Voor onze ïeisters.
HE JACHT OP EENE ERFENIS.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
FEUILLETON
12e JaargHüj.
Woensdag 10 October 1894.
Nr.. 3458
ABONNEMENTSPRIJS:
Voor Haarlem per 3 maandenf 1,20.
Franco door het geheele Kijk, per 3 maanden 1,65.
Afzonderlijke nummers0,05.
Geïllustreerd Zondagsblad, per 3 maanden 0,30.
franco per post 0,37J.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureau: Kleine Houtstraat 1~=L9 Haarlem. Telefoonnummer 122.
ADV E RTENTIN
van 15 regels 50 Cents; iedere regel meer 10 Cents.
Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cents per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door
onze agenten en door alle boekhandelaren en courantier»,
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrangère G. L. DAUBE Co., JOHN F. JONESSucc.Parijs 31 bit Faubourg Montmartrei
K3
In de étalage voor de vensters van
het Bureau van dit Blad zijn de na
volgende afbeeldingen gelegd
Baron de Couxcel, fransch gezant
te Londen.
Overhandiging in het hótel der In
validen te Parijs van de vaandels der
twee afgeschafte regimenten ponton
niers.
Reis door Frankrijk in eenjballon.
De kruiser Descartesde werf te Nan-
1 tes afioopende.
De Hamadryas apen in den dieren
tuin te Parijs met bas-relief van deze
dieren in het museum op het Louvre
(5 afb.)
Zeegrasvisscherij op de kust van
Bretagne.
Sarajevo in Bosnië, in 4 afb. en
de Bosnische ruiters Bachi-bozouks.
Duitsche cavalerie en militaire wiel
rijders.
Keizer Wilhelm afscheid nemende
van de vreemde militaire attachés.
y Kolonel Schaefer, directeur van het
slavenhandelkantoor in Egypte.
Een van Schaefers slavenjagers.
Drie van Schaefers ondergeschikten.
Een groep verkochte slavinnen.
■r Het huis waarin de slavinnen wer
den bewaakt.
Buiten het gebouw waar de zaak
werd behandeld.
De engelsche minister Balfour „golf"
spelende.
Klauteren op een ijsveld.
Gezichten op den Matterhorn.
Seiler en Biener storten van den
Matterhorn naar beneden.
De Viaduct van Pecos.
De Onderkoning Li Hnng Tsjang
met zijn zoon en kleinzonen.
De haven van Chefoo.
Wijnoogst in Italië.
Een duel met degen en dolk.
Trouw en Oprecht.
Charles Rochussen (TJit „Eigen
Haard").
Officieren der Lombok-expeditie,
(Uit „Eigen Haard").
Politieke Pi aten.
STADSNIEUWS.
II arlem, 9 Oct. 1894.
Dierenmishandeling.
In hare Maandagavond gehouden
vergadering heeft het Bestuur van de
alhier gevestigde „Vereeniging tegen
het mishandelen van Dieren" beslo
ten, zich te wenden tot Provinciale
Staten van Noordholland met het
verzoek om wijziging te brengen in
het ten vorigen jare door die Staten
vastgestelde reglement op de wegen en
wel ten aanzien van de bepalingen,
daarin gemaakt op het rijden met
hondenkarren.
Reeds vroeger werd in de verga
dering van dit bestuur besproken, dat
sedert het in werking komen van dit
provinciaal reglement,-dat alle plaat
selijke politieverordeningen buiten
werking stelde, het aantal honden
karren zeer toegenomen en de condi
tie der honden die als trekdieren
gebruikt werden, dientengevolge
zeer verslimmerd was. Het groote
kwaad schuilt, naar het schijnt, daar
in dat de honden nu voor de karren
mogen worden gespannen wat vroe
ger het geval niet was, waardoor zij
niet enkel trekken maar ook dragen
en dat niet alleen de kar met haren
last, maar veelal ook den bestuurder
zelf, ja soms twee tot drie personen.
