FH. SMIT
Haarlem's Dagblad
K"1>
j Het pestrapport over de week die
12 November eindigde, wijst op een
geringe toeneming der ziekte in de stad
Bombay en een sterke uitbreiding in
het district Dscharwar, waar meer dan
2200 pestlijders overleden. Ook buiten
de stad Bombay, in het gelijknamige
presidentschap ls ae toestaüd belang
rijk verergerd. In de districten van
Madras werden 40 ziekte-gevallen
aangegeven, in Bangalore neemt de
ziekte toe. Bovendien is de ziekte
naar een paar binnenlandsche provin
ciën, naar Centraal-Indië en naar
Prajpubana overgedragen.
digd. De Saai, ren zeer laat werk
(166*), hangt naast zyn Simeon van
een 80 jaar vroeger. D.
RECHTSZAKEN.
Zware straf.
De Hooge Raad heeft voor een
nienwe behandeling naar het Hof te
Arnhem verwezen de zaak van een
14-jarigen kantoorbediende te Zeist,
die, wegens diefstal van een dubbel
tje en vier centen, op het kantoor
der gasfabriek aldaar, door de recht
bank te Utrecht en het Hof te Am
sterdam, tot drie maanden gevange
nisstraf veroordeeld werd.
kra Masanga" en station Uitkijk i
reeds gelegd en de telephoon op Bakra
MasaDga aangebracht.
Verder wordt door een ploeg van
omstreeks 30 man met eenige mili-
i tairen gearbeid aan het leggen van
i de grondleiding tusschen Bakra Ma-
•sanga en de Kasabaholokreek, terw\jl
i voor de boveogrondsche leiding die
deze kreek met Paramaribo zal ver
binden, de palen reeds gezet zijn,
zoodat binnen een week of vier de
verbinding tusschen Paramaribo en
Uitkijk tot stand kan komen.
INGEZONDEN MEDEDEE-
LINGEN.
30 cents per regel.
Spiegelmaker. Vergulder.
Plaathaudelaar. Encadreur.
Hofleverancier.
Groote Houtstraat 69,
HAARLEM.
Koloniën.
Nederlandsch West-Indië.
Tot zelfs van verschillende placers
komen klachten in over toenemende
overlast van Fransche déportés. Van
nit het placer Hermina werd naar de
stad geschreven met verzoek geweren
op te zenden, daar zich op het placer
15 vluchtelingen bevonden, die om
eten vroegen en welken men uit mede
lijden eenig werk gegeven had, doch
vaD wie men vreesde, dat zij wellicht
aanleiding tot ongeregeldheden zouden
worden.
Het wil ons voorkomen, zegt „Onze
West", dat de vrees voor die Fran
sche vluchtelingen zoo nu en dan wel
wat overdreven is (wij doelen hier
niet in het minst op placer Hermina,
doch hebben het oog op het alge
meen). Men vergete niet, dat het
eigenbelang der vluchtelingen mede
brengt, dat zij zich hier zoo kalm
mogelijk gedragen en in de gunst
trachten te komen van het pnbliek,
zoodat dit hnn aan werk helpt, daar
in den regel alleen die Franschen
worden opgepakt, welke zonder mid
del van bestaan het land atloopen.
Er zijn voorbeelden vaD Franschen
die hier jaren lang, zoowel op plan
tages als te Paramaribo, als arbei
ders of handwerkslieden tot tevreden
heid hunner meesters werkzaam zijn
en niemand overlast aandoen.
De werkstaking te Coronie blijkt
van ernstiger aard te zijn geworden
dan oppervlakkig vermoed werd.
Naar de „Sur." nader verneemt, wa
ren de pachters van verschillende
grondjes op Totners onwillig, de over
eenkomst met het Gouvernement ge
maakt, om elke 3 maanden drie mer
ken te werken aan het oploozing-
brengen van het door hen gezamen
lijk bewoond perceel op Totness, na
te komen.
Begin October waren door den
Commissaris de merken, 400 voeten
grond in het vierkant, opgemeten en
grenspaaltjes gesteld. De grondjesbe-
woners evenwel, opgeruid door zeke
ren Harry Promes, die zelf geen pach
ter was, rukten de paaltjes uit den
grond, sloegen de gemeenschappelijke
kokerdeur stuk, zoodat het terrein
onder water liep. in éen woord wei
gerden hunne verplichtingen na te
komen.
