kon hij het mondstuk van de slang
e de zuurstof toevoerde, niet meer
n gedurende 2 seconden missen,
ndor duizeligheid of verslapping
o krachten te ondervinden.
Een enkele maal vielen hem de
igen toe maar door hard te schreeu-
eQ en krachtige scheldwoorden te
ten, die eigenaardig weerklonken
de ijle ruimte, wist hy dit te her-
illen. By een hoogte van 8700 M.
irdwoen de ballon in do cirruswol-
jd, die zich des morgens aan Jt
ohtruim hadden vertoond. De thcr-
ometer wees 43.7 graden Cel-
us aan.
Tot zyne verwondering bevond de
aer Berson, dat deze wolken niet
it ijsnaalden, maar uit goed gevormde
leine sneeuwvlokken bestonden. Ter
DOgte van 9000 M. waren deze wol-
en gepasseerd en was de helder-
auwe tint van de lucht door eene
atblauwe vervangen; duidelijk
reefden op nog veel grootere hóóg-
fijne, voor het oog bijna niet
aarneembare dampmassa's.
Twee en een derde uur na de
etyging zweefde de ballon op een
oogte van 9150 M. in een koude van
f.9 graad. Ofschoon de koene lucht-
liziger zich wel bevond, moest hg,
i verband met den nog resteeronden
jllast, besluiten om te dalen. Op
iOO M ging hij bij Dömitz de Elbe
rer. Noordelyk van deze ri■- ier was
buitengewoon slecht weder. Sterk
ineengesloten lagen op byna on-
Dorgrondelijke diepte de regenwol-
Bti, de aarde bijna geheel aan zyne
aarneming onttrekkend. Door 't ge-
adig openen van den ventiel had
e daling langzaam plaats. Te 3 uur
as de luchtreiziger 2800 M. van de
arde verwijderd, die hij in twee uur
iet meer gezien had. Uit vrees voor
e Oostzee deed hij den ballon snel
ir dulen. Door de wolken drong
ondgeblaf tot hem door. Steeds
peller ging de daling. Het werd op
100 M. hoogte veel warmer, ca. 5.G
raad Celsius, een voor hem ondra-
elijke hitte, tegenover de doorgestane
oude bij eene temperatuur van
8 graden. Steeds naderde hij de
aneengesloten wolkenmassa meer en
ïeer, enkele wolkenkoppen schoten
chijnbaar zeer snel naar boven, en de
allon kwam toen in een golvendal
|an den nevel-oceaan, waarin hij als
tware zwevend bleef hangen.
Te 3^ uur. toen de Phoenix nog
00 Meter boven den bodem in de
Irofkenzee zwom, hoorde de Heer
Berson stoomfluiten en 't geruisch van
ene groote stad onder zich. Eerst
j p 250 Meter verscheen plotseling de
rrauwe aarde, waar de duisternis
begon in te vallen.
In de nabijheid van een groot ge-
tucht zag bij volden en een groote
heidevlakte. Door snel te dalen en
1 met behulp van de plattelandbewo-
pers kwam de ballon zonder eenige
j jeschadiging te 3:1uur op een om-
gegraven akker in Schönwohld, weste-
ijk van Kiel gelegen, neder.
j Hoe belangrijk deze laatste groote
c luchtreis ook geweest moge zijn, zoo
hebben toch de groote gevaren, daar
aan verbonden en de zekerheid, dat
rene buitengewone hoogte voor
!t menschelijk organisme niet te be-
1 reiken zal zijn, er toe geleid om
1 proeven te nemen met ballons, die
f opslijgen zonder} bemanning en met
zelfwerkende apparaten zijn voorzien,
"Deze toestellen photographeeren de
door een spleetvormige opening in een
draaiende trommel aangebrachte ther
mometer- en barometer-standen, waar
het verloop van de temperatuur
en do drukking der lucht tijdens den
geheelen duur der luchtreis van den
ballon der nauwkeurig worden weer
gegeven. De uitkomsten hebben ten
'volle aan de verwachtingen voldaan
ballon „Cirrus", den 7den Juli
Berlijn opgelaten, bereikto eene
1poogte van 16,000 Meter; dethermo-
Cjmeteratand was daar 53 graden
jpelsius. Op den 7en September werd
jdoor denzelfden ballon eene hoogte
van 18,500 Meter bereikt; do ther-
memeter wees daarbij 67 graden
:jCeloiu8 aan. De balloa heeft den weg
van Berlyn tot tusschen Wilna en
iWinsk in Rusland in 7 uur afgelegd.
