NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
lie Jaarg-nnsr,
Zaterdag 2 September 1893.
IV 3119.
ABONNEMENTSPRIJS:
ADVERTENTIËN:
STADSNIEUWS.
H&arlku, i Sept. 1893.
BINNENLAND.
feuilleton
MIÏiLMIL
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maanden1,20.
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden 1,65.
Afzonderlijke nummers0,05.
Geïllustreerd Zondagsblad, per 3 maanden 0,30.
franco per post 0,374-
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat No. 9, Haarlem. Telefoonnummer 122.
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cents per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren en courantiers,
Directeur-Uitgever J. C. FEEBEBOOE
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DATJBE Co., JOHN F. JONESSucc., Parijs 31 bis Faubourg Montmartre:
Het Bijvoegsel van het blad dat
Zaterdagavond verschijntzal bevatten
Een avond in het dorp, naar het f 'ranseh
van Ercktnann- Chatrian. Haarlem
mer Halletjes Ho. CLXX111. Bin
nen- en Buitenlandschc berichten. Va
riaAdvertentiën ene
halve geen
hechten.
de minste .beteekeeis te
Het stedelijk museum van schilderijea
en oudheden op het Raadhuis is ia de
afgeloopen mtand bezocht door 840 per
sonen tegen- en door ^spe.sonen zoa
der betalieg.
Het concert dat ter eere van den
verjaardag van H. M. de Koningin
Doaderdagavond ?n dea Hout werd ge
geven door het Stedelijk Muziekkorps
en de Kon. Liedertafel „Zang ea Vriend
schap" had eene groote menigte cp de
beea gebracht, die met groote aandacht
toeluisterde naar de uitvoering der beide
corporaties.
Terwijl de liedertafel het derde num
mer vaa baar programma voordroeg,
trachtten een dertigtal jongees en meis
jes achter de :socleteit „TrouJ moet
Bljjcke*" de aandacht te trekken door
het zingen van socialistische liederen,
doch deze poging mislukte zoodat het
CQEcerfc ongehinderd voortgang kon
hebben.
Toea de uitvoering wa? afgeloopen
en de drommen menschen stadwaarts
gingen, vormde zich al spoedig een troep
van twee -driehonderd personen, die
alweder socialistische liederen zingende,
weldra werd omstuwd door een groote
menigte nieuwsgierige-, blijkbaar begee-
rig om te zien cf er ook ongeregeld
heden zoude® voorvallen.
De politie die, zooals gewoonlijk, in
den Hout aanwezig was geweest om de
orde te handhaven, trok mede en liet
den troep zeer wijselijk ongemoeid, tot
dat op een gegeven cogenblik in de
stad bare tusscnenkomst noodig werd.
Op de Gedempte Oude Gracht namelijk
wierp plotseling een jongen een spiegel*
ruit in in de woning van het raadslid
den heer Klein. Een der rechercheurs
onzer politie had den rekel weldra te
pakken, maar kon toen het volk op
drong en hem trachtte te bevrijden,
den jongen niet meer houden. Wie de
knaap was is niet bekend.
Hiertoe bepaalden zich echter de on
geregeldheden. De menschen verspreid
den zich weldra, toen de zangers het
volksgebouw in de Jacobijaestraat bin
nen gingen. Aan het incident is der
Een uur later heerschte er aan dea
anderen kant der stad drukte en be
weging, maar van een g&nsch anderen
aard. Bij den overweg aan den Kruis
weg bracht het spoorwegpersoneel, toen
ongeveer 50 personen sterk, voorafge
gaan door een muziekkorps en fakkel
dragers, een serenade aan den hek-
wachter Steenhoek, die van H. M. de
Koningin beschonken is met de gouden
medaille der orde van Oranje-Nassau.
De heer R. C. Schooleman, onder
chef, hield een welsprekende rede tot
Steenhoek, die, een oogenblik tevoren
volmaakt onbewust van het eerbetoon
dat hem wachtte, niet wist hoe hij het
had en aangedaan luisterde naar de
woorden, die hem werden toegesproken.
