SCoiontën,
Het nemen eener Atjehsctie
benting.
„De Ned." (antirev.) ontvangt over
de excursie van halt' Mei, waarover
nog geen uitvoerige berichten in de
mailbladen voorkwamen, een schrijven,
waaraan het volgende is ontleend
De 15n Mei kreeg de overste vj
Heutz bericht, dat in de Moekim
Gleiëng, die ruim halfweg van Indra
poeri en Selitnoen, een afstand van
30 KM., ligt, zich sterke vijandelijke
benden ophielden, en dat deze ben
den zich in een bijna onneembare
stelling hadden verschanst, welke stel
ling gelegen was op den linkeroever
der Krocng-Kir, een zijtakje van de
Atjek-rivier met moeilijke overgangen.
Onmiddellijk na ontvangst der des
betreffende berichten werd tot den
aanval besloten.
In den nacht van 15 op 16 Mei,
te 12.30 uur ongeveer, marcheerde
daartoe in alle stilte van Indrapoeri
af een colonne onder den majoor dei'
infanterie Otken, ter sterkte van 4
compagnieën (de le, 3e en 4e com
pagnie^ van het 6e bataljon en de le
compagnie van het 3e bataljon: snel-
laders.)
Deze had in opdracht te trachten
de vijandelijke sterkten bij verrassing
te nemen en, zoo dit niet mogelijk
bleek, den dag af te wachten in de
nabijheid der vijandelijke stellingen.
Bij het aanbreken van don dag zou
dan de overste v. Heutz zelf op het
gevechtsveld verschijnen met nog 2
compagnieën infanterie en 1 sectie ar
tillerie. Was de verrassing gelukt,
des te beter, zoo neen, dan zou de
stelling by dag worden aangevallen
onder de persoonlijke leiding van den
overste.
De opmarsch der le colonne had
zonder noemenswaardige voorvallen
plaats. Éenige officieren, die reeds
langen tijd op Atjeh waren, meenden
meer tong-tong-signalen en wacht
schoten te hooren dan gewoonlijk.
Andere verschijnselen, dat de vijand
waakzaam was, waren er niet. Zoo
werd bij maanlicht de marsch voort
gezet tot de vijandelijke bentings goed
zichtbaar werden. Geen tecken van
leven werd by den vijand bespeurd.
Een 300 M. van de stelling verwij
derd werd halt gemaakt en kreeg de
„voorhoede-compagnie" (le comp. van
het 6e bat., onder kapitein Jacobs)
de opdracht vooruit te mareheeren,
de toegangen tot de stelling te ver
kennen en, mocht ze slechts zwak
bezet zijn, onmiddellijk te stormen.
Tot ongeveer 100 M. van de hoofd-
benting werd opgerukt zonder dat cr
een schot viel. 'Het was 4 uur in
den morgen. De maan verlichtte hel
der het voorgelegen" terrein en tee-
kende met onduidelijke lijnon de om
trekken af van eeii groote benting,
die op een kleine hoogte opgericht
was. Een loodrecht opgezette aarden
wal, ruim 1 M. dik en bijna 2.50 hoog
vertoonde zic-h aan het oogdaardoor
was een paggcr gemaakt van bamboe
doeri (doornige bamboe), ongeveer 7
M. breed, doorvlochten met gewapend
ijzerdraad (ijzerdraad met scherpe
punten.)
Terwijl behoedzaam naar een toe
gang gezocht werd, barstte plotseling
op plm. 75 M. afstand van voren en
plm. 150 M. aan beide zyden een
helseli geweervuur los. Eén salvo
gierde tot antwoord door het omrin
gende struikgewas terug en „attaquee
reu" klonk het uit den mond van
kapitein Jacobs.
Dat was ongetwijfeld een wanhoops
daad, want zooveel had men wel ge
zien dat 's vijands stelling met ge
wone hulpmiddelen niet te nemen
was. En toch was die wanhoops
daad, die kreet van: „Stormaanval!",
door de officieren aangeheven, het
beste wat men doen kon.
