"Wfl Bloten toen op 1 Augustus de
molest-rioico te Londen, natuurlijk
onder volledige opgaaf van do lading
en van de besteen min g. En dat men
te Londen onze meening over het
geoorloofde van dat vervoer deelde,
blijkt hieruit, dat de 1100.000 die wij
wilden verzekeren, dadelijk door 4
Als een bewijs hoe sterk de achter
uitgang der bgeDteelt hier te lande
ia, zeidespr. dat in 1886 voor f897.766
aan boning en voor f269.534 aan
was meer was ingevoerd dan uitge
voerd, terwijl in dat jaar 84.551 kor
ven opengebroken of geslaohi werden.
In de jaren 1891 tot '93 werden
der allereeiste compagnieën te Londen j eohter per jaar gemiddeld slechts
genomen werd vcor éen procent. 67.531 korven opengebroken, hetgeen
Wat de reden was, dat de bevrach- alweer een verschil oplevert van
ters het schip zoolang te Maassluis 17.020 korven. Om bierio nu zoo
op order lieten wachten, wisten wij mogelijk verandering ten goede te
toen niet. Later is het volgende ge-brengen moet ons aller streven zijn.
bleken. Met Fransche gouvernement j In de eerste plaats weneohte spr.
bad den uitvoer van wapenen uit]de versohlllende soorten korven te
Djiboetie naar AbesByoië verboden bespreken. Ongetwijfeld bezit de ge
en eerst na de opheffing van dat wone ouderwetsche strookorf voor-
verbad ten gevolde van de verklaring deelen, o. m. kan hij goedkoop zelf
van Italië, dat de staat van oorlog in vervaardigd worden, en geeft in den
Èiitrea haa opgehouden, heeft het
Fransche gouvernement dien uitvoer
weer toegestaan. Eerst daarna hebben
de bevrachters naar Maassluis de
order tot vertrek van de Doelwijk
gegeven.
Veeziekte.
Onder een groote partij Hollandsche
kalveren in het departement van Pas
de Calais ingevoerd, is mond- en
klauwzeer geconstateerd geworden
zeer waarschijnlijk zal de Fransche
grens voor Hoüandsch vee gesloten
■worden.
IJvör van een deurwaarder.
De Deutsche Wochenzeitung deeit
roede, dat een zijner medewerkeis er
getuige van was, hoe een deurwaarder
zich gedurende de voorstelling van
Waldmeister in den Artis-Sohouw-
burg te Amsterdam op 1 November
bezig hield met een zakslqke inspectie
der vestiaire. Toen degeen die het
bewoonde d6n deu.-waarder meende
te moeten doen opmerken, dat het
]7g^nStw3d!de'°mblebnaa?fdl° ".mpjea. «fvuld mol «ker soort
bif oiet behoefde te oedereoekeo aankorf te halen endoor
wten de kleedingetukken behoorden,""ddel van eene ronddraaiende ma-
ntaar dat «3 ^e^oen
Bchuldenaar.De rechtmatige eigenaars,natuurl jk ongesohondeo gebleven
in dit geval de schouwburgbezoeker,kort bevestigd word en.
tonden immers procedeeren, en sou- Dit heeft het groote voordeel dal
"1 »oo.|de bgen niet opnieuw wastafels be-
wioter ook meer warmte dan de zoo
genaamde houteo kasten, terwijl hg
gewoonlijk ook meer zwermen geeft
dan de zooeven genoemde kasten.
De strookorf bezit eohter ook nadee-
len door zgn vasten bouw kan men
namelgk niet in de korf zien, hetgeen
wel het geval is met den kurf met
lossen bouw, en hier heeft spr. op
het oog den zoogenaamden Graven-
horster Bogenslülper.
De losse bouw heeft, volgent» spr.
de volgende voordeelenmen kan
steeds het werk eontroleeren, men
kan de vermeerdering van den bouw
regelen, en ook heeft men het in zgn
macht of men zwermen wil hebben
of niet, daarenboven kan men ook
altgd deB winters -roeren. Moohten
zich ziekten in een korf met lossen
bouw voordoen, dan zgn die ook ge
makkelijk te bestrijden. Hieruit is dus
af fe leiden dat de opbrengst van
honig in een korf met lossen bouw
grooier moet zgn, dan in den ouden
strookorf.
