officieel bericY t van bet overlijden
had gekregen. Naar onze burgermans
begrippen doet dit toch eigenlijk niet
veel af, naar aan de Hoven moet
alle? wijken voor de e'.;queUe. Ik
vermoed, dat het Hof den rouw zal
aannemen voor veertien dagen of drie
weken. Intueechen zullen dientenge
volge wel een paar poirées uitblijven.
Er zouden er acht zijn, niet minder
dan acht, gedurende bet verblijf van
prinses Elisabeth, teneinde aan deze
onvermoeide liefhebster van dansen
gelegenheid te schenken veel aan
Terpsichore te offeren.
De jongste zuster der Regentes
sohqnt zicb, Ook zonder dansen, uit
stekend te amuseeren in de residen
tie. Zij slaat geen operavoorstelling
of ooncert over. Het zal dan ook te
Arolsen wel niet dikwerf voorkomen
dat er gelegenheid is van zooveel en
zoovelerlei te profiteeren. En de prin
ses is, après tout, een joeg meisje
als elk ander. Men kan hst haar
aanzien, dat zy het erg aardig vindt
in den Haag. En het publiek vindt
haar ook erg aarcig. Wat wil men
meer
H. A GANUS Jk.
Hofbsrichten.
De derde soirée ten Hove is Vrij
dagavond te 9 uur aangevangen. Na
dat II. M. de Regentes met de prinses
van Waldeck de salons was binnen
getreden, is de dans in de kleine
balzaal, opgeluisterd door de muziek
der Kon. Militaire Kapel, geopend.
De Regentes is tot ongeveer 1 uur
gebleveu, te midden van hare 400
genoodigdeu. zioh met velen van dezen
onderhoudeude.
De prinses heeft in gezelschap van
verschillende dames en heeren ge
soupeerd.
Alle salons waren bij gelegenheid
van deze partij geopend en in ieder
van de twee vleugels van het Paleis
vonden de bezoekers eon buffet, terwijl
in de nieuwe eetzaal een thee-buffet
was ingericht.
H. M. de Koningin-Regentes ont
ving van de bewoners van Wiesel,
naby Apeldoorn, een adres van
dankbetuiging voor het op last van
H. M. maken vaa een rasterwerk
rondom de heerlijkheid „Het Loo,u
waardoor de eigendommen dier be
woners, thans afdoende tegen de
schado door grof wild aangericht,
beveiligd zyn.
By Koninklijk Besluit is benoemd
tot ridder in de orde van den Neder-
landechon Leeuw mr. T. H. de Meester,
administrateur der generale thesaurie
bij het departement van financiën.
De Staatscourant van 26/27 dezer
bevat de volgende opgaaf van het
aantal bezoekers der musea en mo
numenten in 1895
Kon. Kabinet van Schilderijen te
'c-Gravenhage 39,320; Museum Meer-
mauno Westreeniaum te VGiaven-
hage .109; Koninklijk Prentenkabinet
te 's-Gravenhage 656; Rijksmuseum
te Amsterdam 297,937Rijksmuseum
vau Oudheden te Leiden 5573 Rijks-
E'hnographiech Museum te Leiden
855; Rijkskabinet van Prenten te
Leiden 91Historische zaal in het
Prinsenhof te Delft 8178Gevangen
poort te 's-Gravenhage 26,639Mui-
derelot 2656Ruïne van Breclerode
10.965Monument te Heiügerlee 3669.
Op last van de Koningin van En
geland zal tegen het tijdstip der
begralenis van deu prins van Batten-
berg (In het begin van Fe'oruari) een
Koninklijk jacht naar Vlissingen
worden gezonden, om de verschillende
vorstelijke personen op het vasteland,
die aan de plechtigheid wenschen
deel te nemen, naar Engeland over
te brengen.
In de Echo van Cuijk was onlangs
bet bericht opgenomen, dat drie paoh-
tera hunne pachtpenningen aan de
eigenaars ten volle moesten betaleD,
niettegenstaande de Minister, met het
oog op do schade door hagelslag ge
leden, gedeeltelijke vrijstelling der
grondbel3stiDg had verleend. In dat
blad komt thans een ingezonden stuk
voor, waarin de opzichter der eigenaars
verzekert dat den pachters de belas-
tiDgpenningen zullen worden terug
betaald.
