Tweede Editie,
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
Da stem van het geweten.
13e Jaargang
Vrijdag 20 December 1895
No. 3826
HAARLEM S DAGBLAD
-AJBOISrisrEDMlEJSrTS^R/IJ'S:
Yoor Haarlem per 3 maandenf 1.20
.Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 8 maanden. „1.65
Afzonderlijke nummers 0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.80
de omstreken en franco per post0.371/2
Directeur-Uitgever
1 5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote lettere naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat.
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentien worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
i Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Elrangerc G. L. DAUBE Co. JOHN F.. JONES, Sitcc., Parijs Blbïs Faubourg Ho,
Agenten voor dit Blad in den omtrek zijn: Bloemendaal Santpoort en Schoten, P. v. d. RAADT, Santpoort; Heemstede, J. LEUVEN, bij de Tol; HaarlemmermeerC. D9EKES; Spaarndam, C. HARTEN DORP;
Zandvoort, J. ZWEMMER; Velsen, L. VENUS; IJmuiden, J. J. TJADEN; Beverwijk, H. JUNGERIE, Koningstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen en Advertentiën aan.
Politiek Overzicht.
In de belgische Kamerjhetf t Woens-
lag eene heftige woordenwisseling
ts gehad tusechen den minister
ran oorlog, generaal Braesine eD den
ccialistischcn afgevaardigde Defnet.
ïet gevolg was dat beeloteu werd te
uelleeren. Nadat de getuigen echter
ene conferentie hadden gehouden,
rerd de zaak in der minne geschikt.
De socialisten drongen in deze
itting aan op onmiddellijke indiening
an het wetsontwerp tot reorganisatie
Ier strijdkrachten. Nu zeide bij het
lebat Defnet o. a. dat in devergsde-
iüg iemand was, die terwille van
ijn meester een schop krijgt tegen
ijn derrière, en die persoon was de
minister van oorlog. Hierop riep
Irassine uit, dat dit hoogst onbe-
chaamd wap. Ook noemde Defnet
og den naam des meesters, nml.
Vbeste, en toen hij bleef voortgaan
set op deze w(j:e te spreken, riep
en era al Braesine hem ten slotte toe:
Ik vei bied u te spreken." „Gij zijt
in de kazerne, generaal" riep
oen de socialist Van de Velde en
)efn9t zijne rede voortzettende, zeide:
Ik ben hier krachtens het mandaat,
nij door de kiezers gegeven, hetgeen
liet van iedereen kan gezegd worden,
adien gij niet wilt, dat men den
pot drijft met uwe ontwerpen, begin
an met u zeiven niet tot de risee te
naken van de leden van uw eigen
lartij."
Cievelands boodschap betreffende
e quaestio tusschen Engeland en
e Vereenigde Staten over de grens-
egeling van Venezuela in verband
iet de toepassing van den Monroe-
is in Amerika met instemming
learoet.
De engelsche ochtendbladen zijn
ooals een Reuter-telegrain ons reeds
emeld heeft, eenstemmig in de ver-
■erping van Cleveland's ongerijmde
ischen; doch zij erke-nen dat deze
edeeltelijk zijn toe te schrijven am
eweegredenen die met de presidents-
erbiezing in verband staan.
De Times zegt dat het niet moge-
jk is den ernst der moeilijkheden
issehen Engeland en Amerika te
erbergen. De gehee'e grenfquaestie
iet Venezuela is onbeteekenend in
ergelijking met de verregaande!
ieehen van Cleveland. Hoewel een!
reuk tusschen de beide groote Eu-j
elechspreker.de staten noodlottig zou j
'ezen, zijn de concessies van Enge-;
tnd gevraag', van dien aard, dati
ieen natie die eerbied heelt voor zich j
3lf, daarin kan toestemmen. De j
'ereenigde Staten zeiven zouden zich1
ooit iets dergelijks laten voorschrij-j
en. Men kan moeilijk verwachten, dat
•;e weg door Cleveland aangewezen, j
loor de regeering zal worden gevolgd:
(och als dit het geval is dan zal J
ingeland niet aarzelen de belangen
in rechten van het Rijk te verdedigen.
i Het voorstel van President Cleve-
and is het meest wonder ijke dat I
ioit gedaan is in tij i van vrede,!
finds de dagen der overheersching
an Napoleon.
