aanleiding gegeven al de bruilofs-
gusien op te spGren om heD te ver-
hooreo, welk verhoor nog aan den
gang is.
Dooh nog belangrijker wordt deze
omstandigheid als juist is wat Anna
Kemper aan den verslaggever van het
N. v. N. medegedeeld beeit: Reeds ter-
■tond na den moord op Anna Beqer
herinnerde Anna Kemper zich, deze
op de bruiloft te hebben lseren ken
nen Maar daarin lag toen heel geene
aanwijzig. Zeer trof het haar eohter,
toen Mare Hoek getroffen was in de
Spinozasteaat, dat zij ook deze van
de bruiloft kende. Er reudes dus drie
van de slaobtoffers op de bruiloft ge
weest zijn.
De politie te Amsterdam is er in
geslaagd de twee dieven, die zioh
schuldig hebben gemaakt aan den
diefeiai in het kantoor der firma Ter
Haar aan don O. Z. Voorburgwal, in
handen te krygeB. Een goed deel van
het gestolen geld werd bij hen terug
gevonden.
De heer mr. D. Eogelberts heeft,
volgens de Arnh. Ct. de benoeming
tot sübsïituut-offioier van justitie bij
de rechtbank ie Roermond aangeno
men en mitsdien opgehouden iid te
zijn van de Eerste Kamer.
Ganeraal Van der Beek. f
Te 's Gravenhage is overleden, in
dei. oudeidom van 68 jaren, de heer
L. P. van der Beek, gepensionneerd
luit.-gen., ridder ia de Orde van den
Nederl. Leeuw. Deze opperoffieier,
die den 3den Maart 1828 te IJpeien
(België) werd geboren, werd na met
goed gevolgd afgelegd examen den
laten Juli 1847 "aangesteld tot 2e-
luitenant bij hel 3a regiment inianter e
werd den 22 Januari 1860 benoemd
tot kapitein, waarna hij in 1870 den
iaug van majoor verwierf. Den 18
Augustus 1874 werd hg tot luitenant
kolo-ol bevorderd en in 1876 tot ohef
van den generalen staf van de 3e di
visie infanterie benoemd.
Na in 1878 tot kolonel te zijn be
vorderd, werd hij den 19den April
1884 benoemd tot generaal-majoor
bevelhebber in de 2de militaire af-
deeiing.
Met~ inging van 1 Mei 1885 werd
generaal van der Beek onder eervolle
ontheffing uit de betrekking van be
velceboer in de He militaire afdee-
ling benoemd tot commandant der
Nieuwe Hollandsohe Waterlinie,tevens
belast met het bevel in de afdeeling,
en met ingang van 20 April 1892 op
zijn aanvrage gepensionneerd mei
den rang van luitenant-generaal.
Over Rotterdam.
Het Journal bevat een daselijksche
vluohtLe reisbeschrijving van Eaitif
de L Bretonne, die op het oogenbiik
Nederland doortrekt. De talentvolle
journalist zegt omtrent Rotterdam:
„Dan, in een verdubbeling van
saéiheiJ die de wagens heenenwser
schudt en de rem aanzet, komt een
groots stad opdagen, zich aan den
horizon vertoenend door het zwarte
opstaan der fabrieken en boven de
straten, cp dakenhcogte overgestapt,
boven grachten, op maetenhoogte
overschreden, geniet, men de blij-l-
sohap en de doizeling van pen in
vogelvlucht overvlogen stad: Rotter
dam.
De trein galoppeert over haar heen
in haar volle breedte langs feu ver
bazingwekkend viaduct, waarvan het
station het middelste punt vormt; en
ia een duizsligen en dollen oogeaiust,
geti. hij een perspectief van kanalen,
v:'.n stoombooten, v»n platte schepen,
van lad.ngen die men lost, een war-
reling van lastdragers, van matrozen,
hoopea koopwaren, een beweging
van karretjes, steek- en wipwagentjee,
een - f en aan van scheepvaart en
ha'jdel, heel een onstuimig bewegelijk
leven langs de waterpa len, die ei
kaar kruisen, zich splitsen, op u toe
komend breeder worden, en heel smal j
in ds ve te wegdeinen, altijd omzoomd i
door kleine geverfde huizen met'
spitse gevels en bresde ruilen, maar
hooger d>n in Delft, want wij zyn in
een groote stad, in de grootste haven-
star) van Holland.
