Onze Vloot.
Naar het Mngelsch
Het „Hongereiland" vindt men in
een van de groote meren der Veree-
nigde Staten, maar erkend moet wor
den dat het voorkomt op geen enkele
kaart. Overigens is het slechts een
klein stukje groen in een reusachtige
hoeveelheid water en de naam „Hon
gereiland" heeft het gekregen van een
gezelschapje van vijf echooljoogens
en wel naar aanleiding van een tame
lijk onaangenaam avontuur, waarvan
rij eenige jaren de helden waren.
Het bedoelde gezelschap bestond
uit Bob Hallowell, Jim Perkins, Dave
de zakken van de anderen en in al
de hoeken van de tent tevergeefs
werd gezocht. Hieruit bleek alzoo, dat
wij totaal verstokea waren van eenig
middel om vuur te maken. Deze ont
dekking was de kroon op onze ellende.
Geen kdacht kwam over onze lippen
maar wij waren er niet minder neer
slachtig om.
Evenwel, wat baatte het om toe
te geven aan wanhoop. Beter was het
middelen te beramen om uit onze
benarde positie te geraken. Ongeluk
kig stuitten alle voorstellen die ge
daan werden op onoverkomelijke be
zwaren. Het eiland was op meer dan
drie mijlen van de naastbij gelegen
kust verwijderd. Van het vaste land
af konden we dus niet worden ge
zien. Er was geen middel de aan-
Chero, Andy Powell en ik, en wij dacht te trekken van passeerende
waren in de vacantie met ons vijven "lo
een zeiltochtje voor acht dagen gaan
maken. Op den avond van den twee
den dag landden wij op het boven
genoemde eiland waar wij een goede
ankerplaats en een geschikte gelegen
heid voor nachtverblijf hoopten te
vinden.
Het „Hongereiland" was nauwelijks
honderd meters lang en vijftig meters
breed en een weinig gras benevens
eenige dorre boomen uitgezonderd,
was er van plantengroei geen sprake.
Op een plek waar het gras eenigs-
rins overvloediger was, zetten wij onze
tent op, nadat wij onze zeilboot had
den vastgelegd aan een rots en de
voorzorg hadden genomen, den voor
steven op het strand te schuiven.
Nadat ons avondeten in onze hon
gerige magen was verdwenen, gingen
wij om 't kampvuur wat praten, maar
lang duurde dat niet. Alle vijf waren
we zeer vermoeid en sliepen, in onze
dekens gewikkeld, weldra onder onze
linnen tent in.
vaartuigen, di9 trouwens zooals we
wel wisten gewoonlijk dichter bij de
wal hielden.
De hoofdvraag was dus, hoelang
onze voorraad levensmiddelen wel
duren kon. Reeds den vorigen dag
hadden wij bemerkt, dat er op het
eiland zeil absoluut niets eetbaars
was, noch wild, noch groente en aan
vischvangst was geen denken, daar
wij geen enkel vischtuig bezaten. De
boot was weg met al onze netten,
hengels, ons aas en het grootste ge
deelte van onze eetwaren.
Wij berekenden dat wij, de grootste
zuinigheid in acht nemende, twee of
drie dagen zouden kunnen toekomen.
Wij ontbeten met de helft van de
ham en met twee beschuiten. Na
dezen weelderigen maaltijd waren
wij eenparig van meening, dat onze
honger volstrekt niet gestild was.
Toen gingen wij eens kijken op de
rotsachtige kust van het eiland, maar
vasteland waar wij zoo gaarne hadden
door de vochtige mist konden wij het geluiden voort.
hadden werden ze in zee gezet en
men begrijpt, met welk een belang
stelling we onze kleine reddingsvloot
nazagen. Twee sloegen ai spoedig
om, drie anderen verloren hunne
masten, maar de overigen zeilden
dapper voor den wind en toen wij
er nog een dozijn hadden gemaakt,
was onze eerste vloot reeds uit het
gezicht verdwenen.
Dave berekende, dat de bootjes op
het allerlaatst des avond3 hunne be
stemming zouden kunnen bereiken,
verondersteld dat de wind in dezelfde
richting bleef en niet harder begon
te blazen om ze in de golven te doen
omkomen.
Voor het oogenblik was er niets
anders te doen dan hopen en wachten.