Ook heeft de losse nog dit voor dat
ruen elke soort honig afzonderlijk kan
krqgen, men heeft dan slechts de
den het ook wtl winnen
echter hierin het
'gewenachte"middel h»0"® m»*™- Ook kunnen
1 tnrofln m«t Inssftn hniiw erfimfttrt
om den sohuldenaar tot betaling
te dwingen.
Het kwam uit zooals bg had ge
dacht de zaak werd geschikt. Het
blad „setzt deD Fall", dat het nu eens
niet zoo was afgeloopen, dat bet pu
bliek bij bet verlaten van de zaal
bewakers had gevonden, die weiger
den hoeden, paraplnies enz. af te
geven. Zouden de meeste heeren dan
niet hun ^elfbeheersohing verloren
hebben en de uitvoerders der wet te
lijf zijn gegaan Wat moest er
van worden, als den bezoekers van
theaters, hotels, restauraties enz. zulk
een gevalletje h ven het hoofd hing?
Eene begrafenis.
Donderdag is op „Eik en Duinen"
te Den Haag in het familiegraf ce
dergelaten het stoffelijk hulsel van
W. H. J. van Idsingagewezen
gouverneur van Suriname.
Op den doodenakker waren o a.
aanwezig de oud-gouverneur van Su
riname, Van Asch van Wijok, de oud
gouverneurs van Curasao Van den
Brandhof en Wagner, voorts de heer
Jeiaels, oud-districtscommissaris, Jur-
riaanse, oud-chef van het bouwde
partement cd De Veer, oud-admini
strateur van financiën, allen in West-
Indiëvoorts de heer Elias. referen
daris, chef der aideeling voor West
Indische zaken aan het departement
van koloniën, Eokstein, direo eur der
topographische inrichting, degepens.
generaal, Egter van Wissekerke, de
gep. vice-admiraal Mac Leod, de
gep. Bohout bg naoht V. d. Velde,
baron Collot d'Eaeury en de staats
raad mr. Huber. Vele kransen dekten
de baar. De zoon van den overledene
dankte voor de laatste eer den over
ledene bewezen.
Over Bijenteelt.
Dinsdagavond hield de heer J. P.
^letrDTRcaZmSe^e.^eet'i'^-^-'' P™ op de f5,1
deze
korven met lossen bouw gemakkelijk
door den imker zelf vervaardigd wor
den, wanneer men slechts een ge
raamte, hetzij van gzer of van hout
heeft laten maken. Als zeer bevor
derlik voor het gewin raadde spr.
ook zeer aan het aanbrengen van
kunstraten, dan kan de bij geheel
haar tgd besteden aan het verzamelen
van honig.
Op de vraag van een der aan we
zigeu of in deze streken niet met
goed succes een oursus in de bijen
teelt zou kunnen worden opgericht,
antwoordde de bekende landbouw
kundige, de heer M. M. Hartog, als
eere-roorzstter der afdeeling „Bame-
veld" der G. O. M. van landb. hier
over met het bestuur der afdeeling
te zullen spreken, en moobt het blgken
dat een cursus door de imkers zelf
op prijs gesteld wordt, durtde hij nu
reeds de verzekering geven, dat tot
cpriohting hiervan zal worden over
gegaan.
Verder deelde de heer Hartognog
mede dat voor rekening van genoemde
afdeeling eenige ijzeren geraamten
voor den „Bogenslülpsn" vervaardigd
zullen worden, die dan kosteloos vcor
de bijenhouders beschikbaar worden
gesteld.
Over de werkstaking te
Maastricht.
Het rapport van het Ned. Arbeids
secretariaat bevestigt hetgeen de
Volkstribuun reeds had medegedeeld,
dat de werkstaking te Maastricht is
verloren gegaan doordat het bestuur
om der wille van wien de staking
begonnen was zich wederrechte
lijk een gedeelte van de ingekomen
gelden, tot steun der stakers, ten
eigen bate toeeigende.
Van verschillende kanten werd geld
gezonden aan de stakers. Dit had ten
gevolge, dat het bestuur Dimmer was
controleeren en het hierdoor ge-
belangrijke lezing over bijenteelt, die
te zetten
zelfs
doode -
die
door een aantal bijenhouder, van de^een ondersteuning ontvingen.
