EEN GRIL.
Godfried Lamport woonde sedert
een halljaar in Hamburg en wel in
den voornamen Jangfemstieg. Vroe
ger had hg gewoond in Bergedorf
aan de Elbe, .tig was rgk en zonder
bezigheden, weduwnaar en vader van
een allerliefste huwbare dochter die
pas voor eenige weken haar twintig
ste jaar was ingetreden.
aandienen. Klsra ontving den jongen bg bet aanzien, dat de jongen
man dadelijk en niet zoodra had de
dienstbode de deur achter hem ge
sloten of de jonge lieden vlogen
stralend van vreugde in elkanders
armen en kusten en liefkoosden elkaar,
dat het een lust was.
Eindelijk maakte zg zich uit de
armen van den geliefde los en vroeg
half laohend en hall verbaasd:
„Waar kom je tooh zoo onverwaoht
vandaan Je bent je reis om de
wereld tooh al voor tien degen be-
Vader en dochter vormden in hun gonnen 1 Ik dacht, dat je minstens al
uiterlyk een bgna komisohe tegen- ;jn Rf0 Janeiro of Buenos-Ayrte
stelling. De vader was kort, dik, metwaart.''
Da korten tgd in de golven wegzonk.
Ofsohocn de verongelukte een der
traagste jongens uit den omtrek was en
het ongeluk door zgn eigen schuld had
veroorzaakt. giDg deze dood hem zoo
aan het har', alsof hij er zelf sohuld aan
had. Sedert dat oogenblik vervolgde
hem de strakke smeekende blik van
den knaap en kon hg het in z'n ge
boorteplaats niet langer uithouden.
Hg vertrok naar Hamburg en hier
begonnen de zonderlinge lichaams
oefeningen. Sedert dat oogenblik
zooht hg zioh tegenover de mensoh-
heid verdienstelijk te maken en zoo
©enigszins gebogen beenen en z'n j kom van Wgk op het eiland mogelijk een mensch uit brand of uit
glad vol gezioht had een bordeaux
kleurtje. De dochter had eeu rijzige
gestalte van zeldzame welgemaakt
heid, en een verrukkelijk madonna-
gezicht.
Sedert vier maanden kende geheel
Hamburg vader Lampert. Enkelen
hielden hem voor een origineel, de
meesten voor half gek. Deze eenigs-
zins kwalgk riekende qu&iifioatie
dankte Lampert aan z'n zonderlinge
levenswijze. Sedert zijn aankomst in
Hamburg hield hij zioh nl. bezig met
alle mogelgke liohaamsoetsningen.
PreoieB om zes uur 's morgens stond
bij op, dronk z'n koflio en vermaakte
zich dan van half seven tot achtuur
met kamer-gymnastiek. Dan was het
lang verbeide oogenblik aaDgebreken,
dat de zweminrichting geopend werd
en stortte hij zich in 't water. Zoo
haastig mogelgk kleedde hg zioh dan
weer aan en begon een afstandsloop
van een vol uur door de straten van de
stad. Hiermede was de voormiddag
vol. 's Namiddags van drie tot vijf
unr maakte hij de exercitiën der
brandweer mee, en wel voornamelijk
die, welke tot redding van menBchen
levens dienden.
In de vrijstad kon het hem toen
nog gelukken voor geld en goede
woorden bg de oefeningen geduld te
worden.
D.t ging maanden lang goed en
wel tot hg eens het was zgo
vgftigste verjaardag het geheele
corps zoo overvloedig op wgn en
groo onthaalde, dat allen geheel dron
ken werden. Twist, gezang en vreug-
degebrul wisselden elkaar zoolang af,
tot de oommandant er de lucht van
k'eeg en een einde maakte aan het
sohandaal. Nu was het met de waar
digheid van brandweerman van onzen
heli gedaan Doch hg troostte zioh
met de gedaohte, dat hij genoeg had
geleerd om, indien er ergens brand
uitbrak als redder in de ure des ge-
vaars te kunnen optreden. Eiken
avond wandelde hg daarom in de
straten van Hamburg om iDgeval van
nood bij de band te zgn.
Tot z'n spijt waa het geluk hem
aiet gunstig. Brandde het in 't noor
den van de stad, dan was hij jaist in 't
zuiden, viel er eens iemand in de vele
.Flethen'die door de stad loopen.
dan was hg toevallig buiten op de
Elbe, en verdronk iemand in de ha
ven, dan was bij aan de Alster. Hij
had oogenblikken van vertwijfeling,
z'n gelaatskleur werd een tintje hoo-
ger, eu z'n taille een duim dunner.