Immers bij het eerste vuur des
vijands waren al zooveel mensehen
gevallen, dat hun vervoer naar ach
teren ontzettend offers gekost zou
hebben. Ging men dus achterwaarts
dan moesten de gewonden onder een
allerhevigst vuur worden opgenomen
en weggedragen. Beproefde men den
storm, dan kwam er een oogenblik
afleiding en men kon van achteren
de gewonden komen halen. Een al
leszins goed besluit dus. Intussclien
verloor "deze reeds zwakke compagnie
van 102 manschappen 19 dooden en
26 gewonden, onder de dooden ook
de kapitein .Jacobs. Van deze com
pagnie werd al bet kader, zegge alle
onderofficieren en alle korporaals ge
dood of gewond. Zoodat. alleen de le
luit. Michielsen overbleef met 4S Eu-
ropeesche soldaten.
Van achteren kwam dra de ver
wachte hulp. Eerst de compagnie
Europeanen van den kapitein Van
Heerdt, daarna de compagnie Scheuer
I (snelladers 3e bat.) en ten slotte nog
een peloton Amboneezen van de comp.
Soetens. Slechts éen peloton Ambo
neezen bleef dus in reserve, tevens
tot dekking der ambulance. Tot aan
de bamboedoeri-liaag drong men door.
Deze stuitte den aanloop.
Volgens de opdracht had de majoor
O-, aangezien de verrassing niet ge
lukt was, moeten terugtrekken en
den dag 'afwachten. Toch werd dit
niet gedaan on m. i. terecht. Eer
stens "had men een zeer gevaarlijke
vuur zone achter den rug, getuige de
ruim 40 dooden en gewonden. Ging
men terug dan moest men
a. deze zone nogmaals doorloopen
(om het straks, bij hernieuwden aan
val, voor de derde maal te doen);
b. thans tevens ruim 40 dooden en
gewonden meevoeren, terwijl men maar
24 tandoes beschikbaar had;
c. liep men door de verwarring en
betrekkelijke duisternis gevaar ge
wonden of wapens achter te laten.
Ten tweede kan men ten voordeele
van het blijven de volgende opmer
kingen maken
a. 'Men lag aan den voet van de
bamboedoeri-liaag niet gevaarlijker
dan 4 of 500 M. achterwaarts, aan
gezien de Atjehers, vooral achter
borstweringen, steeds te hoog scliieten.
b. Men behoefde bij nacht geen
gewonden te vervoeren.
c. Men kon beproeven openingen in
den pagger te maken om daarna den
aanval "té hervatten.
Men bleef dus in de eenmaal inge
nomen positie.
Nog tweemaal beproefde men bin
nen te dringen, doch te vergeefs. De
Atjehers, met beleid aangevoerd dooi
den gedeserteerden Éuropeeschen
fuselier Pauwels, hielden krachtig
stand. De morgen begon reeds te dageii
om 5l/s uren ongeveer. toen het den
luit. der genie Renesse van Duiven-
bode met zijn manschappen gelukt
was een behoorlijke opening in de
doomeuhaag tot stand te brengen.
Toch was, zoolang de Atjehers
goed stand hielden, een beklimming
van de 2.6 M. hooge, loodrecht opge
zette borstwering ondoenlijk. Maai
de genoemde genie-officier schaft raad.
Met een 5-tal zijner getrouwen dringt
hij onder 's vyands vuur tot de borst
wering door. Drie vallen neer. doch
hij zelf en de beide anderen bereiken
den voet der borstwering en daar
zijn ze tamelijk goed beveiligd tegen
het vijandelijk vuur, echter alleen
om zichzelf een nieuw gevaar te
scheppen. Ze zullen den vijand met
dynamiet bestoken, doch hebben
slechts ontstekingsmiddelen met 5
seconden brandtijd beschikbaar. Toch
wordt het gewaagd en de eerste dy-
namietpatronen vliegen over den wal
en midden onder de Atjehers sprin
gen ze. Dezen deinzen een oogenblik,
éen oogenblik slechts, doch dat eene
oogenblik is hun noodlottig.
Enkele Amboneezen merken liet
envlugger, leniger dan hun Euro-
peesclie kameraden uiten zy een brul
lenden kreet, een woest gehuil weer
klinkt, en voor men weet wat er ge
beurt, staan ze boven op de borst
wering en springen binnen de benting.