Terstond werden evenwel door den
commissaris krachtige maatregelen
genomen, waartoe in de eerste plaats
behoorde de gevangenneming van den
opruier Harry Promes, die, toen hij
een poging tot ontvluchting deed, in
boeien geklonken werd, en per „A.1-
bina" naar Paramaribo opgezonden,
waar hQ heden aankwam en terstond j
in de gevangenis te Fort Zeelandia
werd opgesloten.
Dank zy deze maatregelen, schijnt
het, dat thans de rust spoedig her
steld zal zyn. Door velen is het werk
hervat.
Verspreide berichten.
De zoo lang geuite wensch van
telepboouverbiuding tusschen Parama
ribo en bet Saramacca-diatrikt zal
binnenkort verwezenlijkt worden.
De verbindiogskabel tnsschen „Ba-
Gemengd Nieuws.
Eene vergiftigingszaak.
Er wordt in de Belgische hoofd
stad met bedekte woorden gesproken
over een vergiftigingszaak, tengevolge
van het afsterven, met 6 maanden
tussehenruimte, van twee broers nit
de hooge handelswereld, en wel, naar
;t schijnt, in zeer geheimzinnige om
standigheden. Geen enkele der 3 ge-
neesheereD die de gestorvenen ver
zorgden, hebben de oorzaak kunnen
bepalen van den bijna plotse ingen
dood dezer twee personen. Het parket
heeft een opgraving bevolen.
De zaak-Dreyfus.
Een nota van Havas meldt:
Het Hof van cassatie, totnogtoe van
oordeel dat er geen wijziging moest
worden gebracht in de straf welke
Dreyfns ondergaat, heeft thans ter
kennis van den minister van koloniën
gebracht, dat het een beschikking
heeft genomen, waarbij het Hof be
slist, dat Dreyfns langs telegrafischen
weg in kennis zal worden gesteld met
de ontvankelykverklaring van het re-
visie-verzoek en zal worden uitgenoo-
digd om zyn verdedigingsmiddelen in
te dienen.
De minister van koloniën heefteen
telegram ontvangen, behelzende dat
Dreyfus zich in goeden gezondheids
toestand bevindt.
De vragen die aan Dreyfus zullen
worden gesteld, worden tot hem ge
richt langs den gewonen wegeven
zoo de dossiers welke op die vragen
betrekking hebben.
De anti-revisionisten te Parijs ver
spreiden over het geheele land groote
plakkaten met do portretten der vijf
laatste ministers van oorlog en de
verklaring„Dreyfus is een verra
der." De maire van Vierzon-Village
die ook dergelijke plakkaten had ont
vangen, heeft aan den afzender het
volgende briefje gezonden
„De veldwachters van de gemeente
VierzonVillage hebben mij gemeld,
dat zij plakkaten hebben ontvangen,
getiteld: „Dreyfus is een verrader."
„Ik heb de eer u te melden dat ik
hun het aanplakken van dit idiote
stuk heb verboden en dat ik u de rest
terugzend.
Zelfs in het Zuiden begiüt de waar
heid door te dringen. Men heeft de
bewuste aanplakbiljetten gecommen-
teerd door er o. a. bij te schrijven
„Voor echt erkend; (get. kolonel
Henry.")
Zooals te begrijpen is, lieeft het be-
•icht, dat Dreyfus omtrent de revisie
zal worden ingelicht, groote voldoening
geschonken aan de aanhangers van
Dreyfnsniet alleen ter wille van Drey
fns zelf, op wien dit bericht enonnen
indruk zal maken, maar ook omdat het
Hof van Cassatie dit bevel heeft uitge
vaardigd onmiddellijk na het. verhoor
der 5 laatste ministers van oorlog. Deze
vijf heeren zijn allen tegen de revisie en
achten Dreyfus beslist) (schuldigzij
hebben zonder eenig voorbehoud zonder
vrees voor het doen uitlekken van staats
geheimen hunne verklaringen kunnen
afleggen en tóch doet het Hof van Cas
satie nu een stap, die Dreyfus de hoop
op eene herziening van het vonnis moet
doen koesteren.