De Echo kan dezen ommekeer alleen
toeschrijven aan een tussohenkomst
van den Minister, die, door het over
nemen van het bericht in de groote
dagbladen, op de zaak opmerkzaam
is gemaakt.
Op verzoek van het hoofdbestuur
van den Volksbond tegen Drankmis
bruik heeft zich, Daar het Vad. meldt,
eene commissie geconstitueerd, welke
rapport zal uitbrengen over de vraag,
op welke wijze verwaarloosde kin
deren, die aan het toezicht van hun
ouders worden onttrokken, het best
kunnen worden verpleegd. Dit onder
zoek wordt ingesteld naar aanleiding
van de ook door den minister van
justitie erkende wenschelykheid, om
de gevallen uit te breiden, waarin
ouders van de ouderlyke macht kan
nen worden ontzet.
Iq die commissie hebben zitting de
heeren Dr. Walburgh Saiidt, arts by
het gevangeniswezen en voorzitter
van de Vereeniging voor vei waar
loosde kinderen te Amsterdam; ds
Pierson, voorzitter vao de Heldring
gestichten te Zettenjbr. mr. Rei-
haan Maoaré, offioier van justitie te
Haarlemmr. De Vrie3, commies aan
het departement van justitie en mr.
Kalff, redacteur van het „Handelsbl."
te Amsterdam.
Tot 24 Januari was voor het Taal
fonds tot behoud en bevordering van
het Hollandsch als volks'aal in de
Bjerenrepub'ieken vaa Zuid-Afrik»
ingekomen aan giften fS466,41 en
a n toezeggingen f 11.385,50.
De Soe. Democraat, orgaan der So
ciaal Dem. Arbeiderspartij io Neder
land, schrijft:
Van Emmenes blijkt er met inej.
Spreuger van door gegaan te zijn,
zijne vrouw en kinderen zonder be
richt hulpeloos achterlatend. Ree.ls
jaren hebben wij den strijd tegen dit
individu gevoerd, die cutt zijn gladde
tong die arbeiders, die veel aan „re
volutionaire" woorden hechten, afhield
van elk ernstig en degelijk strijden
tot verbetering hunner toestanden.
Wij wenschen der Nederlandsche ar
beidersbeweging geluk, dat zij van
hem verlost R Moge men hieruit
ieeren, niet al te veel af te gaan op
de uiterlijke praatje?, doch van de
propagandisten degelijk en ontwik
kelend werk te eischec.
Van Texel.
Men schrijft van het eiland Ts-xel:
Weet ge hoe een Texslsch meisje
zich hare vriendinnen kiest:
„Koo pelement van moeder en of
Pietje morgenmiddag bij me om een
„theetje" komtl''
Deze boodsciiao wordt tevens bij
Antje, Grietje, Klaasje en anderen
aan huis bezorgd en door de draag
sters dier namen met graagte in be
vestigenden zin beantwoord.
Ië het nu „morgenmiddag" onge
veer 3 uur geworden, dan begeven
zich allen, voorzien van brei- of haak
werk, (niet om veel te verrichten,
doch hoofdzakelijk ouu toch wat bij
zich te hebben) near het hui-* van
degene, wie het aan vriendinnen ont
breekt, alwaar deze met „een sterk
bakkie" en „zuurtjes" gereod zit.
De thee wordt gebruikt, de brei-
mandjes gaan open, de Btoken wor
den geteld en zoo mogelijk é3n oi
hoogstens twee naadjes gebreid, waar
na de tongen zoo los gekomen zijn,
dat het werken overbodig geworden
is en de kous en muts ter zijde ge
legd kunnen worden.
Weldra wordi „een koppie gedaan,"
d. i. men gebruikt koffie en brood
met koek en ander gebak, onder het
gebruiken waarvan menige gulle lach
gehoord wordt. Zoo komt mea ein
delijk aan de chocolade om met thee
en brood te eindigen.
Daarna worden de gasten in optocht
thuis gebracht en zoo keert eindelijk
het gaslvrouwtje alleen naar hare
woning terug, met de zoete hoop in
het hart, van weldra bij eene der
genoodigdeu revanche te kunnen ne
men, opdat de nog zwakke banden
van vriendschap sterker toegehaald
zullen kunnen worden.
