Dr. Mliam's Gein.
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD.
46a
Vrijdag 4 November 1898.
■o. 4709
U'S DAGBLAD
A3302STI:T2I»yCE]2<rTSI?K,IJ'S:
Voor Haarlem per 3 maandenf 1.20
Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden1.65
Afzonderlijke nummers0.05
■Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
„de omstreken en franco per post0.3?i/o
AJD\naiH,a?En<r3HEDsr:
Van 1 5 regels 50 Cts.; iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlek rabat
Reclames S3 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer f22.
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM.
Hoofdagenten voor het Buüenbmd: Compagnie Générale de Publicüé Etrangére G. L. DAUBE Co. -JOHN F. JONES, Succ., Parijs 31bis Faubourg Mantmartre.
Met uitzondering van het Arrondissement Haarlem is het uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, opgedragen aan het
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BIJTTEN het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 1—5 regels /'0,75, elke regel meer ƒ0,15; Reclames per regel f 0,30.
Agenten voor dit blad in den omtrek zijn: BloetnendaalSantpoort en SchotenP. v. d. RAADT, Sandjpoort; HeemstedeJ. LEUVEN,bij de tol; Spaarndam, C. HARTEN DORPZandvoort, G. ZWEMMER
Veisen, V»T. J. RTJUTER; Bever wijle, J. HOORNS; Hillegom, ARTE HOPMAN, Molenstraat Genoemde Agenten nemen Abonnementen eD Advertentiën aan.
OffscBseËe Sericihifen?
rijen behooren tct de 11de, 15de, 17de, ming later cene oproeping ter verga- samen te vatten in vier stellingen,
j 27ste, 29ste en 30ste regimenten en dering geschieden." .waaronder deze:
ikomen van Dinan en het Klamp van: Waar het huwelijk niet meer is
Burgemeester en Wethouders van j Chalons. Ons naamkaartje gaat niet naar i een geheel samensmelten van man en
Haarlem doen te weten, dat hot leAlle troencn van het garnizoen van Nijmegen. Voor liefde voor onze taal vrouw, het worden van een persoon,
suppletoire kohier voor de plaatselijkeCherbourg zijn op voet van oorlog, j wenscken wij voor deze Nijmeegsche daar mag de wetgever niet mede
directe belasting naar bet inkomen Ook te Brest zijn talrijke detachemen-dame ('t zal wel een dame zyn niet werken zulk een baud te doen be-
dezer gemeente, dienst 1898, ter in- j ten kanonniers èn artilleristen aange-j onder te doen, maar zelfs voor het j stendigen.
vordering van de daarop voorkomende - komen, hoofdzakelijk ter versterking j nobele doei van taalzuivering komt j Kinderen ait een oneenig huwelyk,
aanslagen op heden aan den'Gein.-van kustbatterijen. Leen schrikbewind, als hier wordt1 daardoor waarschijnlijk reedserfe-
Ontvanger is ter hand gesteld, en dat Kaar deze batterijen zijn eveneens voorgesteld, niet te pas. j lijk bedeeld met neiging tot een onaan-
ieder verplicht is, zijnen aanslag opj200 man van het 19de regiment infan-| Want dat zou 't worden als hetgenaam humeur groeien op ineen
de door hen volgens art. 23 der ver-teria ge2onden, afkomstig van het garni-laatste punt van 't programma werd i atmosfeer, die voor hunne mQreele
ordening op do heffing van deze be-Uoen van Brest uitgevoerd. „Zich niet voorzien bij ben. I ontwikkeling hoogst verderfelijk is.