De snelheid bedroeg dus 38 Me er
in de seconde.
Zeker is van meerdere proefnemin-
':gen met zulke nief-bemande ballons
in de toekomst nog menige gewich
tige opheldering te waohten omtrent
:de atmosferische lucht in dehoogore
leren, nu men het middel gevonden
eeft die te bereiken, zonder hetgroote
feevaar, daaraan verbonden voor den
luchtreiziger.
Gö^aarlijke winkels.
I Voor het gerecht te Londen
(heeft zich thans te verantwoorden
een barbier, Baron genaamd, die twee
'winkels in een groote straat had en
jarenlang stelselmatig vreemdelingen
heeft afgezet. Wanneer een we'ge-
daan uitziend vreemdeling een zijner
'winkels in het Strand bezooht, dan
!werd hem na de gewone operation
[gevraagd of hij ook zijn tanden
'schoongemaakt wilde hebben. Eoni-
gen liepen in den val en onderwier-
ITen zich daaraan na afloop werd
dan gezegd dat ze 2 a 5, soms wel
6 of 7 ponden sterling te betalen
haddeD.
In oenige gevallen schijnt die af
zetterij niet alleen gelukt te zyn, maar
werden de tanden van de arme
[slachtoffers onherroepelijk bedorven.
Een landgenoot, die eens een dezer
[inrichtingen bezooht, wist, mot aoh-
terlating van zijn hoed, te ontkomen,
maar de meesten waren zoo gelukkig
niet, want Baron of zyne handlan
gers sloten de deuren en wilden de
slachtoffers niet laten vertrekken, ter-
wyl de bedreiging met de pol.tie ge
woonlyk schrik aanjoeg.
Maar eindelyk zyn ze daarmede
zeiven in aanraking gekomen en zul
len ze hun straf wel niet ontgaan.
Wat verwondering baart, is dat zulke
afzetterij zoolang in een der drukste
straten der groote wereldstad onge
straft kon voortgezet worden.
Bij het laatste verhoor verscheen
een reohtsgeleerde, die verklaarde
het kappersgilde te vertegenwoordi
gen en de overheid alle mogelijke
assistentie te wi'len geven. Maar de
magistraat lachte schamper, dat hij
niet inzag wat het kappersgilde mot
de zaak te maken had en dat de
overheid geen hulp noodig had.
De werkstaking to Belfast.
De eigenaars der soheepswervon te
Belfast kunnen het niet oens worden
met hun werklieden, die eene loons-
verhooging vragen van 2 shilling
per week. Voor drie jaren ontvingen
zy dat loon, maar toen werden de
loonen verlaagd, omdat de werkgevers
verklaarden, niet meer te kunnen
geven.
Nu evenwel beweren de werklie
den, dat de patroons wel in staat zijn
het hoogere loon te betalen en staak
ten den arbeid, toen de patroons
weigerden. Deze weigering was hierop
gegrond, dat zy contracten hadden
afgesloten, gebaseerd op de lagere
loonen, die tot dusver werden betaald.
Derhalve konden zij, zonder nadeel
te leiden, de loonen niet weer op de
vorige hoogte brengen.
De eigenaars der scheepswerven
aan de Clyde hebben geen geschil
met hun werklieden. Integendeel,
onlangs stonden zij zelfs eene aan
merkelijke loonsverhooging toe. Niet
temin z;jn de patroons te Glasgow,
Johnstown en Paisly voornemens, de
werkgevers te Belfast bij hun strijd
tegen de werklieden te steunen en
besloten zij hun scheepswerven te
sluileD. Indien dit plan ton uitvoer
wordt gebracht, zal men derhalve eene
werkstaking zien der patroons.
E3ii schilderijen-P reces.
Te Miiachen is sedert Maandag
het tweede bedrijf aan den gang van
het proces over den diefstal van
schilderijen op het atelier van Len-
bach. Vroeger zijn al de kleino spits
boeven, tot de dienstboden vanLen-
bach beho rende, gestraft, die zelf
tal van schetsen en portretten van
Lsnbach hadden gestolen thans zijn
aangeklaagd vier bekende Münohe-
ner kunstkoopers, Karl Lapp, F. A
Ackermann en D. Heinemann, als
helers en vervalschers van stukken.
