Gapenmagazijn HET ANKER,
JLaiifg© Veer straat 23,
wegens opheffing der Detailzaak.
Spotkoopjes
Spotkoopjes
Zie de Etalage! Zie de Etalage!
il- ünfl op bevel van. Madama Mod© zoo
oor ds jonge dames gedragen, Voor
Ot^n winter bekoort bij het harnas ook
og een roodzijden dekentje, dat het
te jiertje tegen koude beschut.
W«t den prijs van zulk een harnas be
reft, die is verschiUend. Leder en zijde
srmonioeren doorgaans in kwaliteit en
werkingvaak: zijn deze evenwel met
ruden of zilveren stikwerk versierd,
oegt men hierbij nog een met juweelen
jzetten halsband, dan kan men aanne-
en, dat het toilet van een hondje sonis
renveol kost als dat zijner dwaze mees
jes.
Een avond met Keizer
Wilhelm.
In de briewen, die ds. M. A. Perk,
oorzitter van de Synode der Neder-
£t odsche Ilarvormde Kerk, uit Jeruza-
m aan het „Nieuws van den Dag"
vertelt hij het volgende omtrent
m in het kamp van heeren op uitnoo-
óng van Z. M. doorgebrachten avond
Het kamp was fantastisch verlicht door
volle maan cn de veelkleurige ballen
itspuwende vuurpijlen, die zonder op-
suden uit een naburige woning werden
(gelaten en dwars over onze hoofden
eengingen. In het centrum, bij de Kei-
•rlijko .temtem, stonden van. lampen
jorzieno tafels met ververschingen
lee, ijs. bier, minerale wateren en go
ik. Niet ver van daar, door dichte
jen bezoekers omgeven, hadden zich
beide Majesteiten geplaatst. Een ka-
erlieer vroeg ons, of wij nogmaals aan
Keizerin, die in wandeltoilet was,
ilden voorgesteld worden. Natuurlijk
antwoordden wij die vraag bevestigend.
b spoedig kwamen wij voor die eer
ui de beurt.
„Niet te hoog kunnen wij opgeven
in de minziamhc-id der Vorstin, die
is weder de hand reikte, welke ik eer-
kuste, en aanstonds het gesprek
racht op onze jeugdige Koningin en de
ihuldigingsfeesten te Amsterdam. Met
ai nieuwen handdruk, nam zij, nadat
et onderhoud een tiental minuten had
ïduurd, van ons afscheid.
„Wij namen toen plaats* in den kring,
e zich. om don Keizer had geschaard,
oen diens gesprek met een deputatie
as geëindigd, sloeg hij een blik om
ch heen en, ons ontwarende trad hij
ons toe en gaf ons de hand, onder
ét uitspreken van deze woorden„De
jb do heeren van middag' wel geziei
oo was het ook. Wij warc-n den Keizi
jken stoet tegengekomen en hieven,
aande in ons rijtuig den Hollandschen
reet: Hoera! aan. En hierop wuifde
Keizer ons lachende zijn groet toe.
ij had ons dus wel degelijk herkend.
,En wat nu te zeggen van het aller-
teressantste onderhoud, dat zeker wel
minuten en meer misschien duurde
waarin allerlei onderwerpen aango-
lerd werden. De Keizer sprak in de
plaats over de genegenheid, die hij
jesterde voor onze jonge Koningin
ver zijn belangstelling voor ons land
ons grootsch verleden; onze oud-Neder-
landsche schildersschool, over het heer
lijke licht, waarin op de Rembrandt-
Tontoonstelling de „Nachtwacht" was
geplaatst, en dat hij betreurde niet to
hebben kunnen, zien, verder over onze
oud-Nederlandsche muziek eu Valerius'
„Gedenckklank," waaruit zijn matrozen
zoo gaarne de liederen zongenover de
Oranje-Nassau-Tentoonstelling; over on
ze zoo karakteristieke oud-HoUandsche
steden Haarlem, Gouda, Delft, het be
vallige Den Haag en Scheveningen.
„Hij was in klein tenue, met een
mutsje op het hoofd en een karwats in
de hand, en maakte op ons den indruk
van een rijken en veelzijdig ontwikkel
den geest, volkomen tehuis op elk ge
bied, en van een alleronderhoudendsten,
gezelligen causeur. In zijn opmerkingen
f hij soms een „witz" ten beste en
dan lachte hij zelf hartelijk, terwijl zijn
oogen straalden van de pret, welke hij
had. Blijkbaar voelde hij zich in dien
kring geheel op zijn gemak en gaf zich
zooals hij was, terwijl zijn gelaat zijn in
drukken geheel weerspiegelde. Een
gansch andere impressie hebben wij van
hem gekregen dan den. middag van zijn
intocht, toen zijn blik zoo strak stond.