De Atjehers wijken of liever willen
het doen, maar te laat. Van alle kan
ten wordt er gestormd, de benting is
ons. Juist verrees de zon boven" de
kim en wierp haar eerste stralen op
het bloedige tooneel, dat nog volgen
zal. De benting is ons, maar de Eu
ropeanen van de compagnie Jacobs
(die het eerst stormde), ziedend van
woede over den dood van hun gelief
den chef, hebben nog niet met de
bezetting afgerekend^ De overigen
trekken "zich min of meer op den
achtergrond terug, als beseften zij
dat de compagnie Jacobs de meeste
rechten heeft.
De Atjehers vechten met wanhopi-
gen heldenmoed. Geen kwartier wordt
gewaagd. Bij den aanvang waren de
krachten gelijk. Zwijgend wordt ge
streden. Nu en dan een enkel schot,
maar overigens alleen een doopen in
bloed van bajonet en klewang. In het
midden der Atjehers de verrader van
zijn vaandel, de overlooper, nog hoo-
nend Neêrland's vlag met de doods
kleur reeds op de kaken.
Een dringen der Europeanen om
vooral hem den stoot te geven, die
hem dooden zal. De rijen der kranige
Atjehers worden al dunner en dunner.
Slechts "oen vraagt genadeMen zal
't hem geven. Toen blykt hot, dat
'tgeen Atjelier is. ;t Is ook een de
serteur, een inlander! Dan vooruit
maar weer! Wat genade? Gij thans
het eerst! Een krachtige bajonetsteek
en een kolfslaghef lichaam valt
ontzield ter aarde!
Eindelyk wordt de laatste verdedi
ger neergeveld. Een kort hoezee!
maar geen overweldigend overwin-
niugsgeroep. Het was als voelde men
schaamte! „Dat zijn er 42 voor onzen
kapitein, maar nog meer moeten we
hebben r Deze woorden vormden de
lijkrede bij bet graf der ongetwijfeld
zeer dappere Atjehers. De 40 Atje
hers werden door onze soldaten be
graven; de beide deserteurs, wier
lichamen ontzettend gehavend waren,
op de bamboedoeri-liaag geworpen,
waarop deze in brand werd gestoken.
De overwinning kostte onsaan
dooden 2 officieren en 24 minderen,
aan gewonden 4 officieren en 57 min
deren, totaal 6 officieren en SI min
deren.
Wegens gebrek aan transportmid
delen kon men alleen de gesneuvelde
officieren naar Kota Radja vervoe
ren. De minderen zijn begraven op
een verlaten sawah bij Indrapoeri.
Dat is verkeerd, maar het kon niet
anders. De 60 gewonden werden ver
voerd op houten karren, zonder vee-
ren over een hobbeligen weg. Enkele
konden niet vervoerd worden met
deze hulpmiddelen en bleven daar
door ruim 48 uren van afdoende me
dische hulp verstoken. Met een stoom
tram bereddert men dat alles in 2 a
3 uur.
Nadat de gewonden vervoerd wa
ren. verliet overste v. H. (die 's mor
gens om 6 uur op bet terrein geko
men was) de verlaten stelling des
avonds te 9 uren. De vijand kwam
in dichte drommen opzetten. Heden,
19 Mei. is opnieuw uitgerukt. De
vijand had dezelfde stelling bezet,
doch trok bij de nadering der troe
pen af
GELENGD NIEUWS.
De feesten te Londen.
Hare Majesteit Victoria heeft zoo
als gemeld is Maandag haar intocht
gedaan in de hoofdstad van haar rijk.
Een speciale trein bracht haar van
Windsor naar Londen, uitgeleid door
de jubelkreten van haar onderdanen,
onderweg begroet met gejuich, ont
vangen met alle eerbied "en geestdrift
waarop zij recht heeft krachtens haar
waardigheid, zestig jaar gehandhaafd
en vergroot.
Het grootste deel der leden van
de koninkiyke familie waren der Kó
ningin voorafgegaan. H. M. was alleen
vergezeld van ue prinses van Wales
en prinses Christiaan van Slees wijk
Holstein. die haar gedurende alle
officieele plechtigheden in deze week
zullen gezelschap houden.
In een rijtuig met vier paarden reed
de Koningin van het kasteel buiten
de stad om naar het station. Het
eigenlijke feest voor Windsor begint
eerst Woensdagmiddag wanneer" H.
