1 trijs der Liftii
Ik was vgf en dertig jaar en on
getrouwd, wat mijn ouders wanhopig
maakte. Ik hoorde nieta dan verwijten.
Je kunt je heele leven toeh niet
#i!getrouwd blgven I Wil je dna een
nier so utter big ven? Een oude vrger
is een doode tak, die afgesneden moet
worden. Wat cal er van je worden,
als wg er niet meer zgn Wie zalje
huishonden dan doen Wil je ons van
verdriet laten sterven Er zgn genoeg
meisjes die zin hebben in trouwen.
Wg kenoen praohtige partgen.
Dan werd ik voor de honderdste
maal geplaagd met de opsomming
van alle praohtige partgen, die mgn
oudere kenden:
Irma Boomgaard, sen eenige doch
ter, bejaarde oudere, rgk geworden
Buikerfabrikant, flinke bruidschat. Ce-
lestine Rozenda&l, dochter van een
veehandelaar, wees, veel geld en nog
veel te wachten, eenige erfgename
van een gebrekkige tante, die sedert
15 jaar met éen voet in het graf stond.
Hennette Sprengers, dochter van een
notaris, die indertijd erg ongelnkkig
is igeweest. Slaohtoffer van een ge
rechtelijke dwaling (hg werd vrijge
sproken), heeft een groot vermogen
verworven, dat een diohten sluier
werpt op zgn verleden. Emma Tak-
keboa, een welopgevoed meisje, niet
erg gefortuneerd, maar met zulke
mooie relaties! Malvina Framboos,
doobter van een aannemer, artiste tot
in de vingertoppen, door en door
muzikaal, voert de zwaarste stukken
uit, speelt op den oïther. Ik heb 't
niet op geboren mnsioi I Is de oither
een instrument in het genro van de
piano Ik heb een afsohuwelgke
hekel aan piano's. Lucia Langbeen,
dochter van een hooggeplaatst amb
tenaar bg de spoorwegen, een huis-
houdelgk meisje.maakt tapisseriewerk,
is zeer netjes en zuinig.
Ik kon te knst en te keur gaan.
Wat me hinderde was, dat er altgd
maar van geld werd gesproken. Daar
ik een onafhankelijke positie bekleed
de, wilde ik bovenal een meisje trou
wen, dat me beviel. Ik hield me Oost-
Indisch doof.
Zoo stonden de zaken, toen op ze
keren dag mijn tante en mijnnxehtje
bg mijn ouders binnenvielen.
„We hebben iets voor Emile gevon
den riep mijn tante uit.
Emile, dat ben ik.
„Komaan, goed zoo, dacht ik bg
me zelf, alweer een partg 1"
„Een prachtige partij 1" gilde mijn
nicht.
„Ja," hernam mijn tante, „een al
lerliefst, volmaakt, welopgevoed jong
meisje, dat snoeperig schidext en en
gelachtig zingt!"
„Hoe heet die parsl vroeg ik.
„O har lotte Bladgroen."
'_aEq wat ook niet kwaad is," voegde
mba tante er bg, een groote bruid
schat- kaar vader is leverancier voor
het leW geweest.''
rEa da. 18 e0n keroePi waarbij men
niót .verarn zei
Ais je m e*8 van meJhflcouw Blad-
gr'en wilt w 'eten>" zeide mgn tante,
„dan hen je te 0)1 weUrg kieskeurig."
„Ji," yoegdt ?lob* b«'
.Charlotte is' eer 1 waren
samen op de koste "h°o1 ™toen
ai, den lieiheidspr^ 3 gekregen. M at
dunk je?"
„Als ze den lieiheBv Prys heeft ge
kregen, zeide ik, ,,fc?ks ,k«niet8
tegen." Br werd beslc&k m8D
mg zou voorstellen.
Éen paar dagen later <5^ tving ia
HAARLEMMER HALLEÏlF.v-
Ben Zatsrdsgsvondpr»st|8,
CCCSXIV.
Met den Maandag is nu oo-k de
sn«euw gekomen. Toen we ons 'saser
■gens de oogen uitwreven, lag ze daar
dik op de straat en nog voortdurend
'dwarrelden de losse vlokken near
beneden. Ei daoht ik, zouden we een
witte Kerstmie hebben 1 01 zou, zoo
als gewoonlgk in ons-klimaat het geval
ie, ook deze sneeuw enkel en alleen
dienen om eens te 'aten zien, tot welk
een hoogte van raodderigheid bg
dooiweer onze straten het wel kunnen
brecgen?