Zij hebben van de dieven voor be
lachelijk lage prijzen (van 7 mark
af)! schetsen en portretten gekocht,
den naam Lenbach erop gezet waar
die nog ontbrak, en de stukken ver
ve lgens voor pryzen tot 3000 mark
toe van de hand gedaan. Ten deele
werden aau de gestolen portretten
allerlei fantasie-namen gegeveneen
oude man werd uitgegeven voor pro
feasor Pettenkofer, een dame voor
de koningin van Italië, gdz.
Lenbaoh zqM is Dinsdag gehoord
als getuige. Hij legde de volgende
verklaringen af. Alle beweringen,
waarmee de aangeklaagde kunstkoo
pers zich trachten te verontschuldi
gen (dat hy in financieele moeilijk
heden was en door tusscheukomst
van zijn inmiddels gestorven neef
onder de hand zoo goedkoop moge
lijk zijn portretten opruimde), waren
verzinsels. Dat er zooveel werken
van hem in omloop waren zonder
handteekening, had de kunstkoopers
moeten bevreemden, te meer omdat
hij haast nooit zijn werken do >r
kunstkoopers aan den man had ge
bracht. De prijzen van inkoop en zelfs
die van verkoop waren heusch be
lachelijk gering, en hierom alleen al
verdacht, omdat zijn eigen prijzen
tusschen 1000 en 30 000 mark be
droegen.
Lit het verhoor bleek o a. ook da
Ackerman 64 echte en 37 valsche
Lenbachs had gekocht.
Spricgetein en zijn vrouw, die ver
scheideue hunner bloedverwanten ora
het leven brachten, ten einde de ba
ten eener levensverzekering te ge
nieten, zijn door het gerechtshof te
Prenslau (Brandenburg) ter dood
veroordeeld.
Den beworers van het plaatsje
Grohow bij Fiumo is in letterlijken
zin de grond onder de voeten weg
gezonken. Aardstortingen hebben
overal in den omtrek scheuren en
spleten in den bodem doen ontstaan,
Dinsdag zijn weer twee huizen inge
stort, en een commissie van deskun
digen heeft uitgemaakt datdegeheele
ondergrond reeds in de diepte ver
zwolgen is, zoodat Grohow datzelfde
lot z il deelen. Alle inwoners zyn dan
oek in naburige plaatsen ingekwar
tierd.
Het proceB te Bourgos.
Het requisitoir vrn den procureur-
generaal Pain in het proces de Nay ve
moet een model van sobere en hel
dere argumentatie geweest zyn. Hij
toonde aan welk belang de markies
erby had den jongen Menaldo te la
ten verdwynen, toen deze het hem
lastig begon te maken en telkens
zyn moeder kwam herinneren aan
het vreeselijksto voorval van baar
leven.
Toen de misdaad begaan was
want de hypothese van zelfmoord
nam de ambtenaar van het openbaar
ministerie niet aan is er familie
raad gehouden, waar men overeen
kwam te zwijgen. Maar, zoo vervolgde
de procureur-generaal, de dooden
spraken luid genoeg. En nu herin
nerde hij opnieuw aan de correspon
dentie van Maria Chaix, de zorgvolle
en liefderijke vrouw by wie de on
gelukkige Menaldo zijn jeugd door
bracht. En daarna die zonderlinge
haastige reis van den markies met
het kind door Italië, die zoogenaamde
val van de rots, waarna do markies
verzuimde het ongeluk aan te geven,
Toen zijn pogingen em te belet
ten, dat de identiteit van het gevon
den lyk werd vastgesteld. Alles aan
wijzingen van sohuld.
„Gy hebt het kind niet eens een
graf gegeven" aldus eindigde het
requisitoir, op zoo theatrale wijze als
alleen de Fransche ambtenaren der
justitie zich schijnen te mogen per-
raitteeren, maar, men moet het toe
geven, in overeenstemming met den
aard van dit geheele geding. „Gij
zijt niet eens naar Italië durven te
ruggaan om hem een graf te geven.
En dat hebt gy niet gedaan omdat
gij vreeedet dat men u daarginds zou
toeroepen, wat ik u hier toeroep
Moordenaar
De beschuldigde snikte herhaalde
lijk luide onder het requisitoir. De
verdediger zou nu zijn pleidooi be
ginnen, toen zich een incident voor
deed, dat de sensatie in de zaal tot
het uiterste bracht en wel heel wat
zal hebben 1 ijgedragen tot de vrij
spraak van den markies door de ge
zworenen.