Veluwe werd aangehoord.
Veel te veel, zeide hij, wordt in de
bijenteelt nog op de oude manier I
geimkerd zooals vader en grootvader
bet altgd gedaan hebben, worden ook j
nog tegenwoordig de bijen behandeld.
Pers Overzicht.
De uitslag.
V. G. sinds het aftreden van den
heer Van Loenen Martinet, hoofd-
redaoteur van de Nieuwe Amsterdam
mer, de schrijver der hoofdartikelen
m genoemd blad, zegt in hetWoens-
dögavondnummer van dit blad, dat
de Li.beraie Unie zich, blgkens hare
uitingen j.l. Zaterdag, democratisoher
heelt getoond dan hij redelijkerwijze
had durven verwachten. De aanne
ming van het hervormïngs- en het
urgentieprogramma stemt hem tot
groote blgdeohap, daar meer nog dan
üij had verwacht is verkregen. Lof
brengt hij aan het bestuur der Liberale
Unie, en met name aan den voorzit
ter, voor hunne energieke houding,
waardoor elke poging om aan het
wezen der zaak te tomen werd ver
ijdeld.
Uitdrukkelijk wijst de schrijver er
op, dat mits in den geest, die het
bestuur der Liberale Unie er [in heelt
willen leggen, opgevat, men nu heeft
verkregen een kert, alleszins bruik
baar verkiezingsprogram2e. een
meer in bijzonderheden afdalende, wel
gelormuleerde beginselbelijdenis. In
beide is aan het sociale gedeelde de
plaats ingeruimd, die daaraan in een
vrijzinnig programma toekomt.Indien
nu de vooruitstrevende vrijzinn gen
zich stipt aan deze program ma'? hou
den valt het, volgens den schrijver,
te verwachten, dat bij de stembus
van 1897 met goed resultaat kan
gewerkt worden in de thans aange
nomen richting.
De heer B. Capenis trekt in de
Zutf. Ct. te velde tegen de N. JR. Ct
die, zoo men weet, allen die het niet
■ens waren met de gevallen beslissing
aanraadde uit de Unie te gaan en een
nieuwe te stichten.
Welk program van beginselen,
welk program, vraagt het blad, ad
hoe zouden zij, die spijtig uiteen gaan
kunnen maken, dat in Deteekenis of
kleur te onderscheiden is van dat der
Liberale Unie.
Volgens den schrijver in de Zutf.
Ct. kan 't korter zgn, kan 'i alge-
raeener worden, maar in de toepas
sing zou het precies op hetzelfde
neerkomen, als waarop nu de strekking
zoowel van het hooldpiogram als dat
van de urgentie der Liberale Unie
heen wijst.
„Geen verzoening ten koste der
waarheid" dus besluit hij „geen
eenheid ten koste van eenig beginsel,
rnair waar de Liberale Unie zelve
„handhaving onzer constitutioneels
instellingen en volksrechten tegen
ledeten aan val",in hare banier schrijft,
daar mogen aller, die met mij over
tuigd zijn dat vereenigd optreden
tegen hen die of die handhaving
bestrijden óf die volksrechten en vrij
heden, zoo als in de Grondwet zijn
neergelegd onder den voet willen
halen, zich wel tweemaal bedenken,
vó )X zij ót op practische gronden óf
om persoonlijke veeten en grieven te
luchten, zich door het advies der N.
R. Ct. laten overhalen voorgoed uit
een te gaan. In de Liberale Unie
kunnen zij werken als bederfwerend
zout, daar buiten maken zij als rech
terzij de linkerzij onzer partij eveneens
machteloos als zij zelve zullen blijken
te zijn. Triumfeeren is een genot,
maar in de nederlaag zich als waardige
mannen gedragen, waar het een zoo
groot, zoo ernstig belang geldt, als
hier, is meer."
Letteren en Kunst.
Het bestuur van bet genootschap
„Architeetura et Amicitia" te Amster
dam beeft het patronaat op zich ge
nomen van een eigenaardige serie
prijsvragen.