Nauw had ik daarover afgepeinsd,
toen er opeens een groote, zwarte
vlek over de sneeuw wandelde, net
een reuxentor op een tafellaken. Maar
dezs tor was er een met een hoed
op, het was een aanspreker, of zoo
als hij gewoonlgk genoemd wordt:
een doodbidder. Bij alle kleurso'na-
keeringen van de wereld, wat was
die man zwart tegenover die witte
sneeuwHij Btak er joist soo bijzon
der bij af, omdat hij blijkbaar nog
een heel jonge a&nspreker washet
zal den lszer duidelijk wezen, dat hij
juist daarom zwarter was, dan zijn
oudere collega's, die soms, ten minste
tiiterigs wat naar het groene begin
nen te zweecaen. Dit ia een gedeelte
van de eischen van den lijd die
eisoht namelijk, dat alle zwart groen
wordt, voor de variatie maakt hij het
ook wel eens rood, maaar zwart blij
ven doet het nooit. Vooral niet in
rten tegenwoordigen tijd, nu de con
fectiewinkels een heel costuum geven
voor een beleefd verzoek pluB acht
galden.
Daarem neem ik het een aanspre
ker nooit kwalijk, wanneer hij in
plaats van diep zwart, een beetje groen
ziet. Sommige menechen spotten
daarmee, ja 't is een treurig feit, dat
er met aansprekers veel gespot wordt.
Nog niet lang geleden kwam een ge-
een uitnoodiging van de familie Blad
groen mijn tante stelde me voor.
Mejuffrouw Charlotteeen vyf-en-
twintigjarige, knappe brunette, beviel
me dadelijk. Ze nam me metneerge-
geslagen oogen van het hoofd tot de
voeten op.
Ze was blikbaar van te voren in
gelicht. N
Ik kwam terug en mocht haar 't
hof maken.
Het jonge meisje was teruggetrok
ken en sprak weinig; se scheen io
den omgang zeer aangenaam.
De ouders ontvingen me hartelgk
's Avonds werd ik uitgenoodigd om
thee te komen drinken; mijn aan
staande ging aan de piano sitten en
zong ons een stukje voor, zooals haar
moeder zei. Ze had een contre-alt.Onder-
wijl somde mama mg de hoedanig
heden van haar dochter op; papa lag
in den leunstoel reusachtige sigaren
te rooken.
Op zekeren avond sloot mgn aan
staande schoonmoeder een kast voor
me open, die vol boeken zat.
„Dat zgn prijzen, die mgn doohter
heeft behaald," zeide ze„ze was altgd
de eerste op de kostschool."
Ik betuigde mijn bewondering.
„Ze heeft zelfs den liefheidsprijs
behaald."
„Dut wist ik," zeide ik.
„Wil ik hem u eens laten kg ken?"
„Als u zoo vxiendelgk wilt zgn."
Schoonmoeder reikte me 't boek aan:
„Geschiedenis der ongelukkige koning
innen".
Het schijnt, dat er veel geweest
zgnhet boek was erg dik. Het was
geïllustreerd. Ik bladerde het eens
door. Een plaatje Btelde voor de on
gelukkige Jane Grey, op 't punt haar
bekoorlijk liohaam den beul over te
levereneen anderMaria Stuart met
haar hoofd op het blok, een ander:
Maria Aatoinette, het schavot be
stijgende.
Mevrouw Bladgroen noemde me
alle prgsen op, die haar doohter had
verworven. Ik moest elk boek eens
inkgkea en de gelukkige moeder ge
luk wensohen.
Ik had nog niet met mgn aan
staande kunnen sprekenik maakte
gebruik van een avond, dat we alleen
wares om naar bare gevoelenB jegens
mg te informeeren.
„Mejuffrouw, zeide ik tot haar,
□u ik op 't punt sta uw echtgenoot
te worden, weneohte ik wel te weten
of mgn persoon u aanstaat."
„Meneer, antwoordde ze me, mgn
ouders hebben u gaacoepteerdeen
welopgevoed jong meisje moet hare
ouders gehoorzamen."
„Zoo bedoel ik 't niet, riep ik uit,
de toestemming van nw ouders is
voor mg niet voldoendeik wensohte
vooral de uwe te hebben."
Zij sloeg de oogen neer.
„Ik heb niet gezegd meneer, dat
ik mijn toestemming niet gaf."