Wij waren heft met elkaar ten volle
eensde Keizer is als hij wil, een char
meur."
Uit Transvaal.
Het gevecht niet de Magato-kaffers,
waarvan reeds eenige malen ge
waagd is, had den 21 en October
plaats. Op eenigen afstand van het lar
ger, graasden paarden en vee, bewaakt
door een vijftal boeren (de Brandwacht).
Op het schieten kwam uit het lager ver
sterking opdagen, en de kaffers vlucht
ten overhaast. De Boeren zetten ze nog
een eind na, maai" zonder gevolg. Aan
den kant dei- Boeren werd niemand ge
wond, de kaffers lieten tien dooden op
het veld. Met dit gevecht waren de vij
andelijkheden begonnen. Dergelijke aan
vallen op brandwachten en vee kwamen
in de volgende dagen nog eenige malen,
voor, zondea" dat de Boeren verliezen
leden.
Ernstiger was het gevecht, dat den
22en October achter den Zoutpansberg
voorviel. Het volgende telegram in de
„Volksstem" geeft er verslag van.
De Waterberg- en Zoutpansberg-com-
mando's, die achter den Zoutpansberg
gelagerd zijn, hebben hedenmiddag een
woedend treffen met de Kaffers, die met
duizendtallen ons lager hebben aangeval
len. Het gevecht heeft omtrent twee uren
geduurd en met groote woede is door de
Kaffers gevochten. De burgers hebben
ten slotte de naturellen de kransen in
gejaagd tusschen den Zoutpansberg en
den Blauwberg en 20 kralen aan den
kant van de bergen en nabij Schoemans-
dal afgebrand. Er is geen verlies aan
onze zijde, doch vele Kaffers zijn ge
dood.
De Eerste Volksraad der Z. A. Repu
bliek heeft bij de behandeling van het
ontwerp tot wijziging van de krijgswet,
met 13 tegen 12 stemmen het stellen
van een plaatsvervanger, als men opge-
kommandeerd wordt, gehandhaafd.
In de maand November zal het be
stuur van den tak Johannesburg van
het Algemeen Nederlandsch Verbond in
die stad een samenkomst beleggen van
Holla ndsch-sprekenden in Zuid-Afrika
ten einde van gedachten te wisselen
over zekere punten de belangen der
landstaal betreffende, en zoo mogelijk
misverstand weg te nemen. In die ver
gadering zal prof. de Vos van Stellen
bosch (Kaapkolonie), van wien het denk
beeld tot 't houden van zulk een vriend
schappelijke sam enspreking is uitge
gaan, de gedachtenwisseling inleiden.
Het standbeeld van van Riebeek is
te Kaapstad aangekomen. Rhodes heeft
igeboden ook de kosten voor het voet
stuk te dragen en een commissie aan
gewezen om naar een geschikte plaats
rond te zien.
Een nieuwe kleedingetof.
De Fransche militaire geneeskun
dige Berthier geeft een nieuw middel
aan de hand om de kleeding van den
soldaat te verbeteren, dat die kleeding
waterdicht maar niet luchtdicht maakt
eene voorwaarde, waaraan de tot he
den aangewende middelen niet beant
woorden.
Uitgaande van het bekende feit,
dat de kleeding der Arabieren, water
dicht is en dat zjj dis eigensch&p
dankt aan het geweven zijn van niet
ontvette wol, kwam dr. Berthier op
het denkbeeld dat een middel om de
kleereu ondoordringbaar te msken,
moest zyn bnn ret terug te gevend
dat er door fabriekmatige bereiding
aan onttrokken was. De vettigheid
van wol der schapen afgescheiden
door de huidklieren, bestaat uit eene
bijzondere, wasachtige vetstof', welke
rondom de woldraden eene beschut-eu-
Nu nam dr. B. de proef met lanoline,
eene zelfstandigheid, sinds eenige jaren
de laag vormt, en das de eigenlijke on
doordringbaar makende stof is. In de
grooto wolkammerijen wordt deze stof
suinline genaamd, ectiter afgescheiden,
in de apotheken veel in gebruik, en die
niets anders zijnde dan een zuive
ringsproduct der suinline geheel van
alkaliën eu vetzuren is ontdaan, en
neutraal gemaakt. De proeven vielen
reeds tersiood gunstig uit. Kleeding-
stukken met lanoline behandeld, lieten
zelfs in een langdurigen stortregen
geen vocht door en belemmerden toch
de huiduitwaseming niet. Integendeel
voelden de manschappen, die deze
kleedingstukken aan hadden, zich
zeer behageiijk er in.