M. terugkeert uit Londen.
De North Western spoorwegmaat
schappij heeft een specialen trein ter
beschikking gesteld. Deze is in de
werkplaatsen der maatschappij opzet
telijk voor de feestweek gemaakt, en
bestaat uit zeven rijtuigen ter ge
zamenlijke lengte van 100 meter. Het
vierde rijtuig is bestemd voor de ko
ningin zelf. Het bevat een kleine
anti-ehambre met bordes, een salon,
ruim genoeg om twintig personen te
ontvangen, en twee slaapkamertjes.
Alles is prachtig ingericht en gemeu
beld en eleetrisch verlicht. Zes'maan
den heeft men aan de rijtuigen ge
werkt.
De tocht naar de hoofdstad was
een ware zegetocht. Onderweg waren
alle stations versierd en opgekropt
met mensehen, die Hare Majesteit
hartelijke ovaties brachten. Aan de
overwegen stonden overal groepen
boeren met handen en hoeden te wui
ven. Te Londen waren de huizen als
volgegroeid met menschcn. Het sta
tion was geheel vrijgehouden. In het
ontvangstsalon waren bijeen deleden
van het bestuur der parochie Pad-
dington, die de eer gevraagd hadden
Hare Majesteit het eerst welkom te
heeten en geluk te wenschen.
Het station was geheel versierd
met bloemen en vlaggen. Toen de
koningin in haar rijtuig met vier
paarden had plaats genomen, met de
beide prinsessen tegenover zich, wei
den de bestuurdereu der parochie
daarlangs geleid, terwijl de voorzitter,
dc eerwaarde Walter Abbott, de ko
ningin toesprak. Het adres van geluk-
wcnscben werd door den secretaris,
den heer Frauck Dethridge, in een
etui aangeboden.
De Koningin bedankte met eenige
hartelijke woorden, en voort ging bet
rijtuig door de volle versierde straten
van Londen naar Buckingham Palace.
De versiering was zoodanig, dat men
zich in enkele straten eer zou wanen
in een reeks van open salons achter
elkander, dan in een straat. l)e geest
drift der menigte was onbeschrijfelijk.
Bij den ingang van Hyde Park kon
men de mënschenmassa niet overzien,
in Kensington-garden steeg een ge
juich op als het geluid vau" een stor
mende zee. Alles was getooid met de
nationale kleuren en met licriimerings-
penningen.
ijf minuten voor half twee bereikte
de Koningin het paleis, terwijl de
muziek van de bereden garde het
God save the Queen deed hooren.
Des middags werden dc vertegen
woordigers der vreemde mogendheden
en de vreemde vorsten door Hare
Majesteit in audiëntie ontvangen. Lord
Salisbury stelde de vorsten en diplo
maten voor. Des avonds had een gala
diner plaats op Buckingham Palace.
De tocht van de Koningin door
de stad is Dinsdag prachtig geslaagd.
Hij is ongeëvenaard in de geschiedenis
van Engeland. De aanwezigheid van
de koloniale en Indische troepen en
de buitenlandsche vertegenwoordigers
zette grooten luister bij* aan het feest,
waar de tallooze menigte zeer van
genoot. De menigte was bewonderens
waardig goed geluimd en ordelijk. Er
is geen enkel storend voorval gebeurd.
Des ochtends om halfacht"was het
in het Strand al overvol. Een enorme
volksmenigte beweegt zich vroolijk
op en neer. Dc winkels en tribunes
feestelijk uitgedost, zijn reeds dicht-
bezet. Zelfs de daken beginnen zich
al te vullen. Het weer is" drukkend,
het is zeer "warm. Het regent niet,
maar het dreigt. De meeste mensehen
dragen feeststrikken. Vele dames en
kinderen hebben jubileumshoeden op,
of dragen jubileumssouvenirs. Deii
lieelen nacht is een geweldige men-
schen-menigte in vroolijke stemming
en zingend opgebleven. De zakken
rollers hebben het drukzij hebben
horloges, damesbijouterieën, porte-
monnaies in massa buitgemaakt. Te
elfder ure gaan de kijkplaatsen snel
van de band. Rondom Pall Mall is
er niets onder de vijftien guinjes te
krijgen.