De Fransche regeering heeft bevolen
dat Dreyfus onmiddellijk zal worden in
gelicht, overeenkomstig het bevel van
het Hof.
De „Temps" acht het. waarschijnlijk
dat men niet tot 9 December, den gewo
nen datum van vertrek van de mailboot
naar Guyana, zal wachten om Dreyfns
de stukkeu met de vragen, waarop hij
zal moeten antwoorden, over te brengen. I
Mr. Mornard zou zich in betrekking
hebben gesteld met den minister van
koloniën, om na te gaan in hoever
raadslieden met den banneling overleg
I zouden kunnen plegen, en thans een
welwillend oor hebben gevonden.
Ook in de Fransche Kamer is Dins
dag 1'affaire weer ter sprake geko
men.
De afgevaardigde Antide Boyer stel
de voor, dat de wet op de contradictoire
instructie ook van toepassing zou wor
den verklaard op de militaire recht
spraak. Hij verzocht dat in het bijzon-
der dit voorstel zou worden toegepast
op kolonel Picquart, „die vervolgd wordt
voor feiten die als valsch zijn erkend."
De minister van oorlog, de heer De
Freycinet, zeide, dat de militaire wet
niet toelaat dat de beschuldigde in ge
meenschap staat met zijn verdediger,
maar de minister keurt deze gestreng
heid niet goed en neemt het voorstel
aan. Het voorstel-Boyer werd daarop
naar het bureau verzonden.
De nota van Havas betreffende de
kennisgeving aan Dreyfus van de ont
vankelijkheid van het verzoek om re
visie. bracht in de Kamer een levendige
ontroering teweeg.
De antisemietische afgevaardigde La-
zies wilde de Regeering interpelleeren
over haar houdin~ ten opzichte van de
bevelen van het Hof van Cassatie. De
minister-president Dupuy verklaarde I
deze interpellatie niet te kunnen aan
vaarden niettemin zal de heer Lazies
Donderdag interpelleeren.
bureau id Hampshireen overhandigde
de dienstdoende telegraphiste een te
legram, dat hy pas geschreven had.
De dame scheen echter ic een slechten
luim te verkeoreD, want nadat zy het
telegram gelezen had, gaf zy het den
afzender terug met de woorden„U
moet uw naam er onder zetten."
„Maar dat heb ik gedaan," ant
woordde de hertog, dien de dame niet
kende.
„Mijnheer, ik verzoek n geen grap
pen te maken, Norfolk is de naam
van een graafschap. U kunt evenwel
laten, uw naam er onder te schryven
maar dan wordt het niet verzonden."
De hertog boog, ging naar de les
senaar en kwam even daarna met een
ander telegram terug, dat bij de dame
overhandigde met de woorden
Dezen keer, juffrouw, is het een
ambtstelegram, dat ik dus niet be
talen zal. Ik verzoek U bet oogen-
blikkelyk te verzenden. Zoodra had
de telegraphiste het niet gelezen, of
ze verbleekte van schrik. Het lnidde
namelijk als volgt„Het bestuur der
posterijen te Londen. De dame die
tegenwoordig in het telegraafkantoor
te Harwood dienst doet, behandelt bet
pnbliek zeer onbeschaamd. Zy moet
spoedig ontslagen worden. De post
meester-generaal." "Weeoen en klagen
mocht niet batende postmeester
bleef onverbiddelijk eischen, dat het
telegram zou verzonden wordeD.
Spaansche troepen te Puerto Prin
cipe en Nuevitas (op Cuba) een mui
terij uitgebroken. De soldaten ver
langden uitbetaling der achterstallige
soldy voor de inscheping naar Spanje,
i De muiters hebben zich met beloften
"aten paaien.
De strafkamer van het Hof van
Cassatie ging Dinsdag niet voort met
het onderzoek aangaande de herzie
ning. In stryd met sommige bladen,
die berichten dat het onderzoek dien
dag zou afloopen. meent Reuter te
weten dat bet hof nog andere getui
gen zal hooren in een latere zitting.
De instructie in de zaak Picquart
zou Dinsdag afloopen. Het rapport
van Tavernier is dien dag aan den
militairen gouverneur van Parijs Zur-
linden toegezonden, en deze zal waar
schijnlijk over drie of vier dagen zijn
beschikking openbaar maken.