„IJ atemt toel" riep ik uit.
Opgetogen van blgdsohap nam ik
haar hand, die ik eerbiedig aan mgne
lippen braoht en drukte een vluoh-
tigen kus op twee vingers, die niet
al te haastig terug werden getrokken.
Mgn niebt had gelgk, mijne aan
staande was een engelik was zoo'n
schat onwaardig. Deze overweging
hield me eohter niet terug, en de
bruiloft werd vastgesteld.
Ze werd luibterrnk gevierdde fa
milie Bladgroen kwam mooi uit den
hoek. Aoht dagen lang volgden de
bals, de diners, de soirées elkaar op.
Er waren vele gasten uitgenoodigd.
Mijn vrouw was voorkomend jegens
iedereen en toonde een volmaakte
meesteres des huizes te zijn. Ik was
trotsoh op haar. Toen de laatste gast
zijn hielen had gelicht, een oude neef,
die maar niet weg wou, zei ik tot mijn
vrouw
„Eindelijk alleen, we zgn die lastige
lui kwgt."
„Ge zijt niet srg beleefd voor onze
vrienden en verwanten," merkte ze op.
„Ik ben ook zoo gelukkig," zeide ik
op teederen loon.
Ik haalde mgn sigarettenkoker te
voorschijn en maakte aanstalten er
een op te steken.
„Ge gaat toch zeker niet rooken
zeide mgn vrouw.
„Een sigarat, een heel klein siga
retje."
„Geen kleine of geen groote!"
snauwde ze, kortaf.
„Kom, kom, yrouwtjeliel."
„Niets, niemendal."
„Hindert een sigaret je dan zoo erg?
„Het hindert me niet, maar ik ver
kies niet, dat je rookt."
„En je vader rookt den heelen dag
„Mgn man zal niet rooken. Ik
ben niet als mama, een lam datzioh
den hals maar laat alangden."
„Drommels, dacht ik, dat is mgn
vrouw niet, ze hebben haar veran
derd
„In een huishouden, heraam ik,
moeten man en vrouw elkaar wat
toegevensigaretten rooken is een
oude gewoonte van me."
„Dan moet je die maar afleeren,
en daarmee uit!"
„Dat is toch niet ernstig gemeend,
je sohertst zeker
„Ik verbied je te rooken en pro
beer 't nu eens
„Bn i».," riep ik uit, „verbied je
om op zoo'n toon tot me te spreken!*
Ik had nauwelijks uitgesproken, of
ik kreeg een dik boek tegen mgn
hoofd.
Ik bukte om het op te rapen en
deinsde onthutst achteruit.
Het was de liefheidBprgs 1
nutiige voreeoiging loopen. Mst een
beleefden groet werd de man staande
gehouden en hem gevraagd„Neem
mij niet kwalijk, maar is u aan
«preker
„Om u te dienen," zei deze, die
a/tisaohien al hoop had op een recht
^ordeelïg zaakje.
^Ocb, spreekt u ons dan eens aan!"
YP.as dat nu aardig, om dien armen
san .zoo te plagen Wie sou als hg
op .soo'n manier behandeld wordt,
geen trak krijgen om uit zijn vel te
springen? M.sw sinds meBichenbeu-
gexxÏB is nog nooit een doodbidder
uit zijn vel gesprongen wel springt
bij in en uit zgn deftige zwarte jas,
want wie denken mocht, dat hg der.
heelen dag doorbrengt in dit sierlgke
pak. slaat de plank duchtig mis.
Neen, buiten mag' hij. het ioppunt
van deftigheid Dereikt hebben, thuis
in den huisslijken kring,.herneemt hg
zijn eenvoud en daarmee zgs daag
sche jasje. Het galakleed wordt door
moeder de vrouw netjes afgeborsteld
en weer in de kast gehangen: mis
schien wel hier en da»r een naad,
die wat erg onbescheiden een groe
nen oi rooden bloa vertoont. me$ waf
zwarten inkt opgewerkt.
Want het vak van aanspreker is
er niet een. dat sijn beoefenaar een
volledig bestaan oplevert. Naar luid
van door mg verkregen informaties
moet het niet onvoordeelig wezen,
maarJ. de concurrentie is groot
wie er niet gauw bij is, viaobt
aobter het net. De aanspreker heeft
dus nog een ander bedrgf. Sommige
vakken zouden hem niet pasöen.