Het spreekt vanzeif, dat we den
ganschen dag over niets anders praat
ten. Wel werden tal van veronder
stellingen over hun mogelijk lot
opperd, maar niemand durfde het
vermoeden uiten, dat zij alle schip
breuk zouden hebben geleden.
Den volgende morgen waren we
bij het krieken van den dag weer
allen op den oever bijeen. Geen zeil
was in 't zicht. Den ganschen mor
gen bieven we op den uitkijk en
voelden onze hoop allengs slinken.
We hadden nu sinds 24 uur geen
eten gehad en bleven, flauw en naar,
op het strand liggen zonder te spre
ken. In den namiddag klom Dave
met moeite in een boom en riep met
eene stem die luid en krachtig ver
beelden moest„daargins komt een
boot!" Wij allen tuurden in de
aangewezen richting en zagen een
zeilboot, die snel naderde. Opsprin
gende zwaaiden we met handen en
zakdoeken en trachtten te schreeuwen,
maar brachten weinig meer dan zwakke
Verder sellen de verschillende pagh- Per rijtuig werden de boeren uit het
ters botje bij botje doen, wordende j hooiland gehaald, en zoolang de boer
een yder en een iegelyck er aan her
innert, dat men op Oud-Hollandt oock
bot kan vanghen.
ging stemmen, werd in zijne plaats
een persoon aan het hooien gezet. Een
candidaat werd gekozen met 3 stem
men meerderheid.
In eene andere Friesche gemeente
werden aan uitwonende kiezers post
wissels gezonden voor de kosten van
de reis naar en van de stembus.
Een schipbreuk.
Voor eenige dagen is gemeld, dat
Maandag gestrand is de Talisman in
de buitengronden van Schiermonnik
oog. Naar men van dat eiland schrijft,
hebben na de redding der schip- Eene ontvluchting,
breukelingea tooneelen pUato gehad, Eeo gevang6ne, bestemd voor de atral-
waarDij de hebiucht der vtssehera („„.Z
den boventoon üeeft gevoerd.
Het bericht luidt als volgtj verbreking van het slot der hem aange-
Zondag jl. strandde, zooals reedsleede han5boeien. ziin ^leiders, twee
gemeld is, in de buitengronden van
Schiermonnikoog het Noorschestoom-
I gevangenis te Leeuwarden, trachtte te
t's-Gravenhage Vrijdagochtend, door
handboeien, zijn geleiders, twee
veldwachters, te ontkomen. Hij liep
weg in de richting van de brug bij de
Rijnstraat, alwaar hij door een burger
gevat werd en uitgeleverd aan de
veldwachters, die hem nu stevig de
schip Talisman, beladen met hout,
bestemd van Soderhamm naar Cowes.
De reddingboot, die dadelijk door de
commMe der N. ei Z.-Holl. Red- arm6n bonden 6a der trouB-por.
ding-Mij. naar de plaats defl onderla te6rden Da ge7angea6 die z00 ?Flag
TOfipn o-P7nnrlfln nm rlo hom.'inrimrv TA P 0
Den volgenden morgen ongeveer te1 willen zijn, niet eens zien. Met onze
vijf uur werd ik wakker door een zakmessen hakten wij den grootsten
gewaarwording van stijfheid, koude tak ai dien wij konden vinden, maakten
en natheid. Toen ik de oogen opende er een groot stuk linnen van een zak
zag ik, dat er een fijne, dichte regen aan vast en plantten deze soort van
viel. Spoedig wierp ik de dekens van vlag tusschen twee rotsen aan den
mij af en wekte mijne makkers. oever van het meer. Weliswaar was
„Oho, wat regent het hard!" riep'onze hoop met dit middeltje de aan-
Dave en ging overeind zitten. „In de dacht te trekken, uiterst zwak, maar
boot zal alles wel doornat geworden het was in elk geval een troost dat we
zijn. En wat een storm is er opge- geen enkel middel verzuimd hadden,
stoken I" 1 schijntje van middagmaal dat
Na enkele minuten hadden Bob we ha-tden wekte onzen honger nog
en Dave de kleeren aangeschoten en veel meer op. Het avondeten werd
waren de tent uitgehold, om naar de verslonden in drie minutendaarna
boot te gaan zien.