Teneinde r.u kleedingstukkou on
doordringbaar te malen, dompelde
men die in de waterdichtmakende
vloeistof, waarna zij kunnen worden
uitgewrongen om het overtollige vocht
te verwijderen. Ook ban men vol
staan mei de buitenzijde der kleede
ren met eene in de vloeistof gedoopte
spons te bevochtigen. Twee liters
lanoline-oplossing (20 gr. lanoline op
100 gr. geest van petroleum) is ge
noeg voor een volledig stel kleederen.
Daar lanoline 7 francs per kilo kost.
is het middel niet duur.
Het is duidelijk dat de stoffen, die
men nit het haarvet der schapen kan
bereiden, ook nog wel buiten de mili
taire wereld haar heilzame rol kinnen
vervullen, bijv. in een ruimen kring
van al die werklieden, welke veel aan
weer en wind zijn blootgesteld, en
om zich daartegen f.e beschutten, ai-
leen weinig kostbare, of onvoldoende
of m het geheel geene middelen kun
nen aanwenden.
Tienduizend gulden voor
een kus.
Er werd te Londen dezer dagen
een liefdadigheidsbazaar gehouden.
De scboone tooneelspeelster Mabel
Harlowe, een der verkoopsters, bood,
voor het goede doel, een kus van haren
mond den meestbiedende aan. Het
eerste bod was twee pond dat vond
men een belachelijk bod. Een syndi
caat waarvan de leden later zouden
loten wie de gelukkige zou wezen
bood dadelijk honderd pond. Een ko
lonel, Sir Edward Fortescue ging
echter hooger. Langen tyd was het
een vinuige strijd tusschen hem en het
syndicaat. Eindelijk bleef de kolonel
overwinnaar voor achthonderd pond.
Bijna tienduizend gulden voor een kas.
Maar nu komt nog het aardigste
van het verhaal. De actrice trad,
eenigszins verlegen, op den kolonel toe.
Deze, a! een oude heer, boog en zei
„Vergeef mij, ik bood niet voor eigen
rekening, maar voor mijn kleinzoon,
die vandaag jarig is." En hg bracht
een jongen van zeven, acht jaar bij
Miss Mabel Harlowe, die hei ventje
hartelijk omhelsde.
Vogelmoord.
Het centraal bestuur van den Oosten-
rijksche Bond van vogelvrienden deelt
mede, dat volgens opgaven en stati
stieken door genoemden Bond ver
zameld, in de laatste dertig jaren
meer dan 3,000.000,000 vogels aan de
mode opgeofferd zijn, dat de jaarlgk-
sehe invoer van lEuropa ongeTeer
bedraagt 175.000,000 stuks, iü Lon
den dikwijls 6 a 800,000 vogelhuidje;
op een dag verhandeld worden, dat
vooral dezen zomer eene enorme slach
ting in de arme vogelwereld is aan
gericht, dat onze scboone Oost door
het ontbreken eener jachtwet op
schandelijke wjjze van vogels beroofd
wordt, dat de schade aan den land
bouw hierdoor teweeggebracht niet
te berekenen is en dat naar alle waar
schijnlijkheid er over 20 of 30 jaar
geen zangvogels meer in Europa
zullen bestaau.
Geen Erfgenamen.
Eenige weken geleden nam eeu rijke
Amerikaan zyn intrek in een der
voornaamste hoteis te Weeuen ouder
den uaam van dr. Guido Bonos Char
les de Treye van San-Francisco. Kort
daarop stierf hjj op zijn kamer aan
een slagaderbreak. Onder ztiu bagage
vond men verschillende gelde .vaardige
zaken te zamen een waarde -ertegon-
woordigende van 360.000 gulden. Doch
tot heden toe is het niettegenstaande
de nasporingen van ae politie niet
mogen gelakken de bloedverwanten
van den overledene te vinden, noch
in Europa, noch in Amerika. Men
vermoedt, dat Charles de Treye Belg
of Zwitser en genaturaóseerd Amen-
kaan is. Komt binneu een bepaalden
tijd geen enkele erfgenaam de 360.000
gulden opeischen, dan worden ze aan
de Araerikaansche regeering gezonden.
V ARSA
Een gevaarlijk wapen.
Daar had je 't alweerJuffrouw Fro
link zat recht overeind in bed; elke
papillot schommelde van een soort be
vredigd verlangen. Do lang verwachte
inbreker was eindelijk verschenen! Zij
kon hem tersluiks in de gang hooren
scharrelen. Zij was volmaakt kalm en
had in een oogwenk haar ochtendjapon
aangeschoten en keek even in den spie
gel, bij de gedachte dat er in geen twin
tig jaar een man in die gang was ge
weest. Met een haastig opstrijken van
haar grijze krullen tot besluit, ging juf
frouw Frolink op verkenning uit.