Over het geheel was de grens van
Venezuela door de Spanjaarden nooit
scherp getrokkenalleen in vage
omtrekken, waarbij geen rekening
werd gehouden met het bestaan van
Nederlandsche nederzettingen. Maar
zij hebben zeer bepaalde Nederland
sche grenslijnen, die nooit ernstig
door Spanje bestreden zijn. Deze om
vatten het geheele bekken der rivieren
de Essequibo en de Cuyunï, dus een
grootere uitgestrektheid dan waarvoor
Engeland nu weigert zich aan een
scheidsrechterlijke uitspraak te onder
werpen.
Engeland is steeds blijven volhou
den, dat het volkomen recht heeft op
wat het van Nederland heeft over
wonnen.
De Daily News zegt, dat d9 bood
schap een merkwaardig stuk is, hoe
wel de gevolgen er van waarschijnlijk
niet ernstig zullen zijn. De heeren
Olney en Cleveland hebben, toen zij
het Monroe-stelsel in toepassing
brachten, niet in aanmerking genomen
dat dit stelsel niet beschouwd kan
worden als gtzaggevend in onderhan
delingen met vreemde mogendheden.
Daar lord Salisbury een algemeene
en onbeperkte scheidsrechterlijke be
slissing van de hand wees. zal hij
zeker een dergelijke wijze om de
rechten der partijen uiteen te zetten,
niet goedkeuren.
De boodschap is niet vervat in den
vorm die gewoonlijk wordt gebezigd
door een vriendschappelijke mogend
heid; zij is in een agressieven zelfs
dreigenden tcon gesteld.
De Standard zegt, dat Cleveland's
houding af'te keuren is. „Wij willen
ons zei ven niet vernederen, en wij
weigeren de beslissing der uitvoerende
macht van de Vereenigde Staten aan
te nemeD, in zaken die buiten' haar
bevoegdheid vallen."
Wat de oorzaak van het geeohil
met Venezuela betreft gelooft de
Standard, dat Engeland zich tot dus
ver niets te verwijten heeft. Engeland
is rechters in het bezit getreden van
alle streken die tot Nederlandsch
gGbied behoordenhet heeft aan dit
land Guyana ontnomen. Venezuela
stelt eischen, die zouden leiden tot
het inpalmen van de helft onzer
kolonie, en wellicht bovendien van
grondgebied, aan onze Fransche en
Nederlandsche buren behoorend.
In de Vereenigde Staten schijnt
men deze verwikkeling ernstig op te
vatten.
De Kamer van Afgevaardigden heeft
met algemeene stemmen aangenomen
een wetsontwerp waarbij de staats
president wordt gemachtigd een com
missie voor de grensregeling in Vene
zuela te benoemen, en een krediet
van 100.000 dollar toegestaan voor
de kosten, terwijl in den Senaat door
Chandler een ontwerp is ingediend
strekkende tot versterking vau de
bewapening van de Vereenigde Staten.
Hij vraagt aan een erediet van hon
derd millioen dollar, voor het ver
strekken van een millioen nieuwe
geweren aan de infanterie en voor
duizend stukken veld- en vijfduizend
stukken vestinggeschut. Het ontwerp
is naar de commissie voor buitenland-1
sche zaken verwezen.
H'erboven is reeds gemeld, dat
Cievelands boodschap in de Vereenigde
Staten met ingenomenheid is begroet.
Geven wij daaromtrent het oordeel
van eenige pers-organen weer.
De World noemt de boodschap een
uitdaging voor Engelandde Sun vat
haar beteekeDis samen in de woor
den „oorlog desnoodsen de Mail
verklaart dat Cleveland rekenen kan
op de instemming van bet Congres
en den steun der patriotten. Alleen
de Evening Post waagt de gissing dat
de boodschap hoofdzake ijk een ver
kiezingsmanoeuvre is: „waarom,"zoo
vraagt dit blad, „al dit spectakel
over Venezuela, terwijl de regeering
der Vereenigde Staten Frankrijk on
gemoeid laat in zake het Amapa-ge-
schilDaarentegen verzekert de
correspondent der Daily Neivs te
New-York, dat Cleveland door zijn
boodschap de ernstiggezinde burgers
heeft verrast en verwarring heeft
gebracht in de jingo-parlij, nu hij haar
een reden tot agiteeren heeft ont
nomen geen bezadigd Amerikaan,
zegt de correspondent, maakt zich om
Venezuela druk, wat ook de jingo's
mogen zeggen en schrijven. Een oor
log met Engeland zou in Noord-
Amerika zeer impopulair zijn en de
Uniepartij tot ondergang doemen.