Evenwel verweet Klara, z'n flinke
doohter hem zijn zonderlinge ge
woonten niet, d oh beklaagde hem
in stilte.
Het sloeg drie uur en Lampert
was a a gewoonlijk op weg naar het
exeroiue-terrein der brandweerwant
mooht hg de oefeningen tot z'n ver
driet niet meer meemaken, tooh kon
hg die nog bcj wonen als toeBohouwer
en oriticus.
Nauwelijks was bij om den hoek
verdwenen, of een jong, rijk Ham
burger, Karl Petersen, begaf zioh
naar het def ige huis van Lampert
en liet zich bij de dochter des buizes
Föbr
„En dat noem je een reis om de
wereld Zjj lachte hartelgk.
Ja, verder wou het niet. Ik moeet
met alle geweld naar je terug. Ik
had er een voorgevoel van, dat je
vader er iets mee voorhad om mg
zoo dringend een reis om de wereld
aan te bevelen."'
Klara's gelaat werd ernstiger.
„Je voorgevoel heeft je niet bedro
gen."
„Is er wat aan de hand
„Papa heeft over m'n hand beBobikt
onmiddellijk na je vertrek."
„Och kom, weer een gril*.
„Ik moet trouwen met een Berlij-kend naar den grond, dan kwam er
ner, een oud heer, dien papa als een I een ondeugend lachje op z'n gezicht
flink man van zaken heeft leerenen terwijl hij naast Klara ging zit-
kecnen. Van een huwelijk met u wil ten, zeide lij: "Nu, dat zal heel gauw
het water te redden.
Toen Kb ra zoover met hoar verhaal
gevorderd was, sprong Petersen op
en riep„Maar dat is krankzinnig
heid 1"
„Maar Karei I"
„Nu ja laten wij zeggen een
grilEn om zoo iemand zou ik mijn
levensgeluk moeten prijsgeven
Nooit l1'
„Vader zal z'n rust eu z'n even-
wiohl eerst terugvinden, als het hem
gelukt iemand van een zekeren dood
te redden. Maar wanneer zal dat ge
beuren Zij zuchte diep en treurig.
Petersen zag een oogenblik naden-
bg absoluut niets weten."
„Hg houdt dus nog altgd vast aan
't idee, om zgn dochter een man
te gevendie zich een bepaald
beroep gekozen beeft?"
„Meer dan ooit."
„'tls om te lachen. Ik, een der
rijkste jongelieden uit Hamburg, moet
een beroep kiezen? M'n God, er zijn
zooveel jongelai zonder middelen,
dat bet zonde zou zgn als ik bun,
op welk gebied ook, oonourrentie
ging aandoen. Je moet me niet kwa
lgk nemen, maar je vader is in den
laatsten tgd meer dan zonderling ge
worden."
„Oordeel niet te streng. Tout oom-
preadre est tout pardonner!"
Ja. maar ik begrijp en vergeef
niets."
„Hoor dan eens, wat hij mij on
middellijk na je vertrek mededeelde,
en waarop z'n verlangen gegrond
was."
Zg namen plaa's op een sofa en
Klara vertelde hem de volgende voor
vallen nit haars vaders leven
Zgn vader was vroeg ges>orTen,
en de moeder bedierf hem in den
grond. Daarom bezat hg', eenmaal
man geworden, lust noch krachtom
zioh een beroep te kiezen, waartoe
hem trouwens niets noodzaakte, want
hg had een groot vermogen van zgn
ouders geërfd. Zoo verliep het eene
jaar Da bet andere, en de marteling
der verveling werd hem hoe laDger
hoe ondragelijker. Altijd weer nam
hij zioh voor zich een werkkring te
kiezen om het knagend gevoel der
ontevredenheid en verveling te ver
drijven, doch te vergeefs, hg kwam
tot geen besluit; bet ontbrak hem
aan energie. De tuin van zijn huis
in Bergedorf grensde onmiJdellijk
aan de Elbe en een fraai roeibootje
lag steeds aan den oever.
Een maj-nd ongeveer voor z'n ver
trek uit Bergedorf wandelde bg eens
in z n grooten tuin, toen plotseling
een hulpgeroep z'n oor trof. Hij ijlde
naar den vloed en zag, hoe midden
in het water een jongen naast een
omgeslagen boot met de golven wor
stelde. Eerst toen hg zijn eigen boot
wilde losmaken, ontdekte hg dat de
omgeslagen boot zgn eigendom was.
