Eet My-race
„Een telegram voor a mijnheer."
Het was op den morgen van den
Derby-dag en ik was nou juist even
op het bureau komen kijken alvorens
naar E pao ia te gaan. Ik was op dat
tijdstip verbonden aan de Sporting
Courier en terwijl ik wat in de sport
wereld bekend staat onder den naam
van „mid-day finals", eaf, „versloeg"
ik ook gewoonlijk ook de bekende
racea.
Ik nam het telegrum aan en
scheurde het open. De inhoud ver
raste mij, daar deie als volgt luidde:
„Don Pero is aangewezen om te
winnen, Dixey".
Ik las het nogmaals en nog eeas
over.
Don Pero wae een onbekende mede
dinger, een outsider en.het algemeene
oordeel kende hem niet eens een
plaats toe. Om d.t bevestigd to zien
oeboefde men slechts kennis te ne
men van de laatste londensche oote.
waarin dit paard 50 tegen 1 gegeven
werd. Dixey, de trainer, had mij
een ter nooit misleid en ik kon niet
nalaten te vermeenen, dat er toch
wel iets van aan kon zijn. Het was
meer voorgekomen dat onbekende
paarden de zege behaalden, maar dit
paard was ongetwijfeld de onbekend
ste under de onbekenden. Evenwel
besloot ik om mjj te houden aan <:e
voorspellingen van iemand, die mij
steeds eerlijk en stipt had ingelicht,
Ik had reeds besloten om in mijne
laatste voorspellings-keuze den eers
eten en tweeden favoriet te noemen
en een goeden outsider voor do derde
plaatB, maar dit telegram wierp mgne
geheele berekening omver en toch
begreep ik, dat ik het niet als geheel
van onwaarde ter zijde moest leggen.
Dixey wist wat hij deed en daar hij
altija beschouwd werd als een die het
best op de hoogte stond, besloot ik
om te doen wat in eik ander geval
belaohelgk zou hebben toe -eechenon.
Ik zette mij neer aan mijne sehrijf-
tafel en schreef het bericht. Dit luidde
als volgt
Het is een onloochenbaar feit, dat
de favoriet in uitstekende conditie
is, maar ik ben van oordeel, dat hij
nog juist geslagen zal worden door
een paard, welks qualiteiten tot dus
verre nog volstrekt niet de aandacht
hebben getrokken. Mijne laatste voor
speiling zal waarschijnlijk bij de
meesten mijner lezers geen geloof,
vinden, maar wijl ik in het bezit ben
van uitstekende inlichtinge», aarzel
ik niet om de eerste drie paarden in
deze volgorde te plaatsen
1. Don Pero.
2. Windermere.
3. Nervine.
Ik stond juist, op het punt heen
te gaan, toen de hoofdredacteur mij
liet roepen.
„Wat bel eekent dat, Goodmaa
zeide bij, toen ik zijne kamer waB
binnengetreden.
Het dat betrof blgkbaar mgn be
richt, dat hij in aqn hand had.
„Bedoelt u mqne voorspelling be
treffende den Derby vroeg ik.
„Juist", gaf hg ten antwoord. „U
weet tooh zeker wel een beter paard
ie nemen dan don Pero?"
„Niet een die hem kloppen zal,"
zeide ik.
„Maar men geeft hem vijftig tegen
een 1"
„Daar kan ik niets aan doen," gaf
ik ten antwoord, missohien wel wat
al te fier, „maar ik ben er van ver
zekerd dat hg aangewezen is voor
den prgs."
.Er van verzekerdWaardoor
dan?"
„Neemt u het mij niet kwalgk",
gaf ik ten antwoord, maar ik heb
mijne inliohtingen uit een strikt par
HAAIILEMEK HALLETJES.
Itn Zïtsrdigavo ndpraatjj.
cccx.
Aanstaanden Donderdag vergadert
de Nationale Christen-geheelonthou-
dersvereeniging in ons Brongebouw.
Grappenmakers «uilen misschien be
weren. dat ze juist het Brongebouw
hebben gekozen om het Hoiiandia-
water uit de eerste hand te hebben,
maar al is dat missohien de reden
niet, zeker is het dat de Christen-
geheelonthouders het Brongebouw
niet hebben uitverkoren om de ver-
gunning, die het indertijd (met zoo
veel moeite gekregen neefi. Want
al die likeuren, wquen. elixess, al
dat bier in de kelders is voor den
geheel-onthouder contrabande.
