Maison Hals,
den te krijgen en het zoo mogelijk te
vernietigen.
£00 gingen een paar maanden voor
bij, gedurende welke ik Lola ge
regeld bezocht. Nog steeds had zij
mg den schedel niet aangeboden en
er zelfs niet over gesproken. Op
zekeren middag, dat ik bij haar zat,
bracht ik het geaprek op Lionel en
zij zeide:
„Och, dat Mc dien armen don Lionel
ook den turkooizen schedel moest
geven Kon ik echter weten, dat het
zijn dood zou worden
„Dat had de ondervinding je kun
nen leeren, LolaTwaalf van je
vrienden
„Wat, twaalf van mijn vrienden,"
zeide zij heftig, „wou jij mij aan
sprakelijk stellen voor den dood van
die twaalf Och ja, senor, ik weet
wel, Fray Benito heeft geklapt
ik ben een demon, eene sucenba, eene
tooveres, een heks, weet ik het?"
„Ja, en ook don Dia?, de lepero
„Ha, ken je dien slampamper ook
al Die had misschien al die sterf
gevallen kunnen voorkomen hij kent
het geheim. Ik ken het geheim niet
en heb steeds mijne vrienden ver
zocht te trachten het voor mij te
ontdekken. De ongelukkigen zijn allen
gestorven en nu heb ik ae gedood,
nu is het mijne schuld
„Diaz heeft je immers van Fray
Felix het ding medegebracht?"
„Ja senor, ik zie, dat de snaak ook
al geklapt heeft. Zeg mg echter eens
eerlijk, geioof jij, dat er in dien schedel
een bonze geest huist?"
„Dat zult gij het beste weten,
eenora."
Neen, don Franeisco, nu geen onzin.
Het is een dood ding en een dood
ding vermoordt niet.'"
„En toch heeft het vermoord.
Waarom vernietigt ge het niet?"
„Dat zou ik niet darvea. Het is
het hoofd van een ouden koning der
Aztecs. Ik wenschte alleen het geheim
er van te ontdekken."
„Welnu, laat mij het beproeven."
„Gij Neen. Reeds dertien hebben
er het leven bij gelaten, gij zult niet
de veertiende zijn."
Ik bleef echter aandringen en ten
slotte gaf zij toe. Dadelgk daarop
verliet ik haar, onder mijn mantel
voorzichtig dragende het heïllooze
voorwerp, welkB geheim ik vast be
sloten was te ontdekken.
Nadat ik het in mijne kamer had
opgeborgen, ging ik Diaz zoeken en
verzocht hem mg het geheim mede
te deelen. Lola had mij immers
zegd, dat hij het weten moest.
„Senor, ik zweer u dat ik het niet
weet."
„Maar Lola heeft het mij toch
verzekerd, dat gij het wist".
„Lola liegt, senor, zooals altijd. Zij
durft zelf niet zoeken naar de veer,
die het ding gesloten houdt."
Plotseling vroeg hij
„Bemint u Lola, senor
„Neen, don Diaz, ik haat, ik ver
afschuw de heks. Ik heb alleen, om
het geheim te ontdekken, dit doods
hoofd aangenomen. Ik wil mijn armen
vriend wreken."
„Nu, als ik het geheim kende, dan
zoudt ook gij het kennen, edele
redder van mijn levon, doch helaas 1
Alleen dit zeg ik uindien gij bij
het zoeken naar de veer pijn gevoelt,
en bloed ziet, dan zijtgij verloren."
Na het uitspieken dezer woorden
drapeerde hij zich in zijn gescheurden
mantel en ging he-m.