Minister kan hg du bijzonder moei
lijk wez n, want als er eens een ka
merzitting was op een morgen dat
hij als aanspreker iets le verrichten
had, dao zou dat dan gladden gang
der landszaken kunnen belemmeren.
Zeekapitein kan bij ook moeilijk
worden, aangezien sommige men-
sohen denkelgk niet beleefd genoeg
zouden zgn, om met doodgaan te
wachten tot hg weer aan land was.
Maar voor hem geknipt is het vak
van barbisr en dat oefent hij dan
BINNENLAND.
Tot lid der Tweede Kamer in hei
kiesdistriot Sittard is gekozen de heer
mr. C. H. C. M. H. baron De Bieber-
stein Rogalla Zawadsky, kantonreoh-
tor te Sittard, met 1094 van 1167
uitgebraohte stemmen.
De aquipage dar „DoelwykA
Met het stoomsohip ScUak der Rot-
terdamsohe Lloyd arriveerden to
Rotterdam 6 man, behoorende tot de
equipage der Doelurijk, liggende te
Massowah in de Roode Zee.
Omtrent hun wedervaren deelden
zij het volgende mede:
Den 12en Juli 11. ontvingen zg or
der om zich gereed te maken om met
het stoomsohip Doelwijk, toen liggen
de te Maassluis, koers te zetten naar
Engelsoh-Indië met een lading gewe
ren, ammunitie enz.
Daar dergelijke inschepingen meer
voorkomen, verwekte dat in het ge
heel geen bevreemding, te meer nog,
daar zij op de gewone gage gemon
sterd waren.
De reis was tamelgk voorspoedig
en er viel nieta bijzonders voor, al
leen embarkeerdö te Suez een
Fransohman, Pierre Garret geheeten,
naar zij vernamen familielid van den
vioe admiraal van dien naam.
Hij was vergezeld van twee bloed
honden, twee ezels, benevens eenige
bagage en zeide voornemens te zgn
in het gebergte van Abeesinië te gaan
jagen. Naar de bemanning meende
te bemerken droeg hg ook kennis
van de lading der Doelwyk.
In den viosgen morgen van den
9e Augustus werd in de Roode Zee
plotseling een zoeklioht bespeurd en
viel een schot, dat afkomstig bleek
ïftlschanie Haarlemmers in een vreem- ook met to waardeeren gver uit.
de stad en zag daar een lid van dezeIk weet aiet, waarom juiat het bar
biersvak zoo groote aantrekkings
kracht op hem uitoefent, maar ik
vermoed dat het de beste gelegenheid
voor hem is, om zich te recomman-
deeren. Want gelijk ik zooeven zei
men moet er gauw bg wezen, vooral
niet te laat, maar ook niet te vroeg.
Te veel vlugheid Ï3 ook nadeelig. Hat
moet een gepensioneerd kapitein op
het Spaar ne eens z|jn overkomen, dat
toen een van zgn familieleden zwaar
ziek lag, een aanspreker zich kwam
aanbevelen, voor 't geval, dat de zieke
mocht komen te overigden. De histo
rie voegt er bij, dat de heer des hui
zes den aaan de deur heeft uitgegooid
en iedere aanspreker die zich zeiven
respecteert, zal vinden dat hij daarin
gelgk had.
Daarom is het beter de clientele al
lengs als het ware vooraf; te vormen en
daarvoor biedt het barkierevak de aller
beste gelegenheid. Al scherende of knip
pende kan men zoo eens een woordje
over da&andere vak laten doorloopen
niet te veel, want dan schrikken de
klantea, en vrbezen, dat de barbier
ia |sija enthousiasme het mes wel
eens wal al te ver naar de keei sou
kunnen laten verdwalen. Niet dat ik
die vrees zou deelen, integendeel ner
gens is- een niensch soo veilig als bij
een barbier-aanspreker, om de een
voudige reden, dat wanneer deze ie
mand den hals ataaeed, hij door de
familie zeker niet als aanspreker zou
worden gebruikt.
Wat een rechtgeaard aanspreker
brjzoader hinderen moet, is d&t hij
zgn eigen overlijden in de stad niet
kan aankondigen, maar als die tijd
daar is, dat aan een vreemde moet
overlaten. Ik voel daar alles voor,
zooais ik trouwens in 't algemeen
veel sympathie koester voor den nij-
veren stand der barbiers-aansprekers.