Geen menaoh was er in de nabijheid
en geen andere boot e* hg
kon niet zwemmen. Zoo moest
HAAI11EME1! HALLETJES.
Est Zatsriagsvondpraatj^.
cccxm.
Wij Noordhollanders zijn koud,
blijven koud en zullen nooit anders
dan koud worden, als de kikkers in
onze slooten. Er moet heel wat ge
beuren, wannoer wg uit de plooi ra
ken. De wereld draait en wij sohik-
ken ons er inin Konstantinopel
worden Armeniërs doodgeslagen, wij
kunnen het niet helpen er zijn ver
kiezingen in onze eigen stad, nou
goed, er zijc verkiezingen Als Mr.
Farnoombe Sanders niet overleden
was, dan zouden er geen verki -zin
gen wezen en als Mr. 't Hooit
met bedankt had, voor den gemeen
teraad ook niet Maar de eeu is wel
overleden en de ander heelt wèl be
dankt, dus waren er nu wèl verkie
zingen Ook goed
Wanneer een vreemdeling Dinsdag-
mo.gi-n op het stadhuis de Halsen
waa komen kijken en hg had ge
vraagdwat doen tooh al die zwij
gende menscben, die daar ernstig en
Bomber eon kamer instappen, om er
een oogenblik later even zwggend,
ernstig en somber weer uit te komen,
en zoo haastig mogelgk weer te ver
dwgnen, dan zou het antwoord„er
ia verkiezing", hem denkelgk met ver
bazing hebben vervuld.
Bg ons in Noordholland lgkt niets
zoozeer op etn begrafenis als een
verkiezing. Deftig en stemmig komen
de kiezers, mannetje voor mannetje
het stadhuis in, sommigen voor de j
gelegenheid met den hoogen hoed
op deftig en stemmig komen ze
„de kamer binnen en naderen het'
st-mbureau Stemmig leest de voor-1
zitter den naam en, het nummer van j
den kiezer, van hetoouvert af met,
een hoogst ernstig gezioht werpt dei
kiezer zgn biljet in de bus en deftig j
en stemmig maakt hij rechtsomkeert.
Als hg de stadbuisdeur uit is, kan
hij zioh erop beroemen, geen woord
teveel te hebben gezegd, want hij
heeft beelemaal niets gezegd
Nu komt de Woensdagmorgen,
oogenbl'k van het depouilleeren der
stembriefjes. Nu zal de kiesgerech
tigde bevolking dan tooh eens warm
worden! Ja waarlgk, de groote zaal
h v 1 mecsoben. Vergis u niet, dat
zijn trouwlustigen, bruiden en brui.
goms met vaders, moeders, getuigens
ooms, tantes, neven en niohten.
broers en zusters, vrienden en ken
nissen, de meesten niet kiezers en
ik maak me sterk, dat menig hunner
niet eens weet wat die hecren daar
aan die gr-.>ote tafel in de tweede
klasse trouwkamer uitvoeren. De
eenige die er ronddwaalt is een ver
slaggever die op de hoogte moet
big ven, van tgd tot tgd een ambte
naar van de secretarie, die komt
kijken hoe 't er mee staat en de
bode, die wel eens weten wil, wien bij
voortaan in de Raadszittingen een
glas water en de presentielijst zal
hebben aan te bieden, met en bene
vens twee man publiekziedaar de
geheele belangstelling, die uitgaat
van de veertienhonderd aoht en taoh
tig mensohen, die Dinsdag gestemd
hebben.
Wg Noordhollanders worden niet
gauw warm. Vau onze 2900 kiezers
zijn er veertien honderd zel'B zóo kond
gebieven, dat ze in 't geheel niet zijn
komen stemmen en we zijn daar
zoo aan gewoon, dat we van bet aantal
uitgebraohte stemmen gewagende, nog
durven spreken van een „mooie op
komst." Is het niet of, in weerwil
van kiesvereenigingen, van strooibil
jetten en luidruchtige adverteutiën,
de quaestie of meneer A. of meneer
B. gekozen wordt, ons au fond zoo
koud Lat als ja 't hooge woord
moet er maar uit z o koud laat
als eeu hondenneus? Van warme be
langstelling geen spoor, noch van
spanning over den vermoedelgken
afloop, behalve denkelgk bg de can
didaten, die afwaohten wat al deze
koele kiezers over hen hebben be
schikt. Ik ontmoette Woensdag te
half drie iemand, die nogal doorgaat
„Is dat uw laatste woord V'
Dit klonk zóo ernstig en zoo drei
gend, dat Lampeit er sleobts met
moeite kon uitbnngec „M'n laatste
woord
„Goed. Draag daD de gevolger
Lsmpert's gez ebt werd violetkleu
rig van echr.k over den somberen
en dreigenden toonwaarop Pe
tersen gesproken had.