bleven ons niets over dan drie be-
Wij anderen bleven om de tent op schuiten en een stukje pekelvleesch.
te rollen, alies in te pakken en droog Een uur na dit karig maaltje sliepen
hout te zoeken voor oub morgenvuur. we in, maar een rustige slaap was
Nauwelijks waren we met den arbeidons deel niet.
beeonnen, of wii hoorden Rnh een '«Moreen* heel msaw.r.kn
kreet slaken, alsot er iets ernstigs de kriebeling m onze magere gawekt.
gebeurde. Verschrikt liepen wij allen Het weer was opgeklaard en de wind
de tent uit en zagen Bob en Dave alnaar het noordooslen^getrokken. Voor
komen aanloopen. A 1,"~ A
„Zij is wegschreeuwden ze.
„Weg? Wie is weg?" w I
„De boot is weg. Ze ligt er niet j de hoop, dat een of ander passeerend
meer en we zien haar nergens. Stellig vaartuig ons nu zou opmerken. Op
ontbijt namen we met ons allen twee
beschuiten en een stukje pekelvleesch,
waarna we n ar de kust gingen in
Er verliep nog een halfuur, waarin
wij mee steede klimmende vreugde
zagen noe het bootje meer en meer
naderde en recht op ons aanhield
eindelijk landde het; twee mannen
stapten aau wal.
Nooit werd iemand met grooter
warmte ontvangen dan onze redders
vooral omdat zij eetwaren meebrachten
die in een oogwenk verslonden werden.
Een kwartier daarna hadden we
het Hongereiland verlaten en hoordea
in de boot, hoe we zoo juist op tijd
gered waren. Twee van onze houten
scheepjes waren aan wal gekomen en
met moeite had men de briefjes, die
toch door het water beschadigd waren,
kunnen ontcijferen. Sommigen hadden
gemeend dat het een grappenmakerij
was, maar ten slotte had mea het
toch nuttig gevonden eens te gaan
Onze zeilboot is nooit teruggevon
den, maar geen onzer heeft ooit het
avontuur vergeten, en in Dave's bi
bliotheek kan men nog een van de
kleine bootjes zien, die ons indertijd
van den hongerdood hebben gered."
BINNENLAND,
De heer C. T. Stork, oud-lid der
Eerste Kamer, is Vrij lag overleden.
het touw van de rots geschoten, i dit oogenblik was de mist geheel op-
toen zal de wind zijn opgestoken en I getrokken en het vasteland duidelijk
ïb de boot weggedreven." zichtbaar. Een paar zeilen fonkelden
Onze ontsteltenis was niet te be- in den zonneschijn, maar ze waren
schrijven. Daar waren we in een mooieD ver van ons verwijderd en zetten blijk-
toestand geraakt. 1 baar niet naar ons eiland koers.
„Komaan," zeide Andy eindelijk,) Dave en Bob boden aan, om ge- t -
„we komen er niet verder mee door 1 durende een uur of wat aan hetAartsbisschop
elkander als idioten aan te kijken.1 strand de wacht te houden. In dien utrectlt Jalst 18.
Wij zijn hier nu gevangen en kunnen j tusschentijd gingen wij naar de kust I
niet beter doen, dan ons zoo goedterns, om te trachten ons leed in den i
mogelijk in te richten en den standslaap te vergeten. Tegen twaalf uur
van onze provisie op te maken." kwamen de schildwachten hun aan-
Na deze woorden, waarvan wij allen'deel halen in het restant van onze
de juistheid begrepen, gingen wij op j provisie. Nu was alles op, behalve
werd gezonden om de bemanning te
redden, kon na herhaalde vergeefsche
pogingen te hebben aangewend on
verrichter zake terugkeeren, daar de
bemanning weigerde het sc iip te
verlaten. Ook viischerevaartuigen van
Moddergat, die het in nood verkee-
rende schip schenen opgemerkt te
kebben, waren derwaarts gestevend,
doch ook deze kwamen tevergeefs.
Den volgenden morgen in de vroegte
werd de reddingboot opnieuw uitge
zonden en de bemanning mocht het ge
noegen smaken 1 man (den stuurman)
te redden, daar de kapitein met de
overige bemanning door visscherslie-
den van Mo idergat waren gered en
aldaar aan wal gebracht.