STADSNIEUWS
eerstetweede en derde
pagina.
Haarlem, 19 December.
Teyler.
Woensdagavond trad de heer prof.
dr. I. J. de Bussy uit Amsterdam
op in de goed bezette aula van
Teyler met eene verhandeling over
de rol der menschelijke zintuigen
in hoofdzaak het gehoor en het
gezicht in het geestes- en ge
moedsleven.
Spreker begon met er op te wijzen
hoe de menschen kunnen worden
verdeeld in gehoor-menschen en
gezichts-menschen, tot welke laatBte
categorie de meesten onzer behooien.
Ter duidelijke aanwijzing van deze
onderscheiding werd als voorbeeld
genoemd een jeugdig fransch reken
wonder, di9 als hij een vraagstuk uit
het hoofd uitrekende, de djfsrs
moest hooren, in tegenstelling met de
meeste anderen, die de cijfers in hunne
verbeelding voor zich op een school
bord moesten zien, om het vraagstuk
te kunnen oplossen. Die jeugdige reke
naar was een gehoor-mensch in tegen
stelling der anderen, die gezichts-
menschen waren.
Merkwaardig is het, dat waar bij
de meesten herinneringen zich vast-
knoopen aan indrukken op het ge
zicht in de eerste plaats en verder
aan die op het gehoor, bijlonbeschaafde
volken die herinneringen zich aan
het reukorgaan vastknoopen.
Uitvoerig behandelde spreker de
vraag welken invloed oefenen onze
zintuigen uit op ons gemoedsleven
Hij plaatste zich hierbij niet op het
standpunt van de wetenschap der
zintuigen die leert, dat niet de menec'a
die spreekt geluid maakt, maar het
zintuig van den hoorder, dat de ge-
luidsgcl vingen opvangt, evenals dan
ook de blinde geen licht maakt en
de doove geen geluid.
Van het gehoor en gezicht moet
gezegd worden dat zij al6 zintuigen
met elkaar samenwerken. Eenmensch
ziet gced wijl hij goed hoort en hoort
goed wijl hij goed ziet.
Eerst werd het gezicht besproken.
Bekend is van wat groeten invloed
het licht op den mensch is. Van
oudsher is het licht de symbool ge
weest van hetgeen ons heil en leven
brengt.
Het is vooral opmerkelijk welke
veelzijdige uitwerking de kleur heeft
op het gemoedsleven.
Goethe heeft hierover zijn oordeel
uitgesproken en verklaard dat o. a.
lichtgeel een opwekkenden invloed
uitoefent, blauw of purper daaren
tegen onrustig en koud maken; groen
als tusschen kleur tusschen geel en
blauw, rustwekkend op het gemoed is.
Daarentegen zal het blauw eene an
dere uitwerking hebben als het de
tint heeft van hemelsblauw, evenals
het geel wanneer dit een schelle of
niet geheel zuivere tint heeft. Ook is
merkwaardig, dat de namen der
kleuren zijn ontleen: aan die van
voorwerpen, waarvan be !oelde kleuren
een vast kenmerk vormen (blauw van
hemel, rood van ylam, groen van
plant, enz.)
Eèn opmerkenswaardig staaltje is,
dat de stemming uitgedrukt in de
geestesproducten van een fransch
dichter verauderde, toen de grond-
kleur van de entourage, waarin hij
werkte, anders werd. In verband
hiermee kunnen wij uitdrukkingen
als: eene grijze stemming, een gele
toon begrijpen.
Behandelende het verband tusschen
de werking der zintuigen en de ont
wikkeling der aesthetics, verkondigde
spreker, dat van een hoogeren aesthe-
tischen zin een zintuig wel een voor
waarde, maar niet de bron is.
Onze tastzin hangt nauw samen
met het stereometisch zien, waardoor
het perspectief geboren wordt.
Een eigenaardig verschijnsel bij een
van de geboorte af blinden persoon,
die door eene operatie tot zien in
staat gesteld wordt, is zijn gemis aan
een begrip omtrent vorm, terwijl zijn
tastzin goed ontwikkeld is. Zoo is
het voorgekomen dat zoo iemand,
die zich door zijn tastzin een denk
beeld van een paard had gemaakt,
toen hij kon zien eene gewone flesch
voor een paard aanzag. De tastzin
en gezichtszin moeten dus samen
werken.
