W e dstrijden.
Financieels Mededeeliugen.
Rechtszaken
Politiek Overzicht.
dige verklaring kan het minstens j
wedijveren met dat van de meest
bekende bronnen en staat het boven
het water der Wilhelminabron in
Haarlemmermeer!?)
Opmerking verdient, dat daar het
water moet worden opgepompt, maar
men vergete niet, dat de grondslag
in Haarlemmermeer ongeveer 4,80 M.
lager ligt. Vervolgens gaf de heer
Latenstein eene toelichting aangaan
de de werking der verschillende ma-
chineriën. Hij besloot met de mede-
deeling, dat de inrichting steeds voor
ieder toegankelijk zal worden ge
steld. Dat de bron „Czaar Peter"
wordt genaamd, heeft voor de ge
meente eene bekende historische be-
teekenis.
De burgemeester, de heer Versteeg,
nam hierop het woord. Aan de firma
Latenstein en Van de Stadt wensch-
te hij alle succes, maar hij uitte te
vens het vertrouwen, dat aan de ge
meente vele indirecte voordeelen door
de exploitatie zouden ten goede ko
men. Zóó is het ook gegaan toen
Peter de Groote zich als werkman
op den scheepsb uw toelegde. Hoe
wel een guitig Engelschmau spreker
eens zeide„hier in Zaandam met
dat brakke water schijnt hetj wel
groc van grond," constateert hij, dat
in de gemeente ook terrein aanwezig
is bevonden, dat niet alleen oer be
vat, maar dat in figuurlijken zin
ook zilver en goud kan voortbren
gen.
Naar wij vernemen, zal het bron
water tegen 35 cent per flesch in den
handel worden gebracht.
(M R. Ct
ger daar werden gehouden.
Een man die Maan lagmorgen om-'
streeks 9 u. te dezer plaatse passeer
de, zag tot zijn bevreemding tegen
een der pijlers een parapuie staan,
z inder iemand te ontdekken, a in wien
die zou kunnen toebehooren. Daar
door uitgelokt tot een onderzoek, vond
bij, in de nabijheid van den toren
gekomen, een menscbelijk lichaam
uitgestrekt liggen, zwaar gewond en
bloedende uit neus en ooren.
Onmiddellijk begaf de man zich
naar Bussum om hulp te halen doch
ongelukkigerwijze liep hij zelf op
krukken en duurde het dus gerui-
men tijd vóórdat men den zwaar ge
wonde adsidentie kon bieden. Zoodra
echter het bericht Bussum bereikte,
werd daartoe dadelijk alles in gereed
heid gebracht en spoedde men zich
per rijtuig met een geneesheer naar
de plaats des onheils. Bij aankomst
vond men den ongelukkige nog in
denzelfden deernis waardigen toestand.
werd hij herkend als de heer v.
K., te Bussem woonachtig. Hij had
reeds 's morgens vroeg zij n woning
verlatenblij kbaar heeft hij de stel
lage beklommen en is hij van een
aanzienlijke hoogte naar beneden ge
stort. Met gebroken schouder en pols
en een gebroken rib werd hij naar
zij ne woning vervoerd, waar hij thans
wordt verpleegd, naar wij vernemen
niet geheel zonder hoop op levens
behoud, hoewel zijn toestand zeer ge
vaarlijk is.
revolverschoten op de voorbijgangers1
af. Een jongmensch werd hierdoor1
aan de kuit verwond. Het volk viel
hierna woedend op den razenden
man aan en takelde hem zo alanig
toe, dat de politie tusschenbeide
moest komen om hem in bescher
ming te nemen. Zwaar verwond werd
bij naar het hospitaal overgebracht.
H. de Jong
Toen Dinsdag te Amsterdam H.
de Jong in den celwagen van de ge
vangenis na-^r de raadzaal van het
gerechtshof werd gereden, wist de
man, door een gaatje in den bodem
van dien wagen zijn dagvaarding te
steken, die hij geheel beschreven had.