Sommigen lachen om de geheet-
onthouders beweging en hare aan
hangers en stellen deze lieden gaarne
voor als bleek, puntneuzig eo met
sluik hangende haren. Altqd nog
beter portret, sou ik zeggen, dan dat
van deo dronkaard, rood, dikneuzig
en zonder haar, maar bovendien is
het portret van den geheel onthouder
zoo niet juist. Er zijn er ook wei
onder met krullende haren en blo
zende wangeD en het gaat zeker Diet
aan, te beweren, dat iemand niet;
vroolqk uit zgn oogen kflken kan,
omdat hg geen wijn wenscht te ge
bruiken.
Waarom kan men geec sympathie
hebben voor denkbeelden, die men
zelf niet deelt? Ik ben geen geheel
ontlfbuder, maar tooh voel ik iets
voor de beweging. Het staat vast,
als een huis, dat deze vereeniging
goed doet, zwakke zielen een rugge
steuntje geeft, menigen dsonkaard
helpt oureeren en door hare verga
deringen en gesohriften in de geheele
maatschappij een soort van algemeen
beBet brengt, dat de menBoh zonder
alcohol zeer wel kan leven.
ticuliere bron. Als u het wensohtzal
ik het bericht veranderen, maar ik zou
liever willen dat het geplaatst werd
zooals het nu luidt."
.Ik wil mg niet bemoeien met uwe
afdeeling wat dat betreft," antwoord
de de hoofdredaoteur. „Laat het maar
staan, als gij er dan zoo op gesteld
zgt. Als het uitkomt dan is het goed.
Zoo niet, wel dan zullen wg den
lachlust opwekken van iedereen van
de leden der Jockey Club af tot de
straatjongens toe."
„Ik twgfel geen oogenblik aan mij
zelf. Het is een van die zaken, die
dikngls zelfs mensohen in verbazing
brengen, welke meen en alles te we
ten wat bekend kan zgn omtrent een
l belangrgken wedren," gaf ik ten ant
woord.
„Het is goed," antwoordde de hoofd
redaoteur, „laat het dan maar zoo
blgveu, maar denk er aan nooit meer
van die onbekende paarden te noemen
als het dezen keer niet uitkomt. Ik
zsl er echter mijn geld niet op plaat
sen."
Ik aohtte het onnoodig om verder
met hem over deze zaak te rede
twisten, en maakte dus van de eerste
de beste gaLgenbeid gebrnik om can
he» gesprek een einde te maken en
nam vervolgens een rgtuig naar Wa
terloo station. Toen ik de renbaan
had bereikt begaf ik mg onmiddellgk
naar den paddook in da hoop er Dixy
te zien en met hem een paar woor
den te kunnen wisselen oor den
aanvang van de race, maar hij was
nergens te zien.
Spoedig werd ik gewaar dat een
paar mijner collega7» mg wecschten
te spreken, want de Sporting Courier
met mgne laatste voorspelling had
groote sensatie verwekt. j
Jimmy Beroer van The Starter
was zeer krachtig in zijne uitdruk
kingen en zeide een paar zeer leelqke
dingen over mgne ongeschiktheid om
de sportwereld voor te lichten met
mededeelingen, die eenige waarde
hadden.
Ik begon mg werkelgk eeenigszins
ongerust te maken over de zaak, want
het waB tooh ook wel wat onzinnig
dat een paard met de qualiteiten van
Don Pero eeoige kans zou hebben
om den klassieken wedren te winnen.
In mijn toestand van zenuwachtig
heid traohtte ik Dixey weer op te
sporen, want ik begreep dat hij iets
moest weten, wat niet velen wisten.
Hg had blijkbaar Don Pero laten
loopen tegen een renpaard van zgn
stal en was zoo voidaau geweest over
de Bnelheid van eerstgenoemde, dat
hg geen twjjfel koesterde over den
uitslag. Maar hoewel ik overal naar
hein zooht, kon ik hem niet vinden.
Hij hield zioh blijkbaar verborgen.
Eensklaps doorschoot de vreeselgke
gedaohte mijn brein, dat het telegram
eene mystifioatie was en ik voelde
het koude zweet aan alle kanten uit
breken. Het is waar, dat het mg geen
oent. kon sohelen welk paard won,
want in heb tot gewoonte aangenomen
om nooit te wedden, maar ik wist dat
mgn reputatie ais persman op bei
spel stond. Als Don Pero als laatste
aankwam, wat in gewone omstandig
heden van hem verwacht werd, dan
was mijn naam weg en daarmee
missohien mgn dagelijkeoh brood om
nog niet van weelderiger levensbe
hoeften te Bpreken. In niel zeer
prettige stemming zooht ik de pers-
loge op.