De groote behoefte welke er in de
bouwkundige wereld bestaat aan
ontwerpen van kleine gebouwen
woonhuizen en dergelijken, die prac
tische uitvoerbaarheid vereenigen met
eenvoudige sohoonheid, heeft de uit
geversfirma J. van der Endt &Zoon
te Maassluis, tot het bestuur het ver
zoek doen richten om eenige prijs
vragen uit te sohrqven en een jury
te benoemen.
Het bestuur van „A. et A." inziende
dat de verwezenlijking van dit idee
aan de bouwkunst ten goede kan
komen, aanvaardde het patronaat,
Bohreef eenige prijsvragen uit en be
noemde een jury bestaande uit.de
heeren W. Kromhout Cz., H. G.
Jansen en K. de Bazel.
De eerste serie der prijsvragen,
waarvoor een bedrag van f550 be-
sohikbasr is gesteld, is opgenomen
in het Orgaan der Yereeniging en
alle leden van het genootschap, zoo
mede de inteekenaren op heturgaan
kunnen mededingen.
Hector Malot,
Van den beken fen romanschrijver,
Hector Malot, verhaalt men, dat hij
zooals de meesten, voor een ande:e
carrière bestemd was. Hij had notaris
moeten worden, maar onder den
invloed van verbeeldingslectuur, Don
Quiohotte, Gil. Bias en Molière had
hij besloten aan tooneel en roman te
doen.
Naar Parjjs gezonden om in de
rechten te studeeren, was hij steeds
ia het Odéon of schreef lange- verhalen
en korte artikelen. Hij bracht aan
Théodorè Barrière een stuk in vijf
acten.
„Uw dialoog is veel te natuurlijk
voor het tooneel," zeide deze; „er is
geen brio in, ge schrijft zooals men
spreekt."
„Zoo bedoel ik het ook," antwoordde
Malot.
„Dan moet ge romansohrgver wor
den en geen tooneeldichter."
De notarisklerk ging een beetje
teleurgesteld heen, ixiaar Barrière riep
hem terug.
„Hoor eens, ge kunt me een pleisier
doen. Ik ben aan een stuk betig over
den eersten kruistooht voor dePorte-
Saint-Martin. Ga eeüs wat voor me
in de archieven enuffdlen zoek me
een paar schilderachtige tableaux, ik;
zal je 40 francs per dag van mijn
tantième afstaanwe hebben op zijn
minst honderd voorstellingen, je buut
dus op. 4000 franc3 rekenen."
Malot ging stralend naar de biblio
theek, en vischte er de gevraagde
tableaux op. Helaas! het drama van
B'.rr ère bezweek onder het gesis en
gefluit van het publiek en de mede
werker kreeg niets.
Toen ging hij naar de pers; hij
zocht Jules Simon op, die het Journal
pour tous redigeerde.
„Ik wilde wel medewerker worden."
„Hebt u eenige bijzondere kundig
heden
„Ik ben candidaat in de rechten."
„Candidaat in de rechten is ieder
een."
Malot, keek wat verbijsterd naar het
plafond, en zei toen wat beschaamd:
„Ik heb ook wat aan botanie ge
daan."
Hij verwachtte een spottenden lacb;
Jules Simon reikte hem de hand.
„Uitmuntend! Ik moet een artikel
hebben over de bloemente 'toonetei-
lingga er dadelijk heen en kom het
me brengen zoodra het ai ie."
Dat was een begin, maar er zijn
niet alle dagen bloemententoonstel
lingen. Malot schreef een langen roman
„Yiotimes d'amour", werkte er twee
jaar over en bracht hem achtereen
volgens, met slecht succes, aan Dentu,
aan Michel Lévy, aan verschillende
anderen. Toch werd het werk nog
gedrukt, Zola schreef er een artikel
over in Figaro, Taine was er in de
De'bats vol lof over.
Toen Malot hen ging bedanken, gaf
Taine hem den raad zich op te sluiten,
te gaau produoeeren en zich verder
met niets bezig te houden.