„Rotterdam. Rotterdam," roepen de
conducteurs met roode petten en
meer goud op nun jas dan nhlanen-
ofiiciereo. Rotterdam! en in de voch
tig koude lucht haalt men een scher
pen geur van specerijen en teer op
ik denk aan het verre Java, Batavia,
Sumatra, aan slagtanden van olifan
ten, aan tulpbollen en gember, ik
denk aan kleine kroegen en matrozen-
J gevechten en ook aan u, Wakiëm en
Soeda, Javaansche danseresjes van de
tentoonstelling„Stap niet uit,"
fluistert een onzichtbare reisgezel me
in, „stap niet uit; Rotterdam is een
.droorostad, men most baar oveisnel-
lea in vogelvlucht. Men moet er de
ijle en verbijsterende visie van mee
reisen, maar vooral niet scherper
kijkenals gij uitstapte!, zou allc-s
jweg zijn, booten, bewegingen grach
ten: gij zoudt niets dan modder van
een handelsstad vinden, een nat Mar
seille, een Hollandsch Havre Rotter
dam moet in verbeelding bezocht
worden." En de trein gaat voort
Brand te Rotterdam.
Zaterdagnacht ruim half twee brak
brand uit in de vruchten drogerij der
firma Ht-nkeB Co., aan de Voorha
ven ir. het voormalig Delfshaven.
Het vuur woedde in hoofdzaak
in hot pakhuis, de drogerij en
daaraan grenzende machinekamer.
Deze ruimten brandden geheel uit
waardoor de Eaachinerieöa es esn
hoeveelheid Amerikaansohe appelen,
krenten, rozijnen, vijgen enz- verlo
ren gingen. Kantoor on magazijn
leden alleen waterschade.
De brandweer werkte met 9 hand
en vier stoomspuiten en bedwong het j
vuur, dat do»r een onbekend gebleven
oorzaak is ontstaan, om circa 3 uur.
Om 6 uur kon eea deel van het ma-
terieel inrukken. De ecbade door dé!
firma Henk.es geleden, wordt op 20
mille geschat. Aller was eohter ver- i
zekerd, ook de perceelen die aan den
heer J. Schelt man behoorden.
Het „VeeneodaalBCh bowtja".!
Betreffende het in zoogenaamde;
antiquiteiten handelende „Veenen-
daalsohe boertje", wordt uit Venen- j
daal medegedeeld, dat bedoelde per- j
soon, daar maar al te goed bekend,!
in het geheel geen boer en nooit boer
geweest is, maar een koopman, en
wel Johan Friedrich Hahn, uit Zei-
hem afkomstig en nu to Gelderech
Venen da al, gemeente Eder, woon
achtig. In verband met zga laatete
„zaak" met een winkelier te Amster
dam, is hij thans als verdacht van
oplichting voor den rechter-comuaie-
saris aldaar gehoord en als daaraan
vermoedelijk medeplichtig de bij hera
inwonende weduwe Adriana Bluming
- Tennissen, geboren te Renkum.
Deze doet zicb, hoewel Hahn, die, zelf
43, eene zeer beklagenswaardige vrouw
van 82 jaar heeft, ook in „zaken"
gewoonlijk als zijne eohtgenoote vcor.
Geen hulp geboden.
Het „Nieuw Advertentieblad van
Heerenveen" van Zaterdag 23 Januari
deelt omtrent het ongeluk te Terhorne
het volgende mede„In zake bet on-
geluk te Terhorne wordt gemeld, dat
de hulpveldwacbter D., die den in
een wak gereden jongeling wel om
hulp bad huoren jammeren, zonder
ter redding tos te snellen, ontslagen
is. Tegen den man, die met eea tentje
op het ijs stond en tegen den baan
veger, die bg hem was en die ook
geen van beiden eeDige poging tot
redding aanwendden, is proces-verbaal
opgemaakt."
Door 33 ingezetenen van Terhorne
is een adres aan den raad gericht,
waarbij werdt verzocht, dat de nacht
wacht D. alhier, die door den burge
meester in zijne functie als zoodanig
is geschorst, wegene het niet ver
kenen van hulp aan een drenke'ing,
in zijne eer worde hersteld.
dansen door Pala, met afbeeldingen;
een slotartikel van S. Kalff over Ja-
pan8che zwaardvegerskunst met af
beeldingen; een vervolgartikel van
dr. M. W. Pijnappel over fosssiele
overblijfselen op Java, enz.
