durige en nauwgezette offieieele on
derzoekingen betrcffonde do Terhou
dingen, waarin alcohol en glycerine
in natuurwijnen voorkomen. Nauwe
lijks waren deze onderzoekingen be
kend geworden, of eon hoirleger van
agenten reisde de wijnbouwers af, om
hun kant en klaar mengsels van al
cohol en glycerine te verkoopen, waar
door bet mogelijk werd de meest on
mogelijke knoeiproductcn by chemisch
onderzoek te doen doorgaan voor
natuurwijn in den zin, door de be
doelde wet geëischti
Een tweede bewijs. Toen door prof.
Rösler, directeur der Wyn-akademie
te Klosterneuburg, een bokende spe
cialiteit op het gebiod derOostenrijk-
sche en Hongaarsche wijnen, door eene
lange reeks onderzoekingen vastge
steld was geworden, dat echte To-
kayerwijnen herkend konden worden
aan het hoog gehalte van phosphor-
zure potasen (60 mg. per 100 gr.)
stoog plotseling het verbruik Tan dit
zout zoodanig, dat do fabrikanten er
niet genocgvan konden maken.De wijn
bouwers gaven hunne cliëntèle daarop
bericht, dat zy „analysenfeste" wynen
leveren konden, d. w. z. zulke wijnen,
welke hoe nauwkeurig ook onderzocht,
steeds „goede cijfers opleverden.
"Wy behoeven evenwel om meer
voorbeelden te vinden, niet naar het
buitenland te gaan. Slechts een enkel
goval willen wij onzen lozers
nog uit onze eigen ervaring mede-
deelen.
Wij onderzochten botersoorten en
bevonden, dat overeenkomstig de ge
wone methoden van boteronderzoek,
deze niet aan de eischen voldeden en
o. a. een veel te laag gehalte aan
vluchtige vetzuren hadden, weshalve
tot de aanwezigheid van margarine
geconcludeerd werd. De inzender dei-
monsters deelde ons mede, dat hy dit
wel wist, aangezien hy er eel f vreemde
vetten bijgevoegd had, en de weten
schap der boterkeuring op de proef
had willen stellen.
Hy vroeg ons echter of het niet
mogelijk zoude zyn door bijvoeging
van die ontbrekende vluchtige vet
zuren echte natuurboter te maken,
en zou in dit geval een groote
maatschappij voor ,,do zaak" oprich
ten met een reusachtig kapitaalMen
moge glimlachen over dezen onder-
nemenaen man, die blijkbaar niet het
minste begrip had van scheikunde en
van eerlijkheid, het feit, dat er
onmiddellijk kapitaal te vinden is voor
ondernemingen, welke op misleiding
van liet publiek berusten, is een ern
stig teek en des tijds en spoort ieder
die het tot zyn taak gesteld heeft het
bedrog in dit opzicht zooveel moge
lijk tegen te gaan, tot groote waak
zaamheid aan.
Pers Overzicht.
Onze wetgeving.
In zijn tweede artikel verklaart liet
Ned. Dagblad, na te hebben op
gemerkt, dat sedert 1887 de Grond
wet (art. 110) den koning speciale
commissarissen, ook buiten de parle
mentsleden, veroorlooft aan tewyzen
om de ministers by het behaudelen
der wetsvoorstellen in de Staten-Ge-
neraal bij te staan en dat dit prac-
tiscli voorschrift nu eindelijk eens
uitvoering behoort te erlangen
dat onze achterlijkheid op byna elk
febicd van wetgeving voor een groot
eel is te verklaren door de over
dreven eerzucht der ministers, die
alles zelf willen doen en liever be
langrijke zaken onafgedaan laten, dan
dat zy de eer met anderen deelen. De
centralisatie moet ook hier, volgens
het Ned. Dagblad de leuze zijn. Een
minister, die krampachtig alles in
eigen hand concentreert, zegt het,
offert het land aan eigen eerzucht op,
maar hy, die den zedelijken moed
heeft, hier met sleur en overlevering
te breken, zal, juist omdat hy ook
anderen een plaats naast zich gunt,
veel meer dan zyn ambtgenooten tot
stand kunnen brengen. Het blad wil
dus geen vaste of tydelyke commis
sies tot bet ontwerpen van wetten
en geen vaste of tijdelijke ambtenaren
voor diezelfde taak; maar dat party
zal worden getrokken van de wet
gevende krachten, die er in de natie
aanwezig zyn en die zich gewoonlijk
gaarne, hetzy tegen een billyk hono
rarium, hetzij alleen voor de eer, tijde
lijk beschikbaar zullen stellen. Onze
ministers moeten er, naar de meening
van het Ned. Dagblad vooral op uit
zijn voor elk speciaal onderwerp van
1 wetgeving een geschikt man te vinden.