Dit stuk werd door een straatve
ger gevonden, die het aan een re
chercheur overhandigde, waarna het
aan den advocaat-generaal werd ge
zonden.
Op de dagvaarding stond o. m.
„Verzoeke dit aan de redacties der
dagbladen te geven."
Orang-Oataogg in Artis.
Met het stoomschip Jason (kapt
Towler) werden Dinsdag te Amster
dam aangebracht drie Orang-Oetangs,
toebehoorende aan den heer I. C.
Prakke, die ze zelf uit het Hollandsch
Borneogebied üeeft medegebracht en
dank zij der groote hulpvaardigheid
aan boord van genoemd stoomschip,
is hij er in geslaagd de dieren in den
besten toestand over te brengen.
Het grootste exemplaar, waarlijk
een reus in zijn soort, vijf voet hoog
en waarvan de armen een lengte
hebben van éen meter, is zeker wel
het eerste van die afmetingen, die
ooit hier is ingevoerd.
De heer Prakke heeft welwillend
toegestaan dat de dieren gedurende
een week in „Artis" ter bezichtiging
worden gesteld en het bestuur van
„Artis" heeft de goede gedachte ge
had, gedurende die weel., van heden
7 Juni af, bij uitzondering ook aan
Amsterdam mere, niet-leden van „Ar
tis", de gelegenheid te geven, deze
hoogst zeldzame dieren te bezichtigen.
Een ernstige val.
Een vreeselijk ongeluk had, aldus
meldt men aan het D. v. N., Maandag
plaats in de hei tusechen den Laar
der en Hilversumschenweg. Daar staat
nog altijd in zeer vervallen toestand
een hooge ijzeren stellage, die in
dertijd dienst deed als observatiepost
voor de jury der wedrennen die vroe
Opstootje in Delft.
Het was in de laatste dagen zeer
rumoerig aan het Zuideinde van Delft,
een buurt waar veel schuitenjagers
wonen. Dagelijks veel politie, veel
volk op de been, dat met krachtige
adsistentie van de jeugdige bewoners
dezer buurt een heer uitjouwde en,
door middel van expresselij k voor dit
doel vervaardigde liedjes, dreigde den
heer te steenigen. En wat was van
dit alles de oorzaak? Eenvoudig dit:
een groote zeilaak, liggende in het
water aan het Zuideinde, was het
eigendom van twee Rotterdammers,
die oneenigheid hadden met hun'
schipper. Deze toch beweerde geld te1
moeten ontvangen van zijn patroons,
an daartegenover verklaarden dezen,
dat de schipper hun geld schuldig
was.
Nu wilden de patroons het schip
naar Rotterdam transporteeren, waar
vrache lag te wachten. De schipper
weigerde echter pertinent zijne schuit
te verlaten alvorens zijne vordering
was betaald. Tot tweemaal toe poog
den de eigenaars zich in het bezit te
stellen van hun wettig ei endom,
maar telkens stond een groot aantal
Zuideinders den schipper bij, wierpen
de bemanning der sleepboot, die het
schip moest halen, met steenen, en
namen zulk een dreigende houding
aan tegenover een hunner, dat deze
het eenmaal geraden vond in het wa
ter te springen en de Schie over te
zwemmen. Dinsdagavond was het ein
delijk uit; de eigenaars betaalden
wat de schipper verlangde en de
sleepbootdie al twee dagen klaar
lag en waarvan de kapitein evenzeer
door steenworpen was getroffen, kor.
de schuit op sleeptouw nemen naar
Rotterdam. De verheugde Zuideinders
droegen den schipper in triomf rond
en vergezelden hem in groote menigte
naar het station. Op tactvolle wijze
wist de politie verdere wanordelijk
heden te voorkomen.
Uiting van ergernis.
Zondagmiddag vuurde de colpor
teur van het Gentsche revolutionaire
arbeidsblad De Fakkeluit woede,
dal hij geen enkel exemplaar van
zijn blad aan 't publiek kon slijten,
aan den openbaren weg verscheidene
De Derby-rennen.
