gen\
Wilt ge zoo goed zyn, terwijl ik
hier sta, mijn pols te voelen en de
slagen te tellen, verzoekt hy aan den
persoon, dien by ovortnigen wil.
74 mijnheer
Goed.
Daarna gaat hy zitten eu verzoekt
na eenige oogenblkken nogmaa's de
slagen te tellen.
Zeventig.
Daarop gaat de dokter op een rust
bank liggen en zyn pols slaat na
eenige minuten slechts 64.
Dat is toch merkwaardig
Welnu, gaat hij dan voort, als
gij u des avonds te slapen legt, dan
doet gij zulks omdat uw hart rust be
hoeft. Elke minuut slaat het hart dan,
zooais wij gezien hebben, 10 slagen
miuder dan anders, dat is in een uur
600 slagen, dus iu 8 uur door elkan
der gerekend den gewonen slaaptijd
van den meusch, geeft 4800 slagen.
Het hart stort met iederen slag 6
onsen bloed uit, zoodat het verschil
gedarende den nacht 28.800 onsen be
draagt. Legt gij u 's avonds ter roste
zonder alcohol te hebben gebruikt,
dan komt die rust het hart ten goede.
Drinkt gü echter wijn of sterken
drank, zoo verhindert gij die rust,
daar door de werking van deu alcohol
het aantal slagen vermeerdert.
In plaats van verkwikking te vin
den, vermeerdert gij nog de werking
van het hart met ongeveer 15' 00 sla
gen, waarin het 90.000 onsen bloed
uitstort. Het natuurlijk gevolg is, dat
ge vermoeid en voor den arbeid onge
schikt opstaat.
Lettsirett ess Hunsti
Een nieuwe Strauss.
Deze Strauss heet Johann Juuior,
is de zoon van deu muziekdirecteur
der hofbals, Eduard, en d« neef van
Johann, den „WaLskoning". Als jon
gen van negen jaar componeerde
Johann Stranss Junior zijn eersten
wals; hij speelde reeds als kind zóó
goed, dat zyi vader, na voordrachten
van Brahms en andere grootheden,
hem aan de piano riep en zeide:
.Zooals hij geeft toch geen mensch
het walsrhythmus weer." En dan
speelde de jongen uren lang de muziek
van zijn grooten oom.
Maar toen de jonge Strauss op een
mooien dag den wensch te kennen
gaf zich heelemaal aan de muziek te
wijden, vond hij grooton tegenstand
bij oom en vader beiden. Het beroep
dat hun geld en eer had gebracht,
was voor hem te onzeker misschien
ook hadden de beide heeren een andere
reden. De jonge Strauss moest stu-
deeren, geen muziekonderwijzer mocht
zelfs in huis komen, hij mocht zelfs
geen piano meer aanraken.
De jongen scheen zich te schikken
in zijn lot, hij werkte, deed examens,
kreeg een betrekking aan een ministe
rie, maar studeerde intusscheu in stilte
heel hard muziek en componeerde
verbazend veel. Maar niets kwam er
van hem uit.
Doch nu heeft de 33-jarige jonge
man het juk afgeworpen. Niettegen
staande zijn oom, die geen kinderen
heeft, eu millionair is, gedreigd heeft
hem te zullen onterven, wanneer bij ge
durende zijn leven met een muziek-
tooneelwerk voor den dag kwam, heeft
Johann Junior een operette gecom
poneerd, „Katze und Maus" genaamd,
bij een libretto ontleend aan Scribe
en Legouvé's „Bataille de Dames".
Deze operette is thans te Weenen
gegeven. Zij bevat bevallig lieve
muziek, die echter niets triviaal is.
De operette had zeer veel succes De
vader en oom van den componist woon
den de voorstelling niet bij.
Men is zeer benieuwd te vernemen
of Johann Strauss zijn neef thans
heusch zal onterven.
TSZAKOS.
Meineed.
Voor de Amsterdamscbe rechtbank
werd Woensdag eeu geval van mein
eed behandeld. Een koetsier, die als
getuige in eeae zaak van mishande
ling was gedagvaard, verklaarde onder
eede. niets van de mishandeling ge
zien te hebben, terwijl bij toch voor
deu po ïtiecommissaris een verbaal van
het gebeurde had gedaan en het pro
ces-verbaal daarvan had onderteekend.
De zaak der mishandeling heeft des
tijds de rechtbank heel wat last be
zorgd. Een der gedagvaarden wei
gerde aanvankelijk getuigenis af te
leggen en ging daartoe pas over, na
dat hij eenige dagen in gijzeling had
weost naar de Ostenkomedie te gaan,
maar zat tot over de ooren in het werk
en arbeidde dikwijls nog tot laat in den
nacht.