Mijne komst was het sein tot eene
uitbarsting van hilariteit en de ont
vangst was bijzonder warm. Ik werd
onmeedoogend voor den gek gehou
den met mgne voorspelling, maar ik
nam het nogal kalm op, terwijl ik
mgzelf in stilte plechtig beloofde mgne
woede te koelen op Dixey, wanneer
zgn kostbare outsider geplaatst werd
zooals algemeen werd verwaoht, nml.
als nummer laatst.
Alles goed en wel, zeggen de te
genstanders van geheel-onthouding,
maar men overvrasgt. Wat hindert
een enkel glaasje, wat kwaad doet
een glas bier of een halve flesoh wgn?
Die vraag herinnert me aan een dokter,
die hoewei hij ook geen voorstander
van geheel onthouding was, zgn pa
tiënten die tooh altgd aanried, omdat
l hij wel wist, dat wanneer hg hun
een glas per dag toestond, zg er
twee namen en wanneer hg hun twee
i vt roorloofde te nemen er vier dron
ken
Maar daarmee is, meent de geheel
onthouder, nog lang niet alles ge
zegd. Men moet geheel onthouder
zgn voor het voorbeeld aan anderen,
wegeus de verantwoordelijkheid die
ieder persoonlijk draagt ten opziohte
van zijn naaste. Dit argument is mij
nooit reoht duidelijk kunnen worden.
Mag ik dau geen glas wgn drinken,
omdat mgn overbuurman gewoon is,
zioh daar eiken avond aan te be
drinken Ik zie straks den vegeta
riër al komen, die mij verbiedt een
maal op een jaar te smullen aan een
patrijs, omdat er lekkerbekken zgn
die door te veel delioatessen hun
maag bederven en zioh allerlei akelige
kwalen op den hals laden.
Er is, vinden de niet onthouders,
wel wat overdrijving in de beweging en
zg zoeken het bewjjs daarvoor in de
besprekingen, die Gp hunne verga
deringen worden gehouden. Stelt de
afd. Rotterdam niet voor, om aaD de
Tweede Kamer te verzoeken, al de
vergunningen, die er in 1901 te veel
zgn, vervallen te verklaren? Dat zou
tooh waarlijk al te onbillijk zgn.
Mensohen, die nog maar weinig jaren
in het bezit zgn van een duur ge
koobte vergunning, zouden dan zoo
maar een twee drie broodelooa ge
maakt moeten worden? Mg dookt,
een Tweede Kamer die uit honderd
geheei-ODthouders bestond, zou daar
toe nog niet kunnen besluiten.
Ik zeg niet, dat er nietjveel te veel
kroegen zgn, maar ze zoo maar met I
De wedren over den Derby-prge
zou nu volgen. Ik behot f niet in eene
breedvoerige besohrgving van deze
gebeurtenis te treden en kan volstaan
met melding te maken van een paar
feiten uit de meest sensatie-verwek
kende Derby-raoe, welke er is ge
weest en die nooit vergeten zal worden
door hen, die het geluk hebben gehad
er ooggetuige van te zgn geweest. De
voorloopige korte beschouwing deed
meeningversterken,dat de favorietWin-
dermere de zege zou behalen. Bg
maakte dan ook een kranigen indruk
en deed veel verwachten.
Zenuwaohtig keek ik nsar Don
Pero. Ja, daar st<nd hg, maar wat
een treurig dier vergeleken bg de
andere renners! Ook zgnjookeywas
niets meer dan een stalknecht, maar
ik meende een glans vol zelfvertroH-
W6D uit zgne oogen te zien stralen
en een trek vol vastberadenheid op
zgn jongensaohtig gelaat te ont
dekken.
De renners bereikten den atart
zonder dat er iets merkwaardigs
voorviel. Nu kwam er een oponthoud.
Door mgn veldkgker kon ik zien dat
de favoriet veel last en moeite gaf.
Hg scheen blgkbaar te branden van
verlangen om af te gaan. Mgn paard
ik noemde hem mgn paard, omdat
ik gevoelde, dat mijn geheele beBtaan
afhing van zgn rijden stood zoo
kalm als .een lam aan den buiten
kant.