Tussclien Vorsten.
De Voss. Ztg. deelt in extenso het
gedenkschrift van den graaf-regent
Von Lippe—Detmold aan den Duit-
schen Keizer mede. In dit gedenk
schrift wordt het geschil tusschen
den Regent en den Keizer van den
grond af uiteongezet. Men zal zich
herinneren dat het geschil loopt over
dö eerebewyzen van het Lippische
garnizoen aan de famiiie van den
Regent. Deze had in overleg met den
bevelvoerenden generaal bepaald, dat
aan zyn familie vorstelijke eer zou
wordon bewezen, maar later werd
door dien generaal zonder den Graaf
daarin te kennen tegenbevel gegeven.
Hierover beklaagde zich de" Regent
bij den Keizer in een schrijven dat
in zeer eerbiedige bewoordingen is
gesteld en waarin hy verklaarde, dat
ïy zich niet verzet zou hebben tegen
de intrekking der verordening omtrent
de eerebewyzen, als de generaal hem
zulks verzocht had.
De Keizer beantwoordde dit schrij
ven met het volgende, reeds voor een
deel bekende telegram
„Uw brief ontvangen. Bevelen van
den commandeerenden generaal uit
gevaardigd in overleg met my. Den
Regent wat den Regent toekomt,
meer niets. Overigens verzoek ik U
eens voor altijd den toon waarop gij
hebt goedgevonden aan my te schrij
ven, te laten varen. W. R."
De Yoss. Ztg. betreurt het in een
bespreking van het gedenkschrift dat
dit antwoord door den KeLer is ge
zonden en niet door de grondwettig
verantwoordelijke Regeering: „Datis
de groote zegen der ministerieele ver
antwoordelijkheid dat zy de persoon
van den heerscher boven alle politieke
uitlatingen verheft en aan de critiek
onttrekt. Een regeering kan er niet
genoeg op bedacht zijn de onverant
woordelijkheid, en de onschendbaar
heid van den heerscher door te voeren,
opdat misgrepen in de zaak of den
vorm nooit den drager der kroon maar j
enkel aan zyn verantwoordelijke last-1
gevers worden geweten. Wanneer deze j
grondstelling niet algemeen wordt;
doorgevoerd, moet de monarchie be
nadeeld en ten slotte de bouw van
het Rijk geschokt worden."
Een 80-jarige student.
Op de collegebanken aan de Uni-
jversiteit te Weenen zit geregeld een
I tachtigjarige. Hij heet dr. Heinemann
en volgt al eenige jaren met groote
'aandacht de lessen van twee hoog-
leeraren in de geneeskunde.
ai Ie§
•en Iüb 2ïaar-§
va ©niKïre-^
Sawa «dessen.
fi
Vegetariërs in Berlijn.
Een onbeleefde telegraphiste.
De postmeester-generaal vau Enge
land, de hertog van Norfolk, kwam
eenige dagen geleden op een teleg raaf-
Een kwart eeuw geleden werd te
Berlijn het eerste eethuis voor vege
tariërs ingevoerd. Thans zijn er meer
dan 20 zulke gelegenheden. Hot aan
tal aanhangers is dan ook al tot 15,000
gestegen, daaronder velen die, door
onthouding van vleesch, van maag
ziekten en jicht genezen zyn. In die
eethuizen heeft men de keus tusschen
een zeer lange reeks van spijzen. Als
men op de spijskaart ook „coteletten"
en „lapjes" vermeld ziet, is daaronder
geen contrabande te verstaan, maar
nabootsingen, vooral vau champignons
bereid. Bier is verkrijgbaar, maar de
vergetariërs gebruikou het niet omdat
er alcohol in voorkomt en drinken
liever bessenwijn. Ook de gewone
koftie en thee, eveneens chocolade,wor
den, als schadelijk voor de zenuwen,
door de meesten verworpen. Ter ver
vanging drinkt men Kneipp-koftie en
een aftreksel van gedroogde aardbei-
of braambeibladeren.