Dit heeft Malot gedaan, hg kocht
een lapje grond, liet er een huisje op
bouwen, werkte veertien uur daags,
ging niet uit dineeren of dejeuneeren,
hield geen relaties aan, maar schreef
de veertig romans die men van. hem
kent. De besten zgn: „Romain Kal-
bria", „Madame Obernin", La belle
madame Donis", „Lss millions hon-
teux", „Sans lamille". „Pauieite",
„Micheline", „Baccara", „Le «ang
bleu" „Ghislaine", „Conscience" en
„Mondaine"; de meeste gedeeltelijk
romans de moeurs, gedeeltelijk romans
de sentiment. De schaduwzijde van
dit afgezonderde werkersleven, die bg"
zich niet aantrekt trouwens, is dat
hij nóch gedecoreerd, cöjh lid van
de Académie, nöoh bibliothecaris van
een staatsgebouw, nóch president van
allerlei vereenigingeu is. Ctmille Dou-
cet, Cuvillier-Fleury en andere aoa-
démiciens zijn altoos heel vriendelijk
voor hem geweestmaar om den
groenen rok te krijgen, moet men
het Duitsohe Opera- en Operettege-
zelsohap failliet verklaard.
fflSM&Niti) NIEUWS
Het fransche leger.
Grori opzien wekt een vlugschrift
dat onder den titel „La future
déb&cie" te Parijs ie verschenen en
door den gep. kapitein der cavalerie
Nercy is geschreven, naar men be
weert met voorkennis van generaal
Gallifet. De schrijver acht zich ver
plicht zijn landaeuooten te waar
schuwen dat het Fransche leger lang
niet is wat het zijn moe'. Het opper
bevel is niet in goede handen bg
den zwaarlijvigen, jichtigen generaal
Saussier, die door andere generaals
bovendien als onbekwaam wordt ge
schilderd ook vele andere generaals
sijn niet meer geschikt en kunnen
niet meer te paard stijgen. Dan klaagt
de schrijver over nepotisme bij be
noemingen de officieren worden
meer afgericht voor revues en ma
noeuvres dan voor den oorlog ont
wikkeld het vertrouwen ontbreekt
de vestinggordel in het oosten is
een wassen reus; de manoeuvres
ontaarden in een Bpelletje, enz. Voegt
men daarbij, dat volgens Nercy de
plannenmakers even onvoldoend zijn
voorbereid als in 1870, dan zal men
begrijpen hoe onaangenaam deze
scherpe critiek den Franschen in de
ouren klinkt.
Eene doopplechtigheid.
In de Nene Kircbe te Berlijn is
dezer dagen een neeerkmd gedoopt,
een zoon van den hoofdman Brnce,
van de koloniale tentoonstelling. Alle
neers die op deze tentoonstelling
zijn geweest, waren aanwezig. De
vader van den doopeling was ver
schenen in gezelschap van twee zijner
vrouwen, gekleed in witte wollen
kleederen. De knaap ontving de namen
Karl Hermann Martin Wassil. De
plechtigheid had veel bekijk.
Ernstigo b and.
Te Emden zgn zes huizen verbrand.
Twee personen zgo in de vlammen
omgekomen een dame die uit het
venster sprong, brak beide beenen
en bezweek aaa de gevolgen van
den val.
Een krankzinnige machinist.
Gedurende een viertal jaren zgn
duizenden bg duizenden reizigers van
den Berlgnsohen stads- en riugspoor-
weg overgeleverd geweest aan een
krankzinnigen maohiniet. Men ont
dekte dit eerst toen de man terecht
stond wegens een ernstig vergrijp.
Toen het nieuwe station Savigny-
platz gebouwd werd, bevonden
zich voortdurend een groot aantal
werklieden langs de spoorbaan. De
gevaarlijke plek werd overdag door
optische signalen aangeduid en
's nachts door een lantaarn met wit
licht. Vele malen weid deze laatste
eohter vernield en alle kenteekenen
wezen er op, dat hier aan kwaadwil
ligheid moest worden gedacht. Eenige
baanwachters legden zioh op de loer
en ontdekten dat de machinist van
een trein bg het voorbijrijden met de
vuurtang de lantaarn stuk sloeg. De
machinist werd voor den reobter
gedaagd. Ter terechtzitting bleek dat
bijj in 1892 bij een botsing van twee
treinen van zijn machine was geslin
gerd en met zgn hoofd op den hard-
bevroren grond was tereohigekomen.