Klokslag twaalf uur, bij opklarend
weer met nu en dan zonneschijn,
passeerde de vorstelijke equipage,
waarin de keizerin met. de prinses
van Wales en prinses Beatrice gezeten
was twee Hooglanders, ïn hun
schilderachtige kleedij, zaten achter
op de grens der City. bij den fees
telijk versierden Temple-Bar. Acht
prachtig getuigde isabellen met pos
tiljons trokken het vorstelijk rijtuig
voort. Voor Child's bank hield de
stoet eenige minuten stil. De poorter-
meester, sheriffs en verdere City
ambtenaren, waren daar reeds vroeg
tijdig bijeengekomen. De Lord Mayor
kwam in zijn fraai ambtsgewaad aan
gereden. Hij steeg af om aan de ko
ningin, die in liet zwart was en er
gezond en opgeruimd uitzag, bet
240 jaar oude City-zwaard, een ge
schenk van koningin Elizabeth aan
den toenmaligen poorterineester.onder-
daniglijk als een huldebewys aan te
bieden. De koningin nam het zwaard
glimlachend aan, maar gaf het dadelijk
weer over, terwijl de mokerdrager
zijn moker omlaag neigde. Duizend
hoera's begroetten dc koningin, en
driewerf herhaalden zij zich toen de
plechtigheid geschiedde. De geheele
optocht was schitterend. En hij schreed
voort in volmaakte orde. Overal
heersehte uitbundige geestdrift, vooral
raakte bet volk in geestdrift bij het
zien van de matrozen. Ook moet ge
zegd worden, dat de menschen ten
Noorden van de Theems den optocht
opperbest konden zien. Het gedrang
was er maar matig.
De plechtigheid voor St. Paul's
kathedraal heeft iets korter geduurd
dan beschikt was, aangezien de ko
ninklijke stoet een weinig over zijn
tijd kwam, maar zij was er niet min
der plechtig om. Het kerkplein was
natuurlijk propvol, maar minder dan
Maandagavond bij de repetitie. Men
zag nu alleen de dames schitterend I is afstand te doen ten gunste van den
prins van Wales.De Koningiu zo»
dikwijls den wensch hebben" uitge
sproken den kroonprins nog bij haar
leven gekroond te zien. Mot liet oog
op de belangen van den Staat en uit
liefde voor haar zoon en zijn gemalin
zou zy thans haar waardignefd over
dragen.
jctoilcttcerd.
Ingroote stilte werd het Te deem van
dr. Martin, door het koor gezongen,
aangehoord, en stil was het, toen de
bisschop van Londen het gebed deed
en de aartsbisschop van Canterbury
den zegen uitsprak. Toen koningin
Victoria liet kerkplein opreed, werd
zij door hartstochtelijke ovaties be
groet, en zoo >vas het, toen zij het
weer verliet. De koloniale troepen
hielden geheel Ludgate Hill bezet,
terwijl liet geheele "perron van het
kerkplein door politie en militairen
afgezet was. zoodat het publiek hier
uitgenomen de menschen, die op tri
bunes en in winkels een plaats had
den, weinig hooren of zien kon.
Na de plechtigheid bij St. Paul's
trok de stoet door Cheapside naar
liet Mansion House, waar de Lady
Mayoress de koningin een praclitigen
ruiker aanbood. Daarna vervolgde de
stoet zijn gang over London Bridge
door de Borough en toen weer terug
naar Buckingham Palace. waar de
koningin te half twee aankwam.
De koningiu zag er volstrekt niet
vermoeid uit. I)e prinsessen, tegenover
haar in het rijtuig gezeten, waren in
het lieht zij. Ik zag H.M. vriendelijk
met hooggeplaatste" officieren praten.
Alle prinsesen droegen bekoorlijke
zomertoilctten, terwyl de Engelsche
en vreemde prinsen en hoofdofficieren
in bonte, schitterende uniformen waren.