Een der vegetarische eethuizen,
waar men zeer goedkoop kan mid
dagmalen, wordt in de laatste helft
der maand steeds veel drukk6r be
zocht dan in de eerste, vooral door
studenten; om wel te begrijpen rede
nen. Wy viuden vermeld dat een der
dienstmeisjes vroeger by een slager
in betrekking was en toen byna niet
anders dao vleescb te eten kreeg. Nu
eet zij bijna niet anders dan planten-
kost en is blijkbaar even gezond
als voorheen.
Een deel der vegetariërs te Berlijn
maar niet velen vermijden zelfs
,11e dierlijk voedsel, dus ook meik,
eieren, boter en kaas. Nog geringer
zyn ,de leden der uiterste richting
die enkel voedsel gebruiken zooals
de natuur het oplevert, das zonder
toebereiding. Zjj leven vooral van
vruchten en gebruiken graan enkel
als rauwe korrels.
Op een half uur afstand van Ber
lijn is een uitgestrekte boomgaard
door de vegetariërs gesticht dien zij
Eden genoemd hebben en waar men
tal van lekkernijen kan verkrijgen,
waarby koken en bakkeD volstrekt
niet is uitgesloten.
Muiterij.
Luidens berichten uit Amerikaan-
sche bron is onder 7000 man geregelde
Pest.
Pooltochten met een ballon.
Hoewel het nu zoo goed als zeker
is, dat men Andrée en zyn metge
zellen nooit terug zal zieD, schijnt
men op den grondslag van zyn plan
tot het bereiken van de Noordpool
voort te willen bouwen. Prof. Charles
E. Hite, van de universiteit van
Pennsylvanië heeft, naar de bladen
melden, daartoe een vliegmachine be
dacht, beslaande uit een zeer licht
raam. 3 meter lang en 2 meter breed,
door 23 holle metalen stangen gevormd,
dat een machine van 15 p.k. draagt
welke slechts 25 K.G. zou wedren en
die met drie vierde van de hoeveel
heid brandstof, door andere machines
van dezelfde kracht vereischt, toe
komt. De machine brengt groote
raderen in beweging. Het geheel wordt
getorst door een ballon in sigaarvorm,
of liever door twee in elkaar sluitende
ballons. De proeven met dezen toestel
zyn gunstig uitgevallen, zegt men.
We moeten maar afwachten.
De kolom van Volta.
In 1899 zal te Como, de geboorte
plaats van graaf Alessandro Volta,
een internationale electrische tentoon
stelling worden gehouden ter viering
van de eerste samenstelling van de
naar hem genoemde kolom, nu hon
derd jaar geleden. Er zal tevens een
congres gehouden worden van perso
nen, die in de wetenschap en de prac-
tijk zich met de electriciteit bezig
houden.
De uitvinder der schrijf
machine.
Wijlen G. W. U. Yost, de bekende
uitvinder van de schrijfmachine, placht
aan zyn kennissen te vertellen, dat
hy het succes van zijn werken toe
schreef aan het voortdurend aanhou
den op een punt, dat hy wilde hebben
net zoolang totdat hij gehoor kreeg.
Toen hij nog jong was eD op weg
naar Washington, zoo vertelde Yost,
kwam hy te Chicago en merkte dat
al zyn geld op was. Hy b9gon dade
lijk werk te zoeken en giDg allereerst
naar een groote ijzersmelterij, waar
hij vroeg naar den meesterknecht.
To6d men hem dien gewezen had,
ging Yost naar hem toe en zeide:
„Mijnheer, ik kom bij u om te wer
ken en vraag u beleefd mij te zeggen
waar ik mede beginnen moet."
„We hebben geen nieuwe werklui
noodig," zeide de meesterknecht kortaf
en keerde zich om.
„Maar u begrijpt me niet goed,"
riep de jonge uitvinder. „Ik zeg u,
dat ik hier kom om te werkea. Ver
tel mij na, waar ik mede beginnen
moet
Verwonderd keerde de meester
knecht zich naar den werkzoekende.
„Kyk eens, jonge man, zeide hy
scherp, „ik heb je ai gezegd dat we
geen werklui meer noodig hebben.
Ruk nu uit."
Maar waarde heer," zeide Yost
met zyn lieftalligsten glimlach en op
vroolijken toon, „daar spreken we
heelemaal Diet over. Wat ik u zeide,
was dat ik kwam om by u te werken,
en daarom moet ge my maar zeggen
waar ik mede beginnen moet."