1 - - „die hunne diensten en waren in on-j Het was vooral by deze stellingen,
„nodeiiandsehe woorden aanbieden".dat Prof. v. d. Vlugt lang bleef stil-
Geen dingen meer koopen in 't Ma-1 staan.
gasin de Modes", dat komt eerst weer j De eerste noemde hij de primaire
in de gunst, als het zich „Modema-leugen van het leugenstelsel het vrye
gazyn" gaat noemende „Boulange-1 huwelijk.
rie parisienne" is uit den booze,He herderszangen dichtende lofre-
maar de „Panische bakkerij" kan ge- denaars op 't vrije huwelijk, meende
nado vinden. Ea hoe het moet gaan spreker, gaan uit van het ziekelijk
wanneer de a. s. leden van dezen idyllisch beginsel, dat het huwelijk
lasting gestelde termijnen, tc voldoen, j kleine havenstad Conquet is be-
alsmede dat afschrift van het kohier jze^ een compagnie van liet tweede
van heden gedurende vijl maandenreo.:meilt lliarin;ers'
voor een ieder ter plaatselijke secre
tarie Ier lezing is nedorgelegd.
Haarlem1 Nov. 1898.
Burgemeester en Weihouders
voornoemd
BOREEL.
He Secretaris.
PIJNACKER.
Politiek Otfes-atacSil»
STADSNIEUWS
Eerste en derde pagina.
Haarlem, 3 Nov. 1898.
Een aardigheid!
Dinsdagavond hadden eenige per-
Isonen in den laatsteu trein van Rot-
terdam naar Amsterdam, de aardigheid
'vuurwerk af te steken en dat in an-
Idere afdeelingen te werpen, met net
evolg, dat de jas van een reiziger
Het in een vorig nummer medege
deelde bericht betreffende het terug-iin brand geraakte. De stationchef,
trekken van majoor Marchand uit Fas- hier ter stede, bij wien een beklag
joda doet verwachten, dat het geschilwerd ingediend, seinde naar Amster-
fcusschen Engeland en Frankrijk geen
aanleiding zal geven tot een casus
belli wat het hardnekkig standhouden
der Fraaischen, aan den Nijl had kun
nen teweegbrengen.
Niettemin luiden de berichten over
dc voorzorgsmaatregelen door beide lan-
dam, alwaar door de politie een der
daders in arrest gesteld werd.
den genomen tegen alle gebeurlijkheden j
7.nri emstif alsof de oor!ocsverklarinn n
Verdelging van vreemde
•woorden.
Onder het opschrift Nationaal ont
vangen wy het navolgende stukje ter
zóó ernstig alsof de oorlogsverklaring
niet ver meer in het verschiet ligt. En
toch moet er werkelijk nog niet- de min
ste vrees voor bestaan.
jVele vreemdelingen die ons vader
land bezoeken twijfelen er aan of bet
onafhankelijke Nederland eene eigen
T taal bezit rijk genoeg aan woorden
To Londen heeracht een bepaald <x r- Qm goen0 bcbu0fte t0 hebben aan de
logzuchtage stemming de „üommc^ van vreemde talen. De aanleiding
daffaires verKlaren zich openlijk voor jji.__»
den oorlogvoor Frankrijk zijn zij niet
bang, want als de nood aan den man
komt rekenen zij op den steun van
DuitscMand, terwijl Rusland's steun
aan Frankrijk nog lang niet zeker is.
Uit de Engelsche oorlogshavens blij
ven de onrustwekkende berichten even
wel steeds doorgaan.
Uit Londen wordt aan de ,,KöLnische
Zedtung" gemeld, dat in alle arsenalen
tot deze dwaling ligt in het veelvul
dig gebruik maken, vooral van Fran
sche uitdrukkingen op Uithangborden,
"Winkelramen. Aanbiedingen, Aanbe
velingen, Briefadressen, Naamkaartjes
enz., wat getuigt vao neringen natio-
nalen trots en van een nog steeds ge
bukt gaan onder het sinds lange jaren
afgeschudde, gehate Fransche juk.
„Zoude het nu, terwjjl onze geëer-
biedigde Koningin getoond heeft eene
on op allo strategisch belangrijke pun-Nederlandsche Vorstin te willen zyn,
ten de oorlogstoerustingen met verdub- ajet de juistQ ty.j zjjDj paal en perk
belden ijver voortgezet worden. Zes tor
pedojagers, die 30 knoopen moeten loo-
pen, zijn Woensdag in dienst gesteld en
zullen aan het Kanaal-eskader toege
voegd worden.