Döfiig stapte vanmorgen d© aanspre
ker dien ik zag ever de witte sneeuw.
Keurig sloot de lange jas; als zuinig
j huisvader had hij zijn pantalonpgpen
omgeslagen en de zilveren sieraden
op kraag en borst werden voor de
vochtige omhelzing van de neerdwar
relende sneeuwvlokken beschermd
door een parapluis, die in volmaakte
overeenstemming was met het geheel.
te ego van ©en Italiaaasch oorlogs
schip, dat kort daarop een sein gaf
dat de Doelwjlc in zgn kielwater
moest volgen, terwgl nog een andere
Italiaansohe Kruiser kwam opdagen,
die de Dothoijk op de voet volgde.
Onmiddellijk werd door den kapi
tein Remmers van de Doeltoijk aan
het verzoek voldaan, onder de be
manning ging een gemompel, dat hier
verraad in het spel was, terwijl later
nog bleek, dat alle toegangen door
Italiaansohe kruisers bewaakt waren
en men dus blijkbaar op de komst
ven een schip gerekend had.
De Doelwijtc werd naar MasBowah
geleid, het aohtersohip aan wal be
vestigd, terwgl aan bet voorBohip het
anker werd uitgeworpen. In de nabg
heid bleef een Italiaansob oorlogs
schip ter bewaking gereed liggen
bovendien kwamen aan boord van
de Doélwijlc twee Italiaansohe politie
mannen.
Intussohen werd de lading door
de Italianen geloBt in kleinere sche
pen, die in versohillende richtingen
vertrokken. Waarheen wist men op
de Doelwijk niet.
Onmiddelgk na de opbrenging ver
schenen de marine-autoriteiten aan
boord en werden de officieren en
matrozen der Doehoijk éen voor éen
onder eede gehoord. De kapitein
diende daarbij als tolk, daar hg de
Italiaansohe taal machtig was.
Naar zij mededeelden, verklaarden
zg niet te weten voor wien de lading
bestemd was.
Het geheele prooeB-verbaal werd
naar Rome opgezonden.
Korten tgd Jater werd do Fransoh
man in vrgheid gesteld. Zjoals de
zeelieden later vernamen, moeten de
Italianen grooten spgt gehad hebben
over^diens vrglatiog.
Bg de opbreuging waren d® kapi
tein zoowel als da bemanning niet
weinig geschrokken, daar zg meen
den ter dood gebracht te zullen
worden.
Zg werden eohter gerustgesteld
door de goede behandeling, die zg
van de Italianen ondervonden. Ook
verdween hun vreeB voor de dood
straf, toen hun ter oore kwam, dat
Menelik een groot aantal Italiaansohe
offloieren en soldaten gevangen hield
en hij dezen ongetwijfeld zou doen
ombrengen, indien de Italianen een
hand uitstaken naar hel leven der
Hollandsohe zeelieden of de Doelwijk
zouden verbeurd verklaren.
Waren zg dus van die xgde niet
voor hun leven bevreesd, een andere
dood bedreigde hen niet minder en
wel het ongezonde klimaat door de
ondraaglijke hitte.
Onder de zonnetent heersohte een
temperatuur van 130 gr. Fahr., die
het werken onmogelgk maakte en bij
de meeste zeelieden ernstige ziekten
veroorzaakte, die, zich hoofdzakelijk
openbaarden in het onrustbarend
zwellen der beenen.
De Italiaansohe marine-dokter ver
leende geneeskundige hulp, niettemin
overleed een der stokers van de Doel
wijky terwgl de gezagvoerder, kapitein
Remmers, dien de manschappen als
een humaan man roemc n,in de hoogere
bergstreken gedurende 4 weken her
stel van gezondheid moest gaan
zoeken.
Onder de Italiaansohe matrozen
bevinden zich ontelbare zieken, de
hospitalen zgn overvol.
Door de groote hilta slapen de be
woners van Massowah des nachts op
de daken hunner hnizen of in houten
kribben aan de oeverB der rivieren.
De zeelieden waren mot hunne
familiebetrekkingen in Nederland in
voortdurende briefwisseling, echter
bleek hun, dat alle brieven door de
Italianen geopend werden.
Ook kwamen hun verscheidene
oouranten-berichten ter oore uit Ita
liaansohe en Engelsohe bladen, die
hun meerendeels onwaar en over
dreven bleken. Menelik was, volgens
hetgeen hun ter oore kwam, uiterst
wreed tegenover de AbessiniëxB, die
de Italianen behulpzaam zgn.