In de Wereldkroniek van Zaterdag
Een artikel met afbeelding over het
25jarig bestaan van de Rott. H. B. S.
voor meisjes, een slotartikel van A.
S. H. Booms over den le luitenant
H. M. Vis en het korps Mareohaus-
flées te Atjeh, portretten met bijschrif
ten van den vice-admiraal C. A.
Uhlenbeck, Dr. P. J. v. d. Grijp, J.
M. Westerouen van Meetaren, mr.
J. G. Kiat, jhr. John W. May. enz.
Sport en Wedstrijden.
Wedstrijden.
De op Zaterdag uitgeschreven wed-
strgdea op de banen der Amsterd-
IJsclub zgn niet gehouden, maar uit
gesteld tot Dinsdag. Tengevolge van
het weder in de laatste dagen was
geen bran van 500 M. beschikbaar.
Doch daar de rijders eenmaal waren
opgekomen, liet het bestuur een ou
derlingen weds'.rgd houden over 200
M. om geldprgzen. Aan dezen wed
strijd namen deelM. Kiugma, Am
sterdam D. van der Mark, Amster
damJacobus Smits, HaarleaaA.A
Hoogland, Amsterdam; P.Boaee,Ou
derkerk a/d. Arastel; I. M. W. Vrou-
zijn, doch het toeval wilde, dat ik
tusschen een troepje aanhangers van
Harvard verzeild raakte en ik was
weldra door mijn buurlui aangesto
ken. Eerst amuseerde ik me met hun
geestdrift, maar op eens, na een pr&eh-
tigen rush der Harvarders, vond ik
me tot myn groote verrassing, op
noijn veeten staan, en metnaijn hoed
zwaaiende, aan het „Harvard" brul
len, zoo hard als mijn longen konden.
Het was onmogelijk koudbloedig te
blyven tusschen zooveel vulcanen.
Het spel zou om 2 uur beginnen
en klokslag 2, begroet door een don
derend gebrul, versoheen Pennsylva
nia op het veld. Kranige gestalten
wier "bewegingen deden denken aan
de kracht ert vlugheid van een panter.
De lui worden getraind op een wijze,
waarvan wij, Hollanders, ons geen
denkbeeld kunnen vormen. Maanden
lang oefenen zij zich in het loopen,
aanvallen, tegenhouden on vallen,
turnen dage.'gks eenige uren en zijn
onderworpen aan vaste leefregels,
waarvan geen duimbreed mag afge
weken worden. Voetbal is voor hen
ook minder een spel, dan wel een
soert dwangarbeid, die absolute zelf
verloochening, strenge tuoht, groote
volgzaamheid en een snel. en beBlist
gebruik van alle vermogens, zoowei
liohamelijk als geestelijk eisoht.
Sedert de invoering van rugby in
1874 heeft het spel zich snel ontwik
keld, doch ondersaheidt zich thans
va» h6t Engelsohe rugby evenveel
als dat van het Association. Het
wes, Amsterd S. v. d. Schaaf. Grouw; Amerikaansohe voetbal is niet zoo-
E. J, Termolen. Zwolle; P. V. Pape, Izeer een spel, dan wel een serie in-
Strrjen P. j gewikkelde, taoti6oh© bewegingen met
AmsterdamH. Smits,
Smits, idemH. van Oosterom, Slo
terd'g'ken J. G. A. W. Mulder, Am
sterdam.
Er werd gereden twee aan twee, in
de volgorde als boven aangegeven.
Ieder paar moest de baan twee maal
rijden eerst voor, daarna tegen den
wind, aoodat de helft afviel. Aan
bleven; Kingma, Hoogland, Bosso,Ter-
molen, H. Smits, van Oosterom en
Mulder.
Deze reden hierop (weer twee
maal) in deze volgorde: Kingma
Jegea Mulder, Hoogland tegen Bosse,
Termolen tegen H. Smits en Van
Oosterom alleen.
Aan bleven: Kingma, Van Ooste
rom, Boese en Termolen.
De einduitslag was: M. Kingma
le, P. Termolen 2e, Oosterom 3e prqs.
Voetbal in N -Amerika.
groote nauwkeurigheid ontworpen,
om de eigen spelers in een gunstige
positie te brengen en den vqand te
verhinderen dit eveneens te doen.