Deze was naar het balkonvenster
der kamer gegaan, opende dit en
stapte op bet balkou, waaronder de
Alster ruischte.
„Tot weerzier b in een betere wereld!"
Bij deze woorden wierp Petersen
zich over de balustrade en dadelijk
hierop sloten de golven van da Al-
ster zich boven hem.
Een oogerblik siond Lampert als
een sleenen beeld, dan echter straalde
plotseling z'n gezicht vas vreugde.
Ia een oogwenk had hij zich ontdaan
van jas en schoenen, vervolgens liep
hij naar het balkon en dook in den
vloed. Tezellder tijd kwam Petersen
in zijn nabijheid bovendrijven en met
een vroolijk fnuiveo en blazen maakte
Lampert zioh van den zelfmoordenaar
meester. Schijnbaar trachtte deze
zich aan z'n redder te ontwringen
terwijl bg in werkelijkheid naar den
oever zwom, die in weiaige minuten
dcor beiden gelukkig bereikt werd.
De beide vriendinnen waren reeds bij
den eersten plomp in bet water ver
schrikt naar den oever gesneld,
doch terwijl Francisca bevend dit
ongewoon schouwspel bijwoonde,
werd Klara's gezicht door een uit
drukking van vreugde verhelderd,
toen zij oatdekte wat er gaande was.
Druipend van 't water zag Lampert
met een gevoel van tot dusverre on-
gebeurec."
„Wat wil je dan doen
„Ik wil uw vader z'n rust hergeven
en ui'n geluk veroveren."
Zij zag vol vertrouwt-n, hoewel vra
gend naar haar gelbfde. Deze ech
ter antwoordde, haar gedaohte radend:
„Ik kan je nu nog nieis zeggen,maar'gekende vreugde op den geredde
ik smeek je mg te vertrouwen en mg reer, dien bij maar niet losliet.
te helpen. Ik zal zorgen, dat je mor
gen een uitnoodiging van je vriendin
en m'n tante Franoisoa Petersen ont
vangt. Ik verzoek je driDgend het
zoo te schikken, dat je vader je ver
gezelt. Het overige neem ik voor mjjn
rekening."
,Zeg dan toch, wat je van plan ben1"
Karl echter zag met een somber
gelaat naar z'n redder en vroeg:
„Waarom hebt ge mij gered Dit
was niet noodig 1 Ik wil niet langer
leven, en van daag nog spring ik in
de Elbe!"
„N- en dce dat nietriep Lampert
verschrikt, vol vrees dat z'n reddings
Als het mislukt, is onze positie nog werk op deze wijze te niet zou worden
haohelgker dan vroeger!" (gedaan.
„Vraag niets meer. Vertrouw miji „Heeft u dan berouw over uw wei-
„Waarom moet ik u meer vertrou
wen, dan gij mg!"
„Ik zal een goede dokter voor je
vader wezen, laat dat je nu voldoende
zijn."
Bij bleef standvastig ondanks alle
smerkingen en verliet het buis zonder
iets naders omtrent z'p plan te
zeggen.
De villa van tante Petersen, die de
familie zeu uitnoodigen, waBeeofs-uai
en kostbaar landgoed, aan drie zgden
omringd door de prachtigste turnen,
terwgl de vierde, de achterzijde, on
middellijk beepoeld werd door de
Alster.
een der vertrekken van villa
Petereen op de eerste verdieping, had
den volgenden namiddag een ont
moeting plaats van Godfried Lam-
prrt en Karl Petersen, terwijl Klara
in gespannen verwaohting in den tuin
wandelde.
Petersen had met een zacht lijntje
beproefd Lampert tot andere gedaon-
ten te brengen. Maar alles wat bij
deed, was vruchteloos.
„U wilt mij uw doohter dus vol
strekt niet tot vrouw geven riep
Petersen, schijnbaar het gesprek
moede en zeer opgewonden.
„Nooit, nooitriep Lampert be
slist.