1 „Wy krijgen dan wetgevers met
zorg gekozen en niet door het toeval
van de stembus aangewezen zegt
het blad geen locale grootheden,
of reclame-helden, maai- menschen,
die kennis van zaken bezitten, en
worden zulke menschen tevens mot
de verdediging van hun eigen arbeid
belast, dan zullen zij, beter op de
hoogte dan de betrokken minister,
met meer klem kunnen opkomen tegen
ondoordachte amendementen, die de
beste ontworpen bederven. Waar is
het, dat menigeen, die in het stille
studeervertrek met groot talent oen
wetsontwerp kan samenstellen, daar
om nog niet tevens ervaren is in het
parlementair debat, maar hier kan de
minister met zyne grootere politieke
ondervinding zyn deskundigen helper
te hulp komen. Beiden vullen elkan
der nan. De politieke verdediging
komt voor rekening van den minister,
de technische voor rekening van den
ontwerper en de uitkomst zal zyn
beter, vlugger en meer werk dan cr
nu wordt afgeleverd."
Koloniën.
De „N. Surinaamsche Ct." schryft
naar aanleiding van den uitslag der
herstemmingen voor de Tweede Ka
mer, dat in de nieuwe Kamer de
sociale en democratische richting
sterk in de meerderheid is en voor
de kolonie juicht het blad deze meer
derheid toe, daar „zien wij achter
ons, dan komen wij tot de conclusie,
dat alleen van zulk een meerderheid
een gezond beleid voor de koloniën
të verwachten is.
„De kolonie is, te beginnen met den
grooten Thorbecke, veel verschuldigd
aan de liberale party, w. o. opheffing
van de slavernij, hare constitutie,
waarvoor het hart van elk rechtge
aard Surinamer of inwoner der kolonie,
van dankbaarheid klopt.
„De zegepraal der vooruitstrevende
party doet ons dus van blijdschap
juichen."
Met de Prins Willem II zyn te
Paramaribo aangekomen twee leden
van de Yrylandvereeniging, met be
stemming voor Venezuela, als pioniers
voor de Nedcrlandsehe afdeeling van
die wereldvereeniging. De verslag
gever van de N. S. C., die met hen een
onderhoud had, vernam het volgende
„Zij hadden goede verwachting van
Venezuela, waar de Amerikaansehe
afd. reeds zeer gunstig, en wel met
300 leden werkt, zij waren echter
liever hier, omdat Suriname een Ne-
derlandsche kolonie is, en daarom
hadden zij zich vervoegd tot den agent-
generaal, en daarover gesproken. Gun
stige adviezen hadden zij echter van
dien hoofdambtenaar niet, hoewel hy
hun zeide, dat als Venezuela hun
niet beviel, zy hier konden komen.
Over de vestigingsplaats, t. *w. hoog-
of laagland, verschilden zy met den
agent-generaal van meening. Zij wil
den hoogland, de agent-generaal daar
entegen adviseerde laag land."
Eenige der overgebleven Duitscho
kolonisten hebben met den heer Frans
Horst als gids, een reis naar Boven
Suriname gedaan, om een betere ves
tigingsplaats, dan Weltevreden was,
te kiezen.
Naar de N. S. C. verneemt, is de
keus gevallen op een deel van de
verlaten plantages Palmeneribo en
Surimombo.
Niet alleen van den agent-generaal
verneemt het blad, maar ook van den
gouvernements-landmeter hebb®n die
Duitsche kolonisten den meest moge
lijken steun gehad, terwyl de heer
Frans Horst, die van hun taal, zeden
en landsgebruiken vrij wel op de
hoogte is, zich hun lot bijzonder
aantrekt: hen met raad en daad by-
staat,
Zooals men zich zal herinneren
had het bestuur hen, op verzoek,
van Weltevreden naar Paramaribo
teruggebracht, waar ze in het militair
hospitaal opgenomen werden.