Hij antwoordde, dat de Koningin hem
deze medaille had geschonken als icon
voor plichtsbetrachting, wekte allen op
om dit steeds voor oogen te houden en
eindigde met de verzekering, dat bij
steeds met zijne beste krachten de Maat
schappij dienen zou.
NacUt h\j van harte was toegejuicht
trok de stoet, die natuurlijk inmiddels
zeer was toegenomen naar het Stations
plein, om ock den heer IJsseldijk,
stationschef, hulde te brengera ter ge
legenheid van zijne benoeming als rid
der in de orde van Oranje Nassau. Het
waB weder de heer Schooleman, die zijn
chef op krachtige wijze en ia goedge
kozen bewoordingen toesprak ea hem
geluk weaschte met de hem te beurt
gevallen oaderscheidlag.
Intusschen bliezen de muzikanten er
duchtig op los en de vreedzame „be-
toogers" sprongen in jolige stemming
het station in en naar de derde klasse
wachtkamer. Het was een leven dat
hoeren en zien verging. De tonen uit
de groote koperinsliumecten deden de
muren daveren en de rook van de dim
bouwen maakte het onmogelijk om iets
meer te onderscheiden. Wijselijk werden
dezen spoedig gedoofd ea het feest in de
wachtkamer voortgezet. Nu en dan klom
er een op een stoel of tafel en hield een
speech, waarna de muziek krachtig in
viel. Het spreekt vanzelf, dat hier tevens
werd getrakteerd.
Toen het twaalf uur was geworden
achtte de politie het noodig, de wacht
kamer te sluiten, maar hoe Het was
niet zoo gemakkelijk, die tulryke feest
vierenden tot heengaan te bewegen.
Men zond dus de muzikanten op het
perron, om vóór de woning van dea
heer IJsseldijk nog een nummer te
spelen ea in een oogwenk liep de
wachtkamer leeg, die daarna werd af
gesloten.
Nu werd de ovatie op het perron
voortgezet. De heer IJsseldijk werd op
een stoel gezet en, steeds metderoode
pet op, in triomf over de perrons rond
gedragen, terwijl de muziek er lustig
op los blies. Het spreekt wel vanzelf,
dat de)[co»tróle Ia de vestibule reeds
sinds lang onmogelijk was geworden en
de reizigers van de laatste treinen moe
ten wel gedacht hebbea, dat Haarlem
ten onderst boven werd gekeerd. Zeker
heeft het perron vaa ons station aog
nimmer zulk een ovatie meer beleefd.
Doch aan alles komt een einde. Te
éen uur was alles weer rustig. De beide
ovaties, spoaf&an uit het hart van het
spoorwegpersoneel voortgekomen, be
wijzen dat de eer aan zijn makker tebeurt
gevallen, met gevoelens vaa camaraderie
ontvangen is en toonen aan, dat het
spoorwegpersoneel, evenals trouwens zoo
menigeen, die tot den stationschef in
geene dienstrelatie staat, dea heer IJssel
dijk zeer is genegen.
Men meldt ons
Eenigen tijd geleden werd het plan
gevormd, om een buitengewone feeste
lijke bijeenkomst der leden vara deafd.
Haarlem van dea Ned. R. K. Volks
bond met hunne dames te doen plaats
hebben; bet bestuur meende door het
groot getal leden, niet met een avond
te kunnea volstaan, zoodat besloten
werd daarvoor twee avonden te stellen
en wel op de datums van 31 Augustus,
dea verjaardag van H. M. onze Konin
gin en den daarop volgenden Zondag,
3 September.
Dat het bestuur niet verkeerd had ge
zien, bleek, daar reeds Donderdagavond
de zaal eivol was. De uitvoering heeft
da» ook flink aan het doel beantwoord.