„M'nheer, wees toch verstandig 1"
„Dat gaat onmogelijk 1"
„Dat zou een groot ongeluk sijn
„Geen danken aan
„U is wat opgewonden. Ais u mis
schien wat kalmer kon zijn, dan
Dm zeg iir nogmaah: nooit, nnoitl"
voor iemand, die veel belang t-telt in
de publieke zaak en die mij kalmpjes
vroeg„O ja, hoe is 't afgeloopen
raet de verkiezing?" Ea dat terwijl
alles ai sinds een paar uur was af
geloopen en de u.tslag even lang
voor de ramen van de sigarenwin
kels hing
Ik verlang stellig niet naar de ame-
rikaansche of franeche verKieziagen,
waarbjj klappen vallen dat het zoo
klinkt, de partijen elkaar uitmaken
voor al w<;t ieelijk ie en velen er geen
been in zien, om door omkooperi],
knoeierij on allerlei intriges, den
candidaat van de weerpartij het voetje
te lichten. Zro'n warmte bij de ver
kiezingen verecnrceit te veel alle de
gelijkheid, eerlijkheid en gi ede trouw.
Maar aan die warmtegraad zijn wij
Noordhollanders zeker nog lang niet
toe vóórdat we die naderen, kan de
thermometer nog he?lwat rijzen.
Het volgende jaar komen er een
heele pardj kiezers bij, hoeveel welen
we nog niet, maar 't zal naar ieders
meening een heele verzameling we
zen. Zullen zij er de warmte inbrengen?
Zal hun enthousiasme vau nieuwe
kiezers ons oudjes ook aansteken met
een opwekken lot geeetdrift?Ik hoop
het, (want de koelheid bij't stemmen
wijst op afwezigheid van belangstel
ling in de publieke zaak) maar ge-
iooven doe ik bet voorshands nog
niet. De kikkers in onze slooten
komen luid kwakend aan de opper
vlakte van 't water, wanneer er plot
seling een steen in komt plonsen,
maar een oogsnblik daarna zijn ze
wter doodstil. Zoo is ook de Noord-
hollamhche kiezereen oogenblik
gee:t h.Ö. teekeu van leven, maar dan
zwijgt hg weer als een steen en werpt
zijn briefje in de Btembus met een
gezicht, alsof het de verkiezing gold
van een doodgraver
Het Bestuur van den kinderspeel
tuin heeft dezen middag, Zaterdag
middag, de leden bijeengeroepen om
i te besluiten lot het ophc ffen van den
gering
I „Hm"
„U zept niets? Goed. Dan spring
ik er dadelijk weer iD."
„HaltHé 1" riep de ontrette redder
en hield den oogenechijnigk volslagen
wanhopige krampachtig vast. „Óm
godswil, blijf hier I Eenmaal gered is
uoh genoeg 1"
„Heeft u berouw over uw weige-
riug?"
„Ja ik heb er berouw over."
„U geeft mij uw dochter?"
„In Godsnaam ja!"
Met een uitroep van vreugde snelde
Petersen, zoo nat als een poedel naar
de dames. Doch deze namen laohend
de vlucht. Bg gebrek aan beter, om
armde Petereen toen z'n toekomatigen
schoonvader, die hem met trois aan
z'n natte borst drukte.
Sedert dit oogenblik was Lampert
van z'n gril om den levens;edder te
ppelen, genezen. Hij had z'n denk
beeldige sohuld uitgeboet en leefde
na dien tijd als een verstandig man.
Toen Klara later haar gelief.ie dit
gevaarlijk spel verweet, lachte deze
er hartelijk om en fluisterde: „Geen
nood. Ik heb dikwijls prijzen met
zwemmen gewonnen 1 Maar in 's he
mels naam, laat je vader er nietvan
meraen."
Lampert beeft dit ook nooit ver
nomen. Hg hield van Petersen met
een foort vaderlijke genegenheid en
hij zou z'n eo'aoonzoon voor den be3ien
mensca ter wereld nebben gehouden
700 deze sleobts een vak had ge
kozen.
tuin. l'eDzij op het laatste oogen
blik nog iemand is aangetroffen in
een royale bui, die er eenige tientjes
's jaars aan besteden wil, zal op dit
momeDt de eerste eu eenige Haar-
lemsche kinderspeeltuin zacht en kalm
zijn over.eden.