Alle Engelsche oorlogsschepen, zeven
in getal, die te Wei-Hai-Wed liggen, ge-
te stellen aan Let te hulp roepen van
vreemde uitdrukkingen in bovenge
noemde zaken?
„Daartoe zoude het meest afdoend
middel zeker zyn een Bocdsi te stich
ten, waarvan de Leden de verplich
ting op zich nemen: noch op adressen
.w "3o- iLwg VJJ uiyju ÜOUIDU. uubu UJJ auioooou
reed voor het gevecht, kunnen een uur jVOor Binnenlandsche BrieveD, noch op
na aankomst van het daartoe strekkendNaamkaartjes vreemde woorden te ge-
bevel in zee gaan. De pantserschepenbruiken en zich verbinden zich niet
Victorious en Undaunted nemen fe te voorzien bij hen die hunne diensten
Tsjifoe een volledigen voorraad kolen
in. De overheid bewaart het diepste stil
zwijgen. Een sterke Russische vloot is
te Port. Arthur bijeengebracht.
zou zijn een geheel opgaan in eikaars
meeningen een minnekoozery van 't
begin tot het einde, een eeuwigdurend
ja en amen zeggen.Dit nu isz.i. het
kantoor „Bagage" zet, die er eenideaal van het huwelyk niet. Man en
station-„chef" op nahoudt, een „con-1 vouw moeten elkaar aanvallen. De
troleur" de kaartjes laat nazien en I maQj wiens ruimere blik, wiens zin
die, wat een barer betreft, zich ver- i Y0Qr..feQPffi en poëzie afslijt in den
Bond een pakje per spoor hebben te
verzenden, begrijp ik niet
Hoe kan men een inrichting be
gunstigen, die boven haar goederen-
heugt in het bezit van een Raad van
„administratie", waarvan een „gede
legeerd" lid met de dagelyksciie lei
ding van de zaken is belast.
Met meer voorbeelden van deze
soort zullen we den lezer niet ver
meden. Wel mag gevraagd worden,
of het woord „Nationaal" boven de
circulaire wel heel gelukkig gekozen
is eu of het wel goed gezien is, dezen
Bond te stichten juist in „Nijmegen",
dat toch geen nederlandsch woord is,
maar verbasterd van het latynsche
„Noviomagum".
Wil men taalzuivering, best. Doch
dan niet door dwang óp handelaren
en winkeliers, maar door het bevor-
dagelykschen sleurgang van zyn be
roep dreigt zeer eeuzydig te worden,
dre gt te worden een vakman zonder
nog en oor voor wat buiten zyn vak
belangen omgaat. Dan moet de vrouw,
wier gevoel voor de zaken, die
bij naren echtgenoot zyn afgestompt,
aanvullen, wat hem is gaan ontbre
ken.
Ai kunnen er dan by meenings-
verschil ook botsing en wrijving ont
staan, dit is juist goed om beiden te
vormen. Hoofdzaak is dat de indivi
dualiteit, het eigen-zelf krachtig biy ve
bewaard.
En omdat volgens prof. van der
Vlugt de voorstanders van 't vrije
deren van goed taalonderwijs op school, huwelijk, van het romaneske begrip
niet alleen van onze eigen, maar ook 17an ket huwelijksleven uitgaan, past
vau de vreemde talen. Alleen by diehun kader de verdediging van 't
fransch, duitsch on engelsch kent, vrÜe huwelijk zeer wel, maar wanneer
weet wanneer hij een gallicisme, ger-meu wezen van den echt nader
manisme of anglicisme begaat. Debeschouwt, komt men tot de overtui-
anderen zondigen in onwetendheid i naar zijne meening, dat zij zich
en het is barbaarscb, hen daarvoor vergissen.
te straffen met (ik vraag verontschul- j He voorstanders beweren, dat de
diging voor het woord) „boycot". huwelijken, die ontbonden worden by
jde opzegbaarheid niet zooveel zullen
Voordracht in TavIpt* vermeerderen. Integendeel, een last,
voo.araoüt m lsyier. |2eggen zy, die vrijwillig wordt
In Teyler's mooie gehoorzaal, diegedragen, heeft meer kans goed ge-
zeer goed was bezet, hield gisteren- dragen te worden, dan wanneer hy
gedwongen wordt opgelegd.