In het verslag, dat de gouverneur
by de Memorie van Antwoord op de
begrooting heeft gevoegd omtrent het
wedervaren der Duitsche kolonisten,
komt hun gedrag echter niet gunstig'
uit, waar dat verslag het volgende
meldt: „Eenige dagen later verlieten
zij het militair hospitaal. Zoodra zy
zy zich weder iets beter gevoelden,
weigerden zy zich te onderwerpen
aan de hun gegeven voorschriften en
begonnen zy aan die inrichting aller
lei eischen te stellen, zoo wat betreft
hunne voeding, als hunne geneeskun
dige behandeling en ligging, waaraan
moeilijk kon worden voldaan, en waren
niet tot rede te brengen."
Het afloopen vun de Pegu.
De Straits Times ontving aan
gaande het afloopen van dè Pegu
door de Atjehers net volgende tele
gram
„De Atjehers hebben het stoom
schip Pegu op de kust tusschenEdi
en Uolok' Temawé afgeloopen.
„De eerste officier en veertien mau-
sehappon liggen in liet hospitaal tc
Telok »Semawé wegens de wonden,
by den overval bekomen.
„Kapitein Ross en anderen werden
gedooa.
„Achttienduizend dollars en eenige
goederen werden door de Atjehers
buitgemaakt."
Het blad teekent hierby o.a. het
volgende aan:
„Kapitein Ross, die den dood heeft
gevonden in deze zaak, hoeft jaren
lang handel gedreven met de Atjehers
en in den laatstcn tijd was hij waar
schijnlijk wel de grootste handelaar
in Atjehsche peper. Hoewel hij reeds
by twee vorige gelegenheden door de
Atjehers was aangevallen en ernstig
gewond (eens zelfs bijna gedood),
scheen hij een merkwaardig vertrou
wen te stellen in zich zichzelf en in
de verraderlijke inboorlingen met wie
hy handel dreef. Meermalen was hy
door de Hollandsche autoriteiten ge
waarschuwd tegen do gevaren die hy
liep, wanneer liy zich feitelyk onge
wapend midden in het land begaf en
waarsehynlyk wisten de Atjehers by
deze gelegenheid wel, dat er veel geld
aan boora was en dat de Peau niet
tegen een groot aantal aanvallers be
stand was.
„Het. is zeer onwaarschynlyk dat
de aanval op dc Pegu van buiten af
geschiedde in den trant der ouder-
wetsehe rooveryen. Denkelyk is in
een van de havens, die men moest
aandoen, een aantal „desperado's"
onder een onschuldig schijnende ver
momming aan boord gekomen en
hebben zij op een gegeven toekende
bemanning aangevallen. Daar men
natuurlyk op niets was voorbereid,
Lebben de kerels weinig moeite ge
had, en, nadat zy het geld en wat
andere bruikbare zaken hebben mee
genomen, zullen zy het schip hebben
verlaten.
„Zo is het een paar jaren geleden
ook gegaan met de Namoa op de
Chineescbe kust.
„De omstandigheid echter dat er
veel bloed is vergoten, wijst er op,
dat de kapitein en do bemanning, in
weerwil van de overrompeling, een
wanhopigen weerstand hebben ge
boden."
GEMENGD NIEUWS.
Breach of promise.
Al wordt het instellen van een
eisch wegens breach of promise door
teleurgestelde verloofden in Engeland
de „meer en meer gebruikelijke wee",
toch trekken dergelijke rechtsgedin
gen nog steeds meer de aandacht
aan de meeste andere en behandelden
de reporters deze met zekeren hu
mor.
Een eigenaardig 'geval van dien
aard deed zich Donderdag te Lon
den voor, waar een meisje, de doch
ter van een advocaat, een actie had
ingesteld tegen haar voormaligen
bruidegom, die haai' op den dag der
bruiloft dood eenvoudig getelegra-
pheerd had„Cannot come?'
Eigenaardig, docli zeer ongalant
was de verdediging van dien man
hij moest, verklaarde hij, op den dag
der verloving niet goed bij het hoofd
geweest zijn.