Hiermede verdwijnt de laatste der
scheppingen van den heer D. de
Clercq. Volksbelang, de openbare
leeszaal en de radicale kiesvereeniging
zgn den speeltuin ui in 't koele graf
voorgegaan en dat de speeltuin nog
't langst van de drie heeft geleefd,
zal wel hierdoor wezeD, dat hij het
minst van alten een kleurijehad. De
speeltuin was een zuiver gevolg van
Daan de Clercqe goed hart, zonder
eenig politiek versiersel, een van die
instellingen, waarvoor hij met zijn
trouwhartig gezicht en zijn prettigen
lach, zoo overredend bedelen kon.
„Och toe, Lat ik je nou maar op
schrijven ais oontribueerend lid't
kost je maar een gulden en je doet
ei den kinderen zoo'n geDot mee.
De stampers hebben niks om mee te
spelen, geen hoepel, geen tol, geen
bul en dun volgde er een van
zijn Bociaal-economisohe beschouwin
gen die gewoonlijk meer aan
zijn warm hart, dan aan zijn koel
verstand hun ontstaan te danken
hadden.
Intusachen, de speeltuin gaat of is
ter ziele, 't I* nu de tgd niet, om
nog eens te bepraten of bij noodig
was of niet. D.u hij overleden is bij
vebrek aan wat men met een koene
beeldspraak „blinkenden adem" zou
kunnen noemen, bewijst alleen, dat
het publick althans nero onnoodig
vond. De kinderen voor wiö hij be
stemd was, hebben dat gevoelen nooit
gedeeldze hadden schik er in en
vroegen in 't voorjaar, wanneer ze den
Directeur zagen„meneer, wanneer
kunnen we weer eeriB spelen een
bewijs, dat het gereglementeerde spel
hen niet afsohrikte om mee te doen,
zooals het naar 't schijnt, vele be
middelde ingezetenen heeft belet om
iets in de kosten bij te dragen.
Misschien hebben sommige voor
BINNENLAND,
Hof belicht
H. M. de Koningin-Regentes ver
trok Vrijdagmorgen om 9,3 uur per
salon?gtuig van de H. IJ. S. M. van
Apeldoorn naar Bentheim het jong
ste prinsesje van Bantheim een'paar
dagen op het Lro vertoefd hebbende
keerde tegelijkertijd huiswaarts.
Te Hengelo ging H. M. met gevolg
in een extra trein over.
Om 6,43 uur kwam H. M. weder
te Apeldoorn aan.
Zoowel bg het vertrek als bij de
aankomst van H. M. bevond zich de
burgemeesier, de heer mr. J. A. van
Hasselt aan het station.
De studiën van H. M. de Koningin
zgn thans zoo ver gevorderd, dat
Haar gouverneur dr. Saiverda de
Gra^e aan het einde derer maand
zgoe leerlinge gaat verlaten eu zioh
te Leiden als dooent gaat vestigeD.
Lombok.
De correspondent te Batavia der
N. li. Cl. seinde onder dagteekening
van Vrgdag:
De vijand heett Laboean Hadji op
L mbok ingesloten.
Naar het Dbd. verneemt is het
richt van de Rei. dat de heer mr.
C, A. van der Kemp zijn ontslag alp
lid van Gedeputeerde S»ten van
Zuid-Holland heeft genomen, voor
barig.
Wel V.0U, naar van goederhand
werd te kennen gegeven, de heer v.
d. Kemp het voornemen aan den dag
hebben gelegd om in de najaarsver
gadering der Staten van Zuid-Hol
land genoemde betrekking met het
oog op zgn gezondbeidstoestind neer
te leggeD, maar tot dusver is bet
verzoek daartoe bg de Staten niet
ingezonden.
Vt lgens den correspondent van de
Times te Konstantinopel heeit de
Turksche regeering hesloten geen
Griekscb, NederLndcch of Ameri-
kaanech oorlogsschip in de Dardanel-
len toe te laten. De Weensche Tele
graphische Korrespóndent meldt ook
dat de Sultan het verzoek van de
Nederlandeche regeering om voor
Konstantinopel een wachtschip te
mogen hebben, heeft afgeslagen.
Internationale poB'zegol-
tentoonsleHing.
Naaa bet U. D. meld*, heeft de
aldeeling Utrecht der Nederlandsohe
vei eenig ing van postzegelverzame
laars besloten, met baar 10 jarig be
staan, in Mei 1898 een Internationale
Tentoonstelling van postzegels te
Utreoht te houden.