Toen hij eindelijk eens tijd vond zijn
belofte gestand te doen. werd hij vorste
lijk ontvangen. De directeur leidde hem
naar de Loge en vandaar naar het too-
neci.
„Gij moet alles eens goed bekijken,
waarde mijuheer Eckert. het is een ko
medie waarvan men vreugde kan bele
ven. Ziet ge alles is vernieuwd, ik geloof
dat er weinig schouwburgen zijn zóó
mooi als deze."
Konrad was het hierin niet volkomen
met hem eens, maar zweeg uit beleefd
heid.
„Alleen ontbreekt mij nog." zeide de
directeur, „een man met geld. Iemand,
die de kunst liefheeft en er toch een
aardig voordeeltje uit wil slaan." Als de
Ostonschouwburg met goede ondersteu
ning er boven op wordt geholpen, levert
hij jaar in jaar uit honderdduizenden op.
Als men den heer Brandes voor deze
zaak winnen kan sta ik hem borg, dat
hij in drie jaar een millioern verdient
en dan overdrijf ik niet."
„Mijnheer Brandes!" Konrad zag
hem stom van verbazing aan.
„Als gij hem toe kimt overhalen,"
doorgebracht. Het bleek toen, dat by
met een pak ransel bedreigd was, zoo
h\j de waarheid zou zeggen. En de
getuige, die nu wegens meineed te
rechtstond, een koetsier, lag onder
verdenking van omgekocht te zijn,
waarom hy onder de terechtzitting in
hechtenis werd genomen. Woensdag
bleek, dat er Dog meer geldelijke be
langen aan de strafzaak verbonden
waren geweest. Aan onwillige getui
gen werd door belanghebbenden geld
beloofd, zoo zij zich lieten hooren.
Eu het bleek ter terechtzitting, dat
er wel meer met geld geknoeid wordt
door aanklagers om getuigen, die zich
schuil houden, voor den rechter te
brengen.
Het O. M. achtte het bewijs van
den door den koetsier gepleegden
meineed aanwezig en eischte één jaar
gevangenisstraf. Deze eisch verwekte
een spektakel op de publieke tribune
De moeder van den beklaagde, daar
gezeten, viel gillend flauw en werd
door eenige andere vrouwen, ook
bloedverwanten van den beklaagde,
weggebracht. Ook deze naar de rech
ters en deu beklaagde omziende,
schreeuwde overluid. Nadat de wee-
klagendeu wareu weggeleid, hoorde
men achter de gesloten dear nog ge-
ruimen tjjd misbaar. Een paar man
nen ondersteunden de vrouwen op den
weg huiswaarts.
De beklaagde hield zijn onschuld
vol en zeide, destijds eone valscbe
verklaring voor deu politiecommissa
ris te hebben afgelegd, echter niet
opzettelijk maar uit „verbouwereerd
heid". Hem werd opgemerkt, dat by
dan al zeer lang verbouwereerd was
geweest, aangezien de mishandeling
Zaterdagsavonds en het verhoor by
den commissaris Maandagsmorgens
plaats vond.
Eene ontvoering.
In November 1897 werd zooals
destijds werd medegedeeld uit het
gesticht De Goede Herder te Ainbt-
Almelo ontvoerd door middel van een
bootje de minderjarige Johanna Hol-
kenbrink. Al spoedig bleek, dat hier
liefde in het spel was.
Te dezer zake werden door de recht
bank te Almelo in Februari j.l. vier
personen, de uitvoerder en de mede
plichtigen, veroordeeld.
De hoofddader, Karei van Lier te
Enschede, werd bij verstek veroor
deeld tot eene gevangenisstraf van
vier maanden. Van dit vonnis kwam
deze, na uit het buitenland terugge
keerd te zijn, in verzet.
De eisch van het O. M. strekte tot
bevestiging van het gewezen vonnis.
Dinsdag werd hy door de recht
bank veroordeeld tot een gevangenis
straf van twee maanden.
Fïl lïEZÖMfflEÜ.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt
de redactie zich niet aansprakelijk
Van ingezonden stukken, geplaatst
of niet geplaatstwordt de copij
niet aan den inzender terug-
gegeven.
Toynbee.