Dergelijke „th stjes" zijn dikwijls
jde eers'e ontmoetingsplaatsen geweest
van haar die in hst volgend leven
getrouwe vriendinnen gebleven zijn.
De recherche te 's Gravenhage heeft
aangehouden een kantoorbediende,
tevens boekencolporteur aldaar, die
bekende in verschillende gemeenten
tot een gezamenlijk bedrag van f 180
poste restante p stwissels aan tigen
[adres te hebben afgezonden, waarca
I hij de bedragen vervalschte, alvorens
de wissels ter inwisseling aau te
bieden. Hij is overgebraoht naar bet
huis van bewaring.
Oude munten.
De arbeider S. Boek te Jubbega
vond dezer dagen bij het bewerken
van zyn grond op een plaats, die tot
voor eenigen tijd als grindberging
eener in de vorige eeuw gegraven
wyk had gediend, zeven oude munten.
Zes er van dragen aan den eenen
kant ieder de beeltenis van een ruiter
met opgeheven degen, aan den ande
ren kant vertoonen zy meer verschil
lende figuron. Op éen er van ziet
men duidelijk een dubbel anker.
Deze stukken, van omvang als een
gulden, zijn van gelijke grootte en op
een er van is het jaartal 1680 te
lezen. Het randschrift vertoonde nog
vrij duidelijke letters, de inhoud daar
van is nog niet ontcyferd. Van het
zevende stukje, ter grootte van een
kwartje, zijn de figuren door afelijtiDg
bijoa verloren gegaan.
Pers Overzicht.
Wii betaalt de pensioenen
Deze vraag behandelt de antirev.
Nederlander in een hoofdartikel. Het
blad herinnert er in de eerste plaats
aan, dat van tijd. tot tijd ook in kleine
anti-revolutionaire bladen de iueeniog
wordt verkondigd, dat de Staat op
algemeene kosten zorgt voor de oud
ambtenaren en dat zij dus evenzeer
verplicht is te zorgen voor de oud
arbeiders in particulieren dienst en
wijst er d iarna op, dat deze bewering
onjuist is.
„De tractementen der ambtenaren
zegt de Ned., „worden vastgestedin
velband met hetgeen de ambtenaar
noodig heeft en met de waarde van
den door hem te verriohten dienst.
„Maar vermits de Staat er be'ang
by heeft dat zijn ambtenaren op zeke
ren leeftijd den dienst kunnen verla
ten, en dit groote moeilijkheden zou
baren indien alsdau plotseling die
oud ambtenaren broodeloos werden,
zoo worden al'e vaste ambtenaren,
van het oogenblik hunner indienst
treding, verplicht een deel van hun
traktement te laten staan. Dit is
vaak een zeer bezwarende verp! iohtiog,
maar zy is zeer verstandig. Juist by
den aanvang van zijn loopbaan, als
by in den regel nog geen zwaar
huishouden heeft, kan de ambtenaar
het best een deel van zijn tractement
missen.
„De ambtenaar moet dat deel af
staan, ook al is hy voor zichzelven
overtuigd dat hij er persoonlijk nim
mer eenig voordeel uit genieten zal,
en hij ontvangt nimmer eenig pensi
oen vóór den leeftijd van 65 jaren
tenzij ia enkele bizondere gevallen
(ziels- of lichaamsgebreken enz.) Bij
de militairen is dit alles natuurlyk
anders geregeld. Zij storten niet; hun
tractementen zyn daarentegen lager
en hun diensttijd betrekkelijk zeer kort.
.Hetgeen de gepensioneerde ont
vangt staat iu juiste verhouding tot
hot aantal dienstjaren. Slechts 40
dienstjaren en 65-jarigen leeftyd geven
aanspraak op het volle pensioen, het
welk nimmer het bedrag van van
k6t laatste traotement, noch f 3000
kan te boven gaan; behalve bij een
minister, die ten hoogste f4000 kan
ontvangen.
.Wordt de ambtenaar op verzoek
of onvrijwillig ontslagen uit den dienst,
dan vervalt zijn recht op pensioen."