Wanneer zg in zijne handen vallen
worden de reohterhand en linkervoet
afgekapt en nog verdere verminkin
gen toegebraoht.
In begin Deoenber ontving kapitein
Remmers een sohrgven van de reeders
te Rotterdam, dat de zeelieden, die
dat verkozen, voor rekening der ree-
ders naar Nederland konden terug-
keeren, waarvan 7 hunner wegens
het slechte klimaat en daar zg toen
nog niet wisten of de lading weder
ingenomen zou worden, gebruik
maakten.
Met de Umberto der Rabattino-lgn
vertrokken zg naar Port-Said en em-
barkeerden op de Salak.
Thans bevinden zich nog aan boord
de kapitein, 2 stuurlieden, een maohi
nist, een bootsman, een timmerman,
een matroos en een stoker.
Artis.
Artis te Amsterdam heeft weder
een gevoelig verlies geleden. De neus
hoorn is dood.
Het beest was al lang aan het
sukkelen en moest door allerlei kunst
middelen in het leven worden ge-
honden.
Het zoölogisoh genootschap iB in
den laatsten tijd niet erg gelukkig.
Op het oogenblik heeft het zelfs geen
enkelen beer.
Intussohen schgnt men in Artis
weer nieuwe beren te verwachten.
Er wordt ten minste aan gewerkt om
logeable vertrekken in gereedheid
te brengen voor de platvoeters.
Da moord te Amsterdam.
Omtrent den moord in de Van
Eeghenslraat valt alleen te vermel
den, dat de justitie, die overstelpt
wordt met verhalen, waaruit blijken
moet, dat de man dien men zoekt
door deze en gene wei eens gezien
is, nog vergeefsoh naar den dader
zoekt.
Het Igk van het vermoorde meisje
zal waarschgnlijk op het Sint-Barba-
rakerkhof ter aarde besteld worden.
Op welken dag de begrafenis zal
plaats hebben is nog niet bekend.
Bond van Landnationalisatie.
Dinsdag werd te Zaandam de al-
gemeene vergadering van den Bond
van Landnationalisatie gehouden.
Zij werd geopend met een rede van
den voorzitter, den heer Rauwerda,
die constateerde, dal do denkbeelden
omtrent het gemeensohappelgk grond
bezit eioh baan braken, maar nog nieï
veel maatregelen in dien geest zijn
genomen.
De heer J. Stoffel uit Deventer
braobt bet jaarverslag uit. Daaruit
bleek, dat het aantal ieden 450 be
draagt, d.i. dertig meer daa het vorige
jaar. De af deelingen Rotterdam en
Zaandam hadden zich uitgebreid. Het
aantal afd. was zeven gebleven.
Door de afd. Deventer was aan den
gemeenteraad aldaar een adres ge
richt om geen grond meer te ver-
koopen. Aan den Rotterdamsohen
gemeenteraad was door negen ver-
eenigingen een adres gezonden van
dezelfde strekking.
Het achtste deel van de armengel
den in Friesland was voor grondont-
Dat waa geen modern parapluiet je
met een fijn knopje en eenstokieals
een naald, neen, het was er een
waarop zonder hinder een heuveltje
had kunnen neerstorten. Diet zoo'n
klein elegant, rondgespannen doek,
maar z>o'n echt, stevig degelijk regen
scherm zoo goed als een verplaats
baar dak.
Ik heb in dit blad van den 21sten
pen stukje geleren van den heer A.
H. W. over de plannen van den heer
Sanders betreffende den zuidelijken
spoorweg. Hg betoogt daarbg, dat die
spoor voor Haarlems winkelstand
alleen voordeelig zal wezen, wanneer
ze doorgetrokken wordt naar Zand-
roort.
My dunkt, daar is veel van aan.
Wanneer Haarlem alleen verbonden
wordt met Amsterdam, dan zullen er
meer Haarlemmers naai Amsterdam
gaan, dan omgekeerd en wg roepen
juist: „meer menachen Als de Ign
doorgaat naar Zandvoort komen er
stellig veel Amsterdammers, die ook
wel ra Haarlem zullen afstappen.