De Londensehe correspondent van
de N. JR. CL schrijft nog do. 22 dezer:
Vanavond verschijnen geen bladen
uitgezonderd de Pall Mall Gazette,
maar volgens gelijkluidende door mij
ontvangen politic-rapporten is de groo
te dag zeer ordelijk verloopen eifzon-
der ernstige ongevallen, Wel zag ik
velen van dc hitte bezwymen, maar
dc ambulancedienst was uitstekend
ingericht en bood overal geroeden bij
stand. De maatregel, door dewijkbe-
sturen en watermaatschappijen om op
de hoofdpunten kosteloos versch drink
water beschikbaar te stellen, werkte
uitnemend. Nergens zag ik wanorde
lijkheid, maar de politie deelt mij mede,
dal; de volksmenigte, die van Strand
en Charing Cross naar Whitehall te
rugstroomde. haar eenigen last gege
ven heeft. Terstond nadat de stoet
voorbij was, verliep de menigte echter
ordelijk, en de straten werden weer
begaanbaar. Tegen het vallen van de
duisternis nam de volte op straat
weer enorm toe. om naar de verlich
ting te zien. Het gedrang was het
grootst in den omtrek van deEngel-
sclie bank en van Charing Cross en
over liet geheel inliet West-end. De me
nigte blijft echter ordelijk en goed
geluimd.
Onderscheidingen.
Koningin Victoria heeft ter gele
genheid van haar feest o.a. de vol-
ende onderscheidingen verleend. De
prins Van Wales werd benoemd tot
jrootmeester en opperst ridder van
het grootkruis van de Bath-orde. Zes
personen zijn tot peers verheven en
alle eerste-ministers der koloniën, uit
gezonderd sir Donald Smith, eerste
minister van Canada, benoemd tot
leden van den geheimen raad der
Koningin. Verder worden aangekon
digd de bevordering van prins Eduard
va"n Saksen-Weimar tot veldmaar
schalk en van prins Frederik van
Sleeswijk-Holstein tot persoonlijk
adjudant der Koningin.
De Engelsche gezanten te Weenen
en Petersburg werden begiftigd met
het grootkruis der Bath-orde,"de ge
zant te Athene met het ridderkruis
der zelfde orde.
Brand te Semarang.
Uit Batavia is geseind:
Te Semarang heeft een groote brand
gewoed. Zeven pakhuizen in het
centrum van de stad zijn verbrand.
Dc schade bedraagt 2 ton.
Een eigen dood-aangifte.
Te Aken beeft een persoon onder
een valsclien naarn op bet stadhuis
aangifte gedaan van zijn eigen over
lijden. De rechtbank aldaar veroor
deelde den grappenmaker, wegens het
laten opmaken van eene valseheakte
tot 3 weken gevangenisstraf.
Een gerucht.
De Frarilcf. Ztq. ontvangt een te
legram uit Londen, volgons hetwelk
in de omgeving van de Koningin het
gerucht zou gaan, dat zij voornemens
Felix Faure in Rusland.
President Faure komt deu I8eu
Juli te Moskou, om er anderhalve»
dag te vertoeven. Er worden nu al
toebereidselen gemaakt om hem waar
dig te ontvangen.
De Koera, ten gevolge van een
stortregen buiten haar oevers getre
den, heeft bij Titlis negentien rus-
sische dragonders meegesleurd. Allen
kwamen in de golven om.
Een tunnel ingestort.
Op het eiland Wight is de St.-Lau-
renee-tunnel. een nog nieuw werk,
Maandagochtend ingestort. Men vreest
dat er menschen hij zijn omgekomen.
Middel tegen Kinkhoest.
Aan de therapeutische faculteit te
Parijs schijnt een ontdekking gedaan
te zijn, die als zy in alle deelen be
vestigd wordt van groot belang is.
Men zou namelijk binnen veertien
dagen genezingen gekregen hebben
van kinkhoest door middel van in
ademing van ozon. Het aantal gene
zingen op deze wijze is reeds zoo
groot, dat men conclusies mag trek
ken omtrent de deugdelijkheid van het
middel.
Voor moeders een blyde tijding-
Ongeregeldheden te Dublin.
Te Dublin zyn Maandagavond vrij
ernstige ongeregeldheden voorgevallen.
Miss Maud Gonne zou een voordracht
houden in de open lucht, en er was
veel volk op de been. Een zwarte
vlag werd rondgedragen waarop met
zilveren letters vermeld stond, dat
gedurende de „reeord-regeering" in
Ierland anderhalf millioen menschen
verhongerd, 3 millioen verbannen, en
meer dan 4 millioen genoodzaakt wa
ren geweest om het land tc verlaten.
Toen er over negenen een «root aan
tal studenten van Trinity-College langs
kwamen, ontstonden er bloedige bot
singen de studenten zongen liet
volkslied en de menigte trachtte een
kleine nationale vlag. door een der
studenten gedragen, "te verscheuren.
