NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD,
Directeur-Uitgever J. C. PEEREBOOM
Haarlem's Dagblad jj
<fs tiet meest ge-ij
lezen itagbla»! is-
j Haarlem en Om-,
«treken,
"Vr7 - vmz"
FEUILLETON.
Kijkjes in de Sportwereld.
IBa Jaargang,
Woensdag 18 Januari 1899.
■o 4772
HAARLEM'S DAGBLAD
Voor Haarlem per 3 maandenf 1-20
"Voor de dorpen in den omtrek waar een Agent gevestigd is (kom der
gemeente), per 3 maanden„1.30
Franco door het geheele Rijk, per 3 maanden„1.65
Afzonderlijke nummers0.05
Geïllustreerd Zondagsblad, voor Haarlem, per 3 maanden0.30
de omstreken en franco per post0.371/2
.AID V JfLbLTEDSTTIElsr:
Van 1-5 regels 50 Cts.iedere regel meer 10 Cts. Groote letters naar plaatsruimte.
Bij Abonnement aanzienlijk rabat
Reclames 20 Cent per regel.
Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door onze Agenten
en door alle Boekhandelaren en Courantiers.
Dit blad verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen.
Bureaux: Kleine Houtstraat 14, Haarlem. Telefoonnummer 122.
Hoofdagenten voor het Buitenland: Compagnie Générale de Publicité Etrang'ere G. L. DAUBE Co. JOHN F. JONES, Succ.Parijs -31bis Faubourg Montmartre.
Met uitzondering van bet Arrondissement Haarlem is bet uitsluitend recht tot plaatsing van Advertentiën en Reclames betreffende Handel, Ny verbeidden Geldwezen, opgedragen aan bet
Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA MAR Azn. te Amsterdam.
BUITEN het Arrondissement Haarlem is de prijs der Advertentiën van 15 regels f 0,75, elke regel meer f 0,15Reclames per regel f 0,30.
Agenten Jvoor 'dit blad in den omtrek zijn: BloemendaalSantpoort en SchotenP. v. d. RAADT, Sandpoort; HeemstedeJ. LEUVEN,bij de tol; SpaamdamC. HARTENDORPZandvoort, G. Z^1 EMMER
Velsen, W. J. RUIJTERBeverwijkJ. HOORNSHillegomARIE HOPMAN, Molenstraat. Genoemde Agenten nemen Abonnementen eD Advertentiën aan.
STADSNIEUWS
Eerste etx tweede pagina.
Haarlem, 17 Jan. 1899.
HedeD, Dinsdagmorgen, had in de
ejjlerstraat by R. een verkoop bü
ecutie plaats wegens achterstallige
smeenteiyke belasting, die f 1.85 be
roeg, doch met de onkosten tot ruim
27.— was opgeloopen. Het eerste
nk, een karpet, dat de deurwaarder
azer op liet brengen bracht reeds
a geheele bedrag op. De gewone
ipositie bij dergelijke veilingen was
icd vertegeowoordigd, zooals wy bij
sze gelegenheden gewoon zyn, doch
>k de politie was sterk genoeg ver-
genwoordigd om wanorde te voor
noen.
Aan de leden der Alliance frangaise
per kaart bericht, dat de conférence
in Donderdag a.s. (door Mile. Loman
i den heer Dr. Salverda de Grave)
et kan doorgaan wegens ongesteld-
iid van eerstgenoemde.
Schouwburg.
Ghetto.
In de eerste plaats onze hulde aan
jü heer Herman Heyerman Jr. Hij
eeft een zeer gewichtig onderwerp
i een goeden vorm behandeld, en
in tooneelwerk gemaakt dat waard
gezien te worden. Het is waarlijk
een voorbijgaande indruk, dien men
edeneemt naar buiten. Men gevoelt
ts medegeleefd te hebben en het
rouveert voor het werk, dat men zich
eroepen ge voelt zijn indrukken ook nog
lede te deelen aan anderen. Zoo ging
et de meesten der toeschouwers eu
zouden er beel wat voor geven
m een kort resumé van al die ver
killende indrukken te bezitten.
Maar zelden zal een stuk tot zoo-
jemengde beoordeelingen aanlei-
ing gegeven hebben. Het trof ons dat
aar waar door Rafael het ideaal
erkondigd werd van n e Christen-
emeenschap, zonder alle verschil-
iode vormen, door alle toeschouwers
d er waren er van zeer verschillende
chtiDg, om het levendigst geapplau-
isseerd werd.