Bij den grooten wedstrijd, Woens
dag te Epsotn gehouden, heeft het
bekende paard „Lidas" van den En-
elschen minister-president Lord
Rosebery de overwinning behaald.
Men had had wel groote verwach
tingen van dezen renner, die zich bij
le jongste wedstrijden bijzonder gun
stig onderscheidde, maar toch was
de uitslag onzeker, daar nog zes paar
den, waaronder bekende renpaarden,
aan den wedstrijd deelnamen.
Ladas liet zijne mededingers ver
achter. Op Ladas volgde Matchbox
van Lord Abbiugton en daarna
kwam Reminder van Tom Cannon.
De geestdrift was buitengemeen
duizenden en duizenden toeschouwers
juichten den overwinnaar toe. Men
was te ongeduldig om stil op de tri
bune en staanplaatsen te blijven. Met
geweld drong het publiek door de
barrière naar het midden-terrein.
Toen lord Rosebery zijn paard „La-
das" naar de boxes wilde brengen,
omsingelden de bezoekers van den
wedren hem, en er was voor hem en
zijn paard g en doorkomen aan. Aan
de toejuichingen, het handgeklap,
het zwaaien van hoeden, zakdoeken
en stokken scheen geen einde te
komen. De politie moest zelfs optre
den om den minister in veiligheid
te brengen, en hem te verdedigen te
gen de dringende menigte.
Omtrent deze overwinning wordt
nog aangestipt, dat het de eerste
maal is sinds 1870, dat een eerste-
minister in functie dezen wedren won.
De hertog Van Grafton, graaf Der by, I
lord Palmerston, hadden wel dit ge
noegen, doch niet terwijl zij minister
waren.
Den dag vóór de Derby van 1859
had juist lord Palmerston het con
servatieve kabinet omvergeworpen en
zou hij dus ('t was in Engeland en
niet Frankrijk) premier worden.
„Wel, Palmerston", zeide een vriend,
„gij zijt toch niet van p'an vandaag
de Derby te winnen Den titel v m
premier en het blauwe li ut van Ep
son één zelfde week te behalen vond
men voor één man wel wat
heel kras. Palmers ton's paard, „Maid
stone," dacht er ook zoo over en liet
bedaard al de andere voorkomen.
Rosebery is „sportsman" van top
tot teen. Reeds als student te Oxford
gebruikte de rijke jonge lord zijn
„zakgeld" om renpaarden te koopen.
Wat de sport in Engeland betee-
kent, beseft men eerst goed door te
bedenken, dat twintig jaar geleien
jaarlijks omstreeks 1600 raspaarden
in de wedrennen medeliepen. Tegen
woordig bedraagt het aantal meer
dan 3000 per jaar.
Het gevaarlijke van het
slaan van records
Het bericht, d it een wielrijder het
record van Land's End naar John o'
Groat's geslagen heeft met 9 uren
40 min. en den afstand afgelegd heefi
in 86 uren 15 min., zonder te slapen
en slechts met zeer korte rusten, geeft
het Engelsche geneeskundige tijd
schrift The Lancet aanleiding tot de
volgende beschouwingen
„De wielrijder reed 3 dagen 14 uur
15 min. bijna onafgebroken voort
zonder bijzonder vermoeid te zijn of
merkbaar nadeel van zijn tocht te
hebben ondervonden. Wij weten door
de beste proefnemingen, dat het hart
24 uren 106,000 slagen doet en
dat de laagste schattin van den ar
beid daardoor verricht gelijk staat
met den arbeid noodig om 122 tons
voet op te lichten. Onlangs is ech
ter bewezen, dat het wielrijden den
bloedsomloop versnelt en dat een
zoo groote inspanning als boven ver
melde den] hartslag verdubbelt, zoo
dat het aantal slagen per dag bij den
wielrijder 212.000 was. Gedurende
zijn rit heeft 's mans hart dus zonder
rust meer dan 854 tonvoeten arbeid
verricht.