Voorts zet de Ned. uiteen, dat de
regeling voor gepensioneerde ministers
sohijnbaar, doch ook slechts schijn
baar anders is.
Een socialistische itaat.
De Standaard bespreekt de vraag
zou een socialistisch ss-mtnleven duur-
za -m kunnen wezen?"
Het blad acht die vraag van groot
gewicht en van ernstigen aard, daar
ze r.eer komt op deze andere, of in
zulk eene maatschappij de m ddelen
aanwezig zouden zijn, om onwil en
verzet te onderdrukken.
Uitvoerig gaat de Standaard na,
wat in eene socialistische maatschappij
sou plaats hebben, hoe daar evengoed j
ongelijkheid zou zijn, naait ontevre
denheid en hoe ton slotte de concur
rentie met open vizier weer naar de
heerschappij zou gaan d'ngen.
„Over woorden struikelend, zou
men ten leste handgemeen worden
en bijjontstentenis van alle gewapende
macht, om de bestaande orde van
zaken te handhaven, zou plotseling
heel bet raderwerk der nieuwe maat
schappij 8til en een ganschhedde-
looze toestand voor de deug slaan.
„Reeds nu heeft men op het drei
gement met een algemeene werksta
king, die de broodproductie plotseling
zou doen stilstaan; maar zelfs zulk
een jammer zou nog kinderspel zijn,
vergeleken bij de catastrophe, die heel
een land zou treffen,indien me hel een
maal socialistisch georganiseerd, het
oeeouomisch raderwerk epaak zag
loop9ü.
„Dan toch zou dat socialistische
raderwerk het eenig bestaande zijn.
Er zou geen particulier leven naast
stand houden. Ea werd dan plotselirg
döt algemeene raderwerk tct stilstand
gebracht, dan maalde er ook niets
meer en stond men voor nood en
gebrek."
Voor (lit zeer ernstig gevaar mag
men, meent het blad, de oogen niet
sluiten.
Do Standaard verwacht dat in een
sociölistifcben staat de heftigste too-
neelen zoudeu omstaan, dat geweld
dadig verzet slag op slag zou voor
komen en dat de middelen om zulk
een verzet te breken of te onderdruk -
keu niet aanwezig zouden zijn.
Men zou das metterdaad de kan»
beloopen, dat- er keer op keer alge-
heele stilstand van zaken intrad en
overmits er geen particulier bedrijf
ixv er naast het algemeen bedrijf stond,
zou heel desamenteving can chaotische
verwarring ten prooi zijn.
Aan het slot van zijn artikel ant
woordt de Standaard daarom, dat
zulk een staat- van zaken, in plaats
van duurzaam, veeleer vac seer korten
duur zou zijn.
Koloniën.
Da bankbiljattenaiak to Sos-
rabaya.
Het Soer. Edbl. van 23 Dec. meldt
Het verhoor van de beklaagden
moet zoo goed als afgeloopen zijn en
uit het onderzoek zou gebleken zyn
dat Hadji Abdul Rachman en Oemar
de zoons van Pak Aminah, wel is
waar eenige gereedsohappen of ma-
chinedeelen voer de falsarissen aan
gemaakt hebben, doch geheel onkun
dig waren van het doel der bestelling.
Naar alle waarschijnlijkheid zal dat
tweetal dus spoedig op vrije voeten
gesteld worden. Intussehen verloopt
de affaire, want hun atelier bleef sedert
gesloten.
De Soer. Ct. van 23 Deo.
Uit het onderzoek, gelijk het thans
gevorderd is, blijkt duidelijk dat Poei
Tjin Tik de hoofdschuldige is, door
wien ook verreweg het meest werd
geprofiteerd. Kwee Khe Soe was te
glad om zioh tot dupe te laten maken.
Han Tjong Ling en Han Siau Goan
echter zijn ongetwijfeld in hun verderf
meegesleept en door Poei Tjin Tik
tot het misdrijf gekomen.
Uit het Soer. Hdbl. van 24 Dec.
Omtrent de valsohe accepten ver
nemen wij Dader dat Kwee Khe Soe
verklaard heeft die reeds geruimen
tijd in de wandeling te hebben ge
bracht, zonder dat iemand zulks be
vroedde, hij bewees dit door een sedert
ingelost accept groot f60,000, gedis
conteerd door de firma Nash en Co.;
de handteekening* daarop van den
notaris was valscli, maar niemand wist
dat.