Denzelfden middag stevende bijna
de geheele visschersvloot naar het
gestrande schip en begon men alles
te bergen wat voorloopig te bergen
viel. Van ons eiland moest dit met
leede oogen worden aangezien, daar
hier geene vaartuigen zijn. Den vol
genden dag (Dinsdag) werd de ber
ging door hen weder voortgezet, en
iet geborgene alles naar de vaste
kust van Friesland vervoerd. In den
namiddag met hoog water, toen de
bergers waren vertrokken, geraakte
het gestrande schip vlot en dreef met
een N.W. wind op onze vaste kust
aan.
De sleepboot Adsistentwelke hier
Z >ndag was aangekomen om het dezen
winter hier gestrande stoomschip
LahnecJc, dat tijdens den laatsten storm
vlot was geworden, naar Amsterdam
te sleepen, bemerkte zulks, stoomde
er onmiddellijk heen, maakte zijn
sleeptros er op vast, met het doel om
het schip naar het vaste strand voor
het b idhotel te sleepen.
Daar het water vallende was.
raakte het schip even bewesten den
vuurtoren aan den grond, zoodat het
weder afsleepen met dat getij onmo
gelijk was. De visschersvloot, di9 zulk
ook bemerkt scheen te hebben, kwam
met al hare schepen sterk bemand
aanzeilen, omsingelde de schoeneren
sleepboot en bemeesterde beide vaar
tuigen met woest geschreeuw.
ter been was, moet een veroordeeling
ondergaan wegens het zich bedriege-
lijk meester maken van rijwielen.
Aan de Res.-Bode wordt thans ook
uit R >me gemeld, dat het bericht
omtrent de benoeming van Mgr. v. d
van
De Nederlaudsche oorlogsschep
blijven te Tanger tot Marokko de
geëischte schadevergoeding betaald en
de roovers, die de Anna plunderden,
gestraft heeft.
weg naar ons kampement. Het werd j de aardappelen en de koffie, die ons j
Ia Oud-Hollandt.
Oud-Hollandt^ Niewlijdinghe bevat
juist dag, in het oosten kwam een evenwel bij gebrek aan water niet
flauwe üchtgloring, maar aan alle i konden dienen.
kanten was de hemel bedekt met I Na den maaltijd zei Jim met een de volgende proclamatie
grijze regenwolken, die door denJ slepende stem„waar kan nu onze j Borghemeesteren en Raaden van
wind werden voortgejaagd. Het was
nog te donker om op verren afstand
te kunnen zien.
In elk geval was het vooruitzicht kust vtin Canada beland."
Andy die toegeluisterd had, sprong
niet zeer bemoedigendons eerste
werk was, onze provisiekamer na te
gaan en Dave noemde hardop al de
artikelen op komischen toon op,
blijkbaar met de bedoeling ons een
weinig op te vroolijken.
„Een zakje meel, het zakje is licht
beschadigd, het meel nat van den
regen, een ham van twee pond, een
stuk gezouten vleesch van hetzelfde
gewich', een paar ons koffie, eenige
stukken suiker, zes aardappelen,
mooi groot en dik, zes groote be
schuiten, heel plat en hard, extra
qualiteit, een doosje met zout en een
busje met peper."
We moesten er wel om lachen,
maar van harte ging het toch niet.
„Dat is alles," zei Dave en wierp
intus8chen het busje met peper nog
om, „maar nu regent het niet meer
en kunnen wij dus buiten onze plan
nen maken."
Derhalve verlieten wij de tent er
gingen krijgsraad beleggen. Het eerste
voorstel was een seintoestel te ver
vaardigen, bestaande uit een groot
houtvuur op het hoogste punt van
het eilandje. De voorsteller van dat
echoone plan vroeg dadelijk om een
lucifer, die hij in zijn eigen zak niet
kon vinden, maar die helaas ook in
boot wel gebleven zijn?" jOud-Hollandt sullen verpaghten op
„O", zei Dave, „die is door den;de maniere als hiernaer omscreven
westenwind al lang ergens op de en volgens de costume deser Stede
'van onse Grafte wyders binnen onse
plotseling op en riep: „Ik heb een
idee. Laat ons eenige kleine scheepjes
uitzenden. De wind is noordwest en
het meer vrij kalm. We kunnen ze
maken van stukken drijfhout met
papieren zeilen en daarop kunnen
we dan de historie van onzen schip
breuk schrijven. Er zullen er allicht
een paar aan land komen en op die
manier kunnen we doen weten in
welken nood we zijn. In elk geval is
het beter, dat te probeeren, dan met
de armen over elkaar te zitten."