Ghetto is een somber stuk. Slechts
q en dan komt een huiselijk too-
eeltje een weinig licht brengen in
e somberheid van het geheel. Doch
et onderwerp eischt die somberheid.
Wanneer het gespeeld werd in het
olie licht, zouden wy er te veel in
inden wat onze verlichte 19e eeuw
heel lang als te conservatief buiten
e deur gezet heeft.
Het motief waarom de geheele
andeling zich wentelt is de liefde
an een jood voor het christenmeisje,
at in het ouderlijk huis de nederige
ol van dienstmeid vervult. De vader
ran den jood wordt ons voorgesteld
ls een man die in den handel alles
[eoorloofd vindt maar op het punt van
[odsdieust zeer streng is. Zijn zoon,
«ter ontwikkeld dan de vader en
bovendien een van die idealisten die
de voorloopers zijn van een krachtige
beweging, tot omverwerping van eene
afscheiding, die door de beschaving
langzamerhand zyn recht op bestaan
verloren heeft.
De strijd tusschen beiden aan den
eenen kant met een hardnekkig vast
houden, aan de andere zjjde met de
energie der wanhoop gevoerd, vult de
drie lange bedrijven. Geen enkel
oogenblik is vervelend en langdradig.
Elk nieuw tooueel brengt iets anders.
Eik moment is treffend. De schrijver
is zich zei ven aanhoudend gelyk ge
bleven. Geen enkel oogenblik treedt
hij uit zyn soberheid. Geen krullen,
geen versierselen, alles groote ernst.
Daarom te meer boeiend. Wel kunnen
wy niet medegaan met het ongunstige
licht dat hy op sommige vertegen
woordigers van het joodsche geloof
vallen laat. Er zyn ondeugden bloot
gelegd, die joden en christenen aan
kleven, maar die hier den schijn ver
kregen uitsluitend het eigendom van
de joden te zyn.
Dat is dan ook trouwens de eenige
schaduwzijde.
De personen zyn voortreffelijk ge-
teekend. SachelRafaël, Esther, Aaron,
Rebbe, Haezer en Rose zijn geen cari-
caturen, maar menseben, zooals ze
voor het grijpen zyn. Heyermans heeft
zyn personen bestudeerd, geteekend
zonder fouten. De acteurs deden het
overige. Ernst beeft by dit werk
voorgezeten, zoowel bij den schrijver
als by de vertolkers. Het gesprek op
den sabbathavond in het huis van
Sachel vooral was een stuk leven,waar
aan geen greintje onnatuur kleefde.
Ghetto is een parel te meer aan de
kroon der kunst, die de Nederlandsche
tooneelvereeuiging zoo dapper boog
houdt.
Audi'éntiën.
De gewone audiëntie van den mi-
nister van koloniën zal op Vrijdag a.s
niet plaats hebben.
De Doodevaart.
Wy willeu nog even de aandacht
vestigen op de tegen morgeu, Woens
dagavond. aangekondigde tweede op
voering, ditmaal tegen verminderde
prjjzen, van Alex Benno's sensatie
drama „De Doodevaart."
BINN£NLA»0
Uit de „Staatscourant".
Kon. besluiten.
Benoemd tot substituut-griflier by
de arrondissements-rechtbank teArn
hem, mr. L. J. Blydenstein, thans
griffier by het kantongerecht te Goor
met ingang van 1 Mei 1899, benoemd
tot directeur van het telegraafkantoor
te Groningen, F. J. van der Mueren,
thans in gelijke betrekking te Nieuwe-
diep.
Aan J. A. Hueber, hoofd der school
van het Roomsch-Katholiek Wees-
hais aan de St. Jacobsgraeht te Lei
den, de eeremedaille der orde van
Oraoje-Nassau, in goud, toegekend.
Goedgekeurd, dat J. P.J. Agtmaal,
burgemeester van de gemeente Hny-
bergen, en jhr. A. H. P. K. van Sucn-
telen van de Haare, burgemeester van
Urk, zyn benoemd tot secretaris hun
ner gemeente.
Verbetering van Volkshuis
vesting.
Voor eenigen tyd is eene circulaire,
door de heeren prof. mr. H. L. Drue- j
ker, afgevaardigde vau het Congres
voor openbare gezondheidsregeling,
B. H. Heldt, afgevaardigde van het
Alg. Ned. Werkliedenverbond, C. J.
W. A. Passtoors, afgevaardigde van
den Neder!. R. K. Volksbond, mr. E.