Ieder elftal heeft zijn eight* signalen,
die ieder jaar veranderen en ieder
9peier moet ze natuurlijk van builen
kennen om onmiddellijk er naar te
kunnen handelen. Roept b.v. de cap
tain„13 66 17, 14,", dan wet t ieder
waar hij staan moet en wat hij te
doen heeft. Een gewichtig mensen
dus zoo'n captain, een Von Moltke,
die daarbq zelf meevecht.
Een tweede onderscheid is de vorm
van het veld en de witte strepen, die
er in de breedte, op afstanden van
4/u in. over getrokken zijn, waardoor
het veel heelt van een groot rooster,
zooals het trouwens hier genoemd
wordt.
Een verder onderscheid is gelegen
in de aanwezigheid vaa 11 invallers
vb*eAthleef' bevat de volgende een voor elk der spelenden, die op-
beschrijving vsn een soort balspel,treden zoodra een der oorpronkelijko
een weinig overeenkomend met voet- spelers niet meer kan.
bal en rugby, in Amerika.
Zoo juist kom ik van Philadelphia
terug en, eerlijk gezegd, heb ik daar
een van do meest opgewonden mo-j Intusschen zijn de Harvarders ook
menten. in mija leven doorgemaakt. gearriveerd, in snellen draf loopen zo
Ik had voel van het Amerifcaansehehet veld op en neer onder een oor
voetbal gehoord, van zgn moeilgkheid j verdoovend gebrul. Evenals van hun
om het te feeren en (dit van Asaeri- j tegenstander?, is hun lichaam aan de
kanen zelf) van zgn ongehoorde ruw- j knieën, schouders, heupen en scheenen
beid; de^ mogelijkheid om tweë-en-fink in de watten gestoken, en eê-
twintJg flinke, gezonde jongelieden
platgedrukt en tot een gelei gestampt
te zien, trok me onweerstaanbaar aan
en ik ging den wedstrijd tusschen
Harvard en Pennsylvania Universiteit
bijwonen. Het Franklin-veld te Phi
ladelphia was het arena en ik bevond
mij weldra te midden van een reus-
aohtige, alies met zioh meeslepende,
enthousiaste menigte, die de poorten
van het v ld als het ware bestormde.
Een 20.000 man stonden spoedig
in de tribunes opeengepakt eu zoo
ais te verwachten was, geen oogen
biik kalmte, zingen schreeuwen en
hoera's van alle kanten en dat alles
onder een fijnen motregen! Daar klinkt
igeen heeft bovendien zijn neus De-
schermd door een gummi-plaat, die
hen eenigezins deet lijken op onze
middeleeuwsche ridders, klaar om van
leer te trekken.
De invallers volgden, in wellen de
kens gewikkeld en plaatsen zich aan
den kant van hel veld. Eindelijk klonk
h6t signaal en de strijd begon. Dezen
in al zijn phasea te beschrijven, is
me niet mogelijk. De vlugheid en
accuratesse der spelers ia ongelooflgk
en de belangstelling verflauwde geen
oogenbiik. Slechte een oogenbli£ was
<ie bal huiten Bp.-l, wat, voor rfejuïat-
beid, waarmede gespeeld werd, ten
zeerste pleit. Scrimmages als bij
Letteren en Knnst.
Op het joogste concert van het
Scottish Orchestra te Glasgow is een
nieuwe ijmpbonie (e-dur) van den
heer Willem Kes ten gehoore ge
bracht het werk had zeer groot suc
ces en de heer Kes werd met warmte
toegejuicht.
lateressant is het thematisch over
zicht dat deneer Kes zelf bij het pro
gramma geeft van zijn werk.
Een uitnoodiging van de Liszt-
verein te Leipzig om een harer con-
oerten te dirigeeren, heeft de heer
Kes met het oog op zgue drukke
bezigheden te Glasgow, moeten af
slaan.