Nog moet worden opgemerkt de
gezichtsgewaarwording der beweging.
Is in het a'gemeen de invloed der
beweging onruslopwekkend, derhyth-
mische bewegingen in de natuur op
te merken, als het golven van het
graan en de beweging der zee werken
harmonisoh op ons gemoed, behalve
bij doove mensohen, bij wie dergelijke
bewegingen n et dien invloed uit
oefenen.
Dit vormde voor den spreker het
aanknoopingspunt tusschen de zintui
gen van het gezicht en het gehoor.
In vergelijking met elkaar spreken
wanklanken tot ons oor veel sterker
en veelvuldiger dan bijv. wankleuren
tot ons oog. Sommige menschen (niet
dq onontwikkeldsten) zijn al bizonder
gevoelig voor geluiden. Zoo was de
beroemde filosoof Sohopenhauer de
ergste vjjand van onaangename ge
luiden, en het geluid van zweepslagen
was hem zoo pijnlijk en ergerlijk, dat
hij op het maken van dit geluid, als
ware het eene misdaad, strenge straf
fen wilde zien opgelegd. Zelfs de liefe
lijkste klanken kunnen ons onaange
naam zijn, als zij namelijk tegen onze
gemoedsstemming indruischen.
Als een opmerkenswaardig ver
schijnsel in verband met bovenstaande
werd door spreker gewezen op den
pijnlijken indruk, dien volkomen stilte
op ons kan maken, zoodat het mo
gelijk zou zijn „in de stilte der woestijn
naar het gebrul vau een leeuw te
verlangen."
Het gehoor, het meest geestelijke
zintuig van den mensch, kan het
meest tot ons gemoed deen spreken,
vandaar den grooten invloed van het
gehoorde woord boven het gelezene.
Goethe zegt dan ook „Het lezen is
een droevig surrogaat voor het hooren."
Wat wij zien bestaat, wat wij hooren
leeft.
Het laatste gedeelte van 'sprekers
belangwekkende rede vormde de
bespreking van hetgeen is optemerken
heer G. E. L. Hijmans met het on
derwerp: wat verdient bij gas de
voorkeur, gemeentelijke exploitatie
ofccnc8ssie
De vergadering werd geopend door
den voorzitter van Burgerplicht, Dr.
L. Mulder, die onder blootlegging
van het doel der vereeniging de on
derwerpen opsomde, die zij na dit in
openbare vergadering nog hoopt te
behandelenhet nieuwe station de
telephoon, de gemeentereiniging, de
brandweer in verband met schutterij
en garnizoen en zoo meer. Over het
nieuwe stat on heeft de heer Mr. A.
J. W. Farncombe Sanders beloofd een
voordracht te komen houden, terwijl
hij reeds van den Minister de perti
nente toezegging heeft ontvanger, dat
ten opzichte v:n het station niets
zal worden beslist voor aan het Ge
meentebestuur van Haarlem, de Ka
mer van Koophandel en het publiek
de gelegenheid zal zijn gegeven, zich
erover uit te spreken.
Onder het talrijk gehoor waren
verschillende leden van den Raad,
de directeur der gasfabriek en de ge
meen te-archif eet.
bij de ziptuigen van een blinde. Een j Spreker kreeg nu het woord en be-
blinde vormt zich een indruk vanjgon met de verklaring, dat hij zou
de ruimte niet door den tastzin maar- - -
door het gehoor. Het licht voor de
hand, dat bij hem het gehoor eene
groote rol speelt.
Zoo is voor hem eene heldere stem
wat voor ons een blond, open gelaat
en blauwe oogen zijn, nml. het zinne
beeld van oprechtheid.
Eene hooge geestes-ontwikkeüng is
bij den blinde niet te verwachten,
wegens de oppervlakkigheid van zijne
voorstellingen. Ook is voor hem de
taal zoo arm, daar zooveel woorden
voor bem dezelfie beteekenis hebben.
De taal is voor hem eene wapenrus-
tine, die hem niet past.