„Nu gaan zg afl" wordt er geroe
pen. Neen het is een valsohe start.
De favoriet is uitgebroken. Degenen
die op hem gewed hebben, staan be
vende van opwinding naast mg en
versoheidenen geven door een hoor
baar kreunen uiting aan hunne op
gewondenheid.
Nogmaals staat da starter voor ds
paarden en een oogenblik daarna
zien wij de witte vlag Daar beneden
gaan en weten wij dat de spannende
strijd is aangevangen.
In den beginne schijnen allen bij
elkaar te blijven, maar alB zij de
bocht van Tottenham bereiken begint
de favoriet aan het hoofd te komen.
Ik vestig mijne aandaoht op Don Pero,
hij is bijna de achterste. Als de bocht
genomen ie heeft Windermere een
goeden voorsprong.
„De favoriet wint!" „De favoriet is
de eerstel" aldus hoort men van alle
kantsn. Maar wie komt daaraan den
buitenkant langzuam opzetten? Zoo
waar ik leef, het is Don Perol Maar
wacht. De favoriet schijnt fijn positie
te behouden terwijl de paarden de
rechte baan ingaan. Maar Don Pero
blijft hangen en komt meer en meer
ter hoogte van den leider, terwijl zij
den eindpaal naderen.
„De favorietDe favoriet I" Deze
kreet weerklmkt in puijne ooren.
Tienduizenden stemmen schijnen zich
te vereenigen tot een ontzaglijk gebrul
alB de paarden den eindpaal naderen
•en het blauwe lint van Derby is weer
gewonnen.
Van de plek af waar wij staan is
het twijfelachtig welk paard gewon
nen heeft, maar het schijnt de favo
riet te zijn, ofschoon Don Pero dient
bij hem was. Eindelijk verschijnen
de nummers op het telegraaf bord.
16
24
4
In kon mijne oogen nauwelijks ge-
looven. Zestien is het nummer van
Pero, vier en twintig van Winder
mere, en vier dat van een anderen
outsider.
Overal heerschte eene doodsche
8tilte.Geen geestdrift, geen geschreeuw,
geen gejuich. Wanhoop staat op de
meeste gezichten rondom mij ie
lezen. Kindelgk wendt een van mijne
collega's zich iot mg.
„Wat moet dat beduiden Goody?
Gij weet er blijkbaar van."
„Dat beduidt," zeide ik, „besloten
een pennestreek doodmaken, zou
wat al te kras wezen. Billgker middel
zou zijn, vergunningen op te koopen
en ze dan te laten verloopen. Laat
men daartoe desnoods een millioen
vragen aan de Tweede Kamer en een
tweede millioen bijeenbrengen door
particuliere bg dragen en daarmee
vergunningen uit de wereld helpen.
Ja, ja, de strijd tegen den alcohol
wordt wel eens overdreven. Er jjjn
in Haarlem tal van vereenigingen en
personen, die hulp verleenen aan
23 aam vrouwen, zieker, zwakken en
herstellenden, in den vorm van geld,
kleeren, dekens, eetwaren ja, wat
niet al. Soms komt het voor, dat een
dokter het noodig vindt, dat een
zieke een weinig cognac gebruikt,
maar dat geven de vereenigingen,
noch de particulieren. „Cognac, foei,
verbeeld u, dat is immers alcohol en
alcohol is immer8 vergif!"
Neen pardoB, dat is hier medicijn I
Opium is zwaar vergif en we slikken
het tooh onder alierlei vormen. De
zelfde dame, die geen half flesohje
cognac aan een zieke zou willen
geven, zal er geen been in zien een
morphinepoeier in te nemen en het
gevaar van te verslaven aan morphine,
is nog heel wat grooter dan dat van
te gewennen aan aloohol.
Laat men bij alles tooh praktisch
blijven. Overdrijving maakt de beste
zaak belaohelgk. Ik heb eens in een
geheelonthouders almanak een verhaal
gelezen van een dronkaard, die «ioh
van de dwalingen zjjns weegs bekeerd
had en geheel onthouder was gewor
den. Op zekeren dag wordt de man
ziekde dokter aoht den een of
anderen alooholisohen drank nood
zakelijk voor zgn herstel, maar de
zieke weigert in te nemen. Geen
droppel drank mag meer over zgn
lippen komen en hoe de medious hem
ook tracht te versohalken door den
aloohol in anderen vorm te geven,
de man volhardt bg zgn beginsel en
gaat dood.