Belgische spoorwegen.
De belgische Kamer heeft Dinsdag
met 79 tegen 56 stemmen en 3 in
blanco aangenomen het wetsontwerp
tot naasting door den Staat van den
Grand Central Beige spoorweg met
de zijlijnen.
Uit China.
In de chineesche provincie Kiangsi
beeft debevolking zich weder scrnil-
dig gemaakt aan vijandelijkheden,
testen de Europeanen.
De Engelsclie missie te Wu-Tsclien
werd door een hoop gepeupel aange
vallen en verwoest. "Vijf Engelsche
dames ontkwamen met groote moeite
den dood. Ook een Fransch zendings
gebouw werd aangevallen, doch hierbij
werden de oproerlingen door hoepen
uiteengedreven.
Drankverkoop in de
Z.-A. Republiek.
Volgens een besluit van den Uit
voerenden Raad te Pretoria, dat bij
den Raad instemming vindt, worden
bijzondere commissies" belast met het
verleenen van de noodige vergunnin
gen voor den aankoop in het groot
van wijnen en likeuren, die in het
land worden ingevoerd.
Göldner had zijn vermogen en dat van zijn pleegzoon
niet door den handel, maar op de beurs verloren. Reeds
sinds jaren had hij (laar zyn geluk gezocht, eerst met
goed gevolg, maar later tot zijn grootste nadeel. Hoe
meer de tijd naderde, dat Benno zóu terugkeeren, des
te meer begon Göldner tc wagenbij wilde Benno een
groot vermógen nalaten, maar helaas, al zijn onderne
mingen mislukten, zijn speculaties waren verkeerd; het
lot was hem ongunstig, liet geluk keerde hem den rug
en zoo gingen eer, vertrouwen, en de goede naam van
'thuis Treuenfeld verloren.
Dat was te veel voor dcu jongen man. Hoe stellig
en vast hij zich ook voorgenomen had, zoo kalm en
bedaard mogelijk te blyven bij alles wat hij zou ver
nemen. nu kon hn zyn drift niet meer bedwingen.
Toornig» stoof nij op en begon op Göldner hevig te
schelden en maakte hem de grootste verwyten.
Van zyn schuld bewust liet Göldner zich aanvanke
lijk alles zeggen, en scheen de woede van Benno te
koelen, maar toen Göldner trachtte zich te verontschul
digen met te zeggen, alles uit zorg voor zyn pleegzoon
gedaan tc hebben, geraakte deze in de hoogste mate
vertoornd.
Hy verweet hem, voor zich zelf en zijne vrouw ge
werkt te hebbbcn, en daarbij alle gevoel van recht en
billijkheid uit het oog verloren te hebben en dreigde
hem zelfs ter verantwoording voor de rechtbank te
dagen.
Dat was te veel, dat kon de ydelc, hoovaardige Göld
ner. niet verdragen van zulk een jongen man, "dien hy
ze» had opgevoed.
„Maak niet zooveel drukte voor een paar duizend
gulden, die het erfdeel van uwen vader uitmaakten ik
zeide u reeds, dat zy voor u nog niet verloren zijngij
waart minderjarig en de hoofdschuldeiselier."
„Ook dat nog!" spotte Benno. „Nadat gij mij het
vertrouwen ontnomen hebt, mijne en uwe ouders in 't
graf beschimpt hebt, waagt gij het ook nog om mij
in 't slijk te trekken."
„Onzinnige," schreeuwde Göldner.
„Schande over mij, indien ik mij zoo iets niet zou
aantrekken, ik zou willen leven van 't geld, dat anderen
behoort; neen, ik zal niet rusten voordat do laatste
cent der schuld betaald is, die gij op zoo lichtzinnige
wyze gemaakt hebt."
„Lummel! gemeene Lnmmol! Naar buiten! weg!"
bulderde Göldner.
Wie van ons de gemeenste is, dat zullen dc menschen
beslissenwie hier liet recht heeft, den anderen de deur
te wijzen, dat is nog eene vraag!"
Hij deed eenen stap dichter naar Göldner toe en hief
de hand op; deze in de meening, dat Benno hem slaan
wilde, voorkwam hem en greep hem bij den kraag.
Woedend scheurde Benno zich los, en 't zou zeker tot
een bloedig worstelen gekomen zijn, zoo niet op dit
oogenblik de deur geopend ware.
