat 't brood wel eeas be
schimmeld was en dat in 't roggebrood
wel meermalen „de leng" zat, ontkent
hij niet, evenmin, dat hij wel gaarne
het dubbele van zijn portie gelust had.
Maar zegt hij„In welk werkmansgezin
komt 't niet voor, dat men wei eens
beschimmeld wittebrood of roggebrood
met „leng" eet; hoewel op 't moment
niet te klagen, herinnert hij zich na het
verlaten der weesiarichting wel meer
gebrek gekend te hebben, dan toen ter
tijde.
De matrassen waren in zija tijd gevuld
met zeegras, en aan deze ligging schonk
hij verreweg de voorkeur boven die,
toen hij als soldaat in dienst was en
op een stroozak moest liggen.
Wel erkent hij, dat vele iustellingea
niet goed waren, maar zegt hy„Men
kan toch een huis niet afbreken, omdat
het privaat er te dicht aan grenst." De
beschrijving omtrent de bedwelmende
lucht op de privaten spreekt hij tegen
ea noemt als bewijs van zijne meeaing,
dat jongens soms eeae toevlucht zoch
tea op éea dier privaten, wanneer zij
school we«schtesa te ontloopsn. Spre
ke? kan niet aannemen, dat zij dit
zouden doen, als de toestand juist
was zooais zy in de brochure
vermeld wordt. De heer v. d. H. brfngt
hulde aan zijn leermeester dea heer
vaa Ieparen, vanwiea bij saaar zijne
meening het timmervak wel goed geleerd
heeft, zoodat zijne handen niet verkeerd
s'oadea toen hij bij de groote maat
schappij werd ingelyfd. Na nog zijoe
verbazing te kennen gegeven te hebben
dat de heer Sleef, die zoo ongunstig
over de inrichting had gesproken nog
gevolg had gegeven aan de uitnoodi-
giog als oudwees aan enkele feestvierin
gen deel te nemen. „Ik voor mij, ik
zou er niet terug hebben willen komen,
als ik 't er zoo slecht gehad had, maar
nu kom ik er gaarne" en met eea
„Leve van 't Lindenhout," eindigt eerste
spreker.
Daarna treedt op de heer Kessier uit
Amsterdam. Ook diens oordeel over de
ierichtisg luidt gunstig. Hy is er twaalf
jaren geweest, waarvan hij er zes ia de
onmiddellijke nabijheid vaa Van 't Lin
denhout heeft gewerkt. Ia die zes jaren
heeft hij ruimschoots gelegenheid ge
had dea directeur te bestudeerea ea spre
ker heeft hem leerea kennen als een
zuinig werkzaam, rechtvaardig meacch,
Kessier zegt dea heer Van 't Liadera
hout te hebben zien werken, zweetsn
zwoegen, zooals geen der weezen'
ooit behoeft te doen.
Bij het opmaken der balans had hij
meermalen geconstateerd, dat de heer
Van 't Lindenhout voor reis ea verblijf
kosten onverschillig waar en waarheen
vijf gulden per dag in reketbg bracht
en vroeg of dat te veel, oi d&t roeke
loos was. De brochure is den heer Kess
ier, geen cent waard ea hij hecht niet
de minste waarde aan de woorden van
iemand zelf uit barmhartigheid opgeno
men, ea medelijdend geduld, die den
heer Van 'tLindenhout den eisch stélt:
„Geef me geld, of ik scheid je uit."
„Maar het gaat zoo," zegt hij, „de scauif-
tigste schapen blerren het hardst."
Dit gezegde lokt eeue heftige discus
sie uit ea zou tot wanordelijkheden aan
leiding gegeven hebben, als genoemde
Kessier deze woorden die eea persoon
lijke belcediging bevatten, niet had te
ruggenomen.
(Bet vervolg der débatten in het vol
gend nummer.)
N* aog eeaige gedachten wisseling
werd ëene motie voorgesteld, die na
langdurige besprekingen werd gewijzigd
en met algemeene stemmen weid aan
genomen, nadat de voorst® aders vaa
dea heer vaa 't Lindenhout waren ver
trokken.
De motie luidt ais volgt
„De vergadering enzeischt ia
na&rn der billijkheid en rechtvaardig
heid, dat een onderzoek zal ingesteld
worden door de justitie betreurt tevens
de voorgekomen getuigenissen van en
kele oud-weezen, die door eigenbelang,
of andere niet ver te zoeken redenen
gedreven, genoemde stichting van elke»
smet trachten te vrijwarenea geeft
ten slotte haar diepe verontwaardiging
te kennen over de houding, in deze
zoo ernstige zaak door het Nieuwsblad
voor Nederland aangenomen, dat reeds
vroeger toonde met de waarheid op 023
gespannen voet te verkeeren".