De almanak vond dat machtig mooi
om mij op hen te wreken, „dat als
gij eene goede voorspelling wilt. gij
dan bg mij moet zijn," en na deze
woorden begaf ik mg haastig naar
den paddock, waar ik Dixey zag om
ringd door eene menigte sportsmen,
die hem met vragen overstelpten.
Toen men bem eenigszins met rnst
begon te laten, trad ik op hem toe,
drukte hem de hand en wensohte
bem var. harte geluk. Hij genoot kalm
van jgu succes, want niemand had
Dixey ooit opgewondeo of uit het
veld geslagen gezien na eene over
winning of nederlaag.
„Ik dank je zeer voor je telegram,
waarde vriend," zeide ik in den loop
van het gesprek.
„Telegram? gaf hij ten antwoord
met eene verbaasde uitdrukking op
zgn gelaat. „Welk telegram
„Wel, je hebt mg geseind, dat je
paard son winnen."
„Wat ter wereld vertel je daar nu
Goody? Ik heb je totaal niets ge
seind."
„En ik heb het telegram bier bij
mij," zeide ik en zocht er naar in mijn
zak. Maar daar was het niet. Ik
troont in si mgne zakken, maar te
vergeefs. Ik bad bet zeker op het bu
reau laten liggen. Dixey begon te
lachen.
„Naar denk je dan, dat ik zulk een
onbekend pEard als winner bad aan
gewezen, als ik het niet van jou had
gehoord vroeg ik he», bijna ont
stemd.
„Si. niet zoo luid," zeide Dixey en
keek half verschrikt om sich heen.
„Je denkt, dat ik je geseind heb. Dat
ie eene vergissing, dat verzeker ik. je.1
Ik ben wel van plan geweest het te
doen, maar ik dacht toch dat het
maar beter zon zijn het niet te doen.
Dat is alles Goody, heusch.
Nu begieep ik het. Dixey had mij.
getelegrafeerd, maar wilde dit voor
niemand weten. Nu het was goed, ik
zou zijn geheim bewaren.
Na mijn terugkeer in Londen, be
gaf ik mij onmiddellijk nanr het kan
toor; ik zooht. overal, maar kon het
telegram niet vinden.
Ik beidde Simmons en zeide toen
hij binnengetreden was:
„Simmons, heb je het telegram ook
gezien, datje mij vanmorgen bracht?"
„Telegram mijnheer Ik heb u geen
telegram gebracht,
Verbar-sd staarde ik hem aan.
„Het is werkelgk waar mgnhee?.
Er is vanmorgen geen telegram voor
u gekomen,"
Ik kon mgn ooren nauwelijks ge-
looven. Er moest eene vergissing heb
ben plaats gehad. Eindelijk gaf ik bet
op dit raadsel te ontwarren en ging
naar de club.
Allen die daar waren wenschten mg
vol geestdrift geluk. Nadat wij in de
rooka«Jon hadden plaats genomen ver
telde ik mgn kennissen de geheele
geschiedenis. Eerst schonken zij mij
weinig geloof, tot dat Jimmy Berner
uitriepZeg Goody, zal ik je eens
vertellen wat het is beste vriend
een mooi geval vangeestes-telegrafie."
„Maar ik heb een telegram ont
vangen."
„Dat heb je je maar verbeeld, was
zijn antwoord dat staat er ook mee
in verband. Jij dacht aan Dixey,
Dixey rtaoht aan jou. Dixey dacht er
over om je een telegram te zenden.
Jij dacht dat je het kreegt. Voiid
tout
En dat is de ware geechiedeuis van
de wijze, waarop een gedachte tele-
grafisoh werd overgebracht.
BINNENLAND.
Naar men verneemt zal met 1 De
cember a s- door aankoop in eigen
dom «an H. M. de Koningin-Regen-
tes overgaan het aan hst Koninklijke
paleis aan het Noordeinde te 's Gra-
en noemde hem ik geioof een held;
anderen zullen hem een uilskuiken
en weer anderen een soort van zelf
moordenaar noemen. Mg dunkt, dat
hoe men hem ook noemt, het vast
staat, dat de man aan zgn prinoipe
is doodgegaan.