De manier van den jongeD man was
zoo eigenaardig, dat de meesterknecht
zich niet beleedigd voelen kon. Na
een poosje wees by hem drie Ieren
aan, die raw ijzer opstapelden en
zeide kortweg:
„Doe wat die drie mannen doen."
Lang niet ontmoedigd, gehoorzaam
de de jonge man letterlijk aan de be
velen en stapelde in een uur net zot
veel ijzer op als de drie oudere mat.
nen te zamen.
Spoedig klom Yost op en verdien:
weldra genoeg om zyn reis te kanne
voortzetten.
„Maar 't duurde langer eer
meesterknecht me liet vortrekken, da
ik tjjd noodig had om hem te zegge:
waar ik mede beginnen moest", zei:
de uitvinder, bij het vertellen van zij
geschiedenis.
De reukzin der slakken.
Dat elk dier in staat is op ei
of andere wyze zyn voedsel te vi;
den, komt sterk uit bij de slakkei
Deze dieren, het zinnebeeld der lang
zaamheid, zoaden moeilijk kuons
vinden wat ze noodig hebben om
leven, als ze alleen van 't toeval l
hankelyk waren. Hun reukzin moe
dienen om 't voedsel op te zoeken.
Een paar slakken waren door blos
men in myn woning gekomen, wai
ze, nadat de bloemen verwijderd warei
tamelijk radeloos rondkropen. Tok
evenwel een mandje sla op den vloe
der kamer gezet werd, kwam er leve
en beweging. De voelers der diere
begonnen levendig te werken en bin
nen een kwartier waren alle slakke
op weg naar de uitlokkende salads
Toen ze er dicht bij waren, zette il
de sla in een anderen boek der kame?
en nu veranderden de huisjesdrj
gers ook van richting en keerden di
koppen weer naar 't lekkere maal.
Op den reuk der slakkeu berus
ook een m ddel om te vangeD, voon
de kelderslakken. Deze zyn vaak ev«
lastig als moeilijk te vernietigen. Lez
men evenwel een doek met bier be
vochtigd in den kelder dan krnipe;
de slakken, die van alle kanten op
dagen, er onder en kunnen aldn
gemakkelijk gevangen worden. He
beste middel ze uit kelders en tuinei
te verdrijven is ougebluschte kalk
Op zeer onaangename wyze raakte
ik vroeger reeds bekend met de scherpt
van reuk der slakken. In de ven
sterbank stonden een paar potteu me;
aardbeziën, die ik op een ochtenc
totaal afgevreten vond. Aan een wit-
tea slymstreep op den muur ondet
bet raam zag ik, dat de slakken vat
beneden regelrecht naar boven warec
gekropen. De hoogte van 't raao
boven den grond bedroeg 4 meter. Ia
den volgenden nacht zette ik de potten
met de treurige overblijfselen een ver
dieping hooger ec kon den volgenden
ochtend constateeren, dat ze ook bier,
regelrecht van beneden, door de slak
ken bezocht waren.
Veldpost.
Spoorwegongeluk.
Maandagavond heeft te Parys eea
hevige botsing plaats gehad tusschea
twee personentreinen, waarvan cén
hoofdzakelijk uit werklieden bestond.
Van dezen werden 23 gewond.
Door de versperring van den weg
beeft de treinenloop belangrijke ver
traging gekregen. De Fransche posl
voor Holland kwam minstens ach!
nur te laat in Amsterdam.
Brand iu Dawson City.
Dawson City, de voornaamste stad
in de goudvelden van Kloudyke, is
voor de helft door brand vernield. De
brand ontstond doordat een kyvende
vrouw haar tegenpartij een brandende
lamp naar het hoofd wierp. Vier blok
ken huizen, waarin hoofdzakelijk win
kels en kantoren waren, zyn in de
asch gelegd en er is geen materiaal
om de wijk weer op te bouwen. De
bewoners moeten in tenten een goed
onderkomen zoeken. Do schade wordi
op een half miliioen dollars geschal
en is niet door verzekering gedekt
Stormweer in Zuid-Frankrijk
Over Marseille is Zondag een hef
tige storm losgebroken. Volgens bel
observatorium van Longchamp is van
kwart over tien tot twaalf uur drie
en twintig millimeter Tegengevallen
de stortvloed bereikte evenwel zjjt
hoogste punt tusschen twaalf en eeo
uur. Io één uur viel er toen 37 milli
meter regen.