Mijnheer de Redacteur
Werklieden en daarmede gelijkstaan
de inwoners van Haarlem, welke 's win
ters nog a! eens met werkeloosheid te
kampen hebben of des avonds zeer veel
vrijen tijd hebben, komen al zeer spoe
dig tot de conclusie, dat er in de stad
hunner inwoning, o, zoo weinig wordt
gedaan om hun eens bv. een avond per
week nuttig bezig te houden of him ge
legenheid te geven him blik te verrui
men of te beschaven. Weliswaar is hier
een zgn. Toynbee-club opgericht, maar
van hun verrichtingen zooals die bv. in
„Ons Huis" te Amsterdam opgevat
worden, verneemt men niet veeL, wel is
mij bekend dat er verschillende lessen,
o.a. in vreemde talen, worden gegeven,
maar dat is meer voor jongelieden, dan
lezen wij wel eens, dat er in Teyler's ge
nootschap een lezing is gegeven, is ge
geven. Vooruit, en hoe men daar toe
gang kan krijgen dat leest men nooit.
Dan hebben wij hier nog „Weten en
Werken". O, wat heerlijke woorden voor
hen, die in hun jeugd niet de gelegenheid
hadden d i e kennis op te doen, waarover
ze later zoo gaarne beschikkent Weten
en werken", opgericht ten behoeve der
arbeidersklasse, daar zal toch wel gele
genheid zijn, kosteloos of voor weinig
geld kennis en beschaving op te doen,
maar neen, het is hier al weer hetzelfde
als bij Teyler, wij lezen dat er een voor
dracht g e w e e s t is, en het is juist naar
aanleiding van het verslag der voor
dracht, Dinsdag jl. in „Weten en Wer-
zeide de directeur, die het beter vond
open kaart te spelen," „bewijst gij mij,
den heer Brandes en ook u zelf' een
grooten dienst.
Noem uw voorwaarden maar, ik ben
bereid elke billijke som uit te betalen."
Konrad zag hem verwonderd aan.
„Gij vergist u, mijnheer de directeur,
ik ben niet alleen de secretaris van
Brandes. maar ook zijn vriend."
De directeur stond een oogenblik als
beteuterd, en dacht:
„Waarom heeft die ezel van een Gri
otte mij dat niet gezegd Maar hij her
stelde zicli oogenblikkelijk en zeide
..Odat weet ik wel. Daarom wend
ik mij juist het eerst tot u. Ik geloof,
dat gij mijnheer Brandes geen grooteren
vriendschapsdienst kunt bewijzen."
Op koelen toon antwoordde Konrad
..Mijnheer Brandes is reeds in zoo
vele ondernemingen betrokken, dat ik
niet geloof dat hij zijn geld in vreemde
ondernemingen zal steken, maar ik zal
hem natuurlijk uw verzoek mededeelen."
De directeur was door dit antwoord
geenszins ontmoedigd. Hij liep met
Konrad het groote gebouw door, liet
tem do loges zien, de bureaux, de bibli
otheek, de coulissen, de valluiken, het
toon eel en de garderobes der tooneelspe-
lers.
ken" gehouden, dat mij deze woorden in
de gedachte kwamen. In dat verslag nl.
i lees ik, dat de geachte spreker do ge
schiedenis van den Atjehoorlog ter spra-
i ke bracht, om dan tot de zeker voor
spreker prachtige conclusie te komen
dat na 25jarigen krijg nu toch de booten
der Koninkl. Paketvaart ongehinderd
kunnen liggen. Het is volstrekt niet
mijn doel, critiek op die rede uit te oefe
nen ik heb daar het recht ook niet
toe, want ik heb dc voordracht niet ge
hoord, maar, zoo dacht ik, toen ik het
verslag in dit blad las, is dat nu een
voordracht om arbeiders te beschaven?
Is dat „weten" en „werken", ja, misschien
voor krijgslieden, of om krijgslieden te
werven. Nogmaals zeg ik, het is geen
kritiek op de gehouden voordrachtik
wenschte alleen te doen uitkomen, hoe
men hier in de richting van Toynbee
werkzaam is, of liever niet werkzaam is;
en nu vergelijke men eens wat er in dien
geest niet alleen in Amsterdam, maar
ook in kleinere plaatsen als Haarlem
gedaan wordt, en Amsterdam is welis
waar misschien 9 of lOmaal grooter dan
Haarlem, maar er wordt voor de ont
wikkeling des volks naar verhouding,
wel dubbel zooveel gedaan. Hopende,
dat dit schrijven eenige vrienden zal
opwekken iets in het belang des volks
(dat wil zeggen tot beschaving en ont
wikkeling) te doen, en mij bereid ver
klarende, gaarne hiertoe mede te wer
ken, blijf ik, na u Mijnh. de Red vrien
delijk bedankt te hebben voor de op
name,
Hoogachtend,
EEN WERKMAN.