De heer J. Zwaardemaker te Zaan
dam, tot voor korten tgd lid van den
Gemeenteraad en wethouder aldaar,
heeft het ambt van vice consul van
Zweden nedergelegd en zich te WieB-
baden gevestigd.
Woensdagavond is de botter van
H. Schuiteman, die in de Zuiderzee
bij Harde: wgk aan de d et ten lag,
aangevaren door een met tuil beladen
praam, bestemd voor Amersfoort. Ds
botter beliep eenige schade en kreeg
door de ons uimige zee op eens zoo
veel water in, dat de opvarenden op
de praam moesten over. aan.E^n vau
her, een 17-jarige knaap, had zich
om den gies vastgeklemd, doch deze
echoot los en zwaaide zoo krachtig
heen en weer, dat de jongen er af.
standers zeiven de zaak wel niet be
vorderd, door er vooral den nadruk
op te legpen, dat door den speeltuin
deB Woensdags en Zaterdags eenige
bonderden kinderen van de straat
werden gehouden en daar dus geen
kattekwaad konden uitvoeren. Ik
heb dat altijd een ongelukkig argu
ment ^evondtn. Het is een zonder
linge manier van opvoeden, kinderen
iets fcf te ieeren, door hen in de
onmogelijkheid te brengen, kwaad
te doen. Vaders en moeders die dat
consequent zouden wiiien toepassen,
behoorden hun kroost in een kooi
op te sluiten. Een jongen die «een
pasgeverfde deur bekrast omdat er
geen paageverlde deur in de nabij-
h-id is, kan dunkt mg nog geen
aanspraak op don prijs der deugd
laten gelden. Waaneer hij, de deur
voorbijgaande, weerstand biedt aan
Ue verzoeking om die te bekrassen,
dan eerst kan bij voor een jongen
van Jan de Witt doorgaan.
Een grappenuiaKer beweerde, dat
we nu den volgenden zomer, als de
speeltuin er niet meer is, zullen zien
of de tuin geholpen heeft. „Ia erin
dien zomer meer baldadigheid," be
weerde hij, „dan gewoonlgk, dan
heeft het gereglem6nteer i spel klaar
blijkelijk geen vruchten opgeleverd."
Dat deze gevolgtrexking onjuist is,
springt in het oog en ze was ook,
denk ik, als aardigheid bedoeld
een naargeestige aardigheid dan toch
op het graf van een vereeniging, die
in elk geval getracht beeft iets goeds
te doen, zonder daarvoor ooit een
„dankje" te hcorea. Weliswaar heeft
ze daartegenover over bergen van
kritiek te klauteren gebad.
De speeltuin zal dus weer met den
grond gelijkgemaakt en in dien vorm
als onbebouwden grond aan de ge
meente, wier eigendom bg i«, moeten
worden teruggegeven. Het Rozen-
prieel, verzameling van weinig boom-
of bloemrijke straten, verliest daar
mee alweer een van zijne luttele aan
spraken op zgn poëtiechen naam en
de jeugd van de wijk zal met leede
oogen de speelplaats zien verd wij ner,
ja'oeg en verdrenk. Tot dusver is zijn 1
(lijk niet gevonden.
i
Een incident.
Zondeg deed zioh in de kerk der.j
Ned. Herv. Gem. te Krimpen aan de
Lek een incident voor. Een persoon
Btond plotseling op en weiidde zich
tot den ieeraar onder de woorden
„laat mij nu het ware woord eens
v©j-kondigen." Hij begaf zich naar
de plaats van den voorlezer en begon
de menigte toe te spreken, toen bg
door den aanwezig zjjnden onder-
wgzer H. in den kraag werd gevat
eu verwgderd.
De man moet niet wel bij het hoofd
zgn.
Ta Heliouw (gemeente Haafter)J
hebben kwaadwilligen een twintig
jonge vruchtboomen in een boom-1
ganid afgekapt. Twee jaren geleden
werden van eon ander eigenaar ruim
honderd vruchtboomen vernield. Voor
dit feit werd de dader tot 2 jaren j
gevangenisstraf veroordeeld.
Thans is men deu dader nog niet
op het spoor.
Een hooge boete.