Dit vond bijval. Vijf minuten later
waren we allen aan den oever van
het meer, en bezig om met onze
zakmeseen uit drijfhout kleine bootjes
te snijden. Daar het aan hout niet
ontbrak maakten we ze flink groot,
zoodat ze een stootje zouden kunnen
verdragen. De zeilen maakten we uit
couranten, die we uit onze boot had
den meegebracht om er vuur mee
aan te maken. De brieven om hulp
werden geschreven op blaadjes uit
Andy's zakboekje, en, om ze zooveel
limietpaelen en sal dus verpaght
worden
lo. dat hengelen om scone gewa
terde lintjes of gecleurde knoopkene;
item naer hoofse bejegeningen en
gonsten, als daer is het uytlokken
van lieve woordekens en gracieuse-
lycke complimentjes voor datgene
wat in dwaselyeke hoogaeydt is ge-
daenitem naar Bekrooninghe van
dat collegie, genoemt Jury (leverende
dit een dick profijt op); item voor de
mannekens het hengelen naer goud
visjes .tem voor de maagdekyns dat
azen op baardvisjes en snoecken de-
welcke moeylyk om vangen sijn.
Suilende hierby de navolghende
regelen in aght werden genomen
Het is verboden in troebel water
te vissen.
Neymant sal sigveroorlooven anders
te vissen dan op sijn gety.
Dat die luyden ende paghters elkaer
niet in 't vaarwater sullea sitten.
Dat gheen spieringh mag werden
uytgeworpen om een kabeljauw te
vanghen. Het aenfokken van vis, met
mogelijk tegen net water te beschut- j uytzondering van paling, wort by de-
ten, gewikkeld in het vettige papier sen uytdruk kelyck veroorlooft, sul-
waarin de ham was verpakt geweest; i lende echter de kunstmatigae teelt
kleine takjes deden dienst als masten.van Kiezers ende ander gedierte stren-
Toen we twintig vaartuigjes klaar gelyck werden onderseght.
Sport en Wedstrijden
Duivenwedvluoht.
De groote nationale wedvlucht op
Zondag a.s. van uit Berlijn te houden,
uitgeschreven door de 's Graven-
haagsche Postduivenvereniging „de
Ooievaar" belooft voor de lielhebbers
van deze sport zeer interessant te
worden.
Onderscheidene vereenigingen heb
ben duiven gezonden,zoodat er Vrijdag,
den dag van stempeling, ruim 200
snelvliegers bijeen waren in een der lo
kalen van het „Gebouw voor Kunsten
en Weten8cnappen."
Van de volgende vereenigingen
nemen duiven aan de wedvlucht deel
jColumba," Amsterdam, „Kennemer-
land," Bloemendaal„De Luchtpost,"
Purmerend„Merwedevlucht," Dor
drecht „Postduif," Waalwijk„De
Snelpost," Utrecht; „De Snel vlieger,"
Haarlem„Sperwer," Amsterdam
De Telegraaf," Haarlemmermeer
De Zwaluw," Amsterdam „De Rot-
terdamsche Postduivenbond," Rot
terdam en voorts van de leden van
,De Ooievaar," te 's Gravenhage.
De afstanden, hemelsbreed berekend
door den heer Eekstein, directeur der
Topografische Inrichting zijnvan
Berlijn naar Utrecht 566 KM.naar
Purmerend 570 KM.naar Amster
dam 574 KM.; naar Waalwijk 575
KM.naar Haarlemmermeer 591,4
KM.; naar Haarlem 592,6 KM.;
naar Bloemendaal 593 KM.naar
Dordrecht 599 KM.naar Rotterdam
608 KN. en naar Den Haag 620 ki
lometer.
De duiven zullen Zondagoch'end
ten 5 ure (Greenwicht.) te Berlijn
worden losgelaten. Men berekent dat
de Haagsche in gunstige omstandighe
den, omstreeks 4 uur in den middag
kunnen zijn teruggekeerd.
li
rij
ht
Vele medailles zijn uitgeloofdo.a.