„Uit deze proefneming, want physio
logisch moet men de onderneming
als zoodanig bescho iwen, is gebleken,
dat nog veel omtrent de oorzaak van
slaap onbekend is, veronderstellende,
dat er iets is in een onafgebroken
beweging van het bloed, volgehou len
door een groote wilskracht, dat het
zenuwstelsel belet in dien lijdelijken
negatieven toestand over te gaan,
dien men slaap noemt, De pr.ictische
les echter, welke uit de proef te trek
ken is, betreft de latere gevol<en der
buitengewone ovirspanning. De wiel
rijder mag voor het oogenblik geen
nadeel ondervonden hebben, deze bo
venmatige inspanning zal wij weten
het, een vroegtijdigen dood ten u
volge hebben. Tot aan den dood kan
ook het beste hart slee .ts een zekere
hoeveelheid arbeid verrichten en het
tijdsverloop, waarin deze hoeveelheid
verricht wordt, wordt bepaald door
de snelheid van den hartslag. Theo
retisch is dus het lot van deze jeug
dige racersdie misschien een lang
leven hadden kunnen hebben, vroeg
tijdig te sterven en practisch is dit
het lot ge wee it van allen, di6 ge
poogd heoben, onder de ondoordachte
toejuichingen van hun kameraden dat
gene te doen, waarvoor de natuur
hen niet gebouwd heeft".
nissen belast, door een der Meiers
was gedagvaard, is uitgesteld.
Het Weekblad van Broekman en
Honders bevat o. a. de volgende op
gave van minder courante of incou
rante fondsen, in de week, tot den
datum van 5 Juni loopende, door
hun tusschenkomst verhandeld.
Oblig. Waard en Groet
Gronden (3e Hyp.) 74 pCt.
Aand. Maatsch. tot ontg.
en verv. der Peel ge
naamd Helenaveen. 79J4
Rotterd. Hypoth.b.
voor Nederland 235
Billiton Maatsch. le
rubriek te 's Hage. 1700.
Moluksche Handels
vennootschap. 32
Maatschappij „De
Korenschoof 100
Oblig. Chicago Grand
Trunk le Hypoth. lOCty
Aand. Batav. Zee- en Brand
Assurantie Maatsch. 15Va
Pekeler Maiers.
De arrondissements-rechtbank te
Winschoten heeft in twee v >or ge-
ruimen tij l reeds bij d rechtbank
aanhangige „Meier-zaken" vonnis g
wezen en wel in die tegen De B>er
en Nieboer, die destijds door de g.
meente Groningen gedagvaard waren
teneinde zica te hooren veroordeelen
tot ontruiming van de bij hen, in
daagden, in gebruik zijnde gronden.
De rechtbank verklaarde de eischen-
de gemeente bij breed gemotiveerd
vonnis niet ontvankelijk in haar eisch
en veroordeelde haar in de kosten.
De officier van justitie concluleerde
destijds tot toewijzing der vordering.