Maar hoe en waar komt nu eigen
lijk die Ign naar Zandvoort? „Ik weet
het niet" zei de heer Sanders verle
den week bg s$n rede, „ziet u, het
is ons plan niet, mijn maatschappij
bouwt de Ign niet. maar zal die alleen
exploiteeren, „De heer Sanders zette
daor zoo'n onnoozel gezioht bij, dat
men hem wei moet gelooven. 't Ie
anders juist geen geheim, waar die
Ign zou moeten komen. Volgens het
ingediende plan zou ze, komende van
den Kleinen Houtweg, de Baan langs
loopes en zoo, heel rechtuit en een
voudig, door den tuin van den heer
Gerdosaen gaan en ten slotte over
een nieuwe brug naar de Leidsohe
vaart.
Krggen we dus nu aan de Baan
overwegen Dat zal wel aardig we
zen. We hebben aan den noordkant
al zóóveel ploxier van de barrières,
dat we er noodz&kelgk aan den zuid
kant nog een stel bij moeten hebben.
Dat krjjgt, ik durf het den heer San
ders op sen briefje geven, geen enkele
concessionaris ooit van dan Raad
gedaan I Maar men behoeft niet op
den beganen grond te blgven en kan
do treinen ook overeen viaduotlaten
loopen.
Dat *al ook wel mooi staanzoo'n
viaduct op de Baan, vlaic bg den
ingang van de Dreef en dwars over
het Houtplein. Ik ken den aanvrager
van deze concessie niet, maar't moet
een ruan weien, die voor geen kleintje
vervaard ie. Immers na over het
Houtplein, een van de drukste punten
van de stad, te zijn gegaan, laat hij
zijn lijn zoomaar leukweg over den
heer Gerdessen loopen, namelijk over
diens tnin. Hoe de heer Gerdessen het
wel vindt, dat de Bpoorwegman het
voorzien heeft op zgn appel- enpere-
boomen, drniveustokken en dergelijke
weet ik niet, ik heb alleen zoo'n ver
moeden, dat de heer Gerdesüen zoo
maar niet over sich zal laten loopen.
Niets is moeilijker dan proieteeren
of een spoor- of tramyerbrading een
plaats zal bevoordeelen ol benadee'.en.
Daar is bgvoorbeeld de Haarlemmer
meer. Als daar nu een tram doorliep,
beginnende te Haarlem en eindigende
te Utrecht, zou die dan meer of min
der menschen naar Haarlem brengen,
dan er nu met rijtuig komen? Wie
zal het zeggen Als zoo'n lijn klaar
is, merkt men het al heel gauw, maar
dan ligt ze er eenmaal en iB het te
laat. Voor Eaailem zou eigenlgk
welbekeken het voordeeiigste wezen,
om niets dan kleine lijntjes te leggen
van Haarlem uit, maar die niet door
te trekken tot een stad. Bijvoorbeeld
een tram naar Zandvoort, dat gaat
goed, een lijntje naar Hoofddorp, maar
ook weer niet verder; een lijntje naar
Hillegom, een lijntje naar Beverwijk.
Dat de Noord-Zuidhollandsche Stoom
tram doorloopt tot Leiden en de Bever
wij ksche tram weldra doorgaat naar
Alkmaar, verdeelt alweer de vruchten
van het personenvervoer tusschen drie
steden. Trok men dergelijke lijnen niet
door, dan zou alles wel naar Haarlem
moeten komen en Haarlem, omringd
door al deze kleiue lijntjes,te vergelgkea
zgn met een grooten poliep, die zijne
vangarmen in alle riohtiagen uit
strekt en alles wat se vatten kannen,
ginning afgestaan en de heer Jansen ta
Amsterdam had f45,000 beschikbaar
gesteld voor grondsa&nkoop in dei
provinoie.
Hot bestuurslid, de beer de Vries
en het lid de heer De Cleroq hadden
voordraohten gehouden om propagan.
da te maken voor de denkbeelden vai
den Bond.
Met ingenomenheid werd melding
gemaakt van het ontstaan der Bildt
sohe stichting.
Het tijdsobrift Grond aan allen va
achteruitgegaan. De oorzaak daarvai
is, dat men genoeg van de theori
krggt en naar daden vraagt. Nog tie
propaganda-brochures zgn voorradij
Van Grond en Arbeid werden 640
exemplaren verspreid,
Het streven van den Bond vei
dient allen steuu, omdat de Land
nationalisatie de eenige weg ia on
de sociale quaestie op te lossen.
Eindelijk werd in het verslag ee
woord van aisoheid gericht tot 't
stuurslid, den heer Bglenga, die
gezondheidsredenen was afgetreden.