Hiertegenover stelde Prof. van der
Vlugt de argumenten dat de licht
zinnigheid en lichtvaardigheid in
hoofdzaak zyn te zoeken by den man
avond Prof. W. van der Vlugt van
Leiden de eerste der in dit seizoeu
te houden voordrachten.
Niets, zoo zeide Prof. v. d. Vlugt,
wordt in onzen tyd niet ontheiligd,
zelfs het huweljjk voelt de schennende en de toewijdende trouw by de betere
hand vau den tijdgeest. i sexe. Dat diensvolgens door gemak-
Ten bewijze hiervan las de sprekerkelyke opzegbaarheid de vrouw juist
een uitvoerig pleidooi voor, dat zeven-in miDder gunstige positie verkeert,
en waren in Onnederlanasche woor-1 tien jaar geleden door een uiterst be-wijl de man zal denken..lukt het
den aanbieden. jkwaam jurist ten behoeve der opzeg- niet, gaat het niet naar wenscb, wel-
Allen, die genegen zyn tot het op- baarheid van 't huwelyk was neerge-nu, dan nog maar eens elders gepro-
richten van zoqdanigen Bond mede j schreven en aan de hand van dit beerd. Als bewys biervoor wilde hij
Uitvoerig ook stond spreker stil by
het kroost
Een echt, zoo romanesk eo idyllisch
als de voorstanders van 't vrye hu
welyk wenschen is z. i. niet de ge
schikte atmosfeer voor kinderen om
tot ontwikkeling te komen. Het is
een atmosfeer van lauw water en
den opdat men do schilderijen goed
zoude kunnen zien. maar toch waren
enkele van de bekendste stukken
door een zoo talryk publiek omgeven,
dat bet goruimen tyd dunrde eer men
ook daarvoor een plaatsje had ver
overd.
Dat het nu juist een kwartjes-publiek
suiker. Juist daar, waar heerschtj was, hetwelk de tentoonstelling be-
wryviug van gedachten, juist daar, j zocht willen wy niet beweren. Het
waar de moeder zorgt, dat de bloemen j is altijd een moeilijke zaak iemand te
der poëzie niet door den zwaren tred 1 taxeeren, maar de meerderheid de r
van 't proza des levens door den bezoekers, waaronder veel dames
vader worden vertreden, kunnen de
kinderen tot harmonische ontwikke
ling komen.
Zeker, 't is waar, er zyn nu veel
stumperds, voor wie het beter ware,
dat vader en moeder maar scheidden,
maar, mochten de denkbeelden der
vrye-huwelykspreöikers ingang vin
den, dan ziet spreker voor zich hon
derden, duizenden nog ongelukkiger
stumperds.
Prof. v. d. Vlugt besloot zijn rede
met. aan te merken dat ons huwelijks
recht dringend herziening behoeft.
Maar de hemel beware ons, zoo ein
digde hij, voor een panacé als door
de voorstanders van 't vrye huwelijk
wordt geboden.
De „Figaro" verzekert, dat tal vante werken, worden uitgenoodigd hun;pleidooi weerlegde Prof. v. d. Vlugt genoemd zien de tyd der Fransche
batterijen artillerie zijn aangekomen teNaamkaartjes onder letter N.B. toe' de meest bekende verdedigingen van revolutie, toen bet vrye huwelijk werd
Cherbourg, ter versterking van het al- te zenden aan de Firma Ten Hoet 't vrije huwelyk. gehuldigd en in bijzonder korten tiid
daar
sterking
garaizoou. Deze batte- te Nijmegen, zullende bij rnimedeelne-
vrije huwelyk. gehuldigd en in bijzonder korten tyd
Het pleidooi van bedoelden jurist is 10.000 huwelijken werden ontbonden.
jonge- en oude-jongelui en heeren
durven we gerust op meer dan deze
entree schatten. De vrye Woensdag
middag op de scholeD leverde ook
blijkbaar zyn contingent
Om twee uur werd het bezoek op
een 1600 personen geraamd.