Na éénen werd het weer eenigszini
kalmer; van toen af tot vier uur vie.
er slechts 35 millimeter regen. Over
den gansehen dag genomen bedroeg
de boeveelheid regen 105 millimeter.
Znlk een onweer is natuarlyk ver
gezeld gegaan van tal van ongelukken
Een huis op den boulevard Dauzat
is byna geheel ingestorter haddei
hierby gelukkig geeu persoonlijke
ke gezichtGroote God 1 Daar lag ze op
den grond met den mond open.
Hij liet zijn liand zakken en stond
op plotseling uitte hij een luiden angst
kreet.
Wat lag daar in het half duister.
Wien behoorde dat gelaat met dien wit
ten doek er over hoen
Was zij weer teruggekeerd.
Weer was het hem of hij den zakdoek
op liaar mond un neus drukte on weer
7,ig hij hoe zij met den dood worstelde.
En hij drukte, 011 drukte totdat het le
ven uit haar gevloden was.
Hij omklemde krampachtig den
schoorsteenmantel en staarde op die
afschuwelijke verschijning. Was zij wer
kelijk teruggekomen Zou hij haar
nooit kwijt raken?
Zou zij hem altijd bLijven vervolgen.
Zdfs - en hij werd bijna krankzinnig
bij dit denkbeeld als zijn jonge
bruid naast hem stond?
Hij kon niet langer rustig blijven
staan. Hij liet den schoorsteenmantel
los un tuimelde als een bcschonkene
vooruit. Terwijl hij dit deed begon er
beweging in de gedaante op don grond
te komen en een afschuwelijke kreet
weerklonk door het vertrek.
jShoo!"
Het klonk als een oorlogskreet van
een wilde.
Darkham stond stiL Nu begreep hij
allesde jongen was dien avond in de
kamer geweest, liad zijn daad gezien en
begrepen.
Hij lachte hardop. Zijn geheim was
veilig bij hem bewaard, want de jongen
kon niet lezen of schrijven. Weer lachte
hij, zoo blij was hij over de oplossin
van het belachelijke geval. Hij moest
wel heel overspannen geweest zijn om
zich aan zulke dwaze ideeën over te
geven.
Intusschen naderde hij zijn ongeluk-
kigen zoon.
Dc arme jongen had buiten zittend
een prachtig plan beraamd. Hij zou dien
zakdoek over zijn gezicht leggen en zich
zoo aan zijn vader vertoonenmisschien
am zijn vader dan schrikken en hem
„Shoo" teruggeven. Hij had haai- van
1 hem weggenomen. De Hemel alleen wist
hoo zijn hoop weer opflikkerde. De idi
oot kroop zachtjes naar binnen en legde
zich op den grond met den zakdoek over
neus en mond, precies zoo als hij zijn
moeder had zien liggen. Het had lang
geduurd voordat Darkham het in 'fc oog
kreeg.
Nu zijn vader op hem toetrad stond
de idioot op en wierp den zakdoek weg.
Ook hij trad vooruit Per slot van reke
ning deed zijn vader niets en er ver
scheen geen „Shoo", in spijt van zijn
mooi plan. Zijn vader wilde haar niet
teruggeven. Een lievige woede maakte
zich van hem meester en woest zwaaide
hij met de armen. Zijn geheele houding
was dreigend.
Hij gilde on verstaan bare klanken,
maar Darkham voelde den haat, die er
in doorklonk.
Ook zijn hart was met haat jegens
zijn jongen vervuld. Hij pakte hem beet
hield hem met ijzeren vuist vast en
boog zich, zwaar ademhalend, over hem
heen, als weifelde hij wat te doen. Weer
voelde hij den lust tot moorden in zich
opkomen. Hij liet zijn eene hand los en
pakte den jongen bij de keel vaster
klemde zich zijn hand.
Maar een paar seconden daarna voel
de hij zich teruggeslingerd en viel tegen
den muur.