Men herinnert zich dat de markie
zin verdacht werd, aangedreven en
geholpen door Ros3elot de aanklacht
te hebben opgesteld. Dit maakte men
op uit verscheiden weglatingen en
vergissingen in den brief van aan
gifte, die* door een notarisklerk te
Nevers zoude zijn opgesteld, naar
do markiezin opgaf. Welke notaris,
welke klerk, was zy vergetenmaar
haar naaister te Nevers had haar een
notaris aan de hand gedaan. Tele
grafeer dan aan die naaister en laat
deze haar antwoord aan mij zenden,
zeide de president. Dit deed de mar
kiezin en in groote spanning wachtte
men het antwoord af.
Midden onder het pleidooi van m-.
Danet, kwam de brief der naaister.
Ik heb inderdaad aan mevrouw de
Nayve een notaiis aangewezen, zoo
schreef zij, en dat is de heer Dau
phin. Maar van wat zij mij nu tele
grafeert, begrijp ik niets.
En daar kwamen, niet éen, maar
drie telegrammen van de markiezin
te voorschijn, een om te voidoen aan
den wensch van den president, de
beide andere later geseind en van
ongeveer dezen inhoudLaat nota
ris seinen, dat zyn klerk naam niet
noemen wil en Sein dat klerk
dood is en laat notaris dat ook zeg
gen.
Men begrijpt welk een opschudding
deze onverwachte wending in de zaal
teweegbracht. Op een der hoofdpun
ten heeft de markiezin, de aanbreng
ster, dus gelogen. Ik behoef niet eens
meer te herhalen, riep mr. Danet ze
gevierend uit, dat ik den markies
voor onschuldig houd. Niemand kan
hem meer verdenken na deze ont
hullingen. Ziet hoe deze vrouw, mijne
heerea gezworenen, U bedrogen heeft.
En met heftige aanvallen tegen do
markiezin en den abt Rosselot, ging
de bekwame raadsman voort de ge
tuigenissen tegen Nayve te verzwak
ken, en diens onschuld te bewijzen
ia eene rede, welks zakelijke inhoud
overigens j geheel op do hypothese
van een door Menaldo beganen zelf
moord gebaseerd was.
Na veertig minuten beraadslaagd
te hebben antwoordde do jury op
alle punten ontkennend. Zonder eeni
ge aandoening hoorde do markies
zija vrijspraak. Bij bet uiteengaan
van de menigte welke het gebouw
gevuld had, werden kreten tegen
Rosselot en mevrouw de Nayve ver
nomen.
Een vergiftiging op groote schaal
is dezer dagen te Chindevara (Ben
galen) ontdekt. Daar zyn een man
en eene vrouw gevat, die getracht
hadden al de bewoners der stad te
vergiftigen. Zij hadden zich daar als
meel- en graanhandelaars gevestigd
en leverden hunne waren zoo goed
koop, dat geen concurrent er tegen
op kon. Weldra brak in de stad een
ziekte uit, welke men voor een soort
van pest hield en dag aan dag in
hev'gheid toenam. Vele inwoners
vluchtten, en de duivelachtige meel-
leverancier, die de vermeende epide
mie veroorzaakte, kooht van hen voor
een spotprijs allerlei goederen. Maar
de regeering liet een onderzoek in
stellen omtrent de geheimzinnige epi
demie, en eindelijk werd nu de ver
giftiging ontdekt en het echtpaar
gevangen genomen.
Op de lijn New-York—Sl. Louis
loopt sedert 22 October een eigen
aardige posttrein, wiens wagens ge
maakt zijn van bizonder s*erk hout,
zoodat geen geweerkogel ze kan door
boren. De balcons, welke zich tusschen
al de andere wagens bevonden, zijn
vermeden, zoodat spoorwegroovers
nergens gelegenheid hebben, op den
trein te springen en van daar uit de
reizigers in den trein te beschieten.
De wagens zelf zijn zoo dicht aan
elkaar gekoppeld, dat men don trein
voor één wagen zou houden.
Dansende vogels.
De gave van het gezang is aan
vele vogelsoorten verleend. Dat er
evenwel een vogelsoort bestaat, die
dansen kan, is missohieu aan slechts
weinigen bekend. Deze aan Terpsi
chore hulde brengende vogel treft
men in Guyana en Noord-Brazilië
aan. Het is het rots- of kliphoen
(Rupioola crooea Rupicola elegans)
welks huid vaak door de Indianen
als sieraad gedragen wordt. Bedoelde
vogel is oranjerood van kleur; zyn
vleugels hebben bruinzwarte randen.