Van dien dag af moest hg jaarlgks
eeoige maanden verlof hebben wegens
ondragelijke hoofdpgnen. Het onder
zoek der dootoren bracht aan het
l cht, dat hg leed aan tg delg ke ver-
standsverbgsteringen. De rechtbank
ontsloeg derhalve dsn mau van rechts
vervolging.
Spoorwegongeluk in Rusland.
Van het spoorwegongeluk op de
lijn PetersburgWarschau tnsschen
Sokolka en Kuzniza, is reeds met een
eokel woord melding gemaakt. De
posttrein uit Petersburg is in volle
vaart gereden op een goederentrein.
De schok was verschrikkelijkvan
Veepest in Z.-Afrika.
Om een denkbeeld te geven van de
onkosten die de bestrgding van de
veepest in Zuid-Afrika medebrengt.
De runderen in de geteisterde streken
worden doodgesohoten en dat kost een
massa geld, omdat dikwijls 12 kogels
noodig zgn voor het dooden van een
dier. De Martini-patronen, die daar-
met zekerheid bekend. Het schgnt'voor gebruikt worden, kosten 22 a. 6
De rechtbank te Amsterdam heeft dat een telegrafiste op de vraag van per 100 en zoo had men voor het
den heer A. Saalborn, directeur van den stationschef of de weg vrij was afmaken van een kudde van 5700
heel wat visites raaken en beleefd- treinen is niet veel heel gebleven,
heden bewijzen, thee^gaan drinken gen aantal waggons zijn tot splinters
bij hertoginnen, in Parijs rondloopenverbrijzeld. Negentien reizigers zijn
hij heeft daarin geen pleizier gehad gedood, 53 gewond,
en is gebleven die hij was. pe oorzaak van het onheil is niet
toestemmend antwoordde zonder voor- ti
ai aan de dienstdoende beimbten tehc
hebben gevraagd. L
L
Op de Wftiohsel ia de soheepvaarij'1
reeds gestremd door het ijs. Op del
reede van Kroonstad worden nog8'
vaargeulen opengehouden door deP'
gsbrekers. De Woigais echter reeds P4
dichtgevroren. M
F
Een vreeselijke dood,
Op een verschrikkelijke wijze heef6ja
een zekere mevrouw Medziager te [tl
Napels, eau eind aau haar leven ti
gemaakt. Op zekeren dag stond zij I
vroeg op en liep op bloote voeten
voorzichtig naar de keuken om haar I
kinderen en bedienden niet te wekken. I
Zij goot een paar liters petroleum.
over haar ochtendjapon uit, maakte P'
van houtblokjea e«n kiemen brand- le
stapel midden op den vloer en stak P'
dezen aan, nadat zij er op was gaau P'
staan. In een oovenblik stond de arme P'
ia lichte laaie. Een paar minuten lang P'
doorstond zij heldhaftig de hevigste f"
pijnen, maar spoe lig kon zij liet niet L
meer uithouden en begon zij te P
schreeuwen. De huisgenooten snelden I
haar te hulp, maar het was reeds te j
laat, het iiermam was reeds vooreen
deel verkoild en de zelf moordenaar-
sier bezweek weldra.
Stierengevechten in Spanje.
0
Ven April tot einde Ootober hebben L
door geheel Spanje 438 stierenge- bi
veohten plaats gehad. In deze ge- v,
vechten werden gedood 1211 stieren ie
en 6900 paarden,vertegenwoordigende
een waarde van anderhalf millioen en
120,000 pesetas, respectievelgk. Aan pi
spoorwegvraohten werden betaald
122.000 pesetas.