In Eigen ü-tard van ZaterdagEen
vervolgartikel van Fiore della Neve
over Jocquilles, Twee ambonsche
van den zuidelijken kant van het veld1 Rugby kent men hier niet, eveomiü
hst krijgsgeschreeuw„Hoorah, Hoo-1 als een off side regel, want zoolang
rah, Hoorah, Pennsylvania;"plotseling men niet stilstaat, mag men de tegen-
springt een Harvarder, aan den over-1 standers, die voor den speler, die
leant van het veld op en brult met'den bal heeft, staan, hinderen,
stentorstem „drie lange Harvards en j Esrst was Harvard! voor. Met hui
drie raaal drie," waarop files watj tëhgewone vlugheid spelend, loopend
Harvard is of voelt, door de zwaai- en aanvallend, overvleugelden ze hun
ende armen van den eersten Harvar- ,'egeapartij geheel en hadden r.a de
der gedirigeerd, met verwonderlijkeeerste helft 6 punten. De geestdrift
gelijkheid luoht rreeft aan 6en „Har-was niet te gelooven, vreemden vielen
vard, Har vard, Har-vard. Rah-rah-elkaar in de armen; men builde van
rah. Rah-rah-rah. Rah-rah-rah. Har- aandoening en ieder bleei zich heesch
vard!" Dat Rah-rah-rah vergeet jeschreeuwen en daar tuseehen de „rah-
nïet licht, als het door duizenden rah-rakV' der studenten,
krachtige, jonga kelen uitgestooten Maar welk een ommekc-er in de
wordt. Het is cf een monsterhond. tweede helft! Ik had wel gezien, dat
een cerberus of zoo iets door zijn na lederen welgelukten aanval, als
blaff-n elk ander geluid tracht te ver-de spelers zich weder scheidden, ge-
stommen, wat hem ook gelukt. En wooniijk. een der Harvarderp. naar
zoo ging het niet eenmaal, neen, her- lucht happende, cp den grond lag.
haalde'.ijk, zooiang het spel duurde Dan werd het spel een oogenbiik ge-
ging die kreet over het veld. staakt, de invallers kwamen toeioo-
Ik had eigenlijk onpartijdig moeten pen om de spelers hun dekens om
te slaan, terwijl doctoren en trainers
bezig waren om den „luchtloozen"
speler weder normaal te maken.
Slechts eenmaal gebeurde dit met
een Penntylvaniër, zoodat ik tot de
gevolgtrekking kwam, dat deze inde
tweede helft nog wat in hun mouwen
hadden. Dit bleek. Zij lieten hun
volle gewicht werken en eerat nu
toonde zich bun taaiheid. Dank zij
krachtige aanvallen, brakes zij de
Haivard-verdodigingslmieen verplaat
sten het spel langzaam naar Harvard's
goal. Al was de kracht uit Harvard,
de moed bleef er in en het duurde
ettelijke minuten voerdat de Penna
over de lija getrokken waren en een
touch-down veroverd hadden, waar
mede zij huw score van 2 op S brach
ten. Tot het einde toe bleaf het een
grootsche strijd, in de laatste minu
te» uitgevoohtea in den schemer.
Ik heb me afgevraagd waar het
ruwe van het spel in gelegen wae,
want ik heb er niet» van gezien. Het
spel was scherp en forech, maar r»w
in gesnen deele en scheen voor de
spelers sen gelegenheid om moed,
kracht en volharding te toonen, zon
der een spoor van valschheid.
6EIEN8D NIEUWS.
Uit Transvaal.
jDeVtlkeeteza schrijft over de forten
om Pretoria
De koppen waarop de forten ge
bouwd worden zijn hoogvan Schoon-
kop kan men de tronk te Johannes
burg, van het fort te Wonderboom-
poort Buiskop zien ligge®. Da boeren
weten wat dat zeggen wil. De bouw
werken zelf zgn kunststukken en
zulien, wanneer voltooid, ruimte aan
bieden vo»r een flinke bezetting en
een goede hoeveelheid provisie en
ammunitie. De forten zijn ruim van
water voorzien en zullen electriach
verlioht worden. Naar wij vernemen
aadert het fort te Schanskop met rasse
schreden zijn voltooiing.
'De Volksstem geeft verslag van de
inwijding van de nieuwe kerk der
Nederlandsch Hervormde gemeente
te Pretoria op eersten Kesstda/. Of
schoon de kerker niet hét uiterlijk van
heeft, is zij slechte voor tijdelijk ge
bruik bestemd, in afwachting van da
monussentaie kerk, die in de earsta
jaran echter nog wel niet komen zal.
De nieuwe kerk staftt in de Markt
straat, en fe in drie maanden gebouwd
door architect V. van I/ssahet orgel
ia uit Leiden afkomstig. Er ie ruimte
voor 430 menscben.
De iawijding8dienst werd geleid
door ds. Goddefrny en o. a. bijgewoond
door president Rruger, de leden van
den Uitvoerenden Raad, den Nerier-
landsohen coneul-generaal Doaaeia
Nieuwenhuis, den heer Middelburg,
enz.