De kop prykt met een prachtigen
vederkam, die zich tot op de punt
van den snavel uitstrekt. De danslust
van dezen even schoonen als zeld
zamen vogel openbaart zich in bizon-
der sterke mate by de mannetjes en
wel voornamelijk in den bronstijd.
Meer dan een reiziger reeds beeft
dien zin tot dansen bij den Rupicola
crocea waargenomen. Het moet een
hoogst eigenaardig schouwspel zijn,
wanneer dit merkwaardig dier zijn
lust tot dansen bevredigt. Een reizi
ger geeft hiervan de volgende be
schrijving: „Op een wandeltooht in
de omgeving van het meer Amuen
in Britsch-Guyana maakte myn gids
mij opmerkzaam op een kleine plek
te midden van een weelderigen plan
tengroei, waarop zelfs geen enkel
grashalmpje te zien was. De bodem
was op die plaats zoo glad, alsof
mensehenhanden hem geëffend had
den. Op myn van groote verbazing
getuigende vraag gaf mijn gids my
ten antwoord, dat wij hier een dans
zaal der Rupicola's voor ons hadden,
die pas kortgeleden door de gevederde
dansvirtuozen verlaten was geworden,
waarschijnlijk ten gevolge van onze
luidruchtige nadering. Wij verscholen
ons uiterst behoedzaam in hetnabij-
zijnd struikgewas, in de hoop, dat het
dansgezelschap terug zou keerenrom
zyn afgebroken dans voort te zetten.
Werkelijk hoorden wy na verloop
van slechts weinige minuten, gedu
rende welke wij ons zonder eenig
gedruis in onze veilige schuilplaats
verborgen hielden, het eigenaardig
tjilpend geluid der Rupicola's. Een
voor een kwamen de sierlijke, heer
lijk oranjerood 'gekleurde vogeltjes
weer aanvliegen. Yersoheidene hunner
vormden een kring om do dansplaats
heen; andere wederom streken op de
naaststbij zijnde laagste takken neder.
Een der mannetjes sprong in het
midden der voor het dansen bestemde
plek. Hij begon zijn vleugels uit te
breiden, wierp zyn kopje omhoog en
spreidde, evenals de pauw, zyn vee-
ren als een waaier uit. Daarop stapte
hij eenige keeren in een kring rond
en krabbelde met zijn poolen over
den grond. Dit ging gepaard niet een
bevalligen, huppelenden gang. De
overige vogels zaten nagenoeg onbe
weeglijk toe te kijken; zy waren blijk
baar de bewonderende toeschouwers.
Eindelijk scheen het dansende diertje
vermoeid te zyn het deed een eigen
aardig gorgolend geluid hooren, waar
mede het als 't ware het einde der
voorstelling aankondigde. Toen hij het
tooneel verlaten had, nam een ander
mannetje zyn plaats in. Zoo traden
achtereenvolgens drie voor het publiek
op, om zich daarna met een gevoel
van trotsche zelfvoldoening weer bij
de andere vogels te voegen. Juist
wilde een vierde danser blijken van
zijn vlugheid en vaardigheid afleggen,
toen het geritsel van eon tak, dien
ik tot nog toe omlaag had gedrukt,
om het merkwa trdig schouwspel beter
te kunnen gadeslaan en dien ik thans
onvoorzichtig genoeg losliet, de dier
tjes deed schrikken. In een oogwenk
was het vlugge, vroolyke dansgezel
schap weggevlogen- Wy hadden 18
mannetjes en ongeveer 3 wijfjes
geteld. (Fir. v. d. D.)
Ahlwardt is dezer dagen naar Wee-
nen vertrokken en heeft daar in een
antiseaietische vergadering een zijner
bekende redevoeringen gehouden.
Toen hij echter te kennen gaf, dat
bij ook wilde spreken op het feest
dat Maandagavond ter eero van dr.
Lueger plaats had, werd hem te
kennen gegeven, dat zijn tegenwoor-
woordigheid op dit feest niet ge-
wenscht was. Diep gekrenkt is de
man daarop naar Duitsohlaud terug
gekeerd.
Volgens de Foas. Ztg. vreesden
de Weener anti-semietenf. dat de aan
wezigheid van Ahlwardt zou schaden
aan de erkenning van dr. Lueger als
burgemeester van Weenen.
Nader wordt gemeld, dat keizer
Frans Jozef den antisemiet dr. Lueger
uiet als burgemeester van Weenen
wil erkennen.
Vervolg Stadsnieuws.
R C. Zargverecnigmg
„Jan Albert Ban."