Zijn hoofd bonsde er met kracht te
gen aan en een oogenblik was hij be
dwelmd.
Als vastgenageld bleef hij staan. Dat
schepsel, niet half zoo lang als hij, won
het in kracht van hem. Een groote ver
bazing maakte zich van hem meester.
En het vreemdst van alles was, dat hij
geen wrok jegens zijn zoon koesterde.
De jongen was per slot van rekening
dan toch sterk
Edwy was ten minste tot iets in staat.
Hij kon iemand zijn macht doen gevoe-
len hij kon dooden
Do idioot was verdwenen, maar dicht
bij de plek waar hij gelegen had lag een
wit voorwerp. Darkham herkende het
terstond- Het was de zakdoek waarmee
hij hij grinnikte even zijn vrouw
vermoord had. Hij bukte zich en nam
hem op. In weerwil van zijn gehardheid
huiverde hij toch, toen hij het doekje
aanraakte. Haar levensadem scheen er
in bevroren te zijn. Hij dwong zich zelf
het zakdoekje open te vouwen en be
keek het. In een der hoeken was haar
naam met grof, rood garen gewerkt. Zij
had altijd van grove dingen gehouden.
De kleur van het garen zag donkerrood
en geleek in het schemerachtige licht
een bloedvlek. Deze zakdoek zag er pre
cies hetzelfde uit als haar andere, toch
wist hij, dat het de bewuste was. Zeker
was hij dien avond uit zijn zak gevallen
en de jongen had hem opgeraapt.
Welnu, die zakdoek zou geen kwaad
stichten, toch was het beter als hij hem
kwijt was. Het vuur in den haard was
wel aangelegd, maar nog niet ontstoken.
Hij legde den zakdoek op tafel en zocht
op den schoorsteenmantel naar lucifers.
Na het vuur ontstoken te hebben, keer
de hij zich weer om en zocht op tafel
naar den zakdoek. Als dat ding maar
eenmaal verbrand was, zou hij er nooit
meer aan denken en ook bij den idioot
werd dan wellicht de herinnering er
aan uitgewisckt. Maar de jongen scheen
die zakdoek, zelfs geen paar minuten te
vergetenhet doekje was verdwenen.
Darkham dacht eenige oogenblikken
na. Neen er was geen gevaar bij en er
bestond nu reden te meer voor den jon
gen den zakdoek goed te bewaren.
Toch voelde hij zich niet op zijn ge
mak. Hij begaf zich naar het venster.
Welk een verrukkelijke avond! Een
wandeling zou hem goed doen en een
andere wending aan zijn gedachten ge
ven.
Hij zou de richting naai- de Rickton-
villa inslaan, maar geen bezoek afleggen.
Mevrouw Greatorese was dien avond uit.
Maar Agatha liep op dat uur wel eens
in den tuin, misschien zou hij haar neg
even kunnen zien.
HOOFDSTUK XXII.
De avond was nu gevallen. Hier en
daar schitterde reeds een bleeke ster
den Hecmel-
In September vallen de avonden vroq
en de bloemen in het tuintje van 4
villa sloten zich reeds. Door de takke
der acacia's vlogen verdwaalde jong»
vogels, die zich haastten hun nachtvef
blijven op te zoeken.
Het was een heerlijke zachte avond
Het gemurmel der beck was reeds lief?
lijk op zich zelf, maar andere geluide»
vermengden zich met deze muziek. D»
wind streek zacht over de grashalmen
die zich, als maakten zij hean hun com
pliment, bogen, waardoor al weer eet
andere muziek ontstond.
De geraniums en asters knikten mei
hun kopjes en de andere kleinere blo?
men waren reeds ter ruste gegaan,
kinderen ook betaamt als het acht uur i*
Acht klokslagen dreunden door 4
lucht.
Agatha sprong op. Het prieeltje vra;
zoo klein, dat zij bijna haar hoofdje aai
de zoldering stootte.
„Wie zou nii denkendat het al
laat was riep zij uit
„Acht uur! Je moet weg!"
De verbazing, die in haar toon klonk
was zeker complimenteus voor Dillwyn.
maar toch koek hij verdrietig.
,,Ik geloof, dat je mij kwijt wilt zijn,''
de hij.
(Wordfc vervolgd.)