Toch werd hy veroordeeldde
schade die de ex-Druid door het ver
lies van haar geliefden bruidegom
geleden had, werd geschat op 65
pond sterling.
Hitte in Londen.
Donderdag steeg de hitte te Lon
den tot 96 graden in de schaduw
en er was niet het minste zuchtje dat
verkoeling bracht. Zelfs den koning
van Siam, die toch wel wat gewend
zal zyn, werd het te sterk. Men ver
telt, dat hy vroeg of Engeland niet
vol steenkool is? En toen hem be
vestigend werd geantwoord merkte
hy op: „Ik geloof haast dat ze is
gaan brandenLonden is zóo heet!"
De arbeid buitonsdeurs moest ge
durende eenigen tyd gestaakt wor
den.
Een paar omnibuskoetsiers, die den
ganscben langen dag aan de bran
dende zonnestralen znn blootgesteld,
moesten het werk geheel staken. In
huis was de warmte evenmin te dra
gen. Zelfs in het Hoog Gerechtshof
was het zoo heet, dat do rechters
do pruiken moesten afzetten! En er
is heel wat toe noodig vóór een En-
gelsche rechter het teeken van zijn
edelachtbaarheid aflegt
Het aantal gevallen van zonnesteek
en flauwten was legio. Een niet ge
ring aantal menschen is door de hitte
gedood.
Tegen den avond betrok de lucht
en kon het meteorologisch instituut
onweder en een koelere temperatuur
voorspellen.
Lij k verbranding.
Volgens the Brit. med. Journal
neemt de lijkverbranding in Engeland
voortdurend toe. Het aantal lijkver
brandingen in 189(5 in het cremato
rium te Working toegepast, bedroeg
137. Alleen in het jaar 1895 werd
dit aantal nog overtroffen met 13.,
het bedroeg toen 150. In 1886 kwa
men 10, in 18S7 13, in 1888 28, in
1889 46. in -1890 54, in 1891 99, in
1892 104, in 1893 101 en in 1894 125
lijkverbrandingen in Workings cre
matorium voor.
Het wegmaken van een bochel
In het vorig jaar maakte een
Fransch geneesheer een nieuwe
methode bekend tot spoedige gene
zing van bochelvorming bij kinderen.
Ze bestond daarin aat door vier
krachtige mannen een sterke tractie
werd uitgeoefend aan beenen en ar
men van het kind en de uitstekende
wervels inmiddels door den operateur
naar beneden werden gedrukt. Als;
de wervelkolom op die wijze recht,
was gebogen, werd een stevig gips
verband aangelegd, en in de meeste
gevallen genezing verkregen. Een
diepe .chloroformnarcose werd even
wel noodzakelijk geacht. Nu komt
een Belg er op wyzen dat deze niet
alleen niet noodig, maar zelfs scha
delijk is. De operatie, zegt hy, is
minder gruwzaam dan ze schijnt.
Vroeger had ook niemand het ge
waagd om op den wervelkolom van
een ongelukkig gebocheld kiud een
kracht van 80 kilogram te doen wer
ken. Nu zal men cr ook wel over
heen komen, om dat zonder narcose
te doen, als men ziet dat dit minder
gevaarlijk is en evengoed, en vooral
als men bemerkt dat de kinderen
vooral het trekken onaangenaam vin
den en zich daartegen verzetten,
veel meer dan tegen het met geweld
recht-buigen van de ruggegraat. Van
hevige pijn bemerkt men "niets. Tot
kinderen van 14 jaar zijn op die
wyze genezen. Alleen waren bij ben
vier assistenten om te trekken niet
genoeg, maar moesten er soms van
zes tot acht meehelpen.
Keizer Wilhelm te Petersburg.
Keizer Wilhelm is Zaterdag te Pe
tersburg aangekomeu,
Om acht uur des morgens gingen
de boot van de Duitsche kolonie, de
persboot en vele booten van particu
liere maatschappijen die alle dicht
bezet waren, de keizerlijke flottielje
te gemoet.
Een kwartier nadat de rook van
het Duitsche eskader zichtbaar was
geworden, werd de Hohenzollern, die
aan het hoofd van liet prachtige es
kader de baai binnenstoomde, met
kanonpebulder begroet. Aan boord
van het Duitsche keizerjacht werd
het „Heil dir im Siegerskranz" ge
speeld. Een stormachtig gejuich ver
vulde de lucht. De Duitschers uit
Petersburg en de Duitsche deputaties
uit alle deelen van het russischc ryk
begroetten het eerst het Duitscne
keizerpaar.