Voor de tweede uitvoering der
zangvereenigiDg van bovenstaanden
naam was gekozen Die Jareszeiten
het bekoorlijke, frissohe en gezel
lige toonwerk van den eeuwig jeug
digen Haydn. Velen onder de velen
die het werk reeds door vroegere
uitvoeringen kenden zullen de keuze
eene gelukkige hebben genoemd
want wat ook de nieuwere tijd in dit
en dergelijke werken meent te moeten
afkeuren, een feit is dat zy op het
groote publiek nog voortdurend hunne
aantrekkingskracht blijven uitoefenen.
En het „groote publiek" verdient
daarom volstrekt niet met een mede-
Iydenden glimlach to worden aange
zien. Zeker, het pleit voor iemands
algemeene en muzikale ontwikkeling
wanneer hij niet alleen wat holte
phrasen over „moderne kunst"
debiteert maar werkelijk een open
oog voor, en een juist begrip heeft
van wat onze tijd op een vroeger
tijdperk voor heeft of meent vóór te
hebben maar wanneer dit slechts
kon samengaan met minachting van
wat de meesters van voorhoen wroch
ten dan zou het zeer de vraag zijn
of onze tijd uit een oogpunt van
kunst beoordeeld verdient gevloekt
of gezegend te worden.
Om my bij de te bespreken uitvoe
ring te bepalen begin ik met de ver
melding der solistenmej. Betsy
Bonger (Sopraan), de heer Joh. J.
Rogmans (Tenor), beiden van Am
sterdam en onze stadgenoot Gerard
Zalsman (Bas).
Ik weet niet zeker of ik mej. Bon
ger reeds vroeger te Amsterdam (in
„Les Beatitudes-hoorde; maar als
dit het geval is heeft zij thans niet be
antwoord aan den indruk toen door
my opgedaan. Wel ontbreekt het
haar niet aan een heldor, lieflijk en
tamelyk krachtig orgaan, maar haar
wyze van zingen is nog verre van
wat men „af" kan noemen. Plaar
coloratuur was vaag en onzeker, en
haar overdreven portomento kemt
nu juist aan een zoo ongekunsteld
werk als het onderwerpelijke niet
ten goede. Ondanks dit scheen zy
haren toehoorders zeer te voldoen
althans aan luiden bijval ontbrak het
haar niet. Nu, ik vertrouw dat mej.
B. liefde genoeg voor haar schoonb
kunst bezit, om het door voortge
zette ernstige studie zoover te bren
gen dat zy den haar geschonken
bijval niet meer als aanmoediging,
maar als welverdiende hulde zal mo
gen aanvaarden.
De heer Rogmans t onde zich in
alles den ger jutineerden zanger; met
groote zekerheid bracht hij zijne
partij tot haar recht en het is dus
overbodig te zeggen hoeveel hij te
genieten gaf. Alleen mag ik wel even
herinneren aan de aria: „Hier steht der
Wandrer nun" (Winter) die m. i. tot
de glanspunten van den avond be
hoorde.
De heer Zalsman was niet recht
op dreef. Hij zong alsof hy zich niet
geheel durfde geven; misschien ook
mochten sommige tempi (o.a. bij de
aria: „Schon eilet froh der Acker
mann"; hem wat onrustig hoe het
zy, hij voldeed mij minder dan ik
verwacht had en slechts nu en dan
meer nog in de recitatieven dan
in de aria's kon hij mij eenigszins
warm maken. Er valt evenwel niet
aan te twijfelen dat hy ook als ora
toriumzanger veel schoons zal leveren
wanneer maar eerst de onmisbare
zekerheid en routine hem het volle,
vrije gebruik zijner capaoiteiten toe
staat.
Het koor zong met groote opge
wektheid en ontwikkelde een klank
die allerminst in kracht te wenschen
overliet. Die kracht kwam vooral te
stade in „De Herfst" waar het „Fleiss"-
koor, het „Jagd" kooren het „Wein"-
koor van de dames en fceeren koristen
heel wat vergen. Dit deel bevredigde
my verreweg het meest. Ook in de
overige deeleD echter zijn koren asn
te wijzen die goed tot hun recht
kwamenzoo in de „Zomer" het
moeilijke„Ach, dasUngewitternaht",
en in de „Winter" het slotkoor.