Fokker, prof. mr. M. W. F. Treub,
D. W. Stork, afgevaardigden van de
Maatschappij tot Nat van 't Alge
meen, K. Kater, afgevaardigde van
Patrimonium, W. H. Vliegen, afge
vaardigde van de Sociaal Democra
tische Arbeidersparty en kolonel G.
E. V. L. van Zuylen, afgevaardigde
van de Maatsch. tot bevordering van
Bouwkunst, gericht aan de over het
geheele land werkende vereenigingen 1
die verbetering van de volkshuisves-1
ting binnen den kring van haar be
moeiingen hebben getrokken.
Het doel der te houden besprekin
gen zou wezen
lo. de grondslagen te leggen voor
de vorming van een gemeDgde com
missie te dier zake;
2o. de leden dier commissie te be
noemen.
In de bovengenoemde circulaire was
voorts gezegd, dat de met spanning
verwachte woningwet het arbeidsveld
der commissie ongetwijfeld aanzienlijk
zal verruimen.
Maandagmiddag werd in hetNuts-
gebouw de vergadering gehouden.
De vergadering werd geopeud en
geleid door den heer Fokker, die met
vreugde constateerde, dat de uituoo-
diging blijkbaar in goede aarde is
gevallen en den aanwezigen, waaronder
een drietal dames welkom heette.
Aanwezig waren alle onderteekenaars
der circulaire behalve de heer Druc-
ker. die het bureau dezer vergade
ring vormden. De heer Drucker had
bericht gezonden, wegeos ongesteld
heid verhinderd te zyn. De voorzitter
vestigde er de aandacht op, dat de te
nemen maatregelen heden slechts voor-
loopig zonden wezen.
Yoorgesteid werd allereerst, dat de
Gemengde Commissie uit vjjf leden
zou bestaan.
Dr. Schaepman vraagt of de commis
sie van vijf leden wel voldoende zal
wezen. Daarin moeten toch minstens
zitting hebben een jurist, een finan
cier, een hygiënist, een architect en
I socialist. Is met net oog op de om
vattende taak een commissie van vyf
leden voldoende, dan kan hij zich by
het voorstel van den voorzitter neer
leggen.
Naar aanleiding van een opmerking
van een vertegenwoordiger van „Con-
i cordia Inter Nos" gaf de voorzitter
te kennen, dat de vijfde plaats be
schikbaar is voor een werkman. Mocht
J blijken dat een commissie van vyf
i leden niet voldoende is. dan zou die
i commissie kunnen worden uitgebreid.
Mevr. W. Drucker zeide in opdracht
te hebben er voor te ijveren, dat in
de commissie vooral eene vrouw zit
ting moet hebben. De arouwen hebben
toch in de eerste plaats belang bij de
inrichting der woningen.
De voorzitter toegevende, dat op de
belangen der vrouw gelet moet wor
den, achtte het evenwel onnoodig, dat
als zesde of zevende lid een vrouw
iu de commissie wordt opgenomen.
By acclamatie vereeuigde de ver
gadering zich met het voorstel da4- do
commissie nit vyf leden zal bestaan.
Besloten werd eerst op een volgen
de vergadering een secretaris te be
noemen, terwijl eerst ook dan zal
worden uitgemaakt of deze secretaris
bezoldigd zal worden.
Door bet Bureau werd in overwe
ging gegeven dat de volgende alge
meens vergadering zal bestaan nit
afgevaardigden van alle belangstel
lende vereenigingen, die in beginsel
zich bereid verklaren eenige contri
butie te betalen.
Mr. Kruseman, van Amsterdam,
vraagt of particuliere personen geen
lid zouden kunnen worden van het te
stichten lichaam. Particulieren doen
toch o;' het gebied van woningbouw
nog meer dan vereenigingen.
De voorzitter antwoordde hierop,
dat het doel is. eene commissie te be
noemen die als gedelegeerden van be
staande vereenigingen zal optreden.
Tegen het medewerken van particu
lieren tot het doel zal zeker geen be
zwaar bestaan. Tevens bleek nitzyne
mededeelingen nog, dat vele werklie
den-bonwvereenigingen buiten Amster
dam niet vertegenwoordigd waren, j
omdat zy opzagen tegen de kosten,
aan het zenden van een afgevaardigde
verbonden.
Overgegaan werd tot de benoeming
der commissie. I
Gekozen werden:
Als jurist, mr. H. L. Drncker, lid
der Tweede Kamer; als plaatsver
vangend lid, mr. J. Kruseman, te
Amsterdam.