1 een groote gouden medaille en een
kunstvoorwerp door „de Ooievaar."
Op de stoomboot werd de kapitein] HH MM Je Konlngilmen deden
van Hare belangstelling blijken, door
het uitloven van twee zilveren me*
door de woestelingen gegrepen en naar
de verschansing gesleurd, met het doel
ham over boord te werpen. Deze gru
weldaad werd echter op bevel van
een ander niet volvoerd. Met ontbloote
messen werd de overige bemanning
bedreigd, zich stipt aan hunne bevelen
te houden. De sloep en de sleepboot
werden onteigend en bevel werd ge
geven de schoener met hoog water
vlot te sleepen en naar de reede van
Moddergat te brengen. Zoo daaraan
niet werd voldaan, zouden zij bij nacht
komen om hen allen te vermoorden.
Onze burgemeester zond iemand
naar den kapitein der sleepboot met
de vraag, wat deze met het schip
zoude doen, doch de kapitein durfde
geen antwoord op de vraag te geven,
daar hij steeds door eenige der woeste
lingen werd bewaakt.
Vrijdagmiddag te drie uur werd
het schip weder vlot en volgde de
kapitein der sleepboot het ontvangen
bevel op en bracht de schoener naar
de reede van Moddergat, waarna de
sleepboot naar onze kust terugkeerde.
Nauwelijks het anker voor het bad
hotel uitgeworpen hebbende, landde
de bemanning en deelde ons de hier
boven vermelde feiten mede, zich
beklagende, dat haar van hier geen
hulp was toegezonden, daar zij on
machtig was geweest, iets tegen zulk
eene kolossale overmacht te kunnen
doen.
Een der matrozen verklaarde nog
nimmer zulke bange oogenblikken te
iiebben doorleefd. Ik ben niet bang
om te sterven, zeide hij, wanneer ik
in mijn element als zeeman het leven
moet j.aten, heb ik er vrede mede,
want dit is mijn beroep, doch om
onder het mes van eene bende woeste
lingen mijn leven te laten, dat bij het
minste verzet zoude gebeurd zijn, in
zulk een toestand te verkeeren is
afgrijselijk.
Bij de gemeenteraadsverkiezing in
Haskerland (Fr.) hebben alle partijen
hare uiterste krachten ingespannen
om hare candidaten te doen slagen.
dailies, welke onder zekere voorwaar
den als prijzen zuilen worden toege
kend.
De minister van ooilog schonk een
verguld zilveren en een bronzen me
daille, benevens twee diploma's voor
de duiven, toebehoorende aan leden
van den Nederl. Postduiven-Bond, die
den besten tijd maken.
Verder zijn nog door den Rotter-
damschen Postduivenbond, door de
Ve'reeniging tot Bescherming van
dieren te Den Haag en door onder
scheidene liefhebbers 6 verguld zil
veren en 5 zilveren medailles uitge
loofd.
Wedstrijd van beroepsrijders.
Het bestuur der Amsterd. Wieler
baan is er in geslaagd zich een nieuwe
aantrekkelijkheid voor het publiek
te verzekeren. Vrijdagmorgen is het
contract afgesloten met den impres-
sario van eenige beroepsrijders, die nu
aldaar hunne bekwaamheden zullen
toonen.
De dag daarvoor of tegen den avond,
want de races zullen om 7 uur aan
vangen, is bepaald op Zat-rdag 3
Augustus. Dan zal de Belg profes
sional Protinde kampioen van
Europa, op verschillende afstanden
op een safety rijden tegen Houtvast
en Borrischowski op een tandem.
Eveneens zai de Belg Fixter, ook
een beroepsrijder, met gangmakers
probeeren een aantal records op de
baan te verbeteren.
Rechtszaken.
Zeker komt het zelden voor, dat
een bedeelde in rechten eene corporatie
aanspreekt om.... onderstand. De kan
tonrechter te Bergum (Fr.), oir. E.
Schaafsma, ÜJ van de Tweede Kamer,
heeft in deze quaestie uitsprauk ge
daan. Zekere W. B. te Buitenpost
vroeg aan diakenen der H. G. aldaar
tegemoetkoming in de huishuur en
hem werd| f 1 per week^ toegezegd.