De zaogve.eenigiag „Sl. Bavo" bracht
een vijftal nommers ten gehoore, onder
leiding van den heer F. Wiegand; er
werd zeer goed gezongen.
Hierna werd een tableau voorgesteld
door de gymnasten en zaogverecniging,
hulde brengende aan H. M. onze Ko-
ningia. Inzonderheid verdiende dau ook
hier de gymnastiekvereniging „St. Pan
era tius" alle eer, daar de leden toch op
hun moeilijk standpunt, als beelden
stonden. Ook in de vrije oefeningen zoo
wel als iu de standen welke zy maak
ten, werd zeer net gewerkt.
Nu werd door twee heéren een Duet
uitgevoerd, dat de lachlust in hooge
mate opwekte en de lever nog eens
duchtig deed schudden.
Na de pauze kregen wij van den heer
A. Lemin twee solo-nummers te hooren,
als „Ia den Vreemde", van Joh. J. H.
Verhuist en „Holland" van den heer
Andriessenwaarmee genoemde heer
veel bijval verwierf.
De rederijkerskamer „Alberdiagk
Tisijm" bracht ten tooneele „Eind goed
al goed", blijspel ia éen bedrijf, waarin
de heer P. Lieshout voor zijn flink spel
een woord vaa dank verdient.
Tot slot groot tableau vivant, voor
stellende Nederland plant de driekleur
op iadfschen bodemdit werd voorge
steld in vier afdeeliegen. De groepen
warea zeer goed voorgesteld en het ta
bleau mag ook zeker het glanspuQtvan
dea avond genoemd worden.
Zeker zullen zij, die deze ulfcvo^riag
bijwoonden, ten volle voldaan zijn ge
weest, dat daa ook wel opgemerkt koa
worden, daar ieder nummer van het
programma eén luid applaus oslving.
Heden, den eersten September, vierde
de concierge van de bureaux van dea
Haarlemraermeerpolder, die aan den Jans-
weg 39 zijn gelegen, zijn 23-jarig jubi
leum als zoodanig.
Johann Henrich Teevea kwam op
zijn 17e jaar iu dienst by het korps
mariniers, klom op tot korporaal es
sergeant en werd na o. s. 6 jaar In de
West te hebbea vertoefd, in de tweede
expeditie naar Boni gedecoreerd met de
Militaire Willemsorde. Iu 1861 werd by
met 21 dienstjaren gepaaporteerd ea
werd rijksveldwachter. Drie jaar later
werd hy brigadier ea in 1868 verliet hy
de rijksveidwacht en trad als concierge
in dienst van den genoemden polder.
Het ontbrak den thaas 7 i-jarigen ju
bilaris heden niet aan blijken van be
langstelling en waardeerisg. Bij monde
vaa den dijkgraaf, den heer jar. J. W.
M. van de Poll, werd hem hedenmor
gen behalve eea fsuteuil en een porte
feuille met een belangrijken inhoud,
eene in fraaie lijst gevatte oorkonde
aangeboden, keurig gepenteekend door
den heer J. D, H. Schmüll te Amster
dam en luidende aldus
«Het Bestuur en de Hoofdambtenaren
«van den Haarlemmermeerpolder, er
kennende de uitmuntende en trouwe
«diensten, door den heer Jobann Hea-
«rich Teevcn thans gedurende 25 jaar
«als bode van dat Bestuur bewezen, biedt
„hem daarvoor heden den eersten Sep
„tember 1893 dit bewijs aan van hunne
„oprechte toegenegenheid en waardee-
„ting."
Vaa de opzichters en den klerk ter
secretarie ontving de jubilaris een iraaien
zilveren inktkoker, terwijl de voormali
ge penningmeester de hen Teding van
Berkhout, hem een kistje met zilveren
lepeltjes vereerde.
Teeven is in weerwil vm zijn leeitjjd
en zjjn werkzaam verleden, een flinke
man, die zijn jaren met eere draagt.