Huïsriek «ooi" Oames.
Het schijnt in onze natuur te liggen
gaarne iemand te hebben, die wij kun
nen koesteren en vertroetelen. Zoovelen
echter zijn er om ons heen, die zeiven
haar weg gaan, die niet meer wenschen
vertroeteld te worden.
Mevrouw A. is een liefhebbende,
zorgzame moeder; zij heeft een druk
leven met haar vijftal kleintjes, die bui
tengewoon veel slag hebben hun moe
dertje den heelen dag met allerlei kleine
zorgen bezig te houden.
Gelukkig echter kan zij daar heel
goed tegen; ze heeft een uitstekende
gezondheid en een opgewekt humeur en
zelfs wanneer de kleintjes de gewone
kinderziekte moeten doorloop en en dus
bijzonder veel zorgen easchen, houdt zij
zich goed' en komt ook na. half doorwaak
te nachten met een opgewekt gezicht aan
de ontbijttafel. De kleintjes worden
groot, de oudste gaat naar school, ook
de tweede en eindelijk is heb oogenblik
daar, dat de vijfde barer lievelingen ie
deren morgen op vasten tijd haar zal
verlaten om de Jielft van den dag bui
tenshuis door te brengen. Zij kan haast
de tranen niet onderdrukken, die haar
dreigen te komen verrassen, nu ze1 haar
jongste lieveling ook aan andere handen
moet overgeven.
Hoe zal ze het uit houden den heelen
morgen tot half één bijna, wanneer geen
enkel hoog kinderstemmetje haai- zal
vragenhet touwtje van het paard
eens los te maken, die knoop uit het
springtouw te ontwarren enz. Maar zij
gaat aan het werk, er is toch zooveel
voor haar bengels te doen, al zijn ze er
niet en haar veerkrachtig gestel helpt
haar over het gevoel van eenzaamheid
heen.
Een gevoel van lusteloosheid, dab haar
telkens dreigt te overmeesteren, weet zij
met energie te onderdrukken en het ge
lukkig gevolg is dat haai- man en kinde
ren: als zij van hun werk thuis komen
weer hetzelfde opgewekte moedertje te
rug vinden, dat zij vroeger altijd om zich
heen zagen.
Zoo iemand moeten wij bewonderen,
want er zijn maai- al te veel vrouwen,
die op dat keerpunt van haar leven de
vereischte energie missen.
Wij hooren dan, dat Mevrouw B. in
den laatsten tijd zoo sukkelt aan hoofd
pijn. Mevrouw C. heeft, een zenuwkwaal
en Mevrouw D. verwaarloost haar huis
houden. omdat zij te veel uitgaat.
Spaarzaamheid in kleinigheden wordt
zoo dikwijls over het hoofd gezien en
toch kan men daardoor dikwijls meer
besparen dan door het aanschaffen van
goedkoope artikelen, die dan ook naar
evenredigheid van slechte qualiteit zijn.
De zorgeloosheid waarmee allerlei klee-
dingstukken en o.a, ook de glacé hand
schoenen behandeld worden is dikwijls
de oorzaak, dat er telkens weer iets
nieuws voor gekocht moet worden.
Als ge nieuwe handschoenen aantrek
ken wilt zorg dan dat het niet in haast
moet gaan, opdat ge den tijd hebt ze
Deze laatsten drongen nieuwsgierig
naar veren en verzochten Griotte hen
voor te stellen.
De balletdanseresjes in hare dunne
kleedjes lachten den vreemdeling vrien
delijk toe. de actrices omringden
hem en toen de directeur weggeroepen
werd nam Griotte de rol van ceremonie
meester over, die hij met een gewichtig
air vervulde.
„Eerst moet gij mij beloven, beste
vriend," zeide Griotte tot hem, den jon
gen man op den schouder kloppend,
..vandaag mijn gast te zijn. Mijn vrouw
verwacht u bepaald en mijn dochter
verheugt er zich evenzeer over. Belooft
gij 't mij r
De omstanders zagen in verwachting
den vreemdeling aan zou hij werkelijk
de invitatie van den armen Griotte aan
nemen
Konrad knikte.
„Als ik na de voorstelling met u mee
naar huis mag gaan, heel gaarne."