Het streven zy voor 't vervolg ge
richt op steeds meerdere beschaving
van het geheel, on inzonderheid der
mannenstemmen; op betere toonaanzet
bij de sopranen op fraaiere uitspraak
en over 't algemeen op een dieper
doordringen i i de stemming die aan
ieder afzonderlijk nummor ten grond
slag ligt. Een woord van hulde aan
den directeur, den heer N. HT An-
driesen, mag hier niet ontbreken
voor de onwrikbare noten-vastheid
waarvan zijn talrijk koor voortdurend
deed blijken.
Het orkest spande zich in met koor
en solisten oen goed geheel te vor
men wat in zooverre gelukte, dat
het de koren nimmer, de solisten
slechts zeer zelden overstemde. In
do bus-aria: „Der muntre Hirt"
(no. IT) was de hoorn doorloopend te
sterk, even als de hobo bij de solo
trekjes in het recitatief voor sopraan
no. 16. Maar dergelijke kleinigheden
de achteraankomende pauken
„Knall" inclks wil ik verder laten
rusten. Mijn voornaamst bezwaar te
gen het orkest is de al te matige be
zetting van het strijkkwartet, dat
reeds door de houten blaasinstru
menten ora van het koper niet te
spreken te veel wordt overstemd.
Eenige versterking is hier bepaald
noodig, wil het orkest in alle op-
ziohten geschikt worden voor eene
taak als het Woensdagavond te ver
vullen had.
Dat behoudens bet hier aange
stipte, het geheel flink marcheerde,
is hoofdzakelijk te danken aan de
moeite die zich de hoer Andriessen
bij de voorbereiding getroostte,
waardoor hy zich een nieuw recht
op erkentelijkheid verwierf.
PHILIP LOOTS.
Woensdagnamiddag is een 14jarige
knaap door eigen onvoorzichtigheid
bij het springen op een steenkolen
wagen, rijdende in de Koningstraat,
gevallen en onder don wagen geraakt,
waarbij een der wielen over zyn voet
is gereden en de groote teen vrij
belangrijk is gekwe st.
Arromiiasements-Reclitbaiik
Zitting van heden Donderdag 7 Oct.
Pierre Maes, uitgever te Amster
dam, stond heden terecht wegens
aanklacht, dat hy den 6den Juli we
derrechtelijk is binnengedrongen in
de woning van Nanning Kool, uit
gever in de Kleine Houtstraat te
Haarlem, (nu colporteur in uurwer
ken) en dat hj zich daaruit op de
vordering van Kools huisvrouw niet
heeft verwijderd.
Nanning Kool was agent voor
den beklaagde voor de soort van
literatuur die in atleveringen met
een premioplaat wordt geoolporteérd.
Het waren de romans „de Brood-
draagster" van Xavier de Montépin
en „de Dochter van de krankzinnige
yrouw". Kool beweert wel, dat de
afleveringen die hij in huis had zijn
eigendom waren, maar een brief van
hem aan Maes waarvan voorlezing
wordt gedaau bewijst het tegendeel.
Volgens dat eohryven zou er we-
keiijk8che afrekening plaats hebben.
Het schynt dat dit te wensehen
heeft overgelaten, althans Maes kwam
den 6eu Juli met een wagen voor
de deur. Kool was de stad uit en zijn
vrouw de stad in.
Maes zond het dochtertje uit om
hare moeder te gaan halen en pakte
intu'schen de boeken op den wagen.
Juffrouw Kool, inmiddels thuis ge-
komeD, zeide hom dat hij heen moest
gaan, maar dat deed hij niet dadelyk.
Het O. M. requireerde tegen be
klaagde wegens huisvredebreuk eene
gevangenisstraf van één maand.
Mr. W. A. Paap van Amsterdam
trad ale verdediger van beklaagde op.
Pleiter bestreed het aanwezig zyn
van eenig bewijs, zoowel omtrent het
wederrechtelijk binnendringen als het
wederrechtelijk vertoeven in de wo
ning van Kool, weshalve mr. Paap
concludeerde tot vrijspraak.
Uitspraak heden over 8 dagen.
Provinciale Staten.
In de Statenvergadering van heden
werd over de zeewering te Callantsoog
oen stuk rondgedeeld, afkomstig van
Jhr. Ch. F. van do Poll, als gemachtigde
van den hoer Prévinaire en diens
dochter, mevrouw Goethals.