Men mag hem zeker nog vele jaren van
kracht en gezondheid toewensches.
Graan- en Zaadmarkt gehouden te
Hoofddorp Haarlemmermeer, 31 Aug.
1893. Roode wintertarwe fo,—fi.o.
Jarige tarwe/o.fo.—, Witte tarwe ƒ5.25
4 6.—, Zomer ristarwe ƒ.4.80 4 ƒ5.05,
Rogge ƒ4.35 4 4.60, Haver ƒ6.65 7-*5,
Chevaliergerst ƒ4.50 a 5,Winter-
gerst ƒ4.204 4,70, Zomergerst fo.4
f o,Cuivenboonen o,4 o.—
Paardenboonen ƒ5,75 4 ƒ0,—Groene
Erwten ƒ6,— 4 7.75. Bruine boonen
f o,— 4 o.—, Capucijners o,—ito,
Kanariezaad ƒ6,4 ƒ6,50, Karwei-
zaad 16,50 4 f o,Bruin mosterd
zaad o.a 0.inclusief Kool
zaad f o.4 fo.
De groothertog van Saksen
heeft Donderdag voormiddag Scheve-
siagen, na een verblijf van ruim een
maand in het hotel „Kurh.us", verlaten.
Des morgens begat hij zich met de
Staatsspoor naar Amsterdam ea is ver
volgens tegea 4 uur nsar 't Loo ver
trokken ter deelnemi g aan het diner
ten Hove, ter gelegenheid van dea ver
jaardag van H. M. de Koningin.
De groothertog is hedenochtend van
het Loo over ZutfenWinterswijk naar
Weimar terngkeeren.
De Groothertog van Sak-
sen-Weimar heeft Donderdagmorgen
persoonlijk aan den directeur van het
Zeebad Scheveaingen, den heer Gold-
beck, het ridderkruis van den Witten
Valk overhandigd.
De directeur vis het hotel, de heer
Janssens, ontving van dea Groothertog
een gonden doekspeld met monogram
in diamanten.
Bij de Tweede Kamer is in
gekomen een ontwerp van wet tot re
geling van den dienst bij de schntterij.
Volgens dit wetsvoorstel zal de dienst
bp de schutterij even laag duren en
op denzelfden leeftijd aanvangen als
die bij de militie. De dienstplichtige»
bij schntterij en miliiie zullen dns vzn
gelijken leeftijd zijn. Ia dnur van oefej
ningstijd en van werkelijken dienst in
gewone tijden zal echter verschil wezen.
Het bestnnr van den Mili-
tairen Bond „Voor Koningin en Va
derland", afdeeling Amsterdam, heelt
aan leger en vloot de volgende procla
matie u.tgevaaidigd
„Het bestuur van den Militairen Bond
„Voor Koningin en Vaderland* heeft
met verontwaardiging vernomen, dat
zeer vele militairen van zee- en land
macht de eervolle uniform hebben be
smet door na afloop van het laatste
4)
{SM.)
«O was ik maar los 1 Goede hemelriep Joe, «daaraan dacht
ik nog niet. 01 het is met my gedaan.*
«Als ik maar los was,* zeide Sneak, «dan zonden wy loopen,
dat ze ons niet konden inhalen.*
«O Sneak, ik ben verloren.*
«Hoop thans niet op medelyden,* zeide Sneak, «het zal odsdu
toch niet helpen. Wij moeten ons nn van deze boomen losmaken
en wegloopen, anders zullen wy binnen éen uur als korhoenders
geroosterd zijn. Eén hand heb ik los 1*
«Ik ook bynal* riep Joe, terwjjl hy een heftige poging deed.
«Daar komt er een, trek nw hand weer terng, en ga staaD,
alsof ge vastgebonden waart, totdat hy weg is!* zeide Sneak snel
en zacht.