Er zgn zoo van die spreekwoor
den, die men wel van het aardrijk
zou willen zien verdwgnen. Daar is
om er maar eer. te noemen: „baas-
tige spoed is zelden goed." Blgkbaar
is dit een zeggen u:t den tgd, toen
nog niemand baast behoefde te heb
ben, toen alles met langzame kalmte
kon geschieden, den tgd van de hob
belende diligences en de sukkelende
trekschuiten. In onze dagen is spoed
noodzakelijk en haastige spoed nog
beter. Overhaaste spoed isnatuurigk
nooit aan te raden, maar daar ge
waagt het spreekwoord ook niet van.
Haastige spoed 1 Ik heb hooreu ver
luiden, dat die aan 't stadhuis ten op
ziohte van den bouw van de brug over
de Ringvaart niet betracht is gewor
den en dat juist in die dagen de
steenbakkers een soort van oombina
tie hebben gemaakt, die het natuurlgk
gevolg heeft gehad, dat de prijs van
de steenen gestegen is. Was men er
wa'. vlugger bij geweest, dan zou, be
weert mgn zegsman, de oude steen-
prjjs nog gegolden hebbenen dever-
hooging van zevenhonderd en vqftig
gulden niet noodig zgn geweest
Ik weet niet of het zoo j'b, ik zeg
maar wat ik gehoord heb. Maar dat
nu en dan de haastige spoed op het
stadhuis anders wordt bsgrepen, dan
door een gewoon huis- of tuin- of
keuken-burgermensoh, dat blgkt wel
hieruit, dat maanden geleden door
de hoeren Van den Arend en van
der Steur een oonoessie-aanvraag is
ingediend voor een eleotrisohe tram
van Haarlem naar Zandvoort, die nog
□iet in den Raad is gekomen.
Is het niet wonderlqk dat juist een
venhage grenzende hnis, thans be
woond door'den eigenaar, den minister
van staat mr. J. Heemskerk Az. Een
bepaalde bestemming zal voorloopig
aan dat huis ua de eigendomsover
dracht niet worden gegeven.
Van de beurs gedrongen.
De effeotenhoek van de beur." te
Amsterdam verkeerde Vrgdag in op
winding over het feit, dat een oom-
miesionrair in effecten, S. G. K.,per
oiroulaire aan de oliënteelein de pro
vincie heeft aangeboden haar zonder
berekening vau provisie te bedienen.
Het einde wae, dat de man onder
groet lawaai de beurs werd afge
drongen.
In aansluiting met het bericht
over een paar amsterdamscbe knapen,
die op avontuur uit naar Muiden zijn
gewandeld en daar den nacht buiten
doorbrachten, kan de Amst. Cl. nog
het volgende mededeelen
Het 12-jarig zoontje van den heer
R. verzamelde worsten, in een
diiartoe. door he» bestemd kistje.
Aan een kameraadje vertelde hij, dat
dit z*n proviand waa als hg eenmaal
buiten in een bosch ging leven, waar
toe nij den kaaaeraad uituoodii'de.
Deze vond bel wel aardig maar
zei dat z'n ouders zoo ongerust zou
den wordeD als meeging.
Het zoontje van den heer L. B.
echter had er wel ooren naar, of min
stens gelijktijdig dezelfde plannen en
daarom schreef hij eergieter aan zijn
vader een brief, waarin hij zeide nooit
meer thuis te sullen komen. Dit was
taal zooals alleen de heiden van Jules
Verne en Aïioard spraken en onder
diepzinnige oeapiegeÜDgen over deze
onderwerpen hunner jongensvereeni-
i'iug, roaakten zij van hun halven
dag vacantie gebruik om naar Muiden
te wandelen.
Hier zouden zij onder God's vrijen
hemel overnachten. Wel regende het
een beetje maar de woudloopers
hadden immers ook wel erger tegeD
spoeden dan regen gehad Zij legden
zich dus in het natte gras te rusten,
zoo dicht mogelgk bij elkaar, met
hun hoofden onder een bo9kenzeiltje.
Van slapen kwam niet veel. Met dikke
stralen^ viel de regen neer en bij dit
eentonige gekletter hoorden zg nu
en dan verdachts geluiden, guodat
het hun onmogelijk was langer te
blijven liggen. Daarom besloten zij
de wildernis tqdelijk vaarwel te zeggen
en weer naar Amsterdam te gaan.-
Zwijgend, druipend, doornat, bibbe
rend van kou stapten ze vooit, ang
stig naar een kerkhof ziende, dat zij
voorbg moesten, 't Was nacht. Je
kon nooit weten. Eu waarachtig
daar zagen ze een magere gedaante
met twee dreigend uitgestoken armen
en een lichtje op het niet al tegoed
zichtbare hoofd.