Toen ik thnis kwam, nam ik uit
mijn mineralenkist een scherpe,
kleine bijl en begon iaama mijn
onderzoek van den schedel. Ik was
vast besloted om het ding stuk te
hakken, als ,ik niet spoedig sl
in het ontdekken der veer. Ik zette
mij neer aan de tafel en betastte
overal met de uiterste voorzichtig
heid eerst de geheele scalp. Geen
enkel knopje ontmoette mijn vinger
top, dat week voor den zachten druk,
dien ik er op uitoefende. Alles on
derzocht ik, de robijnen oogen, het
plankje van gepolijst hout, en het
laatst den robijnen neus. De steenen
die de neusholte vulden, waren het
onregelmatigst gezet van allen. Zacht
drukte ik die steenen met den voor
vinger mijner linkerhand. Plotseling
voel [ik een doordringende pijn
ik kijk naar mijn vinger, een drup
peltje bloed komt te voorschijn. Pijl
snel schieten mij de woorden van Diaz
door het hoofd. Bloedvergiltiging w&s
dan de dood der slachtoffers 1 Zonder
mij een seconde te bedenkeD, leg ik
mijn vinger op de tafel, grijp het
bijltje en hak hem af, omwind mijn
gewonde hand met mijn zakdoek, en
snel naar een dokter om mij te laten
verbinden. Toen ik terugkwam vond
ik Lola op mijn kamer, vol verbazing
kijkende naar den afgehakten vinger,
die nog op de talei lag.
„Gij ziet ik leef nog, senora," riep
ik uit, „doeh ik weet nu, hoe mijn
arme vriend aan zijn einde is geko
men 1"
„Waarom hebt gij dien vinger afge
kapt?" vroeg zij, op het op de tafel
liggende lichaamsdeel wijzend.
„Om mijn leven te behouden. Maar
nu is het uit, hoort ge! niemand zal
er nu meer bet slachtoffer
worden 1"
En voordat zij mijne bedoeling
kon raden, had ik het bijltje weer
opgevat, en met éen slag verbrijzelde
ik den schedel, die uit elkaar vloog.
Een stroom juweelen, diamanten,
saffieren, robijnen, rolde er uit op de
tafel en over d-n vloer, als hagel
korrels neerkletterend.
De Spaansehe stond versteld, als
aan den grond genageld. Daarna
bukte zij om de steenen op terapen.
.jNeen, ellendige!" schreeuwde ik
woedend, „neen. Zie hiernaar".
Ik hield haar de rechter helft van
den schedel voor. Een gifttand van
een Cobra, een der giftigste slangen,
zat verborgen tusschen twee robijnen
in de neusholte. De naaldfijne punt
stak er juiBt een halve millimeter
tusschen uit. Bij den geringsten druk
op deze punt liet de nolle tand het
gif' los, dat in een klein blaasje er
boven lag besloten, zoodat het vocht
druppeltje voor druppeltje uit de
punt te voorschijn kon treden. Nooit
was er vernuftiger helsch werktuig
bedacht, en ik verbaasde mij er over,
welke demon onder het menschdom
het had uitgevonden.
„Felix dus!" nokte zij doodsbleek,
„Hij wilde dus mijn doodMijn God,
welk eene genade, dat ik het ding
nooit heb aangeraakt!"
„Jammer genoeg", zeide ik woeBt,
want dan waren wellicht dertien
mannen nog in leven!"
„O, ik wist het niet senor, ik zweer
het u, ik wist het niet! Felix be
minde mij en hij sloot zich op in
zijne kluis in de bergen, omdat ik
een ander liefhad dan hem. Hij zond
mij dezen schedel als een geschenk,een
souvenir, en beloofde mij het eeuwige
geluk, als ik het geheim er van
zou ontdekken. Ik vermoedde het
gevaar en verzocht mijnen vrienden
voor mij te zoeken. Gij hebt het
gevonden, don Franeisco I"
„Ja, helaas, ten koste van het
leven van mijn vriend en van mijn
eigen vinger. Blijf van die steenen
all" voegde ik er bij, toen zij weer
bukte, om ze op te rapen.
„Ze zijn van mij," riep zij uittar
tend, „Felix heeft ze mij gezonden!"
„Den dood zond hij n, geen ju
weelen," ant woord e ik haar. Mijn
woede steeg ten top, ik greep mijn
revolver, en schreeuwde haar toe
„Van hier, van hier, ellendige!"