Yap Ping Tik en The Toan Ing
moeten nu ieder f50,000 afdokken
voor hun aval gesteld op een paar
acoepten (geen valsohe) door Kwee
Soe afgegeven een van diens familie
loden loopt er in voor f 15,000, maar
het meest verliest Djonja King Bo,
de grootmoeder van Kwee Khe Soe,
zy heeft p.m. f 170 000 voor haar
kleinzoon te betalen.
Kwee Khe Soe heeft verklaard van
een notarisklerk formulieren van een
accept ontvangen te hebben, hetgeen j
die beambte, door den offioier van
justitie gehoord, bekend moet hebben.
Uit Portugeesch Tim r.
Uit een particulieren brief van Alor
(Res. Timor) afkomstig, ontleent de
Mak. Ct van 13 Dec. het volgende
omtrent Port. Timor, waarbij de offi-
cieele berichten vrijwel worden ge
logenstraft.
„Het bericht ia uw blad, als zouden
de Portugeezen eene overwinning op
de bergbevolking hebben behaald is
niet juist. Van verschillende Aloree-
sche handelaren, die aanhoudend in
Portugeesch Timor op en af varen,
heb ik vernomen dat de Portugeezen
integendeel tweemaal ferm slaag heb
ben gehad van het bergvolk. Eens
op de reede van Batoegedé, waarbij
16 militairen (officieren en manschap
pen) sneuvelden en toen op de reede
van Toekoeb, waarbij zij 6 man (mi
litairen) verloren. Het bergvolk is
thans zoogoed voorzien van wapenen,
dat hun meed geen grenzen meer
kent. By de formeele nederlaag der
PortugeezeD, nu ODgeveer 3 maanden
geleden, zijn honderden goede gewe
ren en kanonnen met plenti munitie
in hunne handen gevallen eu toch
loopt hier hei gerucht als zou de
bevolking van Atapoepoe het berg
volk van kruit en wapens voorzien.
„Omtrent dit laatste gedeelte durf
ik niet in te staan, hoor. ik meld u
dat als kabar k&bar angin Het mooiste
van de grap was dat de Portugeezen
al gedurende hun ontscheping dus
neg in hunne sloepen geattaqueerd
werden, zoodat zij eiken keer met hun
oorlogsboot onverrichter zake naar
Deli moesten terugstoomen als ver
slagenen. Zoodra het bergvolk thans
rook ziet van een oorlogsschip, is het
dadelijk aan het strand geposteerd en
v-ersohanst, om de Portugeezen op
blauwe bloedboonen te onthalen.
„Do kabar kabar angin molden dat
de Portugeesche generaal te Macao
van dien oorlog niets wil weten, om
dat deze zonder zijn voorkennis is
aangebonden.
„Bijna in alle streken van Port.
Timor moet het bergvolk (de pante
bevolking ook eenigszins] zoo op de
Portugeezen verbit erd zijn, dat zij
tot in de binnenlanden van Deli zeil,
do Nederlandsche vlag hijsohen. In
alle Portugeesch-vyandige streken ziet
men dus de Nederlandsche vlag
waaien
„Bij al da- treffen tussohen Portu
geezen en het bergvolk bleven de
handelaren veilig in hun huizenhet
bergvolk heelt het a.leen tegen alles
wat Portugeesch is. Zelfs de vaartui
gen (handels-) van Deli mogen de
Portugeesohe vlag niet voeren, willen
zij ongemoeid blijven. Hun werd de
keuze gelaten om öf de Nederlandsche
vlag te hijsohen öf de plaats te ruimen.
„Na moet ook Oei&oessi den Por
tugeezen vijandig zijn geworden, en
is het voor de Poriugeeschen r.og
moeielijker om aan hulptroepen te
komen. Wat zij rog mt t dwang kun
nen krijgen, heelt met het vijandig
bergvolk gemeene zsak ge maant, zoo
dat de geweren in de lucht worden
afgeschoten en alleen de Portugeesche
militairen tot mikpunt dienen.