Waren nu deze honden allen flinke,
groote dieren, dan zou er naar de
Vereeniging tegen het mishandelen
van Dieren meent, geen kwaad in zijn
dat zij aldus als trekdieren werden
gebruikt. Dit is evenwel niet het ge-
^al. Zelden of nooit ziet men een groot
krachtig beest voor een hondenkar
loopen, meestal zijn het kleine, magere
dieren, die soms met hun tweeën en
drieën te zamen een last moeten tor
sen en trekken, die veel te zwaar voor
hen is. Komt er een rijtuig aan, dan
springt de bestuurder van de karen
als het rijtuig voorbij is, onmiddellijk
weer daarop en men begrijpt dat deze
manoeuvre, die voor den hond zeer
vermoeiend is, op een eenigszins
drukken weg, by voorbeeld op markt
dagen, ontelbare malen moet worden
herhaald. Valt de hond vau vermoeid
heid neer dan wordt hij zoolang ge
ranseld, tot hij weer opstaat en al
hijgende voortsukkelt.
Vooral van den kant van Haarlem
mermeer en van Spaarndam komen,
naar in bovengenoemde vergadering
werd medegedeeld, talrijke honden
karren in de stad, waaraan men door
een paar latjes eraan te spijkeren, een
soort inspan heeft gemaakt, waarin
de hond loopen moet.
Het kan wellicht goed zijn, er hier
nogeens op te wijzen dat de Vereeni
ging tegen het mishandelen van die
ren te Haarlem eene geheel andere
is dan en niets heeft uit te staan met
de vereeniging tot bescherming van
dieren, ;die haren hoofdzetel heeft in
den Haag. De hier gevestigde vereeni
ging wenscht alleen dat de dieren
niet mishandeld worden, wat zeker
ieder weldenkend mensch met haar
eens zal zijn: het oprichten van ga
huizen of asylen voor zieke dieren en
dergelijke evenwel acht zij een zieke
lijke overdrijving en doet daaraan
dan ook niet mee.
Onder mededeeling van eenige feiten
zal het bestuur der vereeniging nu
aan de provinciale Staten verzoeken,
het reglement op de wegen in hare
e.k. najaarsvergadering (6 November)
in dien zin te wijzigen, dat voortaan
op de provinciale wegen honden niet
meer voor de kar mogen, maar onder
de kar moeten worden aangespannen
en dat het den bestuurder verboden
is, op de kar plaats te nemen.
Hiermede zou naar het inzien van
adressant, een groot gedeelte van het
kwaad voorkomen zijn. Onder de kar
loopende schijnt, volgens de ervaring
de hond veel minder te worden uit
geput dan wanneer hij voor de kar is
aangespannen. Dit gevoegd bij het
verbod aan den bestuurder (en ande
ren) om op de kar te gaan zitten, zal
naar het oordeel van het Bestuur,
groote verbetering brengen in een toe
stand, dien het Bestuur niet schroomt
onhoudbaar te noemen.
Onze Don Juans.
De Maandagavond is ongetwijfeld
geen uiterst geschikte avond om kier
ter stede bij eene voorstelling inden
schouwburg eene volle zaal te krij
gen. Aan geen andere oorzaak mee-
nen wij het tenminste te moeten
toeschrijven, dat toen Maandagavond
door het amsterdamsche gezelschap
onder directie van den heer L. H.
Chnspijn het kluchtspel „Onze Don
Juans", het bekende lachsucces, hier
ten tooneele werd gevoerd, de schouw
burg zoo slecht bezet was. De keuze
van het stuk zal toch zeker niet de
liefhebbers er buiten gehouden heb
ben evenmin als het onbexendheid
met de Nederlandsche Tooneelveree-
niging kan hebben gedaan. Bekend
is het immers, dat het gezelschap
van den heer Chrispijn steeds met
veel zorg zijne voorstellingen voor
bereidt en uitvoert. Dit kan ook ge
zegd worden van die van „Onze Don
Juans". Het spel, de mise-en-scèue
en de regie waren lofwaardig. Van
de medespelenden stippen wij hier
aan de heeren van Westernoven
(Hugo Zwaluw) en TernooyApel
(Nicolaas Koek) en mevr. van der
Horstvan der Lugt, die de schalk-
sche Kathinka voorstelde.
Inbraak Florapark.
Hedennacht na 12 uur is inbraak
gepleegd in twee villa's in het Flora
park en wel in die van den heer S.
J. Graaf van Limburg Stirum, No.
59, en van den heer jhr. P. Quarles
van Ufford No. 57. Een belangrijke
hoeveelheid zilveren voorwerpen is
ontvreemd. Door de bewoners in de
villa van den heer Quarles van Ufford
is geen gerucht vernomen; bij den
heer van Limburg Stirum wel, maar
men had daar geen kwaad vermoe
den, wijl een der dienstboden onge
steld was.