Nog nooit was Griotte zoo trotsch
geweest als dezen avond en den enkelen
acteurs, die nog.niet van het voorgeval
lene gehoord hadden vertelde hij
„Dat is mijnheer Eckert, de manager
vaa den renstal van Brandes. Een vriend
van mij hij soupeert van avond met
mij en mijn familie,"
langzaam aan uw vingers te schuiven,
treken is fataal. Als ge eon fijnen hand
schoen koopt, verzoek dan dien in uw ma
gazijn te passen, wanneer er een zwakke
plaats in het leer is, zal dat daar wel
blijken. Bij goedkoope handschoenen
kan men dat. natuurlijk niet eischen,
toch kunnen die ook duurzaam zijn, als
ze maar sterk gemaakt zijn, het leer is
dan enkel grover.
Komt er een scheurtje in uw hand
schoen, repareer het dan direct met zij
de. 't Engelsehe spreekwoord „a stitch
in time saves nine." (een reparatie
op tijd voorkomt een groote scheur) is
hier volkomen op zijn plaats.
Maak do knoopjes van uw handschoen
nen altijd vast met een haakje, de
knoopsgaten en uw nagels hebben te veel
te lijden, als ge daan-oor uw vingers ge
bruikt.
Eu nu nog een laatste raad een
voudig, maar toch voor sommigen mis
schien niet overbodig. Als ge nieuwe
handschoenen gekocht hebt, zie dan eerst
de knoopjes na, zij moeten er meestal
steviger aangezet worden en ge bespaart
u dan het onaangename, dat de knoop
jes er af vallen, als ge op het punt staat
uit te gaan.
RECEPTEN
Haringsla..
Laat de haring een nacht weken,
neemt er de ingewanden en graten uit
en snijdt ze in dunne, smalle reepjes.
Eenige zure appelen, bieten, uien en
hard gekookte tieren worden gehakt en
met de haring in vakken op een schotel
gelegd. Gebruikt ze met olie en azijn.
Citroenvla..
Klopt 5 eierdooiers en voegt daarbij
het sap van drie citroenen en een beetje
witten wijn. Roert dat op het vuur tot
dat liet dik wordt en klopt er het stijf
geklopte eiwit door, terwijl de rest ge
bruikt wordt om de vla te garneeren.
GEftNEMfig* SÜIEWWS""
De zaak-Dreyfus.
Do Parysche correspondent der
„Times" schrijft aan zyn blad„Ia-
tusschen blijft kolonei Picquart in
Cherche-Midi. H:i weigert een ver
zoek in te dienen tot invrijheidstelling
eu geen zyner vrienden wil, tegen zijn
wil, stappen daartoe doen. De bezoe-1
kers vinden hem opgewekt, altijd
glimlachend en bly over de attenties
van zijne vrienden. Hy beklaagt zich
maar over ééri dim.'onvoldoende
ruimte voor lichaamsbeweging. De
tuin der gevangenis is ongeveer 18
vierkante voet groot en ora zyn wan
deling zoo lang mogelijk te maken
moet hij rondloopen als in een circus.
Het heeft, hem ten zeerste getroffen
dat hy door „outsiders" niet vergeten
vrordt.
Uit allo deeleu van Europa ontvangt
by bewijzen van warme vriendschap
en tijdens de feestdagen werden hem
bloemen, wyn en versnaperingen in
zulk een groote hoeveelheid toegezon
den, dat hy er verlegen mee was.
Aan zyn bewakers durfde hy niets
geven, uit vrees dat, men hem van
omkoopery zou gaan beschuldigen en
alles zelf gaan gebruiken kon bii even
min. Vermoedelijk heeft hij alle ge
schenken naar de naburige hospitalen
gezonden.
De vrouw in Rusland.
Io Rusland is de vrouw tot nu toe
nog geheel „een voorwerp vau den
aau." De kerkwet staat den man toe
zyn vrouw met, een roede te tuchtigen
en zy is hem, als hoofd des gezins,
onbegrensde gehoorzaamheid schuldig.
Naar Griekschen ritus is een echt
scheiding byna onmogelijk. Een schei
ding van tafel en bed beslaat er niet.
Ais een vrouw zich aao de mishan
delingen baars mans door de vlucht
onttrekt, dan brengt de politie haar
op zyn wensch weder terug; zij is
letterlijk vogelvrij, want zonder pas
is het leven in Rusland schier onmo
gelijk en zy kan geen pas krijgen,
zonder toestemming van haar echtge
noot. Thans echter is van de zijde van
het ministerie van binueulaodsche
zaken bij den Rijksraad een wetsont
werp ingediend dat ten doel heeft de
verhouding tusschen man en vrouw
ia meer modernen zin te regelen en
o. m. de scheiding tusschen tafel en
bed in te voeren. De vronw zal bii 1
scheiding de standsvoorrectiten. door;
haar huwelijk verkregen, behouden en
niet van haar erfrecht beroofd worden.