Toen de keizer op de eommandants-
brug zichtbaar werd, weerklonken
van de Russische schepen het Duit
sche volkslied en kanongebulder; de
keizer groette' hartelijk naar alle zy-
den. De gehcelc baai lag vol schepen.
Te twaalf uur liet de Hohenzollern
het anker vallen. Kanonschoten kon
digden het vertrek van Peterhof aan
van hot keizerlijk jacht Alexandria
met den Ozaar en de Czarina aan
boord. Do Alexandria ging naast de
Hohenzollern voor ankor. De Czaar,
de Czarina on grootvorst Alexis Ra-
dolin begaven zich in de sloep naar
de HoJtenzoUern. Toen het Russische
keizerpaar de gangtrap van het Duit
sche keizerlijk jacht betrad, snelde
keizer Wilhelm de vorstelijke perso
nen tegemoet. De beide keizers om
armden en kusten elkander herhaal
delijk allerhartelijkst. Keizer Wilhelm
kuste de Czarina de hand en geleidde
liet vorstelijk paar naar de Keizerin.
Ook beide vorstinnen omarmden el
kander herhaaldelijk hartelijk.
Na een kwartier toevens aan boord
van de Hohenzollern begaven de
majesteiten zich aan boord van de
Alexandria naar Peterhof, waar later
ook prins Heinrieh aankwam. Tijdens
den overtocht werden de hooge per
sonen die aan dek bleven met luide
jubelkreten begroet.
Tc kwart over eenen ankerde de
Alexandria voor Pctorhof, waar de
grootvorsten, grootvorstinnen en de
grootwaardigheidbekleedors de vorste
lijke gasten afwachtten. Na de lan
ding reden H.H. M.M. naar het paleis
van Peterhof, waar een familiedejeu
ner plaats had.
By de begroeting aan boord van
dc Hohenzollern wenschte de Czaar
den Keizer geluk met zyn benoeming
als admiraal a la suite van de Rus
sische vloot.
By het Zaterdag plaats gehad heb
bende galadiner te Peterhof hield de
Czaar, zich tot keizer Wilhelm wen
dende, de volgende toespraak: „De
tegenwoordigheid van Uwe Majesteit
en Hare Majesteit de keizerin-ko
ningin verschaft ons een levendige
voldoeningik wensch u uitdrukking
te geven van de ernstige dankbetui
gingen. Deze nieuwe verkondiging
van de traditioneele banden, welke
ons vereenigen en van de goede be
trekkingen, welke er gelukkig geves
tigd zijn tusschen onze beide buur
staten is tevens een kostbare waar
borg voor het behoud van den alge-
meenen vrede, welke het doel vormt
van al onze voortdurende pogingen
en van onze innigste wenschen.
Ik drink op de gezondheid van Uwe
Majesteit den keizer-koning, Hare
Majesteit de keizerin-koningin en Hun
gansche doorluchtige familie."
Kort na den toast van den Czaar
beantwoordde keizer Wilhelm de toe
spraak van den Czaar.;
Eene tribune ingestort.
Te Lancaster, in Pennsylvania, is
Donderdag by de races een tribune
ingevallen. Hoewel ze luchtigjes in
elkaar was gezet, werd van haar ver
langd dat ze een paar (luizend toe
schouwers dragen zou. Een oogenblik
deed ze dit uan ook. Maar toen ze
goed opgevuld was, zakte ze ineen.
By 't begin van het gekraak maakten
een hoop „heeren" met geweld zich
een weg door de vrouwen cn kinderen
heen, die ze stompten en sloegen ter
wille van hun eigen levensbehoud.
Vijf menschen werden doodelyk ge
wond, en ongeveer veertig ernstig.
Een jongen is in zijn val op de punt
van een lange houten paal gespiesd.
De wedstrijden we zyn in Ame
rika! werden voortgezet.