De inbreker (of inbrekers) heelt
zich toegang verschaft door een der
ramen aan de voorzijde van de beide
villa's op te schuiven, hetgeen ge
makkelijk ging, omdat op geen dier
beide vensters de harpjes waren vast
gezet. Men kwam bij den heer Van
Stirum zoodoende in een suite van
drie vertrekken bij den heer Quarles
in eene van twee kamers. Daar zijn
nit kasten en laden die niet gesloten
waren de zilveren voorwerpen meege
nomen. Grootere stukken zooals bij
voorbeeld een zilveren theeservies
heeft men laten liggen en in de on
middellijke nabijheid jvan het huis van
den heer Van Stirum werd een sa
mengedrukt zilveren theeblad in den
grond verstopt gevonden. Blijkbaar
hadden de dieven dat later willen
komen halen.
In de kauiers werden afgebrande
lucifers gevonden. De politie doet
ijverig onderzoek. De lijst van het
gestolene is als volgt
lo. Ten nadeele van den heer Jhr.
P. Quarles van Ufford, Florapark
No. 57.
Elf groote lepels, gewoon model.
Twaalf groote vorken, idem.
kleine lepels, idem.
vorken, idem.
Een soeplepel geschulpt en gebom
beerd.
Twve sauslepels, gewoon model.
Een eierlepel, idem (naadrand).
Vier groentenlepels, gewoon model.
Een slalepel en vork, idem.
Vier antieke b mbonlepels met ge
draaide stelen, figuren (poppen) voor
stellend, twee gaaf en twee versleten.
Twee bonbonlepels, gewoon model.
Een gemberlepel en vork met pa-
relrand.
Een compotelepel met parelrand.
Een suikerstrooier met parelrand.
Twee zoutlepeltjes gewoon model.
Een mosterdlepel gewoon model
gewerkt met lofwerk op den steel.
Twaalf koffielepeltjes (mocca's) de
stelen zijn hertenpootjes of paarden-
pootjes.
Een groote trekpot, geschulpt en
gebombeerd de knop er van los en
het ivoor er af.
Zes theelepeltjes parelrandjes.
Vier kleine vorken (dessertzilver)
heel oud met gesleten punten.
Vijf kleine lepels (dessertzilver) heel
oud.
Een paplepel, gewoon klein model.
Alles zilver met gewone zilvermer
ken zonder meer.
2o. ten nadeele van den heer S. J.
Graaf van Limburg Stirum in het
Florapark no. 59.
Twaalf theelepeltjes met recht be
werkte steel en ovale schepper.
Een theepot met romeinschen rand
en ivoren oor.
Een theebus met romeinschen rand
met een knop, voorstellende een roos,
deze knop zit los.
Vier antieke zoutvaten, stijl l'Em-
pire.
Een hooge koffiekan met zwart oor.
Een melkkan met romeinschen rand
en ivoren oor.
2 Buslepels met gebogen steel.
1 Suikerstrooier.
1 Mosterdpotje, voorstellende een
kelkje met twee oortjes.
3 Kleine lepels met wapen.
3 vorken
3 Iets grootere lepels.
3 vorken.
3 Kleine dessertlepels.
3 dessertvorken.
13 Groote eetlepels.
12 eetvorken.
1 Plee ten Soeplepel.
2 Koffielepeltjes.
1 vierkant trommeltje en 1 rond
trommeltje, voorzien van bovenrand,
rechte lijnen en gekartelden onder
rand, verder met inscriptie o. m.
S. v. L. S.
A. C. S.
jaartal
18
jaartal
Een cachet S. v. L. S. waarboven
een kroon.
Een bovenstuk van een flacon.
Snuisterijen
Een kleine viool (muziekinstru
ment.)
Twee bonbonlepeltjes.
Een mesje.
Een kookpotje met drie pootjes.
Een boekje.
Vijf a zes lodderijndoosjes.
Al deze voorwerpen zijn van zilver.
Bij een rund behocrende tot eene
kudde van 7 stuks aanwezig in eene
weide van G. Feije, gelegen aan den
Schotersingel alhier, heeft zich tong-
blaar vertoond.