Verschrokken en beschaamd vlogen de vechtenden
van elkaar. By dc deur stond de lieflijke gestalte van
een jong meisje in een eenvoudig hniskleed. en zag ver
wonderd naar de beide mannen.
„Erna!" riepen beiden als uit een mond.
„Vader! Benno! Wat is hier te doen?" fluisterde zij.
Erna was door den ouden huisknecht verwittigd, dat
Benno teruggekeerd was en haar vader had ongezocht.
Met een kreet van vreugde, had het jonge meisje deze
tijding vernomen. Benno was gekomen, nu zou weer
alles goed zijn, nu zouden de droevige bange dagen,
die voor haar gekomen en den vader tot grijsaard en
de moeder zoo diep ongelukkig gemaakt hadden, spoe
dig weer voorbij zijn. Hij was er, en nu gevoelde zij
zich gelukkig. Met kloppend hart verwachtte zij 't
oogenblik, dat hij met haar vader de kamer zou binnen
treden; toen echter het eene kwartier na het andere
voorbij ging, zonder dat hij zich zien liet, kon zij haar
ongeduld niet meer bedwingen. Met een lichten tred liep
zij naar het bureau, opende zachtjes de deur en schrok
bij het zien der beide mannen.
Erna's blik, en Erna's stem oefenden op Benno nog
dezelfde werking als vroeger uit. De toorn verdween plot
seling, zijn oogen namen een zachte uitdrukking aan
en verloren den dreigenden blik 't scheen alsof de
jonge man in eens alle twist vergeten had, met uitge
strekte armen cn met den roep„Erna, mijne Erna"
vloog hij naar zijne beminde toe.
Zij ook vloog naai- hem toe, maar zij bereikte hem
niet. Met een harden ruk greep Göldner, zijn dochter
bij den arm, trok haar met geweld ter zijde en ging
voor haar staan.
„Verwijder u!" riep hij tot Benno. „Zij is de doch
ter van den eerlooze, dien gij ter verantwoording roept,
en dien gy de deur gewezen hebt; tusschen haar en li
is geene gemeenschap meer."
„Vader!" bad Erna. „Dat kunt gy niet willen; Ben
no was de speelmakker mijner jeugd, hem heb ik lief!"
„Houdt gy meer van hem dan vau uw vader, zoo volg
Pers Overzicht.
Een opgehangen minister.
De anti-rev. Nederl. schrijft:
„De minister V'an Houten heeft
zich i te Groningen candidaat laten
stellen, omdat hij „een voet" noodig
had om op te staan. De koninklijke
benoeming was hem blijkbaar geen
voldoend steunpunt. Minister van de
kroon beduidt trouwens niets, als de
kroon slechts een ornament is.
hem," antwoordde Göldner. „Kies tusschen hom en mij;
maar ik kan gerust zijn," zei hij spottend. „Gij hebt
geen keuze, de jonge heer is in Amerika zeer wijs en
practisch geworden, liii zal zich tweemaal bedenken,
alvorens zich eene bedelares tot vrouw te nemen."
Deze beleediging was zoo groot, dat zelfs de tegen
woordigheid van Erna de toorn bij Benno niet mocht
in dwang te houden.
„Wie geeft u het recht, mij te beschimpen riep hij
woedend. "Wat geeft u aanleiding mij van zulke laag
heid te beschuldigen?"
„Uw gedrag?", antwoordde dc ander gelaten, in te
genstelling van den vertoornden Benno. ^Ik heb u mijne
schuld bekend, ik heb u om medclydcn. om toegevend
heid gevraagd en gij hebt mij met verwcnschingen, met
bedreigingen en beschuldigingen geantwoord. Tegen den
'man, die u heeft opgevoed, durfdet gij de vuist verhef
fen Wie zoo iets doet, is tot alles in staat: wie niets
kent, dan brutaal zijn, in dien kan ik geen zacht, ed<iJ
gevoel vermoeden. Ik had misdaden, ik neb ze u bekend;
ik heb u om vergiffenis gesmeekt, dit uur heeft een
streep door onze rekening gemaakt. Tusschen ons be
staat cr geen vriendschap, gceno gemeenschap meer,
Benno Treuenfeld."
Wordt vervolgd