De „toreros" van naam verdienden
in deze[periode Gueritta 306 000 pes.,
Reverte 143,000 pes.Manzantini
130,000 pds., Bombita 129,000 en zoc ei
gaat het door met bedragen van zes jfo
en vijf cijfers tot de minderen, die ju
toeh nog een paar duizend pesetas f
opstreken. Een, Leaaoa, kw&m in de
arena te Guabnlajara om, paradeert L
met 20,000 pes. k,
Uit Odessa wordi gemeld, dat ver- id
soheiden rgke Armeniërs, die naar r
Rusland de wgk hadden genomen, y
naar Constantinopel terugkeeren om S®1
te voorkomen, dat hun goederen wor- P
den geconfisceerd. p
Een orkaan. l
Dinsdag en Woensdag heef'.inden IÉ
omtrek van Belgrado een vreeslijke li
orkaan gewoed en veel sohado aan- d
gericht. De soheepvaart op deDonau jg
werd gestremd, verscheidene sleep- e
booten zgn aan stukken geslagen, >d
een passagiersstoomboot is legeD een jd
torpedoboot geslagen en op den oever ai
geworpen. je
Tor dood veroordeeld. L
De bijzondere rechtbank te Kon-
stantiDopel heeft Maandag nog den i
Armeenschen bisschop van Cnaskeui 1
ter dood veroordeeld, omdat er vol- m
gens de politie in zgn hnis een
revolver was gevondeD, en hoewel de
bisschop op 26 Augustus, den dag- y
van de onlusten, afwezig was. |h
Het hof van cassatie beeft bekraok- ik
tigd het doodvonnis, door de reoht- e
bank van Bitlis gewezen tegen den ld
Armee ischen bisschop van die stad, jS'
wegens de gebeurtenissen van verle-
den jaar. |t'
Beiden zgn vermoedelijk onsohuldig.
De Matabelen. y
Te Buluwayo maakt men zioh om n
gerust over de houding der Matabelen, g
Zij weigeren te werken, en er loopen
geruchten dat een uitbarsting ophan- jd
den is. Daar er twee duizend Mala- jd
beien in de stad zgo, is de bevolking !f
niet op haar gemak. De prospectors e
zijn gewaarschuwd om bgtijda naar s
de stad terug te kearen.
mijne teleurstelling op mijn gezicht kon lezan. „Is dat
wel eene even eervolle betrekking,oom Charles," waag
de ik eindelijk te vragen.
„Wel zeker is 't dat, mijn jongen," antwoordde hij
•ernstig, ,'t Is waar, dat gij de kans verliest om een
beroemd pleiter te worden, of het tot president van 't
gerechtshof te brengen, en als ge fortuin hadt, zou ik
zeggen: wacht geduldig af wat de toekomst u brengen
zal. als ge er bepaald op gesteld zijt oui advocaat te
werden; maar gij hebt geen fortuin en ikwil het niet
op mijn verantwoording nemen, dat gg misschien den
"besten tijd van uw leven in armoede en hopeloos wach
ten zoudt doorbrengen."
Ik gaf geen antwoord, en bleef hem teleurgesteld
aanzien.
„LuiBter eens naar mij, Charles, dan zal ik u een
gedeelte van mijn leven verhalen," zeide hij, terwijl hij
vriendelijk zijne hand op de mijne legde. „Mijne ouders
dachten zeer goed voor mgne toekomst gezorgd te neb
ben, toen zij mij advocaat lieten worden. Ik dacht er
ook zoo over en was er eeröt r^eht trotsch op, dat ik
eene toga en krulpruïk mocht dragen. Hoeveel jaren er
verloopen zgn waarin die trots in twijfel en ongeduld
overging, om zich eindelijk op te lossen in moedeloos
heid en wanhoop, duif ik u haast niet zeggenik ge
loof wel tusschen de vijftien en twintig jaar."
„Vijftien of twintig jaar van vruchteloos wachten,
oom Chailes?"
„Ja, mijn jongen, zeker niet korter. Ik was bekwaam
genoeg, volhardend en goed van gedrag, maar ik kreeg
geen cliëntendat is iets wat zich niet dwingen laat.
Ik had geen fortuin, geen talent om voor nieuwsbladen
of maandschriften te schrijven, zooals velen van mijne
confraters deden en jaren lang heb ik een harden
strgd voor het dagelijksch brood moeten strijden. Ik
was jong verloofd geraakt met een lief meisje, ook
zonder fortuin en wij hebben te zamen geduldig ge
wacht, tot onze jeugd voorbij was. Ja, Charles, ik was
meer dan veertig jaar oud eer de praktijk mij vanalie
zijden toevloeide. Eindelijk was het lot mij gunstig
geworden, en toen heb ik meer cliënten gekregen, dan
ik kon aannemen."