De zaak waarbij een deurwaarder,
met de ten uitvoerlegging der von-
Ii de te Berlijn ontvangen tel»
grammen uit R,me wordt gemeld'
dat aldaar veel meer dan door H»
mmiBterieele crisis in Italië f,1 ÓbL
reconstructie van het ministerie Gtisoi
voorloopig van de baan kon worden
geschoven), sensatie wordt verwekt
door de jongste onthullingen in het
proces-Taulango. K !nige "getulen
lTtlTtL 6en .Com'ui^™ van po-'
litie hebben in hun verhoor vei
rieM overleS tusschen den
rechter van instructie in dat proces
b^chuldiadeeCteUl' VT p')litie ea
beschuldigde een gedeelte der in be
slag genomen papieren is uit den wev
geruimd, namelijk papieren waardoor
worden1" n gec01?Prjmi"eenl zouden
leden 'uit Lf" W''"en brieven
Gióntfi i' genra?eu ministerie-
vxiolitti, die geld verlaagden om on
verkiezingen te werken, gratie voor
tot tuchthuisstraf veroordeelden aan
boden tegen ondersteuning van mi
nisterieels candidaten en den gouver-
riX n?r.B mk be Neigden omTt M
zich niet aan de vroeger gemaakte
afspraken hield. Verder een brief
waarin de redacteur der officieuse
Popoio Romano, Chauvet, aan Taulan-
go geld trachtte af te persen. De po-
ÓÓn n ^mi8SaJ,IS' dle deze onthullin
gen deed, verklaarde, dat hij wegens
zijn getuigenis door den rechter "van
instructie en den off. van just.bedreicd
Iprlei 1? offideele betrekking op fl-
D« 7IJZe rrvuigd geworden,
e parlementte commissie had des-
T-7 Z'JnB verk'aringen een af-
zonderlijk protocol opjeinaakt, het
welk echter is geheim gebleven. De I
directeur van politie heeft aandere-
geenng afschr ften van alle in beslag
„enomen p :pi«ren verstrekt en Tan-
baXidhef-beve3ti»d'd;it de bove«-
D^oelde brieven er werkelijk zijn ge-
weest. Reeds tijdens de beh.mdeling
van het voorstel van Crispi op laatst
leden Maandag wer 1 Giolitti, toen hij
leden Ing.,wllde motivecren, door
edB? der .u'terste linkerzijde met
spottende uitroepingen in de rede ge-
vallen, zooals: „Spreek maar van de
Banco Roma,na\... Spreek van den
senator Taulongo èpreek niet van
het welzijn des luids! Dat is verme-
glJ' grout 1 quidator. 1
ftlet de oplossing van de ministre- I
rieele crisissen m Italië en Hongarije
18 men nog niet veel verder gekomen.
t,i. "tl refult.aat van een onderhoud
tussehen koning Humbert en Crispi ia
geweest, dat de koning heeft gewei
fan le ont8lag vau bet ministerie I
aan te nemen. Hij heeft Crispi opge-
ragen een nieuwKabinet te vormen,
iielst met medewerking van Zmar-
Hhe' l6n acotle"', twee invloedrijke
liberale leiders. Mocht nu de heer
Crispi als premier aanblijven, dan zal
zij, zoo hij op de medewerking der
tegenwoordige Kamer wil rekenen,
belangrijke wijzigingen in de finanl
cieele voorstellen moeten aanbren
gen indien niet tot eene Kamer-ont-
oinding worde overgegaan
Ook keizer Frans Jozef heeft nog I
geene beslissing genomen in zake de
oplossing van de uiiuisterieile crisis f
in Hongarije. Hij en Weckerle konden
het met eens worden, daar de keizer
uen minister van justitie Szilagyé
met m het nieuwe Kabinet wilde op
nemen, waarin Weckerle niet toe
stemde.
Na zijn onderhoud met den heer
Weckerle ontbood de keizer den heer
Koloman i'isza. De oude staatsman
gat den keizer den raau het kabinet-
Weccerle zonder eenige wijziging te
houden. Denzelfden raad gif ook de
uostenrij ksc he minister van buiten-
landsche zaken, graaf Kalnoky, die
Maar Louise beefde en ging weer zitten. „Neen, ik heb er
geen lust in, Annette. Wees zoo goed en sluit de deur."
„Gij zijt toch niet bang voor hen?"
„Neen, dat niet, maar ik heb liever dat ze mij niet zien.
ze houden al stil. Kom toch binnen, Annette en sluit
die deur!"
Louise was ongeduldig opgestaan en scheen nu in ernst
angstig te zijn geworden. Zij greep Annettes arm en trachtte
haar van de deur weg te trekken, maar Annette stond on
bewegelijk. „Zij houden hier stil en ik kan hun de deur
toch niet voor den neus dichtdoen," antwoordde zij norsch.
Louise trok zich terug naar de andere zij'de van de kamer.
„Kolonel Creston is bij hen en wenkt mij. Voor hem zal
ik toch zeker de deur niet sluiten."