Heden was het de laatste dag.
Tel.
Vreemdelingen op de beurs.
Een Russisch tourist, die Amster
dam bezocht, en Woensdag een be
zoek aan de benrs bracht, zendt ons
een schrijven waarin hy klaagt over
de wijze waarop hy daar behandeld
is. Hy had zich, al kijkend naar liet
ongewone schouwspel der handelende
en verhandelende menigte, begeven in
den effectenhoek en werd daar onver
wacht door een paar bearsbezoekers
aangegrepen en onder groot ge
schreeuw heen en weer geschud. De
vreemdeling, die onze taal niet mach
tig is, werd door beursbeambten ont
zet, die hem zoo schrijft hy be
duidden, dat de effectenmannen geen
vreemdelingen in hun hoek dulden
Gelukkig kwam deze verklaring bij
tijds, anders waren er misschien on
gelukken gebeurd, daar de zoo onbe
schoft aangevallen Rus reeds zyn re
volver bad gegrepen om zich te ver
dedigen.
Het is niet voor het eerst dat
klachten gehoord worden over de
houding van zekere beursbezoekers
tegenover vreemden. Wanneer de ef
fectenhoek verboden terrein is. dient
dat op daidelyko wijze by den ingang
vermeld te worden, of behooren zy die
voor hun vermeend uitsluitingsrecht
opkomen dat op beschaafde wyze te
doen. Het geeft al een allerverwon-
derlykslen indruk van de manieren
van een deel onzer handelaars, wan
neer dergelijke dingen voorkomen.
Daarentegen behoort de Benrscom-
missie, of wanneer deze onmachtig is,
de overgroote meerderheid der „be
schaafde" beursbezoekers met kracht
op te komen.
Rbld
De oudste bewoonster vau
Zeeland.
Te Zaandam overleed de oudste
het geduld van sommigen al op het j bewoonster van Zeeland, namelijk
punt stond op te raken, de ingang I ^llaa keuniSi weduwe van Heu-
jweer vrij gegeven, en waren eenige jdnk M°ens. Zy is den lOen Juli l/%
.tientallen binnen gelaten, <lan bleetj°P bet Zaamslansche eer geboren
toch de gang even vol door den nieu- oetetkte dus den zeidzamen onder
wee aanvoer, die steeds maar langs j jjom van 10- jaar 3 maanden en 29
de breede trap naar boven kwam. 1 da?eo-
De Commissie zorgde zooveel moge-Haar echtgenoot, die den leeftijd
lyk de zalen niet te vol te laten wor- van Jaar boi'Gikte, is in!872over-
Hofbericht.
Dinsdagavond om 8.2-1 kwam per
extra-trein over Zutfen op het Loo
aan H. M. de Koningin-Moeder met
gevolg. H. M. de Kóningin wachtte
hare moeder aan het station op. H. M.
was vergezeld van de grootmeêsteresse
baronesse Van Hardenbroek en baron
Van Tuyll van Serooskerken, terwijl
ook aanwezig waren de burgemeester
van Apeldoorn en de heer J. A. van
Steyn, iutendant van het koninklijk
Het Loo.
De Rembrandt-tentoon-
8teiling.
In tegenstelling met Dinsdag, toen
slechts een luttele paar honderd be
zoekers de Rembrandt-tentoonstelling
togen 25 cents entree bezichtigden,
was het er Woensdag stampvol.
Reeds om negen uur by de opening
van het bureau, stroomde het publiek
in grooten getale naar binnen, en om
de zalen niet te overvallen, moesten
eenmaal gedurende de morgen-uron
de toegangspoorten gesloten worden.