En schreiend van angst en ver
beten woede, vluchtte zij mijne
kamer uit. Nooit heb ik haar weer
gezien.
Den schedel en de juweelen nam
ik mee naar Fray Benito, wien ik
mijn wedervaren vertelde. Hij scheen
niet zeer verbaasd te zijn. Als Mexi
caan kende hij de streden van zijne
landslieden zeker maar al te goed.
„Felix was een woesteling en hij
zwoer, dat hij zich op Lola zou wreken.
Hij heeft er natuurlijk dien gifttand
ingezet."
„En de juweelen dan?"
„Die heeft hij waarschijnlijk in
dezelfde groeve gevonden, waar hij
den schedel vandaan heeft. Misschien
heeft hij ze in deu schedel gestopt
om de stervensuren van zijn slacht
offer te verbitteren. Hij haatte Lola
en kende hare toomelooze hebzucht.
Welk een foltering niet waar, te
moeten sterven in het bezit van
zoo'n schat."
„Een echt duivelsch idee 1"
„Ja, mijn zoon, zoo is de mensch.
Wat denkt ge met die kostbaarheden
te doen? Behoudt gij ze?"
„Neen pater, ik wil er enkele uit
kiezen voor mijzelf en voor don
Dias, die mij door zijne waarschu
wing het leven heeft gered. De rest
schenk ik u."
De monnik aanvaardde de gift en
de madonna van het klooster bezit
thans een halssnoer van onderschei
dene kostbare steenen, dat de be
wondering uitmaakt van alle bezoe
kers van het klooster.
Ik kon verier niets doen om Lola
te straffen. De rechtsgeleerde te
Mexico, dien ik over het geval onder
hield, zeide mij dat het ondoenlijk zou
zijn hare schuld te bewijzen. Moreel
gesproken had zij den dood verdiend;
doch uit een juridisch oogpunt was
zij onschuldig. Zij bracht er dus het
leven af Nog maar eenmaal na dien
tijd heb ik van Lola gehoord. Het was
van don Dias, die mij naar het station
bracht, toen ik Zacatecns verliet.
„Het is maar goed, dat u deze
streken verlaat, senor," zeide hij.
„Zij heeft mfj al willen omkoopen,
om u van kant te maken. Doch hebt
gij niet mijn leven gered, hebt gij
m.) niet kostbare steenen ten ge
schenke gegeven 1 Maar anderen heb
ben aan u niet die verplichting,
senor, en u zoudt hier dour die ver
vloekte vrouw op den duur uw leven
kunnen verliezen, zooals u nu reeds
uwen vinger hebt verloren. Adio,
senor, santas tardea I"
BINNENLAND,
Telephoon te Rotterdam»
In zake de telephoonquaestie te
Rotterdam, verneemt men dat het
Donderdag bij den Raad ingekomen
preadvies van B. en W., in verband
met een nader rapport van den direc
teur van gemeentewerken, strekt tot
afwijzende beschikking op het adres
van de directie der Bell-Telephoon-
Maatschappij en tot ongewijzigde
handhaving van het reeds overgelegde
voorstel tot het nemen van de tele
phoon in eigen beheer.
De sigarenmakers te Am
sterdam.
Te Amsterdam is in eene bijeen
komst door 82 sigarenfabrikanten be
sloten de reglementen van den Inter
nationalen Sigarenmakers- en Tabaks-
verwerkersbond voor de bondsfabrie-
ken opgemaakt, niet te onderteekenen,
maar eene vereeniging op te richten
onder den titel„Sigarenf abrikan ten-
vereeniging 1895," welke vereeniging
zooveel mogelijk zal samenwerken
met de reeds bestaande vereeniging
van sigarenfabrikanten te Amsterdam.
noodig deze vrouw goed in te prenten
dat zij niet mocht handelen zooals
zij deed, en vorderde voor haar 14 da
gen gevangenisstraf.
9EMEN9D NIEUWS.
Oogst in Noord-Holland.
Verwachtingen omtrent den oogst
over 1895 in de provincie Noord-
Holland.
Over het algemeen mogen die ver
wachtingen gunstig worden genoemd.