Zonder discussie hechtte de vergt
dering hare goedkeuring aan dit vei
slag. Hierna werd besloten den hei
Bglenga een telegram te zenden.
De altredende bestuursleden wei
den herkozen.
In de vacature-Bglenga werd geko
zen de heer Middelkoop.
De rekening en verantwoordin
werd goedgekeurder was een nada
lig saldo van 150.
Na lange discussie werd besloti
de uitgave van het blad Grond aa
allen te staken en het blad Gron
en arbeid voort te zetten onder di
naam Grond aan allen.
Ingetrokken werd het bestum
voorstel om dank te betuigen aa
het Dagelgksch Bestuur van
Bildt, voor het initiatief door hen
nomen ter sake der Biidtsche stic
ting.
Na zeer uitvoerige discussie wei
met 19 tegen 8 stemmen aangen
men een geamendeerd bestuursvoo
stel, strekkende dat de Bond
initiatief zal nemen tot oprichtii
van een vereeniging, die geldelijk
steun zal verleen en aan de Bildtac
stichting. Het oorspronkelijirvoors!
luidde: aan de Biidtsche en derj
lijke stiohtingen.
Behandeld werd vervolgens
vraag van de afd. „Rotterdam": H
kan particuliere grond gegeven
den ten nutte der gemeenschap
kan de Nederlandsche Bond
landnationalisatie zich met het
heer daarvan belasten
Na discussie verklaarde de Br>
zich bereid, eventueel zulk een
heer te aanvaarden, doch niet
eigendom, daar dit een kapitalistis
standpunt zou wezen.
Ontvreemde of vermiste vcc
werpen.
In den naoht van 18 op 19 D
jl. zyn te Bodegraven door midi
van braak ontvreemd
speoie f 40
2 muntbiljetten a f 10
Effecten4 Oostenrijk 5 pot. Ja
Juli nos. 184323, 365789, 4210
G0Ü444
2 Trans Afrik. Spoorwmü. 5 p
no. 800, 1967
1 Montana Gentral, no. 2462
23 Zuid-Wester-Spoorwegmg. 4p
a f260, nos. 121556, 122744, 1227
122746,122747,122748,123588,1533
167530,189679,204014,210308,1632
227201,227202,186658,171411,2017
217272,216459, 201716,216460,2164
1 Zuid-Westerspoorwegmij. 4
J f1250, no. 13870;
1 Dombrowa 4% pot. a f1250
19881-85;
naar zich toetrekt, maar wel opp
dat ze niet in een collega pol
verward raakt
Als da lezer zegt, dat dit een
schrikkelijk zelfzuchtig plan is,
beu ik dat dadelijk mee hem
Men moet het aanleggen van
verbindingen wat breed opvatten,
ders durft men ze nooit tot ais
brengen. Maar dan moet een oonc
sionaris van zijn kant ook niet a
veel nalruk leggen op het voord
dat een gemeente er bij genieten
Als, om het duidelijk te zeggen,
heer Sander3 ook den Amóterdamn
heeft beloofd, dat ze van zgn zui
tgken spoorweg voordeel zouden
nieten, dan zal toch een van de t
steden gefopt uitkomen. Want
gaan meer Haarlemmers naar
sterdam dan Amsterdam ners
Haarlem en dan heeft Haarlem er nai
van, öf het omgekeerde gebeurt
dan heeft Amsterdam de schade.
Ik kom nog even op de aaaBlui
naar Zandvoort terug. GeBteldj
de concessionaris om den reohl
tigen toorn en tuin van den
Gerdessen te ontgaau, zgn lijn
niet langs de Baan legde, maar
derop langs de Paviljoenslaan,
zou dan een hooge viaduct, stas
langs het mooiste kijkje in den H
d« omgeving decoreerenEn
zouden de bewoners van het def
rustige Florapark met zoo'n voo
ganser in hun schik wezen
Ais ik een plek moest aanwjj
waar de lijn zou kunnen loopen,
zou ik zeggenlegt haar langs
Kleinen Houtweg 6ö dan dwars
het dichtste geboomte in den H
dat memaud" haar ziet, naar
Wagenweg en zoo naar de Leid
vaart. Maar daar zal de oonoessi
ris niet aanwillen, want dan li
hg geen passagiers uit de stad.
Ik wil maar zeggen, dat ik mjj
dit Zaudvoortsohe tramplan v
loopig niet veel voorstel.
FIDELl