Lettara sb las®!;.
Meu schrijft uit Utrecht aan de
N. E. Cl.
„Naar gij weet, is door vrienden ea
vereerders van wijlen prof. Opzoomer
aan den Senaat der universiteit alhier
zijn door Jozef Hraëls geschilderd por
tret geschonken. Het is eea portret, dat
den grooten kunstenaar ten yolle waar
dig isniet alleen volkomen gelijkend,
maar tevens heerlijk vaa toon. Daar hel
doek Opzoomer ïa zijn laatstea levens
tijd voorstelt, is de [indruk, die mea
krijgt, eenigszins weemoedig. Maar wie
dat heldere voorhoofd ziet, begrijpt da
delijk, dat daaronder groots gedachten
hebben gezeteld. Het portret is eene
rijke aaawiast voor de senaatskamer
der universiteit, waar Opzoomer thans
naast zijn ontslapen vrienden en arnbt-
genooten hangtKartiog, Buys Ballot,
Donders, enz. Langzamerhand raakt de
saatskaraer vol met de coate, feitsels
der mannes, die aan de Utrechtsche
Academie hun licht hebben Utea sche
nen in vroeger en later tyd: nog maar
voox enkele is er ruimte."
R ÊOHTS2AK EN-
De rechtbank te Leeuwarden heeft I
Zaterdag uitspraak gad&sa in de zaakl
van IJ. O. F., 55 jaar, commissionair
in effecten en fabrikant, geboren tel
Fraaeker, woaende te Harliages, thaas I
Sb hechtenis, die terechtgestaan heeft I
terzake dat hij i°. twee volmachtea,
waarbij hij werd gemachtigd toestem
ming te verlsenea tot roiement vaa I
twee hypotheken op panden van H. C. I
Smidt en de wed. en erven van A. I
Sraidt, valschelijk heeft oaderteekend I
met den naam vaa H. Rodenhuis ea j
toen door notaris rar. T. Tjebbes twee I
akten van roiement heeft latera opmakea; I
20. eeae akte, waarbij mejuffrouw H.
Rodenhuis zich verbond roiement van
hypo'beek op een gedeelte van een per
ceel vara mej. F. J. v. der MeerDeibei I
te Leeuwarders te zullen toestaan zoodrz
f 2000 was af betaald op de isypotheek,
eveaeeas valschelijk heeft onüerteekenö I
met den saam vara H. Roieahuis en I
dat stuk opgezonden heelt aa» den heer
L. Kirchm&na, directeur der Zuidhol-
landsche bierbrouwery te '3 Graveahage; I
en 30. eene som van f 7000, hem I
in 1889 met meer geld door mej. H.
Rodenhuis ter haad gesteld voor mej.
F. v. d. MeerDeibêl en hem door I
deze gelaten om daarmee een hypotheek
tot dat bedrag ten behoeve vaa den I
landbouwer A. te Lekkum ut te lossen, I
heeft verduisterd. Hy is veroordeeld
tot 3 jaar gevangenisstraf.
Het gerechtshof te 's Graveahage,
Zaterdag uitspraak doende in de zaak
van E. v. d. P., die zich ten nadeele j
van verschillende winkeliers postzegels I
toeëlgende, welke hij op behendigs
wijze had verwisseld voor waardeloos
papier, gesloten in eene enveloppe,
heeft bevestigd het vonnis der haigsche I
rechtbank voor zoover de beklaagde
daarbij is ontslagen van alle rechts ver*
volging ter zake van de pdmair tea I
laste gelegde oplichting doch dat vonnis
vernietigd met betrekking tot de daarbij
gegeven vrijspraak tea aanzien van de
subsidiair ten laste gelegde veiduisteriag
en den beklaagde deswege veroordeeld
tot zes maasden gevangenisstraf.
Wegens het afsnijden van iemands I
neus is 'tegen een iawoner van Ter-
Apel door de rechtbank te Wiaschotea
eea gevangenisstraf van 1 jaar geöischte
kant op een van de banken mijne jonge meesteres en een jongen
man zitten. Ik trok myn myn neef terng, anders waren wy
recht op hen aaügeloopen."
jHy kan wel niets meer dan een vriend van haar zyn geweest."
„O neen miss I hy was meer dan een vriend, met een half oog
was het reeds duidelyk te zien, dat het een verliefd paar was."
z/Hebt gjj hem ook bizonder gadegeslagen
/,Toen niet, want ik was te zeer verbaasd, maar eenigen tyd
later zag ik hen wandelen, en kon ik hem goed opnemeD."
z/Hadt gy hem wel meer gezien
//Niet dat ik weet. Hij was my geheel vreemd."