Aan dezen laatste, met het hoofd
van het mgnwezen Car. Jöubert,
heeft de gemeente voor hare kerk
veel te danken. De heer Middelburg
gaf ook nog een statenbijbel, door
zijn vader, predikant te Boskoop, ge
bruikt, en beloofde voor de toekom
stige kerk een kink.
Aan De Vellsetem werd den 26 ?u
December uit Krugersdorp geschreven:
Bg de Rootlepoort-sports gisteren
waar eenige duizenden measchen
aanwezig waren, j-wsrd de Britsche
vlag géheschen. Veldkorvet B. Vüjoen
protesteerde daartegen, en een verga
dering werd gehouden, waar ook de
Voldkoinet ingeroepen werd. Na beele
discussie waarin Dohnald, bestuurder
der Bautjesmijn den Veldkornet be
leedigde, werd aan het verzoek van
den Veldkornet voldaan, dat is om
de vierkleur boi'ea de 'ngelsche te
hangen. Moedwillig werd de vierkleur
echter onderste boven gehangen. De
beide vlaggen werden toen op last
van den Veldkornet door de politie
nedergedaald en niet weder geheseheu.
De Veldkornet werd op schandelijke
wijze door de Jingos beleedigd.
Vloeibare lacht.
Voor een uitgebreid gehoor deed
dr. Spies te Berlijn voor eenige dagen
proefnemingen met vloeibare lucht.
Hij goot vloeibaar koolzuur in een
zak, waarbij door de snelle vervluch
tiging zooveel warmte gebonden werd,
dat een deel van het koolzuur in
vasten toestand overging en als kool
zure sneeuw uit den sak gesch
kon worden. Deze sneeuw werd n
j aether vermengd, in een retort boi
eon vlam gehouden, en toch bevr<
daarin kwikzilver nog tot een
'bare massa.
j Vervolgens vertoonde hij nog aeti
jleen, die de eigenschap hadtekunr
branden.
Van deze eigenschappen heeft p
fessor Linde gebruik gemaakt. In e
zeer vindingrijk vervaardigd toest
waarin bij gewone lucht bracht,
sterk werd samengeperst, onttrok
de bij den dtuk opgewekte waria
door de lucht door een in koud v?a
liggende buis te voeren. Wordt daar
deze lucht van dan druk bevrijd, d
koelt zij af voor iedere atmosfeer a
éenvierde graad. Prof. Linde de
zijn proefneming onder een druk v
200 atmosloeren, zoodat de afkoeli
50 graden wis. Do zoo afgeköel
lucht ondergaat nu een tweede d
gelijke bewerking en t -n slotte wot
de temperatuur bereikt, waarbij
vl< eibaarheid intreedt. Dit geschil
ia «en afzonderlijk reservoir, waan
professor Linde ia de hoogéschool
Chariot ten burg eenige gaekolven he
gevuld,' dia voor de proefneming v
dr. Spies dienden.
Do vloeibare lucht werd door
koolzure sneeuw geleid en door
treeren gezuiverd, waarna zij i
lichtblauwe vloeistof opleverde. B
voornaamste, dut hierbij valt op
merken is dat de vloeibare luc
veel meer zuurstof bevat, dan
dampkringslucht. Men zou ze ei<
Ink als zuivere zuurstof kunnen
schouwen, met een derde stikst
verontreinigd. Hierin ligt het yog
naamBte voordeel van de uitvindii
van professor Lfede, dat hetdegoé
koop3te wijze is ooi zuurstof vo
de technische doeleinden aan de luc
te onttrekken.
Esn telegram uit Bombay meldt, d
bij de aardbeving op het eiland E
schim in de Perzische goif van v
duizend bewoners, voor het meero
deel Arabieren, de helft is omg
komen.
Bene nieuwigheid.
In Woroheater (Massachusetts) wo
den in plaats van schelletjes aan h
telephoonbureel electricche laaapj
gebruikt om te waarschuwen. Als ei
abonné aansluiting vraagt, onlgloi
eeu lampje en gaat weder uit, zoodi
de ielephoonjuffrouw de verbindii
lot Btand heeft gebracht. Dau or
brandt een ander lampje dat uitga
wanneer de andere partg is op^
roepen. Beide lampjes ontbrande
weder als is sfgeluid. In plaats va
het oor doet ous het oog dienst
zoodoende wordt beter voorkome
dat de verbinding ontijdig wordt
gebroken. Yoor 4000 abonnéa do
een batterg vao 60 accumulate
dienst.
Huwelij ksgsbruikon.