Het volgende oogenblik kwam de wilde nit het boscbje te voor-
«chyn, en nadat hjj een armvol doode takken aan Joe's voeten
had neergelegd, liep hij achter de gevangenen om, ten einde te
zien, of zy nog vast zaten en keerde toen terng om meer brand
stof te halen.
«Werk nu met alle kracht zeide Sneak, terwijl hy zija hand
gewricht uit den strik trok en ook beproefde zijn voet los te
maken.
«Waarachtig, Sneak, ik kan mijn hand er niet uitkrygen of
schoon de knoop geheel los is I Haast n Sneak, en help my,*
zeide Joe levendig.
«Ieder voor zich,* antwoordde Sneak, terwyl hy aan den knoop
trok, waarmede zyn voet aan den boom was gebonden.
«O Saeak, laat my niet hier, om alleen verbrand te worden,*
zeide Joe.
«Zoo even wildet gy niets aanbieden om my los te koopen
ik maak my zoo snel mogelijk nit de voeten.*
«O Sneak, ik kan myne handen niet losmaken. Als ge mij niet
helpen wilt, roep ik de Indianen.*
Maar deze moeite werd hem bespaard, want nauwelyks had hy
dit gezegd, of alle Indianen verschenen plotseling, wierpen hnn
hout neder en maakten zich haastig gereed, hun vreeselyk voor
nemen nit te voeren. Zy stapelden de takkebossen om hnnne
slachtoffers op, tot die hen tot aan de kin reikten, en toen alles
klaar was, wachtten zy, voor zy deze aanstaken, om zioh met den
schrik der ongelukkigen te vermaken.
«Gft kond wy vuur maken, om te warmen brrl* zeide
de oude wilde tot Joe, terwyl de anderen met merkbaar genot
toezagen.
«O, allergenadigste Indiaan, als ge slechts wist, hoeveel geld ge
verliest door mij te dooden, zoudt ge my zeker vry laten,* zeide
Joe op bevenden, vleienden toon.
«Ge liegt ge hebt geen geld,* hernam de wilde, en terwyl
hy bokte, begon hy een weinig dor hont in kleine stokjes te
snyden, om alles daarmede aan te steken.
Joe keek wanhopig toe, en scheen van eiken splinter, dien hij
zag vallen, al vooruit pyn te gevoelen. Niet alioo Sneak. Byna
verborgen achter het om hem opgestapelde hont, nam hij elke
gelegenheid te baat, als de wilden niet naar hem keken, om zich
van de touwen los te maken, waarmede hy aan den boom was
gebonden. De hoop had hem nog niet verlaten en by besloot, zich
tot aan het laatste oogenblik in te spannen.
Toen de oude wilde eene groote menigte hontsplinters gesneden
had, raapte hij ze op en stak ze op verscheidene plaateen van den
groenen houtstapel, om ze tegelijk aan te steken.
Terwijl hij zoo bezig was, bleef Sneak stil staan, en keek on
verschillig voor zich. Toen by zich echter tot Joe wendde, trok
Sneak weer aan het touw.
«O, ik smeek u, genadigste heer Indiaan I* riep Joe, toen hy
zag, hoe de wilde de hontsplinters in alle spleten van den hem
omringenden houthoop stak, «laat my slechts ditmaal gaan, ik wil
levenslang nw beste vriend zyn.*
«Warm n maar wat huil niet arme keie),* antwoordde
de wilde, terwijl hy vnnr sloeg.
«O Sneak, als ge een meB hebt, enyd my dan los, tóor ze mij
verbranden I* riep Joe op klagenden toon.
«Hond je mond,* zeide Sneak, «wacht maar tot zy bier voor
aanmaken, dan zal ik n iets toonen,* vervolgde by, terwyl bij een
handvol krnit onder de drooge splinters wierp. Sneak hadaaade
uitwerking der ontploffing gedacht, en daar hy een hoeveelheid
krnit in den zak had, besloot bij er in den uitersten nood ge
bruik van te maken.