Met den gezondheidstoestand to
Bombay is het treurig gesteld. In de
afgeloopen week stierven er volgens
offieieele opgaven 1071 ingezetenen
d. i. ruim 65 per duizend, het dub
bele van het gewone sterftecijfer. De
cholera woedt lievigaan deze ziekte
alleen zijn 220 sterfgevallen tewyten,
terwyl anders gemiddeld twee of drie
menschen per week aan deze ziekte
bezwijken. De epidemie is van zeer
liardnekkigen aard.
Echtseheiden in Amerika.
In de Vereenigde Staten van Ame
rika heeft] men het reeds zoover ge
bracht, dat huwelijken voltrokken
worden aan de stations, waar de snel
trein die het jonge paar op zijn hu
welijksreis medeneemt, enkele minu
ten stil staat. Nergens ter wereld gaat
ook het scheiden zoo gemakkelijk als
in Amerika; de bevolking beschouwt
den echt als een „handelszaak", waar
uit men zich met eere kan terug
trekken op]het oogenblik dat de „zaak"
scheef loopt en beide associé's bang
zyn voor een faillissement.
De wetgeving, is in dit opzicht in
de verschillende Uniestaten evenwel
niet dezelfde. Een der dichtst be
volkte staten, New-York. heeft zeei
strenge bepalingen betreffende echt
scheidingen. Maar de bewoners vai
dezen staat behoeven slechts naai
den andoren oever van do Hudsouri-
vier te gaan, om in den Btaat New-
Yersoy met weinig moeite de huwe-,
lykskètenen te verbreken. Wie ooi
nog dcjiuwel ij ks wetten van New-Yer-
sey te streng vindt, moet naar Noord-
of' Zuid-Dakotah of naar liet terri
torium van Okloliama reizen, want
daar vallen de banden als met eei
toorerslag.
Als reden tot echtscheiding kas
men dan opgeven wat men maar wil;
de eenige voorwaarde is, dat men zes
maanden in den staat en drie maan
den in het territorium Oklohama
moet gewoond hebben.
Hiervan wordt ontzettend veel mis
bruik gemaakt. Er zyn nl. getuigen,
die reeds bereid zijn om den eed af
te leggen, dat de scheidings-candidaat
werkelijk den voorgeschreven tyd ia
den staat heeft gewoond. Thans zijn
er feiten aaan het licht gebracht,
welke aantoonen dat het bedrog oj»
veel grootere schaal wordt gepleegd
dan men vermoedde.
Toen namelijk een advocaat uiti
New-York bet station van Arkansas
City aan de grens van Oklohama pas
seerde. bemerkte hij dat verscheidene]
individuen van het oponthoud van
tien minuten gebruik maakten, om
onder de passagiers van den trein
kaarten te verspreiden, met den vol
genden inhoud„U kunt te Okloha
ma City verzekerd zyn van de grootste]
discretie, zoowel van de zijde der re
porters, als van die der burgers. De
echtscheiding wordt nooit openbaar
gemaakt.". Uit New-York schreef de
advocaat onder den valschen naam
van Wilson naar Oklohama, waarin
hij om het adres van een rechtsge
leerde verzocht, die hem goedkoop,)
prompt en discreet een echtscheiding
kon verschaffen.
Toen hy in het bezit van een adres
was, schreef hij aan den rechtsge
leerde, dat hy zich wel wilde laten
scheiden, maar geen lust gevoelde ona
naar Oklohama te reizenhy vroeg
wat de scheiding in dit geval kosten
zoude. Het antwoord luidde: „U
kunt dat alles doen, maar het is zeer
gevaarlyk. Ik heb een man bij de
hand, wien u het volste vertrouwen
kunt schenken, en die zich aan het
gerecht onder uwen naam mr. Wilson,
zal voorstellen en alle stukken met
uwen naam ook onderteekenen zal.
Dit is echter bedrog, waardoor u,
indien het ontdekt wordt, in de ge
vangenis zoudt komen en daardoor
de scheiding ongeldig zoudt maken.
Komt u liever hierOnze kleine
stad is allerliefst en het klimaat is
voortreffelijk en u zult den winter op
de aangenaamste wijze en in de best®
omgeving doorbrengen. Indien u ech
ter niet komt dan breng ik de ge-
beele zaak voor 300 dollars, waarvan
200 direct te betalen, in orde."