Bij de onbeschaafde en zelfs
eenige beschaafde volkeren heeft mi
nog zonderlinge huwelgksformaiilf
tec. Onder de platteiaudsbewone
van Noorwegen heersehl de gewoonl
dat de bruid „geschaakt" moet wot
dec. De bruidegom klopt aan
deur.
„Wat verlangt ge vraagt een out
bloedverwante.
„Er is hier «ene bruid, die wij w
len meenemen", antwoorden de vriet
den van den bruidegom.
„Er is hier in 't geheel geene bruid
herneemt de oude vrouw, terwijl
snel de deur sluit.
De huwoliikscandidaatzoektnuni
zijne vrienden door eenen list o
woning zgn er uitverkorene binnen!
dr Bgen en deze rnae te voeren,hetgee
met bet oog op de geveinsde waal
zaamheid barer onders geene bijzoi
dere moeilijkheden oplevert. In L
thauen en in een gedeelte van Ruslan
is hetzelfde gebruik in zwaDg.
In Hongarije versperren vriende
en kennissen der. bruidegom die zija
bruid wil wegvoeren, oen weg m
een zijden lint en dejonggetrouwde
kunnen niet passeeren, voordat z
zich door verschillende geschenke
vrijgekocht hebben.
In Oost-Pommeren, Beieren en ai
dere streken van Duitsohland Dl
staat het volgende gebruik.- Na h«
trouwfeest gast de jonge bruid in
hoek der kamer zitten, met een soho
tel op de knieënde gasten do«
alsof sij haar willen koopen en wer
pen een geldstuk op den gebote
leggen, daar kan ik u moeilijk antwoord op geven. Het
is een jarenlange kwaal; zg is geheel hier in huis hare
eigene meesteres en behoefr. zich aan niemand te storen.
Ik vrees dat er niets aan te doen is en dat de dood of
krankzinnigheid het einde zijn zal."
„O vreeselijk vreeseigk
„To«n ik "pas dokter was, ben ik een jaar assistent-
gense^ueer geweest in eeue gevangenis," ging dokter Close
voert, „en daar heb ik ontelbare gevallen van dronken
schap behandeld. De eenige kans op helerschap bestaat
in geheeie enthouding en voortdurend streng toezicht
maar dat kan wèi op gevangenen, maar niet op eene
dame in haar eigen huis worden toegepast, en ik vrees
dat. hei onmogelijk zal zijn haar te overreden zich uit
vrijen wil ergens onder zulk een bedwang te stellen."
„Z;j wil aelfa Annabel van zich verwijderd houden,"
zeide ik.
,,'t Ia ook veel beier, dat Annabel weg blijft; hare
zenuwen zouden riet bestand zijn tegen die voortdurende
spanning. A's n evruuw Bri;<htman kalm genoeg is om
naar goeden raad te luisteren, dan zal ik haar dringend
verzieken om zoo gauw mogelijk verandering van lucht
en omgeving te beproeven. Misschien zal zij die geeste
veifebijninv dan uit haar ho-fd kunnen zatten. Zij is en
blijft eene fijn beschaafde, gevoelige vrouw; drinkt sg
n ïg veel meer dan vroeger, omdat zij berouw heeft over
't verdriet, dat zij haren braven man heeft aangedaan,
en als zij zich verbeeldt dat zijn geest haar vorechgat,
dao drinkt ze weer uit angstHanna zegt, dat zij zich
t)t nu toe tegenover vreemden altijd goed heeft ge-
houden, misschien zou zij op die wijze nog te relden i
zgn. 'c Is het eenige wat wij kunnen bepr:>e,ven."
Met die laatste woorden stak de dokter mg de hand j
tot afscheid toe en vertrok. Ik ging naar huis, mgn hart
was zeer bezwaard wat zou de toekomst ons brengen
Hoe zou mijne teergevoelige Annabel deze droefheid ooit
te boven komen
HOOFDBTUK VI.
My lord en My lady.
Ia het huis van majoor Oarlen dat, zooale de lezer
weet, tijdelijk door Lord en Lady Lovel werd bewoond,
stond het ontbijt gereed. Het was den ochtend nadat.