Geen wonder dat onze helden voor
dezen roodhuid de vlucht namen.
Toi-n zij omzagen brandde het lichtje
nog. Dit spook was intussohen niets
anders dan een vogelverschrikker en
de vreemdsoortige illuminatie een
aardigheid of misschien wel een vei
ligheidsmaatregelvan een daarwonend
veehouder.
Nog nooit hadden de twee zoo ver
langd naar het opgaan der zon
en toen deze de böse Buben bescheen,
hielden zij krijgsraad om te overleg
gen wat hun te doen stond. Thuis
«ou hun waarschijnlijk een flinke
kastijding wachten en zoo duurde bet
een zeer langen tijd, voordat zij zich
in de stac durfden vertoon en.
Omstreeks 9 uur werden zij door
een meisje gezieB in de Plantage. Zij
waarschuwde de broers van R. die
onmiddellijk op fietsen het tweetal
letterlijk insloten en gevangen namen.
De neer B. was toen juist bij den
hooidcommissaris om dezen te ver-
etecirieche tram, die zoo hard kan
loopen, zoolang onderweg blgft Wat
meer electrieiteit, heeren van 't stad
huis, als Ik u verzoeken mag 1
Praat men wien ge wilt over wat
ge wilt, tien tegen een, dat de con
versatie binnen een half uar loopt
over de slechte tgden. We klagen er
allemaal over, fabrikanten en koop
lieden, omdat ze veel geringer winst
maken dan vroeger, ambtenaren,
omdat de promotie zoo sleoht is
allen gezamenlijk omdat de eischen
van het leven steeds klimmen in ge
zelschap met het oijfer der belastin
gen. Kortom, door de heele maat-
sohappg klinkt éen groote weeklacht
over die booze tgden.
Er zal dus wel iets van aan wezen,
maar de eohnld ligt niet aan de tijds
omstandigheden alleen, ze ligt voor
een groot deel ook wel degelgk aan
de mensohen van dezen tgd. Er is
soms een gebrek aan gver en aan
werklust, waarover men zieh ver
wonderen moet. Verleden jaar schreef
de Koninklijke liedertalel Zang en
Vriendaohap een wedstrijd uit voor
het beste vierstemmig mannensoor,
met hollandsohen tekst. Geen enkele
beperkende voorwaarde was gema -kt
dan dat het zoo- en zooveel minuten
moest duren. De prgs was een me
daille ter waarde van floO of dat
bedrag aan geld en bovendien een
som van f100.
Den eersten keer kwamen er vier
en veertig inzendingen in. Ik kan
me zoo begrijpen, dat de jury met
eenigen sohrik naar den stapel heeft
zitten kijken, denkende„wanneer
komen we daar doorheen I Wat
zullen we een moeite hebben om uit
zoo'n rgkdom een keus te doen 1"
Helaas, de moeite bleek niet groot.
Bij den eersten oogopslag zagen de
deskundigen, dat het ingezondene
niet veel om 't lgf had. Sommige in
zenders naaien een loopje met de
zoeken de vormisting naar de politie
in andere plaatsen te doen telegra
feeren.
De jongens zullen voortaan hun
heldei. niet meer imiteeren. Alls?
ontbreekt hier wild, roodhuiden, af
gronden en wouden. En dan gaat de
aardigheid er gauw af.
Bij loting.
In de vorige te Hilversum gehou
den raadszitting werden bg herstem
ming voor de verkiezing van een
wethouder 6 stemmeo uitgebracht op
den aftredeDden weth. den heer J. C.
Gülsoher. 6 stemmen op den heer C.
W. Wüstenhof en 1 blanoo, waarna
de laatste door het lot tot wethouder
benoemd werd.
De heer Wüstenhoff, er op gewezen
zgnde dat in s'rgd met een artikel
vart de gemeentewet gehandeld was
doordat bij zelf aan de stemming deel
genomen had, heeft in een sohrgven
aan de raadsleden medegedeeld dat hij!
blanco gestemd had, dooh tevens, dal
hg wegens deze onzuivere stemming
zgn wethoodersohap neerlegde.
Daarom had Vrgdag weer eene
raadszitting plaats, waarin de beide
heereD weder ieder 5 stemmen op
zich vereenigdeD.