De hevige w.nden en vele redens der
laatste weken hebben intusschen hier
en daar vrij ernstige schade teweeg
gebracht.
Omtrent rogge, tarwe, haver, gerst
en mosterdzaad kan worden medege
deeld, dat daarvan een goede oogst
wordt verwacht.
Terwijl de stand van het karwijzaad
en der erwten over het algemeen
uitmuntend wordt genoemd, kwamen
daaromtrent van enkele plaatsen min
der gunstige berichten.
Van stamboonen en uien wordt
een zeer middelmatige oogst verwacht;
het vlas daarentegen belooft een zeer
ruim beschot.
De berichten omtrent de aardappe
len luiden zeer gunstig De ziekte
heeft tot nog toe de planten niet
dan bij uitzondering aangetast. Vooral
op de hooge gronden was de oogst
der vroege soorten zeer goed en zeer
overvloeüig, terwijl de latere soorten
mede een zeer ruim beschot beloven.
De berichten omtrent vruchtboomen
luiden niet gunstig. De Btormen in
het voorjaar tijdens den bloeitijd heb
ben veel schade aangericht, zoodat de
opbrengst, vooral van de appelboomen,
gering zal zijn.
Het gewas der bloembollen wordt
in eenige gemeenten goed genoemd,
in de meesh-n eenter middelmatig.
Zoowel de qualtteit als de quanti-
teit van het gewonnen hooi worden
ten zeerste geprezen. Het grasgewas is
overvloedig.
In sommige gemeenten intusschen
ondervinden de landerijen reeds de
nadeeien van den waterval der laatste
weken, die zóó groot is dat de inwer
kingstelling der verschillende bema
lingen gevorderd wurdt.
(St..Ct.)
Gisterennacht brak ten ongeveer
één uur brand uit in de smederij
van den heer J. W. Kley, vijlenkap-
per, wonende op 't Ventje te Zaan
dam. Hoewel spoedig een aantal spui
ten waren aangerukt, kon toch niet
verhinderd worden, dat zoowel de
smederij als het woonhuis totaal af
brandden.
Ook het aangrenzende perceel werd
nagenoeg geheel een prooi der vlam
men.
Gedurende de reizen van een engelsch
officier, kapitein White, in Gochin
China, gaf de toenmalige onderkoning
aldaar hem een prachtige tijgerin ten
geschenke, 5 Engelsehe voeten Jang
en 3 voet hoog. Nadart Saigon bereikt
was, waar men zoo goed als voor
niets honden kan koopen, voedde hij
zijn lieveling bijna iederen dag met
een van deze dieren. De hond werd
levend in de kooi geworpen.
De tijgerin speelde dan eenigen
tijd met het dier, evenals een kat
met een muis, doch dan begonnen
weldra hare oogen te schitteren on
begon zij met den staart te slaan
dan werd met een beet het dier de
hals gebroken en een paar minuten
later was er van den hond niets
meer te bemerken. Dit waren bijna
zonder uitzondering jonge honden,
welke zich in geen enkel opzicht
verweerden. Een^ echter toonde een
van deze puppies, in plaats vanzi h
gelaten aan het noodlot over te
geven, zich vecktlu-tig en Bnapte
naar den neus van de tijgerin, zoo
zelfs dat deze bloedde.
In plaats dat de tijgerin dezen
weerstand bestrafte, scheen zij het
als een aardig spel te beschouwen,
en toen eindelijk net dappere kleine
hondje moede werd, plaatste de
tijgerin het tusschen hare pootenen
weldra lagen beiden als oude kame
raden te slapen naast elkander. Van
dat oogenblik af waren zij de beste
vrienden, en om den jongen hond
te veroorloven ook buiten de kooi
te komen, werd er een kleine uitgang
gemaakt, zoodat de hond vrijheid had
te gaan of te blijven. Wei maakte
deze van tijd tot tijd van die vrijheid
gebruik, doch steeds keerde het dier
tot zijn hondenversiindende vriendin
terug.