„De radja vaa Likosang (Porfcg.
Timor) moet zich sedert een maand
op Kolana (Zuidkust Alor) bevinden
en zal zich daar nog een tijdje op
houden, om maar niet door de Por
tugeezen genoodzaakt te worden tegen
het vijandige bergvolk op te trekker).
„De rijken Kolona en Erana (Zuid
kust eil. Alor), die eerst in 1889 onze
eupprematie erkenden, dank zij de be
moeiing van resdent Villeneuve,
(voor '89 voerden beide rijken de
Portug. vlag en werd door nen aan
Portugeesche radja's schatting opge
bracht) gevoelen z cb nu gelukkig on
der onze driekleur."
Letteren en Kunst.
Lsiglitort. f
De beroemd^ engehche schilder lord
Leighton, voorzitter der Londensche
Academie, is Zaterdagmiddag over
leden.
Leger en Vloot
Hr. Ms. pantsersc'nepen Kortenaer
en Piet Heindie 1 Febr. a.s. van
Vlissingen u-t eeub reis raardeMid-
dellandsehe Zee zullen aanvaarden,
zullen als eerste haven Lissabon aan
doen en daar 4 a 5 dagen verblijven.
Vervolgens wordt kcers gezet naar
Venetië en van daar naar Gibraltar,
waar ze omstreeks 1-5 Maart moeten
aankomen. B.j gebleken noodzakelijk
heid om de koler-voorraden aan te
vullen, kunnen Tarente, Malta en
Pola worden aangedaaD. Vóór 1 Apr
e k. kunnen de schepen te Nieuwe-
diep terugverwacht worden.
De hoofd ingenieur, chef van „u
terieel", maakt met de Kortenaer
reis tot Venetië mede.
De directeur van scheepsbouw,
heer Lader, maakt als ontwerpen
het type de re's mede, waartoe
dien hoofdambtenaar aan board
de Kortenaer een tijdelijk verbliji
gericht wordt.
De luit. kolonel jhr. A. W. v
Wijck van het le reg. huzarei
Deven'er. de majoor H. P. v. Ri
vüo het 2e reg. huzaren te Haarl
da ritmeester F. N. Thiange ei
le luit H. L. A. Matho, beiden
het 3e reg. huzaren worden bini
kort respectievelijk tot kolonel, 1
kolonel, majoor en ritmeester be
derd.
eSMENGD NIEUWS
Do Neder landsche vereonig
te Londen.
Tot bestuursleden der Nederli 1
sohe vereeniging te Londen voo t
jaar 1896 zijn in do dezer di i
gehouden jaarvergadering gek
de heer F. C. Stoop, tot voorz;
baron Sohimmelpenninok van
Oye, tot vice-voorzitter, de Lee
Goudsmit tot oommissaris en de t
's Jacob tot penningmeester.
De vereeniging telt nu 306 Ié
waaronder 118gewone en 173 budi
den. Uit het verslag van den pen: it
meester bleek, dat de financ i
toestand gunstig is.
Een moordenaar ontdel
Voor eenige maanden werd
Segui, grootkapelaan vaa he!
der Argentijnsche republiek,
hotel te Londen dood in zyn
gevonden, met een revolver
hand. Op een tafel lag een
waarin de abbé verklaarde
ze'fmoord had gepleegd.
De politie vond het echter
dacht, dat de bediende van den
telijke, een ItaliaaD, Eugèae Rep
genaamd, verdwenen was. De
werd door een deskundige vei
ken met het handschrift van
Segui, en bleek niet door dezeaij
schreven to zyn. Ofsohoon dep
kwaamste deleoiives aan het
werden gezet, gelukte het niel<
moordenaar op te sporen. di
Door een toeval werd hy on 1'
te Toulon ontdekt. In een der
aldaar hadden twee reiz'gers
gekregen, welke zoo hoog lie rj
de politie er bij te pas kwanai
beiden naar het bureau bracbv
een was een handelsreiziger ui
seille, de ander, die Fransoh
met een Italiaansoh accent, ga
uit voor mgr. Segui, groctkaf
van het leger der Argentijnsol
publiek. Hij staafde zyn ide
met vorschillende papieren ten
van Segui, o.a. een brief waai
bissohop van Buenos-Ayres
machtiging verleende voor eei(
in Europa.