Door do nieuwe wet zouden de
laatste sporen vau de lijfeigenschap
verdwijnen en aan de vrouwen der
lagere standen eer; menschwaardiger
bestaan verschaft worden.
Toen de directeur Konrad na, het eer
ste bedrijf naar een loge bracht be
merkte deze ten hoogste verbaasd in de
tegenovergestelde loge den prins von
Rcichenberg.
„Is dat niet de prins von Rcichen
berg
„Ja."
„Komt hij van avond toevallig ook
hier
De directeur zag Konrad verrast aan
„Wist gij dan niet. dat ik juffrouw
Annecv geëngageerd heb en de prins
hier eiken avond komt?"
Kon rad wist het niet.
Het scherm ging op en reeds in het
eerste tafreel van het tweede bedrijf
trad de actrice op. Zij was een aardig
persoonje met groote, onbeduidende
oogen en een voortdurend lachje omj
deu mond, een mooi figuur, prachtige
witte tanden en zeer kleine sierlijke
voetjes.
Zij speelde goed maar ook niet meer,
wat men van alle anderen ook -aeggen
kon. Griotte niet uitgezonderd. Zij», zag
voortdurend naar de logo rechts, waar
de prins met half gesloten oogen zat.
Vermoeid, in elkaar gezakt lag hij in
een fauteuil, hij deelde in het applaus,
toen de bevallige actrice achter de cou
lissen verdween, maar steunde het hoofd
Te Gateshead viel Maandag by een
roeiwedstryd, een man uit het publiek
in de rivier, de Tyne.Een andere sprong
hem na om hem te redden; beiden
werden door den stroom meegesleard.
Een derde bogaf zich te water en
kon den eersten drenkeling bereiken
en aan wal brengen, maar deze was
al dood. De eerste meuschenredder
verdronk ook.
Nagedachtenis-beleediging.
Wegens beleediging van Bismarck's
nagedachtenis is te Dautzig de redac
teur van de Gazet a Gdanska, von
Paledski, tot zes weken gevangenis
straf veroordeeld, met bevel tot onmid
dellijke gevangenneming.
Naam-verminking.
Dat buitenlandsche bladen met Hoi-
landsche namen en woorden zonder
ling haspelen, is een gewoon verschijn
sel, maaar de Daily Chronicle maakt
het toch wel kras om den secretaris
van het Zuid-Afrikaansche gezant
schap te Brussel, Jonkheer van der
Hoeven, te noemende heer Ooo
K'aeep Von Der Hoeven. In andere
kranten lezen wy van Jonk leer Von
en Van Hoeven.
Een jubileum.
Op 1 Jannari e.k. zal de heer J*
W. van Campen den dag herdenken
waaro:1 by voor een kwart eeuw in
Jienst trad als ambtenaar ter secre
tarie- Na aan de aigemeene afdeehng
drie jaren werkzaam te zyn geweest
werd hy overgeplaatst naar ae afd.
Burgerlijke Stand en Bevolking, waar
aan bij thans als commies-chef in
functie is.
De heer Van Campen heeft een
drukken tyd meegeleefd want de be
volking is sedert 1874 met circa 280: 0
zielen vermeerderd.!
Moge de jubilaris nog lang met ijver
zijn ambt vervullen, dit wordt nem
gewis door velen toegewensebt.
Jubileum.
Heden herdenkt de ploegbaas H. F.
Bees den dag, waarop hy 25 jaar ge
leden in dienst trad bij de Hollandsche
IJzeren Spoorweg Maatschappij. Aan
vankelijk werkzaam in de Rijtuig
baak werkerij der Centrale Werk
plaatsen, werd bij na verloop van
enkele jaren overgeplaatst naar de
afd. Locomotieven, waar hij zieh reeds
spoedig door ijver en bekwaamheid
wist te onderscheiden, zoodat hy wel
dra werd aangewezen om aan het.
hoofd van en ploeg werklieden te
slaan. Dat Rees goed staat aange
schreven bij de werklieden zyDer
ploeg, alsmede by zijne collega's,
daarvan zijn de keurige geschenken,
die hem hedenmorgen werden aange-
den, de tastbare bewijzen, en dat ook
de Maatschappij by zulke gelegen
heden trouwe plichtsbetrachting niet
onbeloond laat, is wederom duidelijk
gebleken uit het prachtig goudon
remontoir, dat den jubilaris vanwege
de Directie werd vereerd.