Om deze genegenheid van de tijgerin
op de proef te stellen, liet kapitein
White eens een vreemden hond, welke
voor haar maaltijd bestemd was,
onmiddellijk nadat deze in de kooi
was gebracht, er weer uithalen en in
plaats daarvan de haar bevriende
hond in de kooi werpen voor het
hongerige dier. Doch vreemd
genoeg, de vriendschap zegevierde
over den honger, en hoe dikwijls
deze proefneming ook herhaald werd,
steeds bleef hei gevolg hetzelfde.
(Ned. Sport.)
Een haarmarkt.
Volgens Le Soleil wordtin het dorp
Morlaas, in de Pyreneeën, eiken Vrij
dag eeu haarmarkt gehouden. De
koopers komen in grooten getale elk
gewapend met een groote schaar, en
in de groote dorpstraat staan de jonge
deernen, die haar hoofdtooi willèn
afstaan, bij tweetallen op den drem
pel der huizen. De prijzen van het
haar zijn 3 tot 20 francs naarmate
van zwaarte en kleur.
Tot dusver werden in enkel res
taurants, koffiehuizen, hotels, schouw
burgen en badinrichtingen in de Ver-
eenigde Staten geen dames alleen toe
gelaten. De „feministen" hebben echter
tegen dien maatregel geprotesteerd
met dit gevolg, dat het parlement van
den staat New-York een wet heeft
aangenomen, waarbij met een boete
van 100 tot 500 dollar bedreigd wor
den eigenaars, gérants of bedienden
van restaurants, hotels, badinrichtin
gen, schouwburgen enz., die weigeren
een dame alleen te bedienen of huis
vesting te geven.
Deze wet draagt den veelzeggenden
litel „wet ter bescherming van alle
burgers in de uitoefening hunner
rechten."
Eene rooverbende-
Vijftien tot de tanden gewapende
roovers hebben de postkoets tusschen
Orani en Oliferti, bij Sassari, over
vallen. Zij hebben uit de postzakken
1500 frs. ontvreemd en de reizigers
uitgeplunderd. In den strijd tegen de
bandieten is een kapitein derkarabi-
niers gedood, terwijl veler zijner
manschappen verwondingen bekwa
men.
Tusschen Monster en 's Graven-
zande is Donderdagmiddag een trein
van de Westlandsche stoomtram ont
spoord, waarbij de locomotief terecht
kwam in een slootje naast den weg.
Een passagier op het balcon, die zeer
verschrikt va* den waggon wilde
springen, verwondde zich daarbij aan
het been, doch overigens bekwam
niemand eenig letsel. Ongeveer op
dezelfde plaats hadden reeds meer
malen ontsporingen plaats.
Rechtszaken.
Voor de rechtbank in Den Haag
had zien Vrijdag eene vrouw uit
Naaldwijk te verantwoorden, die een
veldwachter beleedigde toen deze in
haar woning een onderzoek wilde in
stellen naar een horloge, hetwelk een
knecht van haar man verduisterd en
bij haai in bewaring gegeven zou
hebben. Zij bekende het uurwerk on
der hare berusting te hebben, maar
scheen te meen en dat de veldwachter
geen recht had haar woning binnen
te komen. Zij bekende ook de belee-
diging en verbloemde het niet dat
zij den politieman met de tang haar
huis had uitgejaagd 1 Zij zou dit zelfs
weer doen als de man het waagde
over haar drempel te komen 1
Het Openbaar Ministerie achtte het
Een vreeselijk ongeluk isDinsdag aan
een klein station bij Liuz, in Oosten
rijk, voorgevallen. Drie personen ston
den zorgeloos op de spoorbaan te
praten, terwijl de Orient-sueltrein in
aantocht was. Zij letten niet tijdig op
het garoep en werden gruwelijk ver
minkt teruggevonden. Van een ont
brak het hoofd. Dat vond men later
in den tender van den trein, toen
deze te Linz even stilhield.
Ingezonden Mededeelingen.
Krnisweg 45.
KUNSTHANDEL.
Restaurateur yan Schilderijen.