De mau zag er echter vol
niet als een geestelijke uit,
wekte de achterdocht vau den
missaris van politie. Hy spraO'
arrestant in het Latyn aan,
deze bleek geen Latyn te kennei
vertoonde zijn tohedel geen to C'
Daardoor in zijn vermoede:
sterkt, liet de commissaris eer
zoeking doen in het hotel w tu
gewaande geestelyke logeert ju
vond daar papieren ten nam G
Eugène Rebello en e6n hoeve M
banknoten. Nu viel de man d kt
mand ©n bekende, den abbé
vermoord te hebben om zijn
Van do 7000 fr. die hy zijn
offer ontstolen had, waren nog
3000 Ir. over.
De moordenaar zaleersldaaj
het Hof van Assises in het d
ment Var terechtstaan.
n hi
De Fian^elie vloot,
Blijkens een telegram uit
zijn in de haven aldaar w<
Fransche torpedobooten bij
noeuvreeren tegen elkander gei
Beide ontvingen ernstige aver
et oi
h h.
Uit Petersburg wordt aan
Korr. gemeld, dat in goed
richte kringen aldaar het
gaat van een spoedig te
uitbreiding van do persvrijj
Rusland. Nog vóór de kroD'. Q'
met h:<re dochtere naar Parijs temg te ktereD," girg
deregent voort, „en gaf baar mijn vorstelijk woord ale
onderpand dat men haar niets in den weg zou leggen,"
voegde hij er bij, op deze laatste woorden drukkende.
„Hebt gij mij duidelijk verstaan?"
Ja, monseigneur," sprak d'Aveyroh ootmoedig.
„Herinner u dus, dat het tbans mijn eigen eer is, die
op het spel staat, en wacht er u wel voor daaraan te
tornen, of anders
Hij voltooide den zin niet, maar hief met dreigende
uitdrukking het hoold op en verwijderde zicb.
d'Aveyron bad hem zeer goed begrepen. Hoe groot de
opoffering hem ook was, besloot bij toch van zijne plan
nen *#f te zien, wei bi-grijpende dat Philips het hem
niet zou vergeven, wanneer hij daarin volhardde.
Gedurende dien tijd hadden Jean en Julien, ra hun
>tasnkomst te Parijp, afscheid van elkander genomen
zoh-^der te weten, waar en wanneer zij elkaar zouden
ontmol.eten. Het spreekt vanzelf, dat Kwikzilver niet
kou raatiin vrriken keer de zaak genomen had en na
tuurlijk wasR rtbij allerminst bege8rig in de Bastille het
aantal levend begravenen, cm het zoo te ncemer, te
gaan vergroeien. 1li.Een bevel tot gevangenerning wa3
tegen hem uitgevaardigd, derhalve was het voor alles
zaak, dat hij zich niet lie».** vangen.
Jean ging dadelijk naar' zijn vader, dien hij alles
vertelde wat er gebeurd was, zotftider een enkele bijzon
derheid te verzwijgen. „Barbexoussepe." zei hy, „zal mij
niet licht vergeven, dat ik hem twee «.©f driemaal een
kool gestoofd heb en hij zal dus trachten R/yraak te ne
men. Mij dacht daarom, dat het voorzichtig - zou zijn
voor een poosje te verdwijnen."
„En dat alleen om een ander van dienst te zijn 1"
riep Michaud in wanhoop uit. „Was het nu nog voor
uzelven geweest,
„Wie weetzeide Jean, wiens hart nog vol herin-
nerirgen was aan Auaré?. „'t Is wel mogelyk, dat ik
nog veel aeir mijn eigen belang, dan dat van Julien
bevorderd heb
„Wat wil je daarmee zeggen vr.ceg Mïcbaud. „Had
je er dan eenig belang bij, je in deze verdrietige zaaï
te steken?"
„Geen enkel, dat verzeker ik u tenminste dat
dacht ik, toen ik Jiflien mijn hulp beloofle, maar se
dert er fio, ik zal het u later wel eens vertellen, veder.
Voor het oogenblik is bet eenige wat ik te doen heo,
mij te onttrekken can de vervolging van Barberouese
en daarom meet ik dadelijk vertrekken. Heeft u niet
ergens een hoedje, waarin ik mij verbergen kan?"