Na vervolgens nog even te hebben
stil gestaan bij het eigenaardig ver-
trachten aan te toonen^ dat de voor
standers der gemeente-gasfabrieken
zich op het juiste standpunt
plaateen. De tegenstanders van ge
meentelijke exploitatie schennen met
groote woorden en noemen een gaa-
concessie een verzekeringscontract.
Hoe hoog, vraagt spr., moet dan
de premie wel niet zijn om een con
tract voor 30 jaar te kunnen sluiten,
waarbij men zeker is de risioo's van
het bedrijf te dekken en bovendien
een behoorlijk winstcijfer te behalen?
Andere tegenstanders n lemen de
vonrdeelen der gemeente-gasfabrieken
problematiek, maar bewijzen hunne
bewering niet. Dit zou ook raoeielijk
laan te toonenzijn. Ten bewijzedaar-
schijnsel, dat blinden meestal een;van wijst spr. op de cijfers van de
opgewekt en opwekkend gemoed be- J exploitatie over 1S94 der gemeente-
zitten, ook al in verband staande met i lij ke gasfabriek te Utrecht, die in
den aard hunner beschouwingen, ein- 't kort gerelateerd neerkomen op:
digde spreker met eene opwekking ruim f 47000 aan renten van kapitalen,
aan de aanwezigen om hun die zoo meer dan f'126000 a Is bijdrage aan
oneindig ver bij ons ten achtersta;. <ie gemeente en bovendien nog
den steun te geven, dien wij hun door f27,400 afschrijving,
onze menschlievendheid kunnen aan- Daar heeft men ook de fabriek te
bieden. Dordrecht, die onlangs haar 2-5jarig
bestaaD herdacht, in zeer bloeienden
Omtrent de begrafenis van het'toestand verkeert en op 1 Januari
stoffelijk overschot van den heer B.1895 een winstsaldo had van bijkans
Zuithof, welke Dinsdag beeft plaats j veertigduizend gulden. De drie fabrie-
gehad, meldt men ons het volgende:ken te Rotterdam wierpen over 1894
De kerkelijke dienst zooivel in de een winst af van f215,000, bovendien
kapel als op het kerkhof werd gelei Iwerd aan bnizenbelasting f18500
door den Z.Eerw. heer B. Dankeiman, j uitgekeerd. Toen in den loop van dit
deken van Haarlem, geassisteerd d"or jaar men te Schiedam eene leering
twee kapelaans. H -t lijk werd door
het personeel van den overledene graf
waarts eedragen. De kist droeg o. a.
een fraaie krans van dit personeel.fabriek.
Bij het graf voerde de heer G v. d.Velen kan het ni t BcheI t de
Bojaard het woord en scnetBte nen loveri geechiedt doorparticulie-
overledene m warme bewoordingen. J8n of do|rBde geQjeente wanneer wij
als mensch, als vriend en als werk- K
wilde sluiten, wezen B en W. in den
prospectus op de belangrijke baten, die
de gemeente ontvangt van hare gas-
De gaaquaestie.
maar goedkoop gaa hebben, maar met
zulke egoïsten kan men niet rede
neeren. Het geldt hier een zaak van
algemeen belang en deze onverscbil-
Op uitnoodiging van de neutrale j ligen steunen, zonder het te beseffen,
'kiesvereeniging „Burgerplicht" trad de voorstanders van concessie. Boven-
Woensdagavond in openbare verga-'dien wordt door gemeente-exploitatie
dering in de groote zaal van de So-1 naast goedkoop gas ook goedkoopere
cieteit „de Kroon" als spreker op de cokes verkregen, een product dat
FEUI
ETON.
Naar het fransch
van
ETIENNE ENAULT.
HOOFDSTUK XV.
P
,)Dat is zeer verstandig geantwoord. Heb je eenig idee
I herinnering omtrent den tijd, toen je verstand niet in
rde jwa8
.Waarom Doemt u niet het gewone woord?"
„Het gewone woord! Is er dan een woord om de be
delde ziekte aan te duiden?"
„Zeker, krankzinnigheid," antwoordde Simplice met
Sn glimlach. „Ik was krankzinnig."
k*Ik durfde mij op die wijze niet uitdrukken. Boven-
len dacht ik niet, dat je de beteekenis van dat woord
judt beseffen."
f,0 zeker! Wat dat betreft herinner ik mij dikwijls
in mooi boek te hebben gelezeD, waarin over krank-
enigheid gesproken wordt."