Als bouwknndi'e specialiteit de
heer Van Liefland, raadsiid ie's-Gra-
venhage; als zyn plaatsvervanger de
heer J. W. C. Teilegen te Arnhem.
Als financieele specialiteit Dr. C.
W. Janssen te Amsterdam; plaats
vervanger, de heer Schouten, penning
meester van de Coöperatieve Vereeni-
ging „Volharding", Den Haag.
Als lid der commissie byzonder be
kend met de sociale aangelegenheden
der arbeiders, wat woningtoestand
betreft, de heer Van der Velde, secre
taris van de coöperatieve bouwver-
eenig. te Haarlem, en diens plaats
vervangend lid, de heer A. H. Woll-
ring te Amsterdam.
Als hygiënist Mej. Johanna ter
Meulen te Amsterdam; plaatsvervan
gend lid mej. Dr. de Lange.
Hierna werd de vergadering ge
sloten.
houden, belooft byzonder interessant
te worden.
De heer C. Ivens zal namelyk spre
ken over Chroom-gomdrak en deze
methode van werken practisch door
proeven uitvoerig toelichten. Eene
fraaie collectie afdrakken zal de ver
gaderzaal versieren en zoodoende een
aanschouwelijk beeld geven van deze
hoogst artistieke wyze van werken,
welke in het buitenland reeds zoovele
aanhangers vindt.
Gemoedsbezwaren.
Te Amsterdam is weder by de ai
examens het geval voorgekomen, dat
een by het examen geslaagde candi-
daat wegens gemoedsbezwaren wei
gerde den vereischten eed af te leggen
en das niet tot arts kon worden be
vorderd.
Fotografie.
De bijeenkomst voor de leden der
Amateur Fotografen vereeniging te
Amsterdam morgen Woensdagavond
iu het Clubgeboow aan het Spui te
Jassendievon.
Toen Zondagmiddag eeu bewoonster
van een bovenhuis aan de Sarphati-
straat te Amsterdam om half zes thuis
kwam, vond zij de straatdeur open.
Een persoon stond er voor. De trap
oploopende, stond er nog een man;
en toen zij naar boven was gegaan,
liep haar daar een man tegen het lyf,
die zich wilde verwijderen.
Op de vraag, of hy reeds geholpen
was, antwoordde hy: „Ja, dank u,
juffrouw, het is iu orde," waarna hy
ijlings het hazenpad koos. Toen het
bleek dat men hier met de beruchte
jassendieven te doen had, werd de
politie gewaarschuwd, die echter on
verrichter zake terugkeerde. Niets
werd vermist.
Een half uur later toen de familie
aan tafel zat, werden de huisgenooten
opgeschrikt door een gil van de dienst
bode, terwijl men tegelijkertijd een
spectakel hoorde alsof iemand van bo
ven van de trappen viel.
Werkelijk was weer een mansper
soon naar boven geklommen, ten einde
den kleuderslandaard eau weinig van
zyn last van winterjassen te ontdoen.
Op het angstig geschreeuw van de
dienstbode nam hy ijlings de vlucht,
terwijl hy de winterjas van den heer
des hnizes liet vallen.
Ten tweede male werd door de po
litie een onderzoek ingesteld, doch
ook nu zonder eeuig resultaat. Hoe
de dieven in het huis gekomen zijn,
is echter een raadsel, aangezien de
deur goed gesloten was. Aan het deur
slot was geen spoor van braak te be
merken.
Den hoed afnemen.
Een lezer van het Handelsblad
maakt over dit algemeen gebruik de
volgende opmerking:
„Op het vasteland van Europa heeft
men de gewoonte, wanneer men een
kennis ontmoet, plotseling zyn hoed
af te rukken en weer op te zetten.
Bij deze hoedevolntie ziet men eikaar
nauwelijks aan en blijft het gelaat in
strakken plooi. In Engeland eD de
Vereenigde Staten groeten kennissen
elkaar met een vriendelijk how do
yon do, soms vergezeld van eene
handbeweging.
„Deze groet is veel natuurlijker,
kan veel meer worden genuanceerd,
en men loopt niet de kans kou te
vatten. Waarom zonden wy in dezen
Londen eu Newyork niet volgen? De
gewoonte schijnt af te stammen uit
de middeleeuwen, toen lijfeigenen
moesten toonen, dat hun haar was
geschoren.
„De lijfeigenschap werd afgeschaft,
men bleef onderdanig zyn hoed af
nemen.
„Het zon niet dwazer zyn, ais men
van ons verlangde by wyze van groet
onze jassen uit en aan te trekken!