„Waar?" vroeg Micbaud, „buiten of bier te Parijs?"
„Te Parijs, vader. Ik heb goede redenen om hier te
blijven, ;n weerwil tan de gevaren waaraan ik hier
blootsta."
„Wacht eene," zeide de ex-kleermaker, „ik heb inde
Rue de Suresne, bij den faubourg Saint Hcnoré, een
geheel gemeubeld huisje, dat vroeger aan den markies
de Brias was verhuurd; het is een klein ding, met een
tuintje zoo groet als mijn zakdoek en het meubilair is
niet heel mooi meer
„Dat doet er niet toe," viel Jean hem levendig in
de rede." Dat huisje past mij en ik ga er met mijn
bediende heen. Maar vooral, vader, kom er mij niet
bezoeken. Uw huis zal stellig bizonder scherp bewaakt
worden en gij zult geen stap kunnen doen, zonder dat
Barberouese er achter komt."
„Zal ik je dan niet meer zien?" zuchtte Michaud.
„Troost u, vader," zei Jeau, zeer geiroffen door het
verdriet van den ouden man. „Het is maar een kleine
ballingschap, die niet lang zal duren."
„Dat hoop ik," zei Michaud. „Vandcag nog ga ik
naar gener. al Dufleur en zal hem vragen om hulp."
„Doe dat, vader, althans nu nog niet. Laat ons het
crediet van den generaal bij den Regent niet uitputten
voor zulk een onbeduidend geval. Wij zullen zijn steun
ve 1 meer noodig hebben, wanneer u een compagnie
voor mij wil koopen."
„Maar hoe zal ik dan weten hoe het je gaat?"
„De graat de Monlbazin zal u op de hcogte houden.
Denk dus maar niet aan mij, tenzij mij een gevaar
mocht bedreigen."
„Nu dan," zei Michaud berustend in de zaak, „ik zal
doen wat ge wenscht, mijn jongeD."
„Mooi zoo," zei Kwikzilv r, terwijl hij hem hartelijk
de hand drukte. „Nu maak ik da't ik wegkom. Tut
ziens, vader."
Hij ging naar zijn kamer, pakte daar eenig goed
bijeen en begaf zich met zijn bediende naat het huisje
in de Rue de Suresne, waarvan zijn vader hem de
sleutels gegeven had.
De reden waarom hij dit toevluchtsoord zoo gaarne
had aanvaard, was dat het huisje vlak bij den laubourg
St. Honoré lag, derhalve ook bij het huis van mevrouw
de Coi8sy. Weliswaar was het huis niet groot, maar
het was gemeubeld met luxe en voorzien van alle
denkbare gemakken. Wat den tuin betreltKhoewel deze
niet in volkomen staat verkeerdde, was hij toch grooter,
dan Michaud het wel had doen voorkomen. H<
vijftig voet lang en t'.chtig breed, werd hij afg
door eea hoogen muur waarin een deur wias g«
Jean opende die uit nieuwsgierigheid en bef
dat zij toegang gaf tot een onbebouwd terrein
kijk," zij hij verheugd in zichzelven, „missch
ik onder een vermomming door deze achterd
huis nu en dan eens den rug kunnen toeket
niet zoo gevangen behoeven te zijn, als ik wel
had."
Aan Firmin gaf hij last, de zonneblinden a
voorkant van het huis gesloten te laten, „h*
mag vermoeden dat het huis bewoond is,"
hem, „wanneer de buren u soms ondervragen,
dal meneer Michaud u gelast heeft er iu te bl
er op ie passer», totdat hij het heeft kunnen ver
Heb je mij begrepsn?"
„Zeer goed meneer," antwoordde de bediende
Firmin was reeds zeven jaar in Kwikzilvers
Hoewel hij nu en dar», uit eigenliefde, 't wel eens 1
had dat zijn meester geen edelman waa, moest
wel erkennen, dat geen van zijn vroegere meest
ooit zó) welwillend, rechtvaardig en mild bs
had al3 Jean Michaud. Vandaar dat hij r
jongen meester veel genegenheid was gaan gev
Wordt ven