„Welk boek?"
Paul en Virginie
„Het is waar, na den dood van Virginie wordt Paul
krankzinnig."
„Arme Paul! wat had hij Virginie lief! Is men altijd
ongelukkig als men lief heeft?"
Toen Simplice deze vraag deed, keek hij Antonine
vol spanning aan.
„O neen!" gaf zij ten antwoord. „Men is integendeel
gelukkig als men wederliefde vindt en er geen hin
derpalen zijn voor eene vereeniging der twee personen,
die elkaar liefhebbeD."
„O wat u mij daar zegt doet mij veel genoegen."
„Waarom
„Omdat stamelde hij.
„Welnu, ga voort."
„Omdat mijn geheele hart met eene liefde vervuld
is," zeide hij, „en ik ook bemir.d wilde worden, zoodat
niets aan mijn geluk in den weg staat."
„Wat!" zeide Antonine met hare gewone levendig
heid, „je beweegt je nog slechts eenige weken in het
werkelijke leven en nu reeds ben je verliefd
„Hoe meer ik er over nadenk, des te sterker wordt
mijn vermoeden, dat ik reeds geruimen tijd verliefd
was
„Toen je nog krankzinnig waart?"
„Ja. Waarom niet. Verlamt de waanzin het hart?"
„Neen, dat is waar. Het bewijs daarvan is, dat nit
alles bleek, datje een opgewonden liefde hebt gekoesterd,
en haar, die je liefhadt, hieldt je voor eene fee."
„Waarlijk hield ik haar voor eene fee Dat is eigen
aardig."
„Herinner je je dat niet meer?"
„Niet goed. Mijn berinneringen zijn zoo verward. Het
kost mij bizonder veel moeite om er iets uit terug te
vinden. Maar vertelt u mij eens, in wie ik eene fee
zag
Antonine begon te glimlachen.
„Neen, herinner het je zelf maar," gaf zij ten ant
woord.
„Wat ik u bidden mag, help mij dan even op weg."
„Neen, dat doe ik niet."
„Welnu, dan zal ik het mij wel herinneren, wees
daarvan verzekerd."
„Dat is goed, raadpleeg je geheugen maar eens, vooral
wat betreft de gebeurtenissen uit je eerste jeugd."
„Waarom
„Omdat men daardoor in staat kan worden gesteld
je familie op te sporen."
„Mijne f.imilie
„Ja, je familie, want niemand weet wie ze is."
„Wat zegt u mij daar? Zijn de bewoners van dit
huis dan mijne familie niet?"
„Neen."
„Wie zijn het dan
„Je herinneringsvermogen kan je alleen helpen ze op
te sporen."
„O genadige hemel 1" riep Simplice uit met gesmoor
de stem.
„Bekommer je daarover niet; idereen hier op Stan-
gala heelt je lief."
„Hoe ben ik hier dan gekomen? en hoe lang is dat
geleden
„Ongeveer twaalf jaar geleden ben je gevonden door
jden vroegeren eigenaar van dit huis, mijnheer Jean
Tréhouart,"
„Jean Tréhouart ja ja, di6n herinner ik mij
lEen grijsaard, bleek en een goede maar ongelukkige
I man Waar ie die
I „Hij is dood."
„Dood."
„Herinner je je dat niet meer?"
„Neen," antwoordde hij na een oogenblik te hebben
nagedacht, „dat weet ik niet. Waar heeft hij mij ge
vonden
„Aan den rand van een afgrond."
Simplice uitte een doordringenden kreit.
„O," mompelde hij en huiverde, „dat herinner ik mij,
dat herinner ik n.ij
„Vertel mij het maarik luister."
„Het is zonderling, maar het schijnt mij toe alsof
er plotseling een helder licht schijnt in mijn brein."
„De herinneringen komen er in terug."
„Ja, stellig ue herinnering aan gebeurtenissen uit
lang vervlogen tijden, de herinnering aan mijne kinds
heid."
„Nu, laat dan eens hooren."
„Ik had een vader, eene moeder, eene zuster."
„Eene zuster
„Ja, eene zuster, een klein zusje, zacht en schoon als
een engeltje!"
„Dat ia zij," dacht de jonge vrouw ontroerd en be
doelde Camille.
„Wij woonden in eene groote stad, een mooie land
streek."
„En de namen daarvan?"