Zij sloop naar de leuning en bespied-
do haar bezoeker. Hij scheen geweldig
genoeg om haar met huid en haar te
kunnen opeten, en juffrouw Frolink
dacht aan haar zilveren lepels en vor
ken en de moed zonk haar in de pantof
fels. Eensklaps kreeg zij een inval. Zij
sloop naar haar slaapkamer terug, nam
iets glinsterende van haar toilettafel en
kroop stil als een muis de trap af. De
inbreker was intusschen in de eetkamer
verdwenen.
Hij had alle attentie bij. zijn werk en
lag naast het buffet een zilveren trekpot
in een grooten zak weg te moffelen. Een
kieino dievenlantaarn stond voor hem.
Eensklaps schrok hij, gaf een gesmoor-
den gil en kromp sidderend ineen, met
zijn handen nog in den zak. Een ge
daante stond over hem heen gebogen en
een cirkeltje van ijskoud staal werd te
gen zijn oor gedrukt.
„Gesjochte!" mompelde de inbreker
achteruit schuivende.
„Blijf stil zoo zitten," raadde juffrouw
Frolink hem vriendelijk. „Ik ben niet
gewend om met vuurwapenen om te
gaan. Eu dit wil wal eens onverwachts
afgaan."
Do inbreker vloekte. „Gesnapt door
een vrouw
Hij maakte weer een achterwaartsche
beweging. „Klikklonk het onheilspel
lend. Zijn haar rees te bergen.
„Daar, zed ik 't je niet" waarschuwde
juffrouw Frolink verwijtend, ,,'t Ia
heusch gevaarlijk om met zulke wapens
te gekscheren."
„Wat heb je met me voor!" bromde
de inbreker met een vloek.
„Dat zal ik je zeggen, jongmansch.
'k Ben van plan hier tot morgenochtend
tc gua® zitten. Zoo onafgebroken do haren
van je achterhoofd te bewonderen is wel
geen geestverheffend tijdverdrijf, maar
als 't mij in de eerste vier uren mis
schien mag gelukken, eenige moreele
principes door de wortels in de hersen
kas te gieten, zal ik mij dien tijd niet
beklagen."
Hij was compleet in haar macht en
hij wist het. Hij was totaal hulpeloos,
zoolang zij den revolver hield. Ham
aldoor goed in het oog houdende, trok
zij met den voet een stoel naar ziah toa
en ging er op zitten recht als een kaars,
onverstoorbaar als het noodlot.
„Getrouwd?" vroeg zij op tuchtigen
toon.
„Bahzeide de inbreker minachtend.
„Al Lang in... 't vak?" informeerde
zij belangstellend.
„V...!" grauwde de inbreker.
Aldus gedwarsboomd in haar voor
nemen om een gezellig praatje ba hou
den, deed juffrouw Frolink er verder
liet zwijgen toe. Zij werd koud eoi moe,
maar durfde zich niet bewegen. Do klok
sloeg drie. De inbreker deed alsof hij
slictp, maar juffrouw Frolink drukte
het koude rondje liefkozend tegen zijn
achterhoofd aan en hij zat met een ril
ling weer overeind. Hij loerde achterom
en kon haar juist erven zien, zooais zij
daar zat. met haar grijze kurketrekkers
in papillotten naar alle kanten uitste
kend en haar kleine tanige gestalte stijf
van inspanning. Uit het lantarentje be
gon een stinkende olie walm op te stij
gen en ergens in do donkere gang sjilpte
een krekel. Tweemalen vielen juffrouw
Frolinks oogleden dicht cm tweemalen,
knikkebolde zij met den neus voorover
in haar stoel, maar herstelde ziuh tot
haar geluk nog net bijtijds... De grijze
ochtendscheondJing kwam.de vogels
ontwaakten ein tegelijkertijd daarmee
klonken, o, welkom geluid, voetstappen
op hert pad Plotseling sloeg de inbreker
juffrouw Frolinks arm omhoog.
„Houd hemschreeuwde zij en hij
sprong door het openstaande raam pre
cies in de armen van den porder.
Juffrouw Frolink ging hem. in de
gevangenis eens opzoeken en zij waren
beste maatjes. Toen de inbreker haar
tengere, zwakke gedaante monsterde,
pruttelde hij
„Dat je je door zoo iets laat overmees
teren! Maar ze was gevApend
„Ja, ik dacht dat 't je misschien zou
interesseeren, mijn wapen eens te zien,"
antwoordde zij, „daarom heb ik het
meegebracht." En ze toonde hean haar
krullentang. Ea