De advocaat stuurde 200 dollars
naar Oklor.ama en drie maanden latei-
ontving bij bij vooruitbetaling van
150 dollars een klein postpakket, dat
onder andere stukken een oogen-
schynlyk gewettigde scheidingsver
klaring voor mr. Wilson bevatte.
Met dit bewijsstuk verscheen nu
de New-Yorksche advokaat op zeke
ren dag voor het gerecht te Okloha
ma, waar men hem verklaarde, dat
alle onderteekeningen en de zegels
vervalscht waren. De eerwaardige
rechtgeleerde had op deze manier een
aanzienlijk aantal scheidingen tot
stand gebracht en was plotseling
uit Oklohama verdwenen.
Deze geschiedenis heeft duizenden
personen, die in libt bezit zijn van
Oklohaamsche bewijzen van scheiding
in de grootste verlegenheid gebracht,
welke des te grooter is, nu het Hoog
gerechtshof der Vereenigde Staten
een onderzoek bevolen heeft. Van de
gescheidenen, die in den tusschentyd
weer getrouwd zyn, is nu het tweede
huwelijk ongeldig.
In de stad Sioux Falls in Zuid
Dacota had zich een geheele kolonie
van gescheidenen met alle mogelijk®
gezellige vermakelijkheden gevormd
liet voorjaar is daar het scheidings
seizoen. Ondertnsschen is ook in de
andere staten der Unie de tijd voor
de van elkander gaande echtlieden op
drie maanden vastgesteld, terwyl men
in Sioux Falls nog zes maanden moet
wachten. Daardoor wordt de stad ge
ruïneerd. Verder lijdt de stad onder
de concurrentie der stad Fargo in
Noord-Dacotawaarheen de groot®
New-Yorksche scheidingsfirma Hog-
In Chatillon kwamen eiken dag nieuwe Duitsche
troepen aan, en verwarde geruchten werden in den om
trek gehoord van de nederlaag van Bourbaki en gene
raal Cremer, die van plan waren heen te breken door
de uitgestrekte achterhoede van het Duitsche leger.
„Als ik deze wending der zaak vooruit gezien had,"
zeide de heer De Parmentier eenige dagen na Nieuw
jaar, „dan zou ik jou en mama m Pfalzburg hebben
gelaten. Daar hadt gij liet einde van den oorlog kun
nen afwachtenwant in die streek zal wel niet meer
gevochten worden. Wie weet daarentegen, wat ern
stige tijden wij hier zullen heieven."
„Onze plaats is by u vader," antwoordde Jeanne
ernstig, „en in ons ongelukkig vaderland. Als ons le
ger den vyand inderdaad van hier verdrijft, als Cha
tillon het tooneel wordt van groote gevechten, dan
wachten ons hier heilige plichten. Het zou eerloos en
laf zjjn zich daaraan te onttrekken."
Mynheeh De Parmentier streelde zacht en liefkoo-
zend de bruine lokken van zyne dochter.
„Je bent een moedig, sterk meisje," zeide hy met be
wogen stem.
„Ik denk aan mijn broeder, vader, en schaam mfl,
dat ik zoo heelemaal niets voor het vaderland kan
doen."
„Je hebt voor Frankryk je bloed vergoten, myu kind.
Wie zou meer van je vorderen?"
Jeanne liet het hoofd zinken, terwyl een gloed haar
wangen overtoog. Haar vader, evenals allen, met uit
zondering van den ouden kapitein, meende, dat een
Pwdsische kogel Jeanne gewond had.
Jeanne waagde het niet, dit tegen te spreken. En
toch kwam steeds de schaamte in haar op, als zij er
aan dacht, dat zy niet voor het vaderland haar bloed
had gestort, maar dat zy die wond had ontvangen,
toen zy een vijand van haar volk beschermde met haar
lichaam.
Zy antwoordde haar vader niet, maar trad naar het
venster, peinzend uitziende naar het besneeuwde land
schap. waarop reeds langzaam de sluier van den nacht
neerdaalde. Achter de bergen in het Westen ging de
zon onder. De hemel stond in een rooden gloed en
wierp een bloedige weerkaatsing op het witte sneeuw
veld.