Op de plaats, waar hy gewoonlijk
staat te werken, thans smaakvol ver
sierd, hield de jubilaris gedureude de
morgenuren receptie, waarvan een
druk gebruik werd gemaakt, en waarop
evenmin de superieuren ontbraken om
den feestvierenden ploegbaas hnnne
gelukwenschen aan te bieden.
Iu bet jaar 1898 zijn in het verkoop-
lokaal de „Gouden Leeuw" verkocht
181 perceelen voor f676545 en opge
houden 43 perceelen voor f273170.
Zooals uit achterstaande annonce
blijkt opent de neer C. D. Wijkhaysen,
vlensch houwer SchachelstraatS, mor
gen Vrydag een filiaal in de Bakker
straat uo. 9 hoek Tyboutstraat. De
winkel ziet er neijes nit en wordt
met gasgloeilicht helder verlicht.
Door de Arrondissements Recht
bank te Haarlem zyn gedurende 'net
jaar 1898 in strafzaken uitgesproken
436 vonnissen.
Naar wy vernemen is de brigadier
majoor der ryks veld wacht C. Kloet
wegens eene ernstige ongesteldheid
in bet Diakouessenhuis ter verpleging
opgenomen. Reeds geruimen tyd is
genoemde ambtenaar lijdende aan een
inwendige ziekte.
in de handen en scheen in te sluimeren.
Konrad keek werktuigelijk naar het
toon eel maar zag niets van hetgeen er
voorviel. Hij dacht aan Ka tb ch en Bran
des wat zou zij wel zeggen, als zij hier
eens op zijn plaats zat. Zij had dien man
lief, die hier eiken avond zat om naar
het onbeduidende gezicht van de actrice
te kijken.
Na het derde bedrijf verscheen Gri
otte in de loge om Konrad te halen. Hij
had zijn moeielijke rol in het eerste ta
fereel van het derde bedrijf afgespeeld
en was nu vrij.
„Als gij 't goed vindt, beste Eckert,
gaan wij nu naai- huis, want het vierde
bedrijf heeft niets om het lijf. Zeg eens
eerlijk hoe vindt gij dat ik gespeeld heb?
Maar eerlijk!"
Konrad kon niet eerlijk zijn. Toen hij
het vriendelijke, goedhartige gezicht van
Griotte met de angstig, vragende oogen
op zich gevestigd zag;, moest hij wel lie
gen.
„Het was heel mooi. mijnheer Griotte
heel mooi."
Maar daarmee was Griotte niet tevre
den.
„Mooi, mooiDat zegt nietsHoe
heb ik in die laatste scène gespeeld!
fce£ dat eerst eens."
„Goed, heel goed."
Letterlievende Vereeniging
„J. J. Cremer".
Woensdagavond was weder één van
die gezellige avonden, waardoor de uit
voeringen van Cremer zich kenmerken.
Als gewoonlijk was de Schouwburgzaal
flink bezet. Opgevoerd werd het drama,
van W. C. Nouhuis getiteld „Eerloos".
Daar dit stuk genoeg bekend is, willen,
wij niet in bijzonderheden treden en
volstaan met de mededeeling, dat de
hoofdrollen iu goede handen waren.
Frits Halma, gepens. officier van het
N.-Ind. leger en rijksontvanger, vertolk
te zijn rol uitmuntend. Minder beviel
ons zijn vrouw Emma, geb. baronesse
van Blancate, wier spel een weinig ge
maakt was.
De vertolking van de moeielijke rol
van Karei Halma, van Blancate, de
zoon, was zeer te roemen. Ook Anna
Halma, de dochter, speelde zeer ver
dienstelijk. terwijl de andere spelers
hunne rollen eveneens goed weergaven.
Een welverdiend en daverend applaus
viel den opvoerende® dan ook bij het
vallen van het scherm ten deel.
Na de pauze werd opgevoerd het blij
spel. getiteld: „Het hoedje", van onzen
vroegeren stadgenoot Willem Schür-
ïnann.