De Expositie dagelijks behalve
Zondag geopend.
Vrij enlrée bij introductie.
Directie VOS ZOON.
VARIA.
Een vreemd natuurverschijnsel.
Bij de aankomst van een emigranten
schip te New-York hoorde een Ier bij
zonsondergang een kanon afschieten,
en vroeg aan een van de matrozen,
wat dat beteekende.
Wat dat beteekent? Wel, dat is de
zonsondergang, kreeg hij verachtelijk
ten antwoord.
- ZonsondergangGaat hier in
het land de zon dan met zoo'n knal
onder? zei de Ier met geveinsde ver
bazing.
Altijd beleefd.
„Is er iemand geweest terwijl ik weg
was vroeg een dagblad-redacteur, «p
zijn bureau terugkomende.
Ja mijnheer, er is zooeven een man
geweest, die zei dat hij kwam om u een
pak ransel te ieven," antwoordde de
nieuwe kantoorknecht.
In de Caineescae provincie Hupeh
wordt volgens de North China Daily
News bij groote droogte een merk
waardige processie gehouden. Men
kleedt een hond in bonte lappen
ze kunnen nooit te bont zijn bindt
hem onder een stoel en laat hem door
wonderlijk opgedirkte kolies door de
straten dragen. Men gaat uit van de
gedaehtedat de gansche bevolking
daarover zoo m lachen zal uitbarsten,
dat de Goden het hooren en ook
zullen mee doen.
Wanneer deze maar eerst mede-
lachen, is het ijs gebroken zij zullen
onmogelijk nog in hun toorn kun
nen volharden, doch zij zullen den in
de wolken verblijf houdenden draak
toestemming geven tot het verzame-
melen van regen.
Onlangs werd weer zulk een pro
cessie gehouden te Hankau. Eenige
snaaksche Chineezen kwamen op het
denkbeeld, deze gelegenheid t9 ge
bruiken om de mandarijnen bespot
telijk te maken; men stak den hond
in de holsleeding van den mandarijn,
zette hein een hoed met ten rooden
knop op het hooid en stak hem een
groen stokje achter de ooren, hetgeen
de pauweveer moest voorstellen ze.fs
werd htm de bekende hoornen bril
der mandarijnen op den nens gezet.
De bevolking had grooten schik in
deze opto.ht; de man iarijnen waren
woedend en lieten den stoet door de
militairen uit elkaar jagen.
„Zoo? en wat heb je g.
„Ik zei, dat u er niet waart, tot
mijn spijt."
Esn bekende fabriek.
Meijer„Ik zou in mijn tnin zoo
graag een Aeolus-harp hebben, als
ik maar wist waar ik die krijgen
kon."
Hendrik-. „Welnu, zie het adres van
Aeolus te krijgen."
MARK TNIEUWS-
Leiden. 23 Aug. De aanvoer en prij
zen ter Veemarkt van beden waren
als volgt46 Stieren f 42 a f 241, 112
vette Ossen en Koeien f124 a f250
of f 0,54 a 0,68 per Kg., 82 Vare id.
f 83 af 186, 12 Graskalveren f 15 a
38, 43 vette id, f27 a f80 of f0,60
a f0,80 per Kg., 6 nuchtere ia. f8,
a f 22,688 vette Schapen f 16,
a f30,— of f0,25 a f 0,30 per Kg.,
654 weide dito f 11a f 25, 242 Lam
meren f7,a f 17,—,174 magere Var-
kenB f 13 a f22, 164 Biggen f2,75 a
f 12.0 Veulens faf0 Paar
den f ai 156 Kalf- en Melk
koeien f110 a f231.
Am&terd,am23 Aug.
De prijzen der aardappelen waren
heden als volgt: Friesche Franeker
Jammen f0,a 0,dito Hambur
gers f1,30- a 1,80, dito Zaaiers 0,80
1,Zeeuwsche Spuische Jammen
0,a 0,dito Flakkeesche 0,
0,Geldersche Kralen f0,90 a
1,20, Katwijker Zand fl,60 a 2,50