„En zijt gij toen met die dame getrouwd, oom Char
les vroeg ik toen hij stilzweeg. Ik had er nooit van
gehoord dat hij eena vrouw had.
„Neen kind, zg was gestorven. Het hopeloos wachten
heeft haar gedood".
Een pijnlgk, somber stilzwijgen volgde.
„Er zijn een menigte bekwame jongeiui, die, evenals
ik in mijn tijd, tot in het oneindige wachten moeten
Charles" vervolgde mijn oom. „De markt is tegt#1
woordig vreeBelijk overvoerd, tegei tien jonge advoca
ten vroeger, zijn er nu zeker twintig of dertig. Gij kunt
dus wel begrijpen, dat ik niet wil dat de kleinzoon van
mgn broeder zijne jeugd en mannelijke jaren in een voort-
durenden strijd tegen de armoede zal doorbrengen. Neen
Charles, als notaris is uwe toekomst veel meer verzekerd
en kunt ge een algemeen geacht, en misschien een rijk
man worden. Ik heb met mijn onden vriend, Henry
Brightman, over u gesproken en geloof wel, dat ik u
bg hem geplaatBt kan krijgen."
Ik moest hem gelijk geven. „Ik weet ook niet of ik
wel een bekwaam pleiter zou worden, oom CharleB,"
voegde ik er bij, „ik kan zeker niet goed in 't publiek vocaat worden, beweerde zij, hoewei zg eigenlijk v.ri-
spreken, want als ik op school eens in onze rederijkers- strekt geen Btem in de zaak had. Mijn oom S;il-
club eene aanspraak wilde houden, bleel ikgewounlijk lingfar en mgn andere voogd (die zich trouwens nooi".
I steken. irnet mijne zaken inliet) konüen over mijne toekomst
„Dat is dan nu ook verder geen bezwaar, mijn jor- beslissen zooals z-ij het 'tbeBi oordeelden; hadden
gen," antwoordde hij. „Nu heb ik u voorloopig niets .zij mij bij een echoonsteenveger in plaats van bij oen
meer te zeggen, Charles. Ik wilde et natuurlijk eerst notaris in de leer wiilen doen. het had hun volkomen
met u over spreken, en zal het nu verder met Brightman
in orde makenhij heeft een goad gevestigde, winstge
vende zaak, en is een eerlijk, welopgevoed man. Als
alles naar wensch gaat, kunt gij later zijn deelgenoot
worden."
„Dus ga ik niet naar Oxford, mijnheer," vroeg ik bij
het afscheidDamen.
„Als ge dat gaarne wilt, en de omstandigheden laten
het toe, dan kunt gij daar misschien nog een korten
tijd heengaan, als uw leertijd voorbij is. Dat zullen wij
dan later zien."
„Wat een dwaas plan 1" riep mevrouw Carlen uit,
toen ik het gesprek met mijn voogd aan mgne huis
genooten had medegedeeld.
„Om u notaris te laten worden 1 Daar gebeurt
niets vanj Charley, ik zal morgen met u naar uw oom
gaan en zeggen, dat ik daar volstrekt niet mede inge
nomen ben."
De majoor vond het schande, en liet zich op min
achtende wijze over Mr. Stillingfar uit en Tom kon
geen woorden genoeg vinden om zijne verontwaardiging
lucht te geven.
Den volgenden morgen, dadelijk na het ontbijt, ging
mijne; stiefmoeder met mij naar Lincoln's Inn, om hare
meening eens duidelijk te zeggen. Ik moest en z )U ad-
vrij gestaan.
Bij onze aankomst vonden wij den klerk Jenes en Ar-
thur Lake te zamen aan den lessenaar in de eerste
kamer zittende advocaat was in zijn eigen kantoor.
Hij had mevrouw Carlen verscheidene malen ontmoet
en ontving ons zeer vriendelijk, terwijl hij vol aan
dacht toeluisterde, toen mijne stiefmoeder hare bezwa
ren tegen zijn besluit inbracht.
„Het is toch beter een welgesteld notaris te zijn, dan
als advocaat vruchteloos op cliënten te wachten," zeide
hij toen zij uitgesproken had.
„Alle advocaten behoeven toch zoo lang niet te wach
ten," wierp zg hem tegen.
Wordt vervolgd).