„De dames zullen terstond het be
spottelijke van deze mode inzien, als
zy zich voorstellen een dame, die haar
op straat groet door haar hoed af te
nemen en weer op te zetten!
„Een voorstel om ook de heeren er
van te ontslaaD, moeten wy beleefd
heidshalve aan de dames overlaten,
doch onder mannen zij voortaan het
parool: houdt n gedekt!"
Inbraak.
Terwijl de hovenier De V., wonende
aan den Nicolaasweg te Utrecht,
Zaterdagavond met zyne vrouw uit
was om boodschappeu te doen, heeft
een dief van de gelegenheid, dat er
niemand thuis was, gebruik gemaakt
om bij hen in te breken en nit een
ges'oten kast een geldkistje, ruim f500
inhoudende, te ontvreemden. Toen De
V. omstreeks half elf thuis kwam
vond hij de achterdeur, waarvooreen
groote waakhond ligt, opengebroken,
hetgeen eveneens met de kastdeur bet
geval was. De politie van het gebeurde
onderricht, stelde dadelijk een onder
zoek in, met het gevolg, dat Zater
dagnacht als de vermoedelijke dader,
een bij De V. inwonende broer van
hem, in hechtenis werd genomen. Het
kistje met geld is echter nog niet
gevonden.
Een brandkast gestolen.
Zondag in den vroegen morgen
kwam een bewoner aan de overzijde
van den Zijlsingel nabij de Schry vers-
brug te Leiden tot de ontdekking,
dat de voordeur open stood, welke
toegang geeft tot bet kantoor van de
daartegenover gelegen Schelpkalk-
branderij van de firma Van Houten
Zilleseo. Nadat de boven het kan
toor wonende boekhouder der firma
was gewaarschawd bleek na onderzoek
dat uit het kantoor was verdwenen
de brandkast, waarin de firma gewoon
was hare boeken te bewaren.
!o)
Konrad verheugde sack zeer, dat
rijn plannetje zulke aangename gevol
gen had, want niet alleen voelde Griot-
zich trotsch en gelukkig, maar ook
rijn vrouw en Annie waren opgetogen
van vreugde.
Alle drie waren als bedwelmd en
herhaalden telkens en telkens weer:
„Het scherm ging op, eu gij tradt
naar voren..."
„Toen verscheen er een bediende met
een enormen krans, dien hij bijna niet
dragen kon..."
„Toen ging het scherm weer op...
„En toen neg eens...
.En daarop viel een tweede krans op
Het tooneel..."
En zoo babbelden zij voort
Deze drie menschen, die nooit anders
dan zorgen gekend hadden en even
weinig als voorheen wisten, wat de
toekomst hun brengen zou, waren over
gelukkig omdat een honderdtal men
schen het hoofdi des gezins in dien
schouwburg toegejuicht en teruggeroe
pen had.
Maar Konrad's vreugde was niet van
langen duur, want plotseling bleef Gri
ot te staan zij stonden dicht bij het
koninklijk paleis op „Kurfürstenbrug"
en riep met geestdrift uit.
„Deze avond is mijn redding geweest.
Uit een lage opwelling, om des broo-
des wille, wilde ik mijn kunst verza
ken, maar dat zal niet gebeuren."
„Hoe bedoelt gij dat?" vroeg Kon
rad hem niet terstond begrijpend.
„Ik neem die betrekking als souf
fleur niet aan, nooit!" En de armen
pathetisch ten hemel heffend riep hij
hartstochtelijk uit
„Ontneemt mij niet het beate, wat
ik op de wereld bezit! Ontneemt mij
mijn kunst niet!"
Deze geheel onverwachte wending
verschrikte zijn vrouw en dochter niet
weinig. Honderdvijftig Mark maande
lijks als salaris en dan nog de fooien
der eerste acteurs! Ze hadden reeds
zooveel luchtkasteelen gebouwd, hoe ze
van al dat geld een geheel ander leven
zouden beginnen ja misschien wed bui
ten te Friedenau of Schöneberg kon
den gaan wonen!
„Neen, om Godswil, Griotte moest
dien post met beide handen aannemen
En op de „Schlossplaz" en de geheele
j.Französdschestrasse" langs spraken
Annie en juffrouw Griotte als Brugman
om dit idee Griotte uit 't hoofd te
praten en zij schilderden het leven van
een acteur zoo donker en dat van een
souffleur zoo helder af, dat hij, in 't
nauw gebracht, eindelijk maar toegaf.