Uit Maastricht schrijft meD aan de
Limb. Koerier
„Onlangs is gemeld de inbeslagne-
ming van 50 kilo saccharine te
Kltin-Lanaije. De rechtbank te Ton- I
gerön hteft nu uitspraak gedaan in
de daaruit gevolgde procedure. Zij l
veroordeelde den heer M. alhier tot
eene boete van 300.000 irajics, tot
eenige maanden gevangenis en tot
verbeurdverklaring van paarden eu
rijtuig. De koetsier is op vrije voeten
gesteld. Naar men ons mededeelt, is
M. niet geaeigd, deze som in Beigié
te gaan betalen."
Pers Overzicht
Atjehzaketi.
Het Alg. Hbld. zegt, dat het zioh
zeer verheugt, dat de minister v;.a
koloniën onmiddellijk en per telegram
een onderzoek heeft ingesteld naar
de volgens sommige berichtgevers
in Atjeb begane „wreedheden" en
dat het resultaat van dit onderzoek
is geweest, dat als antwoord vau den
Gouverneur-generaal een telegram
werd ontvangen, meldende, dat bet
verhaal omtrent kapitein Jansen be
slist onwaar was, gelgk het blad ook j
had vermoed.
Het blad iomt nog eens op deze
zaak terug niet uit vreugde over de
juistheid zijner voorspelling, maar om
te waarschuwen tegen het geloovon
van bivakpraatjes, waardoor de eer
van het leger wordt aangetast. Daar
heeft, in de Tweede Kamer, de heer
Borgesius al rast verklaard dat hij j
„overtuigd" was „dat wg hier niet
te doen hebben met verzonnen ver
balen", want vgf of zes oorresponden
ten van verschi lende bladen, die niet I
met elkaar in verband staan, deelden„in
hoofdzaak" hetzelfde mede Het
bewgs is zwak, volgens het Hbld
want als die vjjl of zes correspondenten
's middags dezelfde sooieteit bezoeken
te Kota-Radja, waar natuurlgk allerlei
verhalen de ronde doen, is het waar
lgk zoo'n wonder niet dat hunne
brieven denrelfden geest ademen.
Door aanhaling van deze woorden
uit een door den le luitenant Morks
bewerkt opstel in de jongste afleve
ring van De Militaire Gids (blz.
297)
„De gebeurtenissen op een ge
vechtsterrein bestormen hoofden hart
van den mensoh, zoodat zg reeds in de
eerste uren, wat deu samenhang en
waaivau zij veel plezier beeft gehad.
De pers, zeggen velen, gsat voort
durend vooruit. Ze heelt alle mo
derne huipmiddeien te baat genomen,
om het nieuwa toch maar altijd snel
ler en vlugger aan 't publiek te kun
nen mededeelen. De telegraaiis voor
haar ai ouderwetsch, ze heeft de te-
lephoon in dienst genomen en als 't
moet vliegt ook de schrandere post
duif mijlen ver ten haren nutte.
Intuèschen san men niet zeggen,
dat de belangrijkheid van den innoud
van sommige couranten daarmee ge
lijken tred houdt. Groote bladen, ja,
het grootste blad in ons land vindt
het noodig ons te vertellen, dat het
tweejarig Kindje van vrouw Zus ot
Zro te IJzendijke, in een pot rum
kokend water gevallen is öq da-r
brandwonden beeft opgedaan, die den
dood tengevolge hadden, 't Is in 't
aigemter. vreeeeiijk akelig, maar dut
buiten IJzendijke iemand er een traan
over storten zal, geloof ik niet.
In een van de haarlemsche bladen
Btond onlange, dat een troepje school
kinderen uit Amsterdam om het
standbeeld van Louwtje op de Groote
Markt een rondedansje gedaan ea
daarna „hoera 1" geroepen heeft. Men
zou haast vragen„en wat zei Louwtje
daar op?" En riepen ze hoera in 't
russisch of in 't holl&ndeeh En zon
dit gselijk merkwaardig geval ook
kunnon dienen als een hieuw argu
ment, dat Coster tooh wel degelgk
de boekdrukkunst heeft uitgevonden
Een ander staaitje. Een wielrijder
in de Zijlstraat rijdt tegen ean kind
aan (dat ia 't voorbijgaan gezegd den-
kelija weer op de alleronberekenbaar-
ste manier over straat liep te lavae-
r8c) 't kind was gelukkig tiet bezeerd
't scheen een oogenblik, of de
wielrijder een pak slaag zou krijgen,
maar dat is gelukkig niet gebeurd.
We ademen weer vrijer. Welke
dramatische personen, niet waar, dat
kind dat zich niet bezeerd hsd en die
wielrnder die geen pak slaag kreeg?
FIDELIO.