Bij loting werd thans de heer Gül
soher als wethouder aangewezen.
De Hembrng.
Bg het gemeentebestuur van Zaan
dam is ingekomen een stratenplan
voor bebouwing van rgksgrond aan
de Hembrug. Dit plan, voorloopig
bedoelende de stichtivg van 256 werk
manswoningen, gaat uit van de co
operatieve bouwvereeniging Wilhel-
mina, gevestigd te Zaandam. Uitvoer
ders zgn de heeren J. A. G. van der
Steur bouwkundig ingenieur en
Tjeerd Kuipers.
De gearresteerde in zake den broe
dertwist in het Koningsbode te 'a Gra-
venhage i* Donderdagavond op vrge:
voeten gesteld, nadat proces verbaali
was opgemaakt ter zat.e van demis
handeling, die voldoende zou bewezen
zgn. Het wordt eohter met grond be-
twgfeld, of de dood van zgn broeder-
gevolg is van het toegebrachte licha
melijk letsel. De familie van den ge
storvene heeft reeds verlof bekomen
om het Igk te doen begraven.
Men meldt uit Dantumadeel vau
17 Septembei
Hedenmiddag verscheen de justitie
uit Leeuwarden alhier, teneinde een
onderzoek in te stellen nanr het plotd
seliag overlijden van den arbeider E.
M. de J. te Broek onder Akkerwoude!
die vermoedelgk door doodslag is over-;
lt den.
Pers Overzicht
Nederland en Japan.
Onder dit opsohrift bevat het Hbld
het volgende
In eenige onzer bladen wordt reeds
de alarmklok geluid ov-r het gevaar
dat ons in bel verre Oosten dreigt,;
van de zijde van Japan.
Spanje heeft daar bezittingen, die
tussohen onze koloniën en de Japan-
sohe wateren liggen en is in de laatste
weken geroepen geworden daarheen
een deel der troepen ie zenden dié
het zoo hoog noodig neeft in Wesw
lndië, op Cuba. Op de Philippgnsohe
eilanden heeft het nu eveneen^
met opstandelingen te kampen en,
naar beweerd wordt, zijn deze doof
Japan opgestookt. Dat is dan een
eerste stap van de Japansohe buiten-
landsche politiek het verdrgven de:
Europeanen uit Oost-Azië. Na Spanje
komt Nederland aan de beurt en
eerste beginselen der oompositieleeri
anderen gaven blgk van volslagen ar
moede aan eigen idees. Ten slotte
werd aan een dat vrij goed, maar dat
toch nog niet best wac, een aanmoe
digingsprijs toegekend en de prijs<
vraag opnieuw uitgeschreven.
Nu fcwamen er twee en twintig
inzendingen. Ik zal er maar niet op
drukken, dat in beide gevallen het
aantal deelnemers een veelvoud
vormde van elf, maar gezegd moet
worden, dat de Elf Maal Twee rog
sleohter werk leverden, dan de EU
Maal Vier. Het eenige, dat nog
waarde had, voldeed niet aan het
vo'-rsenrift omtrent den omvang.
We klagen allemaal o.er de-lecbJe
tijden en de musici klagen mee* „F?
zgn", zeggen zij. „te veel men?chen
in ons vak en zelfs de treurigste
beunhaas neemt nog een stuk van
de varkensvellen mee." Maar wai.r
zijn die klagers gebleven nu er twee
honderd en vijftig gulden te verdie
nen was Ze tebben hun gemak
gehouden en niet mee gedaan. Anders
zou de prijsvraag wel een anderen
uit-lag hebben gehad.
Hoeveel tijd een componist, die
zich geïnspireerd voelt, wel noodig
zou hebben om een koor£ te schrijven
zooals verlangd werd?
Ik heb het hooren schatten op een
paar dageD. Dat is honderd vijf en
twintig gulden per dag. In vertrou
wen wil ik u mededeelen, waarde
lezer, dat ic zooveel met het schrijven
van mijn Zaterdagavondpraatjes niet
verdien. Voor elk heb ik oirca drie
uur nooiig, dat zou dus, den werkdag
op tien uur gerekend, f37,50 moeten
wezen, 't Is om van te watertanden
Zou men dan, dit nagaande, niet
mogen zeggen dat de tgden: sleoht
kunnen wezen, maar dat de ijver van
de menschen toch ook dikwijls te
wenschen overlaat?
FIDELIO.