Konrad voelde zich zeer verlicht en
verzocht het kleine gezelschap te blijven
soupeeren.
Toen zij den „Kaiserhof naderden,
waar Brandes en Konrad al langer dan
een jaar woonden, zeide hij
I „Laten wij naar binnen gaan. We
worden goed- bediend, daar ik hier na-
J tuur lijk zeer bekend ben.
Kijk Annie, diat zijn Brandes' en mijn
jkamers, daar op de eerste..."
De woorden bleven hem in de keel
steken.
„Groote God, er brandt licht. En
Brandes is om dezen tijd nooit thuis. En
de bediende..."
Plotseling scheen er een vermoeden
bij hem op te komen en haastig zeide
hij:
„Doe mij het genoegen en wacht
hier even.
Binnen een paar minuten ben ik te
rug."
Maar er was al een kwartier verloo-
pen en Konrad' verscheen niet. Het
was een koele herfstavond en Griotte,
die geen overjas aan had, rilde.
Vader, moeder en dochter liepen eeni
ge malen op en neer en zagen voortdu
rend naar de verlichte vensters, waar
achter alles rustig bleef.
Eindelijk kwam Konrad terug; hij
zag doodsbleek en trilde van zenuwach
tigheid.
Annie, doe mij het genoegen even
mee naar boven te gaan. De prinses
von Reichenberg is van avond thuis
gekomen en bevindt zich alleen.
Brandes is niet thuis. Zij is dood
ziek ga mee Annie, schielijk."
Griotte en zijn vrouw keerden be
drukt huiswaarts. Het was een treurig
maar voor hen als neutrale personen
ook een storend voorval.
Kathchen lag met halfgesloten oogen
op een divan. Haar polsen klopten ge
jaagd en op haar gezichtje lag een uit
drukking van doodsangst Zoo had zij
reeds uren achtereen gelegen, zóó had
zij de lange reds van Rusland naar
Berlijn gemaakt
Toen Konrad weer binnentrad zocht
zij zijn hand en liet haar niet loe.
„Blijf bij mij, Konrad, o! ik smeek
het je!"
Een half uur lang bleef Konrad'naast
de rustbank zitten en sprak haai- teeder
en zacht toe.
„Nu blijft gij immers altijd bij ons,
Kathchen."
„Altijd," zeide zij toonloos en een
glimlach speelde twen om haar lippen.
„Nu gaat gij nooit weer van ons
heen."
„Nooit weer."
Eindelijk verscheen de dokter en An
nie hielp hem de stervende vrouw ont-
kleeden en te bed brengen.
De schoentjes, die men van haar ijs
koude voeten losgeknoopt had, stonden
in 't midden der kamer, nog bedekt
met het roodachtige slijk van. Greno-
wo.
Konrad snelde naar de club, maar
Brandes was er niet. Maar Carlotta,
die met Kalm piquet speelde», had hem
bij Dressel in zien gaan.
„Misschien is hij daar nog. Ga er
maar eens kijken, boste Eckert. Hoe
gaat het je anders?
Goed? Opgeruimd? Kom toch eens
wat meer hier."
Konrad verwijderde zich haastig maar
trof Brandes nergens.
Bij Dressel zeide de oberkellnex hem,
dat mijnheer Brandes nog geen tien
minuten geleden naar de dub was ge-
gaan.
Maar hij was er niet en er schoot
voor Konrad dus niets andeïS over dan
een boodschap achter te laten, die men
den heer Brandes terstond moest over-
breugen.
De dokter liad zijn hoofd geschud.
,.Er is geen hoop meer. Wij zullen
haar Hoogheid niet meer kwellen."
Konrad ging naar de slaapkamer van
Brandes.
En daar op het bed van liaar vader
lag Kathchen.
Annie zat naast haar bed en trachtte
de stervende eenige verlichting aan te
brengen.
Konrad trad op zijn teenen binnen en
op het bed toe. Maar de zieke herken
de hem onmiddellijk.
„Konrad, blijf bij mij."
„Ja, Kathchen, ik blijf bij je en zal
niet meer weggaan."
Weer vloog er een glimlach over haar
gelaat en hoe langer hij sprak, hoe lan
ger zij de bekende stun hoorde, des te
vrediger werd de i-lwjrukking op het
door de koorts verteerde gezichtje.
Urenlang praatte hij door, dan over
dit. da.n over dat, wat hem maar het
spoedigst inviel.
„En dan komt de lente en kunnen
wij weer gaan wandelen. En van den