In den middag bereikte de men-
schentoevloed zyn toppunt. De boven-
vestibule stond zwart van de men-
schen, die dicht opeengedrongen ge
duldig de heropening der beide tour
niquets afwachtten.
Werd na eenig wachten, terwijl
FEUILLETON.
10)
„Dan ben ilc niet bevooroordeeld," zei-
do de oude juffrouw Firs-Robinson
lachend. „Uw woorden bewijzen 't want
ik verzoek u wel te bedenken dat ik een
gezondere opinie heb dan het. gros der
inenschen. En ik houd ook geen reke-
niug met degenen, die ik mag lijden of
niet. want ik kon mevrouw Darkhani
niet uitstaan toch geloof ik. dat zij ook
veel goeds liad."
„Wie is die mevrouw Darkham?"
vroeg de heer Browne.
„Die logge, rcode vrouw met een stem
als een vischvrouw, die ik verleden jaar
ontmoette
„Ja. Zij gleed gisteren over een si
naasappelschil uit en men gelooft niet,
dat zij herstellen kan."
Mevrouw Greatorese onderhield zich
met Lord Ambert, die haai' korte ant
woorden gaf, want hij verlangde niets
liever- dan den band tusschen Elfrida
en hem steeds nauwer aan te halen en
nu werd hij belet vorderingen bij haar
te maken. De kleine erfgename, die
met den ongelukkigen predikant coquet-
teerde was zich zeer goed van zijn on
geduld bewust en lachte in haar vuistje.
„Ik ben bang, dat tantetje niet ei-g!
vroom is," zeide zij, Tom Blount, die
voortdurend om haar heen draaide, on
deugend aanziend. Zij doelde nl. op het!
gezegde van haar tante dat het beter is1
dat getrouwde lieden, die niet overeen-1
stemmen, gescheiden worden.
„Zijt gij»wel, tante?"
Tante, schoof bij het hooren van deze
woorden dichter bij haar nichtjebood
zij ooit weerstand aan die lieve stem
..Ik weet niet wat ik ben," zeide de
gezette dame met een goedgunstig lach
je. „Maar dit weet ik welals men mij
ooit verzocht met dokter Darkham te
trouwen, zou ik „dank je" zeggen."
„Otantetje, nu gaat gij toch heusch
te ver.
Gij zijt niet liefderijk en mijnheer
Blount zal u onverbeterlijk vinden," zei
de haar nichtje zich achter haai" waaier
verschuilend, als was zij hevig ontsteld.
Klaarblijkelijk schaamde rij zich over
zichzelf, dacht haar tante. Maar Blount
wist met ongelukkige zekerheid, dat rij
lachte.
„Luister maar niet naar haar. mijn
heer Blount," zeide de oude juffrouw
Robinson heel vriendelijk.
„Dc weet wel, dat gij zoo iets niet
zoucn zeggen."
„AhLord Ambert, gaat gij heen
„Ja... en... ilc wipte maar even in,
dat weet ge. Goeden dag," tot Elfrida,
die tegen hem glimlachte.
„Dc rio u Dinsdag zeker wel bij de
Hackford's
„Dat denk ik niet-." Zij lachte nog
steeds, zoodat haar gezichtje er allerbe
koorlijkst uitzag1. „Die plotselinge onge
steldheid van Mevrouw Darkham werpt
een schaduw op alles, begrijpt ge."
„Ja, het zou onmenscheïijk rijn,"
zeide de heer Blount plotseling, „naar
een tennispartijtje of iets van dien aard
te gaan, nu die arme vrouw stervende
is."
„Een erg burgerlijk idee, dat verze
ker ik u, juffrouw Robinson," zeide Am-
bert Elfnda's hand teeder drukkend.
„Ik hoop. dat het geen invloed op uw
plannen hebben en ik u Dinsdag zal
zien." Hij zweeg even. „In elk geval
rie ik u morgen toch."
Hij drukte haar nog eens de hand,
boog voor Agatha (hij had van Mevrouw
Greatorese reeds afscheid genomen)
knikte tegen Dicky Browne, die op een
eigenaardige manier met hem ingeno
men scheen te rijn on verliet, zonder
Blount zelfs met een blik te verwaar
digen. wat de beleefdheid toch zeer zeker
1 vorderde, de kamer.
i
HOOFDSTUK XI.