Bij vonnis der Arrondissements-
Rechtbank alhier dd. 9 October 1894
is in staat van faillissement verklaard,
Stephanus van Westerhoven, winke-
Naar het engelsch
van PAUL H. GERRARD.
HOOFDSTUK XXX.
Geoi ge Fitzroy.
Wrigley keek ongeloovig naar miss Barth.
„Wat voor onzin vertelt dat kind? Waar is het document,
dat zij gevonden heeft Is het echt
„Het ie echt en veilig weggeborgen," zeide Myra.
Haar koele toon voorkwam eene vertrouwelijke mededee
ling van Mi op welke wijze zij in het bezit van het testa
ment was gekomen.
„En nu zult u ons toch dadelijk helpen pa bij het opspo
ren van Rupert?"
„Je kunt wel eene advertentie plaatsen in de Times," zeide
miss Barth. „Schriji maar wat je wilt."
Mi vloog heen om schrijfmaterialen te halen, en miss Barth
schreef het volgende
„Rupert B. Het testament is gevonden. Kom onmid
dellijk. M. B."
„Het kan wel een paar dagen duren alvorens het geplaatst
wordt," zeide Wrigley, „maar het zal wel in orde komen.'
Hij begaf zich naar de Btad en plaatste de volgende ad
vertentie
„Hare St. en Bird-Cage Walk. R.: Van dat huwelijk
kan niets komen. Toon u een man. Verlaat het land."
Mi las dit Vrijdagmorgen en vroeg zich verbaasd af, wat
dit kon beteekenen.
Daarna misleidde Wrigley hen wat betreft de advertentie
van miss Barth. Eerst was deze zoek geraakt en moest op
nieuw verzonden worden. Dan weer was er gedurende ver
scheidene dagen geen plaatsruimte.
Miss Barth werd afgeleid door haar angst wat betreft het
lot van George Fitzroy, maar zij bemerkte toch wel, dat James
Wrigley haar tegenwerkte. Hij wilde niet, dat die adverten
tie geplaatst zou worden. Waarom niet? Er was nog teveel
dat voor haar duister was dan dat zij handelend wilde op
treden, daar zjj het niet tegen dien sluwen vijand wilde
afleggen. Zij besloot om op Mellodew te wachten.
Wrigley vroeg aan zijne dochter waar het testament werd
bewaard.
Mi wist het niet.
Eenige dagen later ontving Wrigley evenwel een troostrijk
bericht. Hij begaf zich naar het hospitaal, waarheen decon-
tessa was vervoerd en vernam aldaar, dat zij gestorven en
begraven was.
Dit vereenvoudigde den toestand van zaken, en hij zette
met verdubbelden ijver zijne pogingen voort om Natalie in
een krankzinnigengesticht in het noorden te doen opnemen,
waar hare zonderlinge verhalen omtreat een onderbroken
huwelijk, eene wegvoering en gevangenschap als het ijlen eener
waanzinnige zouden worden beschouwd.
Myra wachtte steeds op eenig bericht omtrent George, maar
zij vernam niets anders dan de mededeeling van Mellodew,
dat hij goed te Brindisi was aangekomen. Zij werd rusteloos
door het lange wachten en begaf zich naar Londen om
de advertentie betreffende Rupert ter plaatsing aan te bieden.
Er kwam geen antwoord en daarna ging zij in hare her.
innering na, wat Mellodew gezegd had over de firma, aan
welke hij Rupert had aanbevolen. Rupert had nooit een
naam genoemd. Wanneer Myra Barth echter eenmaal een
doel voor oogen had, dan trachtte zij dat te bereiken ook
Zij bracht eene geheele week in de city door, en bezocht alle
grossiersfirma's, waar buitenlandsche correspondenten in
dienst wareD, totdat zij ten slotte degene had gevonden, bij
wie Rupert werkzaam was geweest. Hij was er niet meer.
Men deelde haar mee, dat hij gehuwd was, maar sedert zijn
huwelijk scheen hij zeer ongelukkig te zijn; had zijne ge
zondheid verloren, was niet meer in staat geweest zijn werk
te verrichten, en was ten slotte zonder eenige opheldering
te geven onverwachts verdwenen, en de opengevallen plaatB
was door een ander ingenomen. Niemand kon zelfs maar