//Kunt gy my ook zyn uiterlijk beschryven
z/Ja, hy had een zeer knap, innemend gelaat, juist om daarmee
het hart van myne jonge meesteres te stelen."
//Ja wel, maar kunt gij hem ook beschry ven Was hy lang of
kort, breed of tenger, blond of donker?"
#Ja hy was nogal slank, niet breed maar ook niet tenger
zoo tu8Sohenbeide ziet gij, hij had donker haar, nogal lang en
krullend. Ik bedoel, dat hy het niet zoo leelyk kort had geknipt
als de officieren."
z/En had hy een glad gezicht of droeg hy een baard?"
z/Hy droeg een knevel en een korten baard geheel om zijn
kin."
«Kent gy mynheer William Sangstre?"
«Ja natuurlyk, hy kwam dikwijls aan huis en hielp de jonge
miss altijd wanneer zy mijnheer Newbury uit den weg wilde
blyven, hetgeen mynheer Newbnry zeer uit zyn humeur bracht."
z/En geleek de jonge man, dien gij met miss Grantham hebt
gezien, op mijnheer William SaDgstre
"Ja> hÜ geleek er wel wat op."
iZyt gij er geheel zeker van, dat het mynheer Sangstre niet
was, dien gy met miss Grantham hebt gezien
uO, ik ben er zeker van, dat hij het niet was. Ik ken den
jongen mynheer Sangstre evengoed als ik myn mijn eigen
broeder ken; en ik kan my daarin niet vergist hebben."
//Vertel my nu eens wat heeft plaats gehad nadat miss Grant
ham hare armen om uw hals heeft geslage
//Zy zeide//Millie haal myn kleinen ko^er en help mij bij het
inpakken."
z/Ik zeidehO miss, gaat gy werkelyk weg en zy zeide
wIk moet Millie, ik moet; ik kan geen uur langer in dit huis
blyvea. Haal vlug het koffertje."
z/Toen miss, haalde ik het koffertje en hielp haar met het in
pakken van hare kleeren bijna alles linnengoed. Daarna deed
zij er alle kostbaarheden by, die zij in haar vertrek had hare
meeste juweelen had haar moeder onder hare berusting; en toen
zij dit gedaan had, nam zij het portret van haar vader uit de lyst
en drukte er al schreiende een kus op. Terwyl zy haar zakdoek
te voorschyn haalde, vielen er tegelyk eenige papiersnippers uit
haar zak, Zy liet een kort oh! hooren en zocht ze toen op en
legde ze gelyk met het portret haars vaders tusschen haar lin
nengoed.
z/Toen wy haar koffertje hadden gesloten; wiesch zy haar
gelaat met koud water, en zette een mutsje op een klein nauw
sluitend mutsje, dat zy gewoon was te dragen, wanneer zy naar
de kerk ging. Hierover bevestigde zy een dichte voile, welke zy
dubbel sloeg, zoodat er van hare gelaatstrekken niets te herken"
nen was. Daarna zeide zy //Verlaat het huis aan de n achterkant
Millie, en zie dat gy een rytuig laat voorkomen. Aan den achter
kant, denk er om, niet voor aan het huis."
z/Ik zeide: //Ja miss," en verliet de kamer, toen zy my terug
riep, en zeide: ^Misschien is het maar het beste, dat wy het
rytuig aan het einde van de straat laten waohten. Gy kunt
wel helpen met dit te dragen," op het koffertje wyzende.
h Welnu, ik begaf my naar beneden en verliet het huis door de
achterdeur. Een jongen ging juist voorbij, wien ik vroeg een cab
op te zoeken en den koetsier te gelasten aan het einde van
straat te wachten, waarna hij een flinke fooi zou krygen. Hy
snelde weg en een paar minuten daarna vond hy een koetsier,
die met zyn rytuig op de aangegeven plek bleef wachten. Daarna
begaf ik my naar myne meesteres en deelde haar mede, dat aan
haar wensch was voldaan. Ztf sloeg hare armen om mijn hals en
kuste my nogmaals, waarna zy zeide: //Nu moet ik gaan." ft
nam haar koffer op en droeg dit voor haar. Zij had bovendien
nog een handkoffertje. Ik gaf den jongen een fooi en hy droeg
den koffer naar het rytuig en werd gevolgd door myne jonge
meesteres. Ik wachtte totdat ik haar had zien instappen en weg
rijden, en keerde in huis terug. Ik ontmoette Henry in de keuken,
die mopperde, omdat hem was bevolen de brougham in te span
nen en mevrouw Grantham naar de City te ryden. Ik geloof, dat
dit alles is miss, wat ik u kan mededeelen."
Wordt vervolgde)