Het was werkelijk waar; mevrouw
Darkham lag gevaarlijk riek. Of rij er
boven op zou komen of niet, dat was1
een vraagstuk waarmee te doktoren, die
haar behandelden, zich het hoofd bnU
ken.
Misschien dacht haar echtgenoot er
nog meer over dan rij.
Met de armen over de leuningen van
den stoel hangend en het hoofd voorover
gebogen zat hij in zijn studeerkamer te
peinzen.
I De geneesheeren waren gekomen en
'gegaan en beiden hadden dezelfde mee-
°ino geuit. Het was bijna een onmoge-
lijkheid, maar toch. als een zekere veran-
dering plaats greep zou rij kunnen her-
stellen. Maar gebeurde dit niet dan
1 moest rij onvermijdelijk sterven zonder
i zelfs tot bewustzijn gekomen te rijn.
Dokter Bland, een bejaard man, en
iemand van een groote reputatie had
verklaard dat, als de dood niet binnen
weinige uren intrad, haar vrienden
eenige hoop konden koesteren. Hij had
hierbij Darkham strak aangezien. Dill-
wyn had toestemmend geknikt en ook
een paar woorden gesproken nl. dat dei--
gelijke ernstige gevallen dikwijls goed
afliepen, zelfs al schenen zij hopeloos.1
Terwijl hij deze woorden sprak load hij
zorgvuldig den blik van den echtgenoot
van do patiente in quaostie vermeden.
Dillwyn had hem bij rijn binnenkomst
aangezien, maar durfde 't niet nog eens
wagen. Er lag zoo'n afschuwelijke, be-
geerige uitdrukking in Darkham's oogen.
Zoo moest een roofdier er uitzien, als
het op rijn prooi loerde.
En nu zat Darkham in rijn studeer
kamer en dacht en dacht. Zij hadden
gezegd, dat zij wel zou stervenDan
was hij vrij
Bevrijd van haar verwenscht gezel
schap.
Een soort van woeste vreugde maakte
zich van hem meester. VrijVrijNa
al die lange jaren 1
Zij was stervende. Dat was zeker
Binnen enkele uren zou de ademhaling
hebben opgehouden en nooit zouden haar
burgerlijke woorden hem meer kunnen
hinderen."
En het zou rijn schuld niet zijn
Neen! De vreugde, die hem doortrilde,
groeide al meer en meer aan. Hij zou
baa.r kwijt raken, zonder dat hij er een
enkele poging toe aangewend had. Had
hij er dan wel eens aan gedacht een
poging in het werk te stellen... Binnen
enkele uren, een dag op rijn hoogst, zou
hij van haar iif rijn.
Maar wat hadden die twee nog meer
gezegd? Dat als... als... hij drukte bei
de handen tegen rijn hoofd.als rij den
morgen haalde rij horstellen kon! Gek
ken Zij zou niet herstellen. De dood
stond op haar gehaat te lezen, toen hij
haar de laatste maal zag. Bahhij kon
er beter over oordcelen dan die twee.
Bland een oude man te oud... en
Dillwyn, een jonge dwaas, die natuur
lijk den bejaarden dokter napraatte!
Maar hij... hij wist het. Hij, die in de
kracht van rijn leven was en dood en
leven op zoo veel verschillende manieren
had aanschouwd.
Plotseling stond hij op en liep naar
de deur. Hij zou eens naar boven gaan
en zien hoe rij het maakte.
Hij huiverde toen hij rijn voet op d&
eerste trede der trap zette en keek om,
alsof hij gaarne van plan veranderd en
teruggekeerd was. Maar hij beheerschto
zich en ging naar boven. Een vurig ver
langen naar zekerheid dreef hem naai
de riekekomer, ofschoon hij het zichzelf
nauwelijks durfde bekennen.
Hij maakte zichzelf wijs dat da ver-