Terwijl zij dit zeide, ging zij naar buiten om den officier
der Geconfedereerden te ontmoeten.
Nog altijd hield Louise haar gelaat afgewend. Sedert de
waarschuwing van Mark Hamilton en van den Uniespion,
had zij een periode van angst en onzekerheid doorleefd. Zij
gevoelde, dat hunne mededeelingen waarheid moesten bevat
ten, daar Mark zeer zeker niet zijn toevlucht tot bedrog zou
nemen. In dit geval gingen de blijken van ware en trouwe
Vriendschap uit van hen, die aanhangers waren van de zaak
der Unie; van den anderen kant had zij nog niets dan mis
leiding ondervonden.
Zij begreep wat Creston bedoelde. Hij wilde trachten haar
Van haren verloofde te vervreemden, om haar te winnen
voor zichzelf. Maar tevens gevoelde zij, dat hem dit nooit
zou gelukken. Afgezien van de ongelukkige politieke quaes tie
die hen tijdelijk scheidde, gevoelde zij zich altijd gelukkig
en veilig in de nabijheid van Mark, neerslachtig en beangst
in het gezelschap van Creston, dien zij niet alleen niet lief
had, maar zelfs niet vertrouwde.
Vandaar hare onrust bij de mededeeling van Annette, dat
Creston met zijne ruiters voor het huis was aangekomen.
De vrouw kwam eerst na geruimen tijd, en toen in ge
zelschap van Creston, terug. Nadat hij Louise beleefd had
begroet, zei hij „Ik heb u gezegd, dat ik zorgen zou dat u
geen letsel kon geschieden, miss Louise. Daarom ben ik heden
gekomen om u te waarschuwen voor een nieuw gevaar en
u mijne bescherming aan te bieden."
„Wat is dat nieuwe gevaar?" vroeg Louise onverschillig.
„Ik heb het niet kunnen voorzien toen ik u hierheen
bracht. Een leger der Yankees trekt regelrecht van den
Potomac hierheen. Een gevecht is onvermijdelijk en het is
waarschijnlijk, dat deze woning zich in het midden daarvan
bevinden zal. Zoo dit gebeurt, is de toestand zeer gevaarlijk."
Hij sprak vlot en op een toon van waarheid, maar Louise
geloofde niettemin geen woord van wat hij zeide.
„Het spijt mij dat er gevochten zal worden," antwoordde
rij koeltjes.
„Mij niet, het zal ons de gelegenheid geven den trotschen
vijand te straffen."
„Ja, als het u gelukt hem te verslaan. Maar ]oorlogsgeluk
is grillig en even goed kan de Unie overwinnen in den strijd
dien gij voorziet."
„Ik hoop dat gij vertrouwen hebt in ons dapper, goedge'1
wapend en uitstekend geoefend leger."
„Natuurlijk en ik denk dat zijn banier wel de overwinning
zal behalen."
„Dank u, gij zijt een echte dochter der Confederatie."
Niettemin aarzelde Creston tocb, eenigszins in verlegen-1
heid gebracht door den ijskouden toon waarop het meisje
sprak. Daarop zeide hij
„Het spijt mij, dat ik niet wat langer met u kan blijven
praten, maar zooals gij weet kan een soldaat in dienst niet
over zijn tijd beschikken. Ik wil u echter mijn bescherming
blijven verleenen, en daar er geen ander middel hiertoe is,
dan om te vluchten, verzoek ik u mij te vergezellen naar
het dorpje Vienna, waar een detachement van ons leger ve
blijf houdt. Daar zult gij, althans voor het oogenblik, i
veiligheid zijn."
Louise aarzelde. Zij had verwacht, dat Creston haar zo
brengen naar een plaats, waar minder kans bestond dat z
Mark Hamilton ontmoeten zou, daar natuurlijk Annette beffi I
zeker op de hoogte zou hebben gebracht van het bezoek van I
Mark Hamilton en zijn vriend, al had zij dan ook niet kun-1
nen hooren wat er gesproken werd.
Wordt vervolgd.)