Het is een frisch opgebouwd blijspel,
wel ingericht om de aanwezigen aan het
lachen te brengen. En er is dan ook ge
lachen van het begin tot het einde om
de aardige scènes, die in dit stuk voor
komen. Zooals wij reeds vroeger mede»-
deelden geeft het stukje een kijkje op
den onmin en ruzies, die een cnnoozel
nieuw hoedje al in een huishouden stich
ten kan. Mijnheer en Mevrouw van Da
len raken, op het oogenblik, dat zij
naar den Schouwburg zullen gaan sa
men in twist over een nieuwen hoed,
dien mevrouw gekocht heeft., zonder de
toestemming van. haar echtgenoot te
vragen. Hierna komen de Van Rudens,
die met de van Dalen naar de comedie
zullen gaan, hen te huis afhalen en vin
den daar Mevr. van Dalen pruilend op
de canapé, terwijl de heer van Dalen
in een leuningstoel is gezeten, en ge
kleed' in chambercloak.
De familie van Ruden bemerkt aan
stonds dat er iets tusschen beide echte
lieden gaande is, en meugt zich in den
huiselijken twist. Vervolgens verlangt
Mevr. van Ruden van haar echtgenoot
ook een nieuwen hoed van hetzelfde gen
re als Mevr. van Dalen, en ontstaat hier
over weder oneenigheid tusschen deze
bedde echtgenooten, totdat, van Ruden,
nadat zijne vrouw zich eenige malen in
zwijm heeft laten vallen, toestemt. En
ten slotte en tot overmaat van. ramp,
nadat alle twisten beslecht zijn, gaat de
heer van Ruden per ongeluk op het
snoeperige hoedje van Mevr. van Dalen
zitten en ontstaat hierover andermaal
inzie tusschen dé' beid'e echtparen, die
hiermede eindigt, dat de vriendschaps
band tusschen de Van Dalens en van
Rudens wordt afgebroken en de familie
van Ruden vertrekt, met de woorden,
dat alles tusschen hen uit is.
Het stukje werd flink afgespeeld.
Het spel van Jan van Dalen en Loui
se, zijne vrouw beviel ons goed, beter
nog dan. dat van Henri van Ruden eu
Marie, zijne vrouw. Laatstgenoemden
speelden wel wat ruw.
Het geheel voldeed evenwel zeer goed
en het succes met dit stukje ingeoogst,
was dan ook zeer groot. De spelers had
den heel wat applaus in ontvangst te
nemen. Stormachtig waren do toejui
chingen-
Na afloop dei- tooneelvoorstelling had
een zeer geanimeerd bal plaats, dat de
aanwezigen nog langen tijd gezellig bij
een hield.
Wij durven dan ook gerust zeggen,
dat de avond van Woensdag voor de
vereeniging „Cremer" een succes, voor
de leden een genoegen is geweest.
Uit Haarlem meldt men aan de
N. R. Ct.
Hoewel door de houders van ver
gunningen te dezer stede eeu adres
is ingediend aan den ra-ad om het
sluttingsuur voor allen te bepalen op
12 uur 's nachts, zyn Woensdagmiddag
door de politie rondgebracht verschil
lende biljetten, uit naam van den
burgemeester, waarbij, zonder dat op
het gedane verzoek door den raad een
beslissing is genomen, aan eenige ver
gunninghebbers permissie wordt ge
geven tot 12 unr 's nachts open te
blijven, terwyl aan anderen dit wordt
geweigerd.
Zij die wèl toestemming krogqo tot
12 uur, vinden in hnn bii.»>t o.m. dat
het, by het verleenen van vergunning
na 11 unr noodig is net belang der
Griotte's gezicht straalde van genoe-
„Ziet ge. Kon rad, dat doet mij nu
een groot plezier. Ten eerste omdat ik
weet, dat gij verstand van kunst bezit
van de echte, grootsche kunst en
ten tweede omdat ik weet dat uw oor
deel eerlijk is."
Konrad zweeg en zag hem een weinig
verlegen aan. Hij vreesde, dat Griotte
zijn examen nog zou voortzetten en naar
bijzonderheden vragen, want hij had bij
na niet op het spelen gelet.
Maar Griotte was veel te veel met
zich zelf bezig.
„Doe mij een genoegen, boste Kon
rad en zeg je oordeel over mij eens aan
den directeur; natuurlijk wil ik niet,
dat gij hem er expres voor opzoekt,
maar als gij hem nog eens spreekt, wilt
gij het misschien wel doen. Die man
weet geen tittel of jota van kunst af e®
het zou een zegen zijn als kundige men
schep hem eens de oogen openden. Ja,
ik geloof zelf ook, dat ik goed gespeeld
H.eb. Men is niet altijd gedisponeerd,
kunstenaars moeten hiermee rekening
houden.
(Wórdt ^ecvolgd.)