In dat stuk protesteert de heer Van
de Poll tegen eene verminking, welke
de Redactio van het „Algem. Handels
blad" aan een door hem te dezer
zake aan dit blad gericht stuk
heeft doen ondergaan, terwijl de
rechtskundig adviseur, Mr. H. Ph.
de Kanter, mededeelt, dat de boven
genoemde eigenaren van een duin-
regel onder Callantsoog, dien de
Provinoie voor hare zeewering noo
dig heeft, eerst bereid is tot overleg
ging, wanneer wordt afgescheurd een
te Callantsoog aangeplakt, gezegeld,
doch ongeteekend en ongedateerd stuk
waarin vanwege den ontvanger der
registratie aan 3 personen verlof
wordt verleend om op dio duinen te
jagen, een aanval op het eigendoms
recht waarvan mevrouw Goethals als
belgisch onderdaan hare Regeering
in kennis heeft gesteld.
Vrijdag komt deze zaak in de Sta
tenvergadering aan de orde.
Nu de heer Prévinaire niet wensoht
mede to werken, alellen Ged. Staten
voor in afwachting van de vereischte
ficancieelo regeling, Ged. Staten te
machtigen den polder Callantsoog ten
behoeve van evontueele voorzieningen
financieel b j te staan tot zoodanig
bedrag als zal worden vereischt.
De Comm. die hierover advies had
uit te brengen, adviseerde tot goed
keuring van 't voorstel, doch sprak
tevens de wensehelykheid uit, dat
Ged. Staten over deze zaak geen
verder vruchteloos debat met deRe-
geericg zullen voeren.
Op de verschillende vooretellen
van Ged. Staten werden door de
Commiseiën overeenkomstige advie
zen uitgebracht. Alleen merkwaardig
is het advies over do twee ingediende
adressen inzake het gebruik van
honden als trekdieren. Prof van Ha
mel braoht hierover rapport uit. Vol
gens do Commissie behoort dit niet
tot de bevoegdheid der Staten, maar
moet worden voorzien bij Rijkswet
tevens acht de Commissie bet ge-
werischt, dat God. Staten onderzoe
ken in hoeverre het nuttig is een
minimale maat voor te schrijven,
die honden moeten hebben om a's
trekdieren to kunnen dienen. Hier
over ziet de Commissie in de e k.
zomervergadering van Ged. Staten
advies of een voorstel te gemoet.
Men weet dat deze adressen u:t-
gaaa van de afd. benoorden het IJ der
Vereeniging tot bescherming van
Dieren en van de Haarlemsehe Ver
eeniging tegen het mishandelen van
Dieren en dat zy bedoelen, afschaf
fing van het gebruik der trekhonden
of beperkende bepalingen daarop.
Tot lid van Ged. Staten werd met
14 van de 61 stemmen gekozen de
heer jhr. Mr. C. J. den Tex, die de
benoeming aannam.
De vergadering wordt Vrijdag te
half elf voortgezet.
De najaars vee- en paardenmarkten
zullen te Hoofddorp (Haarlemmer
meer) gehouden worden op 14 en 21
Nov. a.s.
Op het Noordzeekanaal is Woens
dag door den hevigen wind de mast
van het praamsohip Twee Gezusters,
gebroken en op het dek gevallen;
de schipper Geurts genaamd, werd
daardoor ernstig gewond.
familieberichten.
Getrouwd: 4 Nov. H. P.Wag
ner en E C. Privé, Medan. 6 (Per
volmacht): I. Jas en M. Zeldenrust,
den Haag. K. Bonda en A. Metse
laar, Zaandam. S. Sturkop en J.
Meyer, Keulen. (Per volmachi): S. de
Lange en M. Morel, Amst
Bevallen: 5 Nov. N. Wartena
Van Heijcop ten Ham z, Ntjland.
A. T. Korthals Altes—De Flines d.,
Amst. J. Meijer—Sax z., Amst. W.
Linokers Van Prehn z., Amst. S.
Kaplanskio—Van der Stempel z.,
Amst. 6. A. M. Kintz—E?ser d.,
Amst.
Overleden: 3 Nov. C W. Gros
kamp. Batavia. 5. I. Telling 64 j.~
den Haag. Wed. A. Willers—Pauw,
67 j., Amst Wed. A. C. M. deRyk—
Van Delden 87 j Hilversum G. A.
Dykhuis jm. 15 j., Bussum. M. Carp
jd. 47 j., Middelburg.
Burgerlijke Stand.
Ondertrowd: b Nov. C. Ruijg-
rok en A. de VrieB. 7. J. L. SpriDger
en J. J. S;oel. J. Nelis en A. C.
Bruinier.
Getrouwd: 7 Nov. Th. W. J.
v. d. Meer en C. Hartoch. J. A.