Plotseling werd Jeanne's opmerkzaamheid gewekt
door iets, wat zy zag gebeuren aan den rand van het
bosch, aan den overkant van den weg. Slopen daar
geen gewapende mannen door het kreupelhout? Schit
terden de laatste stralen der zon daar niet op bajonetten
en geweerloopcn Nu eens verdwenen de gestalten weer
in het bosch, dan kwamen ze weer te voorschijn. Nu
eens gingen zij vlug vooruit, dan weer stonden zij be
wegingloos, alsof zij stil de in het dal liggende' stad
beschouwden.
Jeanne riep haar vader en maakte hem opmerkzaam
op die gestalten. Mynheer De Parmentier gevoelde zich
zonderling ontroerd; hij snelde haastig weg om een
verrekijker te halen cn keek daar een tijdlang door.
Toen het hy met een diepen zucht het instrument zinken.
„Het zyn Fransclie soldaten, mobiele garden en franc-
tireurs," zeide hy met een stem, die beefde van opge
wondenheid. „Zoo dichtbjj had ik niet gedacht, dat de
onzen waren Men schijnt een aanval op Chatillon in
den zin te hebben. De Pruisen l:ebben nog niets bemerkt
van de aanwezigheid der onzen, anders zonden zy reeds
Satrouilles gezonden hebben. Maar nn trekken de sol-
aten zich weer terug. Misschien zyn het ook maar
afzonderlijke benden geweest. Ze zijn weer in het bosch
verdwenen. Niets beweegt zich meer. Dat zal een ver
rassing voor de stad zyn."
Donkerder werd de roode hemel boven de bergen in
het Westen. Als de bloedroode vlammen van een he-
vigen brand verschenen bier en daar vurige strepen
aan den hemel cn overstroomden de stad in het dal
met een rood licht, alsof zjj lag in een schitterend
bloedrood vlammend meer. Een troep kraaien flad
derde moede en met zware vleugelen over de huizen
heen, hief een luid, schor gekras aan cn verdween in
den nevel in de verte. Daarop beerschte er een diepe
onbehagelijke stilte; alleen de wind zuchtte en ruischte
in de hooge boomen van het park, en het scheen
Joanne toe, alsof het roode meer van vlammen, dat
de stad omgolfde, dit onaangenaam zuchten en brui
sen voortbracht, alsof het gekras der kraaien onheil
spelde voor de stad, die ten ondergang gedoemd was
door de vlammen en die zij daarom verlieten.
Zy huiverde, alsof zij koud was en keerde zich af.
Haar oogen waren verblind door den rooden gloed aan
den Westelijken heme' en de weerkaatsing op de blin
kende sneeuw. Zij viel in een stoel neer, steunde het
voorhoofd in de hand en sloot de moede oogen.
Zoo zat zy daar een poos lang. Een vrceselyk ge
voel van angst scheen haar hart ineen te persen, als
het voorgevoel van een naderende, ontzettende gebeur
tenis. Zij dacht aan de stad, waarin men niets ver
moedde, aan de inwoners, die rustig aan hun werk
warenzij dacht ook aan de Duitschers, die ingekwar
tierd waren in de stad en geen voorgevoel hadden van
het nabyzijnde, vreeselijke gevaar, dat hen dreigde.
Meermalen reeds, wanneer zij in de stad ging. had
zy met innig genoegen de rust en orde, den stillen
vrede en de veiligheid bemerkt, die er overal heerscli-
ten. Als de Duitsche soldaten er niet geweest waren,
zou men niet geloofd hebben, dat men zich bevond
in een land, dat in vollen oorlog was en waarin wilde
bloedige gevechten plaats grepen. En dat zou nu heel
anders wordenOok in net vreedzame dal van haar
geboorteplaats zon weer de oorlog ontbranden, en wie
kon zeggen, hoe lang hy zon duren, hoeveel offers hy
zou eischenDe bloedige vlammen van het avondrood,
het luide gekras der raven, het zuchten en ruisehen
van de wind, vervulden haar hart me een bange vrees.
Toen zy na eenige oogenblikkcn de oogen weer
opende, zag zij, dat zy alleen in de kamer was. Haar
vader had zich verwijderd. De schemering verspreidde
zich reeds in het vertrokhet vlammende avondrood
werd allengs donkerder en ging uit, en na korten tyd
bedekte het donker floers van den nacht hemel en
aarde.
Wordt vervolgd