Hanna mg omtrent de eigenlijke ziekte van mevrouw
Brightm&n üad ingelicht. De zon scheen zoo helder en
warm alsof er nooit verdriet of oneenigheid meer mogelijk
zou zijn en Blanche, die in een bevallig wit morgenge
waad de kamer binnentrad, zag er zeer zeker niet uit
als eene ongelukkige, bedrogeoe echlgenoote. Hare
wangen prijkten roet een zachten blos, hare blauwe
oogen keken yroolgk rond. De verhouding tusschen
haar en haren echtgenoot was in den laat sten tijd
trouwens vrij goed, hoewel zij somtijds nog eens een
aanval van jalouzie kreeg, hetzij doordat zij er reden
voor meende te hebben, ot enkel doordat zq zich door
herinneringen aan het vroeger gebeurdsliet meeeleepen.
Zij kon dan op eens zeer onaangenaam en bits tegen l
Lord Leve), zijn; hoewel zg hem eigenlijk hartstochtelijk
lief had en hem dat somtijds ook toonde.
Zij trad naar de tafel om te zien of er brieven genomen
waren. Er was een brief voor haar, van mevrouw Guy,
en drie voor haren echtgenoot, die juist de kamer bin
nentrad.
„Hier is een brief voor u uit Parq-, Archibald," zeida
zy, „ik geloof dat hij van madame Sauvage ie zij schrijft
zeker, dat zij den koffer aan ons vei zonden ceeft."
„Wel vrouwtje," zeide L rd Level vrooljjk, terwijl hij
haar kuste, „dat zou een goede tijding zijn, uw hart is
geloof ik, in dien koffer achtergebleven."
„Mijne nieuwe kanten mantel is er in, en daar verlang
ik naar met dit warme weer. Het was vreeselqk dom
van Timtns om dien koffer te vergeten."
„Ja, dat is zoo maar die 2ai nu wel gauw terecht
komen," antwoordde Lord Level, terwijl hij voor het
venster trad. Blanche schonk koffie en haar echtgenoot
kwam aan tafel zitten, schoof de brieven ongeopend
ter zijde en begon met smaak te ontbijten.
,'t Is zulk prachtig weer, Archibald, zouden wij van
middag r.iot eeus eene visitie gaan maken bij Mevrouw
Page Re'd? Zooals gij weet heeft zg ons haar adres
gezonden, zij woont in Kensington."
„Och, Blanche, zijt gij er erg op gesteld om de ken
nismaking met haar te vernieuwen Ik vind naar zulk
eene kwaadspreekster."
„Dat is zq ook," antwoordde Blanche. „!t Is volstrekt
niet noodig dat wij haar weer opzoeken, als wij baar hier
of daar toevallig ontmoeten, dan kunnen wij haar des
noods even a-mapreken en het daarbij laten."
„Maar wij zullen toch uitgaan met dit mooie weer. Wij
kunnen dadelijk na het tweede ontbijt op het pad gaan
en er een langen micHag van maken."
ierwijl zij voortgingen met he: ontbijt, opende Blanol
den bnefvanmevrouw Guymajoor Carien was in goedei
j welstand bij haar aangekomen, en verdocht Lird Levi
een paar boodschappen voor hera te doen bij zijne vriei
denBlanche las dit gedeelte van den brief aan hare!
echtgenoot voor en zij lachten zamen over de drukte di
de majoor maakte over nietsbecluidende zaken. Dasri)
nam Blanche de Times ter hand, iei3 wat zij zeer zeide
deed zg hield er niet van inieuwsbladen ta lezen, en Lor
Level nam ze ook gewoonlijk d'adelük mede naar zijn
studeerkamer.
Hg zag nu de briever, in die voor hem gekomen warer
D.e met het postmerk „Parijs" nam hij hst laatst te
hand en als zijne vrouw niet z )o in hare lectuur verdiep
geweest was, dan zou zq hebben bemerkt dat zijn gelaa
plotseling eene uitdrukking van schrik en spijt veitoond
„O, wat zon dit beduiden, Archibald, luister eens!
riep Blanche plotseling uit. „Hier staat: De namen sij
nu bekend vau de vijf veroordeelden die ontsnapt zij
van het eilaid Tristan de Acunha, toen het sc'h
Vengeaneewaarop zij ingescheept waren, aldaar sehipbreul
heelt geleden. Hunne namen zijn Gscrge Ford, Walte
Greed. John Andison, Nathaniel Markham en Taoma
Heriot. Dat is de naam van Tom."
Lord Level had reocls langverwaoht, dat Blanche o;
een cd andere wijze iets van het treurig geheim te wetei
zou komen hij bleef dus heel bedaard,'stak zijne brieve!
in zijn zak en nam toen de courant van zijne vrouw aan
Wordt vervolgd
